Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
herborgen Schat.
-5ste Jaars.
Woensdag 15 October 1902.
No. 7426.
Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85.
zmx&x
h»JVtóig vaniüJwoeeen hier vertoett'
FRI>8 T 15 DIT BL1D:
°°r iehieaam per 3 maanden
,rViec pa. 00r. aoor geneei Nederland
^onderinke Nummers i
1.50
0.05
PRIJS DBS 1DTBRTB5TIÊN:
Van 16 resreis' i i 1 I J /0.60
Elke gewone regel meer1 -0.1.0
Voor hernaaide plaatsing worden biiiuke overeenkomsten
aangegaan.
EN OYEBZIC11T.
14 October 1902.
By 0eren-generaals te Parijs.
Jn^0 aankomst te Parijs zijn de drie
°nt*angen door den senator
'a 611 d®Putd Millevoye, een groot
ro<«nter Uer® depuiés, leden van den ge
noten ®n majoor Mac Bride, den
u ^erp C°nQnnanc'anl der 'erscl,e brigade.
geroepen»Leve de
g *v® de generaals!" in bet ontvangst-
'°"t v»n *>aullat de generaals toe een
1? PaT^8 Z1^n woordan ln het Engelsen.
I 'at sPra^on n°g Herbette, mevr.
tye au#X' Voorzitieres van het Comité de
|t. enfunt Boërs die, ofschoon zij
^"«raai 8n<1® Was> met alle geweld de
D^ Wl"®n begroeten (Zij overhan-
°Ur bei 8 ^®l f75000 frs., opgehaald
5,1 ^'oi. ÜOailt®i waarvan zij voorzitster is)
H8rberl-
anyjZeiQe zijn toespraak, dat Frank-
6 °"ath.^8S'aan ftad aan den ^ant van
^8,r,"il ^"^'O^heid der volkeren. In
8t°Htya lW' Schijnbaren tegenspoed stelt
^®t Jj 8'baar vertrouwen in de toekomst
ra*ls °erei:iVolk' Pauiiat verzekerde de
>*ls Van den steun van Frankrijk dat
1,1 het
v«n
il0
*at
verleden alles voor Oen zal
°tha vermogen ligt.
de,a^tWoordde in het Engelscb, zeg-
a Vfey hebben vael geleden alvorens
ii vo0r Siuil®n' die een even grooie
^°0Pt sp0°r, U a's voor ons was". Botha
L^'h ft8 °P antonomie, want de Boeren
j?a|Uit 8f de wapens afgelegd en het
1<Wen°m®n otn trouw te blijven.
«I* ?'cd stn '1 ma^ m®n n'®t °Pma'l®n> dat
8|<ten. ad°iijk door het siijk zullen laten
li'^da b
ï«Rp.9jan'5t® mevr Fauxqueuex harte -
h"' h"° genoegen dee d
'J SChrii<t de
van Franschen te bevinden,
warme ontvangst toe aan de
86)
dij ^"m'n **h u," hernam de ander
\Jd'h stap verhaastte. »Gij hebt
*18 »„r0Cht op den voet te
dhooa. ,of VoorJ ,-®n vreemdeling, die voor
\r daar^ zoekt, mij ook goed. Ik
z0^d 2iin°f^ide 2'jn slaP g«fa«el naar
N0bb®^haam!erStr®v®nd«n metgozel.
'.ik dlijtend f.z®1schreeuwde Engel,
.Ik. »Wat wilt gij toch eigen-
v.8JV0!8d® zÜn dlik voortdurend
W heQr /QwÜDCBde gestalte van den
®Vde.1 at Prickett in hoogo mate
groote hoeveelheid Fransch bloed in de
aderen van de Boeren.
Tijdens de verwelkoming in het ont
vangstlokaal groeide de menigte buiten
steeds aan. Toen de generaals na de be
groeting uit het salon kwamen, konden zij
slechts met moeite hun rijtuigen bereiken.
De Wet ging met Pauiiat en Herbette in
het eerste rijtuig zitten, in het tweede
Botha met Pierson en Berger, in het derde
De la Rey, en mevr. Faucqueuex.
Onder warme ovaties reden de rijtuigen
langzaam voort. De menigte wuifde met
hoeden en de generaals dankten zeer ge
roerd. Langs den geheelen weg van den
stoet was het propvol, zoodat er voor de
rijtuigen maar even plaats was om vooruit
te komen. Overal verdrong het volk zich
om de rjjtuigen, er werd gegroet en ge
juicht. Hier en daar wierp men bloemen
in de rijtuigen. Het Opera-plein zag zwart
van de menschen. Alle straten in de om
geving waren afgezet.
