DAGBLAD VOOR SCHÊEDMM JEW OMSTREKEN.
WEEK-REVUE.
DITJES EIM DATJES.
49ste Jaargang.
Zaterdag 3 April 1926
No. 14521
Gratis-Ongevallenverzekering 500 bij levenslange geheele invaliditeitt 200
duim; f 60 bij verlies van een wijsvinger; f 15 bij verlies van eiken anderen vinger
bij verlies van een band, voet oï oog 200 bij dood t 20ü bij verlies van een
De ver zekering wordt gewaarborgd door deN.H oil. Algem.Verz.bank Schiedam
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
TWEEDE BLAD.
Binnenland.
verdoffen erger vergeten
Gemengd Nieuws.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
Bureau KOEMARKT 4. Telefoon Intercommunaal 68085 Postbus 39.
Abonnementen per 3 maanden 2.70, per week 20 cent, franco per
post 3.per kwartaal. Afzonderlijke nummers 4 cent. Zaterdagavondnummer
met Officieel Kerkbericht 10 ets.
Advertentiën: 15 regels|/ 1.75 elke regel daarboven 35 cent, 3 maal
plaatsen wordt 2 maal berekend. Ingezonden mededeelingen 75 ct. per regel.
Speciale conditiën voor herhaaldelijk adverteeren. Tarieven worden op aanvraag
toegezonden. Incassokosten worden berekend.
Binnenland.
Op het oogenblik, dat we dit overzicht schrij
ven, houdt de gesteldheid van de natuur een
belofte in voor de Paaschdagen we beleven
mooie zachte voorjaarsdagen en uit de „bollen
streek" komen optimistische berichten omtrent
den stand van het gewas, zoodat men zich daar
wel op een druk bezoek zal voorbereiden. Ho
pen we nu maar, dat deze berekening niet weer
in den letterlijken zin in het water valt, want
het weer is in ons 'land nu eenmaal onbereken
baar.
Maar al moppert een Hollander al eens
graag op het Hollandsche klimaat,hij houdt toch
wel van den vaderlandschen grond, die zoo
slecht nog niet is en waaraan de natuur, gehol
pen door nijvere handen, heel wat schoons weet
te onttrekken. Vele duizenden zullen straks
weer genieten van de onvergetelijke kleuren-
dom onzer bloembollenvelden of van de bloe-
semweelde in het rijke bruidstoilet van Betuwe
en Westland. Het land der lage weiden is mooi
en zal mogen de winters hier nat en guur zijn,
ze helpen ons het verlangen naar lenteweelde en
zomerpracht op te wekken en dien rijkdom te
doen waardeeren.
Mooi als ons land is ons Indië, dat als een gor
del van smaragd. nietwaar Daar leven wel
van die kleine bruintjes, die niet alles even mooi
vinden aan dien gordel en graag wat meer van
dien smaragd voor zich zelve zouden willen hou
den, maar die bruintjes wonen nog al ver van
ons bed en van hun klachten hebben we niet
veel last. Zóó is nu eenmaal onze opvatting, ge
moedelijke menschen als we zijn. Toch zou het
niet onverstandig wezen om mei, die bruine broe
ders ginds wat samenwerking te zoeken, want
ze hebben van onze beschaving en beschavings
methoden nu wel genoeg afgekeken om te
weten, wat de middelen zijn om af te dwingen,
wat, niet vrijwillig afgestaan wordt. Als aan
rechtmatige wenschen niet tegemoet gekomen
wordt, dan drijft men het volk naar extremisti
sche zijde het communistisch zaad schiet onder
zulke omstandigheden welig wortel. En nu kan
men de raddraaiers wel vervolgen, maar mar-
telaarsbloed werkt als mest op den communisti-
schen akker.Veel beter, rechtvaardiger en men
schelijker is het daarom, om het volk naarmaLe
het zich ontwikkelt, medezeggenschap te geven
en daardoor haar belangen voor een deel zelf
ter behartiging over te dragen dan is er geen
reden voor extremisme.
Deze ontboezeming ontvloeit onze pen, nu
de benoeming is afgekomen van Jhr. Mi-, de
Graeff tot opvolger van Gouverneur-Generaal
Mr. Fock. Het heeft lang gegaan tusschen hem
en Mr. Zimmermann, die binnenkort „buiten
betrekking" komt, daar zijn diensten als Vol
kerenbond-commissaris voor Oostenrijk niet
meer noodig zijn.
