Dagblad voor Schiedam Omstreken.
f
I bu zz* T10
TWEEDE BLAD.
35ste Jaargang
Dinsdag 24 December 1912.
No. 10507.
Gratis Ongevallenverzekering
rnn bu veriies pir
In den Kerstnacht.
oYerecifcomstig op de polls yermelde voorwaarden.
Siaten-Generaal.
tiimieuiaiid.
FEUILLETON.
Bureau: Boterstraat 50. Telef. 85. Postbus 39.
Abonnementen per 3 maanden f 1.50, per week 12 cent, per maand
50 ct., lranco p. post f 2.— p. kwartaal. Afzonderlijke nummers 2 cent.
Advertentiën: Familieberichten 20 ct. per regelHandelsadvertentiën
16 regels 92 ct.elke regel daarboven 15 ct. 3 maal plaatsen wordt 2 maal
berekend. Ingezonden mededeelingen 35 ct. p. regel. Speciale conditiën voor
herhaaldelijk adverteeren.
levenslange f Of) fl verlies van
gelieele I 1 I I een hand,
invaliditeit; I L U U voet ofoog;! |UU IUU een duiin
De verzekering wordt gewaarborgd door de Hollandsche Algeineene Verzekeringsbank, gevestigd te Sehiedain
by
dood
by verlies
van
bij
verlies van
eiken ande-
ren vinger.
TWEEDE KAMER.
De Tweede Kamer is gister eindelijk gereed
gekomen met de behandeling der Waterstaats-
begrooting.
De heer Roodhuizen diende in den loop der
debatten de volgende motie in
»De Kamer, van oorüeel, dat het niet gewenscht
is tot de directeuren van post- en telegraafkan
toren aanschrijvingen te richten, dat zij behalve
op levensgedrag en geschiktheid ook op kerkelijke
gezindte moeten letten bij de aanstelling van
hulpbestellers, gaat over tot de orde van den dag."
De minister heelt alvast verklaard, dat hij niet
begrijpt hoe de heer Roodhuijzen nog de bruta
liteit durft te hebben deze motie in te dienen,
waar hij weet, dat de minister geen bevoorrech
ting wil en bij goede lezing der circulaire, aan
de directeuren gericht, blijkt dit overduidelijk.
De motie zal later behandeld worden.
De besprekingen van de positie van het per
soneel bij de telegrafie en posterijen vormde
weer de hoofdschotel van het debat.
Nog een andere zaak van gewicht was wel een
vraag van den heer Fleskens. Deze had opge
merkt, dat aan de Rijkspostspaarbank ongeveer
2£ ton meer voorkomt in de spaarbankboekjes,
dan in de boekhouding, 't Antwoord van den
Minister was, dat dn verschil, olscnoon op zicti
zeil niet gering, betrekkelijk weinig beteekende,
omdat het was veroorzaakt in een tijdsverloop
van 3U jaren. De ware oorzaken op te sporen zou
wel een ton kunnen kosten en in de toekomst
waren dergelijke fouten door de pas nieuwinge-
voerde wijze van boekhouding vrijwel onmogelijk.
De veiscnillende artikelen werden zonder hoof
delijke stemming aangenomen.
De waterstaatsbegrooting werd zonder hoofde
lijke stemming aangenomen.
De vergadering werd daarop gesloten, waarna
de Kamer op Kerstreces gaat tot 7 Januari 1913.
G. M. Loeff f.
Zondag is te Zuidlaud overleden, 80 jaren oud,
de heer C. M. Loeft, notaris alhier en lid van de
Provinciale Staten van Zuid-Holland.
Onderscheiding.
Z. H. Paus Pius X heeft benoemd tot comman
deur in de orde van den H. Gregorius den
Grooten, den heer C. L. Bressers te Dongen.
De Kerstdagen waren voor ons kinderen de
heerlijkste van het geheel© jaar. Dan mochten
wij die dagen doorbrengen op het groote en
mooie landgoed „Weltevreden", waar grootvader
opzichter was der uitgestrekte domeinen, bos
schen en landerijen, die behoorden aan een rij
ken graaf in Gelderland.
Op korten afstand van het kasteel, waar de
graaf slechts ©enige maanden van het jaar ver
toefde, lag de woning van grootvader, een mooi,
groot huis, bijna een kasteel in het klein.
Grootvader noodigde ons ieder jaar met Kerst
mis pit. Daags voor Kerstmis kwam een van
zijn ondergeschikten ons drieën mijn broertje
en zusje en mij1 met het rijtuigje afhalen, en
als er sneeuw lag met de aireslee, wat wij kin
deren natuurlijk nog voel heerlijker vonden.
