Dagblad voor Schiedam en Omstreken. AEMEM. 19de Jaarg. Zondag 29 Maart 1896. No. 5454. bureau ^Sofersfraaf 50. EERSTE EEN DIEF V Feuilleton. 8el«n PRIJS VAN DIT BLAD: Voor Schiedam per 3 maanden Franco per post door geheel Nederland Afzonderlijke Nommers f 1.50 - 0.05 PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 16 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten II. *n ons vorig artikel noemden wij het g^chil in geloofszaken tusschen katholieke afgescheidene Armeniërs gering, zoodat 'J ons best kunnen voorstellen dat een l^'gte dier afgedwaalde Christenen te lik tot de ware Moederkerk overgaat, °°ral wanneer door omstandigheden eenige °°t daaraan gegeven wordt. Wanneer lJ die afwijking van de ware Kerk gering I °eTOen, dan wil dit niet zeggen, dat wij 6 als een geringe zaak beschouwen als "en van de waarheid des geloofs afwijkt; neen iedere ook de geringste looche- "g van een geloofswaarheid maakt zelfs, at men buiten de alleen zaligmakende kerk «bloten wordt. Maar daarmede willen wij le^36n' dat, wat het uiterlijk godsdienstig Ven aangaat, bijna geen onderscheid merk- j,aar is. Zoo zegt men, dat er tusschen katholieken en Jansenisten bijna geen ver- 9 in godsdienst bestaat, en wel een groot 6rschil tusschen Katholieken en Protes- ^"len, In dien zin kunnen wij zeggen is er in r«ienië een gering onderscheid tusschen atholieken en Schismatieken, of afgeschei- ^ehen, en is daardoor een overgang in groot Setal zeer verklaarbaar, ja haast noodzake- 9k. Doch eigenaardige omstandigheden, °oals wij vroeger aanstipten, houden het "ervan terug. Als men wil overgaan tot de waarheid, a" komt men onder de macht van den p edehouder van Christus, dat is onder den t a"s, die als opvolger van den H. Petrus Rome zetelt. En zietdaar de geheele ^eilijkheidde Oostersche kerk is er ^®vreesd voor door Rome geregeerd te '°rden; haar heerschzucht en achterdocht as oorzaak der afscheuring, is nog reden a" volharding in dien treuriger, toestand. bisschop van de nieuwe keizerstad, °hstantinopel, zoo was in den beginne de opzet moest in macht en waardigheid (Slot.) ,n ''a> hij was op 't oogenblik zonder werk, \vaar morgen of overmorgen zou hij weer hebben en geld verdienen en met *0h 9 gezicht thuis komen en zijn moeder M Aan zulke bekwame werklieden aar zoon er eeD was, was immers 99 behoefte! h Rn die zoon zou slecht zijn Een dief '°ov 'n^re^erNeen, dat zou zij niet ge- ea: Hij was een voorbeeld van En .9 thuis kwam, dan zou zijn moeder 111 m de oogen kijken en zeggen»Niet- verheven worden gelijk aan die van den bisschop van de voormalige keizerstad, Rome; en men vergat dat de bisschop, de Paus van Rome, door Christus als hoofd der geheele H. Kerk was aangesteld. Evenals de Paus het gezag voert over alle landen en streken van het Westen, zoo moest de patriarch van Constantinopel het Oosten beheeren. Het werd voor den Oosterling een niet te dulden vernedering onder de rechtsmacht te staan van een bisschop, die door zeden en gebruiken zoo ver van hun nationale gewoonten verwijderd stond, en men hing den Griekschen patriarch aan, die in alles door den keizer met zijn tijde lijke macht geholpen werd, en wel met de grootste welwillendheidop die wijze toch konden de tijdelijke gezagvoerders ook nog eens een woordje meespreken in kerkelijke zaken, wat zoo zeer naar hun verlangen was. Ach wat een vreeselijke parten heeft het hun gespeeld, dat onttrekken aan Rome's heerschappijzij kwamen immers van lie verlede onder de dwingelandij van een keizerja, toen de troon van Constantinopel door de Muzelmannen veroverd werd, onder de macht