Dagblad mor Schiedam en
Gratis Ongevallenverzekering I
De Oorlog.
41ste Jaarlaag.
Zaterdag 27 Juli 1918.
No. 12200
Buitenlandsch Nieuws» j
FEUILLETON.
MAROUSSIA.
Bureau; Koemarkt 4. Telef. 85, na teteortQd no. 149. FmtbuaJ 89,
S bo a a Bin satin jsscr 9 auaaftdoa 1.50, p®r WB®k 18 temt, teaaes p,
mk tl— kwartaal. BSsoaèeriik» aummaora 3 cent.
Incassokosten worden'ïberekend.
Ad ve r t e n t i êu 1-—5 regels fl.30 elke regel daarboven 25 ct. 3 maal
plaatsen wordt 2 maal".berekend. Ingezonden mededeelingen 50 ct. p. regel.
Sppciaie conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op aanvrage
toegezonden. Op alle advertentiëa- 20 oorlogstoeslag.
3Incassokosten worden berekend.
levenlange Qjl fj verlieS van
geheel© 11| 9 een hand,
v w w invaliditeitLUlJ voet ol oog
De verzekering wordt gewaarborgd door de Hollandache Algemeene Verzekeringsbank te Schiedam^
bij verliM
van
•en duim;
bij ternes
ren vinger.
WESTELIJK FRONT.
Duitsch stafbericht van gister
Legergroep van kroonprins Ruprecht.
Ten Zuiden van Albert hebben wij een
Plaatselijken aanval der Engelschen afgeslagen
en in een tegenaanval gevangenen gemaakt.
Op vele plaatsen van het front zijn aanvallen
°nzer verkenninesafdeelingen met succes be
kroond.
Legergroep van den Duitschen kroonprins.
Op het slagveld tusschen A i s n e en
Marne hebben wij wederom hevige plaat-
8elijke aanvallen van den vijand deels vóór
en deels in ons gevechtsterrein afgeslagen.
Aan weerszijden van de O u r c q duurden de
gevechten tot den avond voort. Hier wierpen
wij ten N. van Oulchy-le-Chateau den vijand
oit zijn voorste linies. Ten Oosten van die
plaats en ten Zuiden van de Ourcq sloegen
wij door tegenaanvallen de aanvallen van den
vijand af.
Ook ten W. van V i n c e 11 e s (aan de
Marne) werd de vijand in het Ris-dal na
hevige gevechten vóór onze linies teruggesla
gen.
Ten Z.-W. van Reims zuiverden wij het
boschterrein Westwaarts van V r i g n y en
sloegen heftige tegenaanvallen af van blanke
en zwarte Fransche troepen.
In Champagne viel de vijand 's mor
gens vroeg aan tusschen het Suppes-dal en
Sonain, doch werd door een tegenaanval af
geslagen.
In luchtgevechten verloor de vijand gisteren
28 vlisgtuigen en één kabelballon.
De Franschen veroveren
verschillende plaatsen.
Het Fransch communique van gister meldt
Gisteren tegen het einde van den dag hebben
de Fransche troepen na een hevige worsteling
Ville-Montoire veroverd. De Franschen heb
ben 200 krijgsgevangenen gemaakt en 20 mi
trailleurs veroverd.
Meer ten Zuiden is Oulchy-le-Chateau in hun
handen gevallen. Ze zijn ten O. van de stad
doorgedrongen en hebben vier kanonnen buit
gemaakt.
In den loop van de gevechten, die zich gis
teren in de streek te Z. van de Ourcq ont wik
kolden, hebben de Franschen verscheidene hon
derden krijgsgevangenen gemaakt.
Het Fransch avond-communique meldt
Ten Zuiden van de Ourcq was de dag geken
merkt door een bedrijvigheid der wederzijdsche
artillerie, zonder infanterie-actie.
Op den Noordelijken oveer van de Marne
hebben de Franschen gisteren op het einde van
den dag Reuil genomen en de hoeve des Sa-
Varts en de Duitschers teruggeworpen naar den
Uit het Fnmsoh.
35 j
Ofschoon Tarass van verlangen brandde [Dim
te weten waar de vijand zich ophield, liet hij
zich niet uit het veld slaan. Hij at ais een klei
ne wolf! De stukken vlcesch verdwenen hik bij
tooverslag in zijln mond; men zou gemeend heb
ben dat hij ze niet 'inslikte maar ze achter zich
wierp.
Doch Maroussia at slechts weinig. Terwijl' haar
kleine langwerpige vingerten het beschuit fijn
maakten, kon zij de oogen niet hfwenden van het
gelaat van den kozak. i
„Grootvader, luister eens, grootvader!" riep
Tarass, wiens honger gestild was; „indien de
soldaat in de richting van Stary-Kresty (rijdt,
dan be teekent dit dat de vijand niet meer te Ve
bka-Jarouga kampeert? Is het niet zoo, groot
Vader?"
