Dagblad voor Schiedam en Omstreken. 26ste Jaars. Zondag 18 Januari 1903. So. 7503. EERSTE BLAD. Vrouwenkracht. Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85. PRIJS T15 DIT BLAD: "oor Schiedam per 3 maanden franco per post aoor eeneei »denand iiicnöerinke Nummers f 1.50 0.05 PB IJ 8 DBB ADVEBTEBTIÊH: Tan 1—8 regeis; J j j /0.50 Elke gewone regei meer -0.10 Voor hernaaiae oiaatsmg worden oiiiüke overeenkomsten aangegaan. OEFICIEELE BERICHTEN. Stads-Ziekenhuis. Herbesteding. De Commissie van Administratie voor het Stids-Ziekenhuis te Scniedam, zal op Vrijdag 23 Januari 1903, opnieuw aanbe steden de levering gedurende netjaar 1903 van brood, ten dienste vau net (iesucut. De ïnschnjvingsoiljetten, vergezeld van Qee monster, moeten op den dag der aan besteding vóór 's middags 13 uur aan bet Ziekenhuis bezorgd z§n. De voorwaarden van aanbesteding liggen aldaar ter lezing alle werkdagen, des mor gens van 9 tot 12 uren. De Commissie voornoemd, W. A. BEUKERS. Loco-Voorzitter W. A. v. BOLDER Dz,, Secr.-Penn. Parijsche Kroniek. Het hierboven staand refrein van een Eransch volksliedje is al lang op alle toonen gezongen, doch zeker zelden meer van pas dan bij het begin van 1903. Voor Frankrijk is het verloopen jaar er een geweest, dat ®aet een zwart krijt aangestreept moet Worden en zijn einde zullen maar weinige betreuren. Een jaar geleden koesterde men hog eene flauwe hoop en met de verkie zingen in 't verschiet bestond de mogelijk heid nog, dat het Kabinet—Waldeck Mul e- rknd zoude vallen. De verkiezingen hadden piaatshet ministerie gaf zijn ontslag en Werd door het KabinetCombes opgevolgd. Men viel van siecnt in erger. Zijn kracht boekende by een Jacobijnsche meerderheid, begon het dadeiijk eene vervolging tegen Feuilleton. i) Een dikke laag stroo is in den tuin Uitgespreidalle geluid wordt er door ge dempt. Geruischloos, doodstil is het ook in de gangen van het buiten. Hier en daar sluipt een bediende rond, met ingehouden Schreden sluipt hij over de dikke loopers. Iu de groote zaal staat de meesteres van het buiten, zwart glanzend heur haar, slank «n bleek met diepe, blauwe kringen onder de groote oogen, naast haar de huisarts twee professoren van de naaste univer siteit. Zij draagt een effen tot den grond af hangend, wijd wollen kleed, dat aan hals «n armen met kantwerk is afgezet. Green onkel sieraadde zware haarknot is op het achterhoofd met een ivoren kam vastgehecht. Halfluid vraagt haar altstemZijt gij te vreden Gy zegt de waarheid, mijne weren 1 Gy moet my de geheeie waarheid een groot gedeelte van Frankrijks bevolking, door zijn voorganger klaar gemaakt en werd zoodoende een schandelijke anti gods dienstige, anti-patriotische en vooral anti- Fransche regeering. Op bevel der Loges heeft Combes niet gewacht de katholieke scholen te doen sluiten. Hij deed dit met eene zekere woede met opzet het geweten der bevolking kwetsende. Wij waren van de treffende manifestation te Parijs en in Bretagne getuigen en hoor den de veronwaardigde kreten der belee- digde en gewonde geloofsgenooten, doch het despotieke republikeinsche gouverne ment heeft zijn noodlottig werk voortgezet, zonder schaamte de vrijheid met voeten tredende, die vrijheid welke de eenige rede van bestaan voor een republiek uitmaakt. De vrije scholen gesloten, de congregatiën verjaagd, de vrijheid en gerechtigheid in hare gronden aangetast. Ziedaar de rol door de Repuöliek van den heer Loubet gespeeld. Doch dit was nog niet alles. Tegelijk dat zy de zusters vervolgde en de gewetens beleedigde, zagen wij de andere