Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
!r^ - -
gastei -arusr
rip—
s zal
«tii rüar r
28ste Jaargang.
Donderdag 23 Maart 1905.
No. 8162.
l oL TT'1Mahlud
Wettelijk sluitingsuur.
feuilleton.
AVONTUREN.
i.HoT"buA/?rter.ef'die hu»
Officieele Berichtend
Ken nisgev i n g.
Sto f«W. »*-
Algemeen Overzicht.
STcT? va» Schiedam
Geven kennis »P ln/en der Hi"derwet
de navolgende vereunnl lnoezetenen: dat op heden
wiTopTooS °ra dit W
•terfj uitebLr d e«'*Me,aad VSU1 Am.
M. ei! dc h«l r ,Tmissie' be'
dieÏm°1rlt°ePaSSeI'k °p «"kHiMrijvcn
hls deJt 1 ibelanS^' ZOOWel d6r wfnkeli^
kenf bedirden> Wl0rdt de commissie er-
De oorlog in Oost-Azië.
ABONNEMENTSPRIJS-
10 cent. Franco per post door geheel,Nederland f2.— ner kwartaal
Afzonderlijke nummers 2 cent 1 Kwartaal.
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Van 1—6 regels f 0.77 met inbegrip van bewijmummei».
►g^^Elke regel daarboven 121/2 cent.
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend.
Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel.
Voor herhaaldelijk adverteer en worden uiterst] bil
lijke overeenkomsten aangegaan.
Telefoonnummer 85. Postbus uo. 39.
B00nsrii!e™ S d?n feestdaS van I- VROUW
SCHErnïl? KIEUWE SCHIEDAM-
~TU' ZaterdaS-avond a.s. n i e t
v erscliynen.
geplaatst te /Ie" ry ,lg"avolul a.s. wenschen
g Plaatst te zien, «onlen beleefdelijk verzocht
*oe vroeg .^.nk
Innch^tingen weïke^gëAar, schade oi
hinder kunnen veroorzaken.
lo. aan Th P ^vïr 'TZ1Jn verleend:
Co. en zijne rechtverkrV ™,a Th P Wil"xel
"jner branderij s i,® J ljgenden tot uitbreiding
«o. 93, kadaster' sectie H n? oo«^ordvestsingfl
waterketel met een met een st°om-
7.5 M'; verwarmingsoppervlak van
2o. aan J. Hnet
tot uitbreiding zijner hr^a6 ï?chtverkrijgenden
Westvest no. 35 kadnulé "J' staande aan de
een stoomwaterketel meteen01'6 L n°' 449, met
vlak van 9.5 M2. n verwarmingsopper-
S c h ie d a m, den 23sten Maart 1905
u' 'Jemeater en Wethmid
Mn wr T, f ers voornoemd,
Mfl- VV H. JANSEN W.D.
De Secretaris,
V. SICK ENG A
ue neeren Treub, Schölvinck Har™
de n, l die 2ich tol cn
ohmS "f' Zich tot "OkinrichtrngCD
til \f°° learooms verbonden
thccwuikcls cd banketbakkerijen c„ vind,
LT c vgenheid Beskuit het ïleeach ge-
heel toebereid ter plaatse te nuttigen.
oor deze bedrijven is thans eene regeling
hg nomen in de Algemeene Politieverordening
Unt deze regeling onvoldoende is ter beharti-
aaM d f eVemV€l °0k' 'dat de bijzondere
aard dezer gelegenheden ook in de toekomst
het wel onmogelijk zullen maken hen op den-
Een Oost-Aziatische vertelling.
65)
Tóór zÜne Majesteit nog recht.
bet\j- gebeurd is' zal ik te Seoul zijn
,1 mi|ne Japanners en ik maak mii sterk
aen ouden jongen zoo'11 schrik op het lijf té
jagen, dat ik binnen tien minuten weer op weg
Zal zijn met de heele familie van den eersten
minister. Eens aan boord van den lichter zijn
we veilig want Korea bezit geen enkel schip
°m ons achterna te zenden en alles zal zoo
snel in zijn werk gaan, dat de boot halverwege
m den Stillen Oceaan 'zal wezen, vóór de Kore-
anen nog een besluit hebben genomen, wat
te doen. Ik zal het schip Verlaten te Nagasaki
nt Sjanghai of in een andere haven welke u
et best Voorkomt en mij daar weer aan boord
vaii het jaciit vervotegcai."
„Ge schijnt u voor te stellen, weinig moeite
met uwe onderneming te zullen hebben?
„Oh, met de minste."
„Nu goed. Ik zal hier op u blijven wach
ten. We zijn allen meer of minder het leven
zelfden voet als de eigenlijke winkelbedrijven te
behandelen.
