Dagblad voor Schiedam en Omstreken. eerste blad. 'J' S 23ste Jaarg. Zondag 6 Mei 1900. No. 6691. bureau ~2&oier$tvaai 50. al een Onderwijzer met floofiaite. Eeö Verlofpaard. PRIJS T i>" DIT BLAD: "oor Schiedam per 3 maanden •"ranco per dos; door geneei Nerierianri ■kfzonrieriiike Nummers f 1.50 PRIJS DER ADVERTENTIÈN: Van 16 regels f 0.60 Elke gewone regei meer-0.10 Voor hernaaiae plaatsing worden billijke overeenkomsten aanaesaan. ^JFICIEELE BERICHTEN. SCHnnrde lst® OPENBARE TUSSCHEN- ^°rdt gevraagdJ' C" Plaatsvervangend hoofd. •'aarwedde 11000. aan d CitDtleStui£ken franco in te zenden __®n Burgemeester vóór 15 Mei a.s. ff V p die t^P'sc'1 Nederlandsche spreekwijze, j.. We daar boven ons artikel plaatsen, de h Z°0Zeer omdat een Hollandsch asceet, »1S[ er°et®de Thomas a Kbmpis, ze in zijn Voo^V°lglng van Christus" gebruikt, maar gen a, onQdat de Nederlander, wij verzwij- in ovetdr"'611 Katholieke Nederlander, Veel naet^p^1^15611 zin we' wat veel, te W« hijgen nu een hoekske zit" dat dit bij verki» S Van de omstandigheid, WiJ hebben ons nu°°k eeDS K®1'®1"'1, daarover ditmaal eens.heil>g voorgenomen D,er dit nnH- 6 Zw0§er,. Er ware anders ai gaven wij allien^n°ga' '6tS te Z*ggen darmede vel» u Ultdrukk'ngen weer, Sletnbus b v wegblijven van de len dit T rg06llijken. Wat wij bedoe- als katholiek nknm.TaiSChappelijk ieven' n°g te Weinig me?L gelocdsg^oot vaak Hlt' De gezoiiH voor 2Vjn katholiciteit te Weinig aC"e °nlbreek' vaak nog Wei io a zijn nogagreerneedeeneuVO&r hlJ te brengeri- kneiiende jUk s!" °ntWer,d aan het ^hde-eentlf'1 Zeventlend« «n acht- gewestelijijg h genten onzer stedelijke en de houders JSlUren onzen voorouders op z°ovelen orlzer 0ngetwüfeld, wij zien 8°hden eeuw" UVeng<? Pri®steren in «de t>otsmaI geVkaenedFdedenk "0g eggekleed. dPn *Tr—hm Qp ^UUleton. Naar het Duitsch. 3) jj (Slot.) r ver'ofpaard te hbcA u "ocn/'z'aMk 'k straks afscheid loo, M. li blijft PreiA stellen JS lk ona u schade- g^tteeren. van deze compóte aKuuV^®rr^nkger3ddeer hkristallen schaal k'eUrde. Was 't .l !?re' hlJ zag hoe ™as t inbeelding dat hij een het hoofd, de wijde broek om heup en beenen, het wambuis aan het lijf, een huisje in een der achterbuurten onzer groote steden bin nenloodsen om door de wateren van het H. Doopsel de ziel eens kinds van de erfzonde te reinigen. Of morgen denzelfden die naar des Heeren op straat nederknielen, in den wijden lakenkoopersmantel gehuld om een jong gezel te bedienen, die door den val van een steiger doodelijk gewond werd. En dat alles trots plakkaten en ordonnan tiën van bewindhebbers der «Republiek van de Zoven Vereenigde Provinciën." Wat wonder in zekeren zin, dat de Katholieken, die de Heilige Geheimen ruim twee eeuwen lang in een hoekske moesten vieren, nu zij eenmaal gelijke rechten hebben ver kregen als de Protestanten, toch zich soms nog de minderen blijven beschouwen. Daar is dan ook wel eens een zekere lakschheid in het optreden der Katholieken, alsof de schout met zijne rakkers hunne schreden volgdenEn toch, laten wij niet bevreesd zijn voor onze brieven uit te komen zijn de oudste en de beste. Om nu eens man en paard te noemen zouden er niet te veel Katholieken gevonden worden, die hunne Katholieke scholen, hunne pers ignoreeren «Die kerkelijke scholen I" zoo heet het nog wel «ach, goede vrienden, sticht toch geen verdeeld heid tusschen burgers van hetzelfde vader land. Ze kosten daarbij zooveel geld I" Gelieve te letten, lezer, op het aapje, dat hier uit de mouw komt schieten. «En die Katholieke persIk zou wel graag een Katholiek blad lezen, maar vind er niet genoeg in voor mijn zaken. En al ging ik er toe over een abonnement op een Katholiek blad te nemen, ik zou volstrekt niet dulden, dat mijne bedienden in winkel of magazijn er mee voor den draad kwamen. Zoo'n «neutraal" blad als de Nieuwe Rott. Crt., dat zou nog gaan." Lezer, let eens op den familietrek van de laatste twee aapjes en het eerste. 