Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
24ste Jaar
Zondag 28 April 1901.
Mo. 6986.
^ureau ^oter&tvaai 50.
De verborgen effecten.
-JjjjjXjlEELE BERICHTEN.
Rennisg eving.
Kleinhandel in sterken drank.
lo- van I Vl i!" 1rank ln het kiein
Maatach" „h Uc,meken s Bierbrouwerij.
SedaJ deren C0'"' g6vesllgd te
am, voor net pand Lange Haven no. 10.
Parijsche Kroniek.
Feuilleton.
O"
nieuwe schiedamsche courant
PBIJS TAH DIT BLAD
l°°l Scr':eGarE P«r 3 maanden
ranee per pos-, aoor ?ene6i Nederiand
An.II'
w* C
Vnonderinke -Nummers
ScHlEDlMMEEhrER EN' WeTH0UDERS VAN
Wet tot Veil gen in8evo'oe art 5 der
f erken drank 'en tTh den kleinhandel in
We dronken u l°t beteugeling van open-
1885) nschaP {Staatsblad no. 118 van
verzoèken ?.Penbare kennis, dat bij hen
tot verkoon v* lngekomen 0I» vergunning
bet Z^Tht ge.VesUga te Bottei dam voor
panu Ruitenhavenweg no 172
"öe'£edl r°'™*«d'ra,re Vennootschap
v°er hm l. H d geves We Schiedam
uet pand Prmsensteeg no. 2
«Van "v', du UjmTndua're vennootschap
chiedam, den 27sten April 1901.
"rgemeester en Wethouders voornoemd
VERSTEEG.
De Secretaris,
G. J. BISSCHOP.
i r: n's-'.
PRIJS DER ADVBRTENTÏÊH:
Van 16 reseislil... '0.60
Elke gewone rsgei meer-0.10
Voor hernaaiae Diaatsms worden biiinke overeenkomsten
aanaeuaan.
zee^h ?aS ^onderda8 den 18de dezer eene
Prar ngnJke Zlttlng in bet Instituut de
bee ^e^ve de gewone toeloop van
eenUriSl1^^6 ^üorc^ers en hoorderessen, was
cvcl gedeelte der eerste rijen in het heini-
Int»6 °°r .de vreemde délégués van het
S). rna"ona' congres der wetenschappelijke
hu lsa""*demies bezet en verhoogden door
Ver116 aanwezi§beid deze met ongeduld
dern^iV6 ,p'eckliSbeid. Het nieuwe aca-
'e'id, de bekende letterkundige Emile
hulriUeH '"e'd Z'dne entr®e-redevoering en
Ch *h zooals gebruikelijk ts zijn voorganger
er uher, wiens zetel hij komt innemen
Werk"1 W'en hij aeer Veel goeds zeide' zi->n
en h 6n ta'ent a's romanschrij ver ontvouw de
bewonderde. Dit alles was zeker de
4)
wfl<!khtS Zeer zuinig levende, kon mevrouw
de k n toekomen en het schoolgeld en
niet °eken voor een jongensschool kon zij
bekostigen, daarom moest Emil een
Penbare school bezoeken, waar 't onder
vont Z6#r g.oed' doch niet ver genoeg'gin.
aanleo6en Jong0n van Kmil's verstand en
houdAanIOUeihielp haar moeder in het huis
lessen h!" m d°°r g6Ven van piano
h eemgszins tegemoet.
lieffU 6n k'ngetl bun moeder met innige
jeu»d aan en zij leefde slechts om hun
gelijk te maken. 6n pad zo° eften
Steedl'^ad een karakter en trad
Zwakt a beschermer voor kleinen ot
en op, doch zoo klein reeds oefende
U een grooten invloed uit op zyn naak-
belangstelling ten hoogste waard, doch de
persoon, die het nieuwe lid moest ontvangen
en zijr. rede beantwoorden, had de spanning
en het ongeduld in nog hooger mate doen
stijgen. De laatste minister-president van
het tweede keizerrijk, de heer Emile Oli
vier, ïl'homme au coeur leger", zooals men
hem zoo lang na den oorlog van 1870
noemde, zou voor 't eerst, na ruim dertig
jaren, het zich opgelegde stilzwijgen ver
breken en weder in het publiek optreden.