„Ik veronderstel van ja, mijn jongen," ant
woordde de vriendelijke toegevende grootvader,
terwijl hij den kinderen nog eenig gebak voor
diende; „Maar het is ook waar, daar bedenk ik
iets; je moest eens gaan zien wat er is gebeurd
Daet de netten die wij hebben Uitgezet op de
Zuidkant van BinsonOrquigny en killers
sous-Chatillon.
Het totale aantal gevangehen, door de fran
schen op den dag van den 25sten gemaakt,
zoowel te Villemontoire als in de streek van
Oulchy-le-Chateau bedraagt 700.
Op het front in Champagne hebben de Fran
sche troepen na het Duitsche offensief op 15
en 16 Juli te hebben gebroken, de volgende
dagen een reeks plaatselijke aanvallen onder
nomen. Ondanks den hardnekkigen tegenstand
van den vijand hebben zij ten Oosten van de
Suippes een vordering gemaakt van ongeveer
1500 meter op een front van 20 K.M. ten Noor
den van de algemeene linie St. Hilaire Le-
GrandSouainMesnilLes Hurlus.
De Franschen hebben de geheele Main des
Massiges heroverd en in deze streek hun vroe
gere eerste linies weer bezet.
Bij de operaties hebben de Franschen meer
dan 1100 gevangenen gemaakt en 200 machine
geweren en 7 kanonnen, genomen
De Engelschen.
De Engelsche staf meldde gister
Wij sloegen een aanval op onze posten in
het Avelny-woud af.
Een raid nabij Vieux-Berquin werd afgeslagen.
Wij maakten enkele gevangenen bij een mis
lukten vijandelijken aanval op Meteren.
Een beslissing?
Von Salzmann, de militaire medewerker van j
de „Vossische Zeitung", gelooft, dat de slag in j
Frankrijk met een beslissing, zij het dan ook j
een voorbeslissing, eindigen zal. Door den.
nieuw geschapen toestand van een bewegings
slag in den loopgraafoorlog kan een wijd per
spectief geopend worden. Een bewegingsoor
log kan niet met een remise eindigen er moe
ten een overwinnaar en een overwonnene zijn.
Beide partijen verkeeren onder ongeveer ge
lijkwaardige omstandigheden. De Duitschers
hebben, althans volgens Salzmann, het voor
deel van nationale eenheid, betere leiders en
onvoorwaardelijke discipline daarentegen heeft
Foch het voordeel van betere verbinding en
van onuitputtelijken aanvoer van dood materi
aal, in 't bijzonder voor den bewegingsoorlog.
Óp 't oogenblik heeft de strijd het karakter
van een afbrokkelingsslag, met zijn aanvallen
en tegenaanvallen, en hierbij komt het er op
aan, wie de grootste reserves heeft en ze het
best aanwend.
De thans herschapen toestand is de bekro
ning van de door Hindendurg en Ludendorff
gewrochte gebeurtenissen in 1918.
Hindenburg wilde de beslissing. Thans ziet
hij deze voor zich en hierover kunnen wij ons,
ondanks allen roüw over de verliezen, ver
heugen.
Het kan niet in ons belang zijn den oorlog
tot 1919'20 te laten voortduren, zooals vooral
de Engelschen, met 't oog op den troepenaan-
voer uit Amerika, wenschen. Deze Amerikanen
moeten door het geweld van hun aantal, volgens
het stelsel van Broessilof, een doorbraak be
werkstelligen. Dit is het gevaar, dat ons van de
Amerikanen dreigt.
Hindenburg en Foch zoeken de beslissing.
Twee onwrikbare, harde willen komen thans in
botsing. Tot dusver hadden zij elkaar ontweken.
Zoo staan wij voor een geheel nieuwen toestand.
Terugtrekken geeft blijk van den uitgesproken
wil, een beslissing te vermijden. Daarentegen
brengt het inzetten van reserves tot den aanval
op het kritieke oogenblik de beslissing.
De gebeurtenissen tusschen Aisne en Marne
kunnen derhalve een beslissing brengen, welke
het uitzicht op 't einde van de vreeselijke we
reldworsteling. opent.
Terugtocht.
In Duitschland is men bezig het publiek voor
te bereiden op een algemeenen terugtocht der
Duitschers tusschen Soissons en Reims.
De militaire medewerker van de „Vossische
Ztg," schrijft o.a,
„De fronten slingeren zich zoo sterk door el
kaar heen, dat. in de eerstvolgende dagen nieuwe
gevechten moeten volgen. Daar er bewijzen voor
zijn, dat Foch ten W. van Soissons bruggen over
de Aisne heeft laten slaan, moet men aannemen,
dat het siagtronf zich nog verder naar het Noord
westen toe zaï veibreeden. Foch opereert in
den grooten halven cirkel Chateau-Thierry-Mont-
didier, waarvan het centrum ongeveer door Com-
piègne gevormd wordt, op zijn beurt aan de
binnenlijn, wat hem een groot voordeel biedt.
