Dagblad voor Schiedam en Omstreken. herborgen Schat. -5ste Jaars. Woensdag 15 October 1902. No. 7426. Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85. zmx&x h»JVtóig vaniüJwoeeen hier vertoett' FRI>8 T 15 DIT BL1D: °°r iehieaam per 3 maanden ,rViec pa. 00r. aoor geneei Nederland ^onderinke Nummers i 1.50 0.05 PRIJS DBS 1DTBRTB5TIÊN: Van 16 resreis' i i 1 I J /0.60 Elke gewone regel meer1 -0.1.0 Voor hernaaide plaatsing worden biiiuke overeenkomsten aangegaan. EN OYEBZIC11T. 14 October 1902. By 0eren-generaals te Parijs. Jn^0 aankomst te Parijs zijn de drie °nt*angen door den senator 'a 611 d®Putd Millevoye, een groot ro<«nter Uer® depuiés, leden van den ge noten ®n majoor Mac Bride, den u ^erp C°nQnnanc'anl der 'erscl,e brigade. geroepen»Leve de g *v® de generaals!" in bet ontvangst- '°"t v»n *>aullat de generaals toe een 1? PaT^8 Z1^n woordan ln het Engelsen. I 'at sPra^on n°g Herbette, mevr. tye au#X' Voorzitieres van het Comité de |t. enfunt Boërs die, ofschoon zij ^"«raai 8n<1® Was> met alle geweld de D^ Wl"®n begroeten (Zij overhan- °Ur bei 8 ^®l f75000 frs., opgehaald 5,1 ^'oi. ÜOailt®i waarvan zij voorzitster is) H8rberl- anyjZeiQe zijn toespraak, dat Frank- 6 °"ath.^8S'aan ftad aan den ^ant van ^8,r,"il ^"^'O^heid der volkeren. In 8t°Htya lW' Schijnbaren tegenspoed stelt ^®t Jj 8'baar vertrouwen in de toekomst ra*ls °erei:iVolk' Pauiiat verzekerde de >*ls Van den steun van Frankrijk dat 1,1 het v«n il0 *at verleden alles voor Oen zal °tha vermogen ligt. de,a^tWoordde in het Engelscb, zeg- a Vfey hebben vael geleden alvorens ii vo0r Siuil®n' die een even grooie ^°0Pt sp0°r, U a's voor ons was". Botha L^'h ft8 °P antonomie, want de Boeren j?a|Uit 8f de wapens afgelegd en het 1<Wen°m®n otn trouw te blijven. «I* ?'cd stn '1 ma^ m®n n'®t °Pma'l®n> dat 8|<ten. ad°iijk door het siijk zullen laten li'^da b ï«Rp.9jan'5t® mevr Fauxqueuex harte - h"' h"° genoegen dee d 'J SChrii<t de van Franschen te bevinden, warme ontvangst toe aan de 86) dij ^"m'n **h u," hernam de ander \Jd'h stap verhaastte. »Gij hebt *18 »„r0Cht op den voet te dhooa. ,of VoorJ ,-®n vreemdeling, die voor \r daar^ zoekt, mij ook goed. Ik z0^d 2iin°f^ide 2'jn slaP g«fa«el naar N0bb®^haam!erStr®v®nd«n metgozel. '.ik dlijtend f.z®1schreeuwde Engel, .Ik. »Wat wilt gij toch eigen- v.8JV0!8d® zÜn dlik voortdurend W heQr /QwÜDCBde gestalte van den ®Vde.1 at Prickett in hoogo mate groote hoeveelheid Fransch bloed in de aderen van de Boeren. Tijdens de verwelkoming in het ont vangstlokaal groeide de menigte buiten steeds aan. Toen de generaals na de be groeting uit het salon kwamen, konden zij slechts met moeite hun rijtuigen bereiken. De Wet ging met Pauiiat en Herbette in het eerste rijtuig zitten, in het tweede Botha met Pierson en Berger, in het derde De la Rey, en mevr. Faucqueuex. Onder warme ovaties reden de rijtuigen langzaam voort. De menigte wuifde met hoeden en de generaals dankten zeer ge roerd. Langs den geheelen weg van den stoet was het propvol, zoodat er voor de rijtuigen maar even plaats was om vooruit te komen. Overal verdrong het volk zich om de rjjtuigen, er werd gegroet en ge juicht. Hier en daar wierp men bloemen in de rijtuigen. Het Opera-plein zag zwart van de menschen. Alle straten in de om geving waren afgezet. De generaais stapten af in het Hotel de Holiande in de Rue de la Paix. Deze straat was door de politie vrij gehouden en afgezet De generaals gingen met de leden van het comité, die nen ontvangen hadden, naar hunne vertrekken, waar kleine meisjes ruikers, versierd met de Transvaalsche kleuren aan boden. Van den gevel van