DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN 47ste Jaargang. Zaterdag 2 Augustus 1924. üa. 14013 Bureau: KOEMARKT 4. Telefoon Intercommunaal 85. Postbus: 39. Abonnementen per 3 maanden 2.70, per week 20 cent, franco per post 3.per kwartaal. Afzonderlijke nummers 4 cent. Zaterdagavondnummer met Officieel Kerkbericht 10 ets. Advertentiën: 1—5 regels 1.75, elke regel daarboven 35 cent, 3 maal plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden mededeelingen 75 ct. per regel. Speciale conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op aanvraag toegezonden. Incassokosten worden berekend. Gratis-Ongevallenverzekering 500 bij levenslange geheele invaliditeitf 200 bij verlies van een hand, voet of oog duim; 60 bij verlies vaneen wijsvinger; f 15 bij verlies van eiken anderen vinger. De verzekering^wordt gewaarborgd door 200 bij doodf 100 bij verlies van «en de Holl. Algem. Verz. bank te Schiedam Dit nummer bestaat uit twee bladen TWEEDE BLAD. Binnenland. Een nationaal, Katholiek levensbelang. Pater G. Lamers S.J. schrijft ons uit Nijmegen: Het nuchtere feit vermeldde reeds een dag- bladbericht op 20 en 28 Augustus wordt te Utrecht een R. K. Vacantieleergang in Beroeps keuze-Voorlichting gehouden. Ik durf deze kwestie een katholiek levensbelang noemen van zulk een ernstigen aard, dat ik het onverant woordelijk zou achten, indien ze geen belang stelling vond bij Katholiek Nederland. Want ze raakt onze intiemste beginselen. Ze is niet te scheiden van ons Roomsch onderwijs en daaróm zijn de vertegenwoordigers van elk schooltype, van L.O. en M.O., van Nijverheids- en Landbouwonderwijs van U.L.O. en Kweek- schoolonderwijs bij de bespreking dier vraag stukken onmisbaar. Die kwestie is evenzeer een centraalpunt van onze Jeugd-Organisatie en daarom mogen de Jeugdleiders niet afwezig_ zijn. De kwestie is een politiek, een nationaal belang, een programpunt van iedere politieke vereeniging en daarom zullen sociologen en kamerleden, hun medewerking dienen te ver- leenen. De kwestie is eveneens een bij uitstek katholiek belang en daarom zullen de geestelijke autoriteiten uiterst welkom zijn. Wie de leerstellingen kent der S.D.A.P. en der liberale jeugdleiding omtrent de beroeps keuze, wie vooruit kan zien, dat met dit schijn baar onnoozele vraagstuk veel moeizaam ver worven winst van Roomseh Onderwijs en Room- sche Organisatie vernietigd wordt, indien het katholiek beginsel bij de beroepskeuze verdron gen gaat worden, zal begrijpen, dat bovenstaande oproep geen rhetorisch aanloopje beduidt, geen angstvallig hulpgeroep van wie voor spoken vreest. Bij alle kwesties van beroep domineert immers bovenal de eindbestemming van het schepsel Gods en noch bij de keuze van het beroep, noch bij de plaatsing in een beroep, noch bij de aanwijzing, noch bij de voorlichting mag deze factor genegeerd worden. Zijn al de kwesties bij het beroeps-keuze- vraagstuk, van dit standpunt uit bezien, geen vragen van principiëel-christelijken aard Om slechts eenige te noemen Wie registreert het beroepskantoor Het particulier (confessioneel) initiatief of de Over heid en dus Overheidsbemoeiing in beroeps keuze Hoe adviseert het kantoor In verband en overleg met de ouders en de school of zonder beide en dus met nietkenning der onderrichten en voorbijgaan der confessioneele school Hoe bindt het kantoor den geadviseerde Zijn er niet leerprograms leeren het ons die door langzame ontwikkeling der Overheids kantoren willen komen tot een bindend advies Persstem w en Eucharistisch Congres en zoodoende het socialiseeren der beroepen willen verwezenlijken Op welke princiepen steunt het kantoor Geldt daar de moderne leuze van het„ruim baan voor de begaafden" zonder eenige be perking, of