Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
■^uveau 1$oferstraaf 50.
1st f0*" Feest der ZastersMen.
19de Jaarg.
Dinsdag 25 Augustus 1896.
No. 5574.
Z»nJ»gr,oode'b,*trf"V'Sreenisin|!1wr
7 ■«- enTto„TS kt n'
!prekM,i »n Sn hoog-
feuilleton.
DE ZEGELS.
PRIJS YAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.—
- 0.05
en LI",""- 1,#0Seerw heer Lana
Znngu.tyo.rtag Kerkkoren.
t. L™ ,a° WT» «minarie
««8 der" kerkkoren.1"1"" 1""r"Jke"
^Onder het zeer verscheiden publiek werden
rochiërT eeren geestelijken van beide pa-
Soholer l- eerw' Broeders der St. Jozefs-
Prof n Ufonder 0Pgemerkt, terwijl ook
amëls van de Universiteit te Freiburg
Leed0 Z6ereerw" keer Massing, pastoor te
},u S ln Engeland, de vergadering met
fent16 t6<=enwoord'gheid vereerden. Het bin-
w eden van den hoogeerw. president Lans
e'' met krachtig applaus begroet.
6 feestelijke bijeenkomst werd ingeleid
^0(lr den feestzang der kerkkoren, die ons
v0 schoone Festgesang an die Rünstler,
an Mendelsohn Bartholdy, allereerst deden
8etlieten, waarna zij Heinze's Euterpe,
Q aarin wij voor 'teerst weder het schoone
^rgaan yan mejt Klijn de Jongh konden
o^onderen, ten gehoore brachten.
eerw a'.8emeen applaus besteeg de hoog
te f President Lans daarna den katheder
VVas'fV houden der aangekondigde lezing,
te dp aanffenaam eenige oogenblikken
sedert 'n de feestvreugde die Schiedam
P'aus hWeken vervult, te meer nu het ap-
heel on mi toonde, dat zijn komst niet ge-
rouy, uWJ°® was, ook leedwezen en be-
laatste 3'kem vervuld, dat hij in de
der St rr. kem bijgewoonde vergadering
gend 'librordus-Stichting op het drin-
bad o-p^020611 van het bestuur zijn woord
feestfn^eVen ter gelegenheid van de school-
z°u L- een woord te spreken immers waar
opp. f vvoorden vinden die passen bij de
di6° te> de hooge feestelijke stemming
dam a"een het geheele katholieke Sehie-
ge?]r, yervult, maar zich zelfs ook bij anders*
h0o„ deed kennen. Als spreker die
»e geestdrift, die algemeene deelneming
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regels. f 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
(Vendeesche Geschiedenis.)
2)
do\'S oemen8d geraas zich deed hooren,
sti ('6 ede'man n°g dieper in zijn leuning-
Za°n kru'ste de armen op de borst, en sloot
ha u6ns de oogen de jonge gravin liet
b .r ,or<fuurwerk op de knieën zakken, en
kind ging naar het venster, waar hij
ei' lang zou gebleven zijn, om met ge-
0°egen de stomme poëzie, die zich aan zijn
°g vertoonde, te genieten,
k ln den zomer, ging de familie in het
tiide of..langs bet strand wandelen; van
qJ tot tijd zetten zij hunne wandeling tot
daa voortmaar dat gebeurde zelden,
e 1 de beenen van den ouden markies zulk
de 't ^yandehng niet altijd toelieten. Indien
reseguidy echter dit uitstapje maakte,
beschouwt, waarmede hier de feesten van
het katholiek onderwijs worden gevierd, dan
tracht hij de oorzaak- daarvan op te sporen,
en dan mag hij, die eenigszins de katholieke
Schiedammers kent en weet dat zij in het
diepste van hun ziel echt en degelijk katho
liek zijn, getuigen dat die oorzaak gelegen
is in de bewondering en waardeering van
de groote gave der Katholieke Kerk, de
Christusgave der Kerkde toewijding der
kloosterlingen, zooals zij zich openbaart in
de tallooze liefdewerken welke hier sinds
zoo vele jaren zijn voltrokken. Inderdaad
veelzijdig zijn de werken van geestelijke
en lichamelijke barmhartigheid door de
kloosterlingen beoefend; zij omvatten de prille
jeugd en den grijzen ouderdom zij doen zich
kennen onder alle rangen der maatschappij
zij openbaren zich aan het ziekbed en bij
de stervensponde, in de hospitalen en am
bulances, in de krankzinnigengestichten;
overal helpen zij het leed dragen de zweet-
druppelen van het apostolaat, ja zelfs de bloed-
druppelen van het martelaarschap worden
edelmoedig geboden door die vereenigingen
van mannen en vrouwen, die in de stille
eenzaamheid, onder vrijwillige armoede, kwel
lingen, boetplegingen en rustelooze zelf
opoffering de werken van barmhartigheid
baoefenen, die mannen en vrouwen door de
wereld bespot, veracht en belasterd. Het
dagelijks aanschouwên van die tallooze
werken van barmhartigheid stemt tot die
hoogopgevoerde geestdrilt, tot den dank
baren juichtoon die zich in de huidige
feesten doet kennen.