van een Mohamedaanschen Sultan En hij, die van Christendom niets afweet, hij die dit het meest vijandig is, de Sultan is nu de opperste beschermheer der Chris tenen, de beslissende scheidsrechter in kerkelijke aangelegenheden; en dat verkiezen zij boven de rechtsmacht der door God aangestelde opperhoofden, de Pausen. Een enkel geval wil ik hier vermelden aan dergelijke staan zij heel natuurlijk bloot, wat ten duidelijkste de onmogelijkheid van dien toestand te kennen geeften toch Rome's goddelijk opperbestuur willen zij niet, neen in den letterlijken zinliever Turksch dan Paapsch. Zooals wij vroeger zeiden, bedienden de Armeniërs in de H. Mis zich niet van de bijvoeging van een weinig water bij den wijn, terwijl de overige Christenkerken van het Oosten als Grieken enz., evenals de Latijnsche Kerk dit gebruik vasthielden. In het begin dezer eeuw nu, ontftond er over dit verschilpunt twist tusschen Armeniërs en Grieken; en men beschul- waar, mijn jongen, je bent toch een eer lijk mensch En wat zou hij dan antwoorden, als zij dat vroeg? Zoo dacht hij na. Zoo stormde het in zijn hart. En hij hoorde de stem van zijn moeder zoo duidelijk die vragen doen. O, die stemdie hij zoo gaarne hoorde en die nu voor hem niets anders bevatte dan beschaming en verwijt. O, die stem van zijn moeder Hij waakte op uit zijn gepeins en keek met woeste, starende blikken rond zich. Hij bracht de hand aan het hoofd, alsof hij na moest denken, waar hij eigenlijk was, en wat er gebeurde. Het klamme zweet brak hem uit. Zijn vingers beefden koortsachtig. Hij keek naar het kind en ging er heen, trok het dekentje weg en keek in het lieve onschuldige gezichtje van den kleinen slaper. Dit duurde een seconde. Tranen sprongen hem in de oogen. Onstuimig deed hij een greep in de zak en stortte goud- digde elkander de gebruiken van den Chris- telijken godsdienst te hebben verminkt. Om tot een beslissing te komen wierp men het geschil voor den oppersten rechter, den Sultan. En de Mahomedaansche minister, gaf in naam van zijn gebieder de volgende onmogelijke uitspraak wijn is een onreine drank, vervloekt en verboden door den Ko ran men moet er dus volstrekt geen ge bruik van makenwaarom neemt gij niet alleen zuiver water. De Mahomedaan wist natuurlijk niet dat Christus voor het H. Misoffer brood en wijn had gebruikt, en zijne Apostelen en dier opvolgers de plicht had opgelegd hetzelfde te doen. Maar 't is toch treurig dat de hoogmoed en heerschzucht den mensch zoo kan verblinden, dat hij in zulke zaken liever den Muzelman, den Turk, raadpleegt, dan den door Christus aangestelde plaatsbekleeder, den Paus. En als de schismatieke Ooster ling zich blijkens de feiten zoo iets laat aanleunen, dan begrijpen wij heel goed, dat hij zoo gemakkelijk niet zal overgaan, en zich aansluiten bij de ware Moederkerk. Want al vindt hij bij zijn overgang, zooals wij gezegd hebben, in de katholieke Kerk niets nieuws, dezelfde gebeden namelijk, dezelfde Sacramenten, hetzelfde Misoffer; het zwaarste, ja te zwaar valt hem de onderwerping aan den Roomschen Paus. Bovendien zal nog de naijverige achter docht van den Oosterling het ontbrekende aanvullen, en zou men ook al tot de onder werping aan den Paus geneigd zijn, (en dat zullen zeker de oprechten onder hen zijn, als zij getuigen zijn van onmogelijke ge vallen als wij boven vermeldden) dan nog zal de vrees voor het verlies van bun natio nale gebruiken en privilegiën, zooals wij later zullen toonen, hen van den overgang af houden. jd ALGEMEEN OVERZICHT. 