Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
KERSTMIS.
20ste Jaarg,
Zaterdag 25 December 1897.
No. 5980.
bureau l&oter&tvaat 50.
BERNARD DE BORCI.
officieele berichten.
nieuwjaarswenschen van 6
fels worden in het nummer van 1
"diiari a. s. geplaatst a 50 cent.
Melk, Brood, Vleesch, Vet en Krui
denierswaren ten dienste van het
Stads Ziekenhuis.
De arme Jesus.
Feuilleton.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
PB IJS VAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per dosi door geheel Nederland
Afzonderlijke Nummers
f 1.50
O
- 0.05
IHM l.'IIIIMHI'lllll'lltliiMr mi lium
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsƒ0.60
Elke gewone regel meer-0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
Wegens het Hoogfeest van KERSTMIS
de meuwe Schiedamsche Cou-
nt Z a t e r d a g-a vond niet ver
fijnen.
l Commissie voor het Burgerlijk Arm-
??5üur te Schiedam is voornemens op
^oerisdag den 29sten December 1897, des
atnidda<*3 2 uur in het Stads Ziekenhuis
doen aannemen de levering van
k f*e voorwaarden liggen ter inzage in den
j\°ele, alwaar tevens model inschrijvings-
"e'ten gratis en voorwaarden a 10 cent
®rktijgbaar zijn.
Schiedam, 24 December 1897.
De Commissie voornoemd,
H. A. M. ROELANTS,
Voorzitter,
v. LUIK,
Secretaris.
Et Incarnatus est, de Eeuwige, de geheel
^estelijke, de alles beheerschende tweede
ffsoon der allerheiligste Drieëenheid heeft
.1 vleesch aangenomen en is den mensch
1(1 al zijne ellende, uitgenomen alleen de
f de, gelijk geworden. Ja meer nog veel
jd'hier, veel ellendiger dan de armste mensch
fdt de Heiland zich op aarde willen ver
enen, immers niet onder menschen werd
®t Kindje van Bethelem neergelegd, maar
°hder de dieren. Os en ezel hebben met
2)
Wel aan, mijn kind, ga dan en wees
Verzekerd, dat mijne gebeden u zullen ver
szeilen. Nog eenige zaken heb ik u aan
f® bevelen wees vriendelijk en voorkomend
^9gens ieder, wees voorzichtig, wees spaar-
!iam met het weinige geld, dat gij bezit,
zorg voor uwe marmot.
Ik zal alles stipt nakomenuw
Minste verlangen zal zelfs voor mij eene
^et zijn.
Nog waren zij aan het spreken, toer, de
">alf vermolmde deur geopend werd en een
Wijsaard, wiens kleeding den geestelijken
^and verried, binnentrad de weinige witte
r^ren, die nog zijnen schedel versierden,
St gerimpelde voorhoofd en zijn door zorgen
hun ademtocht de ledematen verwarmd van
Hem, die in het uur Zijner geboorte een
krib moest aanvaarden voor wieg en legerstee.
Aan die armoe ging evenwel gepaard de
ware, de bovenmenschelijke grootheid. De
hemelsche koren brengen de herders tot de
aanbidding van dat verschovene Kindje, het
firmament waarschuwt door een bijzonder
gestarnte de Wijzer, in het Oosten, profetie
en teekenen worden rondom het hutje van
Davids stad vervuld.
Zoo bleef het ook later in 's Heeren leven.
Als hij, weinig tijds na Zijne geboorte in
den tempel te Jeruzalem, dat groote midden
punt der toenmalige Godsvereering, aan den
Hemelschen Vader wordt opgedragen, dan
staat zijn moeder, daar voor het aanschijn
des priesters, aan de Oosterpoort, met het
korfje der armen in de handen. Slechts
de duiven, niet het rund, kon zij ten brand-
oflerande aanbrengen. Toch is ook daar de
verheerlijking nabij. Simeon, de wijdberoemde
leeraar, heeft reeds van den H. Geest de
itisprake ontvangen, dat zijne oogen nu
eindelijk lsraëls Verlosser begroeten. En
onmiddelijk op de arme groep van Jozef,
Maria en Jesus toebredend, neemt hij het
Kind in zijne armen, verheft hij het ten
aanschouwg der toestroomende schare, en
zingt hij Jehova zijn dankbaar avondlied.
Evenzoo kwam ook Anna, Phanuel dochter,
die de profetesse heet in Lucas' Evangelie.