In die (jagen stoeiden wij stadskinderen, ge
woon aan een speelplaats je van ©enig© meters,
door de uitgestrekte bosschen, en al vroor het
dat het kraakte, wij gloeiden van warmte en
pret. Maar het gezelligste was toch, als de duis
ternis inviel en wij in de groote huiskamer zaten
rondom grootmoeder, die lekkere, geurige wafels
gebakken had en ons daarop vergastte, terwijl
grootvader bij het groote haardvuur zat en ons
vriendelijk toelachte. En als we ons te goed
gedaan hadden aan de heerlijke wafels, dan scho
ven we onze stoelen dichter om grootmoeder en
plaagden haar zoolang totdat zij begon te ver
teller^ Diat vonden mjjji nog veel heerlijker dan
H. J. Weve
In den ouderdom van 62 jaar is overleden de
heer H. J. Weve, sedert Juni 1889 notaris te
's-Gravenhage.
De heer Weve bekleedde het voorzitterschap
van den Hoofdraad van den H. Vincentius a
Paulo, in welke functie hij wijlen den heer Bevers
opvolgde, toen deze minister was geworden De
ontslapene was officier in de orde van Oranje-
Nassau.
Begrooting van Ned.-Indië.
In zijn Memorie van Antwoord aan de Eerste
Kamer over het ontwerp van wet tot wijziging
van de begrooting van Nederlandsch-Indië voor
1912 herhaalt de Minister van Koloniën dat de
Indische Regeering bij voortduring haar aandacht
gevestigd houdt op de verbetering van haven- en
riviertoegangen.
Hij erkent dat door de voorbereiding en uitvoe
ring op ruime schaal van havenwerken de taak
van het departement der burgerlijke openbare
werken (waaronder echter ten onrechte ook de
spoorwegen zijn gerekend), belangrijk wordt ver
zwaard. Daaraan is echter tegemoet gekomen
door de uitzending van een ervaren Nederlandsch
deskundige op dit gebied en de oprichting van
een nieuwe technische afdeeling van havenaan
gelegenheden bij het departement, ten einde het
hoofd te kunnen bieden aan de belangrijke uit
breiding welke in den laatsten tijd gegeven is aan
de werkzaamheden.
In die belangrijke uitbreiding acht de Minister
op zich zelf zeker een aanleiding gelegen om,
waar mogelijk de uitvoering van groote werken
op te drageu aan solide Nederlandsche aannemers,
evenwel onder opmerking, dat niet alle de ver
betering van haventoegangen beoogende werken
geschikt zijn om in aanbesteding te worden uit
gevoerd.
Het voordeel dat er in geslagen is aan aanne
mers blijvend een arbeidsveld in Indië te openen,
wordt door de Indische Regeering erkend.
Er moest worden besloten tot de uitvoering in
eigen beheer van het tweede perceel der werken
tot uitbreiding der haven van Tandjong-Priok,
omdat de eenige daarvoor ontvangen inschrijving
118 pCt. boven de ramiDg was.
De Kamer van Koophandel te Amsterdam.
Wij lezen in „D© Tijd"
In „Be Katholieke Strijder", het orgaan van
de Alg. R. K. Propagandaclub, wordt door J.
de lekkerste wafels.
Een der Kerstdagen, die ik bij grootvader en
grootmoeder heb doorgebracht, zal ik nooit ver
geten.
Het was Kerstmis in het jaar 188G. Do sneeuw
lag wel ©en halve meter hoog in de bosschen en
velden rondom het kasteel.
Wij zaten in de lekkere warme kamer en luis
terden naar grootmoeder, die vertelde van het
Kerstkindje, dat een moordenaar tot bekeering
bracht.
Grootvader zat ook bij ons pn luisterde even
aandachtig als wij.
Plotseling schrikten wij op door een zwaar
schot, dat dof rolde door de omliggende bos
schen.
Grootvader sprong op en riep driftig: „Daar
is hij weer, de schurk, zelfs in den Kerstnacht
kan hij mij niet met rust laten!"
„Wien bedoelt gij?" vroeg grootmoeder ang
stig.
„Wel, natuurlijk de „zwarte Hein" wie anders,
zal op Kerstmis nog stroopen. Hij (s onverbe
terlijk. Toen ik vanochtend uit de kerk kwam,
verliet hij juist een herberg en toen hij mij zag,
riep hij mij uitdagend toe: „Van avond gaan
we er weer op uit! Zorg dat ge ons niet in
den weg komt!" „De ellendeling,'' voegde groot,
vader er bij, vrnaar ik zal hem leeren."
Hij ging naar een kast en verwisselde zijd
vilten pantoffels tegen een paar groote vetleeren
laarzen.
Grootmoeder keek hem met bezorgd gelaat
aan.
