Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
31ste Jaargang
Woensdag 29 Juli 1908.
i\o. 9171
r.
Aluineer! II a} t
feuilleton.
Nieuwe Sctietake Coeraei
iratis Get
prijs 10 c. p. weel, 0.45 p. Mi, f 1.35 p. 3 mi.
Officieele berichten.
Kennisgeving.
Buitenlandsch Nieuws.
Nederland en Venezuela.
De verdwenen erfgename.
ABONNEMENTSPRIJS:
Dit blad verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en
kost voor Schiedam per 3 maanden f 1.35, per maand 45 cent en per
week 10 cent. Franco per post door geheel Nederland f 2,per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons BureauBoter-
straat 50 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders.
BureauBOTERSTRAAT 50.
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Van 16 regels f 0.92 met inbegrip van bewijsnummer.
Elke regel daarboven 15 cent. j
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend.
Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel.
Voorherhaaldelijk adverteeren worden uiterst bi 1-
lijke overeenkomsten aangegaan.
Telefoonnummer 85. Postbus no.
Schietoefeningen.
De Burgemeester van Schiedam,
^rengt op verzoek van den heer Staatsraad i.b.d.
Commissaris der Koningin in de provincie Zuid-
Holland, het navolgend bericht ter kennis van
belanghebbenden bij de Scheepvaart.
Schietoefeningen van het fort Pampus"
Zuiderzee, 3de District.
Volgens mededeeling van den Minister vanOor-
'°g zal op 5 en zoo noodig ook op 6 Augustus
eene schietoefening worden gehouden van het fort
SI ampus". Er zal gevuurd worden met kanonnen
van zwaar kaliber ('24 c.M.), waarbij onveilig
^°rdt gemaakt een sector begrensd door de rich-
'bigen ongeveer N O. tot ongeveer Oost (45°) tot
°P 9000 M. van het fort.
Op de dagen, waarop gevuurd wordt, zal van
het fort »Pampus" een roode vlag waaien, van
Minstens een uur voor den aanvang der schiet-
°eteningen tot aan het einde daarvan bovendien
gullen tegelijkertijd roode vlaggen waaien van de
batterjjen Diemerdam en Durgerdam, de Westbat-
terij nabij Muiden en den kerktoren te Muiderberg.
(Zie «Ned. krt." No. 212.)
Schiedam, 29 Juli 1908.
De Burgemeester voornoemd,
M. L. HONNERLAGE GRETE W.B
De betoogingen op Curasao.
Bij het Departement van Koloniën is in den
avond van 27 dezer een telegram van den Gou
verneur van Curasao ontvangen, waarin aan
gaande de betoogingen aldaar de volgende lezing
Wordt gegeven: i
«Gisterenavond (Zaterdag) is, naar aanleiding
«van de verspreiding van den overdruk van een
«te Puerto-Cabello gepubliceerd artikel, dat voor
»<to bevolking van Curasao beleedigend is, en
«geschreven werd door een te. Willemstad ver-
«blijvenden Venezuelaan, door de bevolking voor
«diens huis gemanifesteerd en daarin binnen-
«gedrongen. De schrijver, zich verontschuldigen-
«de, wierp de schuld op den consul van Vene
zuela.
«Terwijl hie"r de rust na korten tijd met behulp
"der politie hersteld was, werd vijandig gema-
«nifesteerd aan de woning van den consul Ro-
«herto Lopez. Zijnerzijds werden twee revolver
schoten gelost. Het volk wierp met steenen.
"^'a het persoonlijk optreden van den procureur-
«generaal was omstreeks twaalf uur "s nachts de
'dust hersteld. j
«Hedenmorgen (Zondag) bij: het zich in het
"Publiek vertoonen van den heer Lopez her-
aalde zich de manifestatie. Hij moest beschermd
"Worden door de politie, en door een militaire.
'dalrouilie werd zijn huis bewaakt. Hoorend dat
Naar het Engelsch).
