Dagblad voor Schiedam en Omstreken. ^elukkig ~5ste Jaar Donderdag 28 Augustus 1902. No. 7385. xr; ^dd Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85. PB IJS TAS DIT BLAD: °Qr per 3 maanden •--^cc s»r p0SÏ aoor fen9a. Nederland ^-onaerjjiitB Summers i f 1.50 PB IJS DER ADYKBTBNTIÈH: Van 1—6 regeis' i /0.60 Elke gewone regei meer ij -0.10 Voor hernaaióe piaatsmg worden billijke overeenkomsten lanaezaan. J&ffil OYEKZICHT. Ue 27 Augustus 1902, De Dü "Dsche Katholiekendag. ^r® der ll®c^e Katholieken bieden telken Sc^0bWspe| atd°'leke wereld een grootscb r,C^t en Wann8er zij in zeldzame een- 0(11 i'Un o Vurig® kracnt te zamen komen K" «ij 8<sst®iöke en stoffelijke belangen 0, «Pt'ek en. riVergadering, die Zondag te ar® v0or Werd g®opend, behoeft niet voor ,8' de onder te doen, maar f4g8li lUKf01116 der Duitsche Katholieken- D °d af6rrijk voort. Van den vroegen q*a#tlsche de®rschte in de vriendelijke J* v»ei lat|(i®lsstad een bedrijvigheid als s 8ritlg 8 d®n °t nooit gezien is. De ver gier w»s kftII.,„ ta?'8r ale!! kftUrig en net' d® vlaggentooi k. ,8®n 'i alleen de openbare ge- ®n 1 alleen '®Q zich neutraal gehouden, rVVe8 de °testanlische bevolking, otscüoon 58a,eeu v'llftederheid uitmakend, had zoo lp® '"Ük g daar welwillende belangstel- tr #8tl ^atde^eVSa' dat de *reemdeling zich ^8ltl®n eo °"®ke stad moest wanen. Extra St> i0r|Sleiiük getooide Rijn en Neckar- e't°Ut0eü v°®r lal voerden onophoudelijk i/s aan du|zendeu en duizenden bezoe- de*' *atl> j. ri®bdeli iT ïlcd 10 d« straten tusschen *ile o Öewotlers met wederzijdscb tt 8landeoP^e'°8®nbeid bewogen ;er waren ^8H00rdi 8" ra"gen der maatschappij ver- °v«rhee°d' ^el element der werklieden «n sibdetl, 0<i) maar steeds doormengd (.^8>tlge k 111 korpskleuren, geestelijken q6 aa0d6weeerSn Ult a"e streken des rijks. Du ^a,lens h W*ren ade Dootdstraten, waar PerlSC^® vlC Deiersehe, Pauselijke en dicyt^6n °Pg®wekt dooreen wap- 8«ïei.Circa 20 OnnUld' V00ral 10611 de Paltzers> v«r v«r6 '®den van werklieden- en g,h2atbeld ^6td»'ng zich te Ludwigshaten ^anie^ den> tegen 2 uur met vlie- en over de Rijnbrug in gesloten colonne hun intocht hielden. Ook de Badensche, Wurtembergsche, Pruissische flessische en Elzas-Lotharingsche werklieden verenigingen waren te zamen, schier even talrijk vertegenwoordigd, zoodat toen de vereenigde stoet zich tegen half drie in beweging stelde, het geheel een onvergete- lijken overweldigenden indruk maakte en het défilé met 20 muziekkapellen schier 2£ uur in beslag nam. De pas voltooide stedelijke feesthal, welwillend ter beschikking van den Katho liekendag gesteld en in ontzaglijke ruimte ongeëvenaard kon toch natuurlijk zulk een volksmassa onmogelijk bevatten, zoodat al aanstonds tot het houden van vier paralel- vergaderingen besloten was, resp. in de F eestbal, de baalbau, het Apollo-theater en den Bernardushof. Overal traden uit muntende sprekers op en uitte zich een stormachtige geestdrift. Na een plechtige H. Mis In de kerk der eerw. paters Jezuiëten, begon Maandag ochtend in genoemde feesthal de eerste »geschlosenne general-versammlung". Daar werd tot voorzitter gekozen onder storm achtig applaus dr. Cardauns, hoofdredacteur van de Kölnische Volkszeitung, tot eersten vice-president graaf Neippern en tot tweede onder-voorzitter het Rijksdaglid Sieben. Dr. Cardauns verklaarde zich bereid het presidium op zich te nemen, terwijl hij dankte voor de eer, die hij als aan de geheele katholieke pers bewezen wilde beschouwen. Nadat de voorzitters der afdeelingen gekozen waren, werd een telegram aan den H. Vader verzonden, verzoekend den Apos- toiischen zegen op den arbeid van het congres en den wensch uitsprekend