Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
te Jaarg.
Dinsdag 25 October 1898.
No. 6228,
IBuveaxx ~g&oiev$ivaai 50,
5?
ttter ies Houtvesters.
V'»
PRIJS TAK DIT BLAD:
°r Schieaam per 3
A.f- ^6r ®ost aoor ?e^ee' Nederland
maandenf 1.50
2ori(Wiijke
Nummers - Oj
05
V.
OVERZICHT.
MSSSEM
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Van 16 regelsf 0.6U
Elke gewone regei meer-0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
H'jt 24 October '98.
'sX aan ("en ®ou^en Hoorn.
S 2 '6e' bijzondere omstandigheden
torir Sebo0pter<^ag de Duitsche keizerin
"«rd^Xfï' Keizerin Augusta Vic-
hi5. ^°üd6n ar veertigsten verjaardag aan
lt5j °r'Sche i°orn, in de hoofdstad van dat
t rtik, waar eens een christen
-i ken waar thans een
Vah H*Sr en keizerin door den »op-
"tu '«n (j
tij a''gen QSn ?rofeet" als gasten worden
ti6(J fc reis naar Jeruzalem, waar
''"ili*9 Pfot zullen bijwonen van de
b X y estaotsche kerk aan den Aller-
bie,.e 8etiiauriosser gewijd.
S s'°t Vj ,ianger van de «Aya Sofia" zou
v «do s;re« tot een nieuw meesterwerk
^hcl ^bpg^b'end vernuft. Hij zou de oude
,6fh 1 etl d ^6z'e'en tot nieuwe zeggings-
»zang der zuilen" zou ons
n Xa nieuwe feiten in het ontzet-
t ^tan, .at 'n en om het meesterwerk
de'Jnr werd aigespee'd-
tl°Pel Orksche couranten te Con-
^®8td,,^.estegen zijn tot het kookpunt
V *"6 Otiri zo° zelfs dat een harer
i h?ti de- ®rd*nen van den sultan 't aan-
i,Xr DUito„.
"it ''X i Ultsche taal, de studie van
•lX rügs- en handelswezen, der
!etl sterftlScbaP- letterkunde en indus-
X/ St° aanbeveelt, tapt de Lon-
>4at; y Ohronicle uit een geheel
^et blad is over Wilhelm's
»r/""straf6?rag te Constantinopel zeer
lep een 'an<*> ^at niinder
dt n' ban eenig christelijk volk
He|'^r°hes aiSsische, heeft gebroken met
e traditie en heeft een op
0lHwe
®g gemaakt om eer te be
de cefi
!liJk 2fnsc --
ïrXv Pp betzelfde oogenblik, dat
de een barbaar, wiens gruwelen
X e'ijk ?i.nscbeid even algemeen als af-
*- zlJo. Oi
X de
overige mogendheden hun
billet o d.
'Jp
K ®h u 'We
f ba. °g ?.i»ue de vrouwbarstte hij
v'Q gp Xn 'n onuitsprekelijke smart
U kipd 6®n.'. blijf leven voor mij en
'tv k k ?°odini?riJ bebben uwe liefde en
n!i,r'02 best voor gedaan, het
k|ii/®' h in» a 'naa' weer schoon worden
V' Tr,6 0o&pP0P'eP bare uitgeteerde ge-
"it siP' r6li.,S t®n zich voor een oogen-
V ®p k®kte 6 ZÜ vrienden en nicht de
'«uPite XefHn aroP naar den echtgenoot
tij dp ,bapr g Zlch op te richten. Kohring
V 'J aan 6V-1-8 et' met gesloten °°gen
dieD„v, ZlJrie borst. Daarop loosde
X Kchrin Zacht en toen had ook
haar laatsten strijd ge
minachting voor den onuitsprekelijken tiran
te kennen geven, noemt de bevelhebber van
het machtigste leger van Europa zich zijn
intiemen vriend en laat toe, dat zijn vrouw,
de keizerin, met den sultan gearmd door
Konstantinopel wandelt.
Tegen handelsgeest en handelsonderneming
heeft de Daily Chronicle niets, »maar dat
de eenige vorst in Europa, die in misdaad
is gehuld als in een kleed, in 't openbaar
wordt omhelsd en geprezen door het hoofd
van de groote Duitsche natie, is een belee-
diging jegens hel geweten van de wereld
en als die dwaling is begaan in de hoop er
commercieele gunsten voor in ruil te krijgen,
dan is het een ongeëvenaard schandaal in
de geschiedenis.
