Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
grootvader.
23ste Jaarg.
Dinsdag 30 October 1900.
No. 6837.
bureau ISboiexstxaat 50.
PRIJS TIK DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden i
Franco per post door eeneei Nederland I
Afzonrieriiike Nummers i
^hGEMEKS 0VEKZ1CHT.
29 October 1900.
Vrij e to«stand in het Hemelsche rijk blijft
der), W«' °nveranderd, d. i. steeds zeer be-
Uit O'ldk" berichten welke de limes
b«t y^bai, betreffende den toestand ir.
Slnsti ang*^se"^al ontvangt, zijn ver van
tot *n d« benoeming van Joe-Tsang
van Hou-pé wordt Voorge
el e a,s Va" zoo ernstigen aard, dat, indien
Verzett°^8n<^et'en Z'ck n'et daartegen
d° vred«lievendgezinde onder-
de r°Sn. z'°b genoodzaakt zullen zien met
°affJa.uionairec gomeene zaak te maken.
Se
De oorlog in Cbina.
PRIJS DER ADVRRTRNTIÉN:
Van 16 regeis J J ƒ0.60
Elke gewone regei meer-0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aaneesraan.
aily Mail
oey verneenQt dan ook, dat admiraal
C beden (Maandag) naar het Yang-
10.000 vertr®kt- Heeft de admiraal ook
van 4i?lan bij zich Immers een macht
10.000
atlï den toestand in dezen Britschen
S»acht man minstens wordt noodig
lnvl0ft(j8f- «ob loestana in aezentsi
Dat te kunnen beheerschen.
bande|jn sl®epen en rekken der onder-
S°b« b ^etl °P de gezindheid der Chinee-
in deze streek een nood-
invloed uitoefent, ligt voor de hand.
biet11180 vordert daarmede niet, althans
P^-n°®menswaardig I Nu heeft, naar uit
een st^ gemeld wordt, Koeang-Soe weer
ook dflCreten uitgevaardigd, waaronder
en6^ .b®twe'k aan hunne Excellenties
straf ni Sl'ng beveelt, te bepalen, welke
dig9 ae' worden toegepast op de schul-
^®rbee^d'nSftn 8° waard'gheidsbekleeders.
door j u» zulks moet worden vastgesteld
biets te' 60 ^si'ng- D« gezanten hebben
°Verbod Verte"on. Dit is trouwens volkomen
Tad dit ^aar volgens de verzekering
de tweetal doorluchtige langstaarten
^'bsen Uit °'gen beweging reeds eenige
T°®bg p ««straft. Ook Toean Ook
Zal t0ch Hsiang? Neon' maar de laatste
Toeari «®ducht moeten boeten, en wat
a*n -ji ®treft, luidt het keizerlijk telegram
■"■sjang
«Naar aan-
^euilleton.
3)
Ni
Pr^1k>0kwaïï «r niramer een klacht
®bafne Van of Martha's lippen totdat de
D. boelan„. «l buisgezin iederen penning
tn! Cr'sis gr°oter waarde verleende.
Rih Martha tmJ0p dl«? avond> toen Frank
bbe0 z®'de: «Wat moeten wij be-
»Gjj
tl'^oordde1 u" 'anSer voor hem zorgen*"
do.^D' de n.Üf a met zwakk® stem. En
C°P haa? 8Iman sli«P' deelde zü bem
f?r baar i,At an med®' om grootvader
8rn 1 beslni! arm®bhuis te brengen.
&tVad®r in "3S genomen> nog sliep
vv.u? van v.. yn armstoel rustig voort.
fik!°- Zii v «8n,had den tnoed hem te
4fitt6hHi:.OU .rad®nen' dat deoudemanhun
gJj'R d« oud®> opeens ontwakend,
leiding van uw voorstel tot voorbeeldige
bestraffing van prins Toean bevelen wij u,
ons spoedig te doen weten, welke straf gij
passend acht." Volgens oud-Chineesche
oorlogswetten worden ministers, die het
rijk aan den rand van den afgrond hebben
gebracht, die oorzaak zijn van de inneming
der hoofdstad en de vlucht des Keizers
gestraft mek een langzamen dood, confis
catie hunner bezittingen en ontzet uit deD
adelstand. Al deze straffen staan nu Toean
te wachten mits men dezen sinjeur
maar kan te pakken krijgen 1 En dit is niet
waarschijnlijk, daar hij met nog een paar
andere lotgenooten zich niet meer aan het
keizerlijk hof bevindt. Vandaar dan ook, dat
al de jongste toezeggingen van de heeren
Li en Tsjing door de gezanten onvoldoende
worden geacht.
