Dagblad voor Schiedam Omstreken
TWEEDE BLAD.
Onder het schrikbewind.
Gratis Ongevallenverzekering f 100(1
3/sie Jaar»!!,:
Zaterdag 19 December 1914
No. 11110
OTeranioistig op ie polis Femelde yoorwaarden, f jj y y
SS.lpTd"°rS«Bried^'W° 35 Cl- P' regel'
Stads- en Go westelijk Nieuws.
Verhalen van den oorlog.
FEUILLETON.
BnreanKoters traat 50. Telef. 85. Postbus 39.
Abonnementen per 3 maanden ƒ1.50, per week 12 cent, per maand
50 ct., franco p. post ƒ2.— p. kwartaal. Afzonderlijke nummers^ cent.
1 fiArdpIlr ^>n V U 'n Famililrbf ichtten 20 et. per regel; Handelsadvertentiën
LI» t V elke/egel daarboven 15 ct. 3 maal plaatsen wordt 2 maal
De verzekering
Aan den gemeenteraad zijn de volgende stukken
verzonden.
Voorschot Bouwvereeniging „Eendracht".
Wij hebben de eer U te berichten, dat een
verschil van meening tustchen de Directie van de
Werf «Gusto" en ons niet is overbrugd kunnen
worden.
Dientengevolge wordt ons voorstel van den 31en
October j.l. teruggenomen.
Bij den zelfs onder de tegenwoordige omstan
digheden bestaanden woningnood wij leggen
hierbij ter inzage het in dit opzicht welsprekende
verslag van de woningtelling achten wij ons
niet verantwoord ons eenvoudig te bepalen tot
intrekking van ons voorstel.
In overleg met ons werd door het Bestuur der
Coöperatieve Bouwvereening «Eendracht" een
adres ingediend met de strekking om toch den
bouw te doen doorgaan.
Het verzoek is drieledig, n.l. om te berusten
in een eigen kapitaal van ongeveer 61 /4waar
door het geheele plan tot uitvoering zou kunnen
komen,
subsidiair
genoegen te nemen met 10%, als wanneer kan
worden aangevangen met ongeveer 2/3 van het
plan tot uitvoering te brengen,
of
zoo uwe vergadering 15% blijft vorderen, goed
te vinden dat wordt aangevangen met V3 van den
voorgenomen bouw te stichten.
Terwijl wij unaniem van oordeel waren, dat
het laatste verzoek voor de tfereeniging te be
zwarend zou zjjn en op den woningtoestand te
weinig invloed zou hebben, meende slechts één
lid van ons College, die met het oog op de drin
gende behoefte aan woningen, elk plan tot ver
betering zou willen ondersteunen dat het eerst
gesteld verzoek in overweging genomen meest
worden.
De meerderheid van ons College meende, dat
het denkbeeld om met 10% genoegen te nemen
en aan te vangen met den den bouw van onge-
2/3 van het ontworpen woningcomplex om ver
schillende redenen aanbeveling verdient.
Deze redenen zijn de volgende
1. Een marge van 103c biedt voor de Gemeente
ten minste eenigen waarborg, een waarborg die
te meer waarde heeft, omdat die geheel uit aan-
deelen bestaat;
2. Is de bouw eenmaal ter hand genomen, dan
bestaat de kans, dat onder gustige omstandighe
den het benoodigde kapitaal volteekend wordt,
terwjjl dat kapitaal tot 10% der bouwkosteneer
der volteekend zal worden, dan wanneer men
15% bljjft vorderen. Eenig uitzicht daarop is reeds
verkregen
3. Wanneer 105 van de 184 woningen worden
gebouwd, zal door ambachtslieden, die behoefte
aan werk hebben, een niet onbelangrijke taak te
verrichten zijn
4. Met dit getal woningen zal in het t h an s
bestaande tekort aan woningen zijn tegemoet
gekomen, en is alsdan nog slechts te voorzien in
de behoeften, die ontstaan bij vestiging van nieu
we industrieën.
Op grond van een en ander stellen wij U thans
voor, het Raadsbesluit van den 12en Mei jl. te
wijzigen overeenkomstig ,het bijgevoegd ontwerp.
Overneming grond West-Frankelandschelaan.
Naar aanleiding van de in Uwe vergadering
gehouden bespreking van ons voorstel dd. 21 No^
vember jl. no. 547/20, 1913, hebben wij de eer
te berichten, dat een misverstand is ontstaan en
de straataanleg van «Kortland" en de overdracht
van grond ten onrechte gecombineerd schijnen te
zijn, waaraan de langwijlige behandeling van de
verschillende zaken niet vreemd zal zijn.