49)
luist^ r08^ ^at' ^9 waren overtuigend. Terwijl ik
Hacht nam de hersenschim van den vorigen
ejnd ®teeds zwakker afmetingen aan. Toen zjj
het u' vei-hlaarde ik met vuur, dat ik bljj was
te hebb V3n ZU"i een heldhaftige daad gehoord
teeke ^at Was dat Ik een al te diepe be
heer lu Jjoeschreef aan het woord hetwelk den
ik athbone aan het dok ontsnapt was, maar
den rn dat m9n instictmatig vertrouwen in
den ,„an door de feiten bevestigd werd. Het scheen
»Fneg„,00.rmii te ehenen.
als ?ple' z,? (bet leeh zoowel natuurlijk
*Welkp- f Hians bij dien naam te noemen),
onder ,„U' ^'"8 zoudt gij er aan geven, als gij
sprekon 8re omstandigheden dezen mijnheer hoorde
°CBmpaUVgah?"ChUldig 'n verband met Gwendolen
haar^r2?11 de omstandigheden moeten weten." was
r kalm antwoord.
Hacht ÏÏ.6', 86nS e*nige "^denken. Zeg, dat het
meest LvA r m nacht' °P een uur dat de
gevoelloozen onzer in een eigenaardige ge-
j,Lopez voornemens :was te vertrekken, is de rust
„eenigszins hersteld. Hij is onder geleide geëm
barkeerd op een juist naar Venezuela vertrek-
„kend stoomschip. r
„Thans, 26 Juli te 6 uur 's namiddags, is ,al-
„les rustig.'' i j
De gevluchteVenezolanen.
De correspondent van de »N. Y. Herald" te
Willemstad seinde Maandag nog aan zgn blad
Tengevolge van de verschillende betoogingen
tegen den Venezolaanschen consul, is hg gedwon
gen geworden van hier te vertrekken. Hij is gis
teravond met vrouw en kinderen op de «Maracaibo"
naar Puerto-Cabello vertrokken. Den gouverneur
werd een belofte afgedwongen, den consul uit te
zetten. Deze werd begeleid naar het schip door de
gewapende macht, terwijl andere soldaten door
straten patrouilleerden.
De bevolking hield zich rustig en er werd geen
poging gedaan, om den consul overlast aan te doen.
De uitzetting veroorzaakte groote vreugde. In de
voornaamste «clubs" wordt dit door iedereen van
daag erkend. De inwoners verlangen van het gou
vernement, dat het bescherming tegen Venezuela
zal verleenen door een maritieme macht te zenden,
om Venezuela de Nederlandsche vlag te doen eer
biedigen.
De autoriteiten te Willemstad hebben den Ve
nezolaanschen consul alle mogelgke bescherming
verleend. Hij bleef ongedeerd, behalve een paar
builen, opgeloopen doordat er naar hem gegooid
werd. Eens kreeg de bende hem bijna te pakken,
maar hij werd, terwijl hij het voik vroeg, hem
niet te vermoorden; doör de komst der troepenver
sterking gered. Bericht wordt, dat te voren twee
schoten zgn gelost uit het huis van den consub
maar niemand werd getroffen.
Uit Washington wordt aan hetzelfde blad ge
seind
Uit Willemstad wordt gemeld, dat senor
Grancho, de Venezolaansche dagbladcorrespondent,
die critiek oefende op de Nederlandsche regee
ring, en toen gedwongen werd in het openbaar
zjjne verontschuldigingen te maken, ook genood
zaakt is op de «Maracaibo" uit Willemstad te ver
trekken.
Onze gezant.
Het Correspondentiebureau meldt aan de bla
den
Naar wij vernemen heeft de Minister van Bui-
tenlandsche Zaken den gisteren op Curasao aan
gekomen Minister-resident te Caracas telegra-
phisch verzocht zich onmiddellijk naar Neder
land te begeven ten einde zich te verantwoorden
over zijn schrijtven aan de Vereeniging „Hou en
trouw*, hetwelk aanleiding is geweest tot de
houding, die de President van Venezuela tegen
over hem heeft gemeend te moeten aannemen.