Of Jhr. de Graeff de kwaliteiten zal blijken te
bezitten om de samenwerking van ons bestuur
met de inlandsche bevolking uit te breiden
Hij heeft militair bloed, maar schijnt een be
kwaam en humaan mensch te zijn. Voor de,
De geesi van Locarno.
Toen voor eenige maanden te Locarno, de
vroegere vijanden, saamgebracht door het beste
wat er in den mensch is, verzoeningsgezind el
kaar de hand reikten, ademde de wereld ver
licht op. De grondslag scheen gelegd voor een
nieuw Europa, dat niet meer steunde op de ge
vaarlijke peilers van geweld en macht, maar
stut en steun zocht bij vrede en recht.
Dit treffend gebeuren, hield iedereen bezig en
op alle mogelijke en onmogelijke plaatsen, werd
de geest van Locarno opgeroepen als 'n symbool
van toenadering en eendracht.
De geest van Locarno
Men gewaagde er van in de Staten-Generaal,
zoowel als in den gemeenteraden de nobelste
menschen waren er van bezeten tot in ruzie-
vergaderingen werd hij bezwerend opgeroepen.
't Leek een lieflijke midzomernaëhtdroom van
rozengeur en maneschijn.
Doch droomen noemt men bedrog en geesten
zijn ijle wezens.
Al vermeien we ons vaak boven de wolken in
luchtkasteelen vol van pais en vree, die duvelsche
booze neigingen der menschenkinderen, spelen
ons tenslotte leelijke parten en trekken ons, met
een ruwen ruk, terug in de rauwe realiteit.
Plakten, lijmden en kramden de groote heeren
in Locarno de stukken en scherven als de zoete
jongens van een zuinige huismoeder, in Geneve
schopten ze ongegeneerd herrie en sloegen als
verbetering onzer betrekkingen met Japan
schijnt hij veel bereikt te hebben. Laten we dus
hopen al is er van zijn liberale opvattingen .wei
nig vooruitstrevends te verwachten, 'n Katho
liek als G.G. is zeker nog steeds taboe.
Een kunstenaar, die eens als ster van de eerste
grootte schitterde, is heengegaan Orelio. Het
bleek, dat ons volk de waarachtige kunstenaars
wel weet te waardeeren, getuige de enorme be
langstelling bij de uitvaart. De laatste jaren
van Orelio schijnen moeilijk geweest te zijn,
maar dat werd eerst in de laatste maanden pu
bliek en toen werd van alle zijden spontaan hulp
geboden.
Ja, „hulp" smaalt men in sommige kringen
en dan wordt de krenterigheid van ons volk
gehoond, dat groote kunstenaars in hun ouder
domsjaren tot arme doemt. Die critiek is niet
altijd even billijk. Al is ons land klein, waar
achtige kunstenaars zijn hier wel gewaardeerd
geworden, maar en nu maken we onze be
schouwing volstrekt los van het geval Orelio-
er zijn ook kunstenaars uitzonderlijke buiten
beentjes gelukkig die meeenen, dat ze als
kunstenaar ver boven het gewone „burgerlijke"
gedoe van zakelijke correctheid en burgerdeug
den als spaarzin, verheven zijn. Er zijn kunste
naars, die in betrekkelijke armoe zijn gestorven,
maar jaren van groote weelde en weelderige
levenswijze gekend hebben. En als de boel dan
„op" was, werd er gesmaald op de krenterigheid
van de pottende burgers, die „hun" kunstenaars
lieten verhongeren.
Een kunstenaar is ook een mensch, die als
mensch moet leven en zorgen.