In 1909 werd getracht medewerking te krijgen
van de Bouwmaatschappij «Kortland" en van de
Vincentiusvereeniging voor den aanleg van een
straat op en langs den West-Frankelandschen
weg, welke straataanleg van gemeentewege ter
breedte van 20 M. noodig werd geoordeeld.
Blijkens hierbij overgelegd schrijven dd. 23 Juli
1909, zegde «Kortland" terstond de gevraagde
medewerking toe, door voor de geheele lengte
den grond kosteloos aan te bieden.
Nadat een wijziging van het uitbreidingsplan
ten verzoeke van de Vincentiusvereeniging i
tot stand gekomen, zegde ook deze Vereen^
haar medewerking toe.
Van het aanbod van de Vincentiusvereeniging
werd geheel, van dat van «Kortland" werd krach
tens raadsbesluit van 6 December 1910 voor een
deel gebruik gemaakt.
Voor den aanleg van straat op den West-Fran
kelandschen weg, werden reeds vroeger door U
gelden gevoteerd. Alleen is verzuimd het nog niet
ovei gedragen strookje grond op bijgaande teeke-
nmg aangewezen op naam der gemeente te nemen.
Wij wilden dit doen gelijk met den grond van
de L-vormige straat die «Kortland" geheel voor
zijn rekening neemt.
Wij hebben gemeend de zaak in zijn eenvou-
digsten vorm U te moeten voorstellen om het
misverstand op te helderen, terwijl naar het ons
voorkomt geen aanleiding bestaat om terug te
komen op de beginselen van het vroeger genomen
wél voorbereid raadsbesluit.
van
Mei jl. verzoeken wij U thans ons machtiging te
verleenen tot de uitgifte en bieden U hierbij aan
een daartoe strekkend ontwerp-besluit.
Ten slotte zij nog vermeld, dat het wensehelijk
is voorgekomen de put voor het groote dok niet
150 X 35 M. maar 170 X 45 M. in den bodem
te leggen.
Wij vertrouwen, dat tegen deze wijziging bij
Uwe vergadering evenmin als bij ons bezwaar zal
bestaan.
van een
bij
verlies van
eiken ande
ren vinger.
Een paar van onze officieren ontmoeten
s avonds den dokter en vertelden hem van
Harlock en toen moest deze voorkomen en kreeg
een standje. Maar ik denk dat ze werk hadden
om zich goed te houden. In elk geval hij is
sergeant geworden en kreeg het Victoria-kruis.
39)
Ga zitten en schrijf een fraaie en populaire
tnelodie neerals dat gebeurd is, dan speelt gij
2e ons op piano voor, wij zingen u allen na en
2ullen het goed doen, want wij hebben een goed
gehoor. En hangt daar niet een viool aan den
muur Als de burger zijn 4aak volbracht heeft,
dan neemt hij zijn viool en vergezelt ons.
Bravo! Ja, zoo moet het gaan 1 schreeuwden
alle sansculotten door elkaar. Maak voort, burger.
Cherubini nam een weigerende houding aan.
Het dierlijk geschreeuw van het gepeupel maakte
net hem onmogelijk om een woord te spreken.
Cécile klemde zich aan de comtesse vast, die
donker voor zich keek.
Nu, gij hebt het gehoord, burger, riep Fros
sard ruw. Gij zult uw talent voor hat volk veil
nebben, en ik hoop, dat ge dit als een eer zult
beschouwen. Wjj zullen er pleizier hebben, en
Wel maken, dat ge dubbel over ons tevreden
«Ut,
De componist ontwaakte uit zijn doofheid.
Ik doe het niet gaarne, zeide hij.
Het Fransche volk gelijkt op een grillig kind,
Erfpachtscontract «Furness".
In de vergadering van 12 Mei jl. werd door
Uwen Raad besloten zich in principe bereid te
verklaren tot uitgifte van een hectare grond ten
noorden van het terrein, aanvankelijk aangevraagd
door de Furness Scheepvaart- en Agentuur-
Maatschappij.
Bij die bereidverklaring werd tevens een prijs
vastgelegd, die bij de eventueele uitgifte zou
gelden.
In overeenstemming met de uitspraak van 12
dat wegwerpt wat hij zooeven nog bewonderde
Het uitschot der Parijscht voorsteden gaat nos
spoediger over van de ruwe geestdrift tot de
brutaalste verbittering.
Hetzelfde gepeupel, dat den componist der re-
volutionnaire liedjes, waarover Cherubini zich
schaamde, zooeven nog had toegejuicht, trok thans
messen en andere wapeneu tegen hem.
De reus gobood stilte.
- Laat mij begaan, riep hij gebiedend.
Daarna trok hij een pistool uit zijn gordel trad
op Cherubini toe en gebood barsch
- Burger, als het liedje niet binnen tien mi
nuten gecomponeerd is, dan jaag ik u een koeel
door den kop, begrepen
Cécile zonk bewusteloos op haar stoel neer de
comtesse boog zich naar den componist en fluis
terde hem toe
Denk aan uwe vrouw 1
Cherubini wierp een smartelijken blik op haar.
