DAGBLAD VOOR SCHIEDAM OMSTREKEN.
Virginia's levensloop.
F E Ül L L E TOW
44ste Jaargang.
Woensdag 17 Augustus|1921.
No. 13113.
Bureau K|() EMARKT 4. Telefoon Intercommunaal 85. Postbus39.
Abonnementen per 3 maanden ƒ2.per week 15 cent, franco per
post 2.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 3 cent.
A d v ertentiën: 15 regels f 1.75 elke regel daarboven 35 cent, 3 maal
plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden mededeelingen 75 ct. per regel.
Speciale conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op aanvraag
toegezonden. - Incassokosten worden berekend.
Buiteniandsch Nieuws.
HEN AMERIKAAN OVEIt
DEN TOESTAND IN EUROPA.
De vroegere president der First National
Bank of. New York, Vanderlip, hééft zich in een
interview zeer pessimistisch over den toestand
van Europa uitgelaten. Hij zeide o.m.
„Europa bevindt zich op een zeer steil hel
lend vlak, dat naar den afgrond leidt. Ik ben
hier gekomen om naar middelen te zoeken,
om den wagen tot stilstand te brengen, vóór
hij in den afgrond stort. Men moet zich in
geen geval voorstellen, dat Duitschland er slech
ter aan toe is dan alle andere landen van Europa
of van de wereld. Zeker, het heeft den oorlog
verloren, en dit feit alleen legt het reeds vele
lasten op, waaronder andere landen niet behoe
ven te zuchten, doch deze lasten hebben feitelijk
weinig te maken met de bestaansmogelijkheid,
van het land. De geheele wereld is er slecht aan
toe, en Duitschland niet het slechtst. Even ver
keerd als het is, in het Amerika van heden een
dorado te zien, zoo verkeerd is het ook te meenen,
dat het Duitschland, op den keper beschouwd;
slechter zou gaan dan Engeland. De indruk,
die iedere vreemdeling te Berlijn krijgt,'namelijk
van een zekerewelvaart,is ongetwijfeld oppervlak
kig. Vanderlip vergeleek den toestand met dien
van iemand, die een ander op een heerlijk diner
uitnoodigt. Men gevoelt zich op zijn gemak bij
hem, men eet en drinkt, en gelooft in zijn wel
vaart. Men heeft echter te voren niet in de boeken
gekeken en de balans niet gezien. En daarom is
er thans niemand op de wereld, ik ten minste
ken er geen, die Duitschland kan zeggen, wat het
moet doen om op te kunnen houden met het
drukken van nieuw bankpapier, want veel
water kan de Düitsche geld-wijn niet meer ver
dragen, wanneer men- wil voorkomen, dat het
geheel verwatert.
KONING PETER VAN SERVIë. t
Uit Belgrado wordt gemeld, dat de koning
van Servië, Peter Kara-Georgewitsj, op 77-
jarigen leeftijd is overleden.
IERLAND.
Voor de eerste maal in de geschiedenis hield
het lersehe jfSrlement, de Dail Eyreann gister
een openbare vergadering in het Manson House
te Dublin. Een groote menigte had zich voor de
opening der bijeenkomst voor het gebouw Verza
meld. Ongeveer 2000 personen, die speciale toe
gangskaarten hadden gekregen werden tot het
gebouw toegelaten.
Dt behandeling van het Engelsehe vredes
voorstel zal niet kunnen aanvangen voor aan
staanden Donderdag, aangezien de Dail Eyre
ann eerst een groot aantal onderwerpen van
minder belang moeten afhandelen. Ilaarmede
werd heden een aanvang gemaakt.
Bij de sluiting van de i'ormeele discussies
legde De Valera een verklaring ai' omtrent den
vrede in Ierland. Hij deelde mede, dat het ant
woord, te geven aan de Britsche regeering
m besloten vergadering zal worden besproken.
Wanneer dit antwoord zal zijn geratificeerd en
gereed voor verzending, zal opnieuw een open
bare zitting plaats hebben, waarin een nieuw
ministerie zal worden benoemd.
