DWARS DOOR SPANJE
Barcelona en zijn tentoonstellingen
-it—
-tt—
tt—
tt—
VJ- -s» V
Waar de jeugd van alle
landen samen stroomt.
Birltenhead! Welke padvinder of liever
„verkenner", zooals thans de juistere bena
ming luidt weet u niet precies te vertellen
waar deze stad op de landkaart te vinden is?
En gij zult verstomd staan over zijn aardrijks
kundige kennis, va, Jneer hij u tevens zegt, dat
op weinige kilometers afstands van die stad
het plaatsje Upton ligt. En dat vier mijl vanaf
het station Upton het Arrowe Park zich uit
strekt over een breedte van bijna V2 mijl en
een van mee:- dan or mijl.
■/kenners" van een Engelschen troep
luisteren naar het pijpen van een
Indischen Scoutshroeder.
Arrowe Park zal in dhistorie der padvinde
rij met gulden letters staan opgeteekend, als
de plaats waar het meerderjarigheidsfeest der
beweging met zooveel dankbaarheid en enthou
siasme werd gevierd.
Nog geen maand geleden begon de groote
tocht, die tienduizenden verkenners uit de vijf
werelddeelen zou doen samenkomen in Arrowe
Park.
De Indiërs met hun tulbanden, de Palestij-
nen met hun blanke hoofddoeken, kleurlingen
uit alle windstreken, ze kwamen over de
hooge bergen of de wijde oceanen en zwierven
door Europa naar hetzelfde doel.
De tentenstad van Arrowe Park, waarin 72
naties vertegenwoordigd zijn, doet aan als een
modern Babyion, dat den deelnemer aan deze
unieke bijeenkomst overweldigt. Er zijn geen
woorden om het gevoelen weer te geven van
den padvinder, die de Ja- ïboree bezoekt.
Een jonge Vlaming zou den eersten dag
van zijn aankomst berichten, hoe het hem op
de Jamboree vergaan was. Hij schreef zijn
aalmoezenier sl chts een bericht van enkele
regels: Men ziet hier niets dan tenten, ten
ten, tenten en scou* :i, scouten en nog eens
Scouten!
Het spreekt vanzelf, dat i voorbereiding
van zulk een geweldig gebeuren als deze Jam
boree een groot organisatorisch talent ver-
eischt. De zaken zijn bijzonder grootscheeps
aangepakt en nu kon het gebeuren, dat een
kleinigheid over 't hoofd werd gezien, die veel
ongemak kan veroorzaken.
Een voorbeeld daarvan. Om de watervoor
ziening zoo perfect mogelijk te maken, werd
een uitgebreid leidingnet aangebracht. Even
wel vergat men de afwaterings-) irichting, zoo
dat na een enkelen dag het terrein in een mod
derpoel werd herschapen, temeer wijl het pij-
pestelen regende. Maar een padvinder is prac-
tisch en weet zich onder alle omstandigheden
te redden. Dus waren alle inconveniënten spoe
dig uit den weg en de zaken verliepen en ver-
loopen schitterend.
Maar niet slechts voor de deelnemers. Ook
yoor de thuisblijvers is gezorgd, want zij ont
vangen het geïllustreerd dagblad „The Daily
Arrowe" thuis, zoodat ze met den geest bij hun
broeders in den vreemde zijn.
Sir Robert Baden Powell, de grondvester der
verkennersbeweging, opende de jamboree mét
het steken van uen koedoehoren. De bejaarde
„Chief" moet zi h wel gelukkig hebben ge
voeld op dat oogenblik. Want een enorm suc
ces als deze meerder jarigheidsviering kan hij
onmogelijk voorzien hebben, toen hij in 1908
•zijn „Scouting for Boys" ging publiceeron.
Eigenlijk is de padvinderij nog ouder, doch
voordien had Baden Powell ni-t de gedachte,
een nieuw, volledig opvoedingssysteem tot
stand te brengen. Hij wilde e" chts aan de be
staande jongensvereenigingen van godsdiensti-
gen of burgerlijken aard nieuwe bezigheden en
nieuw leven geven.