»Ook zij, terzelfder ure naderbij komend,
sloofde den Heer en sprak van Hem tot
sallen, die lsraëls verlossing verwachtten."
En alweder de aloude Godsspraken, de pro
fetieën van Malachias en Aggaeus waren
in vervulling gegaan, dat de Heilige tot
Zijnen tempel komen zoude, nadat de stem
Zijns voorloopers weerklonken had, en dat de
heerlijkheid van den tempel, ie na Baby-
lons gevangenschap werd gebouwd, grooter
zoude zijn dan de tempel van Salomon.
Heel de kindschheid des Heeren blijft het
zóó. De vlucht voor het zwaard van een
woedenden Herodes, die angstige tocht,
afgemat gelaat gaven hem een verheven
en eerbiedwaardig voorkomen hij was een
van die wezens, die slechts tot heil der
menschheid op aarde schijnen te zijn.
Op het zien van den pastoor ontsnapte
den knaap een verrassende kreet, terwijl
de vrouw dadelijk opstond, den eerwaardige»
grijsaard van harte eer. goeden morgen
wenschte en hem eenen ruw bewerkten
stoel aanbood.
Reeds zoo vroeg hier? zeide zij, nadat
de geestelijke zich had nedergezet.
Ik ga de mis in de kapel op den
Kruisberg lezen, doch wetende, dat Bernard
heden vertrekt, kom ik hem nog eerst
vaarwel zeggen.
Eerwaarde vaderhoe goed zijt gij...
Een brave gemeentenaar mag men
immers niet zonder afscheid van zich laten
gaanhij was een trouwe kerkganger, ik
zal hem aan het altaar missen.
De knaap glimlachte vergenoegd.
En daarom, mijn kind, vervolgde de
pastoor, heb ik ook iets voor u gedaan
hier is een brief, dien ik aan een mijner
kennissen te Parijs geschreven heb het is
een koopman, dien ik, toen hij voor eenige
jaren deze streken bezocht, de gastvrijheid
zonder karavaan, langs Gaza naar Egypte-
land, wat ellende, wat ontbering. Maar toch,
op wiens bevel gebeurt weer dat gaan naar
Egypte en dat teruggaan Een engel des
hemels beveelt in den slaap aan Sint Joseph;
het hof dus van Gods uitverkorenen is der
Heilige Familie steeds nabij. Later wordt
Jesus zelf vermist, en met doodsangst in
het harte, zoekt Zijne moeder Hem drie
dagen lang. Maar waar wordt Hij weder-
gevonden In de befaamde vergadering van
lsraëls hooggeleerde leeraars en rabbijnen,
alwaar alle die grijsaards verwonderd staan
over de vragen en de wijsheid van dit Kind.
En zoo de kindschheid was, zoo werd r.u
ook het openbaar leven. De heilige Evange-
lieën hebben hebben over dat openbare leven
niet weinige bladzijden geboekt, waarin wij
den Heiland der wereld zien ontberen en
lijden. De vossen sprak Hij hebben
hunne holen en de vogelen hunne nesten,
maar de Zoon des menschen heeft geen
steen om Zijn hoofd te doen rusten. Bij
een der prediktochten, zoo lezen wij, kwam
:de Heer met de Apostelen langs korenvelden
met opgeschoten halmen. En ziet, de honger
der vermoeide leerlingen was zoo groot, dat
zij de aren afplukten om met de hand eenige
korrels te ontbolsteren en te eter.. Ver
moeidheid deed Jesus neerzitten op Jacobs
put. Vervolging van wege Herodes dreigde
Hem zoo sterk, dat de menschen Hem voor
onveiligheid kwamen waarschuwen; haat
van Pharizeeën en Sadduceeën wederstreefde
al zijn pogen en prediken; verdriet over
allerlei ondankbaarheid was zijn dagelijksch
deel. Maar daartegenover staat het gejubel
der menigte bij zoovele eclatante mirakelen
lsraëls wetgeleerde zelfs. Nicodemus, komt
des nachts onderricht vragen bij den erken
den MessiasThabors hoogten zien den
Heer van gedaante verwisselen en Hem
pralen in de glanzen der Godheid, ja de
week van zijn bittere pasie, zij moest geopend
worden met den feestelijken intocht in
Jerusalem, onder het schallen van het
aanboodhij smaakte er gebruik van, en
wij deelden het weinige, dat ik bezatsedert
dien tijd heeft hij mij verscheidene malen
geschreven en gaf telkens de verzekering
dat hij zich gelukkig zou achten, mij van
dienst te kunnen wezenik maak daarvan
thans gebruik, door hem te verzoeken, u
in het opsporen van een goeden dienst be
hulpzaam te willen zijn.
