Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
-5ste Jaars.
Woensdag 27 Augustus 1902.
No. 7384.
^©lukkig
I
Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85.
«Mm
\63ftfc
OVERZICHT.
«S
V
K
mde
^«Uiiieton.
Pdrper; de weiden met hun
De Zweed met iyn blonden baard en
NIEUWE SCHIEDAM COURANT
PBïiS TAS DIT BLAD:
,0or ^eaisdiai par 3 maanden
■-«Scc p«r p0SÏ aoor ?snsa: Nederland
^onderiiike Summers
f 1.50
2.—
0.05
M.H 11 J
PBIJS 1)55 8 ADT BBTKNTIÈS:
i i i i 10.50
Var. 16 rsgeis'
Élke gewone regel meer J -0.10
Voor hernaaiae piaatsmg worden biiiijke overeenkomsten
lanseeaan.
26 Augustus 1902,
De ^erkvervolging in Frankrijk.
s'«eds '^"«rvolging in Frankrijk blijft nog
^4sriQg atlbouden, daar blijkbaar de Re-
*'l. Zij 'anS niet gekomen is, waar zij
tot het u '1 b'ijkbaar den strijd voortzetten
^a8®rijen'terst®' tot de meest kleingeestige
teS«len tot ri* maeot uit tontanrla ma at.
l>ei
,ilj
aie
"oei
tot de meest uittartende roaat-
DQeo zich denken kan. Als een
Va" minister ieele
«"beid
Coli
l® br,
plagerij wordt
de door de Regeering
fe over de goederen der
ZUl«ten getracht heelt de zegels
dat
cirator
«ge
lQ6B®®n in een voormalig Jezuïten-
o0n d® rue de Madrid te Parijs,
«Ue|ijk °°k dit perceel met zijn inboedel
6Sller |eek#Ie"IStreerci 's a's bec eigendom
^r'«st6rse ®ünaaatschappij en de reguliere
('9 ®aaat a't'aar' 10 dienst van bedoel-
b® ouderwijs gevend, zich
e#,1'gi"ige^tÜU'®atle van de Wet op de Ver-
K^dge. b®bben laten opnemen onder de
®toe|j s*®'ijken. De Gaulois ziet in dit
r®«ks (jgrec^ts het begir. van een geheele
'®§eti &e'9ke vijandige regeeringsdaden
thans opgeheven Congre-
Va" Per-6 ^'<xtrie bevat een vrij lange lijst
4,ilorit6jj0ri9n militaire en burgerlijke
b® troeb en geestelijken die wegens
zÜn, of ®n in Bretagne olwel gearresteerd
l® 8 °P bet punt staan in hechtenis
^QfdeQ 9n Gnomen, ofwel getroffen zullen
l(iiKia00r b® intrekking hunner staats-
S. allen beschuldigd van deel-
QHder 6t ïroyaÜstisch complot",waarvan
0tl^Q0rie^r®i®ct van Brest het besta an op
to°Het, ar® wijze meent te kunnen aan»
Inti
UsSch
'®ele
en
nenaen te Brest en in het
®Partement Finistére tal
van per-
s°HBn h r-
u ^ie
§eid terug van de spaarbank en
l®rdgggft8 v®rz®kert, dat het bedrag dezer
Da®Q gelden sinds een maand meer
(Naar het Duitsch.)
1)
Zij
^8t °P0n raam op de derde
to<wSlraat t„ R 6®f} achterhuis van de Lü t-
vQc,®rde eti®,'lijn. Een laatste zonnestraal
®n d1'8® P'aat 8°v,<*an str®®P °P de «ng®j
gen binder»8' ®en str®eP licht en warmte,
ibiic 2°chten D..uit he dampige kelderwonin-
feS bit dl?, «reep en zaten er als
fich.ftt,i®s na ^aar, de ellendige bleeke
Z-' den blauwen hemel ge
bied daarboven
bij Van w aan bet venster zag daar
ov'ervi 8a* die enkele zonnestraal
®deir d«t bla0*- Van "ebt te Berchtesgade,
||i. i
we meer had gefonkeld als
di«p^io^®n van 't lichtste grijs tot
rotsen aan den oever
dien8„!bt°nken
dan een millioen tweehonderdduizend francs
bedraagt. Doch het blad, dat eenige
inleggers over dezen maatregel interviewde,
zegt erbij en dit ter onderrichting van
de Parijsche schrijfster in het Sociaal
Weekblad dat deze menschen volgens
hun eigen verklaring dit geenszins doen uit
vrees voor verlies van hun geld, doch ais
uiting van protest tegen de Regeering.
Koning Alfonso op reis.