„Och, vader," zei ze smeekend ga toch niet
uit. De sneeuw ligt zoo hoog en ze mochten
je eens een ongeluk aandoen."
Houd mij niet tegen, moeder, ik moet. Hij
C. II. een onderwerp tejr sprake gebracht, dat
wel eens onder de ©ogen mag worden gezien,
de verkiezing n.i. voor de Kamer van Koop
handel te Amsterdam.
Tot dusver bemoeide zich daarmede niemand
dan de leden of bestuurders der liberale kies-
vereenigingen. Alleen zij stelden candidate© en
dezen kwamen er steeds met vlag en wimpel
door. „De Katholieke Strijder" merkt op, dat
daardoor de Kamer van Koophandel bij voort
during bet karakter beeft van een liberal© instel
ling en nu is wiel waar, dat deze colleges slechts
een adviseerend karakter hebben; maar het is
de vraag, of dat zoo blijven moet. Bij de be
handeling van de Tariefwet zal men zien, dat
aan deze adviezen groot© beteekenis wordt toe
gekend.
Nu is er sedert kort te Amsterdam een Chris
telijke Kiesvereieniging voor de Kamer van Koop
handel en Fabrieken opgericht en deze heeft
voor het eerst bij' de jongst© verkiezing teeken
van leven gegeven. Kregen de can a id a ten der
liberale kieisvereenigingen 261272 stemmen, op
het. drietal tegencanuidaten werden 118120 stem
men uitgebracht, hoewel er weinig of geen a.ctie
was gevoerd.
Van deze protestantsche organisatie kunnen Ka
tholieken g'een lid worden en dus komt nu de
vraag of de Katholieken zich ook voortaan van
alle organische deelneming moeten blijven ont
houden. „De Kath. Strijder" laat in het midden,
of de leiding hier moet uitgaan van dei politieke
kiesvereenigingen of van de katholieke Midden
standers, maar dat er iets gebeuren moet is
buiten kijf en wij' zijn dit met „De Kath. Strijder"
volmadkt eens.
Bij iedere verkiezing voor de Kamer van Koop
handel wordt herhaaldelijk door kiezers aan ons
bureau geïnformeerd, of er geen ander© dan juist
liberale candidaben zijn en dan drukt men telkens
zijn bevreemding erover uit, als wij aeze vraag
ontkennend moeten beantwoorden. Eh daarom
komt, dat juist door dit permanente gebrek aan
leiding zeer voel Katholieken verzuimen de kies
bevoegdheid op te eiscben, die zij alleen door
aanvrage verkrijgen kunnen. Indien oïfize katho
lieke winkeliers, hoofden van zaken, ambachts
bazen enz., wisten, dat ze mot hun stembiljet
konden medewerken, om aan de Kamer van Koop
handel haar eenzijdig karakter te ontnemen, zou
den zij stellig bij honderden opkomen voor hun
belang. Thans helpt het niet ein laten zij de
heeft mij uitgedaagd en ik zou mij laf toonen,
indien ik hier bleef-zitten. En zooals het tegen
woordig gaat, wordt het te erg1. Dat gespuis van
leegloopers eerbiedigt niets meer! Heele boomen
worden omgehakt en de herten waarop de graaf
zoo trotseh is, vallen bijna allen onder hun scho
ten. Daar moet een voorbeeld gesteld worden!'''
Ondertusscihen bad hij zich geheel aangekleed.
Hij greep nu zijn geweer van den muur en zei:
„Vrees niets, vrouw, ik hoop1 spoedig terug
te zijn. Kom, Hek!"
Hij omhelsde grootmoeder en ons en ging, ver
gezeld van zijn trouwen hond, in den duisteren
avond, terwijl de sneeuw nog steeds bij dikke
vlokken viel, het bosch in.
Het scheen, dat een angstig voorgevoel zich
van grootmoeder had meester gemaakt, want haar
verhaal, dat zoo boeiend begonnen was, vlotte
niet meer en wij als kinderen bemerkten reeds,
dat zij niet „uit" verteld, doch er maar "een
einde" aan gemaakt had. Zij wierd onrustig en
toen grootvader na verloop van een uur nog
niet was teruggekeerd, zei ze:
„Kinderen, ik hen zoo bang, dat grootvader
een ongeluk is overkomenLaten we tot het
Kerstkindje bidden, dat het grootvader mag be
schermen."
Nauwelijks had zij dit gezegd, of er vielen,
twee, drie; vier schoten achter elkaar, doch ze
schenen verder verwijderd dan het eerste schot.
Bij het hooien van die schoten sprong groot
moeder op en riep sidderend uit: „O God, mijn
God, ze vermoorden hem!
