Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
I8d
e Jaar sr.
Zondag 4 Augustus 1895.
No. 5257.
bureau ^oter&ixaai 50.
Ede blad.
lij dei Paus.
s
v5j* h.
SSd e" 2fut0elte- Ik hief ffii> h00fd
\S
Per,a hfit
m ^an ^en ^aus ze^s een ^ie~
*C Va" d*aan den
1 <"s r eebieken,
Xut,
hijgel°°vige
Hg'Hr 0
bi
Va
b,
dj ifken' met wit satÜn ge-
V^h b Pooien van het schouder-
gelJetizetteen uit kwamen. Zijn
a|) "t, y 'tl de k "'eek en blauwig bij de
bet8 "v.?? V fie,en'Se handjes rustte zijn
ji celeJ "ken 'lar de Paus als wilde hij
>°eti ?ereo e" zich voorbereiden tot
VCbtCp6HreerVrian de H. Mis.
Nibble- "ee'
'«zen
Vervolg Binnenland.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
V,
PRIJS TAN DIT BLAD:
oor s„l-
FranJ e"arn per 3 maanden1.50
Xfz0 °6r -Dost door ?eheei Nederland - 2.
^Üjke Nommers- 0.05
PRIJS DER
Van 16 regels.
ADVERTENTIËN:
Elke gewone regel meer.
f 0.60
- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
\\l e si<»k op den ongeloovige, die
l S®at a«n
'®th ku„
"iet aa'deÜik tlllen onttrekken, is reeds zoo
machtigen invloed
Stedehouder van Christus
Volio
8'Üke n'e"w
dat het werkelijk
bewijs van 's Pausen
pj, wcyyijo van o i. auocu
<v«er<}. "Jheid behoeft te worden
to °P "'et '6n d'e den ^aus z'en' ëe
0>W 'tl ket' ja"en moeten getuigen, dat
"ij
'"•o,
v*n
Srd en n d'ePs" van hun ziel worden
""ee 'eder,68^0^' Hetzelfde is enkele
itij p^^'ettoj0-0^ den schrijver wedervaren
"'tel dragend»Een Audiëntie
opgenomen in het Va
van de inderdaad schoone
Joj' ket schouwspel dat dezen
?ed jJ" hoe Je«r heeft getroffen, deelt
J** Zoo de verwachting dat hij
e" t6 lts ^d k'611 ketn zenuwachtig maakte.
"'•Me? "re Sc^'er niet kunnen slapen,
'Hu "aiu ,S ""orgens naar het Vaticaan
fcoo^ht itl f6chts éen gedachte al zijn
X» 'l' 8'tig 6s'ao! de gedachte aan het-
J5®" |je|j aar'Schouwen.
a.
8® schets van de Sala Du-
"t
et een talrijke schaar Poolsche
,a<EerJ°°"e voorrec'lt zou hebben,
Va0
"'ch
de
de Mi:
s te zien opdragen, zoo
waarvan
V k bev0n?8ev'nS< te midden
vao -I Schildert hij het moment
H.Hoe de tengere witte
ed nue ue 'engere wine
Va,. °p de sedia gestatoria door
v°°rafgegaan en een stoet
h
Nr Pfl'
Hij ?d> larirr,1'1 r°°de en zwarte gewaden
5,1 goj ^htJa,n naderde, terwijl hij zege-
j itl j da0 m and over de menigte ophief,
voort:
*'Ch ""S 1 6 Van .1
V' da J^gZaatn Sroote meniSte ging
•H8 Ho e«n O- naar Z1-in Sestoelte» zette
ij:die ^2aarn ör°oten witzijden doek en
ga? goo^^'ten 0°fd in zijn beenige hand-
Rel?"' r- e" biHrr '5 de witzijden kussens van
L?» da?Wit i6,m in zÜn devote houding,
if, h?d Van .m zijn middel was een
dj^ ^aaja's hirio- Wlt moiré-zijden lint, en
"ten een8 6en groote gouden keten
^it^'ÜOe k z^aar gouden kruis met
Sei? Ziiril' ^Ut?°0fd was gedekt met een
\va, kt ^chtio-Je1' waaronder de dunne,
""ti "ehtp teer J hiJ de Mis.
lei '"tip,, f "it dn ï1^ ket koor van priesters
1 !?ber verfin aPek achter de vergulde
">eh ""er
«d '«cdp r^e Ve-
''a ?et l' ^tati„ °°8mg, over de knielende
4p "iedrf11 be de garde-soldaten
"teh81""! e" slop baardiers in de zaal op
Si Scb k.V"" dip?611 aan j weenend klonk
"enen kleinen witten
stil u'" de missaal, zooals
weenend bidt. En later
rd
't Ave Maria, eerst die eene teere, gebroken
stein, welke uit den vóór het altaar gekniel-
den mensch kwam, uit dat tengere lichaam,
waarin de ademhalingen gingen met korte
schokjes, en dan het zwaar invallen van de
velen, die knielend met hem baden en dan
weer die eene, weenende stem.
