Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Haar vriend.
Dg OOM.
28ste Jaargang.
Woensdag 21 Juni L9Ö5.
No. 8235
^FEUILLETON.
Algemeen Overzicht.
ABONNEMENTSPRIJS:
Dit blad verschijnt dage.ijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en
kost voor Schiedam per 3 maanden ƒ1.35, per maand 45 cent en per
week 10 cent. Franco per post door geheel Nederland ƒ2.— per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Boter-
straat 50 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders.
BureauBOTERSTRAAT 50.
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Van 1—6 regels ƒ0.77 met inbegrip van bewijsnummer.
Elke regel daarboven ld'/j cent.
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend.
Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel.
Voor herhaaldelijk adverteer en worden uiterst biF
lijke overeenkomsten aangegaan.
Telefoonnummer 85. Postbus no. 39.
*r' Wegens den H. SACRAMENTSDAG zal de
ÏÏIETJWE schiedamsche courant,
"-yblad voor Schiedam en Omstreken
0 n d e r d a g-a vond niet verschijnen.
ns land is rjjk aan mirakelen, geschied door
6 H. Sacrament des Altaars. Wij herinneren
chts aan de mirakelen van Amsterdam en van
te j^'ervaar,i aan het mirakel van het H. Bloed
°xmeer. Minder bekend is de geschiedenis en
r<*quie van het mirakel van het H. Bloed te
fiaar. Aan den vooravond van den H. Sacra-
entsdag kan het voorzeker zijn nut hebben kor-
die geschiedenis onzen lezers mede te deelen.
putten onze gegevens hierbij uit een zeer
Menswaardig artikel van den Zeereerw. Zeerge-
^erden Heer E. H. Rijkenberg, thans directeur
R. K. Kweekschool voor Bijz. Onderwijzers te
°°rn, en voorkomende in de Bijdragen voor de
es?hiedenis van het Bisdom van Haarlem" (all. 3,
XXI), dat tot titel heeft »De geschiedenis en
6 reliquie van het Mirakel van het H. Bloed te
Alkmaar."
Sinds veel jaren en bij vele Nederlanders staat
kmaar slechts bekend in het aureool der victo-
r'e van den 8sten October 1573. Doch hooger en
°°k veel reiner glans straalt er van de oude kroon,
'e slapen dezer koninklijke stedemaagd siert.
Want
'n dien diadeem staat een edelgesteente,
6en echt, groot edelgesteente, langen tijd fonke
lend
in velerlei kleuren, gezet door den Goddelij-
1 j "rv-uti J
en kunstenaar zelf. En daarom blijft het won
dbaar in onze oogen, ook al hebben wilde stor-
111611 den oorspronkelijken luister van dat kleinood
Vei'duisterd.
het jaar 1429 had een inwoner van Alk-
jbaar, Folkert of Folkerus genaamd, zich op onbe-
l0°°trlijke wijze tot priester doen wijden. In een oor-
8 toch van zijnestadgenooten tegen naburige plaat-
Setl> was hij mede ten strijde getogen, had de wape-
ften Sdlragen en eenige der vijanden gedood, andere
gekwetst. Volgens kerkelijke wetten was hij daar-
°r onbekwaam tot het ontvangen der H. Wijdin-
j>e") tenzij een dispensatie voorafging. Daarenboven
Mat hij geenszins de noodige geleerdheid ol ge-
"iktheid. Maar dit alles had hij verborgen ge
iden, en hij werd dus onwettig, ofschoon geldig
Prester. Nu hij eenmaal zulk een heiligschennis
u durven begaan, was hij vermetel genoeg in
leb toestand de bedieningen van het priesterschap
Ult te oefenen. Den lsten Mei van dat jaar, 1429,
^^gde hij het zijn eerste Mis te zingen.
