Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Eerste blad.
en vreeselijke nacht.
J9de Jaarsr.
Zond ai; 1 Maart 1896.
No. 5431.
pxxveau Peterstraat 50.
mm
Parijsclie Kroniek.
Feuilleton.
CHIEDAMS
PRIJS TAN DIT BLAD:
A oor Schiedam per 3 maanden
franco per post door geheel Nederland
•Afzonderlijke Nommers
- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—6 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
de conflict tusschen den Senaat en
Se0ato^er' groole meerderheid der
Hrjj ^e° zeker tot zich-zelven gezegd: daar
•Is °udsten zijn, moeten wij ons ook
Verjjj en f00nen, en zonder iets van hunne
6etl ,ar'ngen terug te trekken, hebben zij
Pfir,Ci r einentairen wapenstilstand boven een
Ie v^en*°orlog geprefereerd verzekerd, dat
$leCL a' Van het ministerie Bourgeois nu
te s een kwestie van tijd geworden is
hjiv 0ra' met het oog op de hangende
«tefjj'^processen, welke door dit mini
tel 0 begonnen, en waarvan het dus
'«n a?tïl 's eerst de resultaten af te wach-
hgj' 'Vorens den definitieven slag tegen
t(j ICa'e socialistische kabinetBourgeois
finnen.
6 i
'6 Jlsfructie in de chantage-zaak Lebaudy
en slechts een aangeklaagde
1 kij gebrek aan bewijs in vrijheid
Ar .en we'> Szydlowski, de gewezen
Alk a"S van den beschuldigde de Cesti,
nu, met de zeven overigen, spoedig
{J'erecht staan.
kofjj61 begint er uit te zien alsof de over-
•W?' van -Arton naar Frankrijk niet dat
An iat 'n de Panama-geheimen zal ople
gt Wat er a'&emeen val' gehoopt werd.
'ijst lertoe beeft hij aangaande de bewuste
v der 104 omgekochte députés, geen
willen ze&gen, en voor de rechtbank
&1, bij, juist op vastenavond, als getuige
^ip°rC* Werd> verklaarde hij op een vraag,
At desbetreffende door den president
le 'd, dat hij niet van plan was daarop
A^^oorden en hiermede kon men zich
Hof n stellen. Intusschen veroordeelt het
Assise dagelijks eenige deraange-
a's betrokken in het uitgeven der
0 6 'Ijst der 104 door het dagblad la
'°e dat, tot mijn verbazing, onder al
Uit het Fransch.)
Vep(slot-)
Aft Vo'gens als een vierkante plek aarde
''Hep, tegen het omringende sneeuwveld
A tKt, neemt hij een spade en begint een
X 6 graven. Durupt huivert, hij heeft
°egrepen. Ze zijn dus waar, die ver-
jS ^'elke men vertelt, van reizigers, die
A S|acbts in de afgelegen herbergen in
hp4!' W0I"den vermoord. Die schurken 1
L J zou zijn huid duur verkoopen.
zün nederlaag was zeker twee
tegen hem, man en vrouw en die
(>ric?'e groote dog, die er zeker op was
hoor om de ongelukkige slachtoffers,
■I naar de keel te vliegen.
I,:,1 J zijn kaars aansteken, om te toonen
C^r h n'6t s'aaPt blij denkt er over,
■1 ujq61 zou een onvoorzichtigheid zijn
ordenaars-paar zou onmiddelijk toe
die vonnissen en boeten toch nog blijft
verschijnen.
Hoe noodzakelijk het ook was, dat er aan
dat geknoei paal en perk gesteld werd, toch
is het te betreuren, dat het vorige ministerie
niet meer doorzicht had om te bemerken,
dat zijne radicale tegenstanders zich al zeer
goedkoop een populariteit gingen verschaffen,
waarvan het tegenwoordige ministerie reeds
bij herhaling de vruchten plukte, en dat
Frankrijk een zeer merkbare stap verder
op het zoo gevaarlijke terrein van het
socialisme de gouvernement bracht.
lotnutoe hadden wjj het minder aange
naam schouwspel nog niet genoten, dat een
minister in een officieele redevoering de
schoonheden van het socialisme kwam ver
kondigen. De minister van Koophandel,
de heer Mesureur, door den minister-presi
dent Bourgeois daartoe aangezet, heeft
Zondag den 23sten dezer bij het openen
der werkplaatsen van de school van kunsten
en ambachten, te Chalons sur Marne, niet
geschroomd de volgende woorden te spre
ken »Wij zijn," heeft de minister gezegd,
«eene regeering, die zich vóór alles het lot
«der veriatenen, der armen, der minderen
«aantrekt, en daarom strijden wij voor een
«wijs, praktisch socialisme, met de voor
zichtigheid welke de sociale wetenschap
«in de studie van alle staathuishoudkundige
«vraagstukken vereischt."
