Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
V'«.
o
4S
rgeant-Maj<
I8d
e Jaarg.
Zaterdag 28 September 1895.
No. 5303.
bureau "g$oter$txaat 50.
v> 1
mN
vN
ShH
k!6 geweest die open'
C20
e
>S
OVERZICHT.
Nen k
%,n'g'n
J**®erd
'ik
'W
Se
8^
"tie
1JZe als
de .feeh°ud(
lib"N|be%<"S" -ten' °e 'aatSten
k.
e ton.
0,
A OÏ5U, teg-°
6u« ?e
dl
Schie-
PRIJS TAN DIT BLAD:
dam per 3 maandenf 1.50
4f2o per Post door geheel Nederland - 2.
etlijke Nommers- 0.05
voor
fra«c0
27 Sept. '95.
eging die in de groote
er ove T) °nts^aan 's> breidt zich
6fS bebh uB' Ee Gentsche
p 6n van de coöperatieve
hun 10.000 frank als onder
den t "T'^ Ontvanoen deze som
an Van vi)f weken verdeeld
6 l- 51 stakers zijn zeer kalm
lister 01ïlt ^U'P- De minister
Nil ""e i
J%, >ten
W. Wl:
t(1-t jatdigderi Van den arbeid) die met
°ons 6r Werk''eden en daarna
het gesProken heeft, zou eer-
reSultaat mededeelen. Er
at de w'nd naar den kant
g Waait.
'iBN. Nr,
°ttii
igdi
'^tii^^dm
sue
Sti
sbeid
h. -aten dat Engeland en de
^gfindhg Van ^00rd- Amerika de
0m6n "Jkheden te Rome hehhen
t||
heeft
V I Olggpl ___C5_
i^r, 0t'estrefje °P v'an Limerick een krach-
Vari dea t, 6ePt gehouden tegen het
Wordt geseind dat mgr.
Br>tschen
!rnber
""•natie
et> illaPtettlber de
'°U\V.
gezant te Rome,
vlag heeft uitge-
aangebracht aan het
De bisschop wraakte
l°erien 6en °roote beleediging
d°or de °nderdanen van koningin
wereld verspreid,
v V°0r den Weener ge-
erkie,i acht. q. en ln Oostenrijk bijzonder
M ;>a ge7teren zijn te Weenen de
6 6erste k-i611 V°°r den 8emeente"
biet asse- Ongeregeldheden
LiNaV11 ^3 ar°t' Gebozen werden 32
alii;
ui. R gemeenteraad zal der-
Uit 9j
den
anti-semieten en 46
-canst Z6tel moet noS b«
Sllst worden.
t gelijkheden door
herdenkin
het offi-
van den 25n
in Ttaliö woedde
>Nk>!elas rWiii e®cben Frankrijk en
ülili'IIOI
PRIJS DER
-6 regels.
iiiiHiiiiNnimwiiiimmiiimi
ADTERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
bleven
tegenover den
in
ir --O311
Kray. De
"9 l® d^l^kte h«.^VLn niet zonder ge-
ö^d v'ft en te s?h Fransche leger
^der-p! 6n terw9' de
%(i °Pge^ in het fvenire terugtrok,
tlifs v °hen- ^el hra°ahtig versterkte
^d>. Lhardnekklb°.0d deze «rt
zijn
dreet
vijandelijk leger
Wh«idd tijd
hpl 6' hem^?,0116 havenstad terug,
°msl0ot niet den ijzeren gor-
Seheel te verbreken
verjaardag van Rome's overweldiging gevierd,
hadden Dinsdag-middag plaats. Op de Villa
Gloria werd een gedenkzuil onthuld ter eere
van de gebroeders Cairoli en hunne makkers,
die daar op 23 September 1867 den dood
vonden. De burgemeester van Rome hield
een redevoering, waarin hij den wensch
uitdrukte, dat het gedenkteeken een altaar
van eendracht zou worden. Beide plechtig
heden werden door koning Humbert en
koningin Margaretha bijgewoond. Hiermede
zijn de eigenlijke feesten geëindigd, want
de koninklijke familie heeft Rome reeds
verlaten, maar er zal nog een standbeeld
onthuld worden voor den dichter Pietro
Cossa, die de grootheid der Romeinen be
zong en een buste voor majoor Pagliari,
die 20 September aan het hoofd van de
bersaglieri, op de bres door een kogel werd
gedood. Voor hij vertrok, schreef Hum-
bert aan den minister van oorlog, generaal
Mocenni, een brief, waarin hij zegt, dat de
parade der troepen Maandag zijn soldaten-
en koningshart heeft getroffen, en een van
de dierbaarste herinneringen van zijn leven
zal blijven. Hij zegt ook dank voor de
feestelijke ontvangst die de veteranen hem,
de Koningin en den Kroonprins hadden
bereid.