En dan parasiteert nog zoo'n leger „kunste
naars" op de burgerij, die niet in staat zijn om
door hun werk hun kunstvermogen te toonen en
hun kunstzin daarom demonstreeren met lange
haren, Manchester costuum en grijnzende min
achting voor de buiten hun wereld levende zwoe
gende menschheid. Zulk kunstenaarsschap woe
kert tegenwoordig voort als een maatschappelijke
ziekte. Heele troepjes jongelui, die aan normalen
arbeid 2 broertjes dood hebben, rammelen wat
woorden aan en onder elkaar tot een voor nor
male menschen onbevattelijk geheel, óf ze klod
deren in vierkanten, driehoeken en halve cirkels
doeken bijeen, óf ze prutsen een paar kachelpij
pen met een margarinekistjes samen en noe
men zich dan kunstenaars, die met de maat
schappelijke. vulgaire begrippen niets gemeen
hebben, maar vanwege hun uitverkoren roeping
kunnen teren op de portemonnaie van familie,
kennissen of andere personen, die ze met hun
witte gezichten, lange haren en „pilo"-broeken
kunnen bedotten.
Buitenland.
De Belgen hebben weer ernstige moeilijkheden
met hun franc, die langen Lijd zich gehandhaafd
had op een waarde van ongeveer 11 cent, doch
nu opeens weer gedaald is en tusschen 9 en 10 cent
in waarde schommelt. Oorzaken Ja, allerlei
oorzaken zijn na te wijzen, hoofdzaak is natuur
lijk de onevenwichtigheid tusschen inkomsten
en uitgaven van den staat en dan hadden de
Belgen nieuwe gelden noodig, die geweigerd
zijn door het bank-consortium, dat geen ver
trouwen had in de financieele politiek van den
wildemannen rond zich heen en de eenigste hoop,
die ze de wereld lieten was een. .puinhoop.
Daar ga je geest van Locarno daar eindig je
zoete droomen 1
Briand, Streseinann en Chamberlain zitten
weer in de brandnetels. dat is góén droom en
er is geen goede geest, die hen uit die „netelige"
positie bevrijdt.
Chamberlain is zelfs door de volksverontwaar-
diging naar 't parlementaire schavotje gestoo-
ten want hij was de scheidsrechter en Engeland
is, t voetballand, dat weet wat een partijdigen
scheidsrechter toekomt
De eenige vergissing van alle mogelijke her
vormers, die op „eigenwijsheid" steunen, is de
lout, dat zij de misstanden in de maatschappij,
inplaats van bij de menschen, in de verschillende
stelsels zoeken.
De socialisten wijzen het kapitaal als 't zwarte
beest aan de bolsjewisten ketteren tegen de
bourgeoisie, de Vrijmetselarij graaft onder de
Kerkenz. enz. en ieder meent dat het heil der
wereld gegarandeerd is, wanneer zijn stokpaard-
de het goede voer en t warme stal bemachtigd
heeft.
Toen een van de Chineesche omwentelaars,
jaren geleden van het Europeesche spreekwoord
hoorde „het vergif zit in den staart" liet hij
resoluut, al de hoofdsieraden der zonen van het
Hemelsche rijk afkappen. Maar ziethet vlechtje
waar de schuin-oogigen eerst zoo welwillend mee
konden kwispelen, gebruikten ze toen terstond,
om erkelkaar mee om de ooren te slaan.
Belgischen Staat. Zoo'n weigering werkt na
tuurlijk wat schrikwekkend.
Deze nieuwe daling van den franc berokkent
weer ernstige persoonlijke verliezen en groote
moeilijkheden aan de regeering, omdat deze
met de bij begrooting toegestane gelden nu niet
uit kan en naar nieuwe middelen moet omzien.
Ook de handel ondervindt er gevolgen van in
ons land wordt veel ,,valuta"-goed ingevoerd,
tegen lage prijzen verkocht door handelaren, die
veilige Hollandsche guldens zoeken. Het pu
bliek kan er een keer 'n koopje door hebben, maar
de reëele handel is er mee gedupeerd.
In China loopt de burgerstrijd ten einde door
de overwinning van Woe-pei-Foe en den Mans-
joerijschen dictator Tsjang-tso-Lin over den
christen-generaal Feng-joe-sjang, wien slechts
Peking nog rest welke stad hij voor den civielen
prijs van 3 millioen dollar verlaten wil. Zaken
zijn zaken, zelfs voor een christen-generaal.
En de Europeesche geïnteresseerden zullen
wel moeten dokken, want als die tienduizenden
soldaten, die geen soldij meer ontvangen, plun
derend de hoofdstad binnenkomen, kost dat
méér. Ze hebben trouwens al een half millioen
gegeven om de salarissen der politie te betalen en
een der nationale legers tevreden te stellen, dat
zonder officieren in de nabijheid der hoofdstad
rondzwerft.
