Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
- '^fesasr--.
e Laatste?
^Bureau "28ofersfraaf 50.
5e! irtTdTSJS
23ste J aars.
Woensdag 16 Mei 1900.
No. 6699.
^JlCIEELE BERICHTEN.
Kennisgeving.
OVERZICHT.
2)
h Moe°£ P tG b6Uren'
NIEUWE SCHIEDAMSGHE COURANT
PB IJS TAN DIT BLAD:
'°or Schiedam per 3 maanden
raaco per post door gen.ee! Nederiand
Afzonderiüke Nummers
f 1.50
.O
- 0.05
PBUS DER ADYKBTENTIÊN:
Van 16 regeis 1 ƒ0.60
Elke gewone regei meer -0.10
Voor herhaaide plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
VAN
en Wethouders
K#t kohier1 kenrds van de ingezetenen, dat
.nastin» der plaatselijke directe
9, den 1 uhet 'nkomen dienstjaar 1899/
vasLLf1?! 1900 door den gemeente
lede door h« en den daaraanvol-
„0,,'ncie Err,Arier^n Sedeputeerde staten dezer
?6|heente tnrg eurd'aan den ontvanger der
J1, alschrift '"vordering is uitgereikt en
ekenen van ?edurend® vijf maanden, te
Ê>6,heente v™ e °P de secretarie der
6\yr^e'eSd 1 660 'eder ter lezing is
aansiao-^0' e,en leder aangemaand
.°'doen 0D bepaalde termijnen te
de Wet; op Straffe van vervolging volgens
De Secretaris,
Gr. J. BISSCHOP.
15 Mei 1900.
De be^ch°0rl0e in 2uid-Afrika.
bet °erloffs,tA6n d'° in de 'aatste dagen van
?°°r de^Bf,01166' tot ons komen zijn zeker
.°°Sst 0n 8r<* en aDe Boerenvrienden
U0l"etl biina°e lg°nd' Kroonstad bezet, de
fokken' L 1°nd6r sla§ °f sloot terug-
,at6ki0g 'on h 1J5laters den oorlog moede,
ri reeds oL f' PUnt °ntzet te worden
8 stellino-en 6 60 ten s'otte Bulier door
-■-,,n B.ggareb.rgen
Giod
[Waar het Duitsch.]
(Slot.)
n°g altJ°ngen- En d u WaS V00r ons en
'tfs^ Catrien ri?t k 6ens' w« hebben
doet a's een d u ave' tr°uwe meisje,
voet
tr^^o^ ^elpel"' 86 m°6St
he°mtc" *n ondet°Ude het moedertj,
stoé^ vena wede? °ude..ond®r den arm
te ftiiiro'-i v®®gde de"t ZIJ" Semakkeiijk
C®laohen,gw döh a0ei' at 60 lrachtte
brij 0 nana zij haar hr TerkeliJk gel«kte.
je te
het lukte
en
en
b» j ^®re drnn doch telkens
St®r dr °4s IP; \'angS de wangen
der Sj. hel bet geopende ven-
b°oten 0aen en het ze®>het gezang
ln d® haven geStamP der stoom-
°p° de oude gelukkiS gevaren, vader"
8 2ee0Qan IW?°gW het g®sPrek weer
gebroken! Het ziet er voorde Boeren hoogst
duister uit en naar lichtpuntjes moet men
zoeken.
Zoo schijnt het inderdaad te zijn op
grond van de jongste telegrammen. Maar
bij het beoordeelen van deze telegrammen
mogen wij de voorzichtigheid niet uit het
oog verhezen, immers is 't maar al te waar
dat zij van éene zijde komen en waar
schijnlijk nog andere strekking hebben dan
het verkondigen van de waarheid. Houdt
men met deze omstandigheid rekening dan
is 't duidelijk dat men de Engelsche over-
winningsberichten, wegens het ontbreken
van vertrouwbare inlichtingen van andere
zijde, slechts onder voorbehoud mag aan
vaarden.
