Dagblad voor Schiedamï Omstreken.
EERSTE BLAD.
33ste Jaargang.
Zaterdag 3 December 1910. i
No. 9883.
Buitenlandsch Nieuws.
Yerspreide berichten.
Binnenland.
ABONNEMENTSPRIJS:
Dh blad verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en
kost yoo? Schiedam per 3 maanden f 1.35, per maand 45 cent en per
week 10 cent. Franco per post door geheel Nederland f 2.— per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons BureauBoter
straat 60 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders.
BureauBOTERSTRAAT 50.
111
PRIJS DER ADVERTENTI5N;
Van 1—6 regels f 0.92 met inbegrip van bewijsnummer,
Elke regel daarboven 15 cent. ,,_L> .ii
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend,
Ingezonden mededeelingen 25 cent per regel.
Voor herhaaldelijk advert«eren worden uiterst bil
lijke Overeenkomsten aangegaan.
Telefoonnummer 85. Postbus no. 39.
Dit nummer bestaat uit DRIE
bladen en een Geïllustreerd
Zondagsblad.
ENGELAND.
Gister, aan den vooravond van de verkiezingen,
wekten de Londensche bladen de kiezers op om
hun uiterste krachten in te spannen.
De unionisten legden vooral den nadruk op het
moreele effect, dat een overwinning te Londen zal
teweegbrengen, waar heden(Zaterdag)inlO distric
ten, waarvan er 7 in handen zijn van de radicalen, de
verkiezing zal plaats hebben.
Heden (Zaterdag) zullen in 70 districten ver
kiezingen worden gehouden. Waarschijnlijk zullen
vandaag 14 candidaten, zonder tegencandidaat
gekozen worden, n.l. 11 unionisten en 3 liberalen.
De liberale bladen vertrouwen vast op een voor
hen gunstigen uitslag, terwijl de conservatieve
bladen van de overwinning hunner partij over
tuigd zijn. Zij verklaren, dat het tariefwetsontwerp
in het Lagerhuis zal worden gebracht, en daarna
naar het Hoogerhuis zal worden doorgezonden,
dat, door een van te voren getroffen regeling, het
ontwerp aan het volksrefendum zal voorleggen.
De »Morning Post" schrijft, dat er alle kans
bestaat, dat het nieuwe tarief in het vereenigde
koninkrijk van kracht zal zijn, voor de rijkscon
ferentie (imperial conference) bijeenkomt.
FRANKRIJK.
Tijdens de Kamer zitting van gistermorgen,
verklaarde Briand als antwoord op de motie van
den afgevaardigde Fournier, strekkende Lot weder-
in dienst-neming der cheminots tegen wie op het
oogenblik geen vervolging is ingesteld, dat de
regeering stappen zal doen bij de maatschappij
ter verkrijging van eene toegevelijke behandeling
van enkele individuen, doch dat van eene alge-
meene amnestie geen sprake zijn.
PARIJSCHE KRONIEK.
Van onzen Parijschen correspondent.)
In deze dagen dat, opstand, werkstaking sabo
tage in vele landen steeds toenemen, welke zich
noodlottigerwijze in anarchie moet oplossen, is er
een man van 't wereldtoneel heengegaan, die door
zijn leer en werken er veel toe bijgedragen heeft
deze verderfelijke richting te bevorderen.
De eenige dagen te vroeg dood verklaarde en
alom bekende en veel gelezen Russische dichter-
schrijver Tolstoï is, na een veel bewogen leven,
helaas geëindigd een verdwaald christen te wor
den, wiens verkeerd gaan echter altijd de indruk
ken der waarheid, welke hij verraden had, be
waard heeft. Totstoï was nog christen, doch niet,
zooals men dat behoort te zijn. Hij had het
Evangelie lief, doch misvormde het. De menschen
zijn in twee groote categoriën verdeeldzij die
de Christus begraven en zij die Hem doen ver
rijzen, met andere woorden, zij die van onze ziel
zijn graf en zij die er zijn tempel van maken.
