Dagblad voor Schiedam en Omstreken
eerste blad.
22ste Jaar^r.
Zondag 26 Februari 1899.
No. 6332.
Töureau ISofersfraaf 50.
De Menscheneetster
Parijsche Kroniek.
het 'zin T h6t k, uisteeke"
Feuilleton.
(Slot volgt.)
PRIJS TAN DIT BLAD:
yoor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederiand
Afzonderlijke Nummers
Tout homme politique
Frank.-! deux réputations.
Veertien d 'J W6rd gedurende de laatste
fe°de leit^6" Weder' en wel doordetref-
^«tgeen ei-' waar'le*d bevestigd, van
dagen van^' ^at^ol'e"cen> vooral in deze
"^errnale'n V?rsterving en boetedoening, ons
dit aardsche i°0ren herhalen. namelijk, dat
en vermak met Z^n roem' grootheid
Ödelheid S'6ckts Üde'heid en niets dan
z'ch er ve'S| höt dwaasheid mag heeten,
er voor 6 3an te hechten en het hoogere
welke d0G Ver^etenDe sombere woorden
toevoegdePriester °P Asch-Woensdag ons
ons voorho7dbïu\tlXklÖfeid-°P
SenSld7gedneLaedüabJlek' Fe"X
werkelijkheid. 6606 TerPletterende
biizond 7;nV6rWaChte dood> waarvan de
nderheden spoedig overal bekend waren,
as niet alleen voor de zijnen door wien
^J zeer bemind werd, doch voor geheel
rankrijk een zwaar verlies. Hij had zich
ho m "de de Vier jaren dat hiJ aan het
PRIJS DER ADVKRTENTIgN:
Van 16 regelsƒ0.60
Elke gewone regel meer -Olü
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
van zijn land stond, veler sympathie
J «J.V..IU, ïcici ayijjpainie
self t6 verwerven- Men zaS in hem den
'Wade man, den werkman, die door zijn
jrstand en ijver tot de hoogste trap, welke
redf1 'D Gen democrat'schen staat kan be-
jjej ,en' Stommen was. Zijne beminnelijk-
cj0 Soed humeur, zijn wil om goed te
^en en Frankrijk waardiglijk te vertegen-
alle hadden hem de genegenheid van
Partijen doen winnen. De oud-industrieel,
maWu°n aan werhen en te laten werken,
blielt16 Va° Pres'dentschap der Repu-
stand °6en w'nstSevende positie en gaf bij-
oo hulp op de meest onbekrompen
tPoZe' 'egenover het leger vervulde hij
w z9n plicht en stond er hoog bij aan-
DOOR
J. H. ROSNY.
1)
De^6 nacht had de schemering verjaagd
b *aan rees langzaam boven de zwarte
da ®n- De aarde was nog warm van den
Nanh - W'nd dad zich plotseling neergelegd.
j "telijk geruisch vervulde de lucht.
deranae? Mc. Carthy was onder den indruk
K^jestueuse omgeving.
bedi° !fr kem deP Bavadjee, zijn zwarte
Op»„t ,e' een s'ank jongeling, met hoog
Djou r°a'cen schouders. Vóór hem schreed
medna' de g'ds, hem door de dorpelingen
de t®Segeven om hem de schuilplaats van
arbeufer'"' wedte eenige uren geleden een
Ho 6r' ^handranahour had geroofd,te wijzen
angste meer zij het woud nadeiden, des te
lui(1 wekkender werden de nachtelijke ge-
het gehuil der wilde dieren klonk
geschreven. Nauw heeft hij zijn naam aan
de alliance met Rusland verbonden en was
de vriend van den Czaar gebleven die hem
te Parijs bezocht en aan wien hij te St.
Petersburg een tegenbezoek bracht. Men
kan met recht van hem zeggen, dal de
dood hem op het veld van eer, op zijn post
staande evenals zijn voorganger Carnot is
komen oproepen, terwijl hij waarschijnlijk
er over nadacht hoe hij aan het geschokte
Frankrijk wat rust, vrede eü eendracht kon
teruggeven, teneinde de tentoonstelling van
1900 zoo glansrijk mogelijk te doen zijn.
De Voorzienigheid heeft hem echter deze
voldoening niet geschonken.