Wat was dan de eigenlijke geboortedatum
der padvinderij?
De juiste dag is niet te bepalen, doch in
1906 werd de grondsteen gelegd.
Baden Powell had zich in zijn militair-koloni
ale loopbaan sterk geinteresseerd voor de op
leiding van recruteu. Hij meende, dat het beter
was, hen tot individueele wouuloopers te vor
men dan tot gedrilde automaten.
Met dezen opzet schreef hij in 1898 een boek
je „Aids to Scouting" om zijn mannen te lee-
ren, :10e ze zich onder alle omstandigheden
dienden te gedragen. Na de verdediging van
Mafelung was Baden Powell geweldig populair
ln Engeland, en hij werd w het meest ver
eerd door het jonge geslacht.
Nu gebeurde het, dat zijn boekje „Aids to
Scout mg" de aandacht ging trekken en de jon-
gens het raadpleegden voor hun spelen. Zelfs
onder wijzers en opvoeders gebruikten het als
handi ïding voor geschikte vrije tijds-oefenin-
gen.
„Df kinderen kbken naar mij op als een
Leider. Terwijl het ijzer dus heet is, zullen wij
het smeden en hun leiding geven in iets dat
de moeite waard is", zei Badc-u Powell Hij stel
de in de lente van 1906 'n schema op voor jon
gens!aining, dat twee jaar later uitgewerkt
In r leveringen verscheen onder den titel
„Scou ing for Boys" en in Nederland zooveel
opgai: g maakt onder den titel „Het Verken
nen vnor Jongens."
In 997 richtte do Chief een proefkamp ln
op B ownsea-Island en hier is het dus, dat
het rijsje werd geplant, waaruit thans zulk een
gewei ig dikke boom is gegreoid.
Het. padvinderskamp op het landgoed Ar
rowe Park zal een stad van nog enkele
agen zijn. Dan zullen de stoomers en treinen
e jongens uit dit eigenaardige Babyion terug-
voeren naar hun land, tot zij elkaar over vier
jaar .- ...Hen weerzien. Want dan viert de pad-
vlnde j een nog grooter feest, waaraan hope
lijk o. x de Katholieke verkenners die thans
helaa: nog niet internationaal erkend zijn
zullen deelnemen: een zilveren feest met gou
den Vunst!
J. A. v. S.
(Van onzen H-correspondent)
Op de hellende terrassen liggen verschillende
kleine paviljoens, terwijl op den beganen grond
overschaduwd door het allesbeheerschende Pa-
lacio Naeional, een aantal paleizen een gewei
dige industrleele en commercieel 9 tentoonstel
ling bevat.
Het Paleis van den Landbouw beslaat een op
pervlakte van 16.500 M2, dat der textielindustrie
een oppervlakte van 19.000 M2, en dat der elec-
trlciteit en motorische beweegkracht 17.000 M2.
Verder zijn er nog gebouwen met een opper
vlakte van 10.000 M2., terwijl tenslotte het Pa
leis van Verkeer en Verkeersmiddelen met een
oppervlakte van 16.500 M2. niet vergeten mag
worden.
Wanneer we toch eenigszins aan het be
schrijven moeten gaan van het ongelooflijk vele,
dat op de expositie van Barcelona te zien valt,
zullen we maar met het Paleis van Verkeer en
Verkeersmiddelen beginnen, omdat dit voor do
meeste bezoekers wel het interessantst zal zijn.
