Dagblad voor Schiedam en Omstreken. Haar vriend. Dg OOM. 28ste Jaargang. Woensdag 21 Juni L9Ö5. No. 8235 ^FEUILLETON. Algemeen Overzicht. ABONNEMENTSPRIJS: Dit blad verschijnt dage.ijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en kost voor Schiedam per 3 maanden ƒ1.35, per maand 45 cent en per week 10 cent. Franco per post door geheel Nederland ƒ2.— per kwartaal. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Boter- straat 50 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders. BureauBOTERSTRAAT 50. PRIJS DER ADVERTENTIëN: Van 1—6 regels ƒ0.77 met inbegrip van bewijsnummer. Elke regel daarboven ld'/j cent. Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel. Voor herhaaldelijk adverteer en worden uiterst biF lijke overeenkomsten aangegaan. Telefoonnummer 85. Postbus no. 39. *r' Wegens den H. SACRAMENTSDAG zal de ÏÏIETJWE schiedamsche courant, "-yblad voor Schiedam en Omstreken 0 n d e r d a g-a vond niet verschijnen. ns land is rjjk aan mirakelen, geschied door 6 H. Sacrament des Altaars. Wij herinneren chts aan de mirakelen van Amsterdam en van te j^'ervaar,i aan het mirakel van het H. Bloed °xmeer. Minder bekend is de geschiedenis en r<*quie van het mirakel van het H. Bloed te fiaar. Aan den vooravond van den H. Sacra- entsdag kan het voorzeker zijn nut hebben kor- die geschiedenis onzen lezers mede te deelen. putten onze gegevens hierbij uit een zeer Menswaardig artikel van den Zeereerw. Zeerge- ^erden Heer E. H. Rijkenberg, thans directeur R. K. Kweekschool voor Bijz. Onderwijzers te °°rn, en voorkomende in de Bijdragen voor de es?hiedenis van het Bisdom van Haarlem" (all. 3, XXI), dat tot titel heeft »De geschiedenis en 6 reliquie van het Mirakel van het H. Bloed te Alkmaar." Sinds veel jaren en bij vele Nederlanders staat kmaar slechts bekend in het aureool der victo- r'e van den 8sten October 1573. Doch hooger en °°k veel reiner glans straalt er van de oude kroon, 'e slapen dezer koninklijke stedemaagd siert. Want 'n dien diadeem staat een edelgesteente, 6en echt, groot edelgesteente, langen tijd fonke lend in velerlei kleuren, gezet door den Goddelij- 1 j "rv-uti J en kunstenaar zelf. En daarom blijft het won dbaar in onze oogen, ook al hebben wilde stor- 111611 den oorspronkelijken luister van dat kleinood Vei'duisterd. het jaar 1429 had een inwoner van Alk- jbaar, Folkert of Folkerus genaamd, zich op onbe- l0°°trlijke wijze tot priester doen wijden. In een oor- 8 toch van zijnestadgenooten tegen naburige plaat- Setl> was hij mede ten strijde getogen, had de wape- ften Sdlragen en eenige der vijanden gedood, andere gekwetst. Volgens kerkelijke wetten was hij daar- °r onbekwaam tot het ontvangen der H. Wijdin- j>e") tenzij een dispensatie voorafging. Daarenboven Mat hij geenszins de noodige geleerdheid ol ge- "iktheid. Maar dit alles had hij verborgen ge iden, en hij werd dus onwettig, ofschoon geldig Prester. Nu hij eenmaal zulk een heiligschennis u durven begaan, was hij vermetel genoeg in leb toestand de bedieningen van het priesterschap Ult te oefenen. Den lsten Mei van dat jaar, 1429, ^^gde hij het zijn eerste Mis te zingen. P*e heiligschenner betrad het altaar en begon 11- Sacrificie. De offerande is reeds genaderd, etl n* de opoffering van het brood doet hij ook ^'tten wijn met een weinig water in de kelk. Hij het offer voort en komt aan de consecratie. e'hard in zijne boosheid spreekt hij de H. Con- e'ratiewoorden uit. Doch zie, nauwelijks is de 11) h .ff^.Atipëlrds" mompelde hij. En dan op den 'dijken toon vap een man van de wereld i'*'1' hij„Indien u twee minuten wachten kunt?" ®hirop klom hij de terrassen af, van steen t slbeien. springend, tot hij het veld met apd- onen bereikte, wier satijnen bloemen als golf- au i'n <Je hewogen lucht telkens va,n kleur ver- Weirden. In een oogeniblik had hij een arm 01 gtetplufct. i so ^1(f u", zeide hij1 op zijn korte wijze ,va.n „Preiken, ze ha.a;r aanreikende, terwijl hij even o°g nueif die Volkomen zelfbewustheid hein h'kvj11' te,rwi^ zÜn blaiuwe oogen (om haar ge ntop ha|a,r gemak te brengen) open in de ha,re