Dagblad voor Schiedam en Omstreken. !r^ - - gastei -arusr rip— s zal «tii rüar r 28ste Jaargang. Donderdag 23 Maart 1905. No. 8162. l oL TT'1Mahlud Wettelijk sluitingsuur. feuilleton. AVONTUREN. i.HoT"buA/?rter.ef'die hu» Officieele Berichtend Ken nisgev i n g. Sto f«W. »*- Algemeen Overzicht. STcT? va» Schiedam Geven kennis »P ln/en der Hi"derwet de navolgende vereunnl lnoezetenen: dat op heden wiTopTooS °ra dit W •terfj uitebLr d e«'*Me,aad VSU1 Am. M. ei! dc h«l r ,Tmissie' be' dieÏm°1rlt°ePaSSeI'k °p «"kHiMrijvcn hls deJt 1 ibelanS^' ZOOWel d6r wfnkeli^ kenf bedirden> Wl0rdt de commissie er- De oorlog in Oost-Azië. ABONNEMENTSPRIJS- 10 cent. Franco per post door geheel,Nederland f2.— ner kwartaal Afzonderlijke nummers 2 cent 1 Kwartaal. PRIJS DER ADVERTENTIëN: Van 1—6 regels f 0.77 met inbegrip van bewijmummei». ►g^^Elke regel daarboven 121/2 cent. Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel. Voor herhaaldelijk adverteer en worden uiterst] bil lijke overeenkomsten aangegaan. Telefoonnummer 85. Postbus uo. 39. B00nsrii!e™ S d?n feestdaS van I- VROUW SCHErnïl? KIEUWE SCHIEDAM- ~TU' ZaterdaS-avond a.s. n i e t v erscliynen. geplaatst te /Ie" ry ,lg"avolul a.s. wenschen g Plaatst te zien, «onlen beleefdelijk verzocht *oe vroeg .^.nk Innch^tingen weïke^gëAar, schade oi hinder kunnen veroorzaken. lo. aan Th P ^vïr 'TZ1Jn verleend: Co. en zijne rechtverkrV ™,a Th P Wil"xel "jner branderij s i,® J ljgenden tot uitbreiding «o. 93, kadaster' sectie H n? oo«^ordvestsingfl waterketel met een met een st°om- 7.5 M'; verwarmingsoppervlak van 2o. aan J. Hnet tot uitbreiding zijner hr^a6 ï?chtverkrijgenden Westvest no. 35 kadnulé "J' staande aan de een stoomwaterketel meteen01'6 L n°' 449, met vlak van 9.5 M2. n verwarmingsopper- S c h ie d a m, den 23sten Maart 1905 u' 'Jemeater en Wethmid Mn wr T, f ers voornoemd, Mfl- VV H. JANSEN W.D. De Secretaris, V. SICK ENG A ue neeren Treub, Schölvinck Har™ de n, l die 2ich tol cn ohmS "f' Zich tot "OkinrichtrngCD til \f°° learooms verbonden thccwuikcls cd banketbakkerijen c„ vind, LT c vgenheid Beskuit het ïleeach ge- heel toebereid ter plaatse te nuttigen. oor deze bedrijven is thans eene regeling hg nomen in de Algemeene Politieverordening Unt deze regeling onvoldoende is ter beharti- aaM d f eVemV€l °0k' 'dat de bijzondere aard dezer gelegenheden ook in de toekomst het wel onmogelijk zullen maken hen op den- Een Oost-Aziatische vertelling. 65) Tóór zÜne Majesteit nog recht. bet\j- gebeurd is' zal ik te Seoul zijn ,1 mi|ne Japanners en ik maak mii sterk aen ouden jongen zoo'11 schrik op het lijf té jagen, dat ik binnen tien minuten weer op weg Zal zijn met de heele familie van den eersten minister. Eens aan boord van den lichter zijn we veilig want Korea bezit geen enkel schip °m ons achterna te zenden en alles zal zoo snel in zijn werk gaan, dat de boot halverwege m den Stillen Oceaan 'zal wezen, vóór de Kore- anen nog een besluit hebben genomen, wat te doen. Ik zal het schip Verlaten te Nagasaki nt Sjanghai of in een andere haven welke u et best Voorkomt en mij daar weer aan boord vaii het jaciit vervotegcai." „Ge schijnt u voor te stellen, weinig moeite met uwe onderneming te zullen hebben? „Oh, met de minste." „Nu goed. Ik zal hier op u blijven wach ten. We zijn allen meer of minder het leven zelfden voet als de eigenlijke winkelbedrijven te behandelen. Hoewel overal extern bediendenpersoneel het meest wordt aangetroffen, komen in die bedrij ven, waarin men zelden meer dan één winkelbe diende vindt, toch noig herhaaldelijk interne bedien den Vóór. Alleen in het banketbakkersbedrijf (vrou welijke bedienden) en het varkensslachters bedrijf (mannelijke) vindt men zoo goed als uitsluitend intern