Dasrblad voor Schiedam en Omstreken.
23ste Jaanr.
Vrijdag 30 Maart 1900.
No. 6660
bureau IZ&oterztraai 50.
Op den Lindenhof.
J*jjjCIEELE BERICHTEN.
e nnisg evi n g.
OVEUZICUI.
feuilleton.
NIEUWE SCHIEDAMSGHE COURANT
PRIJS TIK DIT BLAD:
'oor Schiedam Der 3 maanden
-" ran co per post door geheel Nederland
Aizonderiiike Nummers - 0.05
f 1.50
O
PRIJS DER ADT ERTKNTI N:
Van i6 regeisƒ0.60
Elke gewone regei meer-0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
Schietoefeningen.
vestuLBuRGEMEESTER van Schiedam
der |V' °P verzoek van den heer Commissaris
de n,?ln?in in de Provlncie Zuid-Holland,
schenn" a° van belanghebbenden bij de
berirhfVaart op ket hieronder volgend
S laan zeev»renden:
c 1 eoefeningen op de Harssens
Voleen, 1 !8D Texel 3e District.
dd. ij M m®dedeeUng vau den Minister van Oorlog
Maart (ifa^ j zvllea in de laatste helft der maand
eenige ..kln eerste he ft der maand April 1900
Van 30 «Cr')e schoten worden gedaan uit een kanon
Het V.an ket fvt op de Harssens.
T°rind door w 'errein hg' in een driehoek, ge-
de richt;,, rt en twee denkbeeldige lijnen in
afstand lg 35 °- e" No' 75 °- t8t °P 9000 M-
Op d 1 '°rt"
vlag v° ('apQ' waarop gevuurd wordt, zal een roode
éen u n f°rt geheachen worden van minstens
klenrt((. vl""' aaa™ng der oefening, alsmede ge
buurd z iag?eu' aangevende de richtingen waarin
tal waarsch W en» 'er"'jl een stoomboot de schepen
kleine (zeiuUW0D en 200 noodig hulp verleenen aan
Van het vair 8at'ttlgeu om kuiten het onveilige gedeelte
°P die dlv te komea-
aan den i "e° 2U"en groote waarschuwingsborden
"tar/u karen en op de battery Vise,4-
t'ohtinv a *'Jn' waarop vermeld staat in welke
het VornJ a®- 8eTUurd zal worden, terwijl nabij
Wden £,tmTT 611 f4" den in«"g d" haven
de bete.l worden geplaatst, waarop is aangegeven
als vo|l er kovenbedoelde gekleurde vlaggen
ZWarte vi ar°°^ en WlMe vla® keteekend N., wit en
lag N.-O., zwarte vlag O. (Zie Ned. krt. no. 201).
e h i e d a m, 29 Maart 1900.
De Burgemeester van Schiedam,
-Mr. W. H. JANSEN, W.B.
29 Maart 1900.
De oorlog in Zuid-Afrika.
Generaal Joubert. f
oorloo ®eruc^ten die in den loop van den
de!ijk° Z°° dikwij's r°ndgingen, hebben ein-
Werk r-60 droev'8e bevestiging gevonden.
ber Dlykt nu, dat de opperbevelheb-
a,| het Boerenleger zoo al niet dood
het f meermalen beweerd werd toch
on *'n 6 zeer nahij was, wijl hij aan een
geneeslijke kwaal leed.
20)
d« hli j'n^er aan den trekker bespied-
lettenrl r. den omtrek en luisterde nauw-
Dolde R»!ar elk geluid- Wat was dat?
Steen naar aletj °P eeni8en afstand een
^°han lui j diepte en daar weer een
d« semshÜi"?6 nog sch«rper. Daar vloog
^ind vn n- "S met de snelheid van den
tuimelde Jl Een knal ^t dier
2Ün bln.H16^' l?rwy' het den grond met
®nelde nt "rd0, J°han sprong op en
®chter -et sch°one dier. Er was
hii haaf6.611 tldd om het te bewonderen
te hr^ ZICr, om zÜn buit »n veiligheid
moeit» kostte hem vrij wat
ten h.r„ ,?n zwaren last lar,gs het onhef-
'aeer gp, te "ervoeren en daarmede het
Eer,., gelegen kreupelhout te bereiken,
toen de dichte takken hem voor
Petrus Jacobus Joubert, commandant-
generaal van de Transvaalsche en in dezen
oorlog ook van de verbonden republikeinsche
burgermacht, vice-president van de Zuid-Afri-
kaansche republiek is eergisteren avond hait
twaalf te Pretoria overleden. Zoo dikwijls heb
ben er in de laatste maanden geruchten over
zijn dood geloopen, dat het eerste bericht
uit Lourenfo Marquez, hoe stellig ook, nog
twijfelen deed, maar het latere telegram
uit Pretoria gaf de zekerheid. Een maag
kwaal bracht plotseling, want gisteren lazen
wij nog dat hij goedsmoeds uit Kroonstad
te Pretoria was aangekomen, het einde
Maar misschien ook werd ons zijn ziekte
verborgen gehouden. Tijden het beleg van
Ladysmith, dat weten wij, is hij herhaal,
delijk ongesteld geweesthet ongemak dat
hij van een val van zijn paard had, nog
daargelaten. Het ruwe kampleven, het
ongezonde drinkwater, zal het gestel van
den bejaarden man zeker geen goed heb
ben gedaan. En zoo is hij dan eensklaps
uit den strijd weggenomen en ter ruste
gelegd.
