Allerlei.
De Athleet
Woensdag 6 Maart 1929
Derde Blad
Pagina 1
mBÊÊÊt
j J'-JjER LAND HEEFT ZIJN GEBRUIKEN. Zoo houden in de goede week te Sevina
(Spanje) de kinderen processie ia de geestelijke dracht yan gen of andere kloosterorde.
IN BERLIJN GAAT DE POLITIE VOORT het publiek <le verkeorsbe'angen in te scherpen.
Op onze t'oto "Wordt een dame tegengehouden, dio gevaar loopt, door een auto te worden ge
grepen. omdat zij het lichtsignaal blijkbaar verkeerd ifeeït begrepen".
Voor dat hij naar lied ging inspecteerde
Frits Pluim altijd eerst het huis. Ilij schoof
den grendel op de straatdeur, voelde of in de
yoorkamer de pinnen op de ramen zaten, liep
alle kamers door, om te eindigen op de slaap
kamer.
Toch was Frits Pluim volstrekt niet hang
uitgevallen. Als ft moest kon hij zijn manne
itjo best, Staan en durfde hot ook. Toen hij
nog niet getrouwd was, stond hij onder zijn
Triendon als een mannetjesputter bekend en
lui dio hem keuden, zouden niet gaarne
ruzie mat hern gezocht hebben. Maar het
huwelijk had den joviafen Pluim, die gaarne
Stijn kracht toonde, veranderd. Van uitgaan
was geen sprake meer. Zijn vrouw was den
Sterken man volkomen baas geworden Voor
de athletenelub had hij mootcn bedanken,
Zijn vrienden had hij vaarwel moeten zeg
gen on ffe huiselijke haard word zijn plaats
Zijn krachten moch't hij alleen maar beproe
ven als zijn vróuw de fleseh sla-olie niel
open kon krijgen, of wanneer de trap naar
ben oden moest worden gesjouwd of wan
neer met de schoonmaak het. buffet van zijn
plaats moest. Op een avond liad zich bat ge
wone tafercel herhaald. Mevrouw Pluim was
tegen tien uur. naar l>oven gegaan en haar
man deed als een nachtwaker de ronde
door hot huis. Hij deed dit opgewekt, in de
hoop vandaag of morgen een inbreker te
betrappen. Zoo'n dag zou tot de gelukkigste
ynn zijn leven gaan behooren!
Was alles gesloten. Frits? vroeg mc-
iTrouw toen haar man de kamer binnen
trad.
Ja alles in orde.
Vijf minuten later knipte Pluim liet licht
Uit, Het bed kraakte bij hert instappen.
- De gewone dagelijksclie nachtrust
heerschte in huis. De klok sloeg elf uur....
iwnaif uur... een uur.... Pluim snurkte
Plotseling werd hij wakker. Hij had het
gevoel alsof hij gewekt werd door iets....
jwaarachftig... hoofd hij daar niet opnieuw?...
- Heit kwam hem voor. alsof hij in de huis
kamer stoelen boorde velzetten. Hij ging
recht overeind zitten.... hst was alsof hij ge
rinkel hoorde van lepels en vorken-
Tilde... Tilde.... wordt eens wakker
Laat me toch slapen....
Luister eens... ik geloof stellig del er
een inbreker beneden is.
Ach wat, jij met je inbrekers. Jij wilt
al-tijd maar inbrekers in huis hebben. Je
loert op inbrekers. Het is gewoon een manie
van je.
Maar ik ga haar'beneden kijken.
Pluim gooide al een been. uit bed.
En je blijft in je bed', klonk hot toor
nig. Je lijkt wel gek, om daar zoo midden
in den nacht zoo'n spektakel te maken. Je
wiltl maar vechten geloof ik. Je bent een
gevaarlijk man.
Maar als ik nu eens goed gehoord heb?
Verbeelding, omdat je nog altijd hoopt
eens een inbreker te ontmoeten om de ge
legenheid te hebben iemand dood te slaan.
Als je zoo doorgaat kom je nog eens in het
gekkenhuis terecht.
Ik wil toch weten..
Je gaat niet en wanneer er een inbreker
zou zijn. zou je ai morsdood geschoten zijn,
voor dart je gelegenheid kreeg hom neer te
slaan. En laat me nu met rust, ik wil sla
pen, begrepen.
Maar zei Pluim aarzelend, ik zou tocli
graag zekerheid vvilllen hebben.
Neem dan je pantoffels, en gooi ze
dan de trap af. Als er inbrekers zijn zullen
ze wel wegloopen en dan mag jij ze achter-
ha. Het is om je een kou op je lijf te halen.
Pluim slapte nu vlug zijn bert uit. Hij deed
hot licht op, ging naar het portaal en gooide
zijn pantoffels naar beneden.
Is daar iemand, vroeg hij mot dreigen
de stem.
Niets werd gehoord. Alleen de stem van 1
zijn vrouw
Den je nu gek om zoo te schreeuwen!