De jeugdige koning van Spanje zet zijn
rondreis door de provinciën voort en wordt
alom met de meeste geestdrift ontvangen.
In Spaansch-radicale kringen is men er
zeer over verbolgen dat gedurende koning
Alfonso's rondreis hier en daar eenige
anti-ministerieel gezinde personen van
invloed zijn verstoken gebleven van uit-
noodigingen voor recepties, feestelijkheden
en dergelijke en men wijt dit aan 's Konings
ultramontaansche omgeving, aan de »cleri-
cale" hooggeplaatste hofdignitarissen, die
door koningin Maria Christina gekozen ziin
buiten het ministerie-Sagasta om en zonder
dat dit tegen zulk een veronachtzaming
protesteerde. Bijzonderheden omtrent deze
grievende achterstelling waarmede trou
wens schier elke feestelijkheid gepaard
gaat zijn ons onbekend en boezemen
onzen lezers vermoedelijk dan ook slechts
een uiterst geringe belangstelling in, doch
het ware volstrekt niet te verwonderen,
indien de «ultramontaansche omgeving"
van koning Alfonso inderdaad sommige
belhamels, die zich bij de jongste auti-
ministeneele en anti-clericale agitatie eeni-
germate gecompromitteerd hebben, uit de
rjj der genoodigden hebben geschrapt. Te
meer daar die beweging langzamerhand
het karakter begon te verkrijgen van een
anti-dynastiek en vulgair straatoproer.
Wanneer dergelijke klachten komen uit den
mond van lieden, die het een gruwelijk onrecht
zouden hebben geacht, indien Perez-Gaidoz,
de politieke tooneel-stokebrand, onlangs
eens niet ware opgenomen onder de door
de Regeering gedecoreerden wat thans
helaas wel het geval is geweest dan
verdienen zij zoolang het gemotiveerde
ervan niet zonneklaar bijkt slechts te
worden aangenomen voor kennisgeving. Het
gerucht gaat intusschen, dat Sagasta den
Koning raden zal, zich liberale hofdignita
rissen aan te schaften en het tegenwoordige
hoogere paleis-personeel te ontslaan.
Mocht Alfonso dit weigeren, dan zou het
ministerie aftreden. Nu, daar zal in Spanje
niemand ook maar een enkele traan om
schreien. Immers, bij de liberalen heeft
Sagasta het door zijn onderhandelen met
den H. Stoel radicaal verkorven, terwijl de
conservatieven na de door hun invloed be-
heerschte Kamerverkiezing, Silvela, d'e
reeds staat te wachten, in triomf zullen
geleiden naar Sagasta's zetel. Zulk een
uiting van baloonge verontwaardiging zou
nog de meest onhandige zet zijn, welke
Sagasta's partij genooten hem konden ver
wijten.
De toestand in Zuid-Afrika.
De algemeene toestand wordt, blijkens
berictiten uit Johannesburg, voortdurend
beter. De inboorlingen trekken niet langer
weg en de toevloed van nieuwe inboor
lingen is bevredigend. Ook gelukt het zich
blanke arbeidskrachten te verschaffen. Voor
de aanwerving van Chineesche werkkrach
ten is het meerendeel der werkgevers echter
niet te vinden. Men gelooft, dat dit een ver
mindering der blanke bevolking tengevolge
zou hebben en overigens zeer ernstige con
sequenties na zich zou sleepen op politiek
en economisch gebied.
Telegrammen uit Johannesburg over de
mijnen zijn tegenstrijdig. Terwijl de corres
pondent der Daily Mail zegt, dat het
oedrijf nagenoeg stilstaat, niet zoozeer uit
gebrek aan kaffers als uithoofde van de
groen waren voor het oog een rustpunt
geweest en de eeuwige sneeuw op de
Watzman was samengesmolten met het
heldere blauw des hemels.
Dat was mooi geweesteen genot voor
het oog eens kunstenaars, een rijke buit
voor een kunstenaarshand.
Maar nog schooner was het in de Sep-
temberzon, de Septemberzon, die ook in
het hart der vijf-en-dertigjarige de eerste
liefde deed ontgloeien, vurig als bij een
Kind van 18 jaar.
Hij was schildertoevallig trof zij hem,
toen zij de romantische kloof schilderde en
zij door de schoonheid der natuur getroffen
dezelve niet genoeg kon beschouwen. Zij
beproefde die schoonheid te schilderen hij
ook. En zoo zaten zij dagelijks uren lang
stil te werken, bij het geklater van het
water, dat de menschelijke stem over
stemde.
