Dagblad voor Schiedam en Omstreken. Achter de Schermen. 26ste J aar a. Donderdag 23 Juli 1903. No. 7655. Bureau Beterstraat 50. Telefoon No. 85. PRIJS TAN DIT BLADl Voor Schiedam per 3 maanden t f 1.50 Franco per post door geheel Nederland - 2. Afzonderlijke Nummers .....(- 0.05 PRIJS DER ADVERTEMTIÊN: Van 16 regelsƒ0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. ALGEMEEN OYERZICHT. 22 Juli 1903. Het overlijden des Pausen. Voor en na het overlijden. De nadere bijzonderheden, die omtrent het overlijden van Z. H. Leo XIII bekend worden, doen zien, dat de H. Vader tot in zijne laatste uren die helderheid van geest heeft behouden, welk hem gedurende heel zijn vrij langdurige ziekte zoo bijzonder heeft gekenmerkt. De Osservatore Romano, het olficieel orgaan van den H. Stoel, verhaalt in haar laatste editie nog de volgende bijzonder heden omtrent 's Pausen sterfdag. Des morgens ontwaakte de hooge lijder een oogenbhk uit zijn staat van verdooving. Het woord tot de geneesheeren richtende, zeide hij tot hen, dat zij ditmaal niet bij machte zouden wezen, den dood te over winnen. Na het bezoek der geneesheeren ontving de Paus achtereenvolgens de kardinalen In de kringen der geestelijken wordt veel gesproken over het laatste onderhoud dat kardinaal Rampolla eergister-ochtend met Leo XIII heeft gehad. De kardinaal, den verheven lijder naderende, zeide met be wogen stem: Ik voel dat ik Uwe Heiligheid vergeving moet vragen, dat ik wellicht niet altijd berekend ben geweest voor de zeer hooge taak die Uwe Heiligheid mij had opgelegd, en ik vraag vergiffenis voor misslagen, die ik onvrijwillig begaan kan hebben. De Paus wendde langzaam het hoofd naar Rampolla om, en stak hem met een gebaar van tegenspraak, de hand toe. Toen ant woordde hij, met zwakke maar voor alle aanwezigen verstaanbare stem Er is geen Feuilleton. {Een Schets naar Emmy Gordon.) 4) {Slot.) Op de bovenste verdieping van een ka zerneachtig gebouw in het Oosteinde van Londen bevindt zich Ellen Crane op weg naar het stervende kind, dat zij eens den toegang tot Drury Lane ontsloot en dat nu in half zittinde houding, slechts door een bundel lappen ondersteund, vol verwachting met hare reeds half gebroken oogen naar Eindelijk komt zij, de vurig verlangde! Zij gunde zich geen tijd de tooneelpronk, die zoo weinig bij de armoedige omgeving past, af te leggen en heeft die slechts ge deeltelijk door een donkere mantel kunnen bedekken. «Ik wist wel, dat u zou komen" spreekt moeilijk ademhalend het kind, uit welks uitgeteerde trekken een vleugje vreugde sprake van vergiffenis voor Uwe Eminentie. Wij hebben beiden gewerkt ter eere van God en de Kerk en met de oprechtste bedoelingen. Bij die woorden boog Rampolla het hoofd en drukte een langen kus op de hand van den stervende. Hij zeide nog Heilige Vader, zult gij voor mij bidden Ik beveel mij in uwe gebeden. De H. Vader antwoorddeRampolla, ik zal u nooit ver geten. Aldus was het afscheid dat de eminente Staatssecretaris nam van zijn meester, dien hij zoovele jaren met grooter. trouw heeft gediend. Kardinaal Rampolla heeft, nadat hij van den dood van den Paus officieel kennis had gegeven, opgehouden zijn ambt als Staats secretaris uit te oefenen en maakte aan stalten om het Vaticaan te verlaten, maar de kardinaal-kamerling Oreglia verzocht hem in zijne tegenwoordige vertrekken te blijven. Rampolla nam dit aanbod aan. Aan het stoffelijk overschot van den Paus, eerst, geplaats in de zaal gelegen naast de zgn. Tapijtenzaal, wordt de eer bewezen, die de hooge plaats welke de groote doode innam, vordert. Aan de hoeken van het doodsbed werden vier brandende kaarsen geplaatst. Twee edelwachten hielden wacht bij