Zijn antwoord oogstte een gunstig onthaal,
daar hij in zijn rede, welke hij geheel
zonder zelfs een enkele notitie er van in
zijn hand te houden voor de vuist uitsprak,
die fijne geestige bonhomie wist te leggen,
waarin de Fransche geleerden zoo uitmun
ten, terwijl zijn wijze van spreken al de
bekoring van eene aangename caurserie be
hield. Zeer mooi was hetgeen hij over de
beginselen van Cherbulier zeide Hij ge
sloofde aan de vrijheid, welke hij echter
smet geen onvruchtbaar individualisme ver-
xwarde en hij zag de stroomingen van het
saispotisme zoowel van uit de hoogte ais
sde laagte, zonder er zich door mede te
s'aten sleepen. Hij oordeelde de mensche-
slijke ontwikkeling in staat om den staat-
skundigen toestand, niettegenstaande zijne
seclipsen te vestigen en te onderhouden en
swanhoopte daar niet aan. Wat hij ook
svoor zich-zelven geloofde, nimmer heeft hij
swat anderen geloofden aangevallen of ver
stoord, bij ondervinding wetende, dat het
sgeloot een steun, een troost en teugel zijn
skan hij behoefde dus nooit de ruïnen te
sbetreuren, welke zoovelen achter zich ge-
slaten hebben". Men had misschien van
dezen ouden staatsman meer politieke uit
weidingen verwacht, doch hij heeft zich
streng tot hetgeen zijn mandaat hem op
legde bepaald en bewees aldus, tegenover
de vreemde gasten, met den beroemden
Duitscher, den 84-jarigen prof. Mommsen
aan hun hoofd, dat de jaren hem zijn
scoeur leger" hebben doen betreuren en
hem voorzichtiger maakten. Mieux vaut
tard que jamais
De onmetelijke sommen welken de oorlog
in Afrika aan Engeland kosten, zoo onver
holen aan het parlement blootgelegd, hebben
zelfs hier weerklank gevonden en veler
oogen geopend. Óok in Frankrijk begint
de begrooting veie gevaarlijke punten op
te leveren. Hetgeen reeds maanden lang
de anti-ministerieele bladen voorspelden en
door de vrienden van het ministerie-Wal-
deck-Millerand met overdrijving of bang-
maken werd bestempeld, begint zich thans
op een treurige wijze te varwezenlijken.
Voordat de begrooting van 1902 in discussie
is gekomen, vertoont zich reeds het deficit.
Zullen de blinden eindelijk wat gaan zien
en de dooven wat gaan hooren
Woorden worden onnoodig, wanneer de
cijfers spreken. Gedurende de maand
Maart verminderden de staatsontvangsten,
ik laat het Journal Officiel spreken, met
ruim 28 milhoen francs tegenover die van
Maart 1900. In de schatting van het
budget van het loopende jaar komt er 22
milhoen te kort. Hierop heeft de minister
van financiën, de heer Caillaux, zelfs een
noodkreet doen hooren en zijne collega's
aangespoord hunne supplementaire uitgaven
te matigen. Men had der regeering ge
waarschuwd, dat de overhaaste en onvolle
dige hervorming der wetten op de alcoho
lische dranken ernstige misrekeningen aan
den Staat zouden berokkenen en de uitslag
heeft deze vrees geheel bevestigd. Na een
proef van drie maanden bedraagt het ver
lies reeds 12 milhoen. In Maart alleen
bracht de alcohol 10 milhoen minder op.
Drinkt men zooveel minder? Zeker niet.
Waarschijnlijk hebben de surtaxes, zooals te
verwachten was, het smokkelen doen toe
nemen.
Ook op de successierechten wordt ver
mindering in de ontvangsten waargenomen,
doch daar dit slechts over een maand ioopt,
valt hiervan nog niet genoeg te zeggen.
kers, die allen met eerbied voor hem vervuld
waren.
Druk pratende trad hij met zijn makker
tjes de speelplaats over.
»Dat was laf," zegt hij, terwijl zijn
schoone oogen, die zulk een invloed op
zijn makkers uitoefenden, verontwaardigd
opzien.
DÜmdat hij kleiner was, hadt gij hem
moeten laten loopen."
De kleine man zag verlegen voor zich,
bij gevoelde, dat t verwijt billijk was en
bracht nog iets te zijner verdediging in 't
miuden.
Zoo sprekende naderden zij de schooldeur.
Buiten gewoonte was zijn mama er niet.
Emil keek verlegen en angstig rond, wat
moest hij doen, nimmer nog was mama te
laat gekomen I Een droevige trek kwam om
zijn lippen.
Hjj ging midden in de straat staan om
links en rechts te kijken, toen 't arme
ventje een velocipèie, welke in voile vaart
aan twam snellen, met bijtijds bemerkte
en omver werd gereden.