De ongelukkigen, die zich bedriegen, bewaren
gewoonlijk nog een aureole op hun voorhoofd. De
stem welke niet meer zuiver sprak, herhaalde
ons toch de woorden der Bergprediking en daarin
klonken de onsterfelijke toonen van liefdadigheid,
godsvrucht, maagdelijkheid, eerbaarheid, zuiver
heid, vrede, vroeging, berouw, vergiffenis en op
offering, al die gevleugelde klanken versieren de
werken van Tolstoï, wat hem echter niet belette
in zijn werk»Dc Christen en de Staat, de
anarchie te verkondigen.
De Russische boer, waarvan Tolstoï de ontwik-
belde, beschaafde, verfijnde type was, doet niets
half. De woorden uit het Evangelie Hij die
zich van het zwaard bedient, zal door het zwaard
vergaan, zijn voldoende om in iederen soldaat den
Antichrist te zien en de kazerne af te breken.
Hij vergeet dat Christus eens zijn weg onder
brak en een soldaat dwong zijn plicht te vervul
len, terwijl Tolstoï tot den soldaat gezegd zoude
hebben Deserteer, verscheur de vlag, vlugt het
regiment, doet zooals de Doukhobors, die mijn
leer in toepassing brengen, en trek naar Canada.
Christus maakte van den soldaat een christen
Tolstoï zoude er een üoukhobor van gemaakt
hebben. Ziedaar een verschil, Christus leerde
den Cesar te geven wat Cesar toekomt en aan
God wat God behoort, terwijl Tolstoï met zijne
onoverwinnelijken afschuw voor alles wat op be
lasting gelijkt, er toe komt geen Tsaar nog iets
wat macht heeft te erkennen. Voor hem is de
Tsaar de Staat en de Staat is de wieg en de citadel
van de zonde in zijn viervoudig kwaaddoenend
bestaan, de staatkunde, de rechtelijke macht, de
administratie en het leger, welke te zaman af
schuwelijke zeden en schelmachtige wetten in
't leven roepen. BesluitDe dienst van den
staat is met het Christendom in tegen
spraak. De eene zal de andere verdelgen. Aldus
moet het Christendom den Staat ten onder bren
gen en ziedaar hoe uit een godsdienst, welke orde
en harmonie predikt, de anarchie zoude geboren
worden. Dat de zeden van den Staat dikwerf
het tegendeel der christelijke zeden schijnen, wie
zal het tegenspreken'? Maar daarom behoeft men
niet in de dwaling te vervallen door de scheiding
van den Godsdienst en van den Staat te droomen
in plaats van hunne vereeniging te zoeken. Het
ware Christendom zegent de instellingen, doch
breekt ze niet af. Het Evangelie is een basis en
geen bom. Het heeft op alle eeuwen zijn licht
doen vallen. Schiep de oudheid den burger, de
feodaliteit den edelman, het Evangelie heeft den
mensch gevormd.
De feiten toonen de gelijkheid in hare juiste
opvatting uit het Evangelie voortspruitende, zoo
als de bloesem aan de boomen bloeit en de geur
uit de bloemen stijgt. En indien onze moderne
wetgevingen, die voorgeven de vrienden en wel
doeners van den proletariër te zijn, wat oprechter
waren, dan zouden zij in plaats van 't Evangelie
te sluiten er de hoogste steun tot verheffing en
lotsverbetering van het volk uitputten. Uit iedere
bladzijde, ja iedere tekst, welke de ellende, de
zwakheid, de ouderdom met minzaamheid tegen
lacht, spreekt immers het Christendom en van
zijn Goddelijke Stichter tot aan onze dagen heeft
het mensebdom er alleen heil, vrede en geluk
door gevonden. De kwade winden en verkeerde
leerstellingen hebben er den groei van tegenge
werkt en vertraagd. Onze bedorven neigingen
hebben er den glans van beneveld. De christe
lijke, goddelijke stroom kan alleen de menschelijke
instellingen vruchtbaar makenhij kan alles ver
levendigen, en het is een misdaad, een dwaasheid,
zijne heilzame wateren in de eenzame woestijn van
ijdele verwarde droombeelden verloren te laten gaan.