dat het Z. H. zou gegeven zijn de jaren van Petrus te beleven. Ook aan den Keizer werd een telegram gezonden, met toespeling op 's Keizers woorden te Aken, »dat eenvoud, godsvrucht en hooge zedelijke opvattigen de gronden moeten zijn, waarop wij moeten bouwen en dat er geen zaligheid is dan in Christus, den Gekruisigde". De Katholiekendag betuigt verder trouw aan het vaderland en aan het geloof der vaderen en verzekert in vrede met andersdenkenden tot welzijn des vaderlands ie willen medewerken. Ten slotte weid een telegram om hulde gezonden aan den grijzen groothertog van Baden. Koning Victor Emmanuel op reis. De koning van Italië werd gisteren te Göschenen met grooten luister ontvangen en vervolgde daarna zijn reis naar Duitsch- land vergezeld op Zwitsersch grondgebied door den president van den Bondsraad. In een artikel ter begroeting van den koning van Italië zegt de lleichsanzeiger dat de vriendschap tusschen de vorsten huizen voor het Duitsche zoowel als het Italiaansche volk van waarde is als het onderpand voor de politieke betrekkingen die de twee landen onder elkander en met Oostenrijk-Hongarije verbinden. Het drie voudig verbond zoo heet 't verder berust op de gemeenschappelijke behoefte om de grenzen in Midden Europa te hand haven. Het legt aan geen van zijn leden een last op, dien met elk van die staten in zijn eigen belang vrijwillig op zich zou nemen. Als den staatsman, die voor Italië in den geest van zijn koning tot vernieuwing van dit beproefde stelsel van waarborg van grondgebied meegewerkt heeft, zijn wij verheugd minister Prinetti, die met den vorst medekomt, te begroeten. Ook de Norddeutsche Allgemeine Zeitung wijdt den koning een hartelijk welkomst- artikel, waarin vooreerst gewaagd wordt van zijn karaktertrekken, die vooral den Duitscher aantrekken, en dan gewezen wordt op hetgeen Italië in bet eerste regeeringsjaar van dezen koning bereikt heeft. Het artikel besluit aldus «Koning Victor Emmanuel vindt bij ons open harten. Reeds in het derde geslacht houdt het huis Hohenzoliern met dat van Savoje een trouwe vriendschap, die het politieke ver bond tusschen de twee staten haar zegel opdrukt. Tusschen Duitschland en Italië bestaat er geen reden tot afgunst. Wij verheugen ons over den krachtig omhoog strevenden bondgenoot. Wij wenschen het Italiaansche volk dat het evenals het Duitsche uit eigen kracht op den grondslag van nationale eenheid en welvaart zijn wereld plaats opbouwt. Moge de geschiedenis eens roemen, dat de regeering van Victor Emanuel den Derde Italië een lang tijdvak van vreedzame overwinningen en gelukkigen vooruitgang gebracht heeft. Sempre avanti Savoia De toestand in Zuid-Afrika. De krijgsgevangenen keeren allengs uit het het oord hunner tijdelijke ballingschap terug. Zoo is gisteren weer te Simonsstad (Kaap- kolonie) aangekomen de Tagus met gene raal Cronjé en zijn vrouw en nog 997 krijgsgevangenen. De te Johannesburg verschijnende Trans vaal Leader meldt, dat een sterke krijgs macht, bestaande uit voetvolk, ruiterij, bereden voetvolk en geschut, zich van Kru- gersdorp naar Rustenburg begeeft en van daar naar de westelijke grens. Naar het heet, heeft de tocht ten doel roerigheid onder de inboorlingen te verhinderen. In officieele kringen geeft men toe. dat er in de aangeduide richting troepen vertrokken zijn, maar dat is alleen ter vervanging van troepen, die naar Italië ontboden zijn. De heer Reitz, door een verslaggever van de lemps uitgehoord, vertelde, dat hij naar de Vereenigde Staten zou gaan en misschien naar Engeland, als hij uitgenoodigd werd ^aar het Duitsch.) 