De Valera zeide Het Iersche volk heeft zich
uitgesproken voor vrijheid en onafhankelijk
heid en de Iersche onafhnakelijkheid kan op
geen enkele wijze zoo volledig worden Verwë4-
zenlijkt als door de stichting van een Iersche
republiek. Het is voor Ierland practisch on
mogelijk om te onderhandelen met de Engel-
S( he regeering, welker voorstellen niet recht-
56
Madeline was in haar tegenwoordigen ziels
toestand zijn werktuig en even gemakkelijk
te behandelen als leem in de hand een pot-
tebakkers. De proef op de som daarvan was
als nog een proef noodig was, dat de uitnoo-
mging aan zijn moeder verzonden werd. Tante
ohanna durfde haar oogen nauwelijks te ver-
i ouwen, toen het haar werd medegedeeld
want Madeline wist evengoed als zij zelf, dat bij
baars vaders leven, die vrouw nooit een voet
over den drempel zou hebben gezet. Mrs. E'raser
bad zich door haar huwelijk met een Franschman
van wien men weinig anders wist, dan dat hij een
zeer duister bestaan op renbanen en in speelho
len leidde, buiten de Engelsehe samenleving
gesteld. Haar zoon had dit zelfs meermalen
wet bitterheid moeten erkennen en het hu
welijk bejammerd als een persoonlijke belee-
diging voor hem zelf. Voor het eenvoudig,
'el'derijk gemoed van James Lethebridge
dht een reden te meer geweest, om den
voell^ "lan vrwnde!ijk te bejegenen. Hij ge-
euY e hi°e Pm'lyk bet, voor hem moest zijn-
der r r ^aarne als de oorzaak van het min-
zoo[/u" 'r SUcces van zÜn aanstaanden schoon.
a"' ei1 jonge man, over wiens leven zulk
vaardig zijn. De macht die in Ierland regeert,
is niet wettig. De wettige macht is het gekozen
parlement van het Iersche volk Overeenkom
stig deze principes heeft het Iersche volk in
het jongste verleden gehandeld en het wenscht
deze beginselen ook in de toekomst te hand
haven. Alleen op de basis van een Iersche re
publiek zal het Iersche volk kunnen onderhande
len.
De moeilijkheid in de huidige onderhandelim
gen is, naar De Valera zeide, gelegen in het
gebrek aan beginselen, door de Engelsehe re
geering getoond De Ieren, hebben stand gehou
den voor het beginsel van zelfbeschikking en
zij zullen daarvoor zoo noodig sterven.
DE BESLUITEN VAN DEN
OPPERSTEN RAAD DER GEALLIEERDEN
In het Engelsehe Lagerhuis heeft Lloyd Geor
ge gister een uitvoerige verklaring afgelegd, be
treffende de resultaten, waartoe de Opperste
Raad is gekomen. Hij zeide, dat na eenige be
sprekingen spoedig du'delijk werd, dat algeheelc
eenstemmigheid betreffend Opper-Silezië, ge
heel onmogelijk zou zijn. Hij was er van over
tuigd, dat bet voorstel, om de kwestie naar den
Volkenbond te verwijzen, op liet eenige oogen-
blih kwam dat liet aannemelijk was, en ook op
het eenige oogenblik, dat het kans had van sla
gen. Lloyd George zeide voorts te veronderstel
len, dat de Volkenbond de kwestie naar een com
missie van juristen of scheidsrechters zou verwij
zen en hij wees er op, dat de geallieerden zich
verbonden hadden, om de beslissing van welk,
door den Volkenbond aangewezen lichaam ook,
te aanvaarden. Hij verzekerde verder, dat de
kwestie in baar geheel voor bet lichaam zou ko
men, dat door den Volkenbond zou worden be
noemd, tm dat dit niet in liet minst gehouden zou
zijn door eenige voorstellen en tegenvoorstellen
welke door de geallieerden waren gedaan. Het
zou misschien noodzakelijk zijn om versterkin
gen naar Opper-Silezië te zenden, ten einde een
herhaling van de onlusten te verhinderen.
Lloyd George zeide vervolgens, dat hij de
gevoelens van het' FranSche volk, wat betreft
de kwestie der veiligheid volkomen kon be
grijpen, doch de werkelijke veiligheid va«
Frankrijk berustte op drie dingen le. de ont
wapening van Duitschland. Wanneer Duitsoh-
lands bewapeningen eenmaal vernield waren,
dan zou liet onmogelijk zijn, dat deze in bet
geheim weder werden hersteld.
2e. Het feit, dat de Duitschers zelf erken
den, in welk een ruine de oorlog hen gebracht
had.
3e. Het bewustzijn, dat wie ooit willens en
wetens een nieuwen oorlog uitlokte, de ge
heele wereld tegen zich zou krijgen.