In het vervolg zijner rede zette spr. uiteen
dat die veelvuldige werken van toewijding
en opoffering sedert 19 eeuwen voortge
bracht, ontwikkeld, vermenigvuldigd en als
't ware geacclimatiseerd zijn in de Katho
lieken Kerk, en dat men ze daar buiten
wel eenigszins heeft kunnen nabootsen
maar nooit evenaren. Negentien eeuwen
zijn niet in staat geweest de levenssappen
te doen opdrogen van den boom die zulke
vruchten voorbrengt; nog groeit en bloeit
hij in schitterenden luister. Het is omdat
de Katholieke 'Kerk de gave der hoogste
liefde ontleent aan Hem die Zich-zelven voor
ons geofferd heeft en nog offert in het
H. Misoffer, aan Hem Die gezegd heeft
Ik geef u een nieuw gebod, dat gij elkaar
zult beminnen zooals Ik u bemind heb.
Inderdaad, het gebod der liefde is niet
ing hij, roet zijne kinderen in de hut van
anekin den visscher, wat uitrusten. Hij ging
op een ouden houten stoel zitten, terwijl
zijne zonen en dochter op den kant der
bedstede of op de tafel van hunnen gast
heer plaats namen. De jonge Raoul maakte
zich dit oponthoud ten nutte, om met zijn
speelmakker Pieter Janekin het dorp te
doorloopen.
De bewoners van Conquet ontvingen het
bezoek van hun ouden heer altijd met vreug
de, zij gingen hem te gemoet, als zij hem
bemerkten, en vergezelden hem tot aan de
deur van Janekin. Mijnheer de Tréseguidy
hield veel van die brave lieden, zij waren
de gezellen zijner kindschheid geweesthij
kende hunne geschiedenis, en hij kon den
jongen lieden duizend voorvallen uit het
werkzame leven hunner vaders vertellen.
Voor het overige heeft er in Bretagne tus-
schen het volk en hunne heeren nooit de
ijzeren muur bestaan, die, toen hij in puin-
hoopen nederviel, zulk een diepen afgrond
heeft achtergelaten. De heer stond met den
boer gelijk, de boer werkte voor zijn heer,
en de heer trok zijn degen voor den boer.
Die geheele bevolking was door on ver
breek bare banden, die der dankbaarheid
nieuw, maar te beminnen zooals Christus
bemind heeft, dat moest wel een volslagen
onmogelijkheid geacht worden in een wereld
vol zelfzucht en egoïsme, de heidensche
wereld in de eerste tijden van het chris
tendom, die alles aantrok wat de zinnen
streelde en alles afstootte waarvan de na
tuur als van zeiven een afschrik heeft. Hoe
zou zij beminnen, zooals Christus bemind
heeft, Hij de goedheid het medelijden zelf,
Die Zich deed kennen onder het beeld
van den goeden herder, den medoogenden
vader, de liefdevolle moeder, de teedermin-
nende bruidegom, die leerde den naasten
zonder uitzondering tot zelfs in zijn vijanden
lief te hebben Hij die raadde wilt gij vol
maakt zijn, verkoop al wat gij bezit en geeft
het den armewilt gij de eerste zijn in het rijk
Gods, wordt dan de dienaar van allen, Die
het verzekerdeal wat gij aan den minsten
der Mijnen gedaan hebt, hebt gij aan Mij
gedaan.
Hoe zou zulk een liefde in het menschen-
hart worden uitgestort Daartoe schoten
alle krachten der wereld te kortslechts
door de kracht van boven kon zij in het
menschenhart worden ontvonkt. Door de
Godskracht der wonderbare genade zijn
duizenden er toe gebracht om niet alleen
de genoegens en goederen dezer wereld,
maar hun eigen persoon op te offerenon
danks de tegenwerking van de machtigen
der aarde en de zwartste ondankbaarheid
van de menschen, de werken van liefde te
beoefenen. Zoo zijn de kloosterlingen er
toe gekomen te beminnen als Christus,
omdat Gods krachtige genade in hen leeft
en werkt. Zoo heeft ons de Katholieke Kerk
de kloosterlingen geschonken en schenkt
zij ze ons nog tot den dag van hedendie
kloosterlingen welke vol medelijden met de
menschelijke ellende en zich-zelven opoffe
rend in die heldhaftige toewijding, waarin de
menschelijke natuur zich-zelven overtreft,
niet wachten tot het uur des doods om te
offeren wat hun uit de schipbreuk des levens
overbleef, maar in de volle kracht des levens
alles vrijelijk weg schenken jongelieden en
jongedochters, die den dierbaren vadergrond,
het vaderlijk huis, de vrijheid, alles opoffe
ren, om in christelijke liefde de lijdende
menschheid te dienenedele vrouwen,
die met reine hand de wieg van het wees
kind spreiden de afgeleefde ondersteunen
afzichtelijke wonden reinigen in hospitalen
en van den eerbied, aan hunne heeren ge
hecht.