De feesten schijnen niet voorbij te kunnen
gaan zonder dat er dagelijks een ongeluk
voorvalt schrijft de Romeinsche corres
pondent van de Msb. Toen men Zondag
avond raketten van het kasteel Sant Angelo
afstak, schrok een paard, bij de Umborto-
brug, ging op hol en wierp een tiental per
sonen om, waarvan verscheidenen gekwetst
werden Ook door de neervallende brandende
stukken der raketten werden eenige toe
schouwers gewond. In de Pantheon-kerk
hebben schandelijke tooneelen plaats gehad.
Troepen kerels gingen op de trappen der
altaren zitten, kranten lezend en min kiesche
taal spreken alsof zij in een kroeg waren.
Een marinierskorps trok met twee vaandels
de kerk binnen, een marsch spelend en
en scheen de overgave der belangrijke ves
ting slechts een kwestie van tijd.
Napoleon, destijds nog consul, bevond zich
te Parijs. Met koortsachtig ongeduld zag hij
berichten van het Duitsche oorlogstooneel
tegemoet. Als Moreau overwinnaar werd,
aan deze zijde der Alpen de Oostenrijkers
versloeg, dat kon Masséna eerder op hulp
rekenen. En inderdaad het geluk lachte den
door hetzelve zoo begunstigden Corsikaan toe.
Moreau versloeg den Oostenrijkschen gene
raal Kray bij Meszkirchen, bijna op de gren
zen tusschen Baden en Hohenzollern en
achtervolgde het verslagen leger tot Ulm
en Augsburg. Nu was er lucht gemaakt en
Bonaporte besloot onmiddellijk een leger in
Italië te werpen. De moeilijkheden aan deze
onderneming verbonden waren buitenge
woon doch Bonaparte antwoordde op al
de tegenwerpingen der Fransche generaals
slechts met de vraag»Is het mogelijk
En de mogelijkheid was reeds meermalen
in de geschiedenis bewezen geworden. Het
gold niet alleen den overtocht te volvoeren,
maar ook aan gene zijde der Alpen de
Oostenrijkers zoo lang te ontwijken, tot
dat voldoende strijdkrachten overgetrokken
waren. De consul nam het koene besluit
zonder dat de muzikanten den hoed van
het hoofd namen. De befaamde feest-
hymne van den maestro Ricci, welke door
het gemeentelijk muziekkorps werd gespeeld,
werd zoo fel uitgefloten, dat de muzikanten
midden in de hymne hun spel moesten staken.
Al dit feestgedruisch zinkt in het niet
tegenover het plechtig protest, dat de ge-
heele katholieke wereld dóet hooren. Z. H.
Paus Leo XIII en zijn staatssecretaris,
kardinaal Rampolla, hadden volgens den
Romeinschen correspondent der liberale
Frankfurter Zeitung tot op 20 September
reeds 30.000 telegrammen en adressen ont
vangen, waarbij tegen het feest der Revo
lutie en de berooving van den H. Stoel »den
door niets gewettigden Statenroof" met alle
kracht geprotesteerd wordt. Ongetwijfeld
zal dit aantal zeker nog enorm gestegen
zijn, en zeer zeker zal dit vernieuwd bewijs
van volhardend protest der 200 honderd
millioen Katholieken zoowel het priesterhart
als het koningshart des H. Vaders diep ge
troffen hebben, en zal dit steeds tot de
dierbaarste herinneringen van zijn leven
behooren. De Paus gaat herhaaldelijk
's avonds, als de St. Pieter gesloten is, de
basiliek binnen geëscorteerd door zijn edel-
wacht en Zwitsersche garde. Langen tijd
brengt Z. H. dan in stil gebed in de krypte
der confessie van den H. Petrus door, alvo
rens naar zijn vertrekken terug te keeren.
De toestand in Marokko blijkt voor de
Spanjaarden nog ver van rooskleurig te zijn.
