Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
*6 HaTBweita in ie Toekomst.
schat in het
moeras.
-2ste Jaars.
Zondag 13 Augustus JS99.
No. 6469.
"23ureau l^ofersfraaf 50.
PRIJS TAN DIT BLAD:
^°°r Schiedam per 3 maandenf 1.50
ranco per nosi door geheel Nederland - 2.
•^onöeriiike Nummers - 0.05
PRIJS DER ADYERTENTIÊN
Van 16 regeisI f0.60
Elke gewone regel meer 1-0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
(Ingezonden.)
Is er h.
ietpatl(j el ongelukkiger praten dan met
is bgrr 16 overtuigd wil wezen Het
n/ dat men in abstracte kwesties,
de a niet met feiten rekenen kan, of waar
of gen niet voorat zijn op te maken
tpep j niel daadweikelijk vertoonen, dat
hieepj an ^an ^'Üven vasthouden aan zijne
van 0lïldat geene feiten de juistheid
^«Wijzg, eeile de andere opinie komen
^lant)6" ^aar 'n de kwestie waarover wij
Dp 'ets schreven, en waarover wij ook
War t le<;s ^villen zeggen, daar is het
ihen v, 6rs' de havenwerken, welke
^aas
hier ter stede bezig is te maken, en
'eene,
^ordt
T«araan m ,o v"
Product V6rder n0g schaUen wil besteden,
gepast l6' te ma'cen' moeten middelen toe-
i)evo^derVV0^d6n, we'^e dat doel kunnen
Zo° Jj]a n' Nu vindt zoowat iedereen het
daartoe F &'S de da£i c'at een eerste middel
het l l." 's> dat men het tarief voor
Veria„6 U maken van die werken zóózeer
en verder zóóvele faciliteiten ver-
at da scheepvaart er belust op
is geg0m z'c^ hierheen te richten. En het
men zoo denkt, want
tïlaken n, d'e raet handel of nijverheid te
al|ere leeft, weet dat daarbij steeds en
V°0rdeel §e'et wordt op zuinigheid en
is n0w6 *^an de kleintjes moet het komen",
Nu a een §e'd«nd spreekwoord
dat 'S de Schied. Crt. mede van oordeel,
tl°odiJer'a^'ng van ons havengeld-tarief
is „J5 'S als eerste voorwaarde noodig
\faar °m hier scheepvaart te verkrijgen,
daarrj, dur't het blijkbaar niet wagen,
een ^ee In zee te steken. Wanter is
dat (pt es'Jundige" gekomen, die beweerde
middel niet deugt. En die «deskun-
^euilleton.
6)
«hijp d Za't wel handelbaarder worden," riep
van hem achterna, toen ik afscheid
hetzeifd nan?' en mijDe moeder dacht zeker
gaan iw!ka^ers had mÜ niet WeS laten
iisschien durfde zij ook niet er tegen
-^n. vader.
Va® miiUjd §ing voorbij, zonder dat ik veel
kwam 'piu ouders hoorde. Alleen mijn vader
°°k anrt Vlerendee!jaars mij vragen, of ik
keer „;6rs gezind was geworden en ieder
'k mil "g hij toornig van mij weg, nadat
had eSenzm in John Winslow te kennen
hekejft.np6"6"' dikwijls drong zich wel de
Watson 'S ^an myn verloving met Abel
mijn" ?P d0 lippen, maar ik vreesde, dat
Vervloet 'n z9n toorn mij misschien
«n a,iAn Z0U en mij ellendig zou maken
hoop ontrooven en zoo zweeg ik
dige" is zóó deskundig, dat hij, het boven
genoemde middel afkeurend, een paar andere
middelen aan de hand deed, waarvan een
derde terecht beweert, dat zij van nul en
geener waarde zijn
Zou men nu niet mogen verwachten,
dat de Schied. Ct, dien «deskundige" be
danken zou voor zijn advies, en zich liever
wil houden aan haar eigen toch zeker goed
overdacht en door vele anderen gesteund
denkbeeld? Want het is toch duidelijk,
dat een advies, wil het eenige waarde
hebben, practisch moet zijn en uitvoerbaar.