Mijnheer, nimmer kan ik vergelden
hetgeen gij voor mijnen zoon doet, zeide de
moeder, die den brief aannam en die ver
volgens aan Bernard overhandigde.
En nu noodig ik u uit, mede naar de
kapel te gaan; gij zult er de Misofferande
bijwonen en voor eene gelukkige reis bidden,
sprak de geestelijke opstaande.
Eedsklaps barstte nu het kind in tranen
uithet oogenblik was dan aangebroken,
waarop hij de woning moest verlaten, die
alles bevatte, wat hem dierbaar was elke
begoocheling die hij zich vroeger van de
groote stad (1) gevormd had, verdween,
elke herinnering die het verblijf opleverde,
kwam hem voor den geesthoe genoegelijk
waren die avonden, in welke zijn vader, van
(IJ Parijs.
Hosanna en onder het wuiven der palmen.
Eindelijk besloot op diezelfde wijze, de
Kruisdood 's Heeren leven. Zoo arm was
Jesus daar op het schandhout, dat zijn klee
deren zelfs aan den beul vervielen en dat
Hij bespot werd, toen Hij in Zijn hevige
wondkoorsten een weinig laafnis vroeg. Maar
toch, wat prijkte er boven 's Heeren hoofd
'tls de bekendmaking in de drie gangbare
wereldtalen, in het Latijn, in het Grieksch
en in het Hebreeuwsch, dat Degene, die
hier onder de boosdoeners door het gerecht
werd omgebracht, is: Jesus van Nazareth,
de Koning der Joden. Hoe het den Oversten
der Joden hinderen mocht, de Romeinsche
landvoogd, Pontius Pilatus, bleef er met
wonderlijke hardnekkigheid, bepaald opstaan,
dat zóó en niet anders de zoogenaamde
causa, of de doodsreden van dezen Kruiseling
zoude wórden publiek gemaakt. Wat ik ge
schreven heb, zoo zeide hij, dat heb ik
geschreven, met andere woorden het mag
dus door niemand veranderd worden. En
nauwelijks dan ook was de kruisiging vol
bracht, of wondervolle hemelteekenen be
gonnen zich te vertoonen. Van het zesde
tot het negende uur (van twaalf uur tot
drie uur) begon de zon reeds schuil te gaan,
en kwam er ontsteltenis door heel de schep
ping. Ja, toen Jesus het hoofd had gebogen
en gestorven was, toen schudde de aard op
hare grondvesten, de steenrotsen scheurden
vaneen, de graven gingen open en in den
tempel scheurde het voorhange! van het
Heilige der Heilige.
Van Bethelem dus tot Calvarie's einde
is dat het mysterie in Cnristus' leven arm
voor de aarde, maar groot bij God. Toen
Hij uitriep Vader in mijne handen, beveel
Ik Mijnen geest, toen was Hij, hoegenaamd
niet veranderd van het Kindje van Bethelem.
Die geschiedenis van Christus, herhaalt
zich in de geschiedenis, en in het optreden
van Zijne Bruid, de Heilige Kerk, Zij werd
geboren in de catacomben zij werd de arme,
de versmaadde gescholden. Jaren lang was
het vermoeiend dagwerk wedergekeerd,
hem op zijne kniën plaatste en de zegening
der kinderen of eene andere geschiedenis
vertelde; hoe blijde vervlogen die dagen, op
welke hij aan moeders zijde reeds den
veldarbeid met haar deelde. Schreiend
vatte hij de kooi, waarin de marmot gretig
zat te eten, sloeg een langen blik naar
de legerstede, waarop voor ruim drie
maanden zijn vader gestorven was bezag
elk stuk van het armoedig huisraad, als
wilde hij het vaarwel zeggen, verliet de
hut, keerde nogmaals weder, en ging toen
aan de hand zijner moeder voort, die een
kleinen bundel linnengoed, zijne eenige
bezitting, droeg.
Na het eindigen der H. Mis vervoegde de
pastoor zich weder bij de bedroefden en
trachtte hen te troosten. Hoe gepast waren
de zalvende woorden des vromen herders,
hoe veel hoop brachten zij weder in de
treurende harten.
Wordt vervolgd.)