personeel. Vooral de openingsuren der win kels zijn thans al naar den aard en de buurt der vestiging zeer uiteenloopend. Er zijn zelfs winkels, die ook gedurende den ganschen nacht Open zijn. Wat de Zondagsluiting betreft, zijn er Israëlietische winkeliers, die èn Zaterdag èn Zondag geopend zijn. Dikwijls bestaat dan het personeel voor de helft uit Israëlieten en voor de andere hellft uit niet-Israëlieten. De eerste hebben dan den Zaterdag, de tweeden den Zon dag vrij. Niettegenstaande er vele invloeden zijn, die naast den arbeidstijd het al of niet schadelijke karakter van den arbeid bepalen, meelnt toch de commissie, dat de lange arbeidsdag in de winkelbedrijven t.e Amsterdam, die zelden min der dan 13" uur is, en herhaaldelijk tot 15 a 17 stijgt, reeds op zich zelf schadelijk voor de betrokken personen is te achten. Zij houdt dezen langen arbeidsdag niet alleen schadelijk voor de gezondheid, maar ook voor de geestelijke ont wikkeling der winkelbedienden. Na een langen arbeidsdag, die eerst laat in den avond eindigt, komt van eenige geestelijke inspanning in den regel niets meer. Een winkelier in een druk beklante zaak in dames-mode-artikelen erkende, dat hij geen per soneel langen tijd kon houden, daar al zijn vrou welijke bedienden aan het sukkelen gingen. Omtrent sommige bezwaren 01 a. der si garenwinkeliers merkt de commissie op, dat „wat Zondags en na 9 uur 's avonds in café's zal worden verkocht, zulke kleine hoeveelheden zijn, dat het in den regel wel de moeite niet zou, leenen als caféhouders de benoodigde si garen in het groot gingen inslaan. Zij zouden du,s den benoodigden voorraad als regel wel in het klein bij: sigarenwinkeliers blijven koopen en zoodoende den winkeliers geen schade bezorgen, ocht het hierbedoelde bezwaar grootere afme- ngen aannemen, dan zou naar een middel moe- i worden uitgezien om het zooveel mogelijk te ondervangen. De vrees, dat het vervroegde sluitingsuur eene e\en iging van het venten langs de straat (ou tengevolge hebben, wordt gegrond geacht. a iet uui, waarop de winkels gesloten moeten zijn zou men den straatverkoop dan ook willen verbaeden. Met is der Commissie bij: haar onderzoek er uigend gebleken, dat gemeentelijke veror deningen slechts dan mogelijk en wenschelijk zijn, indien bij eenzelfde categorie van winkelbedrij ven geen enkele winkelzaak uitgezonderd wordt, e uitzondering te „meten maken, die het Ont- een hotel. Het zon Zm' ,W1J gaan naar gij mijne dochter eens'aan hét kwaad/f1' dat welke al zoo- de nlaSnmfzt Verskmd bracht> minister. Ze houdt er nogal al?" stamboel in ik IniTOD ngi.'.""8 d'e ll'HWosohe „Ik zou haar aanraden, nooit zonder geleide uit Ie gaan, mijnheer Hemster „Wel er hangt veel van af,' wat Gertie zel ve er van denkt, gelijk ge wel alreéds zult hebben opgemerkt, terwijl ge hier zijt een é'fnr? tel' geroePen ik haalde een stoel voor haar en zette haar den toe sand uiteen. Ze luisterde wel naar mij, doch glimlachte minachtend, zeggende, dat zij heel goed op haar zelve passen kon. daarmede kunnen volstaan, doch ik hrt^T? U gevaar' waarin ze verkeerde nog öctei dan haar vader, daar ik Nagasaki kende als mijn eigen zak. «hÜLT** ,?r dus °P'. dat in ««n doolhof van nn 'n> zulke als er in de stad zijn, een per- - die er lang heeft gewoond, zelfs ver walen kan en dat de eerste minister met zijn geld, het schuim van aJle natiën kon oinkoo- pen waar de haven vol van was, menschen, die een moord zouden doen voor een klein som metje geld. „Ge behoeft er verder niets van te zeggen, werp-Arbeidswet 1904 voorschrijft, zou eene zóó schromelijke bevoordeeling geven van die win kels, die uitsluitend door den éigenaar of een zetbaas met zijne echtgenoote gedreven worden, en zou eene zóó