Men mag daaruit gereedelijk de gevolgtrekking
maken dat het in de bedoeling .der Regeering
ligt voorloopig eiken stap tegenover de Vejiezo-
moedstemming verkeeren zeg, dat hij uren door
gebracht had nabjj het huis van de vrouw, die hij
lang had liefgehad doch gewanhoopt had tot de
zgne te maken in zijn bekrompen fmancieelen toe
stand dat hij bewogen door aandoeningen, waar
van wjj den aard niet kunnen raden, naar beneden
gegaan was naar de rivier naar de plek waar
booten hebben samengeschoold en mannen zich
hebben voorovergebogen bjj het ijseljjke en nutte-
looze onderzoek, ons bekendzeg, dat bij daar
over het water gebukt stond zwijgend naar beneden
starend, in eenzaamheid, alleen, zooals hg meende,
met zijn geweten en de gedachten opgewekt door
dien vlietenden stroom waar sommigen, niettegen
staande de feiten, niettegenstaande iedëre waar
schijnlijkheid, nog steeds denken, dat Gwendolen
rust gevonden heeft, en dat, toen zijn hart over
vol was, men hem zich op de borst heeft zien
slaan en, met een snelle Vending van zgn gelaat
opwaarts naarden heuvel, dit eene woord heeft hooren
uiten «schuldig"
„Wat ik zou denken? Dit: dat, overspannen
door den strijd, dien u vermeld hebt (een strijd,
welken, wij waarschijnlijk kunnen begrijpen, wan
neer wij nagaan, dat hij' zich onvermijdelijk be
wust moet zijn van de groote verandering, die
in zijn vooruitzichten zou komen als Gwendolen
niet gevonden werd), hij den naam van schuldig
heeft gegeven aan gevoelens welke de meesten
slechts menschelijk zouden noemen."
„Ellie, gij zijd een orakel." Deze gedachte van
haar was ook de mijne geweest van het oogen-
laansche Regeering op te schorten, totdat de
persoonlijke inlichtingen van den heer De Reus
de gegevens aangevuld hebben, waarnaar de Re
geering den .toestand in onze West-Indische wa
teren zal hebben te heoordeelen."
Uit de Mail.
Aan een brief uit Curasao aan «De Tijd", ont-
leenen wjj enkele bijzonderheden
«De gevolgen van de stremming der scheep
vaart bljjven niet uit. Voedingsmiddelen en grond
stoffen voor de industrie, die hier geregeld uit
Venezuela aankwamen door middel van tallooze
schepen en scheepjes, ontbreken. Bananen, het
onontbeerlijke volksvoedsel, worden zeer schaarsch
en duur. Men moet het bijgewoond hebben, om
het te gelooven, met hoeveel verlangen de lagere
bevolking aan den havenkant staat uit te zien als
een bijlander ot schoener of stoomboot uit Colum
bia of Santo Domingo, met eenige bananentrossen
aan boord, binnenkomt, en hoe men elkander
tracht voor te zijn om er eenige te koopen, om
ze te gebruiken of weder te verkoopen. Ook de
hier onmisbare suikerklinkers ontbreken. Dat is
een soort bruine-suiker briquetten. Als men weet,
dat geheel het ontbijt van een overgroot gedeelte
der bevolking uitsluitend bestaat in een kop koffie
met een stukje van zulk een suikerbriquet, dan
kan men begrijpen, hoezeer de bevolking lijden
moet door het gemis daarvan.
nDe nijverheid ligt zoo goed als stil, ook al ten
gevolge der ongelukkige verwikkelingen met Ve
nezuela. Sinds een jaar bestaat er hier een bloei
ende touwslagerij, die veel, zeer veel voor de
toekomst beloofde; zij heeft haar werkzaamheden
dezer dagen gestaakt, niet uit gebrek aan vraag
naar haar artikelen, maar uit gebrek aan grond
stof (pitavezel;, die uit Venezuela moet aangevoerd
worden.
