Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
DERDE BLAD.
7»
Van Houten s
De beste voor den prijs
m hSTï °"irh<!e"
*35ste Jaargang.
Zaterdag 6 April 1912.
No. 10289.
Een kluchtig spel.
ttamengd Nieuws.
6w™?a»hL'"n "tilhield 0,1
•H?
ABONNEMENTSPRIJS:
Dit blad verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, en
kost voor Schiedam per 3 maanden f 1.35, per maand 45 cent en per
week 10 cent. Franco per post door geheel Nederland 2 per kwartaal
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Boter-
straat 50 en bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievengaarders.
Bureau: BOTERSTRAAT 50.
Reclame. „Het Weekblad v. d. Handeldr.
en Industr. Middenstand" heeft een viertal arti
kelen gepiubiiceerd over „de tien geboden der
reclame". Aan het belangwekkende slotartikel
in het jongste nummer van dit Weekblad ont-
leenen wij het volgende
it venals men in rechtzaken deskundig advies
noodig heeft, zoo is ook bij het reclame-maken
voorlichting gewenscht. Waar vindt men die?
In het buitenland heeft men reeds lang vaklie
den op dit gebied, die tegen honorarium of in
vasten dienst de reclame van een of meer firma s
verzorgen. Hoe hebben deze vaklui zich gevormd?
Scholen, academies of andere inrichtingen, waar
de reclame stelselmatig wordt onderwezen, zijn
er nog niet. Men mag dus veilig aannemen,
dat bedoelde vaklui zich hebben gevormd m de
practijk. Een soort kweekschool voor reclame
deskundigen is het annonce-bureau. Het per
soneel van zulk een bureau raakt met ue reclame
en de geiegemieden, die daaivoor bestaan, ver-
trouwa, kent weidra de bladen, den prijs hun
ner annonces en verdere byzoiidernedeii, eu krijgt
op die manier een zekere routine m het reclame
maken, die al veel meer succes belooft, neen
garandeert, dan het op goeu geluk toetasten van
den koopman of fabrikant zeil.
Het Neuerlandsche publiek staat in het alge
meen tegenover de reclame niet sympathiek,
beoordeelt ze verkeerd, mist het juiste inzicht
in haar wezen. Het is daarom beslist noodza
kelijk de reclame zoo in te richten, dat zij zich
zoo weinig mogelijk als reclame presenteert.
Van smakeloosheid opdringerig geschreeuw heeft
ons publiek een afkeer, met een zekere hoofdig
heid verzet het zien tegen zulke reclame, daar
entegen schenkt het gaarne aandacht aan zake
lijke mededeelingen, en het is dus zaak de
reclame daarin te mengen als zout in het eten.
Tegen den goeden smaak vooral wordt op recla-
megebied nogal gezondigd. Er zijn bijvoorbeeld
modehuizen, die prachtvolle stoffen en costuums
verkoopen en in hun vak blijken geven van
lijnen smaak, maar wier catalogi en ad verten tien
niettemin erbarmelijk smakeloos zijn. De reuen
van deze schijnbare tegenstrijdigheid is, dat de
betreffende koopman of fabrikant zijn eigen waai
beschouwt met het oog van den ingewijde van
den kenner en van den zakenman hij weet
er terdege rekening mede te houden, dat wat
hem persoonlijk bevalt niet altijd naar den
smaak is van zijn klanten. Kortom, hij is in zijn
vak op bekend terrein. Maar tegenover de re
dame staat hij in geeuen deele zoo objeciiei.
Hier is hij op vreemd terrein. Als men in een
vreemd de stad op goed geluk maar voortloopt,
dan is de kans dat men zoodoende komen zal
waar men wezen wil, zeer gering. Precies zoo
Op een fraaien zomermorgen van 't afgeloo-
IdneT Parijfop H te Mad*
J °P Eet perron van eene kleine
Pa" °R" WXdsM
voelde hij
Fransch schilder, die eM
gemaakt m de IMmM* sttekea v» ïo
louraine, die bij de toeristen nog veel te wd-
ntg BWkend zijn.
Zoo, eerwaarde, gij1 hier? vroeg de schilder.