Hij was een statige zoon der Scandina
vische kusten, het beeld van kracht en
zelfbewustzijn. Slechts zoo iemand kon
indruk op haar maken, op haar de trotsche,
zelfbewuste, die zich van allen terugge
trokken had in haar zelfgenoegzaamheid en
onafhankelijkheid.
taalblauwe oogen, waaruit zijn energie
hjn vast karakter sprak, was de eerstel
lie haar begreep; ntj stond hoog, hoog
>oven haar, dat voelde zij en zij juicntein
ïaar hart.
En hij? Dagelijks ontmoetten zij elkan-
ier hij vergezelde haar en haar moeder
dj het naar huis keeren, hij toonde de
evendigste belangstelling in haar schilder-
tukben, sprak innig en warm met haar
wer de schoonheid van het landschap. Nooit
hd zij zulke gesprekken gevoerd als nu
aet den gemalen schilder, het was als
onneschijn voor haar hart en ook zij, zij
af zich in ai haar natuurlijkheid en
carmte.
Zoo had zij zich het ideaal van haar leven
oorgesteld. En bij het afscheid? Hij had
aar hand gegrepen en gezegd»aan u heb
t alles te dankenals ik u schrijf, ant
woordt mij
!Nu was hij aan de schilderachtige Fjör-
®n der Noorsche kunstenstadmisschien
chreef hij haar, wat zij zoo zeer verlangde.
«Chlotilde" riep haar bezorgde moeder,
|»sluit het venster, je zult verkouden worden,
je avondlucht is zoo koel."
sMama," antwoordde de uit haar droo:
onbevredigende mijnen-wetgeving, waarbij
de correspondent herhaalt, dat de taak van
Milner te groot is voor een man.
De correspondent van de Times te Johannes
burg waarschuwt daarentegen tegen pessi
mistische berichten. Hij zegt, dat de uit
tocht van Kaffers vermindert, terwijl de
vooruitzichten van de werving van Kaffers
verbeteren.
De ontwerpers van de nieuwe Transvaal-
sche politieke vereeniging hebben, na een
samenkomst met de tegenstanders besloten,
de aangekondigde openbare vergadering uit
te stellen.
De correspondent van de Times te Kaap
stad beschrijft het samengaan van Gordon
Sprigg met den Afrikaander-Bond als een
treurig schouwspel.
De redactie van de limes werkt dat uit
in een hoofdartikel. De Times herinnert aan
Sprigg's belofte om nooit meer den Bond
te steunen. En nu zien we Sprigg optreden
als de gehoorzame dienaar van den Bond.
Dat zal weer blijken, wanneer de progres
sieven een wetsvoorstel betredende de
oproerige bewegingen in den geest van de
Transvaalsche en Vrijstaatsche wetten zullen
voorstellen. Sprigg zal zich dan weer bij
de Bondsgelederen aansluiten om de pro
gressieven te verslaan.
De Daily Mail verneemt uit Pietermaritz-
burg: Te Durban is een kist sabels, daar
met een schip aangebracht in beslag ge
nomen. De aangifte luiddezadelwerk de
kist was bestemd voor Transvaal en afge
zonden dooor een Engelsche firma. Da mi
litaire overheid onderzoekt de zaak.
De opstand in Venezuela.
Blijkens een telegram uit Curasao pro
testeeren Duitschland, Engeland en Frank
rijk tegen het blokkeeren der Venezuelaan-
sche havens. De regeering van Venezuela
antwoordde, dat zij het protest niet in
overweging zal nemen.
men opgeschrikte kunstenares, »ik ben oud
en wijs genoeg om, voor mij-zelve te zorgen
ik had wef gaarne dat gij u niet meer met
mij bemoeide."
De moeder nam haren doek, deed hem
om de smalle schouders en blikte teeaer,
maar bedroefd naar haar zelfstandige
dochter.
Het was waar, op het meisje viel niets
aan te merken. Niets op haar gedrag, niets
op haar schilderen. Maar de moeder had
haar gaarne wat liefdevoller gezien, liefde
voller ook voor haar moeder, die het zelfs
niet waagde haar liefderijk hart te toonen,
uit angst een af wij zenden blik harer dochter
te ontmoeten, een blik die haar moeder
hart als met een mes doorboorde.
Chlotilde sloot mismoedig het venster
en trad de donkere kamer binnen.
Waarom moest haar moeder haar u t die
gelukkige gedacüten weer tot de werke
lijkheid terugroepen Ook gisteren, toen zij
in de schemering tegen haar moeder over
hem sprak, had de moeder gezegd«maar
Chlotilde, ik geloot niet dat hij het zoo
meende ais gij denkt, bet was enkel uwe
kunst, die hem aantrok",
Wordt vervolgd.j