28 Maart '96. De mededeeling van den Italiaanschen minister-president Di Rudini in den Senaat, houdende dat hij over den Afrikaanschen veldtocht geen documenten kan overleggen, stukken, kostbaarheden, bankpapier uit over de wieg. Zijn geweten sprak en in den aan blik van de misdaad overwon die stem. Maar hij moest weg! Schielijk weg! 't Kon zijn, dat hij overvallen werd, en dan. Maar dat kind Misschien zou het morgen weer alleen gelaten worden. Hij greep in zijn binnenzak, scheurde een vel papier uit zijn notitieboekje, zette zich neer en schreef haastig Mevrouw, Er is niets gestolen. Leer uw kind u lief te hebben." Toen legde hij het briefje op het slapende kind, bij de bankbiljetten en de andere kostbaarheden, kuste het kind nog eenmaal en stormde met gedempte schreden de kamer uit, de trap af, de koude straat op. Maar in die donkerheid van den nacht, wijl de sterren fonkelden, voelde hij nog wijlhij er in het ministerie geen gevon den heeft, heeft in Italië groote sensatie gewekt. De opschudding was zoo groot, dat de Voorzitter bij herhaling tot kalmte moest vermanen wat bij de dettige senatoren iets ongewoons is. Men houdt zich overtuigd, dat Crispi de documenten in handen heeft en eischt natuurlijk dat zij voor den dag komen. In de vergadering door den Senaat gis teren gehouden, kwam de zaak opnieuw ter sprake. De heer Parento interpelleerde de regeering over de verdwijning van stukken, betrekking hebbende op de gebeurtenissen in Afrika. De minister president Di Rudini antwoordde, dat het Kabinet geen groen boek willende uitgeven zonder de oorspron- kelijse documenten te hebben gezien, bevel zond naar Massaua om de kopieën van tele grammen over te sturen. Generaal Bal- dissera antwoordde daarop, dat het rapport van luitenant-kolonel Gulliano betreffende de verdediging van Makallé met andere stukken in den slag bij Adoea op 4 Maart verloren was geraakt. Baldissera zal evenwel trachten het rapport opnieuw samen te stellen met behulp van de per soonlijke herinneringen der officieren. Hier mede liep het incident af. De bedenkelijke zegepraal door het mini sterie—Bourgeois in Frankrijk bij de be raadslaging over de inkomstenbelasting in de Kamer behaald, is nog steeds het onder werp van tal van beschouwingen in de Fransche bladen. De beschouwing der ochtendbladen zoo seinde gisteren de Parijsche correspondent der N. R. Ct. zou men als volgt kunnen samenvatten. Wanneer het ministerie Bourgeois blijft leven, zullen wij eindelijk wel iets krijgen, dat heel in de verte gelijkt op het ontwerp- Doumer. Dat het eerste zal gebeuren, is echter weinig waarschijnlijk. Men verwacht zelfs dat de vergadering van Maandag zal getuige zijn van een nieuwe worsteling om het punt in kwestie, waarbij de begrootings- commissie den aanval zal leiden. De poli tieke toestand wordt intusschen met den dag moeilijker. Elk volgend votum graaft de kloof tusschen de twee helften der repu- de bewegingen van den storm, die in zijn hart gewoed had, hoorde hij nog den na galm van die stem, die hem had teru<*°-e- houden van een misdaad- Maar nu mocht hij het hoofd opheffen zonder schaamte en zonder schande. Hij had overwonnen, óf zijn moeder, óf zijn geweten, óf God. Hij wist het niet meer. En toen de morgen aanbrak en zijn moeder hem vroeg, hoe het kwam, dat hij zoo laat was thuis gekomen, toen keek hij haar in 't lief gelaat en zij begreep er niets van, dat hij begon te schreien en haar han den greep, haar op de wangen kuste, zoo als hij deed, toen hij nog een kind was. CHE COURANT o. 'lllllflIHUlWHI'IUlillflfiHiiiiiiiiiiiiMHfiiHnimnmmciiiHÏÏmiïriiniimifimmï

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1896 | | pagina 1