i
xF^x
\li --
Woensdag 2' Augustus 1929
Derde Blad
Pagina 1
't Klerkje.
De gierigaard
mWm
be
m I
Gehikk ge fussch*-nkomst van een
Miss'oïiaris ten gunste van den
vrede te Houpe.
-TP frfttfintiCr-fTltjftj tf i - -yfrhifrf,-,IB I
z
*-C
Hijgend hijseht hij zijn zware lichaam de
trap op naar de derde verdieping, waar zijn
plicht hem wacht. De treden kraken, de leu
ning dreigt uit den muur los te laten.
Achter den deurwaarder volgen de ge
tuigen en het klerkje.
Deze was een jongen van zestien jaar
tnaar scheen eerder negentien. Ilij was to
lang opgeschoten, daardoor wat uit den vorm
geraakt. Z'n hoed was te breed, zijn jasje
te nauw, de broek te kort en de schoenen te
groot Van achteren bekeken had hij iets
lachwekkends voor plaagzuchtigen. van
voren gezien, was er geen bijzonder gevoelig
hart noodig om meelij met hem te hebben.
In zijn ongeduld, want hij kan den deur
waarder niet voorbij loopen, telt hij de treden
der smalle, donkere trap.
De deurwaarder heeft de vermoeiende be
stijging beëindigd. Hij blaast, veegt zijn voor
hoofd af en mompelt wat de portierster hem
gezegd heeft: de linksche gang, tweede deur
rechts.
Daar is 't.
Op het geklop wordt aanstonds open ge-
Je an dóór een jonge vrouw in rouwkleedmg.
De deurwaarder reikt z'n kaartje over en
'leeft de reden op van z'n bezoek.
Geen enkele klacht, geen bitsig woord, /.ij
"ir wachtte hem.
- Gaat uw gang, mijnheer, wordt hem
geantwoord.
Hij stapt naar binnen.
Het wordt 't klerkje zonderling te moede
't Is wel de eerste keer niet dat hij den
deurwaarder vergezelt, maar nog nooit heeft
hij een inventaris op zien maken in zoo ti
armoedig burgerlijk boeltje. Wat een verschil
met die rijke huizen waar hij bijna niet op
de dikke tapijten durfde loopen, of raken
aan de kostbare meubelen en kunstvoor-
Werpen.
Maar wat hem nu omringt, Ln deze ver.
trekken van die juffrouw in *t zwart, z et
er zoo armelijk, zoo triestig uit, dat het hem
Week om 't hart wordt.
Het spijt hem dat de deurwaarder hen-
mee heeft genomen, alsof hij mee moet her
Pen aan een slechte daad. Hoe langer hij
hier is, hoe meer het omringende hein auo
zijn eigen tehuis herinnert. Dezelfde groot:.1
der kamers, dezelfde stijl der meubelen, en
Wat er verschilt, bijvoorbeeld de kleur va i
het behang en de schilderijen, dat weet irj
met wat fantasie van z'n levendigen geest
aan te vullen.
De stem van den deurwaarder haalt hem
telkens uit zijn gemijmer.
'n Porceleinen theeservies, ..."n nik-
hel theelichtje, 'n verzilverd presenteer
blaadje.
Die kast is afgewerkt
'n Zwart marmeren pendule, met bij
behoorende vaasjes...
Gewetensvol doet hij zijn plicht, want hij
houdt er niet van door slordigheid of ander
zins de schuldeischers te benadeelen. Hij
zocht daarom alle hoeken af, kijkt tot achter
'n de kleinste laden, laat geen meubelstuk
onaangeroerd
Ilij 't binnengaan der slaapkamer bemer kt
hij dat z'n klerkje een blik achter zich werpt
Meenend dat de jongen het wagen durft zijn
Werk te controleeren, sist hij den vermete.c
l°e, bleek van verontwaardiging:
- Ben je klaar?