Hoewel overal extern bediendenpersoneel het
meest wordt aangetroffen, komen in die bedrij
ven, waarin men zelden meer dan één winkelbe
diende vindt, toch noig herhaaldelijk interne bedien
den Vóór. Alleen in het banketbakkersbedrijf (vrou
welijke bedienden) en het varkensslachters bedrijf
(mannelijke) vindt men zoo goed als uitsluitend
intern personeel. Vooral de openingsuren der win
kels zijn thans al naar den aard en de buurt
der vestiging zeer uiteenloopend. Er zijn zelfs
winkels, die ook gedurende den ganschen nacht
Open zijn. Wat de Zondagsluiting betreft, zijn
er Israëlietische winkeliers, die èn Zaterdag èn
Zondag geopend zijn. Dikwijls bestaat dan het
personeel voor de helft uit Israëlieten en voor
de andere hellft uit niet-Israëlieten. De eerste
hebben dan den Zaterdag, de tweeden den Zon
dag vrij.
Niettegenstaande er vele invloeden zijn, die
naast den arbeidstijd het al of niet schadelijke
karakter van den arbeid bepalen, meelnt toch
de commissie, dat de lange arbeidsdag in de
winkelbedrijven t.e Amsterdam, die zelden min
der dan 13" uur is, en herhaaldelijk tot 15 a
17 stijgt, reeds op zich zelf schadelijk voor de
betrokken personen is te achten. Zij houdt dezen
langen arbeidsdag niet alleen schadelijk voor de
gezondheid, maar ook voor de geestelijke ont
wikkeling der winkelbedienden. Na een langen
arbeidsdag, die eerst laat in den avond eindigt,
komt van eenige geestelijke inspanning in den
regel niets meer.
Een winkelier in een druk beklante zaak in
dames-mode-artikelen erkende, dat hij geen per
soneel langen tijd kon houden, daar al zijn vrou
welijke bedienden aan het sukkelen gingen.
Omtrent sommige bezwaren 01 a. der si
garenwinkeliers merkt de commissie op, dat
„wat Zondags en na 9 uur 's avonds in café's
zal worden verkocht, zulke kleine hoeveelheden
zijn, dat het in den regel wel de moeite niet
zou, leenen als caféhouders de benoodigde si
garen in het groot gingen inslaan. Zij zouden
du,s den benoodigden voorraad als regel wel in
het klein bij: sigarenwinkeliers blijven koopen en
zoodoende den winkeliers geen schade bezorgen,
ocht het hierbedoelde bezwaar grootere afme-
ngen aannemen, dan zou naar een middel moe-
i worden uitgezien om het zooveel mogelijk
te ondervangen.
De vrees, dat het vervroegde sluitingsuur eene
e\en iging van het venten langs de straat
(ou tengevolge hebben, wordt gegrond geacht.
a iet uui, waarop de winkels gesloten moeten
zijn zou men den straatverkoop dan ook willen
verbaeden.
Met is der Commissie bij: haar onderzoek
er uigend gebleken, dat gemeentelijke veror
deningen slechts dan mogelijk en wenschelijk zijn,
indien bij eenzelfde categorie van winkelbedrij
ven geen enkele winkelzaak uitgezonderd wordt,
e uitzondering te „meten maken, die het Ont-
een hotel. Het zon Zm' ,W1J gaan naar
gij mijne dochter eens'aan hét kwaad/f1' dat
welke al zoo- de nlaSnmfzt Verskmd bracht>
minister. Ze houdt er nogal al?"
stamboel in ik IniTOD ngi.'.""8 d'e ll'HWosohe
„Ik zou haar aanraden, nooit zonder geleide
uit Ie gaan, mijnheer Hemster
„Wel er hangt veel van af,' wat Gertie zel
ve er van denkt, gelijk ge wel alreéds zult
hebben opgemerkt, terwijl ge hier zijt
een é'fnr? tel' geroePen ik haalde
een stoel voor haar en zette haar den toe
sand uiteen. Ze luisterde wel naar mij, doch
glimlachte minachtend, zeggende, dat zij heel
goed op haar zelve passen kon.
daarmede kunnen volstaan, doch ik
hrt^T? U gevaar' waarin ze verkeerde nog
öctei dan haar vader, daar ik Nagasaki kende
als mijn eigen zak.
«hÜLT** ,?r dus °P'. dat in ««n doolhof van
nn 'n> zulke als er in de stad zijn, een per-
- die er lang heeft gewoond, zelfs ver
walen kan en dat de eerste minister met zijn
geld, het schuim van aJle natiën kon oinkoo-
pen waar de haven vol van was, menschen,
die een moord zouden doen voor een klein som
metje geld.