Lloyd George sprak voorts over Klein-Azië,
en wees op de moeilijkheden van het, uitoefenen
van drang op de beide oorlogvoerende partijen,
om een bij legging van het geschil te verzekeren.
Het eenige alternatief was, hen de kwestie laten
uitvechten. De Turken hadden een te hoog denk
beeld van hun eigen moed en te minachtend neer
gezien op de militaire capaciteit der Grieken, ter
wijl de Grieken zouden ondervinden, dat er gren
zen zijn voor hun hulpbronnen, en aan hetgeen de
moed en de oorlogskunde van het Grieksche le
ger in de onmetelijke woestijnen van Klein-Azië
zal kunnen volbrengen.
Ten slotte sprak de premier over den hon-
gernood in Rusland en zeide, wij worden hier
gesteld voor de meest verschrikkelijke bezoe
king, welke de wereld in eeuwen heeft gekend,
in het aangezicht van een dergelijke ramp moe
ten wij eik vooroordeel laten waren. De Britsche
een schaduw hing, moest met Loegenegenheid
behandeld worden. De hemel weet, hoeveel
munt Fraser er uit geslagen had. Verstandiger
en wereldwijzer lieden vermoeddden wellicht,
dat het huwelijk zijner moeder niet van zoo groo-
ten invloed op het getij zijner populariteit had
kunnen wezen, daar Madame Mercier zich inden
vreemde had gevestigd en zich volstrekt niet
aan haar vrienden opdrong. Hoe dit ook zij,
haar gedrag had aanleiding tot geruchten
gegeven, die in zekeren zin hem van meer nut
waren geweest, dan dat zij een gewone bejaarde
Britsche matrone was gebleven. Maar in een
anderen zin, en hierover beklaagde Fraser zich
minder tegenover zijn vrienden, had hij een
ernstiger en tastbaarder grief tegen haar. De
Merciers leefden van de hand in den tand en
waren steeds om geld verlegen.
Soms schenen zij genoeg te hebben en hiel
den zich stil, maar den meesten tijd was dit niet
het geval en moesten er crisissen afgewend of
uitstel verkregen worden en werd er een hart
roerend beroep op den zoon gedaan die toch zijn
moeder niet van honger kon laten omkomen. Een
en ander was voor Fraser zeer zeker een doorn in
het vleesch, en, hoewel hij zijn stiefvader met
een doodelijken haat haatte, was hij werke
lijk aan zijn moeder gehecht en kon hij on
mogelijk voor haar smeeken doof blijveil-
Zijn klein, onzeker inkomen werd daardoor
tot een minimum herleid en zijn geest hoe langer
vertegenwoordigers in het internationale steun
comité zouden zijn Lloyd Creame, minister van
den Overzeeschen Handel, Sir John Hewitt, een
bekend Indisch ambtenaar, en ^Vardrop, de
Britsche consul te Moskou. Lloyd George wierp
voorts het denkbeeld ver van zich, dat de gealli
eerden ook 'maar eenige bedoeling hadden, den
hongersnood aan politieke doeleinden dienstbaar
te maken, terwijl hij met nadruk op de nood
zakelijkheid wees, een einde te maken aan de
verhuizingen, Op groote schaal in het binnen
land van Rusland. Dit kon slechts gedaan
worden door samenwerking met de staatsma
chine in de hongergebieden, en wij moeten de
meest volledige waarborgen hebben, vervolg
de spreker, dat de steun, die gegeven wordt,
de door de ramp getroffen bevolkingen be
reikt. De Sovjet-regeering weet, dat deze ge
bieden alleen gered kunnen worden door een
organisatie van de plaatselijke voorraden.
Deze moeten komen uit de gebieden, welke
hongergebieden omringen, en dat kon worden
gedaan door de boeren er toe te brengen, hun
graan af te staan, tegen goederen van buiten
Rusland, die zij kunnen gebruiken. Het was
onmogelijk deze voorraden van buiten af in
te voeren, tenzij de Sovjet-regeering haar ver
plichtingen zou erkennen, waartoe zij zich voor
de reeds naar Rusland gezonden voorraden
verbonden had. Hij deed dit voorstel niet, om
dat hij voordeel wenschte te trekken van den
hongersnood, ten einde erkenning van de Russi
sche schulden te verkrijgen. Dat zou duivelsch
zijn, doch hij deed het, omdat hij wist, dat het de
zekerste weg was, voor de steunverlening. De
Sovjet-regeering erkende zelf, dat de eenige ma
nier, om de boeren er toe te krijgen, hun graan af
te staan, was, hun goederen te leveren en hij ver
klaarde thans, dat de eenige wijze om hun goe
deren te geven, bestond in het herstellen van
het vertrouwen der handelswereld, en in het haar
doen gevoelen, dat zij haar goederen zonder
gevaar voor inbeslagneming kon zenden.