Frankrijk alleen bezit een slnstitut", waar de
dichter, de wijsgeer, de geschiedschrijver, de let
terkundige, de criticus, de sterrenkundige, de
beeldhouwer, de schilder, de toondichter zich
onder elkander broeders kunnen noemen. Het is
door dat principe van vereeniging en solidariteit,
welke de vijf' academiën verbindt, dat zij jaarlijks
in eene openbare vergadering, waar elke sectie,
beurtelings presideert, bijeenkomen.
Bij de laatste vergadering was de beurt aan de
Academie van Schoone Kunsten en haren presi
dent, den heer Massenet, was er de leiding van
opgedragen. Bij zijne eerste woorden trad de
meester der toonen reeds naar voren met de ver
klaring, dat hij, om de lof der Academiën te
zingen, hij de vijfsnarige lier der Grieken, door hen
»penta corde" genoemd, zoude, noodig hebben.
Zonder de hulp van dit instrument en bij gemis
ook van de fluit, waarmede de sprekers der oudheid
geaccompagneerd werden, heeft Massenet zich van
zijn moeilijke taak, om den verloren confrères
hulde te brengen, zeer goed gekweten. Zonder zich
evenmin door den Marche Funèbre van Chopin te
laten feezielen, heeft hij naar belmoren de herinne
ringen ingeroepen aan d'Arbois, aan Jubainville,
aan Léopold Delisle, aan Bouquet de la Grye, aan
Melchior de Vogué, aan Albert Vandal, aan Georges
Berger en aan Fremiet. Ieder dezer onsterflij ken
kreeg zijn leit-motiv.
De componist deed ook nog een kleine spiritu
alistische bekentenis, namenlijk, dat hij te Egreville,
waar hij gewoonlijk verblijft, een klein observa
torium heeft ingericht, niet om de hemelsche
muziek beter te kunnen hooren, doch ten einde
met behulp van een telescoop beter de planeet
te kunnen kiezen, waar hij zijn tweede bestaan
zoude wenschen door te brengen.
Na den president spraken nog de hellenist
Paul Gérard over Phryné en haar verdediger
Hypéride en de heer Charles Benoist over de
hiërarchie der ambtenaren in de oude Iransche
maatschappij. Wat ik echter vooral wil aanhalen,
is de lezing van den beroemden schrijver, Henri
Lavedan, over »de groene rok" {ui Habit Vert
der Academieleden. In deze charmante kroniek
zegt ons de opsteller, waarom de groene kleur
voor de borduursels van den rok der monsterfelijken'
gekozen werd. Dat groen omvat de rede het niet
goed, had toch zijne redenen. Het was aangewezen,
symbolisch ja, kon niet anders zijn. Wij konden
er niet aan ontsnappen. Welke andere kleur zoude
de stoutheid durven hebben hem den palm te
betwisten? Het rood was van te hevigen, oorlog-
zuchtigen aard om aan onze vreedzame bezigheden
te passen. Het blauw Men liet het uit beleefd
heid aan de dames-draagsters van kousen dezer
kleur over voor het geval, dat zij ook eens
eden van het Institut mochten worden. Het
wit zoo besmettelijk deed te veel aan den
Loning denken. Het paars was te kerkelijk, het
oranje te ijdel en te druk en het geel had doen
glimlachen. Wat dan? Er bleef dus nog alleen
net groen over als met recht aangewezen voor
het kleed, wat te gelijk zooveel begeerte, verachting,
spot, eerzucht en droomen verwekt, het groen
dat juist de kleur van de absinthe, de gal en de
hoop is. En nu het groen moest zijn, welk groen
te kiezenHet kunstenaarsgroep het dichterlijk
groen, het ijdel weelderig groen van den smaragd
of dat der waterplanten? Men is het algemeen
ens: groen streng, dof en zonder vroolijkheid te
vinden. Ik geloof dat deze slechte naam een
andere oorzaak moet hebben. Dat roemrijke groen
van het vaandel van den Profeet, noch dat der
zinnelijke voiles van Sheherazade was niet voor
ons geschikt. Het eenige Mat zich opdrong, zich
rechtvaardigde, het eenig besliste was wel het
gekozene, het ernstige groen, het Academisch groen.