Immers, het ontzet van Mafeking,zal geen
rechtstreekschen invloed hebben op den
afloop van den oorloghet is mogelijk dat
de Boeren bij nader inzien al besloten
hebben, de stelling van Kroonstad prijs te
geven voor een sterkere stelling in het
noorden; er is Roberts veel aangelegen
(ook in verband met de reis van het repu-
blikeinsche driemanschap naar Amerika)
de zaak voor zijn vijand hopeloos en in
het bijzonder den afval der Vrystaters en
de moedeloosheid der Transvalers als on
herstelbaar voor te stellen de telegrammen
over Buller's succes bij Helpmakaar zijn
nog te onduidelijk en dragen geen officieele
stempel; overigens kan het, in verband
met een nieuw plan van verdediging van
de Boeren zeer goed gezien zijn, dat zij zich
naar den noordspits van Natal, misschien
geheel uit Natal, terugtrekken. De vraag
die den geheelen toes.and beheerscht is
zijn de Boeren werkelijk zoo ontmoedigd,
dat er van een ernstig verzet geen sprake
zij, die vraag kan niet opgelost worden
door een paar telegrammen van den
Engelschen bevelhebber of van Engelsche
oorlogscorrespondenten.
Wellicht hebben wij ons in het weer
standsvermogen der Boeren vergistmis
schien zal de oorlog nog ter nauwernood
evenveel weken duren als hij maanden ge
duurd heeft. Maar nog heeft Roberts hen
na Paardenberg geen enkelen zwaren slag
toegebracht, en men weet, dat het terug
trekken zelfs langs de geheele linie, bij de
Boeren niet behoeft te beteekenen vluchten
dat in het groot zoowel als in het klein kan
samenhangen met een voortreffelijke tac
tiek. Nadere feiten zullen den doorslag ten
gunste van de een of andere opinie moeten
geven.
De correspondenten der Londensche bladen
geven bijzonderheden over den intocht van
Roberts in Kroonstad. Die van de Times
zegt, dat de intocht geschiedde Zaterdag
om éen uur. Plechtstatig reden Roberts
en zijn staf voorop, gevolgd door Pole
Carews divisie. Allen hielden stil op het
Marktplein, waar de artillerie en de
infanterie voorbijtrokken, terwijl de Engel
sche vlag op het raadhuis wapperde. De
volksmenigte in den omtrek juichte ten
deele de Engelschen toe, terwijl een ge
deelte zwijgend het schouwspel gadesloeg.
De landdrost had een vertegenwoordiger
gezonden, maar Roberts verklaarde, dat
hij zelf de stad moest overgeven. Terstond
daarna begonnen de burgers hun wapenen
in te leveren.
De Engelsche ruiterij was juist te laat
gekomen om de lijn naar het noorden af
te snijden. De Boeren hadden nog tijd
gevonden om het spoorwegmateriaal weg
Zij ging voort»Ik zie je nog, of het
vandaag was, met uw nieuwen jas met
blinkende knoopen, den rooden das met de
lange slippen om den hals, toen gij mij
tegenkwaamt en zeide»too Geertje nu
ben ik groot et: ga varen."' Hè vader,
wat waart gij een flinke jongen en wat een
glinsterende oogen 1"
»Ja, ja, dat waren geluküige tijden,"
zeide de vader met een glimlach.
ïToen je voor je eerste reis kwam, was
je nog knapper," begon het moedertje
weer, haar best doende hem van elke ge
dachte aan dezen dag at te houden »denk
eens aan den dag, toeo je vroeg, of Geertje
uw vrouw wilde worden
»En dan het eerste jaar, gij op 't schip,
ik in ons huisje, en toen hij in de wieg
lag, net zijn vader."
»En de vader moest het aanzien hoe die
flinke jongen door een golfslag overboord
werd geslingerd. Laat die oude tijden
toch rusten!"
De oude zeeman had de laatste woorden
met vernieuwde heftigheid uitgesproken.
Hij hield het niet meer uit op zijn stoel,
haalde diep adem, werkte zich met moeite
omhoog en strompelde, zich aan de meubels
vasthoudend, naar de hoekkast.
Moeder wilde hem ter hulp komen, hij
weerde haar heftig af. »Blijf zitten, je hebt
zelf hulp noodig met je zwakke oogen jou
is 't ooglicht ontnomen, mij het merg uit
de beenen. De eerste is over boord gesla
gen, de tweede is in den storm gebleven,
toen heeft de zee gehongerd en heeft ook
onzen laatste opgeslokt."
Vader, vader bezondig u niet op uwen
ouden dag de Heer heeft hen genomen"
zeide de moeder, al snikkende.
»Ja, ik heb altijd op Hem vertrouwd en
zal op 't laatst niet wanhopig worden, maar
'tis hard; wij hebben nu mets meer."
Vader, en die goede Catrien," snikte het
ouiije.
