Dagblad mor Schiedam en
ronn rinp rinn
I buJiü
De Oorlog.
Onschuldig veroordeeld.
Gratis Ongevallenverzekering f 1 f] f] f)
.nsa,; T ZUUroTrA;! lUudoodi IUU
37ste Jaargan
Maandag 28 September 1914
No. 11039
feuilleton.
oyerecnïomsti£ op de polis vermelde voorwaarden, j |j y y
fnn by yer,ies jM r
Officieele berichten.
Kennisgeving.
Buiteulandsch Nieuws.
Bureau: Boterstraat 50. Telef. 85. Postbus 39.
Abonnementen per 3 maanden ƒ1.50, per week 12 cent, per maand
50 ct., franco p. post ƒ2.— p. kwartaal. Afzonderlijke nummers 2 cent.
Advertentiën: Familieberichten 20 ct. per regel; Handelsadvertentiën
1 6 regels 92 ct,elke regel daarboven 15 ct. 3 maal plaatsen wordt 2 maal
berekend. Ingezonden mededeelingen 35 ct. p. regel. Speciale conditiën voor
herhaaldelijk adverteeren.
joor ^o^amlsclie Algemeene Verzekeringsbank, gevestigd te Schiedam.
by
verlies van
eiken ande
ren vinger.
De Burgemeester van Schiedam,
Brengt bij deze ter kennis van de ingezetene»
Dat het kohier van de Belasting op Bedrijfs-
en andere Inkomsten no. 5 dezer gemeente, over
het dienstjaar 1914/15, door den heer directeur
der directe belastingen te Rotterdam op den 26en
September 1914 executoir verklaard, op heden aan
den ontvanger der directe belastingen alhier, ter
invordering is overgemaakt.
Voorts wordt bij deze herinnerd, dat een ieder
verplicht is, zijnen aanslag op den bij de wet
bepaalden voet te voldoen, alsmede dat heden de
termijn van zes weken ingaat, binnen welke be
zwaarschriften tegen eenen aanslag, op genoemd
kohier voorkomende, behooren te worden inge
diend.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 28sten September 1914.
De Burgemeester voornoemd
M. L. HONNERLAGE GRETE.
Nog is geen beslissende slag geleverd.
Uit de Duitsche berichten weten wij, dat de
troepen bij Verdun eenigszins vooruitgekomen zijn.
Het sperfort Camp des Romains is in handen
der Duitschers gevallen en de Duitsche troepen
zijn weer over de Maas getrokken. Overigens is
de stand der beide legers onveranderd. Voortdurend
worden nog versterkingen aangevoerd.
Godfried Stoffers uit Dusseldorf seint van het
Westelijk oorlogsterrein aan de »Lokal-Anzeiger"
Gedeeltelijk krachtens eigen waarneming, gedeel-
tehjk uit vertrouwbare mededeeliDgen, die ik op
bet oorlogstooneel bij Reims ontvangen heb, kan
tk over den toestand in het westen het volgende
berichten. In den grooten slag, die nu reeds zoo
vele dagen dunrt zat men nog steeds een tijd lang
ttoeten wachten. De hoop op de overwinning is
echter ten volle gerechtvaardigd. Medededeelin-
gen of aandaidingen van eenigen aard zouden
echter slechts den vijand ten goede kunnen ko
tten, die onze post met Argus-oogen doorzoekt en
die, behalve zijn lang niet te versmaden vlieger
corps ook thans nog stellig zijn spionnen heeft.
De posities, die onze legers innemen worden met
onwankelbare kracht gehandhaafd en wij houden
den vijand met ijzeren armen tegen. Alle po
gingen om door te breken zijn afgeslagen en
nieuwe zijn wel niet meer mogelijk. De beslis
sende slagen worden voorbereid, hebben echter
bun tijd noodig om tot rijpheid te komen.
De verliezen, die ons in deze slagen en ge
vechten toegebracht zijn, zijn buitengewoon zwaar
en het is 3lechts een zwakke troost, dat de ver
bezen van den vijand nog grooter en zwaarder
Zljn. Maar de zekerheid der overwinning is aan
°uzen kant. Dat getuige de lange rijen van ge-
GROOTE BOEIENDE ROMAN.
Naar het Fransch.
116)
VI.
Piéqueur, op het oogenblik dat hij het touw
z|ch ging trekken om zich zei ven in de ruimte
slingeren, had zich werktuiglijk omgekeerd,
ttet een onbezonnen beweging.