Men aanschouwt er alle soorten van verkeers
middelen. Gansche treinen staan er naast vlieg
machines, prachtige, zware autobussen naast
fraaie sportautomobielen. Verschillende lan
den hebben hier bijzonder mooie afdeelingen
ingericht. Eén der merkwaardigste dingen is
er, dat, terwijl men in alle andere paleizen prin
cipieel rechts behoort te houden, men hier, in
het Palnis van het Verkeer, de richting kiezen
Een kijkje in het Paleis Victoria Eugenie.
kan, welke men wil, onverschillig of die rechts
of links i3. Vermoedelijk is deze vrijheid te
danken aan de ietwat onlogische indeeling der
showruimten. In de buurt van dit paleis heeft
het Duitsche onderministerie voor electrici-
teitswezen een keurig ingericht gebouw, waar
men een uitstekend overzicht kan krijgen van
wat op dit gebied in Germfinjc gepresteerd
wordt. Duitschland is de eenige groote mo
gendheid, die behalve gedeelten van internatio
nale hallen, een eigen gebouw heeft. Engeland
en Frankrijk hebben zich met enkele hoekjes
tevreden gesteld.
Opvallend mooi en interessant zijn do afdee
lingen Noorwegen en Zwitserland in het aar
dige Palacio Regina Eugenia. Vooral Zwitser
land komt hier met een buitengewoon fraai
ingerichte expositie zijner horloge-industrie
voor den dag. Er dgt hier een schat aan kost
baarheden geëxposeerd en de wijze waarop dit
geschiedt, is boven allen lof verheven.
Finland en Japan behoeven niet ontevreden
te zijn over de wijze waarop ze zijn onderge
bracht. En de pers evenmin. De krantenmen-
scben hebben in het „Huis van de Pers" een
onderdak, waar ze zich best tliuis zullen voe
len. Er zijn lees- en schrijfkamers, tien telefoon
cellen, een telegraaf- en een postkantoor, mits
gaders een restaurant, terwijl één der verdie
pingen dertien slaapkamers met bad herbergt.
Een interessant paleis is ook dat der missies.
Hier vindt men een groot gedeelte van hetgeen
indertijd op de Lateraansche missie-tentoon
stelling te Rome te zien was.
Een speciaal gebouw is gewijd aan de nieuwe
voortbrengselen der filmindustrie, een ander
aan de sport en wat er mede samenhangt.
Zoo zouden we door kunnen gaan, maar we
begeven ons naar het Palacio Meridional, waar
zich de Nederlandscüe inzending bevindt.
Aangezien Barcelona's expositie een econo
misch en industrieel karakter heeft, is de Ne-
derlandsche inzending hierop gebaseerd. Ze
geeft een indruk van de Nederlandsche haven
bedrijven en scheepsbouwworven en vestigt er
door toevallige omstandigheden de aandacht op,
dat ze afkomstig is uit lage landen aan de zee.
Ze ligt namelijk in de diepte, in een soort
sousterrain. Wanneer men een inzending van
Duitsclie fabrieken bekeken heeft, valt de aan
dacht opeens op een inzinking in den bodem
van de expositiehal en die inzinking, vroeger
vermoedelijk een dieper gelegen gedeelte van
het Montjuichpark, blijkt dan de Nederlandsche
inzending te bevatten. Ze is niet heel groot,
maar beslaat toch nog een oppervlakte van on
geveer 800 vierkante meters. Het is eigenlijk
een inzending van de gemeente Rotterdam,
waarop aan Amsterdam eenige plaatsruimte Is
afgestaan. Ze zal op de duizenden zakenmen-
schen, die in bet Palacio Meridional een kijkje
zullen komen nemen, een uitstekenden indruk
maken.
Vooraan staat een groote maquette van de
Amsterdamsche haven die maquettes van de
Nederlandsche inzending zijn verreweg de
grootste, die te Barcelona te bewonderen val
len terwijl verderop de bekende maquette der
Rotterdamsche havenbedrijven de aandacht
trekt. Voorts staan er de maquettes van het
Keilepand van Thomsen's Havenbedrijf, van
BlaauwhoedenveemVriesseveem, de Rotter
damsche Droogdok Maatschappij, Werf Nieuwe
Waterweg, Werf Wilton etc. etc. Verschillende
scheepsmodellen, een model van een bagger
molen van de werf Gusto, een kraan van Piet
Smit Pr. enz. vormen een aardige afwisseling,
ramen met het model van het door Burgerhout
voor Tandjong Priok gebouwde dok, de kade
muren van Rotterdam, het tankschip van v.