'tZijn kindertjes van dezelfde moeder. Is in hetgeen we hierboven schetsen niet zachten druk van hare slanke vingers meende te voelen. Ze zagen elkaar aan. en de oogen spraken, terwijl de mond stom bleef. Ik denk, dat onze buren, ongeduldig zullen worden, vermaande zij eindelijk, en hij liet haar band vrij. Hij was onrustig; hij brandde van verlan gen, om te weten, of zij hem ook liefhad, zooals hij haar of haar ontroering gister, toen ze hem weerzag, enkel verlegenheid was geweeest. Zij scheen zijne gedachten te raden want een heele poos stokte het gesprek, terwijl zij verlegen op haar bord tuuide. Moet u al weg? vroeg zij eindelijk, toen hij op zijn horloge zag. Goddank nog niet barones? Maar 't spijt mij, dat het diner zoolang duurt ik had er van gedroomd, met u nog een wals te makendaarvan zal nu wel niets komen Uitstel is geen afstel, zei ze vroolijk, Een anderen keer moet u wat meer tijd meebrengen. Een anderen keerDat zegt u zoo wat veel halfheid gelegen Maar zoeken we hetzelfde «hoekske" ook niet op, als we met een Protestantsche vriend of kennis een Katholiek bedehuis voorbijgaan en den hoed niet lichten Die vriend of kennis moest eens wat van ons denkenJa, hij moest eens vragenwien groet gij dan zaten we immers met ons antwoord «ver legen", want er passeerde inmmers toe vallig niemand! Zoo houden wij ons katho licisme in de «binnenkameren". Waar het ook thuis hoort, zegt de wereldling. Neen, goede vriendwaar het ook thuis hoort, want wat katholicisme in het maatschappe lijk leven kan heusch geen kwaad. Wij moeten belijden, voornamelijk door onze daden. Belijden, door flinkweg op de visitekaartjes die we met Nieuwjaar ver zenden, z.n. te plaatsen. De meeste plaatsen er niets op. De christelijke groetzalig nieuwjaar, wat rijkdem van gedachten en wenscher. ligt erin verscholen. Nu wenscht men elkaar «het compliment van den dag" en houdt men het wellicht met hen, die zeggen en ook wel schrijven«Vier of vijf dagen na 1 Januari is de wensch vergeten". Bij comedianten in het dagelijksch leven, jadat willen wij aannemen. Niet bij den christen, die van heelerharte zijn vriend bij de wisseling des jaars de hand drukt en wiens mond de groet uitspreekt van zalig nieuwjaar. Belijden ook, als wij onze dierbare dooden grafwaarts dragen, en hun lijkbaar met het kruis, het teeken der overwinning be dekt hebben. Dat moet voldoende zijn, want dat is alles! Maar weg dan met kransen en immortellen, die vergaan. Geen naaperij van hetgeen de vrijmetselarij heeft uitge vonden om de dooden naar hun laatste rustplaats te vergezellen. Het kruis moet ten volle zichtbaar blijven, want hierin hopen wij. Wat zeggen ons bloemen en kransen Hulde aan den doode Dieu d jugé, God heeft geoordeeld. Dank voo: gunstbewijs bij het leven Maar dien dank kunnen we beter uitspreken door een gebed voor de rust zijner ziel. lichtantwoordde hij met een treurig gezicht. Mijn groot verlof heb ik