Gij had Rosa bemerkt, die het hoofd boven
kreupelhout uitstak om zijne bewegingen te
Gij liet aan zijne lippen eenen vloek ontsnappen
'erP zijne pijp weg, liet de ladder los, en voor
kon" ,'°nge meisJe een'ge beweging maken
n had hij ze omvergeworpen, en zijne twee
b stoten vuisten vielen neer op hare wang, hare
°°gen, haren hals.
el) a g'ï bebt v'u°bt genomen, zeide de
endeling die schuimde van woede. Welnu, be-
eu dat gij maar weinig kans hebt.
niet°Sa' Ultgestrekt °P bet gras, verroerde zich
Piéqueur dacht dat hij ze gedood had. Hjj hief
vangenen, die Zaterdag en Zondag uit de buurt
van Reims aankwamen. Alleen Maandag kwam
ons op een weg in Noord-Frankrijk een colonne
van duizend man; tegen, die blij schenen te zijn
uit het gewoel van den slag te raken. O combien,
combien, jammerde een oud vrouwtje, dat hen
voorbij zag trekken. Mijn ondervinding heeft mij
geleerd en dit is ook de algemene opvatting onzer
officieren, dat de bevolking van Noord-Frankrijk,
die tegen den oorlog gestemd is, een veel vrien
delijker houding aanneemt tegenover onze troepen
dan de Belgen. Men hoort en ziet hier niets of
slechts zeer weinig van vijandelijkheden. En de
verschrikkelijke rijen van afgebrande huizen van
franc-tireurs, die men van de Duitsche tot de
Fransche grens dwars door heel Belgiën ziet, en
waarlijk ontzettend schouwspel, vindt men niet
n Noord-Frankrijk. De stad Rhothel is hier
met den grond gelijk gemaakt, m.iar zij is niet
verbrand. Hier heelt de slag gewoed en de gra
naten van vriend en vijand hebben hier gemeen
schappelijk hun verschrikkelijk werk gedaan.
Van de Russen die in Ostende zouden landen
is niets meer vernomen.
Wel zijn ook in België weer nieuwe krijgsver
richtingen aanstaande. Men verwacht een be
schieting van Antwerpen.
Van het oostelijk oorlogsterrein komen weinig
belangrijke berichten.
De Russen dringen de Oostenrijksche troepen
nog steeds verder terug.
Aan de Duitsch-Russische grens hadden geeD
nieuwe gevechten plaats.
Eeii Officieele Biddag voor den Vrede.
President Wilson heeft een proclamatie uiige
raardigd, bevattende een oproep om Zondag 4
Gctober te wijden tot een dag van gebed aan den
Almachtigen God, dat Hij der menscten raads
besluiten moge beheerschen, en vrede schenken
aan de oorlogvoerende volkeren van Europa.
FRANKRIJK.
Het officieel Fransch communiqué van 27 Sept.
luidt
De vijand heeft over het gebeele front aanval
len gedaan en is overal teruggeslagen. Op onze
linkervleugel maken wij vorderingen.
Op de hoogten van de Maas is de toestand sta-
tionnair. Bij Woevre bljjven wij terrein winnen.
De Duitsche generale staf meldt
De vijand heeft met gebruikmaking van zijne
spoorwegen een uitval over een breed front ge
daan tegen den rechtervleugel van het Duitsche
leger. Een Fransche divisie in de richting van
Bapaume trekkende werd door een zwakkere
Duitsche strijdkracht teruggeworpen. Ook overi
gens is de opmarsch tot staan gebracht. In het
midden van het slagfront zijn wij bij den aanval
op enkele plaatsen vooruitgerukt. De sperforten
die ten zuiden van Verdun werden aangevallen
hebben 't vuren gestaakt. De artillerie is thans
in gevecht mét de troepen aan de westzijde van
de Maas. Overigens is de toestand onveranderd.
haar op, schudde haar met ruwheid. Zij opende
de oogen, gansch gezwollen. Het bloed sprong
uit haren neus en uit haren mond.
Wacht, ik ga u zoodanig vastbinden dat gij
mij niet een tweede maal meer ontsnapt, zeide hij.
Hij had in eenen zak nog een ander touw.
Hij ging het halen, kwam terug «en bond Rosa
vast aan handen en voeten, bij dit werk de knoopen
zoodanig hevig toehalend dat hij er de beenderen
van het kind mee kon verbrijzelen.
Zij liet geen den minsten schreeuw hooren. On
beweeglijk alsof zij de smart niet had gevoeld,
hield zij hare oogen gesloten en dacht er niet
aan te roepen noch zich te verdedigen.
Hij liet haar aldus en keerde terug naar zijnen
boom.
Hij beklom opnieuw de ladder en stak zijne
pijp nogmaals aan, Rosa had zich op hare zijde
gelegd. Zij volgde tusschen twee struiken de minste
zijner bewegingen.
Zij beleefde eenen stond van verschrikkelijken
angst. Piéqueur scheen té aarzelen. Zou hij be-
merktjhebben dat het touw half werd doorgezaagd
Dan was zij verloren. Hij zou haar dooden. Zij
kon niet meer vluchten.