worden er grenzen aanvaard, die godsdienst, karakter, stand e.a. gebiedend voor schrijven Met welke methode adviseert het kantoor Ook hier kunnen bewuste eenzijdigheden op gesteld worden, die alleen een christelijke phi losophic vermijden kan. Ik heb slechts voorbeelden van beroeps-or ganisatie genoemd, maar opdat men niet meene, dat hier gespeculeerd wordt met „graue theorie", lette men eens even op de actie van den dag. Op de 12e Jaarvergadering van het N.V.V. werd aan het Bondsbestuur de opdracht ver strekt te ijveren voor het stichten van gemeen telijke bureaux voor beroepskeuze. In de Zaanstreek worden ernstige pogingen aangewend om te komen tot een neutrale cen tralisatie van beroepskeuze voor die geheele streek. Mag men hierin geen verkapte poging zien de Overheidsbemoeiing nu ze niet on middellijk over het geheele land verkregen kan worden deze per district in te voeren Werd niet te Utrecht en te Rotterdam mét misbruikte cijfers aangetoond dat slechts dèór het beroepskantoor bloeit, waar het in handen ligt der gemeentelijke overheid Van Almelo uit wil men ook in Twente het voorbeeld der Zaansche neutrale centralisatie navolgen. Reeds het tweede district In 1919 kwam te Amsterdam een gemeentelijk bureau tot stand. Toen de reeds in 1918 aldaar opgerichte R. K. Beroepskeuze-Commissie om gemeentelijke subsidie vroeg, werd bruut-weg verwezen naar het gemeente-bureau, dat in aller behoefte kon voorzien En de gemeente Amsterdam betaalde over 1923 voor haar kan toor de som van 35.000 gulden Uit deze oppervlakkige opsomming blijkt toch reeds overtuigend het belang der voor lichting omtrent R. K. Beroepskantoren. Doch nog veel, veel meer zal in Utrecht be sproken worden dan het bestaansrecht eener katholieke organisatie. Zoo velen onder ons hebben nog zoo weinig besef van een weten schappelijke beroepskunde dat is een ernstig tekort, om zoo meer te bejammeren, daar het R. K. Centraal Zielkundig Beroepskantoor pioniersarbeid heeft verricht, waarop al zegt men het niet alle neutrale kantoren niet heel weinig jaloersch zijn. Men klaagt zoo uit den treure, dat er geen verband bestaat tusschen school en leven. Welnu in Utrecht zal de oplossing tusschen beide ge zocht en besproken worden. Daarom is deze leergang van zulk een practisch belang voor allen, die de jeugd leiden in de scholen en die ze reeds invoeren in het leven door de jeugd organisatie. Mogen beide groepen talrijk ver- Amsterdam heeft een Internat. Eucharistisch Congres beleefd, waarvan de grootsche herinne ring voor haar Katholieke bewoners en die der geheele wereld onuitwischbaar zal zijn. Dat ook andersdenkenden aan dien indruk niet konden ontkomen, moge blijken uit de hieronder volgende persstemmen van liberale bladen, waarin zij de sluitingsplechtigheid be- spreken Zoo schrijft de ,,N. R. Ct." „Met indrukwekkende plechtigheden heeft de Roomsche kerk in het Stadion de sluiting van haar Eucharistisch wereldcongres gevierd. Wel zeer sterk illustreerden deze plechtig heden, dat de Eucharistie, het Altaar-sacra ment, het brandpunt vormt van de geheele Roomsch-Katholieke geloofsleer, en den ge- heelen Roomsch-Katholieken cultus, welks be dienaren, hoogepriesters en priesters, in de eerste plaats zijn de bedienaren van dat sacra ment, voor katholieken boven alles heilig, omdat zij daarin Christus met godheid en menschheid tegenwoordig aanbidden. Schoonheid lag er in de massale uiting van een diepgewortelde geloofsovertuiging bij een menschenmassa van tienduizenden. Soms was in die ontelbare menschenmassa de eerbiedige stilte zóó volstrekt, dat men niets hoorde dan de verwijderde geruchten uit de groote stad. Dat op zichzelf was van een treffende schoon heid. Daarbij kwam dan de luister, tentoongespreid