Ommeren, bet schip van de Emzetcolijn en de
verschillende fotostands. Om den bezoekers een
blijvende herinnering te geven, wórdt er een
fraai uitgegeven boekje van de haven van
Rotterdam gratis verstrekt. Dit boekje is even
als een lijst der verschillende deelnemende
firma's, in bet Spaansch geredigeerd.
De inzending wordt gecompleteerd door een
reeks statistische overzichten en tabellen, door
één en ander van de Algemeene Vereeniging
voor Vreemdelingenverkeer en een stand van
de Ohim.
De aan Nederland toebedeelde ruimte is nog
grooter, dan aanvankelijk bedoeld was. Bij ons
bezoek bleek men nog druk aan het werk, om
alles aardig aan te kleeden. De groote beweeg
bare laadbrug in bet diorama van Corn. Swart-
touw's Stuwadoors Maatschappij, was nog niet
in werking, maar vormt thans een attractie.
Het hoekje van de Overzeesche Vruchten Im
port Maatschappij zal eiken Nederlander, die
liet Palacio Meridional bezoekt, van nationalen
trots vervullen. Een groote foto van één der
Rotterdamsche loodsen met tallooze kisten Zuid
vruchten geeft een suggestief beeld van het
feit dat Nederland eenige jaren geleden nog
de zesde, in 192627 nog de vierde was, maar
jn 192829 reeds de derde markt van Europa
is voor den invoer van sinaasappelen. Men
leest, dat er te Rotterdam dit jaar 300.000 kis
ten meer zijn aangeveerd dan het vorige jaar,
terwijl alle andere markten van Europa achter
uit zijn gegaan. Rotterdam is thans nog slechts
100.000 kisten sinaasappelen hij Hamburg en
slechts 200.000 kisten hij de grootste sinaasap-
pelenmarkt van de wereld, Londen, ten achter....
Deze dingen te lezen tusschen al het overwel
digende van de tentoonstelling te Barcelona,
doet den mensch ongetwijfeld goed. En men be
treurt het, dat Nederland zoo'n bescheiden
plaatsje heeft gekozen. Maar er moest vermoe
delijk voor Antwerpen gespaard worden.
En ons hiermede troostend, wandelen we ver
der, over de groptsch aangelegde dreven, die de
tentoonstelling het cachet geven van een stad
op zichzelf. c
Hier en daar wordt nog druk gewerkt en
zelfs gebouwd. De expositie, die reeds lang ge
reed had moeten zijn, is °°S steeds niet klaar
en nadert slechts langzaam haar voltooiing.
Een complete beschrijving ervan te geven is dan
ook practisch onmogelijk. Eerst in September
zai ze vermoedelijk zonder steigers en opge
broken wegen zijn. Dan kunnen de groote auto
bussen, die op het terrein geregelde verbin
dingen onderhouden, zich overal voortbewegen
en den lilliputtrein concurrentie aandoen.
Ook deze tentoonstelling beeft den organisa
toren groote moeilijkheden gebaard. Verschil
lende landen hebben eenvoudig geweigerd, er
aan deel te nemen.
Thans zijn er officieel de volgende landen ver-
tegenwoordlgd: Frankrijk, Duitschland, Italië,
Hongarije, Tsjeeho-Slowakië, F inland, Denemar
ken, Zweden, Zwitserland en Portugal. Niet-of-
flcieel, dus voornamelijk door het particulier
initiatief, bevinden zich er Engeland, de Ver-
cenigde Staten (die echter een paviljoen te
Sevilla hebben), Polen, Britseh-Indië en Neder
land. Hiermede zijn de voornaamste deelnemers
opgenoemd.
Engeland heeft nlet-officieel deelgenomen,
wijl het van een inzending geen heil voor zijn
handel verwachtte en tevens, omdat Spanje zijn
tarieven gaat verhoogen, waarvan vooral En
geland als importeur, onaangename gevolgen
zai ondervinden.