Wanneer de markies Tréseguidy in het
dorp kwam, haastte zich Janekin zijne hut
schoon te maken hij hing zijne vochtige
netten in de zon, maakte den vloer, met
mosselschelpen, schelpdieren en voren be
dekt, schoon, legde een schoon laken op
tafel, en gaf aan zijn visschershuishouden
een schijn van orde en netheid. Waren deze
toebereidselen in haast gemaakt, dan trok
hij zijn zondagsvest en schoenen aan, 'en
liep met de roode wollen muts in de hand
zijne gasten te gemoet.
Goeden dag, Janekin, riep hem de
Tréseguidy reeds in de verte toe ik kom
uw huis met mijne manschappen bezetten,
mijn vriend en terwijl hij zijne kinderen
aanwees, vroeg hij met vaderlijken hoog
moed Zijn mijne manschappen niet schoon
Mijnheer de markiesantwoordde de
visscher ernstig buigende, over hetgeen de
Hemel aan Janekin gegeven heeft, kunt gij
beschikken over alles, over zijne arme hut
zijne netten en zijn leven.
Dank u, mijn vriendzeide de Tré
seguidy, de ruwe en gespierde hand van
den visscher drukkendemijn huis is nooit
en ambulancen; niet wijken in den dienst
der liefde, maar met volkomen belangeloos
heid, grenzeloos mededoogen, bewonderens-
waardigen moed en bovenmenschelijke tee-
derheid zich aan den dienst der lietde wijden.
En vraagt men hun het hoe en waarom
o dan is het antwoord zoo eenvoudigdan
zullen zij volmondig verklarenwij hebben
gehoord, wat Christus gezegd heeftwij
hebben gezien, wat Christus gedaan heeft
geen andere gloriegeen andere heersch-
zucht kennen zij dan te beminnen gelijk
Christus heeft lief gehad. Bewonderens-
dige, bovenmenschelijke toewijding, en toch
zoo alledaags waar ze zich immer vertoont
even jong als de Kerkin frisch leven en
ongebroken kracht even rustig arbeidend,
zoodat zij de bewondering wekt van de
vijanden der Kerk, zooals Mgr. Mermillod
het zoo schoon uitdrukt, zeggende, dat, waar
de wereld het apostolaat, de nederigheid en
de kuischheid verwerpt, zij blijtt gelooven
in de liefde en de liefde haar voert tot de
waarheid.
Waar zelfs de vijanden der Kerk, die den
diepen oorsprong dier toewijding niet ken
nen, vol bewondering zijn voor de liefdevolle
toewijding der kloosterlingen, was aan spre
ker duidelijk geworden de oorzaak van die
openbare feestvreugde, die algemeene deel
neming en spontane openbaring van echt
katholiek geloof,die wij in deze feestviering be
wonderen en waardeeren gelukkig is de stad
die binnen hare muren heeft de opofferende
trouwe kloosterlingen, mannen en vrouwen,
die beminnen zooals Christus bemind heeft
gelukkig de stad die nu reeds 28 jaren de
kloosterbroeders en 50 jaren de klooster
zusters binnen hare muren heeft, die door
de gave der Christelijke liefde zooveel doen en
zooveel weldaden verspreiden die gedrongen
door de gave der Christelijke liefde de plaats
van overleden ouders innemen, gezelligheid
brengen aan afgeleefde oude vrouwen, gods
dienst en wetenschap onderwijzen aan allen
rang en stand en onschuldige kinderen be
waren. Door de gave der Christelijke liefde
is een harer in staat om, wanneer na 50
jaren de krachten des lichaams haar be
geven, naast de leiding der scholen nog het
bestuur van een weeshuis te voeren; die
gave der Christelijke liefde beweegt een
harer, afgeleefd na een 50 jarigen arbeid,
noch voor niets ter wereld den kring dier
afgeleefde vrouwen te verlaten waaraan zij
voor uwe familie gesloten geworden, en ik
hoop, dat er in ons geslacht geene ondank
baren zullen gevonden worden.
Bij elk uitstapje van den markies, viel
hetzelfde tooneel voor, altijd op dezelfde
wijze, eenvoudig zonder de minste opge
smuktheid.
Des winters werd de tijd anders doorge
bracht. De markies en zijne kinderen schaar
den zich romdom een dier hooge schoor-
steenen van uitgehouwen steen, waaronder
een opgetoomd paard zonder hindernis kon
staan. De graaf las met luider stem zijne
geliefkoosde boeken voor, die altijd eene
godsdienstige strekking hadden, en voedsel
voor verstand en hart bevatten.
Mevrouw de Tréseguidy luisterde met
ingespannen aandachtde baron maakte nu
en dan eene opmerkingde kleine Raoul,
het hoofd op den schouder zijner moeder
geleund, leende aandachtig het oor, en de
oude markies, onder den last der jaren ge
bukt, overwoog de woorden die gelezen
werden, in zijn hart.
Wordt vervolgd.)