eerst door de „prinsen der Kerk," de kardinalen, in hun vlammend roode gewaden, waarvan ge wone priesters of dienaren den meters langen sleep droegen, terwijl zij plechtig schreden voor het altaar, zich daarvoor plaatsten om met een diepe buiging eerbied aan het beeld van den Ge kruisigde te bewijzen, om vervolgens zich naai de voor hem bestemde troonzetels te begeven. Na hen kwamen de aartsbisschoppen en bisschop pen uit de heele wereld, van den Griekschen en den Latijnschen ritus tijdens het lof des namiddags waren zij in vol pontificeel ornaat, met al de teekenen hunner waardigheid. Allen droegen toen de kostbaarste koorkappen wit of diep-oranje of rood, van zware zijde of bro- caat. En zij hadden het hoofd gedekt met den mijter, en zij voerden den bisschoppelijken krom staf van goud of van zilver, waarvan de krul veelal met flonkerende juweelen was ingelegd. Toen alle hoogwaardigheidsbekleeders gezeten waren, betrad de kardinaal-legaat het stadion, geëscorteerd door Malthezer ridders en verge zeld van zijn in middeleeuwsch costuum ge- kleede „gentilhommes" en zijn „cauditarij." Een oordoovend gejubel brak los. dat aanhield totdat hij het altaar onder het paviljoen had be reikt en het eerbewijs aan het crucifix had ge bracht. Daarmede was de eigenlijke plechtigheid begonnen, en van dat oogenblik af heerschte er een eerbiedige stilte. De „Tel." schrijft o.m. het volgende Na een ganschen nacht van staag-stroomen den regen en stormvlagen, kwam als 'n waarlijk blije verrassing deze Zondagmorgen met nu en dan schuchteren zonneschijn, in elk geval zonder buien. Wel was 't zomersch frisch en joegen er vervaarlijke wolken in grimmige vaart over de stad, maar geen druppel viel en de groote kerke lijke plechtigheid in het Stadion, de Kardinaals mis kon ongestoord voortgang hebben. Men moest zich ook het schrikbeeld van een feilen, over het tot kathedraal geworden Stadion klet- terenden regen niet oor oogen halen en gelukkig bleef den congressisten deze tegenslag be spaard. Tienduizenden zijn daar innig dankbaar voor geweest Tienduizenden. Want reeds om 8 uur begon de stroom, wassend met de minuut, naar den Amstelveenscben weg. Er bleek, in welk deel van de stad ook, geen taxi meer te Veroveren en trams van allerlei 1- leur en nummer waren op de tegenwoordigd zijn tot heil onzer Roomsche cultuur en tot behoud onzer Roomsche jeugd. Liturgie. ACHTSTE ZONDAG NA PINKSTEREN. „De kinderen der wereld zijn, wat hun eigen kring aangaat, voorzichtiger dan de kinderen des lichts." Dit woord van de onfeilbare Waar heid Verdient, vooral in onze dagen, wel onze volle opmerkzaamheid. Er is gelukkig een groote kentering gekomen We zijn gaan inzien dat het geen verdraagzaamheid is te midden van andersdenkenden altijd maar onze beginselen te verdoezelen en te verdonkeremanenWe zijn gaan begrijpen, dat, wat wij verdraagzaam heid beliefden te noemen, beteekende een vrij brief voor ieder ander om te denken, te zeggen en te doen wal hij wilde, een verbod echter voor onszelven om te doen en te spreken wat we eigenlijk verplicht waren We zijn wakker geworden en eischen nu voor ons op van ande ren, wat we ze van ortzen kant altijd gegeven hebben, vrijheid om voor onze overtuiging uit te komen. Vooral de laatste jaren hebben ons doen zien, dat het eind van al die toenadering en toegevelijkheid onzerzijds niet anders is dan onder den voet geloopen worden als „een min derheid, waar men geen rekening mee behoeft te houden Dat is echter nog maar het begin We moeten veel verder komen. Nóg zijn de kin deren der duisternis ons heel veel voorNiet tevreden voor zich op te eischen vrijheid, ma ken ze reclame voor hun zaak te pas en te on pas en menige onnoozele ziel wordt verschalkt