Maar wat naar Barcelona getogen is en wat
de Spanjaarden er gepresteerd hebben, is on
danks de terughoudendheid hier en daar ge
worden tot iets, waarvan heel de wereld voor-
loopig zal spreken.
Deze tentoonstelling, met haar paleizen, met
haar inrichtingen van gemak, met haar heel hij-
zonderen opzet en schitterende uitvoering, zal
menschen trekken, overal vandaan.
Om die menschen pleizier te doen hebben van
hun reis naar Barcelona, worden er allerlei
feesten georganiseerd.
Niemand zal er spijt van hebben, dat hij
naar Barcelona getogen is, al was het alleen
om den onvergelijkelijken aanblik, dien de ten
toonstelling bij avond oplevert, wanneer ze
schitterend verlicht is. Hoe geweldig deze illu
minatie is, kan men zich voorstellen, wanneer
men bedenkt, dat Barcelona, een wereldstad met
één millioen honderd duizend inwoners, voor
baar toch verre van spaarzame verlichting-25000
P.K. noodig heeft, terwijl alleen op de expositie
50.000 P.K. wordt verbruikt
EEN ZONNEWIJZER VAN BLOEMEN. Dit bloemwerk werd door een tuinman in Top**
Ransas vervaardigd. De wijzer uit latten samengesteld, is met wijnranken begroe
liet prachtige en imposante Palacio Naeional, icaar Spanje onder anderen een schitteren
de tentoonstelling van oude en moderne Spaansche kunst georganiseerd heeft.
Spanje, het land
van de chocolade.
Behalve van stierenvechters en schatgravers
is Spanje ook het land van de chocolade. Wat
voor den Engelschman zijn thee is en voor den
Duitscher zijn koffie, is voor den rechtgeaar-
den Spanjaard zijn chocolade.
Het was Herman Cortèz, die in 1519 dit
genotmiddel uit Mexico in Europa importeer
de. De naam chocolade, in het Spaansch choco
late, schijnt dan ook afgeleid van het aztekische
woord „Chocolatl" dat „schuimwater" beteekent
De cacaoboonen dienden den ouden bewoners
van Centraal Amerika niet alleen tot voedings
middel doch ze vormden ook de eenige, overal
gangbare munt, waarmede de provincies aan de
rijksregeering hun belasting betaalden.
Van het eerste oogenblik af hebben de
Spanjaarden de chocolade als Iets bijzonders
beschouwd. Cortèz vond in het paleis van
Montezelma te Mexico een cacao-voorraad van
twee en een half millioen pond. De Azketen-
keizer bleek dan ook een groot liefhebber van
chocolade, die in Mexico op zeer eenvoudige
wijze bereid werd. De geroosterde gepelde en
fijngestampte boonen werden met koud water
aangelengd er werden verschillende kruiden in
gemengd en het geheel werd met maismeel of
honing aangemaakt. De Spanjaarden ontdek
ten spoedig, dat een bereiding met warm water
aan den smaak zeer ten goede kwam. Ze ver
mengden al spoedig hun chocolade met suiker
- en kaneel en kookten dit product in water.
Nog heden wordt de chocolade in Spanje uit
sluitend met water bereid, terwijl het aanmen
gen met melk van Italiaanschen oorsprong is.
De cacao is in Italië in 1606 door Carletti
uit West Indië ingevoerd.
Aangezien het verbruik van cacao in
Spanje ongemeen groot is, vaart de chocolade-
industrie daar natuurlijk wel bij. De grootste
chocoladefabriek bevindt zich te El Escorial,
naast het beroemde klooster.
Overal vindt men in Spanje aanplakbiljetten
van deze fabriek Dit is echter lang niet de
eenige groote fabriek, integendeel. Men vindt
in Spanje honderden chocoladefabrieken en
daarnaast fabriceert iedere groote winkelier in
koloniale waren in Spanje voor zijn klantejl
een eigen chocolade elaborado a brazo
met de hand vervaardigd.