Dat het Londensche blad ongelijk heeft,
kan men niet beweren, maar zou de Daily
Chronicle in den zelfden geest spreken, in
dien de keizer eens in overleg met Cham
berlain ook als diplomatiek handelsagent
voor Engeland, commercieele gunsten van
den «moordenaar op den troon,' wilde be
dingen
Ter gelegenheid van den Selamlik (den
Mahomedaanschen rustdag) verdrong zich
Vrijdag in de straten van Yildiz en de om
geving een groote menschenmassa. In het
heerlijke weer boden de troepen die met
muziek voorop kwamen aanmarcheeren de
tallooze rijtuigen en de vele vreemde uni
formen een schitterend tafereel. In het
paviljoen en op het terras tegenover de
Hamidieh-moskee woonden alle militaire
attachés in uniformen, de vreemde officieren,
ledeD der Duitsche kolonie, en ontelbare
inlanders en vreemden het betooverend
schouwspel bij. Enkele minuten over twaalven
verschenen de keizer en de keizerin in het
paviljoen dat schuin over de Hamidieh-
moskee ligt. Kwart over twaalven verscheen
de Sultan, die zich naar genoemde moskee
begaf, waar hij de gewone plechtigheid
bijwoonde. Daarna verscheen hij met de
Duitsche majesteiten half twee bij de parade.
De houtvester liet haar zacht in de kus
sens glijden en zonk toen als gebroken in
een stoel neder. Vol innig medelijden blik
ten de omstanders op den zwaar beproefden
man en knielden toen bjj liet lijk neder.
Daar trad de kleine Anna binnen en
wilde ouder gewoonte op haar grootvader
toespringen maar trad angstig terug toen
zij hare grootmoeder daar zoo stil en bleek
zag nederliggen. Zij begon luid te weenen
en klemde zich aan den houtvester vast.
Lise wilde haar wegbrengen maar haar
oom hield haar tegen«Laat haar begaan
Lise, zij voelt instinktmatig dat zij op de
groote, wijde wereld slechts mij alleen heelt
overgehouden."
Hij nam toen de kleine op zijn knie
«Anna, uw grootmoeder is naar papa en
mama in den hemel gegaan, en gij zult haar
op aarde niet wederzien Ik echter blijf bij
u, zoolang als God wil," en haar in de
armen nemend verliet hij haastig met haar
de kamer.
Drie weken waren sedert verloopen en
in de houtvesterij had het leven met zijn
zorg en arbeid ook weer zijne rechten doen
gelden.
Lise Albrecht nam thans de plaats der
Na de parade wenschte de keizer den
sultan hartelijk geluk met de houding zijner
troepen.
Intusschen kregen de toeschouwers thans
verlof om het exercitie-veld te betreden,
waar den vorstelijken personen nu een har
telijke ovatie werd gebracht.
Des avonds om acht uur had in Yildiz-
kiosk een galadiner plaats ter eere van het
diplomatieke corps, waaraan werd deelge
nomen door alle gezanten, met uitzondering
van den Oostenrijksch-Hongaarschen gezant,
vrijheer Von Calice, die wegens hofrouw
verhinderd was. Keizer Wilhelm en keizerin
Augusta Victoria werden ontvangen door
den sultan, die de leden van het diploma
tieke corps en hun dames voorstelde.
De tafels, met 120 couverts, stonden op
gesteld in twee zalen rechts van den sultan
zat de keizerin, links de keizerrechts van
de keizerin nam de Fransche gezant plaats
en daarna kwamen de verschillende ambas
sadeurs. De keizerin droeg bij deze gelegen
heid een kostbaar kleinood, dat haar door
den sultan ten geschenke was aangeboden.
Na der. feestmaaltijd bood de sultan de
keizerin den arm en geleidde het keizerlijk
paar naar den salon, waar de hooge per
sonages geruimen tijd in druk gesprek
verbleven. Daarna vergezelde de sultan zijn
gasten naar de Merassim-kiosk, van waar
kort daarna de sultan en de keizer terug
keerden om «cercle" te houden. Om kwart
over tien nam de keizer afscheid van zijn
gastheer. Vervolgens haalde de sultan de
keizerin weer af, om deze te begeleiden naar
den harem. Daar had een plechtige ont
vangst plaats. Aanwezig waren de moeder
en de gemalin van den sultan, vijf dochters,
het hoofd der eunuchen, de opper-hofmees-
teres en het vrouwelijke dienstpersoneel.
In den harem werd een concert gegeven
dat tot middernacht duurde.