Het klerkje schrikt op en begint met ijvet
te schrijven:
- Hen geelhouten twee persuons bed, e-ni
garderobe en nachttafeltje van dezelfde kleur
een bijbehooreode waschtafel met marmeren
blad.
t Klerkje kan hem nauwelijks bijhouden
Bleek, als verdwaasd door zooveel leed
staat de arme weduwe bij de deur, den schen
henden rondgang aan te zien.
- Ook dat nog, ook dat nog! klinkt oer
klagend in haar, maar ze durft de zucht
hiet te uiten.
De getuigen wrijven langzaam in h u
handen, vervelen zich klaarblijkelijk.
Op eens overstemt een smoekende kr.it'.
he eentonige bromstem van den dëhrwaar
der
O mijnheer, de pop van ïn'u kleine Ze
is er zoo dol op. Ach, laat me die houden
to-e alstublieft mijnheer.
De deurwaarder schijnt een oogenblik u"
t veld geslagen, maar lang duurt z'n aarz.e
l'hg niet.
't Spijt me mevrouw, 't spijt me vreese-
hjk, zegt hij en maakt van 't korte opont
houd gebruik om z'n snor te streelen
Onmogelijk! klinkt het dan als een on
'froepelijke uitspraak.
O mijnheer!
2ij valt snikkend op een stoel
't Klerkje kijkt haar aan met meewarige
ü°gen die moeite doen om droog te blijven
l.j~- Kom... ben je er met je hersens hij, ja of
'li, i.;a
-
1
n
~.oit
gie*
een
'J ER VERKRIJGING VAN EEN MACHTIGING voor den aanleg en het gebruik van eer
amateur-radio-electrisohe zendlnriohting of van .een verklaring Van bevoegdheid voor bet
bediienen van een zoodanige inrichting is in het Haagsche telegraafkantoor door een commissie
een examen afgenomen. Een der candidaten aan het bord onder bét gehoor van
examencommissie.
de
neen? valt de stem van z'n meester op hem
De jongen schrijft:
„Een pop, vijftig centimeter lang, en een
mandje met kleeren, behoorond bij voor
noemde pop...."
Eindelijk is alles genoteerd.
De deurwaarder nadert de snikkende
vrouw en biedt haar rnet een vriendelijk ge
zicht het procesverbaal aan.
- Mevrouw wilt u zoo goed zijn dit ie
reekenen?
En als zij dit met bevende vingers gedaan
heeft:
-- Dus volgende week Woensdag heeft de
verkooping plaats, om tien uur. Dag, me
vrouwt
Buiten op de stoep waar de inboedel op
gestapeld staat, vormt zich 'n steeds dichtere
kring van nieuwsgierigen en kooplustigen
De huren spreken druk met eikaar Soms
een meelijdend woord:
Arm vrouwtje. Ze maakt heel wat mee
En nu die verkooping van haar hoedje.
Ja, zoo is nu eenmaal 't leven.. Ze heefi
er een tijd goed van geleefd.
Nou maar 't is nu wat binnen t ha.it
jaar man en kind te verliezen'
Kende u haar man?
Ja, een pennelikker van 't stadhuis
Kijk daar, in dien hoek. dat is nu oei
wat ik zoek. Ik heb allang gedacht als ik
nog eens de gelegenheid heb 'n bureau 01
den kop te tikken.
De deurwaarder klopt met zijn hamer oh
de tafel Naast hem zit z'n klepk.jp
Een geborduurd kussen... een zestig, een
zeventig, een tachtig... Niemand meer dan
een tachtig Een negentig, niemand meer.
eenmaal andermaal niemand meer dat) eet!
negentig? De hamer valt neer.
Voor m'nheer Bos.