De commandanten van de expeditie naar
Pao-ting-foe hebben een verkeerd geplaatste
lankmoedigheid betoond door de stad on
aangetast te laten, de ambtenaren niet
te tuchtigen en geen enkel openbaar gebo iw
te vermelen. Zij hebben zich tevreden ge
steld met een militaire wandeling door de
stad alsof de Chineesche ambtenaren zoo
beleefd waren geweest hen tot een bezoek
uit te noodigen, niettegenstaande de handen
van die ambtenaren nog met het bloed van
de zendelingen bedekt zijn. Een dei ge
lijke goedertierenheid leggen de Cnineezen
verkeerd uit.
Het gros van de expeditie heeft zich
overigens belachelijk gemaakt, door
in gevechtsorde aan te rukken op het
oogenblik, dat de Franschen Pao-ting-Foe
reeds in hun macht hadden en de Franschen
reeds meer dan een week met kleine afdee-
lingen al de poorten bewaakten.
Ook heeft een Fransche afdeeling hulp
gebracht aan de zendelingen in Tsjing-ting-
Foe. Een geheel gezin is zoodoende gered.
De correspondent van de Frankfurter
Zeitung verneemt, dat in een geheim decreet
wordt bekend gemaakt, dat de vice-koningen
Martha zocht hare tranen voor hem te
verbergen en zeide hem vriendelijk, dat
het tijd was om naar bed te gaan. Zij nam
hem bij de hand, leidde hem naar de slaap
kamer en hielp hem te bed.
Toen Martha weer in de huiskamer was,
stak Frank schuchter het hoofd naar binnen
en vroeg: «Hebt ge hem naar bed ge
bracht.
»Ja", zuchtte Martha.
«Denkt gij, dat hij er niets van bemerkt
«Niet het geringste arme oude vader f"
«Natuurlijk niet, Martha, hoe zou hij
kunnen droomen, dat wij zoo slecht zijn.
Maar heeft hij niets gezegd
«O, ja. Hij zeideGod zegene u, Martha,
en Hy zegene Frank voor al de liefde en
vriendelijkheid jegens mij."
Dat was te veel voor den goedhartigen
Frank. Met het gevoel als stonden zij aan
den vooravond van eengroote, weioverlegde
misdaad, zocht het echtpaar eindelijk zijn
rustplaats op.
Den volgenden morgen hielp Martha haar
ouden vader onder verborgen tranen zijn
Zondagskleeding aantrekken, hetgeen hem
aanleiding gaf tot de vraag ot het Zondig
was, Martha kon niet antwoorden. Ieder
en gouverneurs het hof verzocht hebben,
naar Peking terug te keeren. Dit zou echter
slechts kunnen gebeuren als de mogend
heden China's onafhankelijkheid wilden
waarborgen, daar het hof dit als den grond
slag der onderhandelingen beschouwt.
Intusschen hebben de vice-koningen last
gekregen hulptroepen naar Sian-Foe te
zenden.
De naar Japan verplaatste Engeische ge
zant te Peking, sir Claude Macdonald, heeft
de Chineesche hoofdstad verlaten onder betui
ging van leedwezen van de Europeanen, die
zich herinneren, welke diensten hij bewezen
heeft bij het leiden van de verdediging der
legatiën.
De oorlog in Zuid-Afrika.
De oorlog, die «officieel" uit heet te zijn,
duurt onverpoosd voort. Lord Roberts mag
Transvaal en Vrijstaat op papier annexeeren.
Hij moge plechtig doen atkondigen, dat
Transvaal voortaan deel uit zal maken van
het Britsche rijk, de Boeren storen zich
daaraan niet, maar vechten door met den
onbezweken moed van hen, die alles verloren
behalve de eer.
De laatste telegrammen hebben verassend
nieuws gebracht. Vooreerst het gevecht bij
Jacobsdal, in het W. van den Vrijstaat ten
Z. van de Modderrivier en dicht op de grens.
De berichten daaromtrent zijn tegenstrijdig
Volgens een Reuter-telegram uit Kaapstad,
dd. 26 dezer, hebben de Boeren het dorp
genomen na een verwoeden tegenstand van
de bezetting. Een afdeeling van de Kaap-
stadsche Hooglanders, sterk 52 man, verloor
er 34. Volgens een Exclange-telegram uit
Kaapstad werden er van die Hooglanders
14 gedood en 26 gewond, doch werd de
aanval op het stadje afgeslagen.