Ja, was het antwoord, ik heb drie dagen
gehad, en ik heb die benut, om een be-
te brengen bij mijn ouden vriend, pastoor
aan do h06 gaat het u? schüderkist
brand °d0OTdn gT°°ten stiloohoed °P- ver-
seker ook n-,,'' 'k zi" blst ,1j' hebt
•V - vacantie nooit aangenaam is,
is het met de reclame. Men volgt dan allicht
den weg, dien men zelf het mooist vindt, of
dien men door de meesten ziet volgen. Men
handelt naar den stelregelIk betaal er voor en
kan voor mijn geld. hebben wat mij bevalt; of
naar dezenWat A heeft, wil ik ook hebben.
Het anderen nadoen speelt bij de tegenwoor
dige reclame een groote rol. En reclame is jmst
het terrein bij uitnemendheid, waarop alleen
oorspronkelijkheid succes verzekert. In Berlijn
was het jarenlang onmogelijk schoenwinkels te
bewegen zich te bedienen van plakkaten. Altijd
weer luidde op desbetreffende voorstellen het
antwoordPlahkaten passen niet voor onze
branche, niet één schoenenzaak heeft plakkaten.
Dat juist daarom plakkaten de beste reclame
voor hen waren, wilde niemand inzien.
Van even groot belang als de zaakkundige
en planmatige uitvoering der reclame is een
door eigenaardigheid pakkende oorspronkelijk
heid. Dat een vorm van reclame nog nimmer
is toegepast, nog ten volle nieuw is, en dat
men met een manier van reclame de eerste is,
dat is nooit een nadeel, maar kan integendeel
slechts een voordeel zijn.
PRIJS DER ADVERTENTIëN:
Familieberichten 20 cent per regel.
Handelsadvertentiën van 16 regels f 0.92elke regel daarboven 15 cent.
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend.
Ingezonden mededeelingen 35 cent per regel.
Voor herhaaldelijkadverteeren worden uiterst bil-
lijke overeenkomsten aangegaan.
Telefoonnummer 85, Postbus no. 39.
Ongeluk op den radiogr a phi-
schen postte Nauen. Tengevolge van
den hevigen storm is te Nauen Zaterdag de toren
van den post voor draadlooze telegrafie ingestort.
Omtient dit ongeluk worden thans de volgende
nadere bijzonderheden bekend
Sedert den morgen woedde er boven Nauen
een vreesefijke storm, die boomen ontwortelde
en schoorsteenen en dakpannen van de daken
wieip. legen een uur werden de bewoners van
het stadje opgeschrikt door een hevig gekraak
en even later verspreidde zich het gerucht, dat
de „F ui kent urm zooals de Duitschers den ver-
vaailijken stalen toren voor het afzenden en
ontvangen van radiogrammen kortweg noemen,
die pas verleden jaar van 100 tot 200 meter
tioogei was opgetrokken, omver was gewaaid.
Ondanks den stroomenden regen en den ontzet-
tenden storm, waartegen bijkans niet viel op te
woistelen, begaf zich een groote menigte men-
schen op weg naar de voor de poorten der stad
gelegen plek des onheils.
Daar bleek het gerucht ten volle bewaarheid.
De geweldige toren vormde nog slechts een
groot en of liever twee groote hoopen verward
uoorheengekronkelde stalen spantenwant de
bovenste helft van den toren was naar links, de
onderste naar rechts in elkaar gevallen. Geluk
kig waren er ten tijde van het ongeluk geen
ambtenaren bij den toren aanwezig, evenmin als
in de huisjes, die bij den post behooren. Won
derlijk genoeg zijn intusschen ook deze huisjes
geheel gaaf gebleven.
De plek van het ongeval werd spoedig door
talrijke politie-agenten en gendarmerie afgezet,
terwijl graaf Arco en de overige te Berlijn ver
toevende ingenieurs telegrafisch op de hoogte
als ze om is! Maar wat zal men er aan doen,
Men kan niet altijd zooals men wil,- pn zoodoende
zal ik moeder Natuur weier voor een tijd lang
moeten verlaten en het roestige Parijsche leven
ei voor in de plaats stellen.
Ja, hernam de priester, gij zijlt Ae eenige
niet, die zoo spreekt. Ik voor mij vind een scha
duwrijken landweg ook heel wat mooier dan al
onze boulevards t© zanten, en een fraai hoiseh-
aehtig landschap maaikt op mij meer indruk dan
de hooggeroemde Place de la Concorde met haar
geheaele omgeving. Intusschen, wij mogen nog
van geluk spreken, dat wij ten minste iets van
de schoone natuur te genieten hebben.