keken. cn vrien- - - - UV ivvii. ■via^r zij scihcien verwa,nd. Zij keek naar de loeimen, zij keek najajr John, ik geloof, dat zij 'Ve|u na,a;r de lire keek. Zij keek weifelend, j »Ik bid u, neem ze", zeide hij steeds glirn- ijAvhend, steeds met die rustige zelfbewust- eid, majar daar haar verwarring hem een wei- _"S verhajaiside, 0Ok op een toon van beleefde 'RverschilUgheid om ha^c niet een gevoel van opheffing van het H. Bloed geschied, of door een ongeluk stort hij eenige druppelen uit den kelk over zijn kazuifel, welke oogenblikkelijk de kiem en de gedaante van bloed aannemen. Tegelijker tijd doet zich een vreeselijk en nooit gehoord ge luid in de kerk hooren. Folkerus verschrikt hevig, een vreeselijke beving maakt zich van hem meester, maar in plaats van zich tot berouw en boete op te wekken, vermant hij zich en verhardt in de boosheid. De duivel geeft hem in het wonder te verbergen. Dat zal hij doenhij weet de H. Mis te eindigen, snijdt dan het gedeelte, waarop de druppelen van het H. Bloed gestort waren, uit het kazuifel, en ver bergt dit ergens ter zijde van het altaar. Maar de Goddelijke Voorzienigheid wilde niet) dat dit wonder verborgen bleef. De heiligschen- nende daad moest bekend worden aan alle nako melingen, maar vooral moest de genade van dit wonder stralen in al hare glorie. Na eenigen tijd gebeurde het, dat eenige Alk- maarders op de Noordzee in de nabijheid van Vlis- singen voeren. Door grooten ijsgang geraken onze schepelingen nabij die stad in doodsgevaar, en heffen zij hand en hart ten hemel, om uilkomst. God verhoort het gebed zijner kinderen op een Hem waardige wijze. Hij zendt een engel des hemels, die met ééne knie gebogen op den kant van bet schip, den rampzaligen schepelingen uit naam van God volkomen redding uit het gapend doodsge vaar aankondigt. Als voorwaarde stelt Hij echter, dat zij zullen beloven het H. Bloed van Alkmaar, waarvan de verborgen rustplaats wordt aangewe zen, aan de geheele geestelijkheid en aan de bur gerij bekend te maken zelf moesten zij bet Mirakel met bun offergave gaan vereeren. Op de belofte der schepelingen volgt volkomen redding van God. En ziet, zonder verdere moeilijkheden komen zij te Alkmaar aan, alwaar zij aanstonds bemerken, dat noch de Begeering, noch de bur gerij iets van een geschied Mirakel afweten. De pastoor der parochie meldt de geheele zaak aan den bisschop van Utrecht, onder wiens rechts gebied toen Alkmaar behoorde. De kerkvoogd doet de zaak nauwkeurig onderzoeken, en kan niet anders dan de waarheid van het wonder erkennen. Hij staat toe, dat men aan dat gedeelte van het kazuifel de passende vereering zou schenken. Sinds nam dan ook de devotie tot dat Mirakel bijzonder toe. Vele wonderen deed God daarbij geschieden, en niet slechts in den eersten tijd maar zelfs nog twee eeuwen later, want zeker schrijver getuigt, dat dit nog in zijnen tijd (1623) voorviel. Jaarlijks ook hield men op den lsten Mei eene openbare, plechtige processie met die reliquie van het H. Bloed. De heiligschennende priester schijnt niet of ten minste niet geheel en al tot inkeer te zijn geko men, want hij werd vreeselijk gestraft. Tot drie maal toe brandde zijn woning af, en ten laatste stierf hij aan de pest. verplichting te geven, om zijn dienst alleen a,l'.s iieits [heel gewoons voor te stellen alsof hij, bijvoorbeeld alleen maar haar zakdoek had opgeraapt- „Ge hadt gelijk", zeide hij in ge dachten tot lady Blanche main, „zij is mooi". Hier zoo dichtbij, kan bij er góed over oor- deelen hier onder de grijze- olijven, in de, slchaduw, alleen met haar op twee pas afstand; terwijl de Vogels zongen en de viooltjes geur den. Hij z.a,g, dat haar oogen mooi waren (zacht en diep, niettegenstaande haar verwar ring) en ha,ar vioorhoofd blank was onder den tuinhoed en haar golvend donker haar hij zag de rozen Va,n haar wangen, de donkerder rose van haar mond. En haar schoon©, lenige ge stalte, Ma,ar iritusschen had zij een beetje verlegen ha,a;r hand uitgestrekt en had de bloemen aan genomen. „U zijl heel goed. Dapk u wel", zeide zij een beetje flauwtjes- met