Wat ik hierboven van Felix Faure schreef
en de waarheid zeker nabij komt, wordt
echter door velen in en buiten Frankrijk
tegengesproken. Voor de revisionisten en
allen die met de Dreyfusards in verband
staan, was hij, zoo beweren zij, in den
laatsten tijd te veel de vriend van het
leger geworden had zich dus tegen de waar
heid en het recht verklaard en zoude op
't einde de Republiek gedood hebben. Hoe
onbillijk en onrechtvaardig deze beschuldi
gingen ook zijn mogen, want Marianne is
m zich zelve inderdaad ernstig aangetast
zij bewijzen maar al te duidelijk dat een
politiek man, naar gelang de partij die
hem beoordeelt, gewoonlijk een goeden en
een^ slechten naam heeft en nalaat.
Tot zelfs in de zitting der Kamer van
Maandag, waar, over de begrafenis.van den
overiedenene gesproken werd, hebben de par
tijen zich niet kunnen bedwingen en de socia
list revolutionair Dejanie heeft zich oprecht
schandelijk gedragen. Hij kwam, het voor
stel, door de socialisten gedaan, verdedigen
dat de nationale begrafenis van den presi
dent der Republiek enkel burgerlijk moest
zijn en dit tegen den wil van den doode
en zijner familie: »Felix Faure, schreeuwde
«hij, was vrijmetselaar en ik sta verbaasd
«dat men bij zijn sterven er aan gedacht
«heeft, zonder hem te raadplegen, een
over de vlakte, groote vleermuizen zweefden
in het oranjekleurig licht.
Bavadjee naderde zijn heer. Zijn angst
verdween toen hij de vastberadenheid van
den Engeischman, met zijn breede schouders
zijn schitterende oogen, zijn vastberaden,
en toch warmen menschlievenden blik za°-
Zijn wij er bijna vroeg James.
Ja, heer.
Aan het einde van een enge pas bleef
Djouna blevend staan. Hij strekte de hand
uit en sprak fluisterend
Daar is zij.
James zag tusschen rotsen een groene
plek. De maan bescheen de vijgenboomen
met hunne donkere kale stammen, het ilu-
weehge mos en een zwarte waterplas.
w~( ..af 1S ^et dus> zeide Mc. Carthy.
Weet gij het zeker
onJ^nheer'.anaW00ud^e DJ'0Una zacht- Fens
op een winterdag heb ik, toen ik een ver
dwaal kalf zocht, de menscheneetster aan
den ingang van haar hol gezien.
Met bijna onverstaanbare stem 'voe-de hii
over het ganschelichaam bevend er bij
e was juist bezig een jonge vrouw
te verslinden Korten tijd daarna heefl
Chandranahour, dezelfde die van avond door
«priester te roepen en op zulke zonderlinge
«wijze.... (levendig tumult)."
Al deze in 't openbaar uitgebrulde zinnen
waren niets dan leugens en de heer Le
Gall, de chef van het particuliere secreta
riaat van den overleden president, heeft
hierop in antwoord aan de agence Havas
de volgende missive doen toekomen«Ik
«verklaar op mijn eer, dat tusschen half
«acht en acht uren, toen Mijnheer de Presi-
«dent der Republiek nog bij zijn volle
«kennis en zijn spraak onbelemmerd en
«helder was, hij zich tweemaal tot mij
«gewend heeft met hei verzoek, een priester
«te ontbieden."
Telix Faure heeft dus, hieraan valt niet
meer te twijfelen, als Katholiek willen ster
ven en zijn rekening met God in orde
brengen, aan zijn familie en vrienden een
groote troost, er: een stichtend voorbeeld
aan het Fransche volk achterlatende.
Zijn begrafenis op Donderdag was zeer
indrukwekkend en had wat aanvankelijk
niet het plan was, toch van het paleis de
t Eiysée plaats. De nieuwe president Lou-
bet heeft er van het begin tot het einde
aan deelgenomen en werd in de Notre Dame
door den kardinaal-aartsbisschop Mgr. Ri
chard en zijn geestelijkheid ontvangen. Voor
zoover ik hoorde, is er niets van manifes
tation. welke voorspeld waren, gekomen en
is alles ordelijk afgeloopen.
Parijs heeft aan een zijner waardigste
zonen, die het tot den hoogsten rang in
zijn land wist te brengen, een treffend en
grootsch uitgeleide naar zijn laatste rust
plaats gedaan.
Hoe weinig de republikeinen ook met het
koningschap gemeen willen hebben, toch
volgen zij nog vele zijner oude gebruiken
na. Zoo brengen zij bij de verkiezing van
een nieuwen president het Le Roi est mort,
Vive le Roi! nog bijna onveranderd in toe
passing. Den 16den 's avonds stierf de presi
dent Felix Faure en den 18den 's avonds
trok de heer Emile Loubet als nieuwe
haar geroofd is iets dergelijks gezien
Goed, goed, zeide Mc. Carthy. Gij
kunt me dus vlak bij het hol brengen
Ja, heer, antwoordde de Hindoe met
stille onderwerping.