het hötei wap perde alleen een groote Fransche vlag. Later kwamen de generaals nog op het balkon om de ovaties der menigte in ont vangst te nemen. Er zijn een paar ongelukken gebeurd. Een nieuwsgierige, die juichte, kreeg het uithangbord van een kapper op zijn hoofd en dientergevolge een schedelbreukeen ander werd ook gewond. In hun hotel ontvmgen de generaals een aantal raadsleden en een deputatie uit de studentenvereenigingen die door een tolk werden voorgesteld. Om half vijf reden de generaals uit, ge zeten in drie landauers door twaalf be- ïlk wilde u verzoeken," zeide Prickett met opgeheven wijsvinger, »mij niet meer als mijne schaduw te volgeu, geen jonge menschen meer uit te zenden, die mij den hoed van het hoofd slaan, geen jonge we duwen met zeer weinig overtuigende aan bevelingsbrieven in myn huis te sturen, kortom, my ongemoeid te laten." Een voorbijganger, die, ondanks den gedempten toon een paar woorden scheen opgevangen te hebben, bleet staan. »Ga kalm uw weg, jonge man", beval Prickett hem en voegae er, tot Engel gewend, bij»Wees zoo goed een paar minuten met mij op en neer te loopen. Ik heb u nog het een en ander te zeggen." »Maar ik heb u niets te zeggen," ant woordde Engel barsch. »Gij wilt mij schrik aanjagen en doen, alsof gij nog eenige macht bezit, terwijl gij niet het minst meer hebt te beteekenen »Dacht gij 7" teide Prickett, de hand een weinig opheffend, waarop dadelijk een politieagent naderbij trad. Dacht ge dat ik iets om uwe politie gat?" riep Engel van toorn bevend. Dacht ge, dat ik mij h®t beetnemen?" De politieagent groette op militaire wijw. reden agenten begeleid. Zij reden naar het E ysée door de rue Rivoli en de avenue des Champs Elyséas. Overal juichte de menigte hen toe. Op het oogenblik dat zij voor het Elysée aankwamen, werd een jonge man, die riep »Dood aan de Engelschenin hechtenis genomen. Op het Eiysée schreven de generaals hun naam in bet register. Vandaar gingen zij naar het ministerie van buitenlandsche zaken, waar zij ontvangen werden door den minister-president. In den loop van het onderhoud dat de generaals eenige oegenblikken hadden met den minister-president Combes, zeiden zij hoezeer zij getroflen waren door de edel moedige hulp, die Frankrijk zoo ruimschoots geboden had, om het lijden veroorzaakt door den oorlog, te verlichten. Daarom hadden zij het als hun piicht beschouwd bij hun komst te Parijs de Fransche re geering hun erkentelijkheid te betuigen. Van hst ministerie van binnenlandsche zaken gingen de generaals naar Buiten landsche zaken, waar zij gedurende tien minuten een onderhoud hadden met minis ter Delcassé. De generaals waren vergezeld van jhr. Sandberg en Edgar Roell, doch alleen de tolk ging met hen in het minis terieel kabinet. In het palais Bourbon gaven zij bun kaartje af voor Bourgeois. Om 7 uur 45 verheten de generaals het hotel om bij Marguery te gaan dineer en. Bei eden politie reed voor hun landauers uit. De menigte juichte de generaals langs den geheelen weg toe. Aan het diner bij Marguery zaten met de generaals Pauiiat Leyds en Pierson en verschillende bekende personen uit het Fransche openbare leven aan. De tafel was in de Zuid-Alrikaansche kleuren ver sierd en omvatte 81 couverts. Zoolang de maaltijd duurde, stond een juichende menigte voor het restaurant. Bij het dessert prees Herbette, conseil- sBeschouw dien heer eens en houd hem in 't oog," beval Prickett. »Ik ben met even veel recht hier als ieder ander," verklaarde Engel met onder drukte woede. »Dat zal ik u aan 't verstand brengen I Hoe durft gij het toch wagen, een onschul- digen wandelaar