rechtmatige verontwaardiging der overige winkeliers in het leven roepen, dat zelfs indien eene gemeentelijke verordening, ge lijk die het Ont werp-Arbeidswet 1904 zich denkt, op papier bestond, deze praetisch onuitvoerbaar zou blijken. Aan het Rapport zijn overzichten toegevoegd, aangaande den toestand in andere landen. In Duitschland is het open zijn der winkels van 9 uur 's avonds tot 5 uur 's ochtends, door het gansche rijk verboden: 9 en 5 uur zijn de gren zen, met vrijheid der gemeenten tot meerdere beperking, waarvan ook in menige gemeente wordt gebruik gemaakt. In Z. Duitschland b.v. is vrijwel algemeen de 7 uur-winkel-sluiting in zwang -in N.-Duitschland blijkt nog weinig neiging om uit eigen initiatief tot de 8 uur- sluiting te komen. De invoering van het wet telijk sluituur, heeft in Duitschland tot geen be zwaren in de praktijk aanleiding gegeven. In Engeland kan volgens de Shop Hours Act van 1904, door het gemeentebestuur, met goedkeu ring van den vertegenwoordiger van het Staats gezag, voor de verschillende dagen der week een sluitingsuur voor alle winkels of voor een bij zondere rubriek van winkels worden vastgesteld. Het verplicht sluitingsuur mag niet vroeger dan 7 uur zijn, met uitzondering van één dag in de week, waarop het niet vroeger dan 1 uur in don namiddag mag zijn. Het gemeentebestuur dat een verordening wil invoeren, is verplicht dit openlijk bekend te maken. Gedurende een bepaalden tijd heeft dan ieder een gelegenheid zijn bezwaren kenbaar te ma ken. ln dezen tijd zal dan tevens eene stem ming onder de betrokken winkeliers gehouden worden. Verklaren minstens twee derden der winkeliers zich vóór den maatregel, dan kan het gemeentebestuur de verordening uitvaardigen. Deze behoeft echter, als zij door het gemeente bestuur uitgevaardigd is, de goedkeuring van den Vertegenwoordiger van het Staatsgezag, die zijn toestemming vrijelijk weigeren kan of de verordening met of zonder amendement goed keuren. Ten slotte is nog de Kroon, op voor dracht van een der huizen van het Parlement, een vernietigingsrecht toegekend. In Noorwegen bestaat iets dergelijks. De wet op de vervroegde winkelsluiting is van 31 Mei 1900. Volgens deze wet hebben de gemeenteraden de bevoegdheid voor alle of een bepaald soort winkels Voorschriften betreffende de uren van sluiting vast te stellen. Zulke voorschriften kun nen niet worden Vastgesteld, indien een derde deel der betrokken winkeliers zich er tegen ver klaart. De verordening behoeft daarenboven de goedkeuring van de Kroon. Op beden zijn er voor 9 steden en 6 dorpen verordeningen uitgevaardigd; in verscheiden an- mijnheer Fremome", zoo kwam haar vader ér tusschen. „Ik zal zorgen, dat mijne dochter niet zonder bescherming uitgaat." „Wiel, papa", riep ze, „dat hotelleven zal me uitstekend bevallen en ik ga er dadelijk de proef van nemen. Maar ik moet eene reeks vertrekken voor mij zelve hebben. Ik kom niet aan de open tafel en houd de gra vin en mijn kamenier bij mij en niemand an ders." 1 „Goed, antwoordde de vader. „Ge kunt doen, gelijk ge wilt. Ik zal het geheele hotel voor u koopen, a.ls ge dat verlangt." „Neen, ik wil alleen maar eigen kamers, waar niemand mij mag bezoeken, dien ik niet uit- noodig." 1 „Wilt ge mij niet toestaan, u te bezoeken?" vroeg de oude heer met een half verlegen lachje. „Neen. Ik heb niemand bij mij noodig. De menschen staan mij tegen, dat is het. Ik had al lang naar een hotel willen gaan. Op het jacht verveel ik mij; ik denk naar huis terug te keeren op een der gewone stoom- booten. Nu ik ga heen, om zelve mijne kdiners uit te zoeken." „Goed", zeide mijnheer Hemster. „Misschien wil mijnheer Fremoirne wel zoo beleefd zijn, u te vergezellen." 