Kei mend lag hij op den grond!
De velocipède was over zijn rechter
armpje heen gegaan.
De wielrijder snelde id vliegende vaart
voort en was weldra uit 't oog verdwenen,
doch met zoo vlug, of hij was reeds door
éen der omstanders herkend.
Deze nam 't kleine knaapje op, dat
bitter schreide, en bracht het naar zijn
woning, welke dicht bij de school was ge
legen.
Mevrouw Wieghoven was hevig ver
schrikt, toen zij 't ongeval vernam en 't
bloedende armpje van Emil beschouwde.
't Lieve ventje lag bleek en stil op een
canapé zij verweet zich niet op tijd te zijn
gekomen doch zij kon niet voorzien, dat,
terwijl ze even werd opgehouden, zulk een
ongeval zou plaats hebben. De eerste ge
neeskundige hulp werd verleend en met
zijn armpje in een verband ging Emi]
eenige uren later met een rijtuig naar huis.
De wond liet zich zeer ernstig aanzien
't armpje was gebroken en veroorzaakte 't
knaapje groote smart.
Gedurende eenige weken lag hij in hevige,
ijlende koortsen op een rustbed. Zijn moeder
week met van zijn zijde, terwijl ze telkenmale
als zij 't oog op 't bleeke gezu htje van Emil
liet rusten, hevige wroeging gevoelde.
Nimmer zal ik me door iets laten weer-
Zeer waarschijnlijk is het echter, dat ook
daarin eene gevoelige daling op het einde
van het jaar te constateeren zal zijn. Doch
wat vooral de aandacht trekt is de verge
lijkende staat der inkomende rechten. Na
de wereldtentoonstelling had men op eene
herleving der zaken gerekend en ziet in
drie maanden tijd is de invoer met 102
milhoen en de uitvoer met 53 miiiioen
verminderd. Geheel het tegendeel van
hetgeen verwacht kon worden. In werke
lijkheid zijn het alleen de gevolgen der
sociale crisis, welke wij beleven en waaraan
de regeering veel schuld heeft, door hare
verkeerde richting in de staatkunde gevolgd
Wanneer een gezag steun zoekt bij de
gevaarlijkste vijanden der maatschappelijke
orde, is het immers natuurlijk dat de
belangen zich verontrusten en de kapitalen
zich terug trekken eü wat erger is, naar
het buitenland verhuizen. Wat nu gebeurt
werd reeds lang voorspeld en de waar
schuwingen van den minister van financiën
kunnen de angstigen niet meer gerust
stellen.
Terwijl de minister-president van zijn
treurig werk in Italië is gaan uitrusten en
daar weder wat bij stem tracht te komen,reisde
de minister van buitenlandsche zaken, de
heer Delcassé, naar St. Petersburg, volgens
vele bladen met de moeielijke taak belast,
eenige verschillea tusschen de allié's ont
staan, weder in het reine te brengen:
Vooral de handelingen van den minister
van oorlog, die van het Fransche leger een
groote loge magonique zouden willen maken,
moeten in Rusland weinig in den geest
vallen en de chefs hebben dit onverholen
uitgesproken. Daar het voor verbondenen
van het eerste belang is, dat hunne legers
sympathiseeren en zelfs in de onderdeelen
harmoniëeren, zoo zoude de heer Delcassé
een gewicntigen dienst aan zijn vaderland
bewijzen, indien hij die overeenstemming
weder wist te hersteilen. Naar de ontvangst
hem ten deel gevallen en de feesten ter
houden door mijn onvoorzichtigheid moet
mijn kleine ventje zooveel pijn lijden
In zijn ijlende koortsen vertoefde hij
steeds met zijn gedachten in school en
juffrouw's naam kwam vaak over zijn
lippen.
Dan vroeg hij haar vergiffenis voor zijn
thuisblijven en smeekte haar om hem niet
te verlagen.
De weinige uren, welke hij bij kennis
was, verlangde hij zoo naar haar, dat zijn
moeder besloot haar te verzoeken eens bij
hem te komen; misschien zou hem dat
rust schenken.
Een dag later gaf zij aan zijn verlangen
gehoor. Een blijde lach vloog over zijn
gelaat, toen hij haar herkende en zijn ge
zicht klaarde op, toen zij hem eenige
bijzonderheden van de schooi vertelde en
werkelijk, het bezoek bracht hem tot
kalmte. De koorts verminderde, maar deze
had zijn krachten zoodanig gesloopt, da.
hij in eenige maanden de school me
bezoeken.
(Wordt vervolgd)