Wat hebben wij er aan, ais iemand ons komt
zeggen, wiu denkbeeld in casu verlaging
van het tarief deugt niet, en hij geeft daar
entegen een paar middelen aan, welke van
»nul en geener waarde zijn" Zulk een
adviseur noemt men geen deskundige en men
laat hem links liggen. Doch zoo doet de
Sell. Crt. niet in dit geval. Blijkbaar durft
zij niet 1
Neen, in plaats daarvan blijft zij er op
hameren, dat er in deze kwestie zooveel ver
schil van opinie bestaat onder de bevoegden
en blijft zij daarom vasthouden aan haar
denkbeeld, om door eene commissie van
stad- en niet-stadgenooten de laatsten
ervaren lui uit groote handelsplaatsen
onze zaak te laten beredderen. Zij ver
dedigt dit ongerijmde denkbeeld met het
argument, dat de Regeering zich in som
mige gevallen ook wel laat voorlichten door
commissies en dat dit haar niet tot schande
strekt. Alsof deze dingen gelijk stonden 1
Wij willen groote dingen tot stand brengen,
in onze eigen gemeente, tot ons eigen
voordeel, waarbij dus geen vreemde belang
heelt, ja integendeel nadeel kan hebben,
zoodat het niet anders dan natuurlijk is, dat
geen vreemde deskundige ons helpen zalen
wij dus ons zeiven moeten helpen. Maar
als de Staat iets op touw zet waarvan hij
niet goed op de hoogte is, of waarbij tegen
strijdige belangen zijn betrokken, dan laat
hij zich soms voorlichten, om op de hoogte te
komen van de omstandigheden en de toe
standen, welke de betrokken zaak over-
heerscheri. En dan neemt hij daarvoor
toch altijd Nederlanders, allen betrokken bij
een Nederlandsche zaak. Doch zoo is het
hier niet. Hier geldt het een lokaal belang,
en met onze havenzaak is het er eigenlijk
om te doen, een ander een vlieg af te vangen,
of beter van een ander wat af te winnen.
Nog eens vragen wijwelke deskundige uit een
andere handelsplaats zal zich er toe kunnen
leenen om daaraan mede te werken, om
zijn eigen stad te benadeelen Dat doet
immers niemand, en dat kan ook niet. Of
men moest lui uit Kethel of Overschie
vragen, maar die weten het zoomin als.
de «bevoegde" die hier bevrachters wil
doen wonen, of de booten tweemaal zoo
vlug als elders wil doen lossen
Opmerkelijk >s het, dat de Schied. Crt.
maar enkel blijft rekenen met de «des
kundigen" en de «bevoegden", doch in
't geheel geen oog heeft voor het Dag.
Bestuur en den Gemeenteraad, die toch de
plannen hebben opgezet en gevoteerd. Dit
is wêl in tegenstelling met het argument,
indertijd bij zekere wethouderskeuze uitge
speeld, dat men een «liberaal" Dag. Bestuur
aan het roer moest laten, om toch met
ijver en zaakkennis de nu berucht wordende
havenplannen te doen uitvoeren. Het Dag.
Best. immers wordt nu zoo goed als incom
petent verklaard ten opzichte van die
plannen, waarvan het zelfs nog geen juiste
Voorstelling heet te hebben. Is dat niet
fraai, en teekent dit niet de waarde van
het toen gebezigde argument, tot wering
van een Katholiek als wethouder
Toch mag men dit Dag. Bestuur nu niet
voorbijgaan en de zaak zoo leuk mogelijk
in handen spelen van eene commissie. Dat
Dag. Bestuur heeft de plannen opgezet en
natuurlijk zijne berekeningen gemaakt, dus
datzelfde Bestuur moet r.u ook voor den
dag komen en zijne inzichten en bedoelingen,
alsmede zijne vooruitzichten, bekend maken.
steeds weer. Zelfs de dood mijner moeder
bracht geen verandering te weeg. Ik ging
naar de begrafenis en verliet na e^n kort
oponthoud, het ouderlijk huis weer, zonder
dat mijn vader iets anders voor mij over
had dan de bedreiging, dat hij mij ge
heel onterven zou. Dit hielp echter niets bij
mij, want om alle schatten van Californië
zou ik Abel niet ontrouw zijn geworden.
«Mijn vader en Winslow gingen echter
voort de eene dollar na de andere op zijde
te legger.. Al verdienden zij niet zooveel
als de advocaten en de land speculanten,
zoo konden zij toch altijd wat besparen, en
daar beiden veel waarde aan het geld
hechtten, zoo vereenigde hen dit des te
sterker. Eindelijk voldeden de opbrengsten
van de hoeven hem niet meer, en zoo
kwamen zij overeen het eenmaal in het
groot met den veehandel te probeeren.