Wanneer men in de vroegte door de straten
van Madrid wandelt, kan men op de trottoirs
voor de winkels bet eigenaardige bedrijf dezer
klein-fabrikanten aanschouwen. In groote, open
ketels, die boven vlammende houtvuurtjes staan
worden onder voortdurend, omroeren de bruine
cacaoboonen geroosterd en daarna in vijzels
fijngestampt. In den winkel wordt dit poeder
dan met een gelijk gewicht aan suiker en ka
neel vermengd en daarna, boven een verwarmde
steenen plaat tot deeg gevormd, welk deeg in
blikken vormen tot tabletten wordt gemo
delleerd.
De vervaardiging geschiedt voor een ieder
zichtbaar, om aldus aan te toonen, dat er
niet geknoeid wordt. Desondanks komen de
grootste vervalschingen voor en in de goed
koopere soorten vindt men dan ook dikwijl3
toevoegingen van meel, eikels, kastanjes, dex
trine enz. enz. In dit opzicht is vooral de mor
gen-chocolade van de Madridsche Patronas (ka
merverbuursters) berucht, die kan slechts door
driedubbel gepantserde studentenmagen ver
dragen worden
De welgestelde Spanjaarden vertrouwen ove
rigens noch de fabrieken, noch de winkeliers
Ze koopen eenvoudig cacao, suiker en kaneel
en ontbieden een chocolade-maker aan buis,
die onder hun oogen de chocolade klaarmaakt.
De chocolade, zooals ze geyoonlijk in Spanje
gebruikt wordt, is eigenlijk een dikke, stroop-
achtige substantie die in een hooge, nauwe kan
bereid wordt, door daarin de fijngestampte
chocolade aan te mengen met een weinig water.
Met een lepel met langen steel wordt de ko
kende massa omgeroerd totdat alle harde en
klonterige bestanddeelen zich opgelost hebben.
Dan wordt de kokende brei in heel kleine kop
jes gegoten en met een lepel of door het indoo
pen van biscuits langzaam verorberd. Zoodra
het kopje leeg is, wordt een groot glas suiker
water gedronken...... en het Spaansche ontbijt
is genuttigd. Op deze wijze ontbijten meer dan
honderd millioen menschen in Spanje, Marokko
Algiers, de Filippijnen en Zuid- en Midden
Amerika. Het chocoladegebruik blijft echter
niet tot liet ontbijt beperkt.
Om vijf uur des middags wordt de chocolade
als „afternoon-chocolade" gedronken en ouderen
van dagen nemen ook als avondmaal slechts
chocolade met koeken.
Do buitenlanders, die aan de dunne, rijkelijk
aangemengde chocolade gewend zijn, staan in
het begin eenigszins huiverig tegenover de
Spaansche chocolade, volgens bovenomschreven
recept bereid. Aardig beschrijft de oudste
Dumas die in 1S46 in gezelschap van zijn zoon,
den schrijver Maquet en den schilder Boulan-
ger naar Madrid toog om de huwelijksfeesten
van Koningin Isabella bij te wonen, zijn kennis
making met de chocolade. In zijn boek „De
Paris ft. Cadix" lezen wij, dat zijn gezelschap
met den trein tot aan de Spaansche grens was
gereisd. Aangezien er echter in Spanje toen
nog geen spoorwegen waren, moest de reis
naar Madrid verder per postkoets worden, af
gelegd. In het grensplaatsje Irun zochter de
hongerige Franschen vergeefs naar een
heid waar zij konden ontbijten, totdat een
man, die reeds lang in Spanje woonde
over hen ontfermde en hen naar een s°
winkel voerde, waar de winkelier tecs'0^
na lange onderhandelingen bereid geve"
werd een ontbijt klaar te maken en choco
te koken.