Hij' beschikt over uitstekende spoorwegen en
straatwegen en weet. daar voortreffelijk partij van
te trekken. Het Duitsche legerbestuur beschikt
daarentegen in den tusschen Sosisons en Reims
naar de Marne uitspringenden boog over zeer veel
minder spoorwegen en straatwegen en is daar
om in zijn bewegingsvrijheid en de mogelijkheid
van tegenaanvallen zeer .aanmerkelijk belemmerd
Wij hebben er reeds vroeger de aandacht op ge
vestigd, dat de geheele streek van den noorde
lijk liggenden Chemin des Dames! door spoorwe
gen in het geheel niet en slechts door enkele
groote wegen doorsneden, wordt. Reeds dat al
leen is een belemmering voor de Duitschers
om zich te ontplooien. Reims speelt in dezen
zin een bijzondere rol, want door die stad heen
voeren alle groote verbindingen naar het Zui
den en Zuidwesten. Zoolang Reims in Fransche
handen is, v-orint het een slagboom voor alle
Duitsche operaties in de richting van Parijs.
Dat. begreep Foch goed. Daarom gaf hij bevel
om Reims tot met den laatsten man te houden
„Door de op dit oogenblik ingetreden rust
late men zich niet misleiden. Het is slechts de
rust voor den storm. Nieuwe grootere gebeurte
nissen moeten volgen Het Fransche legerbestuur
is 'zoo ver gegaan, dat het op het cogenblik den
slag niet kan afbreken. Het is in veel sterker
mate dan ons legerbestuur genoodzaakt juist de
zen slag uit te vechten.
Generaal v. Ardenne knoopt aan zijn beschou
wing in denzelfden geest aan het slot nog eeni
ge woorden vast, om degenen te troosten die
over een terugtocht mismoedig zouden zijn, „Als
ondanks de overwinningen (tegenaanvallen van
de Duitschers) de verkorting van het Duitsche
front werd uitgevoerd, moet men voor oogen hou
den dat de Duitsche legers in het vijandelijk
land en in bewegingsoorlog zijtn. Een tijdelijk
terugtrekken geeft dus geen eigen land op en
het vreemde ook niet op den duur. De bewegings
oorlog verandert den toestand met eiken dag,
verlangt een leiding van den slag voor elk hij
zonder geval. Een opgeven van de Marne-linie
voor het oogenblik van Duitsche zijde zou on
zen vijanden volstrekt geen recht geven tot het
gejuich, waarin zij bij het bekend worden van
dat bericht ongetwijfeld zouden uitbasten. Het
Duitsche legerbestuur wil geen linies, maar.
den slag winnen."
De Engelsche generaal Maurice deelt de mee
ning, dat de Duitschers voornemens zij de op
linie Soissons-Fismes-Reims terug te trekken,
niet. Hij schrijft
De positie der Duitschers is thans geheel an
ders dan tijdens hun terugtocht in 1917. Toen
trachten zij in het Westen tijd te winnen, ter
wijl zij in het Oosten Rusland afmaakten, nu
is het hun doel gelijk zij meermalen openlijk
hebben verkondigd den oorlog tot een einde
te brengen door een beslissende overwinning in
het Westen. Indien zij thans het grootste deel
van het door den kroonprins in Juni gewonnen
terrein ontruimden, zou de moreele indruk in
Duitschland zeer groot zijn. De gevechten van
de laatste dagen wijzen er op dat de Duitschers
van plan zijn, stand te houden op de linie die
van het hoogte terrein ten Oosten van Oulchy
door het Foret de Fere en het bosch van Risnar
de Marne ten Noorden van Dormans loopt. Zij
zouden dan een zakstelling bezet houden, waar
van de grootste wijdte ongeveer 20 mijl en dé
diepte tegen de 25 mijl bedraagt. De ervaring in
dezen oorlog heeft geleerd dat er geen enkele
reden is, die de Duitschers zou beletten in zulk
een stelling stand te houden, als zij daar lust
in hebben. Deze oorlog heeft bewezen dat men
het vermogen van de artillerie, om verbindings
wegen al te sluiten zelfs als men het vuur
van de flanken op het midden kan samen
trekken licht kan overdrijven. De Duitschers
hebben bij de voorbereiding van hun offensief
stellig hun verbindingswegen binnen de zakstel
ling aan de Marne aanmerkelijk verbeterd en
daar groote depots met voorraden en munitie
aangelegd, waaruit zij nu kunnen putten.