Uit Madrid wordt gemeld, dat de Mooren
in Noord-Afrika weer een aanval hebben
beproefd tegen het tort Sidi Guaria, in de
nabijheid van Melila. Zonder ernstige ver
liezen gelukte het den Spanjaarden de
Mooren op de vlucht te drijven. Dit feit
is in zoover van beteekenis, omdat het ge
schil tusschen Spanje en Marokko, hetwelk
in den aanvang van dit jaar door maarschalk
Martinez Campos werd bijgelegd, is ont
staan over dit fort, hetwelk door de Span
jaarden werd gebouwd op terrein dat door
zijn troepen langs vier verschillende wegen
gelijktijdig naar Italië te voeren. Deze
vier wegen, alle vier hooge bergpassen, die
meer en minder in de krijgsgeschiedenis
beroemd zijn, heeten de St. Gothard, de
groote en kleine St. Bernard en de Mont-
Cenis. Op welke groote schaal en voorbe
reidsels en de uitrustingen ook waren, welke
de voorzichtige consul bevolen had, toch
werden zij door de zwarigheden welke zij
opdeden, in omvang overtroffen. Den berg
bewoners werd tot 1000 francs geboden
voor het overbrengen van een enkel kanon
en zelfs tot deze schijnbaar hooge betaling
vond men niet de noodige handen. De hooge
prijs was inderdaad niet zoo buitensporig
om een kanon van St. Pierre naar gene
zijde te vervoeren, werden honderd man
vereischt en had men voor het transport
twee dagen noodig, één om het kanon in
de hoogte te brengen en één om het naar
beneden te laten.
Het was den 19n Mei 1800. De zon stond
reeds diep in het Westen haar stralen
vergulden in prachtige kleurschakeering de
kruinen der Savoysche Alpen. Anders
heerschte hier een vreemdzaiv.e stilte, alleen
de Mooren als het hunne werd beschouwd.
De Sultan van Marokko erkende later het
recht der Spanjaarden op dit gebied, maar
de weerbarstige stammen, die steeds in
verzet zijn tegen het gezag des Sultans,
konden zich daarmede niet vereenigen. Uit
dezen aanval blijkt derhalve, dat de Mooren
niet voornemens zijn genoegen te nemen
met de schikking welke tusschen de Spaan-
sche en Algiersche regeeringen over de
afbakening van het terrein in de nabijheid
der vesting Melila is getroffen.
Betreffende de krijgsverrichtingen op Ma
dagascar is te Parijs weer een telegram
ontvangen van den kommandant der Fransche
troepen, generaal Duchesne. Volgens dit be
richt heeft de vliegende kolonne, welke on
der bevel van generaal Metzinger vooruit
is gezonden het Ambohemana-gebergte be
reikt. De Iiova's hadden daar een versterkte
stelling ingenomen, welke door 30 kanonnen
werd verdedigd. Tot een ernstig gevecht
kwam het echter niet. Zoodra de Fransche
soldaten zich vertoonden, gingen de Hova's
op de vlucht, gelijk zij trouwens telkens
deden, zoodra zij met de Franschen slaags
raakten. Van de Ambohemana-bergen is
Antananarivo spoedig te bereiken. Toch
zal het wellicht nog eenige dagen duren,
voordat te Parijs de tijding komt, dat de
zetel van de regeering der Hova's zich in
de macht der Franschen bevindt, want na-
tuur'ijk zullen de troepen wel eenige dagen
rust houden, voordat zij den beslissenden
marsch tegen de hoofdstad voortzetten.
De Iersche conventie te Chicago, waarop
de beruchte Tynan en O'Donovan Rossa
tegenwoordig zijn, trekt in de Noord-Ame-
rikaansche Unie weinig de aandacht en
evenmin de rede van den voorzitter Finerty,
waarin deze verklaarde, dat hij jubelen zou
over den aanblik van een half millioen ge
wapende Yankees, oprukkende om Ierland
te bevrijden. De spreker zeide, dat hij niet
zou ophouden met Engeland te bestoken
totdat de bevrijding was volbracht.
onderbroken door het gezang der herders,
het gepiep der marmotten of ook door den
lang weerklinkenden echo van een geweer
schot op een gems, misschien zelfs op een
beer gemunt. Doch thans was het een wapen
gekletter op alle wegen commando's weer
galmden door de stille dalen en in lange
rijen klommen de soldaten der Republiek
over de bergpassen om met hun bloed de
schoone velden van Lombardije te gaan
doorweeken, om der. Fransehen adelaar in
woedenden strijd tegen den Oostenrijkschen
tegemoet te voeren.
Geheel aan het einde van St. Pierre lag
een fraai huis, welks eigenaar ongetwijfeld
tot de meest gegoede bewoners der plaats
moest behooren. Voor de heldere venster
glazen stonden zorgvuldig gekweekte bloe
men en ook de tuin achter het huis bewees
dat een vlijtige en bekwame hand zich daar
bewoog. Deze bedrijvige hand behoorde aan
Nannette, het eenige kind van den rijken
Mauritius Roclot.
Wordt vervolgd.)