Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
sS"ah
D.
Hidd
l&de Jaanr.
Zondag; 24 November 1895.
No. 5351.
bureau "-JSofersfraaf 50.
C sCV'hM"'-
w en de Leeuw.
E BLAD.
'O'sche Kroniek.
SC' *aar lit" Stad ParijS d°°r te
t\>id'ik kwam:
V
PRIJS TAN DIT BLAD:
m per 3 maanden
f00r Sehieda;
co Per post door geheel Nederland
°nderlijke Nommers
f 1.50
- 2.
- 0.05
PRIJS DER ADTERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0-60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
Ülen) nd'^ de gevaarlijkste klippen te
het',i^elke sommige interpellatiën
'"euwi
's> Wot-Ho iIïllnister'e onvermijdelijk
Mailde ft bet zicb tot heden
tiet
gehouden, hetgeen wel van
Van6 ang zoude ziJn. indien men
tiet^e gevop, Verschillende zijden de nood-
8on ^iiee)0.60. Van d'e radicale invloeden,
^speu^ Van soc'a'e tendenzen, be-
riaiaurii'L.en' socialistische bladen
L "en J een veel brutaler toon aan
rkomen alsof zij op hun
gewenschte verbeteringen
1,1 d zoo i Toorkomen alsof zij op hun
19 'haatspi^fWenschte verbeteringen
V^aiiake zu"en gaan invoeren,
tls 'ef°rt, ja 8 'iezer onruststokers, zooals
r"inna Ernest Roch enz., reizen
bb-00o naar Carmaux, de eerste
'•00o
^elk,
die hij voorgeeft
van een
Sa °ntvanöee onbekend wenscht te blij-
H,glasblaz--te bebben> met het doel
[>K ^'clUp61 V°°r de glasblazers" te
°Uden. Waarmede Jaurès zich gaat
te b'°6(l a[s r,6 -Werksiak'ng is daar echter
k 3QQë'n<Ügd en het zal dus voor
V de
werkeloozen zijn, die niet
Kd die0" *abr'ek m°Sen terugkee-
a, b'ebtve e"lng van zulk een ingrij-
t)aQrdea or,riCllt'n^ °P bet arbeidsterrein,
ert jai) aa"d Louise Michel, die
<W to
V
or'b;r radi'n'f bÜ dat onverwacht optre-
l a'en even hot i-„
g het
genoegen hadden niet
even het Kanaal komen
Wka (l'ateT -V°0r haar vertrek naar
itl dil" boPen voor g°ed) eenige
pefs en "Jd een groot contingent
l°e te °ntevredenen zijn om haren
lm '°Zeti Q cben en baar bouquetten van
afe Ounf de meetino °f bever de
erentie, Zaterdag den 16den
3)
toen de houding
ii geh'!!taat^toi0i0r ,den linkerarm gevoerd,
d; rechter onbelemmerd
in Lree'ds10ei h« «et een forschen
Klo et hcbl druipende kling
hf'ddP 60 r0ch'o?maVaj den leeuw> die
bs*. er vo^ chelende den adem nithi;..
l»a«
den adem uitblies.
van p„, i auc'" uni
Juit 0Ucy had overwonnen.
ol6brachteZe Jaobttropee moest huis-
b C,lto? bct s hiu0ruen- De doode leeow
C C Qrde l het schlld °P een ge-
S« N\.die derMoWlldev. t!kke" gelegd'
VtVeiv li loono euw bad aangewezen,
\Slleide». Allen0n,nOm de blÜde mare
'lik ar» a- ,n> die vernamen dat
aaar him aag bevrijd was, snelden
le geburen en zoo ging
dezer in de groote zaal van Tivoli-Vauxhall
gehouden, kan men zich moeilijk voorstellen
Zes duizend menschen mannen, vrouwen
en kinderen, waren in een stikheete zaal
vereenigd. De meesten hebben daar bijna
drie uren moeten staan, om de met slee-
pende stem uitgesprokene dwaasheden, alleen
door de voorste rijen verstaanbaar, te ge
nieten. Het gekozene onderwerp heette
vWat wij willen!"