„Ge behoeft er verder niets van te zeggen,
werp-Arbeidswet 1904 voorschrijft, zou eene zóó
schromelijke bevoordeeling geven van die win
kels, die uitsluitend door den éigenaar of een
zetbaas met zijne echtgenoote gedreven worden,
en zou eene zóó rechtmatige verontwaardiging
der overige winkeliers in het leven roepen, dat
zelfs indien eene gemeentelijke verordening, ge
lijk die het Ont werp-Arbeidswet 1904 zich denkt,
op papier bestond, deze praetisch onuitvoerbaar
zou blijken.
Aan het Rapport zijn overzichten toegevoegd,
aangaande den toestand in andere landen. In
Duitschland is het open zijn der winkels van
9 uur 's avonds tot 5 uur 's ochtends, door het
gansche rijk verboden: 9 en 5 uur zijn de gren
zen, met vrijheid der gemeenten tot meerdere
beperking, waarvan ook in menige gemeente
wordt gebruik gemaakt. In Z. Duitschland b.v.
is vrijwel algemeen de 7 uur-winkel-sluiting in
zwang -in N.-Duitschland blijkt nog weinig
neiging om uit eigen initiatief tot de 8 uur-
sluiting te komen. De invoering van het wet
telijk sluituur, heeft in Duitschland tot geen be
zwaren in de praktijk aanleiding gegeven. In
Engeland kan volgens de Shop Hours Act van
1904, door het gemeentebestuur, met goedkeu
ring van den vertegenwoordiger van het Staats
gezag, voor de verschillende dagen der week een
sluitingsuur voor alle winkels of voor een bij
zondere rubriek van winkels worden vastgesteld.
Het verplicht sluitingsuur mag niet vroeger dan
7 uur zijn, met uitzondering van één dag in
de week, waarop het niet vroeger dan 1 uur in
don namiddag mag zijn. Het gemeentebestuur
dat een verordening wil invoeren, is verplicht
dit openlijk bekend te maken.
Gedurende een bepaalden tijd heeft dan ieder
een gelegenheid zijn bezwaren kenbaar te ma
ken. ln dezen tijd zal dan tevens eene stem
ming onder de betrokken winkeliers gehouden
worden. Verklaren minstens twee derden der
winkeliers zich vóór den maatregel, dan kan het
gemeentebestuur de verordening uitvaardigen.
Deze behoeft echter, als zij door het gemeente
bestuur uitgevaardigd is, de goedkeuring van
den Vertegenwoordiger van het Staatsgezag, die
zijn toestemming vrijelijk weigeren kan of de
verordening met of zonder amendement goed
keuren. Ten slotte is nog de Kroon, op voor
dracht van een der huizen van het Parlement,
een vernietigingsrecht toegekend.
In Noorwegen bestaat iets dergelijks. De wet
op de vervroegde winkelsluiting is van 31 Mei
1900.
Volgens deze wet hebben de gemeenteraden
de bevoegdheid voor alle of een bepaald soort
winkels Voorschriften betreffende de uren van
sluiting vast te stellen. Zulke voorschriften kun
nen niet worden Vastgesteld, indien een derde
deel der betrokken winkeliers zich er tegen ver
klaart. De verordening behoeft daarenboven de
goedkeuring van de Kroon.
Op beden zijn er voor 9 steden en 6 dorpen
verordeningen uitgevaardigd; in verscheiden an-
mijnheer Fremome", zoo kwam haar vader ér
tusschen. „Ik zal zorgen, dat mijne dochter
niet zonder bescherming uitgaat."
„Wiel, papa", riep ze, „dat hotelleven zal
me uitstekend bevallen en ik ga er dadelijk
de proef van nemen. Maar ik moet eene
reeks vertrekken voor mij zelve hebben. Ik
kom niet aan de open tafel en houd de gra
vin en mijn kamenier bij mij en niemand an
ders." 1
„Goed, antwoordde de vader. „Ge kunt doen,
gelijk ge wilt. Ik zal het geheele hotel voor u
koopen, a.ls ge dat verlangt."
„Neen, ik wil alleen maar eigen kamers, waar
niemand mij mag bezoeken, dien ik niet uit-
noodig." 1
„Wilt ge mij niet toestaan, u te bezoeken?"
vroeg de oude heer met een half verlegen
lachje.
„Neen. Ik heb niemand bij mij noodig.
