Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
26ste Jaars.
Zondag 18 Januari 1903.
So. 7503.
EERSTE BLAD.
Vrouwenkracht.
Bureau Boterstraat 50. Telefoon No. 85.
PRIJS T15 DIT BLAD:
"oor Schiedam per 3 maanden
franco per post aoor eeneei »denand
iiicnöerinke Nummers
f 1.50
0.05
PB IJ 8 DBB ADVEBTEBTIÊH:
Tan 1—8 regeis; J j j /0.50
Elke gewone regei meer -0.10
Voor hernaaiae oiaatsmg worden oiiiüke overeenkomsten
aangegaan.
OEFICIEELE BERICHTEN.
Stads-Ziekenhuis.
Herbesteding.
De Commissie van Administratie voor
het Stids-Ziekenhuis te Scniedam, zal op
Vrijdag 23 Januari 1903, opnieuw aanbe
steden de levering gedurende netjaar 1903 van
brood,
ten dienste vau net (iesucut.
De ïnschnjvingsoiljetten, vergezeld van
Qee monster, moeten op den dag der aan
besteding vóór 's middags 13 uur aan bet
Ziekenhuis bezorgd z§n.
De voorwaarden van aanbesteding liggen
aldaar ter lezing alle werkdagen, des mor
gens van 9 tot 12 uren.
De Commissie voornoemd,
W. A. BEUKERS. Loco-Voorzitter
W. A. v. BOLDER Dz,, Secr.-Penn.
Parijsche Kroniek.
Het hierboven staand refrein van een
Eransch volksliedje is al lang op alle toonen
gezongen, doch zeker zelden meer van pas
dan bij het begin van 1903. Voor Frankrijk
is het verloopen jaar er een geweest, dat
®aet een zwart krijt aangestreept moet
Worden en zijn einde zullen maar weinige
betreuren. Een jaar geleden koesterde men
hog eene flauwe hoop en met de verkie
zingen in 't verschiet bestond de mogelijk
heid nog, dat het Kabinet—Waldeck Mul e-
rknd zoude vallen. De verkiezingen hadden
piaatshet ministerie gaf zijn ontslag en
Werd door het KabinetCombes opgevolgd.
Men viel van siecnt in erger. Zijn kracht
boekende by een Jacobijnsche meerderheid,
begon het dadeiijk eene vervolging tegen
Feuilleton.
i)
Een dikke laag stroo is in den tuin
Uitgespreidalle geluid wordt er door ge
dempt. Geruischloos, doodstil is het ook
in de gangen van het buiten. Hier en daar
sluipt een bediende rond, met ingehouden
Schreden sluipt hij over de dikke loopers.
Iu de groote zaal staat de meesteres van
het buiten, zwart glanzend heur haar, slank
«n bleek met diepe, blauwe kringen onder
de groote oogen, naast haar de huisarts
twee professoren van de naaste univer
siteit.
Zij draagt een effen tot den grond af
hangend, wijd wollen kleed, dat aan hals
«n armen met kantwerk is afgezet. Green
onkel sieraadde zware haarknot is op het
achterhoofd met een ivoren kam vastgehecht.
Halfluid vraagt haar altstemZijt gij te
vreden Gy zegt de waarheid, mijne
weren 1 Gy moet my de geheeie waarheid
een groot gedeelte van Frankrijks bevolking,
door zijn voorganger klaar gemaakt en
werd zoodoende een schandelijke anti gods
dienstige, anti-patriotische en vooral anti-
Fransche regeering.
Op bevel der Loges heeft Combes niet
gewacht de katholieke scholen te doen
sluiten. Hij deed dit met eene zekere woede
met opzet het geweten der bevolking
kwetsende.
Wij waren van de treffende manifestation
te Parijs en in Bretagne getuigen en hoor
den de veronwaardigde kreten der belee-
digde en gewonde geloofsgenooten, doch
het despotieke republikeinsche gouverne
ment heeft zijn noodlottig werk voortgezet,
zonder schaamte de vrijheid met voeten
tredende, die vrijheid welke de eenige rede
van bestaan voor een republiek uitmaakt.
De vrije scholen gesloten, de congregatiën
verjaagd, de vrijheid en gerechtigheid in
hare gronden aangetast. Ziedaar de rol door
de Repuöliek van den heer Loubet gespeeld.