Wij brachten eenige vreeselijke uren door.
Grootvader kwam maar steeds niet terug.
Eindelijk hoorden wij in de verte Hek blaf
fen. Snuivend kwam hij aangerend en groot
moeder, die aan de voordeur stond en in den
aanvrage voor het kiezersschap achterwege.
Voor eenige jaren was het een grief van de
detailhandelaars en kleine, ondernemers, dal de
Kamer alleen w:as samengesteld uit. vertegenwoor
digers van* den groothandel en de grootindustrie.
Toen men daartegen een ernstige actie ging voe
ren, werden er eenige winkeliers in de Kamer
gekozen en deze zitten er nog in. Bewijs dat ze
op hun plaats zijn. En zoo zou het ook gaan
met vertegenwoordigers uit andere dan uitsluitend
liberale kringen.
Hoe nu een einde te maken aan den bestaan-
den toestand? Ook wij1 kunnen daarvoor geen
oplossing geven. Het allerbeste ware natuurlijk,
dat de candidaten werden aangewezen door be
kiesbevoegden voor d© Kamer van Koophandel
zelve en dat dus de katholieke Middenstanders
ei' mee begonnen. Maar dan zou men er tegen
kunnen aanvoeren, dat er allicht te> veel raar één
kant zou worden gewerkt. Om dit te ontgaan zou
men een afzonderlijk© kiesvereeniging moeten op
richten op de wijze als onze protestantsche slad-
genooten nu blijken gedaan te hebben.
Wellicht zou deze zaak hij de ophanden zijnde
herziening der statuten van onze Katholieke Kies
vereenigingen ter sprake kunnen komen en zou
hel Centraal Bestuur zich aanvankelijk met de
leiding kunnen bezighouden of wel het initiatief
nemen tot de oprichting eener zelfstandige kies
vereeniging.
In elk geval beeft „De Katholieke Strijder"
een goed werk gedaan met de aandacht op de
zaak te vestigen.
Afschailing bakkersnachtarbeid.
Nu het nationaal comité voor afschaffing van
den bakkersnachtarbeid ontbonden is, tengevolge
van oneenigheid over het wetsontwerp-Aalberse,
worden er, naar de »Rotterd." verneemt, pogin
gen aangewend, om een nieuwe organisatie voor
hetzelfde doel in het leven te roepen. Lid daar
van zullen kunnen worden zoowel personen, als
vereenigingen. Dit is zoo bepaald, om den Bak
kerspatroonsbond te bewaren voor geschillen in
eigen boezem, daar zich in dezen bond zoowel
tegen- als voorstanders bevinden.
De oprichtingsvergadering van het nieuwe co
mité is bepaald op Woensdag 15 Januari te Utrecht.
Voorloopig secretaris is de heer H. B. F. van
Bossum, te Amsterdam.
duisteren sneeuwnacht tuurde, zag het licht van
een lantaarn en na een poosje hoorden wiji zware
mannenstemmen. Hek was jankend het huis bin-
nen geloopen en trippelde angstig heen en weer,
terwijl hij nu en dan ©en akelig klagend gehuil
uitstiet. Daarna liep hij weer terug naar de man
nen, die naderden.
Grootmoeder was als waanzinnig door de
liooge sneeuwlaag de mannen tegemoet gesneld.
Wij stonden verschrikt aan de deur en zagen, hoe
onze grootmoeder soms half wegzakte in de
sneeuw.
Eenige minuten verliepen. Toen hadden de
mannen het huis bereikt. Zij droegen op. een lad
der grootvader!Met doodsbleek gelaat, met
bloed en slijk bevlekt, lag daar de pan, die voor
eenige uren nog krachtig en gezond was uit
gegaan I
Wanhopig de handen wringend knielde groot
moeder voor haar man neer.
„Dood! Dood!" kermde zij akelig.
Een der mannen trachtte haar gerust te stel
len, door haar te verzekeren, dat hij1 nog niet
dood was, dat alle hoop nog niet was verloren.
„Een der onzen," voegde hij er bij, „is naar
den dokter en den pastoor gereden. Zij zullen
spoedig hier zijn."
Men legde grootvader te bed en wij kropen
angstig in een hoekje en keken toe. Wij waren
hang geworden. Grootmoeder, anders zoo goed
voor ons en die zoo innig veel van ons hield,
kon ons niet meer! Zij had ons zoo akelig aan
gekeken, toen wij haar wilden troosten, en had
ons barsch weggeduwd. Zij deed zoo vreemd,
de goede vrouw, dat wij dachten, dat zij krank
zinnig was geworden.
Na verloop van een half uur zagen wij; den
dokter ea den pastoor binnentreden. De mannen
fIDO