P*e heiligschenner betrad het altaar en begon
11- Sacrificie. De offerande is reeds genaderd,
etl n* de opoffering van het brood doet hij ook
^'tten wijn met een weinig water in de kelk. Hij
het offer voort en komt aan de consecratie.
e'hard in zijne boosheid spreekt hij de H. Con-
e'ratiewoorden uit. Doch zie, nauwelijks is de
11)
h .ff^.Atipëlrds" mompelde hij. En dan op den
'dijken toon vap een man van de wereld
i'*'1' hij„Indien u twee minuten wachten kunt?"
®hirop klom hij de terrassen af, van steen
t slbeien. springend, tot hij het veld met apd-
onen bereikte, wier satijnen bloemen als golf-
au i'n <Je hewogen lucht telkens va,n kleur ver-
Weirden. In een oogeniblik had hij een arm
01 gtetplufct. i
so ^1(f u", zeide hij1 op zijn korte wijze ,va.n
„Preiken, ze ha.a;r aanreikende, terwijl hij even
o°g nueif die Volkomen zelfbewustheid hein
h'kvj11' te,rwi^ zÜn blaiuwe oogen (om haar ge
ntop ha|a,r gemak te brengen) open
in de ha,re keken.
cn vrien-
- - - UV ivvii.
■via^r zij scihcien verwa,nd. Zij keek naar de
loeimen, zij keek najajr John, ik geloof, dat zij
'Ve|u na,a;r de lire keek. Zij keek weifelend,
j »Ik bid u, neem ze", zeide hij steeds glirn-
ijAvhend, steeds met die rustige zelfbewust-
eid, majar daar haar verwarring hem een wei-
_"S verhajaiside, 0Ok op een toon van beleefde
'RverschilUgheid om ha^c niet een gevoel van
opheffing van het H. Bloed geschied, of door een
ongeluk stort hij eenige druppelen uit den kelk
over zijn kazuifel, welke oogenblikkelijk de kiem
en de gedaante van bloed aannemen. Tegelijker
tijd doet zich een vreeselijk en nooit gehoord ge
luid in de kerk hooren.
Folkerus verschrikt hevig, een vreeselijke beving
maakt zich van hem meester, maar in plaats van
zich tot berouw en boete op te wekken, vermant
hij zich en verhardt in de boosheid. De duivel
geeft hem in het wonder te verbergen. Dat zal
hij doenhij weet de H. Mis te eindigen, snijdt
dan het gedeelte, waarop de druppelen van het
H. Bloed gestort waren, uit het kazuifel, en ver
bergt dit ergens ter zijde van het altaar.
Maar de Goddelijke Voorzienigheid wilde niet)
dat dit wonder verborgen bleef. De heiligschen-
nende daad moest bekend worden aan alle nako
melingen, maar vooral moest de genade van dit
wonder stralen in al hare glorie.
Na eenigen tijd gebeurde het, dat eenige Alk-
maarders op de Noordzee in de nabijheid van Vlis-
singen voeren. Door grooten ijsgang geraken onze
schepelingen nabij die stad in doodsgevaar, en heffen
zij hand en hart ten hemel, om uilkomst. God
verhoort het gebed zijner kinderen op een Hem
waardige wijze. Hij zendt een engel des hemels,
die met ééne knie gebogen op den kant van bet
schip, den rampzaligen schepelingen uit naam van
God volkomen redding uit het gapend doodsge
vaar aankondigt. Als voorwaarde stelt Hij echter,
dat zij zullen beloven het H. Bloed van Alkmaar,
waarvan de verborgen rustplaats wordt aangewe
zen, aan de geheele geestelijkheid en aan de bur
gerij bekend te maken zelf moesten zij bet
Mirakel met bun offergave gaan vereeren. Op de
belofte der schepelingen volgt volkomen redding
van God. En ziet, zonder verdere moeilijkheden
komen zij te Alkmaar aan, alwaar zij aanstonds
bemerken, dat noch de Begeering, noch de bur
gerij iets van een geschied Mirakel afweten.