Daarna nam hij het vuile papier, dat hij zooeven
weggelegd had, en ging zonder dengene, die hein
bedreigde, een blik waardig te keuren, naar een
kleine schrijftafel, waarop onbeschreven muziek-
papier en alles voor zijn werk gereed lag.
Met donkeren blik trok trok hij een fauteuil
naar zich toe, waarvan hij zich steeds bediende
wanneer hij componeerde, ging er op zitten, legde'
met van inwendige woede bevende hand een
notenblad voor zich, en greep een pen, terwijl hij
met de linkerhand zijn hoofd ondersteunde.
Zoo is het goed, bromde de reus. Het is al-
Een held.
Een medewerker van de Daily Telegr." ver
telt hoe een kameraad van sergeant Harlock
van de 113e batterij het verhaal deed van de
wijze waarop de sergeant het Victoria-kruis
verkreeg.
De soldaat vertelt
„Bombardier Harlock, dat was hij toen nog,
had verbazend geluk. Wij waren in actie op een
open terrein en het ging er warmpjes toe, hoor
„Jac Johnson's" en kartetsen. Toen een
„Jack Johnson" (een granaat) insloeg, sprong
tegelij kei tijd juist een kartets en het hield toen
niet op. Een kartets sprong juist onder het kanon
van Hailock, de staart van de affuit werd ver
nield en Harlock kreeg splinters in zijn rechter
dij niet erg hoor, maar erg genoeg dat
ze hem misschien wel een paar weken in het
hospitaal zouden houden hij ging naar 't
verbandstation, en de dokter verbond hem en
zei hem naar de ambulance te gaan om zich
naar het hospitaal te laten baengen.
„Hailock gaat naar buiten, maar hij kijkt
niet uit naar een ambulance, maar gaat teijug
naar de batterij. O hé 1 hij was hier nog geen
vijf minuten of hij kreeg er een in zijn rug.
Weer wandelt hij naar het verbandstation, en
de dokter vraagt hem waarom hij niet naar het
hospitaal is gegaan. Harlock zegt, dat hij geen
ambulance had gezien. Toen hij weer verbon
den was geeft de dokter een hospitaalsoldaat
last hem weg te brengen, zeggende, als hij in
staat is geweest naar zijn batterij te loopen,
kan hij ook wel naar het hospitaal loopen.
Met z'n tweeën gaan ze dus weg, maar Har
lock beduidde den soldaat, dat de dokter een
beetje al te zwaar op de hand is en dat er nog
genoeg lui zijn die de hulp van den verpleger
meer noodig hebben dan hij en dat als de hos
pitaal naar het verband-station wilde teruggaan,
hij, Harlock, zijn weg zelf wel zou vinden. De
soldaat vond dat goed, maar zegt tegen Har
lock nou geen gekheid hoor, anders loop ik
tegen de lamp. Je gaat regelrecht naar het
hospitaal.
Harlock zegt „Goeie morgen" en keert dan de
woorden van den dokter om als ik naar het
hospitaal kan loopen, zegt hij bij zich zelf, kan
ik net zoo goed teruggaan naar de batterij. Zoo
komt hij terug en drommels hij is nog maar
weer nauwelijks vijf minuten bij ons of hij krijgt
eenige splinsters in zijn arm.
Koning Albert.
Uit België schrijft men aan «De Tijd"
Terwijl onze dappere soldaten strijdende voor
waarts dringen geeft koning Albert zich alle
moeite zijn manDen te bezielen. Hij heeft dit
van stonde af aan gedaan. «Ware al onze offi
cieren als hij, ons leger had nog heel wat meer
kracht ontwikkeld," verklaarde een hoogge
plaatst officier reeds voor eenigen tijd. Maar ko
ning Albert schroomt dan ook niet ik gaf reeds
enkele staatjes ervan om plichtontrouwe offi
cieren ophun plicht te wijzen. Hij gaat zelfs zoover
de officieren, die niet hun taak vervullen aan'olfi-
cieren waardig, te degradeeren. Dat heeft een
tweevoudige uitwerking. Eerstens wordt 't leger
uitgezuiverd en blijven de goede elementan alleen
over, tweedens is het voor die goede elementen
te grooter eer in dit leger mede te strijden en
hebben de minderen te meer vertrouwen in hun
meerderen'
Hoe koning Albert optreedt leert o.a. de »Mo-
niteur Beige." In dit Belgische staatsblad staat
het volgende Koninklijk Besluit afgedrukt.
ALBERT, Koning der Belgen.
Aan allen tegenwoordigen en toekomenden.
Heil.