Maar neen. Zij bedroog zich. De bandiet had
niets gezien.
Hij had hettouw met de twee handen vast,
genomen, zich op het planksken neergezet, welke
hij liet afdalen van knoop tot knoop naarmate hij
den boom van zijne schors beroofde.
Het touw hield stand.
Eene heldhaftige battel ij.
"De Parijsche „correspondent van de „C,ontere
della Sera" Vizetti schrijft kei volgende aan
zijn blad:
ZooaIs een Fransch officier mij mededeelde
woedde de strijd tusschen Epernay en Sézanne
IS uren lang) met onverminderde heftigheid.
De Duitschers hadden met een giooL aantal
stukken geschut langs de straat van Sézanne post
g'evatj maar padden de hoofdmacht hunner ar
tillerie verbazend handig: op de bpsehrijke hellin
gen van het slpt van Epernay we. en le ver
schuilen.
Eerst toen de Fransche infanterie tot den
bajonetaanval over het vlakke veld voorutestorm-
cle, openden de tot dan toé onopgemerkt gebleven
Duitsche batterijen een lang! en fnoordctauig vuur,
dat de Franschen met heele rijen tegelijk weg
maaide.
Onmiddellijk veranderden de Fransche mitrail-
leusen de richting; hunner beschieting en een
moordend g;evecfat begon.
De verliezen aan Duitsche zijde waren zwaar,
maar nog' zwaarder" hij1 üe Ftantehen, die zich
te ver onder den mond der Duitsche kanonnen
hadden gewaagd en daarmee te gelijkertijd ook
onder 't vuur hunner eigen artillerie gewaagd
hadden. Het 63e régiment infanterie werd op
deze wijze bijna volkomen vernietigd.
Toch mpest generaal von Biilow vcoi den
aandrang der vijanden de positie veriaten.
Eene Duitsche batterij van '15 c.M, die daarbij
in den nioerassigen hodem vast raakte en zich
afgesneden zag, van de overige legeimachi, werkte
zivh .zoo gioed en zoo kwaad als het ging uit den
drassigfen grond en aanvaardde, in plaats van zich
over. te geven, alleen den strijd tegen do van
alle kanten aanstolrmende Franschen.
Zich heldhaftig1 tegen de aanvallers verdedigend
en voortdurend de bewegingen van liet vijande
lijke leger hinderend, gaf zij den gebeden dag
door een helseh vuur, dat de Franschen tevergeefs
tot zwijgen trachtten te brengen.
Eerst laat pp den avond nam de heldhaftige
tegenstand een einde, toen al het materia ai ver
schoten en alle manschappen dood of gewond
waren.
Toen ik' te Sézanne kwam, had men de dappere
kerelé reeds begraven. De kanonnen la gén nog
op de ouae plaats op gevelde boomstammen, die
de artilleristen in hun wanhopig gevecht onder-
de wielen hadden geschoven, om de ba (te rij
niet in 't moeras te laten wegzakken.
DUITSCHLAND.
De Kapitein van deU 9.
De Berliner Lokal Anzeiger" deelt eenige
bijzonderheden mede omtrent den levensloop van
den kapitein-luitenant Otto Weddingen, den com
mandant van de U 9, die bij de Nederlandsche
kust drie Engelsche pantserkruisers in den grond
boorde. Niets is kenschetsender voor dezen man,
zegt dit blad, dan het tijdstip door hem gekozen
Zij
Rosa zag altijd voort.
Eene siddering doorliep hare schouders,
mompelde met een doodelijken angst:
Ik zal de koord slechts beschadigd hebben.
Dan zal er niets voorvallen. Hij zal zich redden.
Heel zeker is het de duivel die hem beschermt
Zij wachtte alzoo vijf minuten.
Piéqueur werkte, het doodsgevaar niet ver
moedend dat hem bedreigde.
De oogen van het jong meisje schoten stralen
van haat.
Ik wil niet dat hij zich redde, zeide zij.
Zij kroop in het gras, vervaard, van geruchte
te maken en zocht overal rond haar. Op twee
stappen afstand blonk het snoeimes welk zij in
de hut had opgenomen op het mos. Wanneer
Piéqueur zich op haar had geworpen en haar
had geslagen, had zij zich zich op het snoeimes
laten vallen om het aan den bandiet te verbergen
denkend d3t het haar nuttig wezen zou.
Eene beweging bracht het bij haar. In een
oogenblik, werden de koorden die hare handen
vasthielden doorgesneden. Hare armen eens vrij,
sneed zij ook de banden door welke rond hare
beenen werden gelegd vervolgens, altijd neerliggend,
bleef zij onbeweeglijk, ten einde het alarm niet
te geven aan Piéqueur die, op den eik waaraan
hij werkte, haar nog beleedigingen en schrikkelijke
bedreigingen toezond.