zijde van de weegschaal naar boven gaan, dat wil zeggen, de socialistische beweging of juister gezegd de anarchistische, met den dag veld winnen en de maatschappij bedreigen. De algemeene werkstakingen der mijn werkers en die der aan de marine ver bonden arbeiders kwamen aan de zedelijke wanorde ook de materieele voegen. Alle beginselen van orde zyn aangetast geworden, de vrijheid om te mogen werken werd zwak of niet verdedigd en 's lands belangen in gevaar gebracht. Bij al dezen achteruit gang en verdeeldneid kwamen nog net énorme tekort op de begrooting, de ver- noogde belastingen, de onvermijdelijke lee ning, het wantrouwen der bevolking en het terugnemen der gelden uit de spaaroauken en het verhuizen der groote kapitalen naar zeggen 1" Üe slanke nanden in eikaar klemmend «Zooais eergisteren Het tegen- aeeiEn over de beide grijze nootden en de blonde lokken van aen jongste glijdt haar angstige, onderzoekende huk. Een ouigmg. «Als geen stoornis Daar zal ik voor zorgen Geen complicaties Dat hopen we 1 fluistert de jongste. Een oogenblik stilte een lange zware zucht, dan Maar u zelf, mevrouw, zuit Zy maakt een lichte beweging. Juist nu Juist nu, onderbrak ze, en haar oogen richtten zich naar net venster, juist nu ben ik sterker dan ooit. Vertrouwt me, mijne heereu I Laat me weer dij hem, zich oprichtende, want ik wil het, ik moetLaat me gaan De vreemden zien den huisarts aan. Een nauw merkoaar knippen van de oogen en ze zeggen mets meer. Juist nu! Over tien minuten. De slanke vrouw breekt weer af, een doek, dien ze in de hand meid, steekt ze tusschen den gordel. Haar bewegingen blijven af gemeten, voornaam. «Onze goede rent meester, mijn broeder en mtjn zwager wilden my eerst nog spreken, ik heb dit het buitenland uit vrees voor ernstige gebeurtenissen, ziedaar de balans van 1092. Wat zal ons 1003 brengen Dit is het geheim der Voorzienigheid. Door haar hand alleen kan alles weer terecht komen. In haar vertrouwend blijft men, hoe het ook loopen mag altijd hopen. De Senaatsverkiezingen hebben het mi nisterie Combes, zooals te verwachten was, nog versterkt, doch of de reeds bestaande meerderheid met vijf of tien stemmen is toegenomen, doet er niet veel aan toe en kan het met erger maken als het al was. In het Journal de l'Ain kon men eenige dagen geleden het volgende over den tegenwoordigen president der ministers lezen. Iedereen, zoo schrijft het, en vooral onze landgenooten, vereeren de uagedacn- tems van den gelukzaligen J. B. Vianney, den bekenden pastoor van Ars, die in zijn leven vol van wonderiijKe gebeurtenissen zulke merkwaardige profetien deed. Zoo vertelt men, dat de moeder van den heer Combes, toen hij tien jaren oud was, hem naar Ars medenam en bij den pastoor bracht. Toen deze hem zag, deinsde hy van schrik terug en riep ontsteld uit Wat zal dit kind veel kwaad doen. God zal hem echter genadig zijn üe voorspelling is helaas maar al te goed vervuld. Moge het slot er van ook bewaar heid worden De beruchte familie Humbert-Daurignac, zoo wonderbaar in Madrid ontdekt, waar zij maanden met bun zessan ongestoord konden verbujvenzonder den minsten argwaan te veroorzaken, is na naar aankomst alhier in de Conciergene behoorlijk genulsrest en als preventieve gevangenen van den repu- piikeinschen adel met de noodige égards benandeld. Mejuffrouw Eva Humbert, de 22 jarige dochter van Frederic en Tnérèse Humbert, wordt met vervolgd en is bij geweigerd. Ik wil ze niet in gevaar brengen. Ik neb ook geen oogenblik hun deelueming «Weer breekt ze af, buigt groetend, beduidend, dat