Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Achter de Schermen.
26ste J aar a.
Donderdag 23 Juli 1903.
No. 7655.
Bureau Beterstraat 50. Telefoon No. 85.
PRIJS TAN DIT BLADl
Voor Schiedam per 3 maanden t f 1.50
Franco per post door geheel Nederland - 2.
Afzonderlijke Nummers .....(- 0.05
PRIJS DER ADVERTEMTIÊN:
Van 16 regelsƒ0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
ALGEMEEN OYERZICHT.
22 Juli 1903.
Het overlijden des Pausen.
Voor en na het overlijden.
De nadere bijzonderheden, die omtrent
het overlijden van Z. H. Leo XIII bekend
worden, doen zien, dat de H. Vader tot in
zijne laatste uren die helderheid van geest
heeft behouden, welk hem gedurende heel
zijn vrij langdurige ziekte zoo bijzonder
heeft gekenmerkt.
De Osservatore Romano, het olficieel
orgaan van den H. Stoel, verhaalt in haar
laatste editie nog de volgende bijzonder
heden omtrent 's Pausen sterfdag. Des
morgens ontwaakte de hooge lijder een
oogenbhk uit zijn staat van verdooving.
Het woord tot de geneesheeren richtende,
zeide hij tot hen, dat zij ditmaal niet bij
machte zouden wezen, den dood te over
winnen.
Na het bezoek der geneesheeren ontving
de Paus achtereenvolgens de kardinalen
In de kringen der geestelijken wordt veel
gesproken over het laatste onderhoud dat
kardinaal Rampolla eergister-ochtend met
Leo XIII heeft gehad. De kardinaal, den
verheven lijder naderende, zeide met be
wogen stem: Ik voel dat ik Uwe Heiligheid
vergeving moet vragen, dat ik wellicht
niet altijd berekend ben geweest voor de
zeer hooge taak die Uwe Heiligheid mij
had opgelegd, en ik vraag vergiffenis voor
misslagen, die ik onvrijwillig begaan kan
hebben.
De Paus wendde langzaam het hoofd naar
Rampolla om, en stak hem met een gebaar
van tegenspraak, de hand toe. Toen ant
woordde hij, met zwakke maar voor alle
aanwezigen verstaanbare stem Er is geen
Feuilleton.
{Een Schets naar Emmy Gordon.)
4) {Slot.)
Op de bovenste verdieping van een ka
zerneachtig gebouw in het Oosteinde van
Londen bevindt zich Ellen Crane op weg
naar het stervende kind, dat zij eens den
toegang tot Drury Lane ontsloot en dat nu
in half zittinde houding, slechts door een
bundel lappen ondersteund, vol verwachting
met hare reeds half gebroken oogen naar
Eindelijk komt zij, de vurig verlangde!
Zij gunde zich geen tijd de tooneelpronk,
die zoo weinig bij de armoedige omgeving
past, af te leggen en heeft die slechts ge
deeltelijk door een donkere mantel kunnen
bedekken.
«Ik wist wel, dat u zou komen" spreekt
moeilijk ademhalend het kind, uit welks
uitgeteerde trekken een vleugje vreugde
sprake van vergiffenis voor Uwe Eminentie.
Wij hebben beiden gewerkt ter eere van
God en de Kerk en met de oprechtste
bedoelingen. Bij die woorden boog Rampolla
het hoofd en drukte een langen kus op de
hand van den stervende. Hij zeide nog
Heilige Vader, zult gij voor mij bidden
Ik beveel mij in uwe gebeden. De H. Vader
antwoorddeRampolla, ik zal u nooit ver
geten. Aldus was het afscheid dat de
eminente Staatssecretaris nam van zijn
meester, dien hij zoovele jaren met grooter.
trouw heeft gediend.
Kardinaal Rampolla heeft, nadat hij van
den dood van den Paus officieel kennis had
gegeven, opgehouden zijn ambt als Staats
secretaris uit te oefenen en maakte aan
stalten om het Vaticaan te verlaten, maar
de kardinaal-kamerling Oreglia verzocht
hem in zijne tegenwoordige vertrekken te
blijven. Rampolla nam dit aanbod aan.
