Dagblad voor Schiedam Omstreken.
biEefin^Hsl
28ste Jaargang.
Zaterdag 25 Februari 1905
No. 8140.
EERSTE
frTb™SwT„8r,eS
v?m3L" rsrkt e"in «BS
AVONTUREN.
LonSjte 6 f'~ kwM
Of'ficieelp Berichten.
Kennisgeving.
kS" n" TSrpÜlSe"2f; di' ,he'
"*tór!!d£rXean'kÖm ,^bied. mr
di tóïïnTin ,°p 8 S"W1 a.s. aan te besteden
StmmseS;ken' PUtranden' meerPalen en paal-
U a s k o 1 e ïi.
Algemeen Overzicht.
De oorlog in Oost-Azië.
F E UIL LET ON.
tóng in
ABONNEMENTSPRIJS:
ka«<Dlvnn,!a(Lrrfhi^nt da|el'jks' uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en
week 10 rent'F*™* ^ei uiaanden 1.35, per maand 45 cent en per
st,^^5™er^bdJ^f!'JkS aanSen°men aan ons Bureau: Boter-
J°e Hdtndelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders.
BureauBOTERSTRAAT 50.
Dit nummer bestaat uit twee bladen en een
Geïllustreerd Zondagsblad.
.mitrthiiimmiidinnm^.iiiiiitmnaiimmigiti
PRIJS DER AD VERTENTIëN:
Van 1—6 regels ƒ0.77 met inbegrip van bewijsnummer.
Elke regel daarboven 121/3 cent.
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend.
Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel.
Voor herhaaldelijk a d v e r t e e r e n worden uiterst b i 1 -
lijke overeenkomsten aangegaan.
Telefoonnummer 85. Postbus no. 39.
Burgemeester en Wethouders van Schiedam
ting naar het inkomen dienst 1904/1905 doorben
door h! e? den 13 Februari daaraan volgende
o-opHtrpi6010!? oedePu^teerde staten dezer provincie
m a aan den ontvanger der o-emeenteter
tarie W t6 rekenen van beden, op de secre-
aa™iagdeopejeV°^'pS If." !eder..aangemaand zijnen
Burgemeester en Wethouders voornoemd
VERSTEEG.
De Secretaris,
V S1CKENGA.
ünHIEDAM,
gemeentewerf ^Tn'nVf^R ,ter inzage op de
retarie (Afdeeling A) verklaar" gemeente-sec-
de bermen der
vlee°sch;an Be9ra®fiplaats voor afgekeurd
tof d» lm I1®" Ilavendijk vanaf de Hoofdstraat
tot de Spuisluis met de Maaskade- 100'Mraat
Havendijk'net den °Prit «aar den
6o van hel B^fen. lan=s de Spuihaven
Februari a.s. kantoie in te leveren voor 28
torï van ad?r dageli-)ks te bekomen ten kan-
de Gemeentewerken tusschen 9 en 12 uur.
•va?eGaïkolfnj"aafabriek vraaSt aanbiedingen
an Uaskolen voor levering 1905/6
Inlichtingen bij den Directeur.
24 Februari.
Van het oorlogsterrein.
dd ™araal Sacharof ^eldt aan den generalen staf
d- -3 Februari: Vanmorgen vroeg is de vijand
Een Oost-Aziatische vertelling.
45)
diéfaLfi^1 en aL Het was een boosaar-
vterfrST g °m 1° d°en' Wat haar vader
verGnet zou veroorzaken. We hebben haar met
geweld teruggehouden, terwijl de vader bad en
„meeste, dat ze haar voornemen niet zou uit
voeren^ Maar toen we naar het jacht roeiden
was hij weer hard tegen haar. Daarom sprak
hem zoodra ze naar hare kajuit was
gegaan en bij antwoordde er weinig op Nu
schijnt hij echter te denken, dat hij, eenmaal
aan boord Van zijn schip gekomen, haar wil
ZOU kunnen breken. Maar ik vrees voor de
gevolgen.
„Wel, liet ziet er niet rooskleurig uit, dat
is waar."
„Neen en dus moest ge om zijnentwil u met
de zaak bemoeien."
Jk zou nog liever andermaal tegenover den
keizer van Korea staan of tégen zijné bemin
nelijke onderdanen, in massa vergaderd. Doch
om invent wil zal ik het wagen. Ja, en om
hem ook; ik zou, er alles voor over hebben
om hem 'het leven aangenamer te maken."
