Dagblad voor Schiedam en Omstreken. Eerste blad. en vreeselijke nacht. J9de Jaarsr. Zond ai; 1 Maart 1896. No. 5431. pxxveau Peterstraat 50. mm Parijsclie Kroniek. Feuilleton. CHIEDAMS PRIJS TAN DIT BLAD: A oor Schiedam per 3 maanden franco per post door geheel Nederland •Afzonderlijke Nommers - 0.05 PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1—6 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. de conflict tusschen den Senaat en Se0ato^er' groole meerderheid der Hrjj ^e° zeker tot zich-zelven gezegd: daar •Is °udsten zijn, moeten wij ons ook Verjjj en f00nen, en zonder iets van hunne 6etl ,ar'ngen terug te trekken, hebben zij Pfir,Ci r einentairen wapenstilstand boven een Ie v^en*°orlog geprefereerd verzekerd, dat $leCL a' Van het ministerie Bourgeois nu te s een kwestie van tijd geworden is hjiv 0ra' met het oog op de hangende «tefjj'^processen, welke door dit mini tel 0 begonnen, en waarvan het dus '«n a?tïl 's eerst de resultaten af te wach- hgj' 'Vorens den definitieven slag tegen t(j ICa'e socialistische kabinetBourgeois finnen. 6 i '6 Jlsfructie in de chantage-zaak Lebaudy en slechts een aangeklaagde 1 kij gebrek aan bewijs in vrijheid Ar .en we'> Szydlowski, de gewezen Alk a"S van den beschuldigde de Cesti, nu, met de zeven overigen, spoedig {J'erecht staan. kofjj61 begint er uit te zien alsof de over- •W?' van -Arton naar Frankrijk niet dat An iat 'n de Panama-geheimen zal ople gt Wat er a'&emeen val' gehoopt werd. 'ijst lertoe beeft hij aangaande de bewuste v der 104 omgekochte députés, geen willen ze&gen, en voor de rechtbank &1, bij, juist op vastenavond, als getuige ^ip°rC* Werd> verklaarde hij op een vraag, At desbetreffende door den president le 'd, dat hij niet van plan was daarop A^^oorden en hiermede kon men zich Hof n stellen. Intusschen veroordeelt het Assise dagelijks eenige deraange- a's betrokken in het uitgeven der 0 6 'Ijst der 104 door het dagblad la '°e dat, tot mijn verbazing, onder al Uit het Fransch.) Vep(slot-) Aft Vo'gens als een vierkante plek aarde ''Hep, tegen het omringende sneeuwveld A tKt, neemt hij een spade en begint een X 6 graven. Durupt huivert, hij heeft °egrepen. Ze zijn dus waar, die ver- jS ^'elke men vertelt, van reizigers, die A S|acbts in de afgelegen herbergen in hp4!' W0I"den vermoord. Die schurken 1 L J zou zijn huid duur verkoopen. zün nederlaag was zeker twee tegen hem, man en vrouw en die (>ric?'e groote dog, die er zeker op was hoor om de ongelukkige slachtoffers, ■I naar de keel te vliegen. I,:,1 J zijn kaars aansteken, om te toonen C^r h n'6t s'aaPt blij denkt er over, ■1 ujq61 zou een onvoorzichtigheid zijn ordenaars-paar zou onmiddelijk toe die vonnissen en boeten toch nog blijft verschijnen. Hoe noodzakelijk het ook was, dat er aan dat geknoei paal en perk gesteld werd, toch is het te betreuren, dat het vorige ministerie niet meer doorzicht had om te bemerken, dat zijne radicale tegenstanders zich al zeer goedkoop een populariteit gingen verschaffen, waarvan het tegenwoordige ministerie reeds bij herhaling de vruchten plukte, en dat Frankrijk een zeer merkbare stap verder op het zoo gevaarlijke terrein van het socialisme de gouvernement bracht. lotnutoe hadden wjj het minder aange naam schouwspel nog niet genoten, dat een minister in een officieele redevoering de schoonheden van het socialisme kwam ver kondigen. De minister van Koophandel, de heer Mesureur, door den minister-presi dent Bourgeois daartoe aangezet, heeft Zondag den 23sten dezer bij het openen der werkplaatsen van de school van kunsten en ambachten, te Chalons sur Marne, niet geschroomd de volgende woorden te spre ken »Wij zijn," heeft de minister gezegd, «eene regeering, die zich vóór alles het lot «der