Lloyd George zeide nog
„Een zeer lastige kwestie is ook die der sancties.
Duitschland deed zijn best ten opzichte van de
schadeloosstelling en de geallieerden waren van
oordeel dat een verdere handhaving van de dou-
anegranzen aan den Rijn onredelijk zou zijn, wes
halve overeengekomen was, deze op te heffen.
Wat betreft de militairen sancties, Frankrijk
was van meening, dat eenige bepalingen van het
vredesverdrag nog niet ten vollen waren uitge
voerd, én wel die betreffende de ontwapening.
Het stelde derhalve voor, deze sancties nog eeni-
gen tijd te handhaven.
Er was besloten, om langzamerhand eenige
der controlecommissie zooveel mogelijk te be
perken.
Omtrent den strijd in Klein-Azië zeide Lloyd
George, dat de tijd om tusschenbeide te komen
nog niet gekomen was. Indien deze echter zou
komen, dan twijfelde hij er niet aan, of het ver
drag van Sèvres zou herzien dienen te worden.
Hij vertrouwde, dat de Grieksche politiek niet
dezelfde cardinale fout zou maken, als Bulgarije
in 1913, door buitensporige eischen te stellen.
DUITSCHLAND.
De staking der spoorwegarbeiders in het dis
trict Kassei heeft zich uitgebreid tot het trein
personeel van de stations Ilannoversch-Münden,
Góttingen, Nordheim, Kreiensen, Seesen, Wer-
burg en Scherfeld. Enkele personentreinen heb
ben gisteren niet gereden, doch het goederen
vervoer en alle sneltreinen werden gehandhaafd.
DE INTERNATIONALE ONTWAPENING.
Naar Reuter uit Washington meldt, heeft
Harding aan het Congres een crediet gevraagd
van 200,000voor de bestrijding der kosten van
d e ontwapeningsconferentie
BULGARIJE EN ROEMENIE.
De Bulgaarsche gezant te Boekarest, die door
zijn regeering is teruggeroepen, heeft Roemenië
verlaten. Bij zijn vertrek was het corps diplo
matique slechts vertegenwoordigd door den Duit-
schèn en den Oostenrijkschen zaakgelastigde.
HONGARIJE.
In een geheime zitting van de Oostenrijksche
parlementaire commissie voor buitenlandsche
zaken deelde bondskanselier Schober mede, dat
de ITongaarsche regeerihg een nieuw voorstel in
zake de grensregeling van West-Hongarije had
ingediend. Terwijl het laatste Hongaarsche
voorstel nog 2/3 van het zoogenaamde Burgen-
land voor Hongarije opeischte, verlangt men te
Boedapest nu nog slechts 1/3 gedeelte, weliswaar
met inbegrip van Oedenburg, de belangrijkste
stad v'an het geheele betwiste gebied. De regee
ring en de Vertegenwoordigers der burgerlijke
partijen stonden op het standpunt, dat over der
gelijke Voorstellen, die de grenzen van West-
Hongarije raken, niet kan worden onderhandeld,
omdat dit in tegenspraak met het verdrag van
St. Germain zou zijn. Dr. Otto Bauer, de gewezen
sociaal-democratische staatssecretaris van bui
tenlandsche zaken, verklaarde echter, dat het
gewenscht was op het laatste Hcngaarsche voor
stel in te gaan. In het gebied van Oedenburg wo
nen 20,000 arbeiders, die hun brood zouden
verliezen, omdat de grenslijn niet ten Oosten
van de stad, maar ten Westen van het industrie
gebied, waar zij werken, wordt getrokken.
Een zeer levendige discussie volgde. Men wees
er dr. Bauer op, dat juist zijn partij destijds de
christelijk-sociale regeering had beschuldigd, ge
neigd te zijn tot het voeren van onderhandelingen
over West-Hongarije met de reactionaire regee
ring te Boedapest.
Ten slotte werd men het er over eens, dat eerst
het geheele gebied op 27 Augustus door Oosten
rijk zal worden overgenomen. Later zullen dan
verkiezingen worden gehouden en uit het resul
taat der verkiezingen zal blijken of onderhande
lingen over grenswijzigingen nog noodig zijn.