De pastoor der parochie meldt de geheele zaak
aan den bisschop van Utrecht, onder wiens rechts
gebied toen Alkmaar behoorde. De kerkvoogd doet
de zaak nauwkeurig onderzoeken, en kan niet
anders dan de waarheid van het wonder erkennen.
Hij staat toe, dat men aan dat gedeelte van het
kazuifel de passende vereering zou schenken.
Sinds nam dan ook de devotie tot dat Mirakel
bijzonder toe. Vele wonderen deed God daarbij
geschieden, en niet slechts in den eersten tijd
maar zelfs nog twee eeuwen later, want zeker
schrijver getuigt, dat dit nog in zijnen tijd
(1623) voorviel.
Jaarlijks ook hield men op den lsten Mei eene
openbare, plechtige processie met die reliquie van
het H. Bloed.
De heiligschennende priester schijnt niet of ten
minste niet geheel en al tot inkeer te zijn geko
men, want hij werd vreeselijk gestraft. Tot drie
maal toe brandde zijn woning af, en ten laatste
stierf hij aan de pest.
verplichting te geven, om zijn dienst alleen
a,l'.s iieits [heel gewoons voor te stellen alsof
hij, bijvoorbeeld alleen maar haar zakdoek had
opgeraapt- „Ge hadt gelijk", zeide hij in ge
dachten tot lady Blanche main, „zij is mooi".
Hier zoo dichtbij, kan bij er góed over oor-
deelen hier onder de grijze- olijven, in de,
slchaduw, alleen met haar op twee pas afstand;
terwijl de Vogels zongen en de viooltjes geur
den. Hij z.a,g, dat haar oogen mooi waren
(zacht en diep, niettegenstaande haar verwar
ring) en ha,ar vioorhoofd blank was onder den
tuinhoed en haar golvend donker haar hij zag
de rozen Va,n haar wangen, de donkerder rose
van haar mond. En haar schoon©, lenige ge
stalte,
Ma,ar iritusschen had zij een beetje verlegen
ha,a;r hand uitgestrekt en had de bloemen aan
genomen.
„U zijl heel goed. Dapk u wel", zeide zij
een beetje flauwtjes- met een ernstig knikje
van haar hoofd.
John, altijd met dezelfde kalme waardig
heid, wilde ajls ©en man van de wereld zijn'
hoed afnemen zich met een buiging ver
wijderen; majar zijn hand, ontmoette .alleen
zijn haar, .verward en nog wat van het duiken.
Waarop hij zich plotseling de kleinigheden
herinnerde, die hij vergeten had en pm de
uitdrukking van sensatieromans te gebruiken
„op eens werd hij zich zijn toestand bewust",:
zonder hoed, met ongekamd haar, de had
21 Juni.
De vredesonderhandelingen.
De Birmingham Post deelt een telegram mede
uit Berlijn van Von Bülow, dat wij onder reserve
hier publiceeren.
Volgens dit telegram zou Von Bülow een vre
desverdrag tusschen de oorlogvoerende mogendhe
den hebben opgesteld. De voornaamste punten
betreffen de door Rusland te betalen schadeloos
stelling, welke zou bedragen 338 millioen gulden,
betaalbaar in drie termijnen.
Rusland zou dit bedrag echter niet geheel be
hoeven te betalen in contanten, de waarde van de
door de Japanners genomen schepen zouden in
mindering worden gebracht.
Bovendien behoudt Rusland, volgens Von Bülow's
voorstel, het recht op den spoorweg in Mantsjoe-
rije en in Oostelijk China Mantsjoerije moet aan
China worden (teruggegeven en Japan's protecto
raat over Korea zou worden erkend.
Uit Tokio wordt gemeld, dat aldaar een confe
rentie heeft plaats gehad ten huize van graaf
Ivatsoera, den minister van Oorlog. Tegenwoordig
waren o.m. markies Ito, president van den ge
heimen raadmarkies Yamagata, sectetaris van
den minister van Binnenlandsche Zaken en de
minister van Marine. Besproken werd de vredes-
Uwestle.
