Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
De oude scMpper Berg.
26ste Jaars.
Dinsdag 25 Augustus 1903.
JNü. 7682.
Bureau Boterstraat 60. Telefoon No. 86.
axgemeen overzicht.
PRIJS YAH BIT B L A Dl
Voor Schiedam per 3 maanden f 1-50
Franco per post door geheel Nederland j - 2.
Afzonderlijke Nummers- 0.05
PRIJS DER ABVERTENTIËN:
Van 16 regelsƒ0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billyke overeenkomsten
aangegaan.
24 Augustus 1903.
De opstand in Turkije.
H« zending van het Russische eskader
Baar de Turksche wateren is nog steeds
groote moment in den Macedonischen
opstand, die bij voortduring de aandacht
^heele beschaafde wereld gespannen
Constantinopel vat men in de
lc'e«le wereld de zending van het Rus
sische Zwarte Zee eskader in vredelievende
«teekenis opmen stelt het ten minste
200 voor* Rusland heelt dat vooral gedaan,
200 heet het, om aan de opgewonden
°penbare meening in Rusland wat te gemoet
te komen en overigens èn Turkije zelf èn de
aar wonende uitlanders te kaltneeren.
Intusschen heeft ondanks deze behage-
fike opvattingen de Porte maar niet zoo
sterk op Ruslands vredelievende gezindheid
gebouwd, dat zij treuzelen dorst naet de
«antwoording van de Russische eischen.
ooals wy reeds weten, zijn deze alle
ingewilligd; voorts heeft de Porte mede
gedeeld, dat in verband met den eisch tot
benoeming van buitenlandsche officieren by
de gendarmerie en de politie, vier Belgische
olficieren zijn benoemd. Met de twee in
Uskub gestationeerde Zweedsche officieren
zijn er dus nu zes Europeanen belast
met de reorganisatie der gendarmerie,
zooals in het Russische-Oostenrijksch her
vormingsprogramma omschreven.
Het verleden week door de Bulgaarsche
''«geering uitgegeven memorandum over de
aoor de Turken gepleegd wordende wan-
aden, is de Porte alles behalve naar den
zin,yvooral de toen vindt zij ongepast.Maar
'"at er bijzonderlijk is geseind over het
°Ptreden der Turken te Kroesjevo b.v. is
Diet geschikt om het geloof te wikken.dat
Buigaren overdrijven. Andere berichten
evestigen de weergaloos barbaarsche
afdelingen der Turksche troepen, maar
ZlJ heeten onvermijdelijk bij eene genade-
°°ze bestrijding der benden. Straks ver-
Feuilleton.
Naar het Duitsch,)
3> (Slot.)
^et vertrek der Hermine waren
"er jaar verloopen.
tiid 0<!i 00't ou<*« ^erf5 hadden ia dien
te ag°u zakeB gemaakt. Men begon erover
m°7#D huiswaarts te keeren. Het schip
afwaok.8^arat'° Didergaan en dan moest men
een wat 'I geven zou, want er scheen
ttlt2-*«keor voor den handel, in 't voor
met nL-er een helderen Novemberhemel en
A'achtigen noordwestenwind had de
mme de Noorweegsche kusten bereikt.
0Dn, ge|?e«l«n avond liep de grijze kapitein
ui, dek heen en weer. Eerst tegen twaalf
8lng by naar de kajuit zeggende
tellen de Turken nog, dat zij de Bulgaarsche
Wallachsche en andere christen vrouwen
en kinderen mishandelen en vermoorden om
hun eigen bestwil, zooals de Engelschen de
concentratiekampen later uit menschlievend-
heid beweerden ingericht te hebben.
De mededeeling dat generaal Tsonsjef en
kolonel Junhof by een poging om zich van
Bulgarije naar Macedonië te begeven, door
de Bulgaarsche politie waren gevangen
genomen, blykt onjuist. Niemand minder
dan Junhof zelf zegt het in een brief aan
Westjerna Postsja. Natuurlijk weer een
mooio gelegenheid om de Bulgaarsche
regeering van heulen met de Macodonische
comités te beschuldigen en te zeggen, dat de
regeering van vorst Ferdinand de leiders
der opstandelingen wei kan, maar niet wil
oppakken.
De Porte heeft de oproeping gelast van
50.000 Albaneesche soldaten om de Mace
donische opstandelingen te bestrijden en
kondigde, in antwoord op de Russische
nota, onmiddellyke voldoening aan van alle
eischen.