Doch dit was nog niet alles. Tegelijk dat
zy de zusters vervolgde en de gewetens
beleedigde, zagen wij de andere zijde van
de weegschaal naar boven gaan, dat wil
zeggen, de socialistische beweging of juister
gezegd de anarchistische, met den dag veld
winnen en de maatschappij bedreigen.
De algemeene werkstakingen der mijn
werkers en die der aan de marine ver
bonden arbeiders kwamen aan de zedelijke
wanorde ook de materieele voegen. Alle
beginselen van orde zyn aangetast geworden,
de vrijheid om te mogen werken werd
zwak of niet verdedigd en 's lands belangen
in gevaar gebracht. Bij al dezen achteruit
gang en verdeeldneid kwamen nog net
énorme tekort op de begrooting, de ver-
noogde belastingen, de onvermijdelijke lee
ning, het wantrouwen der bevolking en het
terugnemen der gelden uit de spaaroauken
en het verhuizen der groote kapitalen naar
zeggen 1" Üe slanke nanden in eikaar
klemmend «Zooais eergisteren Het tegen-
aeeiEn over de beide grijze nootden
en de blonde lokken van aen jongste glijdt
haar angstige, onderzoekende huk.
Een ouigmg. «Als geen stoornis
Daar zal ik voor zorgen
Geen complicaties
Dat hopen we 1 fluistert de jongste.
Een oogenblik stilte een lange
zware zucht, dan
Maar u zelf, mevrouw, zuit
Zy maakt een lichte beweging.
Juist nu
Juist nu, onderbrak ze, en haar oogen
richtten zich naar net venster, juist nu ben
ik sterker dan ooit. Vertrouwt me,
mijne heereu I Laat me weer dij hem,
zich oprichtende, want ik wil het,
ik moetLaat me gaan
De vreemden zien den huisarts aan. Een
nauw merkoaar knippen van de oogen en
ze zeggen mets meer.
Juist nu! Over tien minuten.
De slanke vrouw breekt weer af, een doek,
dien ze in de hand meid, steekt ze tusschen
den gordel. Haar bewegingen blijven af
gemeten, voornaam. «Onze goede rent
meester, mijn broeder en mtjn zwager
wilden my eerst nog spreken, ik heb dit
het buitenland uit vrees voor ernstige
gebeurtenissen, ziedaar de balans van 1092.
Wat zal ons 1003 brengen
Dit is het geheim der Voorzienigheid.
Door haar hand alleen kan alles weer
terecht komen. In haar vertrouwend blijft
men, hoe het ook loopen mag altijd
hopen.
De Senaatsverkiezingen hebben het mi
nisterie Combes, zooals te verwachten was,
nog versterkt, doch of de reeds bestaande
meerderheid met vijf of tien stemmen is
toegenomen, doet er niet veel aan toe en
kan het met erger maken als het al was.
In het Journal de l'Ain kon men eenige
dagen geleden het volgende over den
tegenwoordigen president der ministers
lezen. Iedereen, zoo schrijft het, en vooral
onze landgenooten, vereeren de uagedacn-
tems van den gelukzaligen J. B. Vianney,
den bekenden pastoor van Ars, die in zijn
leven vol van wonderiijKe gebeurtenissen
zulke merkwaardige profetien deed. Zoo
vertelt men, dat de moeder van den heer
Combes, toen hij tien jaren oud was, hem
naar Ars medenam en bij den pastoor
bracht. Toen deze hem zag, deinsde hy
van schrik terug en riep ontsteld uit
Wat zal dit kind veel kwaad doen. God
zal hem echter genadig zijn
üe voorspelling is helaas maar al te goed
vervuld. Moge het slot er van ook bewaar
heid worden
De beruchte familie Humbert-Daurignac,
zoo wonderbaar in Madrid ontdekt, waar
zij maanden met bun zessan ongestoord
konden verbujvenzonder den minsten argwaan
te veroorzaken, is na naar aankomst alhier
in de Conciergene behoorlijk genulsrest en
als preventieve gevangenen van den repu-
piikeinschen adel met de noodige égards
benandeld. Mejuffrouw Eva Humbert, de
22 jarige dochter van Frederic en Tnérèse
Humbert, wordt met vervolgd en is bij
geweigerd. Ik wil ze niet in gevaar
brengen. Ik neb ook geen oogenblik hun
deelueming «Weer breekt ze af, buigt
groetend, beduidend, dat ze gaan zullen,
net hoofd. «Ik mag niet wantrouwen."