Vooruit dan maar.
Zij volgden een smal boschpad. Zwijgend
en bijnageruischloosschreden de driemannen
achter elkaar in het schemerlicht der maan.
Bavadjee en Djouna vervielen, toen zij
het onvermijdelijke oogenblik voelden naderen
in een soort hypnose, welke de oorsprong
is der passieve dapperheid van zooveele
Oosterlingen.
Met wijd geopende oogen, zonder helder
te kunnen denken, liepen zij instinctmatig
voort als nachtwandelaars, terwijl Mc.
Carthy ten volle meester was over zijn wil
zijn verstand en zijne zenuwen. Het was niet
de eerste maal, dat hij het gevaar tege-
moet ging. Hij vertrouwde op de vastheid
van zijn arm en van zijn blik. Hij gevoelde
de vreugde, het genot dat den moediger,
man bezielt, wanneer de strijd nadert.
Plotseling stond Djouna stil en wendde
zich om.
Heer, wij zijn er. Achter dat rotsblok
in het hol
president Parijs binnen. Nauwelijks eenige
uren gestorven, nog lang voer zijn begrafenis,
en de eerste naam van 't land wordt als
't ware reeds vergeten om dadelijk aan zijn
opvolger te denken, het oude principe van
recht indachtig, dat niet toelaat de hoogste
macht onderbroken te laten.
De samenkomst van het Congres te Ver
sailles met het doel een nieuwen president
te kiezen is geen belangrijk schouwspel.
Afgevaardigden en Senatoren daar vereenigd,
begeven zich beurtelings naar de tribune
om hun stembiljet in de daar geplaatste
bus te werpen. Deze vervelende wandeling
kan twee en zelfs driemaal moeten geschie
den en met de alkondiging van den uitslag
is alles afgeloopen. De verkiezing van den
heer Loubet slaagde in eens met 483 van
de 817 stemmen en duurde slechts uur.
En toch moet men uit de groote menigte
welke met het doel dit te zien naar Ver
sailles was gegaan, opmaken, dat deze pla
tonische operatie voor velen iets aantrek
kelijks heeft.
De nieuwe president heeft ook al twee
reputaties. Door dezen geprezen, wordt hij
door genen beschimpt. Wat echter bij een
groot deel der bezadigde bevolking het
meest in zijn nadeel is en veel wan
trouwen heeft verwekt, dat is de verdachte
steun welke hij zonder blozen of protest
van de socialisten en revolutionairen, ja tot
zelfs van den beruchten communard anarchist
Sebastien Faure bij zijne verkiezing heeft
aangenomen, tegelijk met die der gematigde
en radicale republikeinen. Al deze scha
keeringen, die elkaar gewoonlijk bevechten
en bestrijden, kunnen, zoo verklaart hij in
zijn boodschap aan de vertegenwoordiging,
op zijn bescherming en de handhaving der
vrijheid rekenen. Zijne verdere verklaring
hartstochtelijk aan de beginselen der Fransche
Revolutie en het regime der vrijheid gehecht
te zijn. geven stof tot nadenken en kunnen
de geschokte gemoederen niet gerust stellen
In plaats van wat over Frankrijk en het
Zij bleven staan. James nam een der
riflegeweren, welke Bavadjee gedragen had.
Zonder verder een woord te uiten bega
ven zich alle drie onhoorbaar naar het rots
blok en knielden neer- Vóór hen bevond
zich eenig struik gewas, dat hen onttrok
aan het oog der tijgerin, maar zij konden
alles onderscheiden op het kleine grasveld,
dat door de maan zoo helder verlicht werd
als door een eiectrische lamp. Mr. Carthy
boog zich over den steen.
Een onbeschrijfelijke schrik maakte zich
van hem meester.
Op tien meter afstands, voor den ingang
van een door opeengestapelde rotsblokken
gevormde grot lag de reusachtige tijgerin.
.Tusschen hare groote klauwen hield zij den
boer Chandranahour. Hij was echter nog niet
dood, scheen zelfs niet gewond, ot tenmin
ste niet ernstig. Het scherpe oog van den
Engelsohman zag, dat hij met groote tus
schen de pupillen opende en weder sloot
en hoe zijn borst op en neer ging ais die
van een in het net gevangen vogel.