een ernstig knikje van haar hoofd. John, altijd met dezelfde kalme waardig heid, wilde ajls ©en man van de wereld zijn' hoed afnemen zich met een buiging ver wijderen; majar zijn hand, ontmoette .alleen zijn haar, .verward en nog wat van het duiken. Waarop hij zich plotseling de kleinigheden herinnerde, die hij vergeten had en pm de uitdrukking van sensatieromans te gebruiken „op eens werd hij zich zijn toestand bewust",: zonder hoed, met ongekamd haar, de had 21 Juni. De vredesonderhandelingen. De Birmingham Post deelt een telegram mede uit Berlijn van Von Bülow, dat wij onder reserve hier publiceeren. Volgens dit telegram zou Von Bülow een vre desverdrag tusschen de oorlogvoerende mogendhe den hebben opgesteld. De voornaamste punten betreffen de door Rusland te betalen schadeloos stelling, welke zou bedragen 338 millioen gulden, betaalbaar in drie termijnen. Rusland zou dit bedrag echter niet geheel be hoeven te betalen in contanten, de waarde van de door de Japanners genomen schepen zouden in mindering worden gebracht. Bovendien behoudt Rusland, volgens Von Bülow's voorstel, het recht op den spoorweg in Mantsjoe- rije en in Oostelijk China Mantsjoerije moet aan China worden (teruggegeven en Japan's protecto raat over Korea zou worden erkend. Uit Tokio wordt gemeld, dat aldaar een confe rentie heeft plaats gehad ten huize van graaf Ivatsoera, den minister van Oorlog. Tegenwoordig waren o.m. markies Ito, president van den ge heimen raadmarkies Yamagata, sectetaris van den minister van Binnenlandsche Zaken en de minister van Marine. Besproken werd de vredes- Uwestle. De gedachtenwisseling over de samenkoms t van gevolmachtigden van Japan en Rusland duurt over Washington voort. Er zijn aanwijzingen, dat de bizonderheden spoedig geregeld zullen zijn. De raad der oudsten en de leden van het kabinet hebben een reeks vergaderingen gehouden om de keuze en de verplichtingen der Japmsche gevol machtigden te overwegen. Deze vertrekken met hun staf, ten getale van ongeveer twaalf, den 30en naar Amerika. Inmiddels worden er in Mantsjoe rije gewichtige gebeurtenissen verwacht. In Mantsjoerije. Er schijnt weer verwoed te zijn gevochten. Gaston Dru de Petersburgsche correspondent van de Matin, weet te vertellen, dat de Russen licht zijn teruggeweken. Hoewel het ambtelijke telegram den indruk maakt dat het enkel een gevecht in de voorhoede is geweest, weet ik zegt Dru dat de ge vechten van de laatste dagen zeer ernstig zijn ge weest. De Russen moesten terug voor de nume rieke overmacht van de Japanners. De twee vleugels van Linjewitsj zijn achteruit geworpen en met name zijn rechtervleugel is van Liao jang- wo-ping tot aan Tsisanpoe, een afstand van 40 K. M., terug gemoeten. Men denkt dat Linjewitsj zich samentrekt op de linie van versterkte stel lingen, welke sedert lang gekozen zijn, en dat hij daar een verwoeden tegenstand zal bieden. Maar wij zijn ver af van het Russische offensief, dat generaal Batjanof, de bevelhebber over bet derde leger, had aangekondigd en van de verwachtingen, handdoek, die pm zijn schouder fladderde, in do oude vergieten uister met de belachelijke knoopen, in die afschuwelijke Turksche mui len, bood hij1 met zijn hooghartige manieren, bloemen aan een onbekende dam© en glim lachte om haar- op haar gemak te brengen 1 Zijn ros© .tint werd brandend ro-od, zijn ooren gloeiden., zijn hart werd koud. De buiging, die hij maakt©; was maar een flauwe schaduw van de buiging, die hij had willen makenen daar de aarde piet zoo-barmhartig was om zich te openen en hem te verslinden, haastte hij zich zoo sne'1 hij kon om haar u;it het gezicht te komen. Wanneer zulke menschen, die gewoonlijk niet ov©r zichzelf denken, over zichzelf gaap denken, duurt het la,ng eer zij oVer zoo iets, heen komen. ,Ik weet niet, hoe lang het wel duurde, vüordat John uitgeraasd was over zichzelf en pver zijn noodlot; terwijl hij dit af en toe afwisselde met een schaterlach, wan neer hij- aan het. figuur dacht, dat hij gemaakt ha.d. „Aap", mompelde hij, „om als een Vogel verschrikker er uitziende, een vreemde