in 't voorjaar al gehad. Eer ik weer op reis kan gaan, zal zeker dit jaar en een goed deel van 't andere voorbij zijnWie weet, barones, waar u dan isMisschien zien wij elkaar vandaag voor 't laatst. Zij werd bleek bij die woorden, en 't wijnglas ontglipte bijna aan hare bevende vingers. Hij wist nu, dat het waar was, wat hij gehoopt had, en zacht fluisterend waagde hij de vraag Barones Marguerite zou 't u werkelijk leed doen, als wij elkaar nooit weer zagen. Zij keek hem aan met groote, vochtig- glanzende oogen. Niet weenensmeekte hij teeder; nu is alles goed. Ik kan hier niet zeggen, wat ik u zeggen wilde. Maar weet u wel, wat het is En toen zij gelukkig glimlachte, ver volgde hij Mag ik u nu het telegram voorlezen, dat ik al den heelen dag bij mij heb en Laten we met ons boekske uit het hoekske te voorschijn komenhet boekske niet neerleggen, maar met ons omdragen door het leven, dat ieder onze belijdenis verneemt. En ons niet schamen voor het geen «de wereld" van ons zeggen wil. Stads- en Gewestelijk Nieuws. Schiedam, 5 Mei 1900. „Schiedam Vooruit". De aangekondigde vergadering ter op richting van een vereeniging «Schiedam Vooruit" werd gisteren-avond gehouden in de groote zaal van Musis", die door een vrij gemengd publiek geheel bezet was. De voorzitter van het voorloopig comité, de heer M. C. M. de Groot, de vergadering openend, sprak zijn voldoening uit over de groote opkomst, die gelegenheid zou geven iets tot stand te brengen. Spr. had niet veel omtrent het plan gehoord. Wat hij gehoord had, zou hij mededeelen. Van be voegde zijde was een principieel bezwaar opgeworpen Wanneer het denkbeeld ingang vindt, dat de Vereeniging een tijdperk van bloei zal voorbereiden, dan zal men eindi gen daartoe zelf zijne krachten in te span nen. Spr. meent dat die voorstelling mank gaat. Zeker is 't dat ieder persoonlijk zooveel moet presteeren als hij kan maar de maat schappij bestaat niet uit losse individuen er is een gemeenschappelijke band en som mige dingen kunnen alleen door gemeen schappelijk overleg tot stand worden ge bracht deze factor van het maatschappelijk leven ziet men bij het opwerpen van een bezwaar als boven bedoeld, over het hoofd. Met dit inleidend woord de vergadering openend, gaf de Voorzitter allereerst gele genheid algemeens beschouwingen te houden Bij de algemeene beschouwingen werd aan het comité voor de spoedige en uitste kende wijze waarop het deze vergadering had voorbereid, den dank der vergadering gebracht, gewezen op de prachtige ligging onzer stad en een warm pleidooi gehouden voor spoorwegaansluiting. Nadruk werd er alleen met uw verlof afzenden mag Zij knikte zwijgend, en een brandend rood kleurde hare wangen, toen ze las «Kommandant huzarenregiment Prins Jo achim. Sta op :t punt, mij te engageeren. Verzoek beleefd vijf dagen verlenging van verlof Angstig bespiedde hij haar gelaat en vroeg zacht Mag ik dat afzenden Wil u het niet wat veranderen vroeg zij schalks. En toen hij haar, op verzoek een potlood overhandigde, streek zij den eersten zin door en schreef«He'o mjj zooeven geëngageerd." Met moeite bedwong hij een uitroep van vreugde; hij hief 't glas op en stiet met haar aan. Beider oogen straalden va» vreugde. 't Verlofpaard had zijn plicht gedaan NIEUWE SCHIEDA1S0HE COURANT v O - 0.05 rrnii.:.f)nifi-ii'iii-, '-i'! ••■ui 'imu ir.cHnnti •'..■Kfnnmii

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1900 | | pagina 1