»Wat wij willen," zeide zij, vdat is de
»wereld vrij en gelukkig. Wij willen dat
»het menschdom niet meer van het kapitaal
«afhankelijk zal zijn. Wat wij willen, is juist
«het tegenovergestelde van het thans be-
«staandewij willen geen gevangenissen
smeer, noch voor den geest noch voor het
«lichaam, dat de ellende worde uitgeroeid
«en dat den mensch eindelijk bezit neme
«van de aarde, welke hem toebehoort. Alles,
«het eigendom van allen" Louise prees
ten slotte het hart en de edelmoedige inborst
der jeugd, vroeg de afschaffing van alle
wetten en eindigde met den kreet van
«Leve de menschheid
Na haar behandelde Sefaastiaan Faure
hetzelfde onderwerp. Ook hij begon met
te zeggen «Wij willen gelukkig zijn En
«hoe zullen wij daarioe geraken Door de
«voldoening te verkrijgen onzer behoeften,
«behoeften van onze maag, van onzen geest
«en van ons hartDe vijanden van dit
«geluk zijn, zeide hij, het gezag, het per-
«soonlijk eigendom, de Staat en de con
tention eele moraal. Ziedaar wat wij niet
«willen. Wij willen noch onder gezag staan
«noch gezag voeren. Het gezag evenals de
«weldadigheid vernedert zoowel degenen
«die ze uitoefenen, als degenen die ze ver-
sdragen en aannemen."
Een der aanwezige gezellen zeide, dat op
gevaar af van te worden gearresteerd, hij
het gebruik der «marmite" het beste en
eenige middel vindt om tot die verbeterin
gen, door den vorigen spreker ontwikkeld,
te geraken. Een andere noemde de werklie
den te laf om de maatschappij te verbete
de tijding als een loopend vuurtje rond.
Met een grooten optocht, een triumfstoet,
terwijl de doode leeuw voor hem uitgedragen
werd, kwam de Sire van Coucy op zijn
kasteel terug. Zijne vazallen kwamen dien
dag allen hem hunne danbaarheid betuigen
en bewezen den landheer opnieuw, gelijk
op den dag zijner installatie, hulde en dank
baarheid.
In de middeleeuwen was het volk, min
der door zorgen gedrukt, en ook minder
begeerig om tot hoogeren stand op te klim
men, dichtelijker en hield meer van het
dramatische en schilderachtige. Het blijkt
aan de legenden, aan de kleurige, prachtige
costumes, aan de gildefeesten, aan de volks
vermaken, aan de vele gedenkdagen, elk
op zijne wijze gevierd. Iedere stad, ieder
dorp had zoo zijne eigene gebruiken, zijne
eigene legenden. Geen wonder dus, dat
dichters, musici, beeldhouwers, schilders den
Sire van Coucy bezongen en afbeeldden,
strijdende met het ondier, of met den ster
venden leeuw aan zijde voeten geen won
der dat de boeren in den omtrek den dag
waarop de leeuw verslagen werd, het land
werd bevrijd van dien geesel, tot een jaar-
ren en dit is maar al te duidelijk bij de
werkstaking te Carmaux gebleken, waar de
politieke menners weer de hoofdrol speelden
en een ieder de hand uitstak om een aal
moes aan te nemenen toen men hem de
naam van Jaurès voor de voeten wierp,
riep hij «Al die politiekers zijn evenveel
waard en de werklieden, die hen volgen,
zijn niet beter.',
Tegen kwart over tienen werd de zitting
opgeheven, waarin enkele kreten van «Leve
de Commune I Leve de Anarchie gehoord
waren. Het ware enthousiasme was door
de warmte gesmoord.
Terwijl dus de anarchie en de brutale
middelen in eene openbare meeting weder
mogen verkondigd worden, verklaart de
minister-president Bourgeois huichelachtig
in de Kamer, dat het oogenblik om de wet
tegen de anarchisten in te trekken, nog
niet gekomen is, doch intusschen zal zij in
werkelijkheid maar niet toegepast worden.
Als een gelukkige afleiding voor de
moeielijkheden, welke het ministerie eiken
dag kunnen doen vallen, kwam Zondag het
bericht, dat de sedert Augustus 1892 voort
vluchtige Emile Arton te Londen gevat was.
Hij wist zich dus ruim drie jaren schuil te
houden, en het is inderdaad opvallend dat,
nu juist de radicalen slechts een paar weken
aan het bewind zijn, de zoo lang gezochte
dadelijk gevonden wordt. Daar hij hier bij
verstek voor bedriegelijke bankbreuk en
oplichterij tot twintig jaren gevangenisstraf
veroordeeld werd, zal hij door de rechtbank
van de Bowstreet te Londen wel worden
uitgeleverd en er dus minder gelukkig dan
zijn confrère Cornélius Herz afkomen, hoe
wel men toch weder een poging gedaan
heeft om ook dien omkooper in 't groot in
Frankrijk geleverd te krijgen.