Aan het stoffelijk overschot van den Paus,
eerst, geplaats in de zaal gelegen naast de
zgn. Tapijtenzaal, wordt de eer bewezen,
die de hooge plaats welke de groote doode
innam, vordert. Aan de hoeken van het
doodsbed werden vier brandende kaarsen
geplaatst. Twee edelwachten hielden wacht
bij het bed met de gevelde degen in de
hand, de punt naar den grond gekeerd
den verheven doode eer bewijzende. De
vensters der kamer werden gesloten. De
kamer is behangen met roode stof en geheel
verlicht met kaarsen. Geen enkele bloemen
krans zal in de chapeile ardente worden
neergelegd, daar de ceremoniën van het
pauselijk hof dit verbieden.
De eeredienst aan de deur der zaal wordt
waargenomen door de Zwitsersche en
Palatijnsche gardes, nadat de toegangen tot
de pauselijke vertrekken waren gesloten en
verzegeld door het waarnemend Hoofd der
Kerk, den kardinaal kamerling Oreglia, en
den notaris. Niemand werd toegelaten om
spreekt. «Behalve moeder en u is er nooit
iemand lief >voor mij geweestU weet toch
wel toen dat u mij in het theater
hebt gelaten."
«Zeker, kindje, en ik zou je later ook
wel geholpen hebben, als ik je naam en
adres maar geweten had. Zeg mij nu maar,
wat ik voor je doen kan."
Een mat lachje glijdt over het gelaat
der zieke: «Ik wist het wel", prevelt zij.
«Moeder, laat mij even alleen met de dame."
En deze, die stil in een hoek der kamer
had gezetea, staat op en zegt hoofdschud
dend; «Die aan tering sterven, hebben allen
hun nukken, maar zoo erg als met Maggie
is het met geen der anderen."
Ellen Cranen schuift nog wat dichter bij
het meisje wier stem steeds zwakker wordt.
Een lichte siddering bevangt haar bij de
gedachte dat zij zich dicht bevindt bij een
mensch, die reeds de vleugelen des doods
engels kan hooren. Maar dan bevangt haar
tegelijk een groot medelijden met het kind,
dat reeds moet scheiden uit het leven, dat
in haar eigen aderen nog zoo warm klopt,
en dit medelijden spiegelt zich at in hare
trekken.
«Kijk, lief Doornroosje," fluistert het
het stoffelijk overschot van Z. H. te bezoe
ken dan de kardinalen, leden van het
diplomatencorps, van de hooge families te
Rome en de weinige personen die van een
bijzondere autorisatie van den kardinaal
kamerling voorzien waren. In het dooden-
vertrek werd gewaakt en gebeden door
paters minderbroeders-conventueelen, die
elkander om de vier uren aflosten. Gisteren
ochtend heeft echter de kardinaal kamerling,
vergezeld van eenige kamerheeren, de be
waking van het lijk en de pauselijke
vertrekken overgenomen, waarna bij hier
van de kardinalen, in de zaal der gobelins
bijeen, kennis gaf.
Na de balseming zou gister-avond het
lichaam worden gebracht in de anti-chambre>
waar de eerste plechtigheden plaats hebben
vervolgens wordt het in de Sixtijnsche kapel
gebracht en vandaar heden-avond of morgen
ochtend naar St. Pieter. Reeds worden in
St. Pieter maatregelen genomen om het
stoffelijk overschot daar te exposeerenals
dit geschiedt, zal de kerk voor het publiek
geopend zijn van 's morgens zes tot 's na
middags vier uur, doch men moet van een
toegangsbewijs zijn voorzien, daarna van
vier tot zes uur voor congregaties en col
leges.
Gisteren-middag zijn in de St. Pieter de
eerste toebereidselen getroffen voor de
bijzetting van 's Pausen lijk in de voorloopige
graftombe bij de koorkapel.
Op het St. Pietersplein was het
gisteren-avond vrij druk. Tusschen acht
en negen uren luidden de klokken van
a'le kerken van Rome.
De directeur van het museum en van
de galerijen van het Vaticaan heeft afgiet
sels gemaakt van het gelaat en de
rechterhand van Leo XIII,
Het rouwbeklag der Staats
hoofden.