Verder zegt hij niets dan goeds van de
wet op de gedwongen arbitrage tusschen
patroons en werklieden te verwachten en
besluit met deze zonderlinge verklaring
«Het Kabinet, waarvan ik de eer heb deel
«uit te maken, heeft reeds vier maanden
«bestaan. Ik heb u gezegd wat wij in dien
«korten tijd tot stand brachten, doch wij
«hebben meer gedaan dan geleefd, wij heb-
«ben het bewijs geleverd dat een radicaal
«ministerie in de Fransche Republiek een
«mogelijkheid is zeker, wij kunnen spoedig
«in een parlementair ongeval verdwijnen,
«doch wij hebben dan toch getoond dat de
«progressisten en socialisten recht op de
«staatsmacht hebben, daar zij bekwaam
«waren te regeeren. Het land kan hen
«roepen zij zullen niets wat zijn belang en
«roem uitmaken, daarvoor opofferen."
Men ziet, de twee votums van vertrouwen
welke de Kamer de onvoorzichtigheid had,
aan dit zoo gevaarlijk ministerie voor Frank-
rijks rust te schenken, hebben de ministers
steeds doortastender gemaakt. Gelukkig
heeft de verkiezing der begrootings-com-
missie op Dinsdag den 25sfen dezer een
douche op al dien voorspoed komen storten.
Die benoeming was ditmaal van het grootst
belang, omdat daarbij over het lot der be
lasting op het inkomen, door de regeering
voorgesteld, zal moeten beslist worden. Nu
zijn van de 33 benoemde leden dier com
missie, slechts vier voor de voorstellen der
regeering en 29 tegenstanders dier zoo
hatelijke belasting, welke de heer Bouge
zeer aardig «het voorportaal van het col
lectivisme" noemde en door den heer Bou
cher bij eene «fiscale authropométrie" ver
geleken werd.
In de oude commissie zaten twintig radi
calen en twee socialisten, en nu zijn er
slechts vier radicalen en geen enkel socialist
benoemd.
snellen, om in stede van list geweld te
gebruiken. Durupt voelt zijn hart bonzen
en in nachtgewaad loopt hij radeloos het
koude vertrek op en neer, zich voortdurend
afvragende Wat moet ik doen, om mij
te verdedigen?" Moest hij zich als een
stuk wild in een valstrik gevangen, den
hals laten afsnijden Ha 1 Maar maar
als...? Men bevende hand wischt hij zich
het voorhoofd afeen plotseling denkbeeld
hij heeft een middel gevonden en daarmee
keeren moed en geestkracht terug.
Daar ginds beneden zijn de schurken nog
altijd druk bezig; hun werk vordert; Durupt
moet zich haasten.
Hfl grijpt zijn ledekant aan, trekt en schuift
het voor de deur en vervolgens tilt hij een
latafel op en wentelt deze op het beddan
tafels stoelen, alles wat maar dienen kan,
om de barricade voor de deur te versterken
en te verzwaren. Inderhaast kleedt hij zich
aan en houdt zich gereed, gewapend met
een tafelpoot. Hij verliest den man die den
kuil graaft, welke thans reeds zoo diep is,
dat hij er zelf in moet gaan staan, geen
seconde uit het oog. De vrouw licht hem
bij en de hond krabt de aarde in hun na
bijheid op en snuffelt rond.
De 84-jarige directeur van het Conser
vatoire national de musique, Ambroise
Thomas, de componist van de zoo geliefde
opera's Mignon en Ilamlet is den
I4den Februari overleden en den 22sten
plechtig begraven. Niettegenstaande zijn
groote ouderdom zag ik hem dikwerf in de
buurt var, de Faubourg Poissonnière met
zijn ernstig gezicht en in zijn jas met hooge
kraag gedoken, wandelen. Nog een paar
weken geleden vervulde hij zijn ambt met
de grootste nauwgezetheid en het was ten
gevolge van een gevatte koude, na een
concert in de groote Opera, waarop een
gedeelte van zijne Trangoise de Rimini
werd uitgevoerd, dat hij ziek werd en stierf.