Volgens draadhericht uit Salomki bemach
tigde de troepen ahe dorpen in de buurt
van Flosmia en hakten de garnizoenen van
de opstandelingen m de pan, van welke een
alleen uit 500 man bestond217 opstande
lingen werden gedood in een gevecht nabij
Okhrida.
De zaak—Humbert.
De zaak—Humbert is Zaterdag voor het
Parijsebe Assisenhof ten einde gebracht.
Na het eindigen der pleidooienj deed
Théièse Humbert een verklaring aan het
eind waarvan zij zeide, dat de werkelijke
naam van de Crawfords Regnier is, die de
tusschenpersoon was tusschen Bismarck en
Bazaine.
Het «geheim van Théièie" zou dan
daarin bestaan, dat zij, zooals beweerd
wordt, een natuurlijke dochter is van wijlen
maarschalk Bazaine, die miüioenen bezat
oi heette te bezitten, op welke milhoenen
zij recht meende te kunnen doen gelden
«Die mij het eerst meldt, dat de vuur baas
van Lmdesn&s in zicht is, krijgt een daalder".
Om drie uur 's morgens kwam de lichtma
troos, Eduard, in de kajuit van den oude.
«Kaptein" meldde hij, «de vuurtoren van
Lindesnis is in zicht."
De oude man was in een oogwenk op het
dek. Kijk, dat is LindesnasMorgen-avond kon
by, als de wind althans aanhield, tehuis zijn
Hij bleef tot de eerste morgenschemering
op het dek, terwyl zijn oogen onafgebroken
staarden naar bet licht en de flauw te
onderscheiden kust.
Die mij 't eerst meldt, dat de vuurtoren van
Braatholm in zicht is, krijgt twee daalders.
Laat in den avond kwam de lichtmatroos
in zijn kajuit, Braatholm recht vooruit, in
't Noorden, kaptein."
De oude man kleedde zich aan, vlug ging
het echter niet, bij voelde zich zoo mat
Zijne boenen waren stijf en ook de borst
deed hem pyn. Met met geringe moeite
kwam hij op net dek.
Hy hield zich aan de takelage vast en tuurde
in noordelijke richting. Ja 't was zoo 1 't Was
en daarom op deze basis haar geheele
systeem van zwendelarij bouwde 1
Maar de achterneven van Bazaine ver
klaren in een brief aan de Lanternedat
hun oudoom niets bezat en zelfs doodarm
gestorven is. En Thérèse's schoonmoeder,
de weduwe van den overleden staatsman
Gustave Humbert, dat zij van dat ver
schrikkelijk geheim harer schoondochter
nooit het geringste heeft vernomen, ook
niet de minste toespeling. En toch heeft
Thérèse Vrijdag nog uitgeroepenDe jury
zal mij vrijspreken.
Zij heeft zich echter deerlijk vergist. Na
vier uren van beraadslaging keerde de jury
Zaterdag in de zaal terug. De zitting
werd heropend. Op de 258 vragen betref
fende valschheid in geschrifte en oplichting
was het antwoord der jury bevestigend, op
enkele ontkennend. De uitspraak erkende
verzachtende omstandigheden voor alle
beschuldigden. Het hof verwijderde zich
om te beraadslagen.
Na terugkeer veroordeelde het Théièse
en Frédéric Humbert ieder tot 5 jaren
tuchthuisstraf en 100 francs boete.
Romain Daurignac werd tot drie jaar en
Emile Daurignac tot twee jaar gevangenis
straf veroordeeld.
Nadat Thérèse Humbert in de zitting van
Zaterdag verklaard had, dat zij aan
Poincarré, toen hij minister van financien
was, een bedrag van verscheidene millioenen
had laten zien in stukken aan toonder,
heeft Poincarré nu in een open brief
gezegd, dat Thérèse hem inderdaad een
rentebrief getoond had, waarvan Poincarré
noch de waarde, noch de echtheid onder
zocht.
Z. H. Pius X.
Uit Rome wordt nog gemeld
De H. Vader had deze week een lang
onderhoud, dat bijna vier uur duurde, met
kardinaal Rampolia, die inlichtingen ver
strekte over tal van zaken.
Z. H. benoemde tot kanunniken van
St. Pieter mgr. Angeli, mgr. Sardi en mgr
het licht van Braatholm 1 Nog slechts enkele
uren en men zou het anker laten vallen.