«De hoeaenvlechterjj, die zegen voor honderden
en nogmaals honderden huisgezinnen, is zoo goed
als stop gezet moeten worden, omdat het stroo
(cabana) uit Venezuela ontbreekt.
«Dat, zijn waarlijk droeve toestanden. Waar
moet het heen En alsof alle rampen ons tege
lijk moesten treffen, is de oogst van mais voor de
buitenbevolking dit jaar totaal mislukt en bljjft
de droogte sinds April 1907 aanhouden, zoodat in
de stad de meeste regenbakken leeg staan, een
omstandigheid, die wel gunstig is voor het schoon
maken dier vergaderbakken, maar toch de bevol
king, die zuinig is op ieder droppeltje water,
doet lijden."
«Sinds eenige dagen zgn de leden der Kamer
van Koophandel en Nijverheid, met de besturen
van de vereeniging «Onze Vloot" en van het Alg.
Ned. Verbond aan het vergaderen, ten einde mid
delen te beramen tot verbetering van den waarlgk
onhoudbaren toestand. Wij vernemen, dat er
besloten is, een uitvoerig request aan H. M. de
Koningin en de Tweede Kamer te richten, waarin
de toestand der kolonie kalm en helder wordt
uiteengezet en om hulp gevraagd in deze critieke
omstandigheden.
bïik af, dat ik tijd had gehad, om over de
zaak na te denken. 4,lk ben benieuwd, of gij
een even wijs antwoord zult geven op mijn
volgende vraag?"
„Dat weet ik niet. Ik spreek uit gevoel, ik
ben volstrekt niet wijs."
„Gevoel gaat boven wgisheid. Zegt uw gevoel
u, dat mevrouw Carew zulk een trouwe vriendin
is van mevrouw Ocumpaugh als zij beweert te
zijn?"
„Ahi dat is heel iets anders'"
Het heldere voorhoofd dat ik liefhad daar I
hoe de woorden iemand kunnen ontsnappen 1
verloor zijn gladheid en haar oogen namen
een peinzende uitdrukking aan, terwijl zij lang
zaam antwoordde:
„Ik weet niet, hoe ik daar zoo dadelijk op
moet antwoorden. Soms had ik een gevoel, dat
geheel haar ziel was samengeweven met die
van mevrouw Ocumpaugh, en op andere tijden
had ik weer twijfel; deze was echter nooit
zoo ernstig om het mij gemakkelijk te maken uw
vraag te beantwoorden."
„Was haar liefde voor Gwendolen opreclil?"
vroeg ik.
„O, ja. Ten minste, dat heb ik allijd gedacht,
totdat-iets in haar gedrag, toen zij het eerst
hooide van Gwendolen's verdwijning ik kan
niet uitleggen wat mij een gevoel van teleur
stelling gaf. Zij was ontsteld, natuurlijk, en zij
gevoelde diepe smart, maar toch niet overwel
digend. Er was het een of ander, dat ontbrak
«Van sommige ondervindt dit voornemen nogal
tegenstand, omdat men er een afkeuring van, of
althans een gemis aan vertrouwen in ziet jegens
ons bestuur. Wg nemen gaarne aan, dat ons be
stuur niet stil gezeten heeftmaar als men van
die werkzaamheid niets hoort of ziet, als men
geen enkel gunstig gevolg ondervindt en als het
bestuur maar doorgaat men zich in een geheim-
nisvolle wolk te hullen, dan moet men toch
waarlgk niet verwonderd zijn, dat de bevolking
zich zelf tracht te helpen en grjjpt naar een
middel, dat aan eiken vrjjen Nederlandschen bur
ger ten dienste-staat".
De «Amigoe di Curasao" van 4 Juli geeft't vol
gende staatje van de verminderde scheepvaart op
Curapao.