E>at geef ik toe, antwoordde de schilder,
k wil dan ook volstrekt niet klagen, en' zoodra
weer in Parijs ben, zet ik alle verlangens
°E al mijn aandacht weer aan mijn
iJ aar daar komt onze trein. Jk zal zeker
„geaOG®en hebben, met u samen te reizen?
S, katl' zeifle de geestelijke, dat wil
eggen, als do ruimte het toelaat! Zie eens hier,
wa. een passagiers. Ik ben bang, dat alles vol
za oopen. r gaan veel tamme schapen in een
o maar o wee, wat zullen wij het warm krij
gen! J
Toch niet, zei de schilder. Ik keu deze
van het gebeurde werden gesteld. Zij kwamen
met den eerstvertrekkenden trein naar Nauem
alwaar zij in een het station op hen wachtende
auto stapten en naar de plaats van het ongeluk
reden.
Het in het »Nauener Lunch", omstreeks 30
kilometer ten westen van Berlijn gelegen groot-
sche proefstation der maatschappij voor draadlooze
telegrafie, hetwelk het landelijk stadje Nauen
een soort wereldvermaardheid heeft verschaft,
dient in hoofdzaak als proeflaboratorium in het
groot, waar alle nieuwigheden en uitvindingen
op het gebied der radiotelegrafie door den onder
leiding van graaf Arco staanden staf van inge
nieurs aan de practijk worden getoetst. De
resultaten, met betrekking tot den werkingsstraal
van het station verkregen, hebben aangetoond)
dat er feitelijk geen grens meer is voor de
grootte van den door middel der draadlooze
telegrafie te overbruggen afstand. Men heeft te
Nauen o.a. reeds verbinding kunnen krijgen met
de Duitsche koloniën in West-Afrika.
De verhooging van den 100 meter hoogen
toren met nogmaals 100 meter had op het eind
van het vorige jaar plaats. Na behoorlijke ver
sterking van het fundament werd de nieuwe
toren op den oude geplaatst. Het bovenstuk had
echter een kleinere doorsnede. Voorts werden
de beide torens niet stijf aan elkaar verbonnen,
maar op het verbindingspunt werd'n bewegelijk
gewicht ingeschakeld, zoodat de bovenste toren
min of meer kan zwiepen. Hierdoor werden ten
eerste de onvermijdelijke spanningen en wrin
gingen, die in het 200 meter hoog, stijf ijzerge
vaarte zouden optreden, en die zich onttrekken
aan iedere statische berekening, voorkomen, en
ten tweede werd aldus de mogelijkheid geschapen,
den toren door aan de verbindingsplaats aan
gebrachte glazen sokkels, te isoleeren.
Dit laatste wordt, van radiografisch standpunt
beschouwd, zeer belangrijk geacht, daar hierdoor
de vorming van inductie-stroomen, die gericht
zijn tegen de stroomen van hooge frequentie,
die aan het net van draden worden toegevoerd
en dus de eigenlijke schommelingsenergie
verzwakken, in het ijzeren gevaarte verhinderd
worden.
De geheele toren rust beneden op een enkel,
als kofielgewricht gevormd steenen steunpunt,
welks fundamentplaat door glazen sokkels van
den aardbodem geïsoleerd is, om hem voor
omvallen te bewaren, was hij met 9 dikke kabels
van staaldraad verbonden, die stevig waren
verankerd. De driehoekige toren bestond uit aan
elkaar gelaschte staven en was zoo wijd, dat er
een smalle wenteltrap in kon worden aangebracht.
Men had van deze montage juist veel ver
wachtingen, daar de stalen mast door zijn
meegevend sieunpnnt kon zwiepen als een
reusachtige snaar. Het oude gedeelte van 100
meter heeft zich dan ook jaren lang goed gehouden
Het is de vraag, of de toren op dezelfde plek
weer zal worden opgericht. De schade wordt
op eenige honderdduizenden mark geschat. Het
statie. Blijf maar bij: mij en laat da andere rei
zigers eerst instappen. Als de trein vol is, wor
den hier altijd nog één of twee wagens aange
haakt en ge zult zien, we zitten aan als na
bobs. Voor alle zekerheid zal ik een besproken
plaatsje nemen.