De Osservatore Romano deelt de tele-
meisje, .«toen ik den armendokter tegen
moeder hoorde zeggen, dat er aan mij niets
meer te doen was, speet het mij wel, dat
>k al sterven moest. Maar daar ben ik aan
gewoon geraakt en later deed het mij heel
geen verdriet meer tot het mij inviel,
hoe het naderhand met de anderen gegaan
is. Zij kwamen allen in den grooten kuil
en moeder kan ze nooit bezoeken, toen
lacht ik zoo als ik nu eens een graf
voor mij alleen kon krijgen, den was het
niet zoo heel erg voor moeder. Misschien
had u wel medelijden en zou u voor
mij zoo iets ais Doornroosje willen spelen en
u gaf dan het geld aan moeder voor een
graf ik zou het niet gevraagd hebben
want moeder en ik zijn geen bedelaars
maar omdat u toch zoo goed is en zooveel
van kinderen houdt.
Ellen's oogen zijn door tranen verduisterd;
oen innig medelijden met bet het jonge
schepseltje dat zoo geheel onzelfzuchtig, er
slechts op uit is der moeder smart te ver
zachten, vervult haar geheel en al. Zij drukt
ie kille handjes teeder in de hare en belooft
net arme kind niet allen een rustplaatsje,
maar ook hulp voor haar moeder.
Het is tijd geworden de moeder te waar
grammen mee ontvangen van den Duitschen
keizer, de koningen van Spanje en Saksen,
den prins-regent van Beieren, graat Bülow,
de minister van buitenlandsche zaken van
Spanje, België, Beieren, Brazilië en van
de Vereenigde Staten namens president
Roosevelt.
Een van de eerste telegrammen van
rouwbeklag aan de vertegenwoordigers van
den H. Stoel verzonden na het bekend
worden van 's Pausen dood, kwam van
keizer Frans Jozef. De oude keizer seinde:
Mijne kinderlijke liefde en onbeperkte ver
eering voor den Heiligen Vader zullen hem
in de eeuwigheid volgen.'
De protestantsche president der Ver.
Staten Roosevelt zond spoedig een telegram
naar Rome van den volgenden inhoud
Door zijn buitengewoon karakter, zijn ont
zaglijke kunde en zijn groote liefde, heeft
Z. H. eer bewezen aan zijn hoogen post en
zijn regeering, die een der langste is ge
weest in de geschiedenis der katholieke
Kerk, is ook een van de scbitterdste tijd
perken in die geschiedenis geweest.
Reuter seint uit Brussel, dat, volgens de
Patriotetoen koning Leopold de kerk van
St. Gudule verliet, hij zeide De Kerk heeft
een groot verlies geledenLeo XIII was
een groot paus, en ik ben er zeker van,
dat God hem reeds de belooning van zijn
deugden geschonken heeft.
De voorbereiding van het
Conclave.
De eerste bijeenkomst der kardinalen
was gisteren-middag om half een atge-
looper..
Naar verzekerd wordt, is in die bijeen
komst der kardinalen beraadslaagd over
de vraag of het wenschelijk was, het
conclave te Rome te houden. Met groote
meerderheid werd besloten te Rome bijeen
te komen ter verkiezing van den nieuwen
paus. Men verwacht, dat alle kardinalen
schuwen, want het einde nadert snel een
vredig sterven met een gelukkig lachje op de
reeds verstijvende trekken. Ellen Crane
spoedt zich weer terug in het volle leven.
Van menig sterfbed stroomt zeggen voor
de levende. Ook voor de tooneelspeelster
ging die zegen met verloren. Het vast ge
loof van het kind, dat zij tot de goeden
behoorde, maakte een diepen indruk op
Ellen's licht ontvankenlijk gemoed.
Zij stond voor een afgrond, waarin haar
hartstocht haar met geweld dreigde neer te
storten. De betoovering is nu gebroken. Het
blinde vertrouwen der doode op haar beter
ik, drijft haar het schaamrood naar de wan
gen en doet haar een moedig besluit nemen.
De groote menigte bewondert haar talent
en de zeldzame bekoring harer persoon
lijkheid.
Maggie Brown, een kind desvolks evenals
zij, heeft meer voor haar gedaan dan iemand
auders. Zij moest gelijk houden. Misschien
is het haar reeds hierboven geopenbaard, dat
zij niet alleen een weldaad ontving, maar
zelve er een grootere bewijzen mocht.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
Rampolla, Vives en Pierotti. Met laatstge
noemde onderhield zich Z. H. over O. L.
Vrouw van den A. H. Rozenkrans.
Ha HAitr ctaort