het bed met de gevelde degen in de hand, de punt naar den grond gekeerd den verheven doode eer bewijzende. De vensters der kamer werden gesloten. De kamer is behangen met roode stof en geheel verlicht met kaarsen. Geen enkele bloemen krans zal in de chapeile ardente worden neergelegd, daar de ceremoniën van het pauselijk hof dit verbieden. De eeredienst aan de deur der zaal wordt waargenomen door de Zwitsersche en Palatijnsche gardes, nadat de toegangen tot de pauselijke vertrekken waren gesloten en verzegeld door het waarnemend Hoofd der Kerk, den kardinaal kamerling Oreglia, en den notaris. Niemand werd toegelaten om spreekt. «Behalve moeder en u is er nooit iemand lief >voor mij geweestU weet toch wel toen dat u mij in het theater hebt gelaten." «Zeker, kindje, en ik zou je later ook wel geholpen hebben, als ik je naam en adres maar geweten had. Zeg mij nu maar, wat ik voor je doen kan." Een mat lachje glijdt over het gelaat der zieke: «Ik wist het wel", prevelt zij. «Moeder, laat mij even alleen met de dame." En deze, die stil in een hoek der kamer had gezetea, staat op en zegt hoofdschud dend; «Die aan tering sterven, hebben allen hun nukken, maar zoo erg als met Maggie is het met geen der anderen." Ellen Cranen schuift nog wat dichter bij het meisje wier stem steeds zwakker wordt. Een lichte siddering bevangt haar bij de gedachte dat zij zich dicht bevindt bij een mensch, die reeds de vleugelen des doods engels kan hooren. Maar dan bevangt haar tegelijk een groot medelijden met het kind, dat reeds moet scheiden uit het leven, dat in haar eigen aderen nog zoo warm klopt, en dit medelijden spiegelt zich at in hare trekken. «Kijk, lief Doornroosje," fluistert het het stoffelijk overschot van Z. H. te bezoe ken dan de kardinalen, leden van het diplomatencorps, van de hooge families te Rome en de weinige personen die van een bijzondere autorisatie van den kardinaal kamerling voorzien waren. In het dooden- vertrek werd gewaakt en gebeden door paters minderbroeders-conventueelen, die elkander om de vier uren aflosten. Gisteren ochtend heeft echter de kardinaal kamerling, vergezeld van eenige kamerheeren, de be waking van het lijk en de pauselijke vertrekken overgenomen, waarna bij hier van de kardinalen, in de zaal der gobelins bijeen, kennis gaf. Na de balseming zou gister-avond het lichaam worden gebracht in de anti-chambre> waar de eerste plechtigheden plaats hebben vervolgens wordt het in de Sixtijnsche kapel gebracht en vandaar heden-avond of morgen ochtend naar St. Pieter. Reeds worden in St. Pieter maatregelen genomen om het stoffelijk overschot daar te exposeerenals dit geschiedt, zal de kerk voor het publiek geopend zijn van 's morgens zes tot 's na middags vier uur, doch men moet van een toegangsbewijs zijn voorzien, daarna van vier tot zes uur voor congregaties en col leges. Gisteren-middag zijn in de St. Pieter de eerste toebereidselen getroffen voor de bijzetting van 's Pausen lijk in de voorloopige graftombe bij de koorkapel. Op het St. Pietersplein was het gisteren-avond vrij druk. Tusschen acht en negen uren luidden de klokken van a'le kerken van Rome. De directeur van het museum en van de galerijen van het Vaticaan heeft afgiet sels gemaakt van het gelaat en de rechterhand van Leo XIII, Het rouwbeklag der Staats hoofden. De Osservatore Romano deelt de tele- meisje, .