Wart moeten de buren- wel denken. En krijg
je antwoord!
Fr kwam geert enkel geluid van beneden
En nu je bed in en slapen, anders za1
Dubbelzinnig
Reiziger.; I- het geoorloofd de antiquiteiten
van dit kasteel te bezichtigen?
Bediende: Onmogelijk, mevrouw de gravin
en hare zuster zijn naar de stad.
Theorie en praclijk
Rechter (tegen ecu inbreker): „Dat is
maar gemakkelijk ozn in te breken en te
Stelen..."
Inbreker; „Nou, meneer de rechter, dat
zou je niet meevallen."
EEN EVEN INTERESSANTE ALS ZELDZAME FOTO van de Kartihuizer-monniken uit het
eenfge klooster van die orde in Engeland, n.I. te Cowfold, op waselidag.
ik je laten zien, dat je geen halve gare go
rt roti wd hebt!
De beer Pluim' stond dcti anderen mor
gen hert eersrt op. Dat was hij zoo gewoon,
omdat zijn vrouw graag een kop thee pp*
bed bad Op zijn sokken ging hij naar be
neden want zijn j antoffelsncden, want, zijn
pantoffels lagen onder aan de 'trap. Doch.
toen hij ze zocht, - vond bij ze nergens.
- - Voor den drommel mopperde hij, zij
kunnen (och niet dooi- den vloer gevallen
zijn...
Hij ging op zija.jpokkrn de huiskamer bin
non. Maar nauwjijks bad hij een blik in
de kamer geslagen, of van verbazing <>nt
woede srhreruwtle. hij:
Wel verdtii\el.'k dan heb. ik toch we!
goed gehoord!
Wat hij zag Waren open en uitgehaalde
kasten. Het lafulgood big wanordelijk over
den vloer. Hot. buffet smnd open... Hert zilver
was weg... Maar zijn pantoffels vond hij
terug midden op tafel, en een briefje was
er aangespeld Hij las: „Meneer we heb be
gelagge om je tróuw en as alle frouwe ons
zoo in besgerrriing naauoe werden we der
nooit bij ingeluisd, tie inbrekers".
Pluim holde naar boven, huilend van te
leurstelling.
- Nou moot. je joch eens zien wie ge
lijk hoeft gehad, riep hij tart zijn vrouw.
Daar hebben ze ine vannacht het heele huis
leesgedrag en en jij hebt mij bel el de kerels
hun hersens in te slalan.
- Wart? riep mevrouw. Ze hebben inge
broken?
in een wip was- >;e hef lied uit, trok haar
EEN EIGENAARDIGE Wet stelt in Duitsch-
land de huiseigenaren aansprakelijk voor de
schade, aan voorbijgangers berokkend door
van de daken vallende ijskegels. Dus ziet
men allenvege de huisbazen bezig met het ver
wijdaren der ijsklompen aan de dakgoten en
gevels
ochtendjapon aan en ging naar beneden
Toen ze daar de rume z£Lg, snikte ze:
Bestolen! bestolen!... jjn daarvoor ben
ik nou getrouwd met een atlileet. Daarvoor
heb je nou een man die den heelen dag
loopt te bluffen, dat hij z00 sterk i-s. Wan
neer ar een dief don boel weghaalt, blijft
hij in bed.
- Maar ik heb toch...
Wat zou je willen hebban'? Je hebt
niets gedaan! Je zegrt, dat je dieven gehoord
helrt en je liciif. niet. naar beneden gegaan!
Jij zei toch.—
Tk zei dat ik "iets hoorde vannacht,
maar jij zeide dat je ze wel hoorde. En je
gooide je pantoffel naar beneden om ze weg
te.jagen. Dat wil een athleet zijn. Haal nu
de politie er maar bij, dan kan die zien, hoe
jij je huis Iaat leeghalen.
Goed, antwoordde Pluim, ik zal naai
de politie' gaan. Maar lees jij dan onder
bami dart briefje, dat ze op mijn pantoffels
gespeld hebben!
Mot een slag sloeg hierna de heer Pluim
de straatdeur dicht-
EEN REUSACHTIGE BRAND VERNIELDE VORIGE WEEK een dor grootste Tsjeeho-
Slawaaksctoe Ijzerfabrieken, waarbij de schutte op dertig liiillioen wordt geschat. Een föto
genomen tijdens den brand, waarbij de brandweer tot machteloosheid was gedoemd.
„Vertrekt de trein nog niet vroeg de prin».
„Neln", antwoordde de beambte stram, „Man
gedulde slch".
„Maar", waagde Albert op te merken, „tk
moet te Berlijn aansluiting krijgen".
„Ziet u dan niet. dat er iets aan de band is",
snauwde do chef. „Wij verwachten een boog
pers-onago".
„Kan zijn", protesteerde Albert, „maar dan
moet dal booge personage maar op tijd komen".