«Ach, Eduard," zeide hij tot den lichtma
troos, «haal jij eens even mijn vouwstoel
beneden. Je weet wel, die zoo dichtslaat1"
Hij sliep rustig in zijn vouwstoel op het
dek, de oude schipper Berg.
«Maar hij slaapt te lang, dat 's verkeerd",
zegt de stuurman, »'t is voel te koud", De
stuurman tikt hem op den schouder, de
oude man kijkt op.
«Ge zult kou vatten, kaptein, ge moet
hier met blijven zitten."
«Ach neen, dat moest ik ook eigenlijk
niet. Maar wy zullen wel voor zonsopgang
voor anker gaaD."
«Zeer zeker, kaptein."
«En zoodra net dag wordt, alle vlaggen in
top, stuurmanAile vlaggen hoor je, want wij
heODen een voorspoedige reis gehad, wy kun
nen tevreden zijn De consul zal ook blij zijn,
ja, ja, wij hebben goede zaken gemaakt."
De oude schipper Berg bleet in zijn vouw
stoel zitten. Hy knikte en glimlachte, terwijl
Leva, rector van het Boheemsch college.
De H. Vader zond bij eigenhandig
schrijven zijn zegen aan de algemeene
vergadering van werklieden en boeren
bonden in Bergamo. In dit schrijven spreekt
Z. H. den wensch uit, dat aldaar zoo
spoedig mogelijk het Volkshuis tot stand
moge komen, waarvan Paus Leo XIII de
plannen zegende.
Kardinaal Gibbons over het Conclave.
Een medewerker van een Italiaansch
blad had een interview met kardinaal
Gibbons, die om gezondheidsredenen rust
neemt bij vrienden uit Baltimore, die op
dit oogenblik in Zwitserland vertoeven.
Mgr. vertelde hem, dat het getal stemmen
op kardinaal Sarto uitgebracht, bij iedere
stemming toenam. Telkens weer nam deze
het woord om het H. College te smeeken
van zijn benoeming af te zien, Zijn stem
beefde, zijn oogen schitterden en tranen
bedekten zijn gelaat. Na iedere stemming
wees hij weer op al wat hem ontbrak
voor de pauselijke waardigheid. Het waren
echter juist deze redevoeringen, van zooveel
nederigheid en verstand getuigende, die op
hem steeds meer de aandacht van het con
claaf vestigden. Zijn woorden deden ons
hem nog beter leeren kennen dan door wat
wij wisten uit zijn daden en uit mededee-
lingen van personen dia hem kenden. Den
vooravond van zijn verkiezing, toen ik, nadat
andere kardinalen mij waren voorgegaan,
op mijn beurt hem ging bezoeken om zijn
tegenstand te overwinnen, kreeg ik hoop,
dat hij zich bij de verkiezing zou neerleggen.
Z. E. had het nog over Oostenrijks
veto. Aile kardinalen, zoo zeide hij, waren
overtuigd, dat Oostenrijk indirect tegen de
verkiezing van kardinaal Rampolia zou
ageeren, maar ^niemand verwachtte een
formeel veto. Toen dan ook de karnaal van
Krakau opstond en verklaarde in naam van
den Keizer te spreken, was het H. College
een en al verbazing over zooveel stoutheid.
Onmiddellijk lieten zicb plechtige, maar
verontwaardigde protesten hooren. Dit inci-
de Hermine de fjord doorkruiste, die allengs
smaller werd.
«Wat 'n heerlijke nacht, wat 'n sterren I
Ginds ligt Aspenken, het eigendom van den
ouden kapitein Rose. Ja, ja, de ouwe Rose
beeft ook heel wat mee gemaakt van zijn
leven.... Een heerlijke nacntl 'k Heb 't vol
strekt niet koud. Ik dacht, dat 't guurder
was. Stuurman, niet vergeten te vlaggen.
Alle vlaggen in top, stuurman
Toen de stad ontwaakte, lag de Hermine
voor anker. Zij vlagde halfstok, de oude
kaptein Berg was niet meer.
Men wist met precies in welk uur by
ontslapen was, want hij zat als levend in
zijn vouwstoel op het achterdek, en hy was
bijna koud, toen de stuurman hem wekken
en vragen wilde, of zij voor anker gaan of
verder de bocht zouden inloopen.
NIEUWE SCHIEDA