Hoe herinner ik mij nu nog het kussen
van het in marokijn gebonden missaal, dat
die eene kardinaal den Paus knielend voor
hield de kardinalen in hun roode kleedij
om dien eenen witten tengeren man geknield;
het diffuze licht van achter de dichte gor
dijnen over de knielende menigte en het
koor, dat zoo klaar en teer zong.
Toen de Mis geëindigd was en de Paus,
ontdaan van zijn misgewaad, ging zitten in
den grooten gouden stoel, dien men vóór
't altaar zette, toen hij daar zat, omringd
door de kardinalen, die om hem stonden,
met de handen in den schoot en den rechter
voet, waaraan een kostbare muil, iets vooruit,
kon ik hem goed zien. En uit :t wasbleeke
beenige gelaat met den grooten neus, de
krachtige kaak en die goedige trekken om
den mond, zag hij ons aan met oogen van
buitengemeene klaarheid en scherpzinnig
heid
De voorste rijen mensehen werden bij
hem toegelaten en door de dienstdoende
heeren in twee rijen om den Paus ge
schaard. Allen lagen geknield. De voorsten
waren Polen, een deputatie van de pelgrims.
Een van hen, een monnik in een donker
bruine pij, sprak den Paus toe, maar hij
was zoo ontroerd, dat hij bijna niet kon
spreken, en de mannen, de groote stoere
kerels met hun lange baarden, die met hem
waren, zij weenden als knapen, zij kusten
in verrukking 's Pausen hand en voet, en
de Paus zelf, bewogen bij 't aanzien van
dezen, wischte met de bevende, beenige
handjes met jjen grooten zijden doek een
traan zachtkens weg. En wij allen, die daar
geknield lagen, werden wonderlijk bevangen
en ontroerd.
De priester eindigde zijn toespraak, en
zacht fluisterend tot den Paus, die zijn hoofd
voorover neigde, gaf hij hem twee zakjes
met goudstukken, die kardinaal Rampolla
aannam. O, hoe middeleeuwsch, hoe devote-
lijk was dit, 't geven van 't geen zij brachten
voor hem, voor wien zij ter bedevaart uit
verre gewesten waren gekomen.
Door kardinaal Rampolla, die in zijn
rechte houding, met zijn door veel scheren
blauwig gelaat, met zijn oogen, die in 't mid
den groot opliepen en die de menschen
aanzagen met verlegen makende doordrin
gendheid, ter rechterzijde naast den Paus
stond, werden de nu volgenden allen na
elkander aan den Paus voorgesteld.
Na een kort gezegde, na een eenvoudige
begroeting, na 't kussen van 's Pausen
rechterhand, die hij voorhield en waaraan
een groote diamanten ring juweelde, gingen
allen weer terug naar hun plaats, maar
velen waren zóó ontroerd dat zij door de
kamerheeren weggeleid moesten worden.
Toen ik, ongeloovige, vlak vóór den Paus
lag, was ik buitengewoon zenuwachtig, en
toen ik wou zeggen hoe innig verheugd ik
was, tot hem te mogen spreken, tot hem
den schrijver van de Rerum novarum, den
Paus der werklieden, zie, ik kon door mijn
ontroering niets meer uitbrengen danO,
trés saint Père, je suis tellement heureux
de 'pouvoir vous voir (O. Heilige Vader ik
ben zoo onuitsprekelijk gelukkig, u te mogen
zien). En met die klare oogen zag hij mij
aan en zeide zachtSi, mon gargon. hh
bien, quand vous retournez dans votre pays,
vous pouves dire que vous avez vu le Pape,
n'est ce-pas 9 (Ja, mijn jongen. Welnu, wan
neer gij naar uw land terugkeert, kunt gij
zeggen dat gij den Paus hebt gezien, niet
waar?) En met zijn hand zachtjes op mijn
hoofd kloppende Benissimo Benissimo,
(»goed zoo, goed zoo") Nu kwamen nog
eenigen, en toenPlotseling, zonder
dat ik het verwachtte, kwamen livreiknechten
in hun oude kleedij van wijnrood fluweel
met een roodfluweelen draagstoel van de
zelfde kleur. De Paus stond op zegende
allen in de zaal, zijn handen met een zege
nend gebaar bewegende en zacht zeggende
Benissimo, benissimo. Toen kwam een kar
dinaal met een menierood zijden mantel en
hing dien den Paus om, zette hem een
menierood-zijden priesterhoed met gouden
siersels op, en geleid door de kardinalen
in hun langen gewaden, zette zich de Paus
in den wijnrood-zijden draagstoel, de knech
ten hieven hem op hun schouders, en te
midden van den stoet geestelijken, envoor-
afgegaan door de groote mannen der Guardia
nobile, ging de Paus langzaam door dezelfde
gang terug, uit welke hij vóór 3 uren was
gekomen,
Nu gaan allen staan in de kapel, en als
er een begeesterd uitroeptEvviva viva il
Papa redan schreeuwen allen in één ont
zettende schreeuw van extase Evviva viva
il Papa reEn de menschen zwaaien met
hun rozenkranzen, wuiven hem na met hun
kruisen, bekussen hun handen en schreeuwen
ontzettendEvviva viva il Papa reEn 'f
klinkt om me in veel talen en 't stormt van
achteren over mijn hoofdLeve, leve de
Paus-Koning
Het bestuur der Nederlandsche Vrijland-
vereeniging deelt mede, dat het zich tot
den Braziliaanschen consul te Amsterdam
heeft gewend om door zijn bémiddeling en
met zijn medewerking een voordeelige over
eenkomst in zake kolonisatie te sluiten met
de Braziliaansche regeering.