ze gaan zullen, net hoofd. «Ik mag niet wantrouwen." Plotseling is de smarttrek van haar gelaat verdwenen, iets als een lach zweeft om haar mond. Zij gaat door de kamer met rechtgeheven gestalte, dan door nog één, helt het voor hangsel op, dat de deur bedekt, en treedt in oe ziekekamer. Als ze het bed genaderd is, breekt het zonlicht door en overgiet haar met een gulp van licht. Blanda 1 Nu glimlacht ze werkelijk en legt den vinger op den mond. »Gij niet - ik zal u wat vertellen." Ze zet zich in den zetel, die aan de sponde van den zieke staat, de Liefdezuster, die opstond, beduidend haar plaats te hernemen, en fluistert voort «Ze zijn tevreden, die strenge neeren, ge heel tevreden, mtjn beste man. Ik heo net tegen hen te kwaad gehad daar buiten, weet je, in de groote zaal. Ze wilden me dezen nacot uit dezen makkelijken stoel verbannen uit jou nabtjneid. Ik heb me er tegen verzet." De zieke bieeke man tracbt ook te glimlachen. haar grootmoeder, mad™ Gustavo Humbert, gaan inwonen. Er zijn tot op heden nog vijf beschuldigden van oplichterij enz. enz. Zooals het er thans uitziet, kon dit getal wel drie, twee, of een worden. Ik spreek niet van schuldigen, want dan heeft bijna half Parijs aan die oplichterscomedie mede geholpen en enkele misschien er zeer leeiijke rollen in gespeeld. Woekeraars, gewone geldschieters, compiaisante vrienden, aanbidders van het gouden kalt, lage kmebuigers voor alles wat geld heeft, advokaten, procureurs, notarissen, beurs mannen en wie weet nog wat al meer, allen hebben er hun deel van willen hebben en zijn door deze modder min of meer bespat. De bende weet dit zeer goed en heeft in Spanje tijdgenoeg gehad om haar plannen vast te stellen. Tnérèse, Madme Humbert, zal de geneele verantwoordelijk heid op zich nemen en bij haar eerste verhooren voor den rechter van instructie weigert zij formeel iets los te laten en zegt alleen in de gerechtszitting te zullen ant woorden. Nog steeds beweren al de gevangenen dat de Crawforts werkelijk bestaan, dat zij niets misdreven en hunne vyanden zullen beschamen. Men voelt uit hunne verklarin gen duidelijk, dat zij besloten zijn nooit schuld te bekennen en de eene leugen op de anderen stapelend, de waarheid onvind baar te maken. Dat de instructie zóó lang kan duren, begrijpt een ieder, en wat hier lang duurt, verliest van haar belangrijkheid en de aandacht vestigt zich op wat anders. En vele aanklagers evenals de beklaagden verlangen niets vuriger dan vergeten te worden. Gelukkig zijn er nog vele Fran- schen, die er iets meer van willen weten en dus de prikken levend zullen houden; anders was dit groote schandaal spoedig in den doofpot. Blanda goede Blaoda Beterschap maar geduld hebben, maande de gade. En onze lieveling Zij knikt. Ja ja. Onze Alfons Maakt het goed, Otto - goedWeer glimlacht ze. Maar hij zal u missen. Hij mist mij niet! lispelt het tusschen haar tanden. Krachtig omklemt haar rechterhand den vergulden knop van het ledikant. Die arme jongen, och, och! Sinds hoe lang hebt ge hem niet gezien St! Men houdt u toch wel op de hoogte? Ja, OttoMaar je spreekt te veel. Een eigenaardige trek komt op het gelaat van den zieke. Ongeduldig woelt hij met de magere, lange vingers door zijn rooden baard. «Ma<,r als ik nu toch beter ben en na een poos»Als er nu geen gevaar voor besmetting meer is." (Slot volgt). NIEUWE SGHIEOAMSGHE COURANT a ||»riilirii)|l|||i|' 1 I UI."!'li Se moo temps, oni vraiment I 'fout aliait bien mieux qa'a présent-

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1903 | | pagina 1