juist door het naar buiten optreden onzer tegen standers „Leer van uw vijanden" geldt sedert lang als een goede leuze welnu dan ligt de gevolgtrekking voor de hand, dat na de verkre gen vrijheid om zich niet langer te schamen voor zijn Roomsche overtuiging, het ook onze plicht is, onze tegenstanders ons mooie Room sche geloof te leeren kennen door gepaste re clame. Behoeven we ons daarvoor te schamen Weten we ons niet vrij door de eenige vrijheid der kinderen Gods? Belijden we niet met St. Paulus „gij hebt niet den geest der dienst baarheid ontvangen om wederom te vreezen, maar gij hebt den geest van aanneming tot kinderen ontvangen, in welken wij roepen (tot God) Abba Vader." Ons kindschap Gods is onze heerlijke adelbrief. En zooals de door wereldsche vorsten geridderden, zooals de van ouds adellijke geslachten voor hun tijdgenooten groot gaan op die onderscheiding, zoo moeten ook wij voor onze tijdgenooten de achting zien te verwerven, die ons toekomst om onzen gees telijken adeldom. Is het niet met volle instem ming onzer ziel dat we belijden „Groot is de Heer en prijzenswaardig bovenmate in de stad van onzen God, op Zijnen heiligen berg. Maar is dat dan alleen waar in 't binnenste van ons hart Of legt die overtuiging ons den plicht op om zooveel mogelijk die grootheid van onzen Meester te doen kennen en te doen respecteeren lijnen naar het Willempark-kwartier samen getrokken en reden tjokvol naar het eindpunt, dat voor de lijnen 15 en 16 naar het laatste deel van de Corn. Krusemanstraat verlegd was. Honderden auto's en rijtuigen en omnibussen kwamen op het Stadionplein samen politie, onder hoofdinspecteur Bakker, zorgde voor 'n goede verkeersregeling. Om half tien was 't machtige Stadion geheel gevuld. Met luid gejuich begroette de menigte de bisschoppen, die achtereenvolgens verschenen. En over de Zondagmiddagdrukte schrijft het blad „Hetgeen het Stadionterrein te aanschouwen gaf, mocht waarlijk een onvergctelijken indruk maken. Een weelde van kleuren en tinten, niet zelden in 't gulden licht van de volle zon, dat fonkelen en sprankelen deed veel rijk siersel van staatskleedijen en kunstig loover van banieren- weelde. Was er 's morgens reeds sprake geweest van een enorme drukte, van een levée en masse, dan werd 't moeilijk voor den middag een passenden superlatief te vinden om den geweldigen op- marsch naar het Stadion te kenschetsen, 't Was één drom al drom,trekkend in één richting langs slechts weinige wegen. Ritsen agenten te voet en te paard zorgden voor de goede orde. Onaf zienbare files stonden voor de toegangsloketten van 't Stadion en 't autopark langs en bij den Amstelveenscben weg sloeg alle records daar ter plaatse met stukken. Zeker kwamen binnen de muren van het Stadion meer dan 40.000 inen- schen bijeen en op de erachter gelegen terreinen, gereserveerd voor de processie, waren, naar ruwe schatting voorzeker een 30.000 personen saam gekomen. Getallen, welke reeds voldoenden in druk geven van de drukte bij den weg en op de terreinen. En geen wonder, dat de vele extra trams en buitengewone vehil els geenszins m staat waren voor het noodige vervoer zorg te dragen loopen gaf meestentijds de beste en Wij erkennen dat „wij hebben, o God, Uwe barmhartigheid ontvangen in het midden van Uwe», tempelgevolgelijk moet Gods roem, evenals Zijn naam, reiken tot aan de uiteinden der aarde." Maar 't is dan ook niet voldoende, dit te zeggen, we moeten er ook aan meewerken dat dit doel wordt bereiktEn dat kan alleen als we Gods barmhartigheid prijzen en anderen erop wijzen, dus gepaste reclame maken voor onze heilige Roomsche beginselen., 't Onver diend geroepen zijn tot het ware geloof legt ons ook den plicht der dankbaarheid op, anderen voor zoover