De burgemeester van Edam, de heer H.
J. Caikoen, heeft onder veel blijken van
deelneming den dag gevierd, waarop hij
12£ jaar burgemeester was. De hoofdamb
tenaren boden hem een keurigen met zilver
gemonteerdeu presidentshamer aan en alle
raadsleden en de secretaris een prachtig
marmeren beeld. Vervolgens kwamen dijk
graaf en heemraden van »de Purmer" (van
welk waterschap de heer Caikoen 12^ jaar
secretaris en penningmeester is) hem met
een geschenk vereeren.
De jubilaris maakte met zijne familie een
rijtoer door de feestelijk getooide stad. In
middels gaf het fanfarekorps een concert
op het Damplein, waar een muziektempel
was opgericht. De woning van den heer
Caikoen werd geïllumineerd, en tot laat in
den avond bewoog zich eene groote menigte
langs de vroolijke straten.
Naar wij uit goede bron vernemen, is het
Wetsontwerp, regelende den toestand van
het voormalig N. R. S. personeel, dezer dagen
bij den Raad van State ingekomen. Men
kan dus de behandeling van dit onderwerp
in Oct. of Nov. van dit jaar in de Tweede
Kamer tegemoet zien. Ook zal tegen dien
tijd openbaar worden gemaakt het Rapport
der Enquête-Commissiën, naar aanleiding
waarvan dit Wetsontwerp door den Minister
is ingediend. (Vooruit.)
De verbindingsdam tusschen Ameland en
Holwerd begint levensgevaarlijk te worden.
De dam naar 't Hoofd bij Holwerd is voor
passagiers haast niet te gaan. Het komen
op 't postschip wordt daardoor zeer lastig.
Gisteren-morgen worden aan 't Hoofd bij
Holwerd een viertal ossen gelost. Twee er
van gingen »zee in" en zijn zeker verloren
gegaan.
Het is nog geen zekerheid, dat het plot
selinge sterfgeval te Hoogezand aan Aziati
sche chelera moet worden toegeschreven,
al wijzen de verschijnselen hier wet op. Het
slachtoffer was een vreemde schipper, die
pas elf uur 'savonds te Hoogezand gearri
veerd was en door de plotselinge ongesteld
heid zoo hevig aangetast werd, dat hij een
uur later reeds een lijk was.
Met zekerheid is vooralsnog omtrent den
aard der ziekte niets bekend. Bij den in
specteur op het geneeskundig Staatstoezicht
is dit in onderzoek.
Op Het Loo had gisteren ter gelegenheid
van den verjaardag van H. M. de Regentes
een diner ten hove plaats, waaraan eenige
plaatselijke autoriteiten waren genoodigd en
waarbij de kapel van het le regiment huzaren
uit Deventer zich deed hooren.
De Burgemeester van Apeldoorn bood H. M.
namens de gemeente een fraai bouquet aan,
De 30e Juli was voor Rolduc een historische
dag. Op dien dag arriveerde aldaar uit Sechtem
aan den Rijn het eerbiedwaardig gebeente
van den stichter der aloude abdij, Ailbertus
d'Antoing, die, na eenige jaren afwezigheid,
op zijn terugkeer naar Rolduc, in genoemd
plaatsje den 19en September 1122 overleed.
Voor zijn dood, zoo deelt de N. Roer. mede
had hij het verlangen uitgedrukt, in zijn
dierbaar Rolduc begraven te wordende
bewoners der streek evenwel, die hem als
een heilige beschouwden, verzetten zich
tegen de overbrenging van het lijk. Ein
delijk nu, na ruim zeven eeuwen, wordt de
wensch van den vromen dienaar Gods ver
vuld. En Rolduc zal de eer en net geluk
genieten, de kostbare overblijfselen van zijn
heerlijk gerestaureerde crypta te mogen
bewaren.
De sarcophaag rust voor 't oogenblik op de
pastorie te Kerkerade, vanwaar ze met de
grootst mogelijke plechtigheid a. s. Woens
dag den 7en dezer, in bijzijn van den bis
schop, van den pauselijke internuntius, van
den Commissaris der Koningin, van hoogere
en lagere geestelijke en burgerlijke autori
teiten, naar Rolduc zal worden overgebracht.
Naar De ISIoordbrabander verneemt, is
door Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant
voor verschillende gemeenten opneming van
boeken en kas van den gemeente-ontvanger
van hunnentwege bevolen.