MAROKKO.
Na afloop van den Maandagavond gehouden
Spaanschen kabinetsraad, werd aan de pers een
officieel communiqué verstrekt, waarin werd
gezegd, dat de eerste beraadslagingen van het
nieuwe kabinet betrekking hadden op de kwes
ties, betreffende Spaansch-Marokkó, welks kust
gebied te allen tijde een waarborg is voor den
invloed en de veiligheid van Spanje. Daarom
moest het verzet worden verbroken en de aange
vangen operaties in het elilla-gebied worden
voortgezet.
De regeering zal het parlement zoo spoedig
mogelijk verzoeken, zich over deze kwestie
uit te spreken. De Cortes (Kamers) zullen in
September door de nieuwe regeering worden
bijeengeroepen.
oomheer verbitterd.
Tante Johanna had de volle waarheid ge
zegd, die echter voor Fraser min of meer on
aangenaam was, toen zij beweerde, dat niet
tegenstaande haar broeder hem tot schoonzoon
had aangenomen,hij nooitvan plan was geweest,
zijn moeder zelfs als een bekende te beschouwen.
James Lethebrdhe had een stdle, doch zeer
eigenaardige en afdoende manier, om onaange
name zaken te vermijden, en van heteers te oo
genblik had hij gedaan, alsof er geen Madame
Mercier bestond. Zijn onpraclische, verstrooide
geest had er wellicht nimmer ernstig over nage
dacht, hoe het na Madeline's huwelijk zou
gaan, en of het haar mogelijk zou zijn, naar
hetzelfde beginsel te handelen. Maar voor
het oogenblik, en wat hem persoonlijk be
trof, nam de dame geen plaats in zijn gezichts
kring in en verkoos hij eenvoudig niet van haar
te hooren.
Madeline had dien wenk begrepen en zelfs
Fraser had het beter gevondenover hetonderwerp
te zwijgen. Nu en dan had die koele, hooghartige
manier, om mevrouw Mercier op haar plaats
te zetten, haar wel eens gehinderd. Maar er was
niets aan te doen en haar verloofde wist zeer goed
dat het voor hem de wijste partij was zich in
liet onvermijdelijke te schikken of er ten minste
den schijn van aan te nemen.
Maar nu waren de tijden veranderd, af
schuwelijk veranderd, zooals tante Johanna
ALLERLEI.
De groote scheepswerf en machinefabriek aan
de Clyde van Yarrow en Co. Ltd. heeft dezer
dagen de volgende mededeeling gepubliceert
„Ten gevolge van herhaalde stakingen, beper
king der productie en geschillen over het werk,
dat al of niet verricht mag worden door arbeiders
van de verschillende categorieën in diverse tak
ken van nijverheid overal in het land, zijn de kos
ten van den scheepsbouw overmatig hoog gewor-
wel twintig maal per dag zuchtend beweer
de, en op een goeden morgen ,wam Madeline
zelf haar mededeelen, dat Madame Mercies den
volgenden dag zou komen.
„Zij komt tegelijk met Hugh. Ik wacht
hem morgen," zeide zij, daar Fraser voor
korten tijd naar Londen vertrekken was. Ma
deline had dit op een beslisten toon gezegd,
waaruit tante Johanna meende op te mr eten ma
ken, dat het onderwerp haar hinderde en zij
niet wilde tegengesproken worden. Het hoekig
gelaat van de goede tante Johanna bewoog zich
krampachtig zij snakte naar lucht.
„Madeline, het is een beleedigmg van uws
vaders nagedachtenis bracht zij eindelijk
met moeite uit. „Sta het niet toe
Het meisje zag haar smeekend aan en bloasde,'
Ik kan er niets tegen doen, tante Johanna. Waar
lijk niet, Hugh heeft het erop gezet en het
had toch eenmaal moeten gebeuren
„Dat zie ik niet in. Zij heeft zich misdra
gen, en een schandelijk huwelijk gedaan. Haar
echtegenoot is geen gentleman. Uw vader zou
het nooit hebben toegestaan."
„Tante Johanna, als het u belieft. Waartoe
noodig Alles is reeds bepaald. Ik heb haar ge
vraagd en zij is al op weg."
Madeline richtte zich even op.
„Tante Johanna Lieve tante Johanna
Zij ïs toch'IIugh's moeder?"
(Wordt vervdgd)
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