„Dank u," zejde het meisje met een zucht
wederom met een aanzienlijke strijdmacht tot den
aanval ovegergaan tegenover de afdeeling van Tsin-
ho-stjen. Onze vrijwilligers trokken in den na
middag uit een versterkte stelling terug. De strijd
macht van den vijand rukte op van het Zuiden en
trok den linkervleugel van onze stelling om. Een
sneeuwbui verhinderde ons, den vijand gade te
slaan. De aanval van de Japanners was weifelend.
Eenige afdeelingen kwamen echter tot op een
afstand van 900 pas. Met het ondergaan van de
zon vielen de Japanners op den Beresjefheuvel
aan. De aanval is afgeslagen.
Onthullingen.
Gruwelijk zijn de bijzonderheden van het verslag
dat dr. Koslofski, als gedelegeerde van den Rus-
sisclien geneeskundigen kring, heeft openbaar
gemaakt over den onbeschrijtelijken janboel die
bij bet vervoer van de gewonden na de jongste
gevechten van de Sjaho heerschte. Dertig duizend
gewonden zijn bij een koude van 14 graden
Reaumur in niet verwarmde wagons getranspor
teerd, zonder geneeskundige hulp. Wegens de
gebrekkige regeling, moesten zij later te Charbin
nog drie dagen in deze wagons blijven liggen,
zonder verwarming of warm voedsel, zoodat bv.
in een spoortrein van alle gewonden nog armen
en beenen zijn afgevroren. Reeds in Augustus
hadden de dokters te Charbin verklaard dat de
gezondheidskundige dienst aldaar, voor zoover hij
van staatswege geregeld was, alles te wensehen
liet. Alleen de dienst van de zemstvo's was goed
ingericht.
De gewonden die naar Rusland terug worden
gezonden, krijgen tot lrkoetsk maar 2 kopeken
(nog geen 3 centenper hoofd dagelijks, om hun
onderhoud te bekostigen, terwijl het brood 10
kopeken per pond kost.
De vredesgeruchten.
Een berichtgever van de Times meldt, uit Pe
tersburg De dusgenaamde vredesconclaves op
Tsarskoje Sela hebben aanleiding gegeven tot de
geruchten, welke naar het buitenland zijn over
geseind, dat Rusland bereid is om groots con
cessies te doen in het Verre Oosten. Ik heb'
do beste redenen om mede te deelen dat die
geruchten een averechfsche voorstelling van den
toestand geven. De regeering beseft het gevaar
van onderhandelingen die met een fiasco of on-
eerVollen vrede zouden kunnen eindigen, en in
beide gevallen den binnenlandscbeh toestand zou
den verergeren.
Het is een <ja]. (]0 Ci0nc]av-es 0p Tsarkoje
Sela gewijd zijn geweest, aan de vraag van de
zemski sobor, welke de Keizer thans besloten
heeft te beleggen, ten einde a,an de vertegen
woordigers van de natie over te laten om de
vraag van oorlog of vrede te regelen. Hoe zij
ook mogen beslissen, de positie van de regee
ring zal fer grootelijks door versterkt worden en de
belangen van do dynastie zullen beveiligd zijn.
Indien, gelijk algemeen verwacht wordt, de af
gevaardigden ten gunste van den vrede beslis
sen, verwacht de regeering, versterkt door den
steun van de na,tie, gunstige voorwaarden te he-
van verlichting. „Laten we nu over iets an
ciens spreken."
„Met veel genoegen, Hilda. Ge hebt me nog
geen antwoord gegeven op de vraag, welke ik
onlangs gedaan heb, dan door een blik, dien
ik grootelijks geneigd ben om met het één let
te rgrepige woordje „ja" uit te leggen."
Het meisje lachte en kreeg een kleur van
verlegenheid. Toen keek ze me even aan, doch
sloeg hare oogen dadelijk weer neer.
„Die blik beteekende meer dan het kleine
woordje ja. Driemaal zooveel. Hij was ge
lijk aan het drielettergrepige sympathie. Ik
wilde u alleen mijne sympathie te kennen
geven."
„Was dat alles?"
„Was hel niet meer dan genoeg?"
„Voor mij niet. Ik verlang oneindig meer
van: u dan alleen overeenstemming van gevoel.
De mensch beeft slechts weinig noodig hier
beneden en ik verkies dat kleine éénlettergre
pige wootrdje ver boven het langere drieletter
grepige, maak mij voor altijd gelukkig, door
het uit te spreken."
„Voor altijd is een langen lijd", zeide ze droo-
merig met 'half gesloten oogen.
„Juffrouw Stretton wees zoo goed naar be
ne* en te gaan; ik moet met mijnheer Fremorne
spreken."