Zijn dood is voor de republieken op
't oogenblik een groot verlies. Joubert was
een machtige onder de Boeren. Zijn leven
is in de geschiedenis van het worstelende
Transvaalsche volk ingeweven. De ge
schiedenis van de oorlogen die het gevoerd
heefd en van de eindelooze verwikkeiingen
met Engeland, vermeldt gedurig ook zijn
naam. Hij was de commandant-generaal
in den eersten vrijheidsoorlog; hij was het
weer in dezen zoo ongelijk zwaarderen en
bangeren vrijheidsoorlog. Hij had bij uit
nemendheid die twee eigenschappen welke
de Boeren kenfinerken, zin voor het krijgs
bedrijf en politieken zin. Door beiden was
hij een der voormannen van het volk. Hij
was geen staatsman van Kruger's gehalte,
maar als krijgsman had hij meer naam
gemaakt. Kruger is de verpersoonlijking van
den politieken zin der Boeren, Joubert was
het van hun krijgsdeugden.
ieders jblik beveiligden, gevoelde de jonk
man zich gerust. Zonder dralen begon hij
nu den bok te ontwijden.
De wind had den knal van het schot ver
door de dalen gevoerd. Niet alleen de hout
vester had het gehoord, maar ook menig
ander, die met de zaken bekend, wel be>
greep, dat in zulk vroeg morgenuur geen
jager, maar wel een windstrooper aan het
werk was.
Heeft u het gehoord heer houtves
ter? vroeg Werner, de kamer van zijn
chef binnentredende. Daarboven is weer
een schelm aan den gang. Het geluid van
den knal scheen van den Walberg te
komen. Zeker heeft de kerel ons den
prachtigen gemsbok voor den neus wegge
schoten.
Je hebt gelijk Werner, antwoordde
de houtvester, nadat hij bedachtzaam zijn
pijp uit den mond had genomen, het geluid
kwam van den Walberg. Is Erederich
thuis
Die slaapt nog, mijnheer. Hij kwam
laat in den nacht van den Hirschberg
terug.
Maak hem wakker. Die stroopers
moeten eens flink vervolgd worden. Ze
Petrus Jacobus Joubert werd den 20 Jan.
1831 geboren in Uniondale, een heerlijk
schoone landstreek, gelegen tusschen Mos-
selbaai en Port Elisabeth waar zijn groot
vader een zendingspost had gesticht. In
1835 ging de kleine Piet Joubert met zijn
ouders en verdere familie noordwaarts naar
den Oranje Vrijstaat, waarheen toen, naar
aanleiding van het gezag der Engelschen
in de Kaapkolonie, reeds vele Boeren
families trokken. Door deze landstreek
trokken zij langzamerhand naar Natal,
waar zij tot 1847 bleven wonen. Later
werd de tocht noordwaarts hervat en
vestigde zich de familie Joubert te Gats-
rand, wat thans behoort tot het zuidelijkste
deel der Zuid-Afrik. Republiek,
De opvoeding van Piet Joubert was
zooals men onder zulke omstandigheden
kan nagaan niet volmaakt, zegt de
heer J. A. Wormser in »Mannen en
Vrouwen van beteekenis", die verleden
jaar in de Republiek vertoefde en daar
gelegenheid te over had om stof voor een
beschrijving van dezen ouden Transvaler te
verzamelen.
Hij had evenwel het voorrecht, tot een
familie te behooren, die beter ontwikkeld
was, dar. de meeste andere voortrekkers-
familiën, want zijn grootvader was predikant)
en op dien rustte in de laagers, behalve de
zielezorg, gewoonlijk ook de zorg voor het
onderwijs.
Evenals andere Boerenzonen had ook hij,
zoodra hij een geweer kon hanteeren, de
verdediging van de laagers op zich te
nemen.
In onderscheidene gevechten had hij dus
reeds dienst gedaan, werkelijk in het vuur
kwam hij voor de eerste maal den 30en
Augustus 1852 in den slag tegen het Kaffer-
opperhoofd Secheli.