„Mijnbeer ziedde de stationschef, ,.'t I#
K. 1-1 de troouopvolger van België".
„O, als dat alles is, geef dan maar gerust
't selu tot vertrek", zeide de prins. „Ik ben
toevallig zelf do troonopvolger van België
't Geen in bovenstaand stukje werd verteld
over koning Albert, herinnert ons aan een in
cident in de Groote Opera te Parijs, waarin
's kouings vader, Leopold II, betrokken was.
De oude koning, een groot opera-liefhebber,
woonde, zoo vaak hem dit mogelijk was, da
voornaamste opvoeringen te Parijs bij. In d»
Groote Opera bad hij een logegehuurd, doch
bij had erin toegestemd, dat deze ter beschik
king van andere personen gestéld kon worden,
wanneer hij er geen gebruik van maakte. Op
zekeren avond trad bij zijn loge binnen, en
vond daar e;n hem onbekenden beer zitten,
ofschoon van Brussel uit zijn bezoek aange
kondigd was geworden.
Beleefd maakte hij den beer erop opmerk
zaam. dat de loge in baar geheel aan hem
verhuurd was, doch de ander stoof op, en zeide
dat bij '1 eerst gekomen was en dus, recht had
op de plaats. Hierop verzocht de koning hem
zijn biljet te toonen. De Franscbman werd toen
nog boozer, en waarschuwde hem zich w&l in
acht te nemen, daar bij niet te doen bad met
den, eersten den besten.
„Mijnbeer", gaf de koning te kennen, „dit is
geen kwestie van rang ol' stand, doch van
recht. Ik hoop dat u mij niet; znlt dwingen
en suppoost te roepen".
„Een suppoost Iriep de Franschinan ia
ziedende verontwaardiging uit. „Ik zou den
suppoost willen zien, die 't waagt een lid van
den Gemeenteraad van Parijs te verwijderen".
Op 't zelfde oogenblik'ging de deur open,
on een lid van den Raad van Beheer trad
binnen om zich persoonlijk ervan te overtuigen
ilat de Koning zich op zijn gemak bevond.
„Mijnbeer", zeide Leopold, „daar er geen.
suppoost is, die een gemeenteraadslid uit deze
loge durft zetten, zult u er één moeten zoeken,
dte lust beeft den koning der Belgen eruit
te gooien"
J. B.
Anecdotes van Belgische vorsten
Anecdotes van vorstelijke personen zijn mcesl
al aardig, wanneer die personen al sinds hui?
uit het land der levenden verdwenen zijn.
Wanneer de herinnering aan de hoofdperso
nen van zoo'n anecdote nog levendig is.
„doen" ze bet gewoonlijk minder.
Daartegenover staat, dat ecu episode uit hef
leven van vorsten, die slechts korten tijd gele
den een belangrijke rol speelden of nog in den
huidigen tijd een zekere populariteit verwier
ven, altijd de belangstelling wekt.
Nu de Engelscbe koning zwaar ziek is, geven
de bladen telkens anecdotes uit de afgeloopen
jaren.
Misschien, dat. waar thans ten onzent op het
moment België in bet centrum der belangstel
ling staat, de volgende aneedoten van Belgische
vórsten bet hem zullen „doen".
In 't jaar vóór zijn troonbestijging bracht,
koning Albert, de toenmalige troonopvolger een
particulier bezoek van enkele dagen aan 't hof
te Potsdam. Daar bij, in overeenstemming me:
zijn eenvoudige uatuur. allog wilde vermijden,
waardoor de aandacht op hem gevestigd zou
worden, bad bij den wc n.sch te kennen gegeven,
dat nóch de Keizer, nóch één der prinsen, nóch
zelfs een hofdigndtaris hem uitgeleide zou doen.
Hij verliet 't paleis due alleen, om zich naai
t station te begeven, vanwaar hij naar Berlijn
zou rijden, waar aan den gewon m sneltrein
Berlijn Brussel een salon wagen gehaakt was
Toen Albert 't perron betrad, waar de trein
naar Berlijn gereed stond, merkte hij op, dar
het salonrijtuig met guirlandes v> rsierd was
Zonder hierop verder acht te slaan, nam bij
plaats in een coupé eerste klasse. Er waren wei
nig passagiers, maar de statiouscüol eij dien-
ondergeschikten allen in groot tenue, deden era
gewichtig, en de kroonprins bracht dit in ver
band met de .guirlandes, én vermoedde dat een
of ander doorluchtig personage verwacht wertl
Met belangstelling keek bij door 't raampje naar
de zenuwachtige beambten, in de hoop, dat 't
belangrijke personage zich nóg vóór 't vertrek
van den trein vertoonen zou Na eenig wachten
merkte hij op dat de trein reeds verscheidene
minuten over tijd was. Eu dat nog wol in t
stipte Duitsehland! Wéér gingen tien minuten
voorbij. De bc-ambten werden zenuwachtiger,
maar maakten geen aanstalten tot bet vertrek.
Tenslotte opende de kroonprins bet portier,
en riep den stationschef. Deze naderde, plecht
statig, maar zenuwachtig.