De woorden, scherp en, kortaf gebeten, sne
uen als een mes door de lucht en terwijl ik
m Verbazing opsprong, zag ik juffrouw Hem-
dingen. Terwijl, zooi die niet worden toegestaan,
do natie waarschijnlijk zal aandringen op oorlog
tot het uiterste.
In de Japansche bladen worden de vredesge
ruchten sterk betwijfeld. De Dzjidzjisampo zegt,
dat Japan wel dwaas zou zijn, zich door zulke
praatjes op een dwaalspoor te laten brengen, de
JSlsji-nisji sjimboe schrijft ze toe aan de wensehen
der houders van Russische fondsen, die een eind
willen maken aan den voor Rusland zoo noodlot-
tigen oorlog. Maar Japan ban niet denken aan
vrede, zoo lang de Oostzeevloot en Koeropatkin
nog niet verslagen zijn, en Wladiwostok nog niet
genomen is.
Het Noordzee-incident
Achteraf blijkt de inhoud der uitspraak van de
Doggers b ank-commissie nog niet vast
te staan. Dat de uitspraak gedaan is, wordt niet
tegengesproken, maar een ambtelijke mededeeling
aan de beide regeeringen is nog niet geschied.
Het heet nu weer, dat tegenover de erkenning
der rechtmatigheid van Rozjestwenski's handeling,
andere overwegingen staan, gunstig voor de En-
gelsche opvatting dat het een zeer lang stuk is,
met goed- en afkeuring voor beide partijen, enz.
Dat laatste zal wel waar zijn het past bekomen
in het kader van de geheele werkzaamheid van de
commissie. Vermoedelijk talmt men de openbaar
making van het stuk om de ergernis der Engel-
schen eerst wat te laten bekoelen. De hoofdzaak
echter schijnt toch wel, gelijk gemeld is dat de
commissie het optreden der Russische vloot niet
beslist afkeurt. Van de verdere geruchten zullen
wij maar geen melding maken.
RUSLAND.
De moordenaar van Sergius.
Grootvorstin Elizabeth heeft een bezoek ge
bracht aan den mooTdenaar van haar gemaal,
teneinde hem naar de drijfveeren der misdaad
te vragen.
De grootvorstin vertoefde 30 minuten in de
cel. Toen zij buiten kwam, snikte de moorde
naar. Op hare vraag, waarom hij den moord
bad gepleegd, moet de man geantwoord hebben:
„Voor het heil van Rusland!" Moge God u
vergeven, zou de grootvorstin gezegd hebben.
G a p o n's vlucht.
Do correspondent van de Petit Parisien te St.
Petersburg heeft den jongen Russischen schrij
ver ondervraagd, die met pope tiapon Rusland
verlaten bad. Gapon en zijn vriend waren als
boeren verkleed. Zij verlieten Petersburg met
een slede en lagen op het stroo, de houding
aannemend van dronken menschen. Vandaar trok
ken zij naar Kroonstad en Wijborg. Onderweg
werden zij dikwijls door officieren en politie
agenten aangehouden. Van Wijborg trokken zij
per ijsslede over zee naar Heisin gfors, en van
daar naar de haven van Abo, waar zij zich in
scheepten naar Zweden. Uit. Zweden ging Gapon
naar Parijs en Genève.
Het heet zeker dat hij naar Rusland zal terug-
keeren.
ster voor ons staan, met een gezicht als een
donderwolk.
Ik keek om, ten einde te zien, welke uit
werking hare verschijning op mijne gezellin had,
doch haar stoel was ledig en zij nergens meer
te zien. I I
i
XVII.
„Wjlt ge gaan zitten, juffrouw Hemster", vroeg
ik zoo kalm me zulks mogelijk was.
„Neen, da,t wil i k niet", snauwde zij mij
Ik weet niet hoe het kwam, dat. die jonge
dame mij altijd deed vallen in een onwille
keurig onbeleefd gedrag tegenover haar; ik vrees
echter, dat zulks wel eenigszins in mijn na
tuur ]ag. Ik was ten hoogste verbolgen over
haar ruw optreden tegen Hilda Stretton.
„Oh, goed, blijf dan staan," zei ik breken
de met alle gevoel van ridderlijkheid en om
de maat mijner onbeschoftheid vol te maken,
bet ik mij dadelijk daarop in den stoel vallen,,
waaruit ik juist was opgestaan. Terwijl ik er
op neer kwam dat het dunne riet kraakte, moet
een blik welke de dame op mij wierp, Veel
geleken hebben op dien, waarmede Medusa de
menschen in steen veranderde.