"Wat de arrestatie van Arton vooral be
langrijk maakt, is de hoop dat men toch
eindelijk de zoo beruchte lijst zal te zien
krijgen, waarop de honderd-en-vier afge
vaardigden prijken aan wien f 1.340.000
door Arton werd uitbetaald, en voor welk
lijkschen vierdag, een kermisdag, zooals men
thans zou zeggen, maakten. Op dien dag
was het voortaan kermis in geheel den
omtrek. Dan kwamen alle boeren, die pach
ters waren van den landheer van Coucy,
naar het voorplein van het kasteel en wer
den daar door den burchtgraaf onthaald.
Met verloop van tijd kwamen zij drie malen
in het jaar, in de week van Paschen, Pink-
teren en Kerstmis. Zij ontvingen dan kleine
geschenken. Later bepaalde de graaf, dat
de abt der abdij van Nogent of een door
hem afgevaardigd persoon die geschenken
zou ronddeelen op het slotplein, om aan
die volksfeesten grooter plechtigheid bij te
zetten. Allengs ontstond de volgende ge
woonte, waaraan jaarlijks tot aan den
tijd der groote revolutie stipt de hand ge
houden werd.
Op die feestdagen, zoo verhaalt een
kronijkschrijver uit dien tijd, die ingesteld
waren ter gedachtenis aan het gevecht van
Enguerrarid met den leeuw, kwam in naam
van den abt van Nogent, de voornaamste
boer, die op de kloostergoederen woonde,
te paard aanrijden op het plein des kas-
teels, waar de doode leeuw in beeltenis op
bedrag baron Keinach hem een cheque had
ter hand gesteld. Zal het publiek dan
toch eindelijk de oplossing van dit Panama
raadsel te weten komen Of is Arton in
zijn eigen belang voorzichtiger geweest en
heeft hij zijn notitiën voor goed vernietigd,
zoodat men dienaangaande weder niets met
zekerheid vernemen zal Er zullen in ieder
geval nog wel een paar weken verloopen
eer Arton in Parijs zal terugkeeren.
Het wetsontwerp, waarbij men als Ka
merlid onverkiesbaar wordt verklaard, indien
men directeur of administrateur van een
financieel of industrieel lichaam is, waarvan
de benoeming door den Staat geschiedde,
en ook de eigenaren en al diegenen die
met de directie in verband staan, tot zelfs
de controleurs van financieele en industrieele
instellingen door den Staat gesubsidieerd,
alsmede de aannemers en leveranciers, die
een contract met den Staat hebben, van
het Kamerlidmaatschap worden uitgesloten,
is door de Kamer nogal gunstig ontvangen;
en de financieele knoeierijen onder het pre
sidentschap van Jules Grevy begonnen en
door de Panama- en Zuiderspoorwegmaat
schappij-schandalen gevolgd, doen dit eenigs-
zins begrijpen. De keerzijde van de medaille
wordt echter op zulke oogenblikken van
zuiveringslust wel eens te veel uit het oog
verloren, want eer, Kamer waaruit de eerste
mannen van een land geweerd worden,
mannen die door ondervinding en praktijk
hun school en naam gemaakt hebben, is
niet geschikt om haar gezag te verhoogen.
Onder die uitsluitend met politiek en par
lementaire zaken zich bezighoudende Kamer
leden van beroep, zullen voortaan de mid
delmatigheden en de theoretici, dus de
wetten van het land maken, en hoe kan
dat nu vooruitgang heeten?
Zoo de wet wordt aangenomen, en dit is
bijna zeker, zullen mannen als Jules Simon,
Magnin, de Marcère, Léon Say, baron Reille,
enz. enz., óf hunne financieele en indus
trieele positiën óf hun mandaat als senator
ot afgevaardigde moeten neerleggen, het-
een voetstuk lag. De boer, in dagelijksch
tenue, alsof hij zoo van 't land kwam, had
een zweep in de hand, en was gezeten op
een ploegpaard flink geroskamd en sierlijk
opgetuigd. Hij rijdt verscheidene malen
het plein, waar de pachters zich bevinden,
rond, klapt met de zweep en wordt eer
biedig begroet, als hij een oogenblik het
paard laat stilstaan. Eindelijk wordt het
paard gekeurd, en al breekt er slechts een
spijker in een der hoefijzers of een stan
getje of kwastje aan hoofdstel of zadel, dan
vervalt het recht van den berijder om de
geschenken uit te deelen en wordt het paard
in beslag genomen. Dan keert hij zonder
paard en zonder geschenk terug, en anders
is hij matador van het feest.
Dit oude gebruik bleef aldus in stand,
met deze kleine verandering dat de hertog
van Orleans in 't begin van 1700 de ge
schenken verwisselde met een voorraad
granen, aan de boeren cadeau gedaan.
Wordt vervolgd.)
nieuwe Schiedam» courant
—v--.lL
t
wij