De menschen staan mij tegen, dat is het. Ik
had al lang naar een hotel willen gaan. Op
het jacht verveel ik mij; ik denk naar huis
terug te keeren op een der gewone stoom-
booten. Nu ik ga heen, om zelve mijne kdiners
uit te zoeken."
„Goed", zeide mijnheer Hemster. „Misschien
wil mijnheer Fremoirne wel zoo beleefd zijn,
u te vergezellen." 1
„Ik heb u gezegd, dat ik mijnheer Fre-
morne, of mijnheer Hemster, of mijnheer
Dinges niet noodig heb. Indien ik geleide
dere ^gemeenten, zoowel steden als plattelands
gemeenten, is de verordening daarenboven in
voorbereiding. De reeds ingevoerde verordenin
gen hebben in geen enkele gemeente tot noe
menswaardige moieielijkheden aanleiding gegeven.
23 Maart.
De terugtocht.
Nadere telegrammen van het oorlogsterrein
stellen de positie, waarin de Russische troepen
op het oogenblik verkeeren, niet ongunstig voor.
De Russen schijnen thans hun verstrooide en
gedunde afdeelingen samen te hebben getrok
ken, geordend en opnieuw ingedeeld. Zij trek
ken nu eensdeels naai' de Soengari, anderdeels
naar Girin op.
Aan de Soengari zullen de Russen schijnbaar
halt houden en defensief optreden.
Volgens een mededeeling van een officier aan
den Petersburgschen correspondent van de Echo
de Paris zullen zij stelling kiezen langs de knie-
bocht, die de Soengari ten Z. van Charbin maakt.
De afstand tusschen het begin van die bocht,
ten N. van Charbin, en het einde er van, ten Z.
van het station Tao-la-tsjao, is 140 werst. I11
werkelijkheid zullen de Russen het geheele dal
van de Soengari bezet houden van de Sachaune
af, welke plaats ongeveer 60 werst ten 0. van
Girin, aan den weg van Girin naar Wladiwos-
tok, ligt. Dan zullen zij Girin bezet houden en,
de rivier volgende, het station Tao-la-tsjao, in
welks nabijheid de groote brug over de Soen
gari ligt, die op dat punt 1600 M. breed is.
Hun rechtervleugel zal verder steunen op Bo-
doene, dicht bij de scherpste kromming van de
Soengari. Hun linkerflank en hun achterhoede
worden gedekt door dezelfde rivier, die daar 500
lot. 600 M. breed is.
Langs de geheele kromming van de rivier loopt
de mandarijnenweg. De rechteroever van de Soen
gari, waai' de Russische stellingen zullen zijn,
is van een punt 60 KM. ten O. van Girin af
bezet met een reeks van hoogten van 200 tot
300 M., die bijzonder gunstig voor de verde
diging zijn, aangezien aan den overkant de groote
Mantsjoerijsche vlakte begint. De Russische stel
ling zal dus, rechts en in het centrum, bijzon
der sterk zijn. In de buurt van Girin, een zeer,
bergachtig terrein, zullen de Russen den man
darijnenweg beheerschen, den eenigen waarlangs
een leger kan oprukken. De Soengari, die daar;
meer dan 900 M. breed is, is er langs beide
oevers bezet met hooge heuvels, die een uit
stekende verdedigingslinie voor de linkerflank vor
men. De wegen waarlangs men den linkervleugel
van de Russen zou kunnen omtrekken, zijn
niet zeer talrijk en loopen over passen die even
eens goed te verdedigen zijn. De linie Girin-
Bodoene is dus zeer geschikt voor een defensieve
taktiek.
De Russische staf schat dat Linewitsj over
moet hebben, zal ik twee van de matrozen
nemen."
„Dat is uitstekend. Neem zooveel koffers mee,
als ge denkt noodig te hebben en bespreek
de beste kamers in het hotel."
Even daarna vertrokken juffrouw Hem
ster, hare kamenier en de gravin in de bar
kas, terwijl een berg bagage in eene andere
boot volgde. De barkas en de boot bleven
buitengewoon lang weg, tot zelfs mijnheer
Hemster ongeduldig werd en de kapitein be
val een sein te geven, dat ze terug moes
ten komen. De man, die het bevel voerde
over de barkas, vertelde bij zijne aankomst
dat juffrouw Hemster hem last had gege
ven, te wachten, tot ze zeker was dat ze
kaniers in 'het hotel konden krijgen. Ze had
ook een brief voor h aar vader mede gezonden,
welke de officier aan den ouden heer over
handigde.
Hij las het schrijven twee- of driemaal
over met een uitdrukking van verwondering
op zijn gezicht en gaf het. papier daarna aan
mij, zeggende
„Wat kunt gij daarvan maken
Wordt vervolgd.)