Zijn zij klaar, de man zet zijn spade en
schop tegen den boom, het tweetal keert
naar het huis terug. Durupt klopt het hart
in de keel en hij moet alle krachten in
spannen om zijn vrees te bedwingen.
Nu zijn zij vlak bij het huis; het licht
verdwijnt, achter een hand verborgen. De
herbergier en zijn vrouw richten den blik
naar het raam van Durupt; twee wreede,
hebzuchtige gezichten zijn eenig oogenblik
zichtbaar, misdadigerstronies met verwron
gen trekken en kleine, glinsterende oogen.
Zacht mompelend naderen de beide boos
doeners; thans moeten zij het huis zijn
binnengegaan.
De trap kraakt onder hun gedempte
voetstappendé hond is hen reeds vooruit
en snuffelt onder aan de slaapkamerdeur.
Durupt wacht achter zijn barricade.
Het beslissende oogenblik nadert.
Twee stemmen fluisterendaarop een
diepe stilteeen sleutel wordt nauwelijks
hoorbaar in het slot gestokenmen wil
openen. Men duwt en duwtniet verder
dan een duim is de deur open te krijgen
daarop weder een gemompel van fluisterende
stemmen.
Zekér begrepen de beide booswichten
Als goed christen schreef hij een briefje,
het laatste dat hij zoude schrijven, aan zijn
vriend, den pastoor van de St. Ëugênekerk,
om eens bij hem te komen en voorzien
van de Heilige Sacramenten gaf hij kalm
den geest.
Zijn opvolger als directeur van het Con
servatoir, zal zeer waarschijnlijk de heer
Massenet, worden, terwijl de heer Victorin
Joncière, de componist van Dimitri zijn
plaats als lid van de Akademie van schoone
kunsten zal innemen.
De directeuren der Opera hebben het
initiatief genomen om gelden in te zamelen,
teneinde Ambroise Thomas een monument
op te richten, den ouden meester waardig.
De beroemden beeldhouwer Falguière zal
er de vervaardiger van zijn. Eene voor
stelling van zijn Hamlet, waarin MmeMelba
de Ophelia en de bariton Reuaud Hamlet
zullen zingen, wordt met dit doel in Mei
aanstaande voorbereid en zal zeker een ronde
som opbrengen, want door zijn Mignon
vooral, was deze oprechte Fransche toon
dichter hier zeer populair geworden en tot
zijn dood gebleven.
Vele kunstenaars in ons Vaderland zonden
in den loop van het^ vorige jaar ongeveer
150 schilderijen, aquarellen, pastels, gra
vuren, enz. aan de Nederlandsc.be Vereeni-
ging voor Liefdadigheid alhier ten geschenke,
waarmede het bestuur besloten heeft een
tombola met 150 prijzen te organiseeren
en een dames-comité onder voorzitterschap
van Mevr. Van Weede, echtgenoote van den
gezantschap-secretaris, nam de plaatsing der
10,000 loten a fr. 1, welwillend op zich.
De trekking zal einde April plaats hebben
en ik twijfel geenszins, of dit goede werk zal
met een volkomen succes bekroond worden.
Parijs, 15/28 Februari 1896.
Fidélius.
niets van dien onverwachten tegenstand.
Men klopte. De vrouw, op een honigzoeten
toon, riep
«Mijnheer Mijnheer 1" Waren die ellen
delingen nog zoo naïef Durupt hield zich,
of hij juist wakker werd en vroeg met
slaperige stem
«Hé? Wat is er? Wat wil je?"
«Mijnheer, u moet opstaan, het is uw tijd."
«O, goed, dank u, maar lk ben van idee
veranderd, ik vertrek nog niet."
«Maar, mijnheer, u heeft het toch gezegd."
De deur kraakte onder een vernieuwden
hettigen duw. Van boven week zij terug en
een hand, welke Durupt in de schemering
onderscheidde en die hij lust gevoelde om
met een bijlslag af te houden, een groote
hand met kromme, dikke vingers, wrong
zich door de spleet en tastte rond in de
ijle lucht.
Vergeefsche pogingen, nuttelooze moeite
de barricade was onwrikbaar en Durupt
bewaakte haar moedig. Sluipende schreden
vluchtten de trap af, een gegrom van den
dog, die slechts onwillig scheen te gehoor
zamen aan het bevel van zijn meester, om
hem te volgen en daarop keerde de stilte
in het huis terug.