Van tijd tot tijd, richtte de smokkelhandelaar
zich op bij middel van het tonw. Hjj stak het
laoofd vooruit in de richting der plaats waar het
voor zijn bruiloft. Hij was vaD een belangrijke
onderneming in de buurt van de Shetlands-eilan-
den met de U 9 in Wilhelmshafen terug gekeerd.
Het schip moest een kleine repaiatie ondergaan
en den korten tijd, dien hij vrij had, gebruikte
hij om in het huwelijk te treden. Den dag na de
bruiloft, was de U 9 weer in staat dienst te doen
en onmiddellijk aanvaardde hij het commando.
Toen de U 9 voor Helgoland lag, viel een maat
van zijn schip over boord. De zee was wild, doch
zonder zich een oogenblik te bedenken sprong hij
in het water en redde den matroos. Voor deze
daad kreeg hij, die niettegenstaande zijn jeug
digen leeftijd twee en dertig jaar reeds de
Roode Adelaar heeft, de reddingsmedaille.
De Duitsche verliezen.
Er komen vreeselijke onthullingen aan liet licht
over de zware verliezen ondergaan door Je Duit
schers bij de laatste gtevechten ja '1 Noorden en
Oosten zoo schrijft het „Ilbln. v. Antw."
„Gevangenen en documenten, door le Fvansclmn
tijdens den Duitschen aftocht op don lln en 16n
dezer verzameld, leveren deze bijzonderheden.
Een Duitsche artillerie-officier van liet 10e korps
zégt
Moderne oorlogvoering is ue ergste waan da
der naties. Onze* compagnies, die vertrokken in
volle mannelijke fierheid, zijn van 250 op 70
gevallen. Sommige compagnies van öe Pruisische
glarae worden nu aangevoerd door een „Einjii-
rige", eenjarigen vrijwilliger, daar al hunne offi
cieren verdwenen zijn.
Een andere Duitsche officier, die te lteims
werd gevangen génomen, zegt: Wagens redenen
van taktiek moest de garde achteruittrekken, tien
officiëren achterlatend, waaronder generaalvon
Schack, een kolonel en achthonderd gewonden,
liet eerste bataljon van het eerste regiment had
geen enkelen officier meer. ik hei- in lang geen
c'eel meer genomen aan deze bloedige gevechten,
daai ik gewond was.
Van een uur liet de Fransche artinerie schrijn
nels en bommen op ons negenen, zonden dat
wij konaen uitvinden, waar hunne kan.noen ston-
aen.
Een luitenant van de 26e Duitsche artillerie
zeide: Het tiende legerkorps was aanhoudend op
de bres, eiken dag: vechtend sede.t let begin
van dezen1 veldtocht. De meeste naaiden zijn weg,
Het Fransche vuur was vreeselijk. Ik ben zonder
eten of drinken geweest en zoo vermoeid dat
ik niet meer te paard kon zitten. Ik was' onder
het vuur der Fransche Batterij van vijf uur 's mor
gens tot zes uur 's avonds.
,.R,ond den middag weiden wij door schrap nels
overstroomd en moesten beschutting zoeken ach
ter de kanonnen".
Een officier van de Pruisische garde zeide,
dat zijn regiment nog slechts vijf officieren had
van de 60.
Mijn regiment, zeide hij, is een geraamte; twee
duizend man zijn buiten gevecht,. Wanneer zal
dat eindigen."
kleine meisje zich bevond, en gerustgesteld als hij
haar zag, hernam hij zijn werk met een vreeselijken
lach die akelig weerklonk in de eenzaamheid van
het bosch.
De vogeltjes welke de warmte van den dag
onder het gebladert dreef vlogen weg.
Eensklaps richtte Rosa zich op zachtjes, met
eindelooze voorzorgen.
En, zooals zij de eerste maal had gedaan, kroop
zij door het struikgewas, in de richting van
Piéqueur.
Wat wilde zij gaan doen
Tot aan de ladder te komen, zonder gezien te
worden, zich daar plotseling oprichten, de treden
beklimmen en alvorens Piéqueur den tjjd hebbe
gehad zijn plaats te verlaten, het touw doorsnijden
met het snoeimes en den bandiet in den afgrond
storten.
Tweemaal dacht zij dat het licht gerucht harer
stappen, welk de verdroogde takken deed kraken
tot aan de ooren van Piéqueur kwam.
Tweemaal hield zij zich in, boog zich, drukte
uit al hare krachten het snoeimes in hare kleine
verminkte handen, omdat het ging dienen om
haar te wreken.
Edoch, Piéqueur sloeg er geene aandacht op.
Hij ging voort met rooken en de walmen die aan
zijne pijp ontsnapten vlogen in blauwkeurige
wolkjes tusschen het gebladerte.
Eensklaps liet hij een schreeuw van woede.
CBjot.it vervolaü.
if