Hij was tusschen het kastje en het ven
ster op een stoel neergezegen en staarde
in de verte, waar de eindelooze zee zich
uitstrekte. Het begon te schemeren.
»Ween niet, moeder," begon hij weer,
»dat is niet goed voor de oogen, daar is
toch nog altijd hulp voor een paar oudjes, die
op het strand zitten,"
Na eenige oogenblikken sprak de moeder
zachtjes: »Waar Catrien toch blijft, 't is
de eerste dag, dat zij zóó laat komt."
Vader antwoordde »'t ts een jonge vroolijke
meid, die zal zich niet levenslang aan een
oude boot vastankerenwij vergeten de
oude tijden niet, maar zoo'n jong vroolijk
meisje."
»Neon vader, die niet; die verlaat ons
nooit. Zij kan zoo min onzen laatste ver
geten als wij," zeide de moeder.
»Wij zullen zien," bromde de zeeman.
Steeds dieper daalde de avond de maan
steeg helder uit zee op en nog altijd zaten
beide oudjes stil te mijmeren.
Plotseling gaat de deur open en een hel
te halen en de achtergelaten voorraden te
vernielen.
De correspondent van de Times en
andere bladen zeggen, dat onder de Boeren
een volledige paniek heerschte. De burgers
weigerden eenvoudig door te vechten.
Botha en Sfeyns aanmaningen baatten
evenmin als Steyns zweepslagen onder
de muitzieken.
De correspondent van de Times to
Kroonstad zegt, dat de stellingen van de
Boeren tusschen Bosch plaats en Kroonstad
verdedigbaar zouden zijn geweest, maar
de Boeren schenen met lamheid geslagen
na het gevecht aan de Zandrivier, waar
drie van de zes commando's wegliepen,
terwijl de Transvalers en Vrijstaters open
lijk met elkander krakeelden.
De correspondent van de Daily News
te Lourenfo Marquez seint, dat er in Pre
toria een dergelijke ontredderde toestand
heerscht. De ambtenaren sporen er overal
verborgen deserteurs op. Van de tweeduizend
hebben slechts twintig vrijwilligers zich
voor den dienst aangeboden.
De Boeren trekken ook ten noorden van
Tabanchu terug naar Lindley.
Van Boerenzijde wordt uit Pretoria in
dato 12 dezer gemeld
De burgers hebben Mafeking vandaag
verwoed aangevallen met kanon en geweer.
De Kafferwijk is vernield door een brand
die veroorzaakt werd door de bommen.
Het verbod van invoer van levensmiddelen
over Delagoa-baai zal in de eerste plaats de
Engelsche gevangenen treffen. Men zal
eerst levensmiddelen verstrekken aan de
burgers, daarna aan de onderdanen van
onzijdige mogendheden en in de laatste
plaats aan de gevangenen.
dere stem zegt»Nog altijd in 't donker,
nu dat is niets, wij kunnen zóo evengoed
praten." Dat was Catrien.
Moeder merkte niet, dat de stem van
onderdrukte zenuwachtigheid trilde, maar
het scherp gehoor van den ouden zeeman
had de trilling opgevangen. Moeder zocht
in 't donker de hand van het meisje en
zeide zachtjes: »bon je heelemaal vergeten,
welken dag het vandaag is en hoe
kom je zoo laat?
Men hoorde een diepen zucht, doch
lachende antwoordde zij »Ja hoe het komt,
ik had geen tijd."
Vader riep vanaf het venster»maak
eerst licht; zóo geen tijd, wat is er dan
wel gebeurd, dat je beeft als een boot in
in den storm
Het meisje antwoordde niet zij zocht
naar de lamp en lucifers, ofschoon beide op
tafel stonden, en het duurde heel wat, eer
een lucifer opvlamde. Eindelijk was de
lamp aan, en Catrien stond met gloeiende
wangen en kloppend hart bij de tafel.
»Nu vooruit er mee," riep de zeeman
ongeduldig.
Catrien lachte verlegen en zei»Ja vader,
dat is zoo gemakkelijk niet, 't is wel wat
goeds, maar lastig te zeggen. Wacht eens,
ja zoo zat 't gaan. Ja, ja vaderlik ga trou
wen Zie zoo, nu is het er uit."
Met stralende oogen blikte het meisje op
de beide oudjes, die evenwel als versteend
neerzaten zonder zich te verroeren.
»Heerejénu heb ik het toch met