De gedachtenwisseling over de samenkoms t van
gevolmachtigden van Japan en Rusland duurt over
Washington voort. Er zijn aanwijzingen, dat de
bizonderheden spoedig geregeld zullen zijn. De
raad der oudsten en de leden van het kabinet
hebben een reeks vergaderingen gehouden om de
keuze en de verplichtingen der Japmsche gevol
machtigden te overwegen. Deze vertrekken met
hun staf, ten getale van ongeveer twaalf, den 30en
naar Amerika. Inmiddels worden er in Mantsjoe
rije gewichtige gebeurtenissen verwacht.
In Mantsjoerije.
Er schijnt weer verwoed te zijn gevochten.
Gaston Dru de Petersburgsche correspondent
van de Matin, weet te vertellen, dat de Russen
licht zijn teruggeweken.
Hoewel het ambtelijke telegram den indruk
maakt dat het enkel een gevecht in de voorhoede
is geweest, weet ik zegt Dru dat de ge
vechten van de laatste dagen zeer ernstig zijn ge
weest. De Russen moesten terug voor de nume
rieke overmacht van de Japanners. De twee
vleugels van Linjewitsj zijn achteruit geworpen
en met name zijn rechtervleugel is van Liao jang-
wo-ping tot aan Tsisanpoe, een afstand van 40
K. M., terug gemoeten. Men denkt dat Linjewitsj
zich samentrekt op de linie van versterkte stel
lingen, welke sedert lang gekozen zijn, en dat hij
daar een verwoeden tegenstand zal bieden. Maar
wij zijn ver af van het Russische offensief, dat
generaal Batjanof, de bevelhebber over bet derde
leger, had aangekondigd en van de verwachtingen,
handdoek, die pm zijn schouder fladderde, in
do oude vergieten uister met de belachelijke
knoopen, in die afschuwelijke Turksche mui
len, bood hij1 met zijn hooghartige manieren,
bloemen aan een onbekende dam© en glim
lachte om haar- op haar gemak te brengen 1
Zijn ros© .tint werd brandend ro-od, zijn ooren
gloeiden., zijn hart werd koud. De buiging, die
hij maakt©; was maar een flauwe schaduw van
de buiging, die hij had willen makenen daar
de aarde piet zoo-barmhartig was om zich te
openen en hem te verslinden, haastte hij zich
zoo sne'1 hij kon om haar u;it het gezicht te
komen.
Wanneer zulke menschen, die gewoonlijk
niet ov©r zichzelf denken, over zichzelf gaap
denken, duurt het la,ng eer zij oVer zoo iets,
heen komen. ,Ik weet niet, hoe lang het wel
duurde, vüordat John uitgeraasd was over
zichzelf en pver zijn noodlot; terwijl hij dit
af en toe afwisselde met een schaterlach, wan
neer hij- aan het. figuur dacht, dat hij gemaakt
ha.d.
„Aap", mompelde hij, „om als een Vogel
verschrikker er uitziende, een vreemde dame
bloemen aan te bieden 1'"
Wanneer zij- maar gelachen had, wanneer
zij1 maar geglimlacht had, dan was het niet
zoo erg geweest, het. was een toeken, dat zij- jhet
begreep. „Maar door alles heen", dacht hij ge-
ergerd, „bleef zij' evfen ^plechtig. Misschien was
zij verbaasd, misschien verschrikt zij hield
welke Koeropatkin gewekt had in zijn jongsten
brief tegen de vredesbeweging aan den adels-
maarschalk van Moskou."
Tijdens de gevechten bij Liao-jang-wo-ping is
prins Leopold van Pruisen bij de Russische troe
pen geweest.
RUSLAND.
De Petersburgsche correspondenten geven bij
zonderheden over de ontvangst der zemstwo-depu-
tatie door den Tsaar.