't Is geen ideale toestand daar in het Hemelsch
Rijk!
De levensbeschouwing.
De Gelderlander schrijft
De N. Malthusiaansche Bond zit nog altijd
te wachten op de koninklijke goedkeuring. Nu
al twee en een' half jaar lang. Den eersten keer
heeft zij die goedkeuring gekregen van Minister
van Houten, een medestander, en dat heeft des
tijds verontwaardiging genoeg gewekt.
Niet omdat de Kon. Erkenning zou beteeke-
nen een officieele aanmoediging van hetgeen
deze Bond beoogt.
Maar omdat zij als zoodanig werd uitgelegd.
En helaas, uitgestald.
De Bond moet nu een nieuwe Kon. erkenning
hebben en treft het daarbij slecht. Telkens
Christelijke ministers aan het Departement van
Justitie.
Maar nu is er een extra-parlementair kabinet,
en nu schijnt de Bond gemeend te hebben, dat
z'n kans grooter was.
Hij is op audiëntie geweest bij den minister
van Justitie, mr. Donncr. Een anti-revolution-
nair. Maar lid van het extra-parlementair ka
binet en dus niet gebonden aan de pa.tij. De
N. Malth. Bond heeft bij hem een kansje gewaagd
maar is voorloopig nog verre van geslaagd.
Ik zit wel in een extra-parlementair kabinet,
maar mijn beginsel heb ik niet thuis gelaten.
En uw Bond heeft in het verleden met de
Kon. goedkeuring reclame gemaakt voor de
toepassing zijner beginselen, aldus de minister.
Een beslissing gaf hij nog niet, maar de
mogelijkheid eener weigering liet hij nogal groot.
En daar is nu „Het Volk" woedend over.
Deswegen slaat zij er met haar grofsten knuppel
op los.
Alleen de mogelijkheid, dat de minister van
Justitie de Kon. goedkeuring der statuten van
den N. Malth. Bond weigeren zou maakt haar
furieus.
De staartjes zijn allemaal gesneuveld de
misstanden bleven.
Kemal Pasha, de Turksche geweldenaar,
meende de oorzaak der kwalen van den „Zieken
man" uit te roeien, door het dragen van de kar-
mijnrooden fez te verbieden in het land der halve
maan. Hij wilde zijn volk „behoeden" met harde
dopjes, kachelpijpen, flambards en panama's.
Hij heeft ze behoed, doch de Turken zijn er geen
haar beter om geworden.
Zoo is het ook met den geest van Locarno,
de ziel van den Volkenbond gegaan.
Men meende dit tranendal in een Eden te
herscheppen met 'n paar fluweelen baretten en
wat rechterlijke toga's. Via diners en conferen
ties, trachtten de hooge oomes, de staten hun
reglementen te laten slikken, maar de levende
leer van den Christus werd genegeerd voor Zijn
plaatsvervanger op aarde, was geen plaats te
Geneve, 't Fiasco kon niet uitblijven
Wanneer niet begonnen wordt met eigen ver
betering, zal het rechtsgevoel ophouden te wer
ken, daar waar het eigenbelang begint en alle
mooie woorden en gecalligrafeerde letters ten
spijt, zal de grauwe daad de vergulde theorie
Het gebeurt niet vaak, dat dr. Louis Raemae-
kers, de teekenstift ter hand neemt, om 'n scherpe
waarheid, die aangenaam voor ons is, in forsche
lijnen op 't papier te brengen.
Verleden Zondag heeft hij weer eens die ge
lukkige uitzondering op zijn gewonen regel ge
maakt en in 't ochtendblad van de Telegraaf,
Dat verwondert ons niet.
Wij weten sinds lang, waar de sympathieën
van „Het Volk" heengaan.
Ook op dit terrein botsten de Christelijke
en de socialistische levensbeschouwing heftig
tegen elkander.
Maar.
Als er eens een democratisch kabinet was
tot stand gekomen
Een kabinet-Marchant, met medewerking
van sociaal-democraten en katholieken
Dan hadden wij nu al het eerste conflict ge
had.