dame bloemen aan te bieden 1'" Wanneer zij- maar gelachen had, wanneer zij1 maar geglimlacht had, dan was het niet zoo erg geweest, het. was een toeken, dat zij- jhet begreep. „Maar door alles heen", dacht hij ge- ergerd, „bleef zij' evfen ^plechtig. Misschien was zij verbaasd, misschien verschrikt zij hield welke Koeropatkin gewekt had in zijn jongsten brief tegen de vredesbeweging aan den adels- maarschalk van Moskou." Tijdens de gevechten bij Liao-jang-wo-ping is prins Leopold van Pruisen bij de Russische troe pen geweest. RUSLAND. De Petersburgsche correspondenten geven bij zonderheden over de ontvangst der zemstwo-depu- tatie door den Tsaar. Prins Troebetzkoj, den schrikbarenden toestand in Rusland beschrijvende, zeideSire, gij zijt niet de Tsaar van den adel, noch de boeren-tsaar, nog de tsaar van de kleine burgerij, maar de Tsaar van alle Russen. Troebetzkoj zeide niets te weten van Boelygin's plan, maar dat naar het eenstem mige oordeel der zemstwo's het Russische parle- lement geen klassenvertegenwoordiging behoort te wezen, (dat niemand uitgesloten mag worden we gens zijn geloof of zijn ras, dat het nieuwe volkspar- lement zelfstandig moet zijn en onafhankelijk van de bestaande bureaucratie. Zonder volledige vrijheid van drukpers, vergadering en vereeniging kon het nieuwe parlement geen waarachtig volksparlement worden. Uit het antwoord van den Tsaar moet opge maakt worden dat het door de regeering bedoelde parlement juist niet saamgesteld zal zqn overeen komstig de hierboven genoemde voorwaarden. Overigens leggen de Engelsche correspondenten nadruk op de omstandigheid dat dit onderhoud toch heeft plaats hadde Tsaar heelt nu ten minste van de deputatie eenige waarheden te hooren gekregen. Opmerking verdient Sjipofs af wezigheid. De Tsaar luisterde zonder iets te zeggen naar de toespraak van Troebetzkoj, maar knikte telkens goedkeurend. Hij sprak zijn leedwezen uit over de sluiting der hoogescholen en hoopte dat ze spoedig heropend zouden worden, maar Troebetzkoj antwoordde dat dit moeilijk gaan zou. NOORWEGEN. Het Storting heeft .eergister besloten een adres te richlen aan den koning en den Rijksdag van Zweden. Daarin zegt ,het StortingWat in Noor wegen geschied is, was het noodwendige: en on veranderlijke gevolg van hetgeen er in den laat- sten tijd in de politiek der unie voorgevallen} i,s. Nooit heeft het Storting betwijfeld, dat de 'beslissingen van den koning uit diens overtui ging van zijn .recht en jpliclht voortkwamen. Het begrijpt, in welke moeilijkheid de koning ver keert, maar Voelt behoefte nu. op den koning, den Rijksdag en het .Volk van Zweden een beroep te doen om mede te werken tot een vreedza me afwikkeling van het ophouden der unie, tot beVestiging van de vriendschap en goede betrek king tuissehen Zweden en Noorwegen. Noorwegen heeft met zijn gedrag nooit de eer van Zwe den willen krenken. Het was een noodwendige verdediging van Noorwegens grondwettige rech ten. Elke andere uitweg was versperd. Het Stor ting geeft Zweden in overweging om, met er kenning van Noorwegens souvereine positie, in mij wellicht voor ©en. bedelaar. Wonder, dat zij mij die halve lire niet gaf. Die vreemde lingen zijn dikwijls zoo slechte ppmerkers."' Maar nu kwam hem 'iets anders in de ge dachten; was zij ©en vreemdelinge? Want hij herinnerde zich, dat hij 'haar onwillekeurig in 't Engelsch had aangesproken. „En in alle ge- vlall" dit wist 'hij zeker „had zij hem in 't Engelsch bedankt." III. 't Ontbijt in de pastorie bestond uit de ge wone koffie met brood, dat ieder op zijn eigen kamer gebruikte. Maar op den middag ver zamelde het huishouden ,zich óm te dineeren. De eetkamer was .gelijkvloers, een .groot en lang vertrek met gewelfde zoldering, witte iduren en rood'betichelde vloer. E.r heerscht© .en vreemde, drooge, niet onaangename luent, het was er even zindelijk als kaal. Er was een tafel, een aanrechttafel, rieten stoelen zooals In de kerk, en verder was er niets dan pen, groot wit en zwart krujsbeeld tegen den muur. Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1905 | | pagina 1