't Klerkje schrijft dun prijs'achter de ver
kochte voorwerpen. Nu en dan glijden i n
vingertoppen in z'n vestjeszak Daar schuilt
eenig zuur verdiend geld langzaam op ge
spaard
Nu hij zooveel waardevolle dingen vooi
luttele prijzen vorkoopen ziet, kan hij de te
koring niet weerstaan ook met iets naa^ huis
te gaan.
Maar wat .zal hij kiezen Och, een kleinig
beid voor z'n moeder, dat zal ze zoo waar-
deeren, of iets voor z'n zusje. Maar wat?
Ilij denkt aan de pop. Zou hij daarvoor
genoeg geld hebben?
Even later ktfrnt 't begeerde voorwerp aai.
de beurt
Een onbreekbare"*pop, met. beweegbare
handen en beenen. Kijk alles draait hoofd,
hogen
Zot schertsend draait hij de pop in ri/i.
hand orn
Deze pop niet bijbehoorendo kleertjes
fluweelen en satijnen kleertjes.
't Klerkje hoort achter zirli een
zucht Hij kijkt oio en mompelt
staanbaar-
Arm vrouwtje
Vooruit, dring! de v'erkoóper aan.
Iemand doel een bod. schuchter hauw
hoorbaar.
Kom, dames en heeren, zoo'n (top i-
toch beel wal meer waard.
Een bevende stem Diet!t
- Vijf en veertig
De moeder wil den schut, van haar dóchter
tje torugkoopen
Vijftig!
Vijf en vijftig, waagt de weduwe.
zacht go-
half Vt-r
-- Zestig.
Vijf en zestig.
Zeventig.
Zij aarzelt. Dan met een zucht
Vijf en zeventig.
Tachtig! klinkt het direct daarop vast
besloten.
Verder kan zij niet gaan.
Tachtig! Niemand meer dan tachtig.
Tachtig eenmaal tachtig andermaal..
Vijf cn tachtig!.,
't Is een jongensstem die roept.
't Klerkje aarzelt niet. langer Hij heeft
het in z'n hoofd gezet met de pop thuis te
komen; om dan 't blije gezichtje van z n
zusje te zien.
Bang dal de verkooper hem niet gehoord
heeft, herhaalt hij:
Vijf en tachtig!
Vijf en tachtig' Niemand meer dan vijf
en tachtig?
De hamer valt 't. Klerkje heeft de pop
De verkooping is geëindigd. Ook 't klerkje
tracht, in '1 bezit te komen van z'n koop. tlij
buigt zich over 't mandje niet poppenkleu
tje-s om te zien hoe rijk hij z'n zusje wel
maakt.
Iemand raakt hem aan Hij kijkt verras!
op en ziet de jonge weduwe naast, hem slaan
Ze verontschuldigt zich en zegt:
Ik wou zoo graag nog één keer zie:
Meer kari ze niet zeggen.
De jongen weet niet wat te antwoorden
Hé daar. waar zit je? roept de der;
Waarder hem uit de verte toe.
Vluchtig kijkt 't klerkje naar het bleeke.
fijne gelaat der weduwe en zijn blik ziet '0
haar betraande oogen.
Langzaam buigt hij zich dan voorover,
grijpt dan opeens pop en kleeronmandje en
vult daarmee de handen der verraste vrouw
Alstublieft mevrouw.
De deurwaarder komt ongeduldig eenig'
stappen naderbij
Hier ben ik, roept de jongen hem toe.
En fluisterend tol de jonge weduwe:
Ik geef n de P0!»- neem gauw... als ai]
't ziet zou hij m'n loon kunnen verminderen
ni suk
tad:
't Gebeurde in Busland.
Marco een rijk koopman, maar
rigaard zooais er misschien nog n
geweest, is, deed 'n wandeling.
Buiten de stad kwam hij 'n oud
kelenden bedelaar legen, die hem
Een aalmoes, 'n kleinigheid.
De rijke ging door.
Maar even achter hem liep 'n boer dis
medelijden had met. den ongelukkige en de
zen eunige kopekken gaf.