De generaais stapten af in het Hotel de
Holiande in de Rue de la Paix. Deze straat
was door de politie vrij gehouden en afgezet
De generaals gingen met de leden van het
comité, die nen ontvangen hadden, naar hunne
vertrekken, waar kleine meisjes ruikers,
versierd met de Transvaalsche kleuren aan
boden. Van den gevel van het hötei wap
perde alleen een groote Fransche vlag.
Later kwamen de generaals nog op het
balkon om de ovaties der menigte in ont
vangst te nemen.
Er zijn een paar ongelukken gebeurd.
Een nieuwsgierige, die juichte, kreeg het
uithangbord van een kapper op zijn hoofd
en dientergevolge een schedelbreukeen
ander werd ook gewond.
In hun hotel ontvmgen de generaals een
aantal raadsleden en een deputatie uit de
studentenvereenigingen die door een tolk
werden voorgesteld.
Om half vijf reden de generaals uit, ge
zeten in drie landauers door twaalf be-
ïlk wilde u verzoeken," zeide Prickett
met opgeheven wijsvinger, »mij niet meer
als mijne schaduw te volgeu, geen jonge
menschen meer uit te zenden, die mij den
hoed van het hoofd slaan, geen jonge we
duwen met zeer weinig overtuigende aan
bevelingsbrieven in myn huis te sturen,
kortom, my ongemoeid te laten."
Een voorbijganger, die, ondanks den
gedempten toon een paar woorden scheen
opgevangen te hebben, bleet staan.
»Ga kalm uw weg, jonge man", beval
Prickett hem en voegae er, tot Engel
gewend, bij»Wees zoo goed een paar
minuten met mij op en neer te loopen.
Ik heb u nog het een en ander te zeggen."
»Maar ik heb u niets te zeggen," ant
woordde Engel barsch. »Gij wilt mij schrik
aanjagen en doen, alsof gij nog eenige
macht bezit, terwijl gij niet het minst
meer hebt te beteekenen
»Dacht gij 7" teide Prickett, de hand
een weinig opheffend, waarop dadelijk een
politieagent naderbij trad.
Dacht ge dat ik iets om uwe politie
gat?" riep Engel van toorn bevend. Dacht
ge, dat ik mij h®t beetnemen?"
De politieagent groette op militaire wijw.
reden agenten begeleid. Zij reden naar het
E ysée door de rue Rivoli en de avenue des
Champs Elyséas. Overal juichte de menigte
hen toe.
Op het oogenblik dat zij voor het Elysée
aankwamen, werd een jonge man, die riep
»Dood aan de Engelschenin hechtenis
genomen.
Op het Eiysée schreven de generaals hun
naam in bet register. Vandaar gingen zij
naar het ministerie van buitenlandsche
zaken, waar zij ontvangen werden door den
minister-president.
In den loop van het onderhoud dat de
generaals eenige oegenblikken hadden met
den minister-president Combes, zeiden zij
hoezeer zij getroflen waren door de edel
moedige hulp, die Frankrijk zoo ruimschoots
geboden had, om het lijden veroorzaakt
door den oorlog, te verlichten. Daarom
hadden zij het als hun piicht beschouwd
bij hun komst te Parijs de Fransche re
geering hun erkentelijkheid te betuigen.
Van hst ministerie van binnenlandsche
zaken gingen de generaals naar Buiten
landsche zaken, waar zij gedurende tien
minuten een onderhoud hadden met minis
ter Delcassé. De generaals waren vergezeld
van jhr. Sandberg en Edgar Roell, doch
alleen de tolk ging met hen in het minis
terieel kabinet. In het palais Bourbon
gaven zij bun kaartje af voor Bourgeois.
Om 7 uur 45 verheten de generaals het
hotel om bij Marguery te gaan dineer en.
Bei eden politie reed voor hun landauers
uit. De menigte juichte de generaals langs
den geheelen weg toe.
Aan het diner bij Marguery zaten met
de generaals Pauiiat Leyds en Pierson en
verschillende bekende personen uit het
Fransche openbare leven aan. De tafel
was in de Zuid-Alrikaansche kleuren ver
sierd en omvatte 81 couverts. Zoolang de
maaltijd duurde, stond een juichende
menigte voor het restaurant.
Bij het dessert prees Herbette, conseil-
sBeschouw dien heer eens en houd hem
in 't oog," beval Prickett.