Plotseling is de smarttrek van haar gelaat
verdwenen, iets als een lach zweeft om
haar mond.
Zij gaat door de kamer met rechtgeheven
gestalte, dan door nog één, helt het voor
hangsel op, dat de deur bedekt, en treedt
in oe ziekekamer. Als ze het bed genaderd
is, breekt het zonlicht door en overgiet
haar met een gulp van licht.
Blanda 1
Nu glimlacht ze werkelijk en legt den
vinger op den mond. »Gij niet - ik zal
u wat vertellen." Ze zet zich in den zetel,
die aan de sponde van den zieke staat,
de Liefdezuster, die opstond, beduidend
haar plaats te hernemen, en fluistert voort
«Ze zijn tevreden, die strenge neeren, ge
heel tevreden, mtjn beste man. Ik heo net
tegen hen te kwaad gehad daar buiten,
weet je, in de groote zaal. Ze wilden me
dezen nacot uit dezen makkelijken stoel
verbannen uit jou nabtjneid. Ik heb me
er tegen verzet."
De zieke bieeke man tracbt ook te
glimlachen.
haar grootmoeder, mad™ Gustavo Humbert,
gaan inwonen. Er zijn tot op heden nog
vijf beschuldigden van oplichterij enz. enz.
Zooals het er thans uitziet, kon dit getal
wel drie, twee, of een worden. Ik spreek
niet van schuldigen, want dan heeft bijna
half Parijs aan die oplichterscomedie mede
geholpen en enkele misschien er zeer
leeiijke rollen in gespeeld. Woekeraars,
gewone geldschieters, compiaisante vrienden,
aanbidders van het gouden kalt, lage
kmebuigers voor alles wat geld heeft,
advokaten, procureurs, notarissen, beurs
mannen en wie weet nog wat al meer,
allen hebben er hun deel van willen hebben
en zijn door deze modder min of meer
bespat.
De bende weet dit zeer goed en heeft
in Spanje tijdgenoeg gehad om haar
plannen vast te stellen. Tnérèse, Madme
Humbert, zal de geneele verantwoordelijk
heid op zich nemen en bij haar eerste
verhooren voor den rechter van instructie
weigert zij formeel iets los te laten en zegt
alleen in de gerechtszitting te zullen ant
woorden.
Nog steeds beweren al de gevangenen
dat de Crawforts werkelijk bestaan, dat zij
niets misdreven en hunne vyanden zullen
beschamen. Men voelt uit hunne verklarin
gen duidelijk, dat zij besloten zijn nooit
schuld te bekennen en de eene leugen op
de anderen stapelend, de waarheid onvind
baar te maken. Dat de instructie zóó lang
kan duren, begrijpt een ieder, en wat hier
lang duurt, verliest van haar belangrijkheid
en de aandacht vestigt zich op wat anders.
En vele aanklagers evenals de beklaagden
verlangen niets vuriger dan vergeten te
worden. Gelukkig zijn er nog vele Fran-
schen, die er iets meer van willen weten
en dus de prikken levend zullen houden;
anders was dit groote schandaal spoedig in
den doofpot.
Blanda goede Blaoda
Beterschap maar geduld hebben,
maande de gade.
En onze lieveling
Zij knikt. Ja ja.
Onze Alfons
Maakt het goed, Otto - goedWeer
glimlacht ze.
Maar hij zal u missen.
Hij mist mij niet! lispelt het
tusschen haar tanden. Krachtig omklemt
haar rechterhand den vergulden knop van
het ledikant.
Die arme jongen, och, och! Sinds
hoe lang hebt ge hem niet gezien
St!
Men houdt u toch wel op de hoogte?
Ja, OttoMaar je spreekt te veel.
Een eigenaardige trek komt op het
gelaat van den zieke. Ongeduldig woelt
hij met de magere, lange vingers door zijn
rooden baard. «Ma<,r als ik nu toch beter
ben en na een poos»Als er nu geen
gevaar voor besmetting meer is."
(Slot volgt).
NIEUWE SGHIEOAMSGHE COURANT
a
||»riilirii)|l|||i|' 1 I UI."!'li
Se moo temps, oni vraiment I
'fout aliait bien mieux qa'a présent-