En hoe hij dan ook met zijn gebreken zijn
moge, wie uwer, mijne heeren, weet niet hoe deze
verguisde en bespotte rok in de oogen der mannen
en zelfs der vrouwen verlokkelijk gebleven is.
Waartoe maakt hij, zoodra hij in t spel komt,
den mensch niet in staat en waaraan wordt hij
soms niet schuldig? Men verspilt dikwerf een
grooter talent om hem te verkrijgen, dan om hem
te verdienen. Hij betoovert en komt aan hen,
die hem verslijten als een schitterend, prachtig
gewaad voor en wordt nooit meer bewonderd dan
door hen, die hem belasteren en te groen vinden.
De heer Lavedan heeft zijn onderwerp, zooals
de oosterlingen het ivoor bewerken, behandeld.
Hoe onbeduidend het aan anderen zoude schijnen,
heeft hij er brillante effecten, als die van een
vuurwerk, in weten te geven met er zelfs enkele
beschouwingen aan toe te voegen, waarin de
moralist doorschemert. Die groene rok heeft een
geschiedenis en had zelfs zijn drama s. Bij liet
slot zijner lezing deed de kunstenaar biggelende
tranen in de oogen blinken.
Het is niet meer als in de dagen der overwin
ningen dat men hem op het bed uitspreidt.
Men legt hem op de lijkkist. Hij weet wat dat
is. Hij heeft er meer dan éen gezien en gevolgd
en heeft dus begrepen. En wanneer de lijkwagen
voor de laatste ontvangst met eerbied trilde en
de rozenbladen afvielen, sprak de rok zacht tot
hem die niet meer was. Gij die ik met mijne
ledige armen omvat, mij toevertrouwd lichaam
wat ik liefhad, voor M-ien ik speciaal en alleen
afgevaardigde
vleesch wordt
de vleeschnood
Stölzi, waarbij den invoer van
toegestaan voor den tijd zoolang
zal duren.
PORTUGAL.
Almeida de Minister van Binnenlandsche Zaken,
heeft in den Ministerraad medegedeeld, dat de
voorbereiding van de nieuwe kieswet reeds zeer
ver gevorderd is. De Ministerraad besloot daarop
dat al het mogelijke zou worden gedaan, opdat
opdat de verkiezingen voor de constitueerende
vergadering uiterlijk nog in den loop van Maart
van het volgend jaar konden plaats hebben.
ITALIë.
De sKoln Volksztg." verneemt uit Rome dat
gisteren het Pauselijke nMotu proprio" verschenen
is, waarin aan de geestelijkheid de oprichting van
banken verboden wordt.
In de Kamer verklaarde de minister San Guil-
liono, dat de verhouding met Turkije zeer vriend
schappelijk is. Weliswaar ontkent de Porte, dat
zij mistrouwen voedt tegenover de handelsbetrek
kingen van Italië in Tripoli, maar in werkelijk
heid komt dit mistrouwen dikwijls tot uiting.
TURKIJë.