veriatenen, der armen, der minderen «aantrekt, en daarom strijden wij voor een «wijs, praktisch socialisme, met de voor zichtigheid welke de sociale wetenschap «in de studie van alle staathuishoudkundige «vraagstukken vereischt." Verder zegt hij niets dan goeds van de wet op de gedwongen arbitrage tusschen patroons en werklieden te verwachten en besluit met deze zonderlinge verklaring «Het Kabinet, waarvan ik de eer heb deel «uit te maken, heeft reeds vier maanden «bestaan. Ik heb u gezegd wat wij in dien «korten tijd tot stand brachten, doch wij «hebben meer gedaan dan geleefd, wij heb- «ben het bewijs geleverd dat een radicaal «ministerie in de Fransche Republiek een «mogelijkheid is zeker, wij kunnen spoedig «in een parlementair ongeval verdwijnen, «doch wij hebben dan toch getoond dat de «progressisten en socialisten recht op de «staatsmacht hebben, daar zij bekwaam «waren te regeeren. Het land kan hen «roepen zij zullen niets wat zijn belang en «roem uitmaken, daarvoor opofferen." Men ziet, de twee votums van vertrouwen welke de Kamer de onvoorzichtigheid had, aan dit zoo gevaarlijk ministerie voor Frank- rijks rust te schenken, hebben de ministers steeds doortastender gemaakt. Gelukkig heeft de verkiezing der begrootings-com- missie op Dinsdag den 25sfen dezer een douche op al dien voorspoed komen storten. Die benoeming was ditmaal van het grootst belang, omdat daarbij over het lot der be lasting op het inkomen, door de regeering voorgesteld, zal moeten beslist worden. Nu zijn van de 33 benoemde leden dier com missie, slechts vier voor de voorstellen der regeering en 29 tegenstanders dier zoo hatelijke belasting, welke de heer Bouge zeer aardig «het voorportaal van het col lectivisme" noemde en door den heer Bou cher bij eene «fiscale authropométrie" ver geleken werd. In de oude commissie zaten twintig radi calen en twee socialisten, en nu zijn er slechts vier radicalen en geen enkel socialist benoemd. snellen, om in stede van list geweld te gebruiken. Durupt voelt zijn hart bonzen en in nachtgewaad loopt hij radeloos het koude vertrek op en neer, zich voortdurend afvragende Wat moet ik doen, om mij te verdedigen?" Moest hij zich als een stuk wild in een valstrik gevangen, den hals laten afsnijden Ha 1 Maar maar als...? Men bevende hand wischt hij zich het voorhoofd afeen plotseling denkbeeld hij heeft een middel gevonden en daarmee keeren moed en geestkracht terug. Daar ginds beneden zijn de schurken nog altijd druk bezig; hun werk vordert; Durupt moet zich haasten. Hfl grijpt zijn ledekant aan, trekt en schuift het voor de deur en vervolgens tilt hij een latafel op en wentelt deze op het beddan tafels stoelen, alles wat maar dienen kan, om de barricade voor de deur te versterken en te verzwaren. Inderhaast kleedt hij zich aan en houdt zich gereed, gewapend met een tafelpoot. Hij verliest den man die den kuil graaft, welke thans reeds zoo diep is, dat hij er zelf in moet gaan staan, geen seconde uit het oog. De vrouw licht hem bij en de hond krabt de aarde in hun na bijheid op en snuffelt rond. De 84-jarige directeur van het Conser vatoire national de musique, Ambroise Thomas, de componist van de zoo geliefde opera's Mignon en Ilamlet is den I4den Februari overleden en den 22sten plechtig begraven. Niettegenstaande zijn groote ouderdom zag ik hem dikwerf in de buurt var, de Faubourg Poissonnière met zijn ernstig gezicht en in zijn jas met hooge kraag gedoken, wandelen. Nog een paar weken geleden vervulde hij zijn ambt met de grootste nauwgezetheid en het was ten gevolge van een gevatte koude, na een concert in de groote Opera, waarop een gedeelte van zijne Trangoise de Rimini werd uitgevoerd, dat hij ziek werd en stierf. Zijn zij klaar, de man zet zijn