„Vijf minuten later" zoo verhaalt Dj1' ef>
„kwam de man weder binnen met vijf ^0
hoedjes, gevuld met een breiachtige,
vloeistof, die veel geleek op het een of °a la(|
heksenbrouwsel. Op hetzelfde presenter'
stonden vijf glazen schoon water en een "^et
j'e gevuld met ons onbekende voorwerpen
waren lange, sponzige, witte en roode tab"'
die veel weg hadden van de stukjes M
die wij in de kooien van onze vinken kan<^jj
opdat ze zich den snavel kunnen scherpe0-
nipten voorzichtig aan de kopjes en ziel, 'Vj.
vrees bleek ongegrond. De chocolade wa®
stekend. De geheimzinnige tabletten v<\onj
in de glazen geworpen, waarin ze zich terS,a(ie
oplosten. Het resultaat was een verfrissc»
heerlijk smakende drank". blet-
Tot zoover Dumas. De geheimzinnige
ten zijn de zoogenaamde Azucarillos, B'a j.
suiker, met citroensap en andere vruc"
essenses doormengd die in geheel Spa°Je
kend en geliefd zijn. reJ
Een Spaansch spreekwoord zegt „Het ,ef
moet vlot, de chocolade dik zijn". Voor '^0oB
kopje chocolade bij het ontbijt ook eeü,ege°
cacao. Vreemdelingen protesteeren vaakt
de kleine kopjes en de waard brengt da
tuurlijk gaarne grootere porties, doch
blijkt veelal, dat die groote koppen zehh
heel geledigd kunnen worden, want „e0?
hij het ontbijt een pond chocolade verd "'Il0g
In vroeger tijden, toen de menscfc6
krachtiger magen hadden, werd de ctl°
ook in Spanje in grooter vaatwerk gen'';ppe0
n.l. uit Tazones en Cangilones, wijde K
met een „buik", zooals men ze in de1 -
nog ziet. In de keuken van het koninkW*
leis te Madrid vindt men bijvoorbeeld t1jd
chocolatera, d.l. een chocoladekan, uit de ^o-
van koning Karei III, welke kan 56 po°l
colade kon bevattenr
DE LOGISCHE MAN.
0^
Ui)
„Alles kan ik hebben, alleen niet zo°
worden".
„Waarom niet r
„Wel, hoe ouder je wordt, hoe eera
sterft".
DAN HAD HIJ Z'N ZIN.
Een jonge schrijver kwam op een kci e0it
den dichter Piron en zeide: „Meester ge-
graag wat maken, dat nog niemand 0<\..ei>"'
maakt heeft, en ook niemand ooit zal n' 0rd'
„Schrijf een lofdicht op je eigen", ant
de Piron.
HIJ WOU T EENS MOOI ZEGGEN-
Gelezen in het „Handelsblad":
„Vanmorgen heeft in het grijze ^jd'
licht van een Hollandschen regenachtige0^^
d a g de eerste openbare zitting van de
sche conferentie plaats gevonden".
VOORZORG.
KfC
tig
Een agent zag 's ochtends vroeg in 3
mers van het huis licht branden.
„Dank je voor je goede zorg", zei de
te bewoner, maar ik doe dat uit voorzo
Je moet weten, m'n vrouw is uit. a
voor veertien daag, en nu schrijf ik h° cie°*
ik lange avonden alleen zit. En zie je,
HAAGSCHE CONFERENTIE.
Wat een hooge onderscheiding
Wat een eer voor Nederland!
Voor Den Haag is dit geval weer
Wel ten hoogste lnt'ressant.
Stel je voor: die groote mannen-
Waar je dagelijks van hoort,
Komen met het grootst genoegen
Zoo maar naar den Haag gespoo
Och, alleen ook 's Gravenhage
Was de aangewezen stad,
Die om haar cachet alleen reed
Daarom wel dit voorrecht had.
En de groote diplomaten,
Mannen van den eersten rang.
Kwamen gaarne hier vergaad r
Tot elkanders landsbelang.
En Den Haag zal ook wel zoig®
Dat deez' diplomaten-show
Met respect en ware achting
Opzist naar rood, wit en blauw- ^.q\o