Op voodracht van Onzen Minister van Oorlog.
Wij hebben besloten en Wij besluiten:
Art. 1. Reserve-generaal-majoor Lauwens,
H.-L.-W., wordt beroofd van den graad dien hij
in het leger bekleedt, om zonder noodzakelijkheid
de standplaats van zijn commando te hebben ver
laten hoewel hij zich niet rechtstreeks in 's vij-
ands tegenwoordigheid bevond, en zonder toela
ting eenheden te hebben geleid naar plaatsen,
die door de bevoegde militaire overheid niet
waren aangewezen.
Art. 2. Onze Minister van Oorlog is belast
met de uitvoering van onderhavig besluit.
Uitgegeven in Ons hoofdkwartier den 30en
November 1914.
ALBERT.
Van 's Konings wegeDe Minister van Oorlog.
Ch. de Broquevil le.
Een ander feit.
In een oogenblik van menschelijke zwakheid
hadden twee soldaten geaarzeld in het vuur te
gaan. Een plotselinge angst had hen bevangen
en.... zij vergaten hun plicht. Zeker, 't was laak
baar, maar meuschelijk toch: Het was geen wel
bewuste dienstweigering, het was meer een oogen-
blikkelijke overheersching van vrees! Ze moesten
door hun officier met de revolver in de vuurlinie
worden tergugedreven. Het verhaal hoorde ik
van een zeer vertrouwbare persoon in het leger.
Toevallig speelde het geval zich in de nabij
heid des konings af, wien alles ter oore kwam.
Toen de dienstweigeraars uit de vuurlinie kwamen
tijd goed wanneer iemand verstand gebruikt, maar
vergeet niet, burger, voegde hij er bij, op een
klok wijzende, welke boven de schrijftafel aan
den muur hing, dat ik u maar tien minuten tijd
laatopdat mijn kameraden in dien tusschentijd
hun geduld niet zouden verliezen, vervolgde hij,
zich naar de vrouwen keerend, moest gij iets
anders doen, om u bezig te houden, burgeressen
Hebt ge niet een droppeltje wijn bij de hand, ja
dan haal het. Daar voor in de keuken heb ik een
paar flesschen zien staan, doch niemand heeft er
een hand naar uitgestoken wij zijn eerlijke
kerels en berooven alleen de aristocraten, omdat
hunne voorvaderen ons, het volk, beroofden. Ik
geloof, dat wij voor onze netheid wel een glaasje
verdiend hebben I
Bravo I riepen nu de sansculotten lachend,
breng wijn I burgeressen, bedient de zonen der
groote natie, zij hebben altijd dorst I
Zij gingen naar de sofa en'namen lachend daar
op plaats, terwijl de reus zwijgend en dreigend
achter den stoel van Cherubini ging staan, met
de vuist, waarin hij de pistool geklemd hield, op
de leuniug steunende, en nu eens over den schouder
van den componist, dan weer naar de klok kijkende,
welker wijzers langzaam vooruit gingen.
Cécile wilde opstaan, maar de gedachte om ge
durende dezen ontzettenden toestand haar echtge
noot alleen te laten, beroofde haar van al hare
krachten. Smeekend zag zij de comtesse aan.
Deze ried het stomme varzoek der jonge vrouw
en verliet de kamer.
Na weinige oogenblikken kwam zij met de
bevende oude Marion terug. Beiden droegen
flesschen en glazen, welke zij den woestelingen
voorzetten,
Virginie had haar geheele wilskracht noodig,
om den afschuw te verbergen, welke zij voor deze'
ruwe gasten gevoelde, die zij moest bedienen en
waarvan de meesten zeker mede hadden gedaan
om haar trouwen Robin te vermoorden.
De sansculotten dronken, lachten en schertsten
als gebeurde er niets ongewoons en vroegen er
niet naar, of het den componist, achter wiens
stoel het monster Frossard als een duivel de
wacht hield, zou gelukken, om gedurende bet
woest geweld en lawaai zijn taak te volvoeren.
Op Cherubini's gelaat kon men lezen, wat hij
inwendig leed. Terwijl hij met de linkerhand,
waarmede hij zijn hoofd, ondersteunde, door zijn
zwart haar woelde, doopte hij nu en dan oogen-
schijnlijk zonder te weten wat hij deed, zijne pen
in den inktkoker, ofschoon nog geen enkele noot
op het papier stond.
Zijn starre blik was onafgebroken op het ge
lijnde papier en de daarnaast liggende woorden
van het afschuwelijk lied gericht, doch hij zag
er niets van. Het koude zweet stond hem op het
voorhoofd, terwijl zijne borst zwoegend op en
neer ging.
Nog slechts vijf minuten, burger hoorde hij
de ruwe stem van Frossard in zijn oor klinken.
(Wordt, vervolgd).