Zaterdag heeft het Duitsche keizerpaar
de residentie van den Sultan verlaten om
zich regelrecht met de Holienzollern naar
gestorven houtvesters vrouw in en de kleine
Anna had zich innig aan het goedhartige
meisje gehecht en steeds zeldzamer vroeg
zij naar hare ouders. Van hare grootmoeder
daarentegen sprak zij zeer dikwijls of
schoon juffrouw Bergman vai wie zij even
eens veel hield, zoo goed mogelijk deze
plaats vervulde.
Maar aan het leven des houtvesters knaagde
de smart om het dubbele verlies zwijgend,
met donkeren blik volbracht hij, als altijd
stipt zijn werk, maar ontweek zijne vrienden
zooveel mogelijk en sprak ook niet meer
dan het hoognoodige met zijne nicht. Alleen
tegenover zijn kleinkind bleef hij overanderd.
Was hij tehuis dan mocht zij niet uit zijn
oogen gaan en hij trachtte zooveel moge
lijk al hare wenschen te vervullen, wat
zij met scherpen blik spoedig ontdekt had
en daarvan naar kinderaard zooveel mogelijk
partij trok.
Op zekeren avond keerde hij als gewoon
lijk stil en ernstig uit het bosch terug en
na het eveneens zwijgend gebruikte avond
eten, wendde hij zich tot zijne nicht
«Ik wil morgen naar de stad gaan Lise
want ik heb met den baron te spreken."
«Voor zaken, oom," vroeg het meisje, om
Haifa te begeven, waar hij morgen (Dins
dag) voor de eerste maal den bodem van
het Heilige Land hoopt te betreden.
Na den dag der landing gaat bet in een
negen uur lafïgen rijtoer in zuidelijke richting
langs de kust naar Cesarea, welke weg den
17n October vervolgd wordt tot Jaffa 10
uur rijdens.
Hier zal men intrek nemen in het Hotel
de Pare, echter niet voor langen tijd, want
28 October, des voormiddags, staat een
rjjtoer van 6 uur op het program. Dan zal
men te Latium kunnen zijn. Hier wordt
gebivakeerd om den volgenden voormiddag
de reis in een zesurigen rit naar Jeruzalem
voort te zetten.
Om 1 uur des namiddags wordt buiten
de H. stad het bivak opgeslagen voor het
ontbijtte 3^ uur volgt dan met een bui
tengewoon schitterend gevolg te paard de
intocht in Jeruzalem. Het eerste bezoek
geldt de kerk van het H. Graf, waarheen
het keizerlijk paar zich te voet zal begeven.
Daarna ontvangst van de Turksche auto
riteiten en de leden van het consulaat.
Zondag, 30 October, plechtige godsdienst
oefening te Bethlehem. De terugweg gaat
door de Duitsche kolonie. Voor den middag
geeft het progam een godsdienstoefening
op den Olijfberg aan.
Den volgenden dag, 31 October, volgt de
plechtige inwijding van de kerk van den
Allerh. Verlosser.
De alarmeerende geruchten over de be
trekkingen tusschen Frankrijk en Engeland
worden thans in een Heuter-dépêche uit
Parijs geheel ongegrond geheeten. Geen
enkel buitengewone maatregel is in de
oorlogshavens genomen.
De Geelboeken betreffende den Boven-
Nijl zijn gisteren-avond verspreid. De voor
naamste passage is de verklaring van den
heer De Courcel, waarin voor het Fransche
gebied in het stroomgebied van den Congo
een debouché aan den Nijl wordt verlangd,
er bijvoegende dat de Fasjoda-kwestie zou
zoo mogelijk eene verdere mededeeling uit
te lokken.
«Ja voor zaken, die slechts hem en mij
betreffen" antwoordde hij met bij zonderen
nadruk stond toen op en begaf zich
naar buiten.
De baron was in zijne arbeidskamer be
zig nog eenige zaken te regelen want de
volgende week wilden zij naar Bodenwald
overhuizen, toen zijn kamerdienaar binnen
trad en den houtvester aandiende.
Hij beval hem binnen te brengen maar
kon toch een zeker onbehaaglijk gevoel niet
onderdrukken, want hij vreesde den man
weer te zien, die in de laatste maanden
zulke zware verliezen had geleden. Door
wiens schuld
De baron wilde daarover liever niet ver
der nadenken.
Het volgend oogenblik stonden zij tegen
over elkander en de heer von Bodenwald
sloeg den blik neer voor dien van zijn ouden
beambte. Dat duurde echter slechts een
oogenblik, toen reikte hij hem de hand.,,
Wordt vervolgd.)
GHECOURANT
o.
IfMS
ïv,