we kunnen, deelachtig te maken aan dat zelfde groote goed. Als we dan zien hoe onze vijanden trachten hun verderfelijke leer te verbreiden, als we zien hoe ze geen middel onbeproefd laten om te lokken tot hunne partij en, laten wij dan toch van het beste wat we hebben, gaarne willen mededeelen aanzoovelen, die er naar snakken. En tegelijk met onzen goe den wil moge opstijgen' tot God ons hartelijk gebed, opdat Hij onze zwakke pogingen steune door Zijn goddelijke kracht, om zooals eens door 12 arme vissclicrs, de aarde werd bekeerd, door ons in zich onmachtig werk, veel vrucht te brengen voor Zijne verheerlijking op aarde. Gemengd Nieuws. Juffrouw S m i t. Het was druk in een gezellig café-restaurant te Rotterdam, aldus de „Msb." Aan alle tafeltjes zaten bezoekers. Vroolijke en minder vroolijke, sommigen ernstig pra tend, anderen schertsend en babbelend. Het strijkje speelde met ambitie de nieuw ste melodieën en bij de pauzen klonk er telkens een dankbaar applaus op. Terwijl het even rustig was, vertoonde de ontzagwekkende portier zich aan den ingang. Majestueus ging zijn gegalonneerde pet naar beneden. Zijn breede borst zette zich vooruit en zijn buik overzag de bezoekers. Get homme c'est un monsieur. Toen kwam het statig nadrukkelijk er uit Mjuffrrrouw Smiiittt De bezoekers keken op, keken elkaar aan. De portier wachtte geduldig, met zijn oogen zoekend. Nadrukkelijk herhaalde hij zijn vraag Mjufrrrouw Smittt Ergens in een hoek ging een gelach op en aarzelend zette een stem een liedje in. „Is het waarachtig, juffrouw Kalker „Vast en zeker juffrouw Smit." Het populaire liedje sloeg in en terwijl zelfs de portier meesmuilde, zong de helft uit volle borst mee. De rest grinnekte en ginnegapte. Ach juffrouw Kalker, ach juffrouw Smit Maar juffrouw Smit was in het café niet aan wezig 1 Een dure gemeente. Het Centraal Bureau voor de Statistiek heeft een bundel cij fers betreffende den belastingdruk in onze 1084 vlugste oplossing. Waartoe men te gereeder kwam omdat 't weer zich best hield en nu en dan zelfs zomersche allures aannam. Het „Algem. Handelsblad" schrijft o.m. het volgende „Tienduizenden hebben zich naar het Stadion begeven ter bijwoning van de plechtigheid van de Pontificale Mis, die door kardinaal Van Ros- sum zou worden gecelebreerd. In den namiddag steeg de belangstelling voor hetgeen in het Stadion ging gebeuren, nog méér. Niet alleen dat het aantal auto's, die belang stellenden tot vóór het Stadion brachten, het tot nu toe ongehoorde cijfer van bijna twee duizend bereikte, -verschillende R. K. vereenigin- gen, 's morgens niet aanwezig, waren met hare vaandels opgekomen, om aan de processie deel te nemen. Het blad geeft dan verder een enthousiaste beschrijving van de processie, welke het een der grootste en meest schitterende demonstraties noemt. En ten slotte het socialistische „V olk dat o.m. het volgende schrijit „De Moederkerk heeft geroepen en haar kinderen zijn opgekomen. Zij zijn ontvangen met al de betooverende pracht", die denhoogen feesten der kerk luister bijzet, met indrukwekkend vertoon van de geestelijke en wereldlijke macht der grootste en oudste internationale gemeen schap. Tienduizenden mannen en vrouwen hebben Zondag in het Amsterdamsche stadion als be lijdende katholieken getuigd voor de Kath. zaak en in honderden kerken klonk de echo van het „Panis-angelicus" dezer grootste en meest grootsche'demonstratie, die ons land ooit zag." Zeker, 't Congres is van andersdenkende zijde, o.m. door het tweetal dommees Gravemeijer c.s. ook ruim beschimpt en bespot, maar dit geldt voor ons niet anders, dan als duidelijke teekenen van zwakte en kleingeestige jalouzie. NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1924 | | pagina 5