1 „Ik heb u gezegd, dat ik mijnheer Fre- morne, of mijnheer Hemster, of mijnheer Dinges niet noodig heb. Indien ik geleide dere ^gemeenten, zoowel steden als plattelands gemeenten, is de verordening daarenboven in voorbereiding. De reeds ingevoerde verordenin gen hebben in geen enkele gemeente tot noe menswaardige moieielijkheden aanleiding gegeven. 23 Maart. De terugtocht. Nadere telegrammen van het oorlogsterrein stellen de positie, waarin de Russische troepen op het oogenblik verkeeren, niet ongunstig voor. De Russen schijnen thans hun verstrooide en gedunde afdeelingen samen te hebben getrok ken, geordend en opnieuw ingedeeld. Zij trek ken nu eensdeels naai' de Soengari, anderdeels naar Girin op. Aan de Soengari zullen de Russen schijnbaar halt houden en defensief optreden. Volgens een mededeeling van een officier aan den Petersburgschen correspondent van de Echo de Paris zullen zij stelling kiezen langs de knie- bocht, die de Soengari ten Z. van Charbin maakt. De afstand tusschen het begin van die bocht, ten N. van Charbin, en het einde er van, ten Z. van het station Tao-la-tsjao, is 140 werst. I11 werkelijkheid zullen de Russen het geheele dal van de Soengari bezet houden van de Sachaune af, welke plaats ongeveer 60 werst ten 0. van Girin, aan den weg van Girin naar Wladiwos- tok, ligt. Dan zullen zij Girin bezet houden en, de rivier volgende, het station Tao-la-tsjao, in welks nabijheid de groote brug over de Soen gari ligt, die op dat punt 1600 M. breed is. Hun rechtervleugel zal verder steunen op Bo- doene, dicht bij de scherpste kromming van de Soengari. Hun linkerflank en hun achterhoede worden gedekt door dezelfde rivier, die daar 500 lot. 600 M. breed is. Langs de geheele kromming van de rivier loopt de mandarijnenweg. De rechteroever van de Soen gari, waai' de Russische stellingen zullen zijn, is van een punt 60 KM. ten O. van Girin af bezet met een reeks van hoogten van 200 tot 300 M., die bijzonder gunstig voor de verde diging zijn, aangezien aan den overkant de groote Mantsjoerijsche vlakte begint. De Russische stel ling zal dus, rechts en in het centrum, bijzon der sterk zijn. In de buurt van Girin, een zeer, bergachtig terrein, zullen de Russen den man darijnenweg beheerschen, den eenigen waarlangs een leger kan oprukken. De Soengari, die daar; meer dan 900 M. breed is, is er langs beide oevers bezet met hooge heuvels, die een uit stekende verdedigingslinie voor de linkerflank vor men. De wegen waarlangs men den linkervleugel van de Russen zou kunnen omtrekken, zijn niet zeer talrijk en loopen over passen die even eens goed te verdedigen zijn. De linie Girin- Bodoene is dus zeer geschikt voor een defensieve taktiek. De Russische staf schat dat Linewitsj over moet hebben, zal ik twee van de matrozen nemen." „Dat is uitstekend. Neem zooveel koffers mee, als ge denkt noodig te hebben en bespreek de beste kamers in het hotel." Even daarna vertrokken juffrouw Hem ster, hare kamenier en de gravin in de bar kas, terwijl een berg bagage in eene andere boot volgde. De barkas en de boot bleven buitengewoon lang weg, tot zelfs mijnheer Hemster ongeduldig werd en de kapitein be val een sein te geven, dat ze terug moes ten komen. De man, die het bevel voerde over de barkas, vertelde bij zijne aankomst dat juffrouw Hemster hem last had gege ven, te wachten, tot ze zeker was dat ze kaniers in 'het hotel konden krijgen. Ze had ook een brief voor h aar vader mede gezonden, welke de officier aan den ouden heer over handigde. Hij las het schrijven twee- of driemaal over met een uitdrukking van verwondering op zijn gezicht en gaf het. papier daarna aan mij, zeggende „Wat kunt gij daarvan maken Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1905 | | pagina 1