5) tQc^at dacht bakvisch moeder wel ZiJ was lJk. lJ zou maar een verstandige i. lch vergissen onmo- *0» 1 and»- th 'Hdi *achtê K°rgen kwam eindelijk de luk onri®f Ult Zweden. Bevend jn 8®k, J^tChlotüde het schrijven, «ph "®zwijnend liet zij den Hu ls er w. 001 'allen. 't ^i«ts ^ede'r Vraaot de doodelijk ver- ii^ Voorbyv- 0naangenarne tlJdi"g woeien°P ket was of er lood vÜl ®*ri kIasziJ ging naar het •*«t as. wartier van haar woning 8'Ug vandaag niet. Het was. of een sluier over haar oogen lag. Stil, vol gedachten zat zij den geheelen morgen voor haren schildersezeltelkens nam zij weder den ongelukkigen brief. Mijn God, haar moeder had toch gelijk gehad! Haar kunst had hem geboeid, niet haar persoon, haar liefdevol hart. Hij dankte haar voor alles, wat zij voor hem geweest was, dat zij den zwaren proeftijd voor hem zoo rijk aan genot had doen zijn, dat zij door haar poëtische gesprekken hem opge heven had uit zijn neerslachtigheid. Nu had hij zijn doel bereikt, zijn in Berchtesgade gemaakte schetsen hadden hem het pro fessoraat aan de Academie te Stockholm bezorgd, en de teerbeminde bruid in zijne armen gevoerd, daar haar ouders haar niet aan een kunstenaar, wel aan een professor wilden afstaan. »Dank, dank", sloot hij zjjn brief, »aan u heb ik alles te danken, zonder u had ik nooit zóó kunnen schil deren." Telkens herlas Chlotilde deze woorden. Ja hij kon het leven in vol geluk genieten, maar zij zoo ongelukkig was nog nooit iemand geweest, Was er slechts iemand, die haar beminde, wien zij vol vertrouwen al haar nood, ai haar lijden kon klagen, waar zij op steunen kon, dien zij kon beminnen. Maar neen, in alles moest zij op zich zelve steunenzij was de onfeilbare, waar elk tegen op zag, die door iedereen als vraagbaak gebruikt werd. Ook voor hem was zij slechts een hulp geweest, meer niet. Dat zij ook een hart had, dat wilde beminnen, dat ook zij naar zonlicht en leven verlangde, daaraan dacht niemand, ook hij niethij dacht slechts aan zijn eigen geluk, en zij als een dwaas kind had zich aan allerlei droomen over gegeven. Waarom, waarom moest zij zoo ongeluk kig zijn Als in een droom ging zij naar huis, als in een droom doorleefde zij de eerst volgende dagen. De oude moeder verging van angst en zorg om haar kindzij smeekte God met heete tranen haar toch haar kind niet te ontnemen, en vol geduid omgaf zij haar met allerlei zorgen en elke dag hoopte zij eenige beterschap te ontdekken. Eens verliet Chlotilde vroeger dan ge woonlijk haar atelier, haar hoofd gloeide en zij was niet in staat iets te verrichten. Met gebogen hoofd liep zij langs het kanaal steeds wrokkend over haar naamloos lijden. Een zachte stem nabij haar riep haar toe: »ach lieve juflrouw, help mij." Chlotilde keek op en zag een bleek, jong meisje dat op de bank onder een ahornboom aan den oever van het kanaal zat; zij strekte hulpbehoevend haar armen naar haar uit. Waarmee kan ik u helpen?" vroeg zij moedeloos. »0, juffrouw! een stoute jongen heeft mij mijn kruk ontnomen eu in 't water gegooid men kan haar niet eens meer zien, en nu kan ik hiet weg. Ach breng mij, bid ik u even naar huishet is niet ver." Chlotilde trad naar haar toe het meisje nam haren arm. »Hoe neeriijk op een sterken arm te steunendat is anders dan op een stuk hout! De lieve God zond u juist op tijd, want al de anderen liepen zoo hard weg als zij kondenmaar wiit u even wachten," zeide zij zich bukkend, »ik wil een paar bladen van den ahornboom als afscheids- groet medenemen en die aan moeder gevenis er wel iets mooiers dan deze heerlijke bladeren in den herfst, purper en goud (Stol volgt.) Y «e y,, *"l'u HBuniuu geuuuueu, 'iti ""=0o va "au 4UU die

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1902 | | pagina 1