spade en schop tegen den boom, het tweetal keert naar het huis terug. Durupt klopt het hart in de keel en hij moet alle krachten in spannen om zijn vrees te bedwingen. Nu zijn zij vlak bij het huis; het licht verdwijnt, achter een hand verborgen. De herbergier en zijn vrouw richten den blik naar het raam van Durupt; twee wreede, hebzuchtige gezichten zijn eenig oogenblik zichtbaar, misdadigerstronies met verwron gen trekken en kleine, glinsterende oogen. Zacht mompelend naderen de beide boos doeners; thans moeten zij het huis zijn binnengegaan. De trap kraakt onder hun gedempte voetstappendé hond is hen reeds vooruit en snuffelt onder aan de slaapkamerdeur. Durupt wacht achter zijn barricade. Het beslissende oogenblik nadert. Twee stemmen fluisterendaarop een diepe stilteeen sleutel wordt nauwelijks hoorbaar in het slot gestokenmen wil openen. Men duwt en duwtniet verder dan een duim is de deur open te krijgen daarop weder een gemompel van fluisterende stemmen. Zekér begrepen de beide booswichten Als goed christen schreef hij een briefje, het laatste dat hij zoude schrijven, aan zijn vriend, den pastoor van de St. Ëugênekerk, om eens bij hem te komen en voorzien van de Heilige Sacramenten gaf hij kalm den geest. Zijn opvolger als directeur van het Con servatoir, zal zeer waarschijnlijk de heer Massenet, worden, terwijl de heer Victorin Joncière, de componist van Dimitri zijn plaats als lid van de Akademie van schoone kunsten zal innemen. De directeuren der Opera hebben het initiatief genomen om gelden in te zamelen, teneinde Ambroise Thomas een monument op te richten, den ouden meester waardig. De beroemden beeldhouwer Falguière zal er de vervaardiger van zijn. Eene voor stelling van zijn Hamlet, waarin MmeMelba de Ophelia en de bariton Reuaud Hamlet zullen zingen, wordt met dit doel in Mei aanstaande voorbereid en zal zeker een ronde som opbrengen, want door zijn Mignon vooral, was deze oprechte Fransche toon dichter hier zeer populair geworden en tot zijn dood gebleven. Vele kunstenaars in ons Vaderland zonden in den loop van het^ vorige jaar ongeveer 150 schilderijen, aquarellen, pastels, gra vuren, enz. aan de Nederlandsc.be Vereeni- ging voor Liefdadigheid alhier ten geschenke, waarmede het bestuur besloten heeft een tombola met 150 prijzen te organiseeren en een dames-comité onder voorzitterschap van Mevr. Van Weede, echtgenoote van den gezantschap-secretaris, nam de plaatsing der 10,000 loten a fr. 1, welwillend op zich. De trekking zal einde April plaats hebben en ik twijfel geenszins, of dit goede werk zal met een volkomen succes bekroond worden. Parijs, 15/28 Februari 1896. Fidélius. niets van dien onverwachten tegenstand. Men klopte. De vrouw, op een honigzoeten toon, riep «Mijnheer Mijnheer 1" Waren die ellen delingen nog zoo naïef Durupt hield zich, of hij juist wakker werd en vroeg met slaperige stem «Hé? Wat is er? Wat wil je?" «Mijnheer, u moet opstaan, het is uw tijd." «O, goed, dank u, maar lk ben van idee veranderd, ik vertrek nog niet." «Maar, mijnheer, u heeft het toch gezegd." De deur kraakte onder een vernieuwden hettigen duw. Van boven week zij terug en een hand, welke Durupt in de schemering onderscheidde en die hij lust gevoelde om met een bijlslag af te houden, een groote hand met kromme, dikke vingers, wrong zich door de spleet en tastte rond in de ijle lucht. Vergeefsche pogingen, nuttelooze moeite de barricade was onwrikbaar en Durupt bewaakte haar moedig. Sluipende schreden vluchtten de trap af, een gegrom van den dog, die slechts onwillig scheen te gehoor zamen aan het bevel van zijn meester, om hem te volgen en daarop keerde de stilte in het huis terug.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1896 | | pagina 1