Een ander telegram van beteekenis is,
dat twee man van de afdeeling soldaten,
die bij het station Fraserburgweg, aan den
spoorweg van Kaapstad naar het noorden,
de wacht hielden, Donderdag-avond door
tirailleurs doodgeschoten zijn. De plaatsbe
paling geldt het dorp Fraserburg, dat echter
aanmerkelijk noordelijker ligt dan het
station Fraserburgweg. Dit ligt in het
district Prins Albert, aanzienlijk veel dichter
bij Kaapstad dan eenig punt in de Kaap
kolonie, waar totnogtoe vijandelijkheden
zijn voorgevallen. Indien het bericht juist
is, kan het grobte beteekenis hebben,
gelijk ieder gemakkelijk inziet.
Voorts hebben de Boeren, blijkens een
telegram uit Durban, dd. 26 dezer, den
25n een aanval gedaan op het station
Waschbank bij Dundee, het station verbrand
en de lijn beschadigd.
Dat zijn een paar feiten, die het geloof
aan het einde van den oorlog, door de
aankondiging van lord Roberts mogelijk
vertrek omtrent den 15n November bij het
Engeische volk opgewekt, misschien aan
het wankelen zullen brengen.
Een groote overwinning van generaal
Barton, bij Frederikstad, waarvan een
Reuter-telegram uit Pretoria gewaagt, is
natuurlijk een vrije lezing van de gevechtjes
door lord Roberts gemeld
Roberts seinde dd. 25 October uit Pretoria
Barton, die eenige dagen door de afdeeling
van De Wet werd lastig gevallen, viel haar
van morgen aan en veistrooide ze naar alle
richtingen. Onze verliezen bedroegen 3
officieren en 14 man gewond.
In dato 26 dezer seinde Roberts uit
Pretoria nog:
De verliezen van Barton waren gisteren
grooter dan gemeld werdzijne verliezen
waren 1 oificier, 12 man gedood, 6 otficiereii
en 39 man gewond. De Boeren lieten 24
dooden en 19 gewonden achter en er werden
er 56 gevangen genomen. Drie Boeren, die
hunne handen opstaken ten teeken van
overgave en daarna verradelijk begonnen te
schieten, werden gevangen genomen, voor
een krijgsraad gebracht en ter dood ver
oordeeld. Ik lieb het vonnis bekrachtigd,
Methuen en Douglas jaagden gisteren bij
woord, dat de oude man sprak, was haar
een steek in het hart.
Gedurende het ontbijt, konden Martha
noch Frank den ouden grootvader aanzien.
Nadat dit was geëindigd, zeide Frank
zoo vroolijk als slechts mogelijk was
«Grootvader, wij gaan vandaag eens een
wandeling maken."
«Dat vind ik aardig van u, Frank",
antwoordde de oude opgewekt, «recht
aardig."
Nu kom dan grootvader, hier is uw hoed
en stok."
«O, ik ben gereed, Frank, geheel en al.
Maar wat is er toch met u, Martha
Martba omhelsde haar vader innig en kus
te hem,
«Vaarwel, vader," riep zij met aandoening,
«vaarwel I"
Zij had zich voorgenomen niet bizonder
afscheid van hem te nemen, doch zij kon
haar gevoel op dat oogenblik niet be
heerschen.
«Maar Martha," zeide de oude man, «wij
gaan toch niet over de zeewij komen
spoedig terug, niet waar Frank
«Wij gaan niet ver, grootvader," ant
woordde Frank.
«En komen spoedig terug," ging de ouae
man voort.
«Ja zeker, grootvader," murmelde Frank,
wien de woorden in de keel stokten.
Vrouw Martha fluisterde de kinderen in,
hun grootvader de hand te reiken, hetgeen
zij verwonderd over de ongewone en onbe
grijpelijke ceremonie stilzwijgend deden.
Voor den ouden man was alles even
raadselachtig als voor de kinderen. Hij wilde
weten, of het soms iemands verjaardag
was. Frank kon niet antwoorden; zijn hart
was te vol. Zonder een woord meer te
spreken, nam hij den oude bij de hand en
leidde hem buiten het huis. Martha stond
aan de deur en zag hen door haar tra
nen na.
Het armenhuis was op geringen afstand
van Frank's woning verwijderd, maar het
was voor den ouden man, die reeds gebrek-
kig was, een lange reis. Ontelbare malen
liet hij zijn stok vallen en Frank moest
dan bukken om hem op te rapen en terug
te geven. Dan moesten zij een aantal kruis
punten oversteken, waar Frank den ouden
man meer overdragen dan geleiden moest.
(Wordt vervolgd)
NIEUWE