Het kan hun niet moeilijk vallen hun spoor
lijn ten noorden van de Aisne bij Sermoise met
de lijn SoissonsFismes te verbinden. Dit zou
ten deele het verlies van de spoorwegkruispun
ten ten Zuiden van Soissons goedmaken en hun
in staat stellen hun te Fismes opgeslagen voor
raden aan te vullen.
plaats die je mij aangewezen heht. Hét is best
mogelijk dat wij reeds eenige prachtige Snoe
ken Vingen; wat denk je daarvan?"
„Ik heb die netten heelcmaal vergeten!" riep
Tarass uit: „.Ta, heel en al!."
„Welnu, meester zonder' zorg!" sprak Knich
glimlachend.
„Weet gij', grootvader, dat ik volstrekt niet
begrij'p hoe ik er' niet 'meer aan gedacht heb?"
Met een enkelen sprong bevond hij zich mid
den in de kamer en bleef daar staan voor den
ouden grootvader, toet ronde oogen en vastge-
nepen lippen als een ernstig man die zich plot
seling geplaatst ziet in een lastigen toestand,
geheel verschillend van zijn gewoonte van orde.
en stiptheid.
„Ik snel er heenl Ik ga al!" riep hij' ten
laatste uit; en naar de deur snellende, hoorde
men hem nog slechts zijin hond Riabko, den
zoon v,an Raaf, roepen.
Daarop werd alles stil. Maroussia bevond zich
eindelijk alleen met den ouden pachter. Deze
nam haar thans aandachtig op; hij' streelde haar
op: zoo vreemdsoortige wijze aan, dat haar hart
begon te kloppen als een hamertje.
De gansche persoon van Knich had Onverwacht
een verandering ondergaan. Het was alsof de
oude boer eensklaps van gedaante verwisseld was.
In plaats van een onnoozelten, een weinig Rf-
hartigen man, die enkel trotsch was op
pasteien, zijne likeuren en overige aardsche goe
deren, zag zij thans onder zijne wenkbrauwen
vurige oogen stralen, wier blik haar gemoed
binnendrongen als de punt van een. dolk"; al de
rimpels van zjjin voorhoofd waren op eens ver
dwenen. Zijne trekken kwamen forsch en streng
uit. Zijne gansche gestalte scheen gegroeid te
wezen. Zijne schouders vertoonden zich bree
der, zijne houding was waarlijk indrukwekkend
geworden.
Eenige oogenblikken lang zag Maroussia Knich
aan, als een betooverd vogeltje. Daarop: verhief
hij' de stem, maar deze geleek niet meer op de
stern die een poos te voren zulke vriendelijke
woodren aan Iwan toevoegde dan de viool van
een kunstenaar overeenkomtmet het speeltuig
van een armen blinde, die zijn brood afbedelt
van de barmhartigheid der voorbijgangers.
Hij zeide tot haak:
„Maroussia, uw vriend wenscht u te zien. Hij
bevindt zich niet verre van hier. Wilt gij' we
ten wat hij u te zeggen heeft?"
Maroussia's oogen antwoordde in hare plaats:
hare vreugde had haar spraakvermogen verlamd;
gaar Knich had haai'" begrepen, en gaf haar j de deur ter rechterzijde, die op
een wenk hem te volgen. uitkwam en opende eene deur links welke naar
Ilij ging naar buiten en begaf zich met vas- eene provisiekamer voerde,
ten tred naar de binnenplaats. De blik der klei
hoop van waar de stem van haar vriend tot
haar doorgedrongen was; maar Knich ging dien
kant niet uit.
Na omzichtig naar alle zijden rondgekeken
te hebben, begon de pachter te fluiten. De gm>
te hond Raaf, die bij de oprij poort uitgestrekt
iag, was in enkele sprongen bij zijn meester
en, voor (hem gaande zitten, blikte hij hem met
zijne schrandere oogen aan.
„Is er geen vreemde in de nabijheid, Raaf?"
vréog de boer aan den trouwen bewaker zijner
hoeve.
Raaf huilde zachtkens en op' geheel bijzon
dere wijze, die duidelijk aan zijn meester zeide:
„Gij. kunt gerust zijn!" En ten bewijze dat alles
inderdaad, volkomen veilig was in den omtrek,
en dat men bijgevolg daar binnen gerust kon doen
wat men wilde, begon Raaf jacht op1 dc vlie
gen te maken. Het leed geen twijfel of hij zou
zich daar mede niet vermaakt hebben, indien
het huis door het minste gevaar bedreigd ware
geworden. Gerustgesteld, keerde Knich met Ma
roussia naar den kant der boerderij' terug, maar
toen hij de kleine galerij betrad, ging hij langs
do eetkamer
ne zocht in de richting van den ouden kelder
den met mos en wilde planten begroeiden steen-
[Wordt vervolgd).