Een commando van 300 Boeren werd op
hen afgezondendaaronder bevonden zich
veldcornet Kruger, toen 27 jaar oud en
Piet Joubert. Na een gevecht, dat zes uur
zullen hier het wild uitroeien, als het zoo
voortgaat.
Werner ging zijn makker wekken en
weldra stonden de twee jagers met het
tweeloopsgeweer op den rug in de
kamer om verdere bevelen af te wachten.
Ik hoop, dat het ons nu gelukt een
van die schelmen te betrappen, gaf Wer
ner op ontevreden toon te kennen. De
geschiedenis van dien Zondag-middag steekt
me nog altijd in den kop, maar iiet is,
of de duivel er mee speelt en ze de groe
nen rok kunnen ruiken.
Ja die kerels zijn zoo slim als vossen,
zei Friedrich.
Een slimme vos loopt ook wel eens in
den val, hernam Werner met een glim
lach.
De houtvester brak nu hun gesprek af
en zei
Friedrich, jij gaat naar den Salzberg
om den knaap aan dien kant op te sporen
misschien zal hij bedaard in een almhut
bij deze of gene herderin zitten en
denkende jagers liggen nog gerust
te slapen, maar dat zal hem tegenval
len. En jij, Werner, klimt naar boven
langs den grooten bergstroom. Geen ge
duurde en waarbij de Boeren 4 dooden en
5 gewonden verloren, werd de sterkte ge
nomen en was het Kafferhoofd geslagen.
In April 1853 verioor Pieter Joubert zijne
moeder en eenige maanden later overleed
ook zijn stiefvader Kiekert. De jonge man
stond toen echter niet alleen. In April 1852
was hij gehuwd met mejuffrouw Hendrina
Suzanna Johanna Botha, de dochter uit een
der oudste Hugenoten-geslachten, die zich
aan de Kaap gevestigd hebben. Deze ver
standige kloeke vrouw stond den generaal
in alles ter zijde en beeft zich bij haar
dankbaar volk den bijnaam van »de Trans
vaalsche Kenau" verworven. Uit hun huwe
lijk zijn tien kinderen gesproten, waarvan
nog zes in leven zijn.
Wegens plaatsgebrek moeten wij ons
voor heden tot deze meer intieme levens
bijzonderheden van den vrijheidsheld bepaien.
De tijding van Jouberts dood, schoon niet
officieel bevestigd, werd te Londen aanstonds
algemeen geloofd. Ettelijke avondbladen publ i -
ceeren necrologiën. Treffend is het,dat generaal
White, te Kaapstad dankend voor het aan
geboden adres van hulde der stad, Joubert
verheerlijkte als een edelen en edelmoedigen
vijand welhaast op hetzelfde oogenblik
dat de Transvaalsche held den geest gaf.
Havas' Agentschap verneemt het vol
gende Volgens een particulier telegram
zou president Kruger zelf het opperbevel
over de Transvaalsche burgermacht op zich
nemen.
Van het oorlogsterrein.
Reuter's correspondent te Kroonstad
seint van den 26enNaar ik verneem,
heeft Olivier zich met Grobler en Lemmer
vereenigd, die veilig staan, en trekken
de Engelschen zich van Leeuwrivier terug
in de richting van Thabanchu
De Standard and Diggers' News meldt
Het departement van den commandant-
generaal te Pretoria heeft den 21n bericht
ontvangen, dat de generaals Grobler en
Olivier, die pas van Norvalspont en Storm-
nade hoorDie kerels zijn zeker van hun
schot en maken er ook geen gewetenszaak
van ons een blauwe boon in het lijf te
jagen. Zijn er twee of drie, wees dan
voorzichtig, maar tracht ze te herkennen.
En nu afgemarcheerd! Toen Werner den
berg halverwege bestegen had, bemerkte
hij den verschen indruk van een voet in
het natte zand. Ook aan de hier en daar
geknakte takken was duidelijk te zien
welken weg de bergbeklimmer genomen
had. Als een speurhond volgde hij deze
kenteekenen, maar hij den bergstroom ge
komen verloor hij ieder spoor.
Had de wildstrooper dien doorwaad of
was hij er met een flmken sprong overheen
gekomen? Met een vloek op de lippen
ging de jager terug, om op een andere
plek gemakkelijker aan de overzijde te
komen. Doch de fijne motregen, die reeds
een poos viel, noodzaakte hem te schuilen.
Hij ging achter een dikken beukeboom
zitten en ergerde zich over de wilddieven,
over den houtvester, die hem hierheen
gezonden had en over den regen. Tot
tijdverdrijf wilde hij een pijpje opsteken,
toen hij plotseling eenig gedruiseh vernam.
I (Wordt vervolgd.)