Prins Troebetzkoj, den schrikbarenden toestand
in Rusland beschrijvende, zeideSire, gij zijt niet
de Tsaar van den adel, noch de boeren-tsaar, nog
de tsaar van de kleine burgerij, maar de Tsaar
van alle Russen. Troebetzkoj zeide niets te weten
van Boelygin's plan, maar dat naar het eenstem
mige oordeel der zemstwo's het Russische parle-
lement geen klassenvertegenwoordiging behoort te
wezen, (dat niemand uitgesloten mag worden we
gens zijn geloof of zijn ras, dat het nieuwe volkspar-
lement zelfstandig moet zijn en onafhankelijk van de
bestaande bureaucratie. Zonder volledige vrijheid
van drukpers, vergadering en vereeniging kon het
nieuwe parlement geen waarachtig volksparlement
worden.
Uit het antwoord van den Tsaar moet opge
maakt worden dat het door de regeering bedoelde
parlement juist niet saamgesteld zal zqn overeen
komstig de hierboven genoemde voorwaarden.
Overigens leggen de Engelsche correspondenten
nadruk op de omstandigheid dat dit onderhoud
toch heeft plaats hadde Tsaar heelt nu ten
minste van de deputatie eenige waarheden te
hooren gekregen. Opmerking verdient Sjipofs af
wezigheid. De Tsaar luisterde zonder iets te zeggen
naar de toespraak van Troebetzkoj, maar knikte
telkens goedkeurend. Hij sprak zijn leedwezen
uit over de sluiting der hoogescholen en hoopte
dat ze spoedig heropend zouden worden, maar
Troebetzkoj antwoordde dat dit moeilijk gaan zou.
NOORWEGEN.
Het Storting heeft .eergister besloten een adres
te richlen aan den koning en den Rijksdag van
Zweden. Daarin zegt ,het StortingWat in Noor
wegen geschied is, was het noodwendige: en on
veranderlijke gevolg van hetgeen er in den laat-
sten tijd in de politiek der unie voorgevallen}
i,s. Nooit heeft het Storting betwijfeld, dat de
'beslissingen van den koning uit diens overtui
ging van zijn .recht en jpliclht voortkwamen. Het
begrijpt, in welke moeilijkheid de koning ver
keert, maar Voelt behoefte nu. op den koning, den
Rijksdag en het .Volk van Zweden een beroep
te doen om mede te werken tot een vreedza
me afwikkeling van het ophouden der unie, tot
beVestiging van de vriendschap en goede betrek
king tuissehen Zweden en Noorwegen. Noorwegen
heeft met zijn gedrag nooit de eer van Zwe
den willen krenken. Het was een noodwendige
verdediging van Noorwegens grondwettige rech
ten. Elke andere uitweg was versperd. Het Stor
ting geeft Zweden in overweging om, met er
kenning van Noorwegens souvereine positie, in
mij wellicht voor ©en. bedelaar. Wonder, dat
zij mij die halve lire niet gaf. Die vreemde
lingen zijn dikwijls zoo slechte ppmerkers."'
Maar nu kwam hem 'iets anders in de ge
dachten; was zij ©en vreemdelinge? Want hij
herinnerde zich, dat hij 'haar onwillekeurig in
't Engelsch had aangesproken. „En in alle ge-
vlall" dit wist 'hij zeker „had zij hem in
't Engelsch bedankt."
III.
't Ontbijt in de pastorie bestond uit de ge
wone koffie met brood, dat ieder op zijn eigen
kamer gebruikte. Maar op den middag ver
zamelde het huishouden ,zich óm te dineeren.
De eetkamer was .gelijkvloers, een .groot en
lang vertrek met gewelfde zoldering, witte
iduren en rood'betichelde vloer. E.r heerscht©
.en vreemde, drooge, niet onaangename luent,
het was er even zindelijk als kaal. Er was een
tafel, een aanrechttafel, rieten stoelen zooals
In de kerk, en verder was er niets dan pen,
groot wit en zwart krujsbeeld tegen den muur.
Wordt vervolgd.)