De bladen te Konstantinopel berichten, dat
nieuwe gevechten hebben plaats gehad tusschen
Turksche troepen en Druzen bij Kerak. De Druzen
verloren 1500 man, die gedood of ge wond werden;
de Turksche troepen hadden 50 dooden en ge
wonden. Volgens de bladen, zijn 10 Bulgaren tot
levenslange gevangenisstraf veroordeeld als leden
van het Bulgaarsche comité »Kroesjero." Vijftien
personen werden veroordeeld tot 16 jaar dwang
arbeid 2 Bulgaren en 5 Albaneezen zijn gisteren
te Monastir terechtgesteld.
gemaakt ben en wiens vorm ik bewaar.... ant
woordt mij. Waarom gaat gij heen, zelfs voor gij
mij versleten hebt Doch vooral onsterfelijke: hoe
kunt gij gestorven zijn
En de doode antwoordt hem Zwijg ik verkeer
in hetzelfde geval als gij. Ik werd bewoond door
een groot personnage, een onzichtbaar goddelijk
wezen, eene glorie. Men noemt haar de ziel. Zij
was de onsterfelijke. Maar gij en ik: wij bestaan
niet. Wij zijn 's gelijken mijn rok wij waren
beiden, de een op den ander slechts de kleederen
van één dag.
Parijs, 30 November 1910.
Fidelius.
Een Engelsch conservatief die maar niet
gelooven kon, dat de Canadeesche Minister-pre
sident Laurier werkelijk heeft bijgedragen tot het
Iersche Home-Rulefonds, heeft 100 pond uitge
loofd voor ieder pond, waarvan bewezen wordt»
dat het door Laurier gestort is. De Iersche leider
O'Connel antM'oordt hierop, dat ten gevolge van
deze belofte het fonds alweer met £2000 is aan
gegroeid, aangezien de premier een bijdrage van
20 pond had gestort.
Aan de Londensche »Standard" wordt uit
Odessa gemeld, dat de gansche kostbare huis
houding van den afgezetten sjah van Perzië door
den tsaar van Rusland betaald wordt, die Mo
hammed Ali Miiza als gast beschouwt.
De sjah bewoont- 'n paleisachtig gebouw van
40 kamers aan de Gogoistraat, waarvan de jaar-
hjksche huur van 12000 roebel drie jaren vooruit
is betaald. Ook paarden, equipages, twee auto
mobielen en een prachtige slede, staan den ex-
sjah ter beschikking. En toch is Mohammed Al1
Mirzi niet tevreden omdat de inwoners van
Odessa zoo weinig notie van hem nemen.
Hij mist den slaven-eerbied, dien het Perzische
volk hem placht te bewijzen. Overigens heeft
de ex-sjah uit Teheran een noppervrouw", twee
zoons, dertien ibij-vrouwen" of harem dames en
tien bedienden meegebraoht. Dit gevolg is ge
deeltelijk eveneens op kosten van den tsaar bui
ten het paleis onder dak gebracht.
Een ander lid zijner huishouding is een Rus
sisch officier, die hem als adjudant is toegevoegd.
De sjah wordt zeer veel in het publiek gezien
In de opera, in operetten- en variété-theaters, in
het circus en op de renbaan. Hij heeft bijna alle
groote fabrieken bezocht, en interesseert zich
bijzonder voor machines der chemische industrie
en vooral ook voor de boekdrukkunst en het
dagblad wezen.
Mohammed neemt ook trouw Russische en
Fransche lessen en voert, met behulp van 2 se
cretarissen, een omvangrijke correspondentie met
Perzië. Het paleis wordt thans weer in orde
gemaakt voor Mohammed,s terugkomst van zijn
buitenlandsch reisje.
OOSTENRIJK-HONGARIJE.
Na een rumoerige zitting, die elf uur duurde;
heeft met 233 tegen 206 stemmen de Oostenrijk-
sche Kamer een voorstel aangenomen van den
Bescherming van eigen nijverheid.
De heer J. S. M.(euwsen) schrijft in »De Mid
denstandsbond", over de bescherming van eigen