De koopman schaamde zich, bleef staan
en zei tot den hoer:
Zeg vrind, leen me eens 'n paar kopek
ken. Ik wou dien man iets geven, maar heb
geen klein geld bij me.
De hoer vertrouwde hem 't gevraagde toe
en vroeg wanneer hij 't geleende terug kon
halen.
Kom morgen maar, was 't antwoord.
Den volgenden dag ging de man om z'n
geld.
Woont hier de rijke Marco? informeer
de hij aan de breede deur vao 'n weelderig
huis.
Ja Wat wilt u? antwoordde de kooi»
man.
Ik kom m'n geleende kopekken terug
vragen.
Och beste..man, dat treft slecht, ik
heb heel geen klein geld in huis, n ande
ren keer dus maar.
Een dag later weer 't, zelfde touneeltje
Ik heb nog geen klein geld. Kun je 'n
briefje van tien roebel wisselen?Neen?
Nu kom dan over 'n paar weken muur eens
terug.
Na veertien dagen wilde de arme boei
nog Ti poging wagen.
Marco, bij 't raam, zag hem naderen, bi
dacht snel 'n uitvlucht.
Hoor eens, zei hij, tot z'n vr< uw, ik
ga uitgekleed op bed liggen, bedek jij .me
dan loet 'u Jaken, ga naast me 'ten en
probeer te snikken en te jammeren alsof ik
dood ben. Je zegt dan tot. dien neer dat
ik vanmorgen overleden ben
Zij gehoorzaamde, weende en weeklaagde
locn de arme binnenkwam.
Wat, wilt ge? vroeg zij.
'tGeld dat de rijke Marco me "schuidig is
Ach beste vriend, Marco is niei meer.
bij is vanmorgen gestorven.
Moge God z'n ziel hebben opgenomen'
-Met uw goedvinden zal ik hem 'n Kaatsten
dienst bewijzen en z'n stoffelijk overschot
reinigen.
Meteen greep hij 'n aarden pol., dii damp
te van f. héete water, goot. den inhoud uit
over de naakte leden van Marco.
Deze fronste de wenkbrauwen, wrong de
boenen, kon dn pijn bijna niot verdragen.
Schreeuw desnoods tnaar, dacht dj
beer, doch betaal ine^geleende gei l
Na ',t een en ander geregeld te Lebbe
/ei hij:
Nu moet er 'n lijkkist gehaald «-orden
dan kunnen we hem naar de kek 1 rengen
Daar zal ik dan de psalmen voor rn brt
den.
De koopman werd gekist en naai h kerk
gedragen. De boer bad, bleef bidden totdal
nachtelijke duisternis hem en de Vet. om
buide.
Opeens 'n gerucht. Ken venster werd ge
opend en 'n troep bandieten sprong in de
kerk. De boer verborg zich achter t altaar.
Aanstonds begonnen de roovers met
de
ÏHV- fS i'.-ï-S
Naai do Agentia Fides meldt, werd bij 't
verloop van den strijd tusschen soldaten
onder bevel van districtshoofden en hoeren
soldaten, die zich „geestelijk" of „verlichten"
noemden, en die de stad Lichwan (IIoupó,
China) tot tooneel hadden gekozen, dcti
Katholieken missionaris van Lichwan ge
legenheid geboden ten gunste van den vrede
op te treden.
Verscheidene schermutselingen haddon
reeds plaats gehad. De soldaten die onder
bevel stonden van de districtshoofden had
den de stad moeten ontruimen, die de „ver
lichten" geplunderd hadden.
Op 9 April deden honderden soldaten van
verschillende posten een aanval op de stad.
De „verlichten" moesten, na eenige verliezen
te hebben geleden, aftrekken.