«toen ik den armendokter tegen moeder hoorde zeggen, dat er aan mij niets meer te doen was, speet het mij wel, dat >k al sterven moest. Maar daar ben ik aan gewoon geraakt en later deed het mij heel geen verdriet meer tot het mij inviel, hoe het naderhand met de anderen gegaan is. Zij kwamen allen in den grooten kuil en moeder kan ze nooit bezoeken, toen lacht ik zoo als ik nu eens een graf voor mij alleen kon krijgen, den was het niet zoo heel erg voor moeder. Misschien had u wel medelijden en zou u voor mij zoo iets ais Doornroosje willen spelen en u gaf dan het geld aan moeder voor een graf ik zou het niet gevraagd hebben want moeder en ik zijn geen bedelaars maar omdat u toch zoo goed is en zooveel van kinderen houdt. Ellen's oogen zijn door tranen verduisterd; oen innig medelijden met bet het jonge schepseltje dat zoo geheel onzelfzuchtig, er slechts op uit is der moeder smart te ver zachten, vervult haar geheel en al. Zij drukt ie kille handjes teeder in de hare en belooft net arme kind niet allen een rustplaatsje, maar ook hulp voor haar moeder. Het is tijd geworden de moeder te waar grammen mee ontvangen van den Duitschen keizer, de koningen van Spanje en Saksen, den prins-regent van Beieren, graat Bülow, de minister van buitenlandsche zaken van Spanje, België, Beieren, Brazilië en van de Vereenigde Staten namens president Roosevelt. Een van de eerste telegrammen van rouwbeklag aan de vertegenwoordigers van den H. Stoel verzonden na het bekend worden van 's Pausen dood, kwam van keizer Frans Jozef. De oude keizer seinde: Mijne kinderlijke liefde en onbeperkte ver eering voor den Heiligen Vader zullen hem in de eeuwigheid volgen.' De protestantsche president der Ver. Staten Roosevelt zond spoedig een telegram naar Rome van den volgenden inhoud Door zijn buitengewoon karakter, zijn ont zaglijke kunde en zijn groote liefde, heeft Z. H. eer bewezen aan zijn hoogen post en zijn regeering, die een der langste is ge weest in de geschiedenis der katholieke Kerk, is ook een van de scbitterdste tijd perken in die geschiedenis geweest. Reuter seint uit Brussel, dat, volgens de Patriotetoen koning Leopold de kerk van St. Gudule verliet, hij zeide De Kerk heeft een groot verlies geledenLeo XIII was een groot paus, en ik ben er zeker van, dat God hem reeds de belooning van zijn deugden geschonken heeft. De voorbereiding van het Conclave. De eerste bijeenkomst der kardinalen was gisteren-middag om half een atge- looper.. Naar verzekerd wordt, is in die bijeen komst der kardinalen beraadslaagd over de vraag of het wenschelijk was, het conclave te Rome te houden. Met groote meerderheid werd besloten te Rome bijeen te komen ter verkiezing van den nieuwen paus. Men verwacht, dat alle kardinalen schuwen, want het einde nadert snel een vredig sterven met een gelukkig lachje op de reeds verstijvende trekken. Ellen Crane spoedt zich weer terug in het volle leven. Van menig sterfbed stroomt zeggen voor de levende. Ook voor de tooneelspeelster ging die zegen met verloren. Het vast ge loof van het kind, dat zij tot de goeden behoorde, maakte een diepen indruk op Ellen's licht ontvankenlijk gemoed. Zij stond voor een afgrond, waarin haar hartstocht haar met geweld dreigde neer te storten. De betoovering is nu gebroken. Het blinde vertrouwen der doode op haar beter ik, drijft haar het schaamrood naar de wan gen en doet haar een moedig besluit nemen. De groote menigte bewondert haar talent en de zeldzame bekoring harer persoon lijkheid. Maggie Brown, een kind desvolks evenals zij, heeft meer voor haar gedaan dan iemand auders. Zij moest gelijk houden. Misschien is het haar reeds hierboven geopenbaard, dat zij niet alleen een weldaad ontving, maar zelve er een grootere bewijzen mocht. NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT Rampolla, Vives en Pierotti. Met laatstge noemde onderhield zich Z. H. over O. L. Vrouw van den A. H. Rozenkrans. Ha HAitr ctaort

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1903 | | pagina 1