Van 16—30 Juni liepen de haven binnen 44
schepen.
Verleden jaar bedroeg dit getal 65, dus ia 2
weken tjjds weer 21 schepen minder. In de geheele
maand liepen binnen; 90 schepen; verleden jaar
134, of 44 meer dan dit jaar.
«En nu geeft deze statistiek zegt het blad
nog een zeer onvolledig beeld van den treurigen
stilstand. Van die 90 schepen waren 39 kleine bjj-
landertjes, die bgna uitsluitend van Bonaire komen
met houtskool. De goeletten, die groote vrachten
aanvoeren uit Venezuela om op Curapao over
gescheept te worden, en meer bedrijvigheid aan
de haven geven, waren deze geheele maand slechts
23 in getal, verleden jaar 57."
Voorts beklaagt zich het blad «dat de Neder
landsche minister-resident te Caracas maar niets
van zich laat hooren en wjj hier op de hoogte
komen van den ziektetoestand te Caracas (pest)
door middel van den Duitschen gezant, die van
Venezuela de belofte ontving, geregeld op de hoogte
te zullen worden gehouden.
Eindeljjk deelt het blad mee, dat 10 dagen
quarantaine is afgekondigd voor personen en sche
pen, komende van Puerto Cabello.
Aan een artikel van „Do Wekker"- van 4 Juli
ontleenen wij het volgende:
„Langen, zeer langen tijd, is Venezuela voor
onze kolonie het land geweest, waarmede onze
handelsstand de meeste zaken deed. Het sterktst
tot die handelsbedrijvigheid droeg voorzeker bij
de ligging van dat land dicht bij, onze Antillische
eilanden. Daardoor ontstond de sleur, dat wij
sommige producten, vooral de door ons benoodigde
kleinere vruchten, ruwe suikersoorten enz. enz.
van Venezuela betrokken, hetgeen ook dat land
ten goede kwam, dat anders zou blijven zitten
met het te veel daarvan. Het ging gemakkelijk.
Volgens de oude sleur gingen onze schoeners
en barkjes naar de havenplaatsen van het na
burige land, brachten er koopmanschappen, door
Venezuelanen hier gekocht, door Ven. handels
huizen besteld of voor doorvoer bestemd, en kwa
men binnen een paar dagen terug beladen met
in haar manier wij voelden het allen, en
mevrouw Ocumpaugh evenzeer, want zij liet
haar beste vriendin onmiddellijk vertrekken, zoo
dra deze daartoe de minste neiging toonde."
„Er waren verontschuldigingen voor mevrouw
Carew, juist op dat oogenblik," zeide ik. „Gij
vergeet het nieuwe belang, dat zij in haar leven
gekregen had. Het was natuurlijk dat haar ge
dachten daardoor werden bezig gehouden."
„Gedachten aan haar neefje?" antwoordde
juffrouw Graham, ,,'t Is waar, 't is waar; maar
zij was zoo op Gwendolen gesteld geweest! U
zoudl gedacht hebben maar waarom al dit
gepraat over mevrouw Carew? U gelooft toch
niet u kunt toch niet gelooven
„Dat mevrouw Carew een bekoorlijke vrouw
is? O, zeker, doe ik "dat. Mijnheer Rathbone
toont een goeden smaak."
„Ah, zij is het?"
„Wist u dat niet?"
„Neen; hoewel ik hen dikwijls samen heb
gezien. Nu begrijp ik, wat. altijd een geheim
voor mij geweest is. Hij heeft haar nooit zijn
hofmakerij opgedrongenhij! had haar lief, maar
maakte het er haar nooit lastig mee. O, hij is
een goede man 1" Dit met nadruk.
„Is zij een goede vrouw?"
Juffi ouw Graham sloeg haar oogen plotseling
neer, daarna hief zij ze weer op en zag mij
vol en openhsfrtig aan.
(Wordt vervolgd).