En geen onbeduidend conflict, want de
heiligste beginselen zijn hier in het spel.
Kleine feiten verklaren soms veel meer
dan lange redeneeringen.
Zoo ook hier.
Wat socialisten en katholieken van elkander
scheidt en samenwerking ook in een kabinet
haast onmogelijk maakt, is het verschil in
levensbeschouwing.
Niet het verschil van wat men „democra
tisch" verlangens heet.
Maar het verschil in de diepere beginselen,
die richting geven aan het leven en elk moment
van den dag en in alle omstandigheden zich
laten gelden.
Tegenover onze beginselen staan averechts
die der socialisten, de onze berusten op het
Geloof in God en in de onderwerping aan Zijn
geboden, de socialistische op het ongeloof.
Dat licht zoo'n klein feit weer scherp toe
wij verzetten ons tegen den N. Malth. Bond
met alle kracht en „Het Volk" verdedigt hem
met vurigheid.
De bedrieger bedrogen. De „Dai
ly Mail" brengt het verhaal van een weduwe,
die een der handigste zwendelaars te slim ai
was. Het Engelsche publiek heeft de laatste
jaren zware verliezen geleden door allerlei be-
driegelijke financieele ondernemingen, waarbij
vooral de „kleine luyden" werden gedupeerd.
Reeds lang had de Engelsche pers gewaar
schuwd tegen een zekeren Jacob Factor van
wie ongelooflijke staaltjes werden verteld. Een
weduwe had zich er ook toe laten brengen een
bedrag van twee Pond Sterling in die fictieve
ondernemingen te steken. Maar toen zij er van
hoorde, dat haar geld gevaar liep, schreef zij
Factor den directeur der ondemming, het vol
gende briefje
„Wanneer u mij mijn twee pond per postwissel
terugzendt, en tevens een aanvraag-formulier,
zal ik er u omgaand honderd doen toekomen.
Ik doe het liever op deze manier dan in twee ge
deelten."
Zij kreeg haar twee pond terug, met het ge
vraagde formulier. De ontvangst bevestigde zij
in de volgende bewoordingen
„Mijn twee pond heb jk thans veilig weer
in mijn bezit. Ingesloten zend ik u honderd
dankbetuigingen, zooals afgesproken. Ik kan
die beter missen dan mijn geld.Tevens voeg ik
eenige uitknipsels hierbij, die u misschien zullen
interesseeren."
De knipsels waren afkomstig uit Engelsche
bladen, waarin tegen de bedriegerijen werd ge
waarschuwd.
een plaat doen afdrukken, welke voor vele „neu
trale" zielen, die zich verzaden aan „neutrale"
lectuur, een frissche openbaring zal geweest
zijn.
De plaat stelt een Limburgschen boer voor,
die in zijn armoedige huiskamer de krant spelt en
tegen zijn vrouw verwonderd zegt„Noe kiek
ins Ketrien in '18 moste ons jongens nao den
Haag, om ons Keuninginke te redde van de re-
veluussie en noe stimme ze taige de Paus, omdat
de kattelieke 'n gevaar veur ons land zeen 1"
Inderdaad Raker dan door deze woorden van
'n eenvoudige, kon het huichelachtig gedoe van
de karakterloozen op 't Haagsche Binnenhof
niet gegeeselstriemd worden.
In 1918 riepen de hazenharten tusschen een
bibberschrik en 'n koude rilling, de Roomsche
regimenten te hulp, tegen de roode revolutie, en
in 1925 dragen 'n paar aansprekers, met
een Farizeeschen grijns op hun gepleisterde
mombakkessen, een amendement naar de
regeering, waarin Rome en revolutie als twee
dezelfde zaken worden voorgesteld.
Ja nu begrijpen wij, waarom Kersten en zijn
kornuiten, die deze walgelijke rollen in die
weerzinwekkende klucht moesten spelen, diep
overtuigd zijn van de verdorvenheid van het too-
neel, maar wij begrijpen ook, dat de geest van
Locarno zich daarna hals over kop in 't meer van
Geneve stortte zoolang er nog zulke misselijke
nakomelingen van de ruige Watergeuzen op
aarde ronddolen, stoeit hij liever met de tritons
en zeemeerminnen in 't kristalle-klare nat.
Maaslandus,