Daarvoor gebruikten zij al hun contant geld
en het zullen wel twee duizend dollars
geweest zijn en kochten daarvoor een
kudde goede trekossen. Deze dreven zij
naar den Kansas heen, waar zich toenmaals
in de lente de emigranten naar Californië
verzamelden en zich langzamerhand van het
noodigen tot die reis voorzagen. Zij begonnen
hunne reis in den laten herfst, en toen zij te
Kansas aankwamen, vonden zij op de daar
in den omtrek zich bevindende hoeven,
lieden genoeg, die hun de ossen voor een
goeden prijs afkochten, om die door den
winter te brengen en ze aan de emigranten
in 't voorjaar weer te verkoopen.
De winter stond voor de deur, toen zij
de terugreis aanvaardden. In plaats van
echter in de nabijheid van de Missouri,
tusschen de nieuw aangelegde hoeven te
blijven, volgden zij meer afgelegen wegen
welke zij zes weken geleden, over de gras
rijke prairiën, met hunne runderen gegaaD
waren. Ik vermoed dat de bezorgdheid voor
hun geld, dat zij bij zich droegen, hen wan
trouwend jegens de menschen gemaakt had.
Zoo hadden zij twee of drie weken voort
gereden, toen een verschrikkelijke sneeuw
storm hen overviel en hen geheel dreigde
te bedelven. Op dien sneeuwstorm volgde
zulk een koude ik kan mij dien tijd
nog goed herinneren dat hunne drie
paarden, waarvan het eene hunne dekens
en levensmiddelen droeg, en welke reeds
geheel door den voorafgeganen storm
waren uitgeput, binnen den tijd van
drie dagen stierven. Zij zelve hadden zich
Al weet de Schied. Crt. het niet, en al
weet haar «bevoegde" zegsman het niet,
het Dag. Bestuur weet het, moet het weten,
wat er van de uitvoering der plannen te
recht kan komen, welk nut deze kunnen
stichten voor het welzijn der gemeente.
Hoe eer wij nu op de hoogte gesteld, en
ook gerust worden gesteld, hoe beter het
zijn zal. Maar van dadr moet eerst het licht
komen, en onze Raadsleden die toch ook
nog een woordje kunnen meespreken,moeten
in de eerste plaats daarover oordeelen, voor
aleer men praten kan over adviezen van
«bevoegden" of over commissies tot inlich
ting en voorlichting. Het zou nogal iets
wezen, als een Dag. Bestuur maar groote
plannen kan opzetten en doen uitvoeren,
zonder dat die plannen op goede gronden
steunden of goede vooruitzichten boden voor
de toekomst. Doch nog eens dat zal zoo
niet wezen, en wij hopen spoedig de waar
heid van die goede veronderstelling te ver
nemen. Er zal in den Raad wel eens een
stem opgaan die inlichting vraagt, en ons
aldus van alle geheimzinnigheid en zorgen
helpt verlossen
V.
JlLHEMEEN OVERZICHT.
12 Augustus '99.
Het proces te Rennes.
De vierde geheime zitting van den krijgs
raad te Rennes is gisteren-ochtend gehouden
onder dezelfde omstandigheden als de vorige.
Zij duurde zeer kort. Paléologue kwam
klaar met den uitleg van de geheime
stukken van het diplomatiek dossier. De
leden van den krijgsraad maakten vele
aanteekeningen evenals de advocaten De-
mange en Labori, en maakten herhaaldelijk
opmerkingen over eenige stukken. Dreyfus
luisterde zwijgend en zonder een spoor van
vermoeienis te vertoonen. Er werden ver
klaringen gewisseld. Als de loop der zaak
het vereischt, zullen de geheime stukken
met behulp hunner dekens en een goed
vuur beter kunnen beschermen, maar
zij hadden daardoor ook alleen het leven
kunnen behouden. Want voor hen lag nog,
voordat zij bij de eerste vorming konden ko
men, een tocht van vijf of zes dagen, en die
moest nu te voet door den diepen sneeuw af-
gelegd worden en nog wel met een zwaren
last bij zich, dien zij zelfs bij goed weder
en goede wegen moeielijk verder hadden
kunnen brengen. Zij verloren echter den
moed niet en bij de eerste verbetering van
het weer, begonnen zij hunne reis te ver
volgen. Twee dagen hadden zij zich op on
gebaande paden voortgesleept, toen zij de
onmogelijkheid inzagen om te gelijk met
hun leven, ook het geld, dat geheel uit
zilveren dollars bestond, te redden, Het
zal hen zeker zeer zwaar gevallen zijn,
daarvan te scheiden, doch bij het vooruit
zicht op een vreeselijken dood, bleef hun
geen andere keuze over. En dan zou
den er ook nog altijd middelen be
staan, om zich later weer in t bezit
daarvan te brengen, wanneer zij zelve
slechts het leven mochten behouden.
Wordt vervolgd.)
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