Op 11 April verwachtte men een her
nieuwde aanval der „verlichten". Het was
toen dat in het holst van den nacht, de
hoofden der soldaten den Katholieken mis
sionaris kwamen verzoeken om de „verlich
ten" tegemoet te gaan. Zij gaven hem twee
gevangenen mee die ze vrij lieten, als bewijs
van hun vredelievende tyedoeling.
Te middernacht begaf de Pater zich op
weg, na zijn gevaarlijke zending onder be
scherming te hebben gesteld van de H.
Theresia van het Kindje Jesus. Tegen drie
uur in den morgen op 25 K.M. van de stad,
zag de missionaris lichten in de bergen. Hij
zond onmiddellijk een der iri vrijheid geste'de
gevangenen orn den leiders zijn komst aan te
kondigen en hem op de hoogte te brengen
van de zending die hij te vervullen had. Ilij
behoefde niet lang te wachten. De poussal of
geestelijk Opperhoofd, verscheen spoedig, ge
volgd door de andere bevelhebbers, en door
een menigte „verlichten", waarvan sommi
gen gewapend waren mei geweren cn re
volvers en anderen met pieken en lansen.
In de eenzaamheid der bergen en de stute
van dpn nacht vormden deze gewapende
boeren, met hun roode gordels en in hun
opgewonden toestand, verlicht, door het.
zwakke schijnsel van hun lantaarns, een
indrukwekkend schouwspel.
De pater praatte als Brugman, en ver
klaarde dat hij tot, geen der partijen be
hoorde, doch slechts verlangde beider
scheids'reohter te zijn, terwille van den vrede.
De onderhandelingen waren langdurig doch
werden zeer hoffelijk gevoerd. De „verlich
ten" eisrhten in de eerste plaats het aftreden
van den wachtcommandant van Lichwan.
De missionaris ging weer terug naar
Lichwan, waar hij tegen tien uur in den
morgen aankwam De soldaten hadden ge
deeltelijk uit angst, gedeeltelijk uil tactiek,
de stad verlaten De leiders banal ten zich om
den „verlichten" een gunstig antwoord te
zenden. De geheele rest, van den dag werd de
woning van den missionaris bestormd met
menschen, die nieuwsgierig wai
en de be
richten te vernemen en
die den Pater kvva-
1N
GELDERLAND WORDEN MOMENTEEL .«'öic militaire manoeuvres gehouden. Het
aanleggen van militaire telefbonlijnen in de omgeving van Ede.
men bedanken voor. zijn gelukkige tusscheu-
komst-
Twee (lagen later was de vrede gesloten
Mr. Wang diende zijn ontslag in als com
mandani. van de wacht te Licliwan. doch
hoefde geen enkele wraakneming te vreezen.
De bevolking koos eon an iere chef, en van
beide zijden zag men af van iedere represaille.
De „verlichten" hebben zich thans van de
stad verwijderd. De militaire leiders zijn 'n
hun districten teruggekeerd. Wat den mis
sionaris betreft, deze heeft zich voor goed
het vertrouwen der partijen en de dank
baarheid der bevolking verworven.
verdeeling van de buil, maar ten laatsto
bleef er één goudstuk over. Iedereen maakte
er aanspraak op, een twist begon.
De arme boer verliet nu z'n schuilplaats en
riep:
Houdt op met dat nutteloos getwist.
Dat goudstuk komt toe aan dengene die met
één slag 't hoofd van dat lijk daar af
houwt.
Oogenblikkelijk richtte Marco zich hevig
verschrikt op.
De dievenbende nam ontsteld de vlucht,
liet zelfs in de verwarring haar buit achter.
Hé hoertje begon Marco toen, laten wij
t geld verdoelen.
De schat werd in twee gelijke helften ver
deeld.
Maar, vroeg daarna de boer, noa krijg
ik nu m'n geleende kopekken terug?
Ah vriend, antwoordde de ander, je ziet
toch wel dat ik geen klein geld heb'.
En Marco heeft, 't geleende nóg niet terug
gegeven!
-