„Wel, ge zijt beleefd, dat moet ik zeggen",
riep ze, terwijl hare rokken onheilspellend
ruischten bij hare wandeling op en neer
vóór mij. i I I!
Maxim Gorki.
Nadat het openbaar ministerie en de politie
het daarover eens geworden waren, verklaarden
zij, Gorki tegen een borgtocht van 10,000 roebel
vrij te laten. Daar de borgen en het geld gevon
den zijn, is de zaak thans aan den gouverneur-
generaal Trepof, ter eindbeslissing voorgelegd.
Trepof heeft nog geen besluit genomen. De toe
stand van Gorki is volgens de laatste berichten
erger geworden.
Uit Moskou.
Gister-nacht zijn de schrijvers Leonidas Andre-
jef, Chirikof, Skitalets en nog veertien andere
schrijvers in het huis van Andrejef gevangen
genomen.
Het gerucht gaat, dat aan directiën van spoor
wegen een rondschrijven is toegezonden, waarin
wordt medegedeeld, dat het personeel van de
spoorwegen behandeld zou worden als militairen.
Met betrekking tot de staking zouden tegen hen
dezelfde maatregelen worden genomen, als tegen
liet personeel van spoorlijnen, waar volgens bij
zondere bepalingen de mobilisatie is afgekondigd.
Uit Warschau.
Een afdeeling politie-agenten, die door de
Alexandrevastraat liep om een post, af te lossen,
is plotseling aangevallen door de menigte. Twee
agenten zijn doodelijk gewond door revolverscho
ten.
De algemeene werkstaking van het personeel
van de spoorlijn naar BrestLitofski is aange
vangen. Men verwacht, dat ook de arbeiders der
gasfabriek zullen gaan staken. Eergister-avond
hebben twee werklieden driemaal op een politie
agent geschoten deze is zwaar gewond.
Men is er met groote moeite in geslaagd, twee
treinen onder bedekking van troepen naar Mlawa
en Kowel te laten rijden. Andere treinen konden
niet doorgaan.
Een later telegram meldt
De gouverneur heeft van de hoogere beambten
van de spoorwegmaatschappij Warschau-Weenen
een telegram ontvangen met de mededeeling, dat
de raad van toezicht der maatschappij, met het
oog op den nood, waarin de arbeiders verkeerden
tengevolge van de staking, gezind was de loonen
te zamen met een bedrag van 650,000 roebel te
verhoogen. Men wacht liet antwoord der stakers
op dit voorstel af.
Heden-nacht werd nog uit Warschau geseind
Gister-middag om vijf uur ontvingen de verte
genwoordigers van het personeel der spoorweg
maatschappij Warschau—Weenen een gunstig ant
woord op hun eischen. Des avonds om 7 uur ont
vingen zij een schriftelijk besluit, geteekend dooi
de directie, dat zij nu ook terstond de spoorlijn
vrij zouden laten voor het verkeer. Mogelijk zou
den er 's avonds al weer treinen vertrekken.
Het bestuur van den spoorweg Petersburg
Warschau laat officieel bekend maken, dat op
deze lijn, ondanks de werkstaking te Warschau,
de treinen niet ophouden te loopen. Er zou geen
gevaar bestaan voor de veiligheid, de roerigheid
nam af, troepen hielden de wacht, en alles was
rustig,
„Gij hebt u aan boord van dit jacht alleen
alle goede manieren toegeëigend," was mijn on
behouwen antwoord. „Aldus is §j' niets voor
de anderen overgebleven."
Ze bleef staan en keek mij aan.
„Ge zijt een vlegel," barstte zij uit.
„Ge hebt die opinie al vroeger tiitgesproken.
W aarom komt ge niet met iets oorspronkelijks
voor den dag?"
„Denkt ge, dat ge zoo spreekt als een fatsoen
lijk man?"
„Neen, zeker niet. Eenige jaren van rond
zwerven, gevoegd bij onlangs plaats gehad heb
bende gebeurtenissen, hebben me alle aan
spraak doen verliezen, op den naam van fat
soenlijk man. Als ik die ten minste ooit ge
had heb."
„Ge geeft, dus -toe, dat ge tot het schuim der,
aarde behoort?"
„Oh, zeker."
Op eens ging ze zitten op den stoel, welke
Hilda verlaten had en keek mij eenige oogen-
blikken strak aan. Toen hervatte ze met een
stem, die veel zachter was geworden
„Waar spraakt gij met juffrouw Stretton zoo
ernstig over, toen ik boven kwam?"
„Hebt ge het niet gehoord?"
Wordt vervolgd.)