»Ik ben met even veel recht hier als
ieder ander," verklaarde Engel met onder
drukte woede.
»Dat zal ik u aan 't verstand brengen I
Hoe durft gij het toch wagen, een onschul-
digen wandelaar in het openbare park aan
te spreken en te bedreigen
Prickett's doel was middelerwijl bereikt;
de magere gedaante van den grijzen heer
was volkomen verdwenen.
»De heer is gewaarschuwd," zeide hij
tot den politieagent. »Als hij zich aan iets
schuldig maakt, dan weet gij wat u te doen
staat."
Of de politieagent den zin van deze
woorden begreep, mag in het midden ge
laten worden, maar hij kende Prickett en
had van oudsher eerbiedig tot dit vsieraad
van zjjn beroep" opgezien. De ex-beambte
wendde zich bedaard om en zette zijn weg
voort en daar Engel vooruit kon berekenen,
dat zich binnenkort een menschenoploop
zou vormen, gat hij er de voorkeur aan
alle opzien te vermijden en zijne woede te
beteugelen. Maar geheel zwijgen kon hij
I toch niet.
Ier d' ambassade, de generaals, die 2^ jaar
lang in bedwang hebben weten te houden
het machtigste leger ter wereld.
Daarna werd den generaals ter hand
gesteld een zilveren plaquette, aan den
eenen kant Kruger voorstellende, aan den
anderen kant een vrouw, verpersoonlijkende
de twee republieken. Zij strekt de armen
uit over een verwoest land.
De Wet verklaarde hoe de Boeren er
toe gekomen waren, den strijd te staken.
Hij zal het geweer niet meer opvatten,
omdat hij geteekend heeft. Hij is blijde in
Frankrijk te zijn, waarvan hij altijd heeft
gehouden en dat hij uit boeken kende. De
Boeren willen economische onafhankelijkheid.
Dat is het doel van hun reis. Hij hield een
lofrede op de Villebois-Mareuil.
De la Rey bedankte de Fransche dames
voor hare liefdadigheid. Hij vergeet met, dat
er Fransch bloed door hun aderen stroomt.
Botha bedankte voor de geestdriftige ont
vangst en weidde uit over de lof van den
Franschen ingenieur Léon, die bij het
beleg van Kimberley gewond werd. Hij
meent, dat Zuid-Afrika alleen goed bestuurd
kan worden door Zuid-Afrikaanders. Hij
bedankte de Boeren-comités voor hun mede-
werping. Werpt ons, zeide hij, een goede
reddingladder toe, dan zuilen wij wel zorgen,
dat wij ons redden.
Pauiiat zette bet werk van de comités
uiteen en dronk op Kruger. Hij wensebte
aan dr. Leyds toe, dat deze weer spoedig
een post zou krijgen, zijner verdiensten
waardig. Dr. Leyds bedankte Pauiiat. Daar
na reciteerde mr. Segond-Weber verzen.
Te middernacht, nadat een fotograaf een
kiekje had genomen van de tafel, gingen
de generaals weg in hun rijtuig. Op de n
terugweg liep de menigte de rijtuigen nog
juichende na.
De Bóeren-generaals naar Duitschland.
De kwestie van de ontvangst der Boeren
generaals by den Duitschen keizer is nog
»Die man," knarsetandde hij, de vuist
achter Prickett's rug schuddend »is een
vervloekte dwaas!"
Daarin vergist gij u zeer," bracht de
politieagent glimlachend in het midden.
»Dat is de geslepenste beambte van de
Londensche politie."
»Het zal hem ingepeperd worden 1"
De heer, die Prickett naar diens huis
voorging, was in zijne manier van spreken
zoowel als in zijn uiterlijk eeu beschaafd
man, wien Prickett's barsch wezen pijnlijk
scheen aan te doen.
Beiden traden samen het huis en Prickett's
kamer binnen.
»Zoo, spreek nu en ik zal luisteren",
zeide Prickett. »Eene jonge persoon, die
zich uwe dochter noemt, neeit mij eeno
lange geschiedenis verteld."
»Die jonge dame", zeide de gast met
nadruk, »is mijne dochter."
»Nu zou ik die geschiedenis ook gaarne
van u hooren."
»Wat wenscht u te weten
Wordt vervolgd
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
frwiPNi'ixr1''' '-jj
iinii-'mHiii'ni'HPjoHini
°5r®a' d00rZ'Uer *#n bet conr'11® *oor d®
Ur'^,h i(f
^^ttb8l'ev®n SSt mM' maar gehee'