En naar een besteller gaande, gaf hij dezen
zijn schilderdoos en een klein koffertje, stopte
den man een halven franc in de hand en zeide:
Dat is voor u, vriend! Leg mijn reisgoed in het
middelste compartiment van den laatsten wagen.
De besteller tikte welvoldaan aan zijn klak,
en toen de trein de statie was binnen gerateld,
zagen de geestelijike en zijln vriend kalm het
gedrang aan en lieten de andere reizigers zich
moe en warm werken, om een heet en bekrom
pen plaatsje te veroveren. Toen negen tienden
van de passagiers waren geborgen, gebeurde wat
de schilder had voorzien. Twee leege wagens
werden aangehaakt voor den te verwachten toe
voer aan de verder gelegen staties en oven later
kwam de besteller bij de twee vrienden en zeide.
Mijnheer, uw reisgoed ligt in het net van
de coupé, die ge bedoelde.
Dank u, was het antwoord en beiden ste
gen bedaard in den wagon, zonder met lastige
drukte iets te maken te hebben.
station te Nauen was verreweg de grootste en
krachtigste radiografische post ter wereld.
De zonsverduistering op 17 April
a. s. De „Nieuwe Rott. Crt." bevat eenige by-
zondeiheden, waar te nemen bij de aanstaande
zonsverduistering, waarvan we hier een en ander
aan dat blad ontleenen:
Is Nederland voorbereid? „Weet
Nederland dat het op 17 April a.s. een verschijn
sel zal zien van groote zeldzaamheid en indruk
wekkende pracht De centrale lijn dezer ver
duistering, d. i. de lijn die de middelpunten
ven zon en maan verbindt, de as van de maan-
schaduw, loopt door het Zuiden van Limburg.
Dit is een zeer zeldzaam geval, een geval dat
het thans levende geslacht nooit heeft bijge
woond en nooit meer zal bijwonen.
Hoe men dit weet Er bestaat een dik boek
van Th. von Oppolzer, getiteld „Canon der Fin-
sternisse"; dat boek bevat de gegevens voor het
berekenen van alle zoneclipsen tusschen 1297
v. C. en 2163 n. C. in tallooze droge tabellen,
die wij voor ons doel gelukkig kunnen overslaan.
Want het werk is verrijkt met 61 platen, pro
jecties van het aardoppervlak, waarop alle cen
trale lijnen dezer eclipsen zijn aangegeven.
Wanneer men nu alle gevallen bijeen neemt,
waarin de centrale lijn öf over ons kleine land
óf vlak daarlangs loopt (hetgeen ons resultaat
overbodig gunstig maakt) dan komt men tot
het resultaat, dat in de behandelde 3370 jaar
Nederland slechts 42 keer een centrale of na
genoeg centrale eclips heeft gezien. Het komt
dus gemiddeld éénmaal in een men-
Aan het publiek kan hev
[oordeel worden gelaten, of
inderdaad is
1 Kg. 1.50|%Kg./0.42i
- 0.80 n -0.18
Zij zouden echter niet alleen reizen, want in
de coupé zat reeds een zwaarlijvig heer, die
zich in een hoeik zoo gemakkelijk mogelijk had
ingericht en bijna geheel verscholen was ach
ter een reusachtig dagblad.
Er was echter ruimte in overvloed, en de beide
vrienden zetten zich in den tegenover] iggenden
hoek en staken een sigaar aan. Zij zaten echter
nog niet goed en wel, of hun medereiziger draai
de zijn blad om, en nauwielijiks had hij bij deze
manoeuvre den geestelijke bemerkt, of hij sprong
met een schrik .overeind, vouwde zijn gazet op
en stak die in den zak, greep zijn reisgoed uit
het nel en j-iep: Een priester in de coupé! Dat
nooit! Conducteur, gleef mij een andere plaats'
En met een drukte en een bombarie, die hij
zelf zeker bijzonder heldhaftig vond, steeg hij
haastig uit en verdween, alsof hij een besmette
plaats ontvluchtte.
Een oogenblik later zaten de geestelijke en zijn
vriend verbluft te kijken, daarna barstten zij in
een schaterlach uit Toen de trein op gang was.
kreeg bij den schilder de ergernis de overhand
en woedend riep hij uit: Wat een viegel. Als
dal geen volbloed br.: ma^oa is, laat ik mij vil
len!
Och, lachte de geestelijke, ik voor mjj b'éfl
Rona
Cacao