in het openbare park aan te spreken en te bedreigen Prickett's doel was middelerwijl bereikt; de magere gedaante van den grijzen heer was volkomen verdwenen. »De heer is gewaarschuwd," zeide hij tot den politieagent. »Als hij zich aan iets schuldig maakt, dan weet gij wat u te doen staat." Of de politieagent den zin van deze woorden begreep, mag in het midden ge laten worden, maar hij kende Prickett en had van oudsher eerbiedig tot dit vsieraad van zjjn beroep" opgezien. De ex-beambte wendde zich bedaard om en zette zijn weg voort en daar Engel vooruit kon berekenen, dat zich binnenkort een menschenoploop zou vormen, gat hij er de voorkeur aan alle opzien te vermijden en zijne woede te beteugelen. Maar geheel zwijgen kon hij I toch niet. Ier d' ambassade, de generaals, die 2^ jaar lang in bedwang hebben weten te houden het machtigste leger ter wereld. Daarna werd den generaals ter hand gesteld een zilveren plaquette, aan den eenen kant Kruger voorstellende, aan den anderen kant een vrouw, verpersoonlijkende de twee republieken. Zij strekt de armen uit over een verwoest land. De Wet verklaarde hoe de Boeren er toe gekomen waren, den strijd te staken. Hij zal het geweer niet meer opvatten, omdat hij geteekend heeft. Hij is blijde in Frankrijk te zijn, waarvan hij altijd heeft gehouden en dat hij uit boeken kende. De Boeren willen economische onafhankelijkheid. Dat is het doel van hun reis. Hij hield een lofrede op de Villebois-Mareuil. De la Rey bedankte de Fransche dames voor hare liefdadigheid. Hij vergeet met, dat er Fransch bloed door hun aderen stroomt. Botha bedankte voor de geestdriftige ont vangst en weidde uit over de lof van den Franschen ingenieur Léon, die bij het beleg van Kimberley gewond werd. Hij meent, dat Zuid-Afrika alleen goed bestuurd kan worden door Zuid-Afrikaanders. Hij bedankte de Boeren-comités voor hun mede- werping. Werpt ons, zeide hij, een goede reddingladder toe, dan zuilen wij wel zorgen, dat wij ons redden. Pauiiat zette bet werk van de comités uiteen en dronk op Kruger. Hij wensebte aan dr. Leyds toe, dat deze weer spoedig een post zou krijgen, zijner verdiensten waardig. Dr. Leyds bedankte Pauiiat. Daar na reciteerde mr. Segond-Weber verzen. Te middernacht, nadat een fotograaf een kiekje had genomen van de tafel, gingen de generaals weg in hun rijtuig. Op de n terugweg liep de menigte de rijtuigen nog juichende na. De Bóeren-generaals naar Duitschland. De kwestie van de ontvangst der Boeren generaals by den Duitschen keizer is nog »Die man," knarsetandde hij, de vuist achter Prickett's rug schuddend »is een vervloekte dwaas!" Daarin vergist gij u zeer," bracht de politieagent glimlachend in het midden. »Dat is de geslepenste beambte van de Londensche politie." »Het zal hem ingepeperd worden 1" De heer, die Prickett naar diens huis voorging, was in zijne manier van spreken zoowel als in zijn uiterlijk eeu beschaafd man, wien Prickett's barsch wezen pijnlijk scheen aan te doen. Beiden traden samen het huis en Prickett's kamer binnen. »Zoo, spreek nu en ik zal luisteren", zeide Prickett. »Eene jonge persoon, die zich uwe dochter noemt, neeit mij eeno lange geschiedenis verteld." »Die jonge dame", zeide de gast met nadruk, »is mijne dochter." »Nu zou ik die geschiedenis ook gaarne van u hooren." »Wat wenscht u te weten Wordt vervolgd NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT frwiPNi'ixr1''' '-jj iinii-'mHiii'ni'HPjoHini °5r®a' d00rZ'Uer *#n bet conr'11® *oor d® Ur'^,h i(f ^^ttb8l'ev®n SSt mM' maar gehee'

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1902 | | pagina 1