N HARTEN
DE WERELD ROND.
FEUILLETON
MAANDAG 2 SEPTEMBER 1929
TWEEDE BLAD
PAGINA 3
«Graf Zeppelin'' zou hedenmorgen
öaar Friedrichshafen vertrekken.
Am
FRIEDRICHCSHAFEN IN
AFWACHTING.
NEW YORKSCHE IMPRESSIES.
OVER DEN ATLANTISCHEN OCEAAN.
EEN EIGENAARDIGE ONTDEKKING.
DE POSITIE VAN DEK
„GRAF ZEPPELIN".
IN FRIEDRICHSHAFEN.
FAILLISSEMENTEN
MARKTBERICHTEN
'een
to,
Het vertrek van den „Graf Zeppelin" was op
Gistermorgen 5.20 (Amsterd. tijd) bepaald,
Av-Z-, dat liet lucbtscliip te middernacht Ame-
Dkaanschen tijd van het vliegveld Lakshurst
opstijgen, om de étappe l^akeliurst
fiedriehahaten af te leggen. Tegen Dinsdag
a.s. verwacht men den luchtreus, bavjn Duitsch-
«tttcL
A'le berichten uit New-Yorlt geven uitvoe-
flSa bijzonderheden over de hartelijke out-
iangst, die den lnchtvaarders ten deel viel.
Vl'ijdag ji. hield men er een offir.ieelen „Zep-
ïaUndag". Dr. Eckener, die om 11 uur met den
Qltschen zaakgelastigde van "Washington naar
pkehurst was teruggekeerd, nam daar den
rciu naar Jersey, waar hij werd verwelkomd
men hem begeleidde tot Battery Place, de
z»idputtfc van Manhattan. Intusschen vloog het
^"hineluchtschip „Los Angeles", dat juist
Va'i Cleveland terugkeerde.
Hp Battery Place hielden dr. Ecfcener en Hay
orte toespraken, waarna zich een paradestoet
yah auto's formeerde, die langzaam Broadway
ln da richting van het stadhuis volgde.
Hangs de kanten van den weg zag het zwart
Va" de menschen, die onophoudelijk juichten
instemden met het gejubel der duizenden,
ie hit de vensters der wolkenkrabbers hin-
Gan. Natuurlijk ontbrak ook hier net gewone
'yifligingsrnateriaal niet: de stralen zagen
H van de papiersnippers en confetti, die uit
'6 vensters in overstelpende hoeveelheid neer-
arrelden. En daarboven, hoog ln de lucht,
eveneens de „Los Angeles" koers in do
div
tutte
Halting van het stadhuis. De autoparade werd
Geëscorteerd door militairen, matrozen en
Solitie-agenten.
het stadhuis, dat met Amerikaansche en
H'iitsche vlaggen was versierd, werd dr. Ecke-
llar door dsn burgemeester Jimmy Walker, ont-
Vangen. Deze sprak een begroetingsrede uit,
avaarin hij dr. Eckener hulde bracht voor wat
'3 tot stand had gebracht.
«Niemand heeft ooit een zoo va3to plaats in
hart van de New-Yorksche bevolking ge
houden als u", zeide de burgemeester tot dr.
Hckener. „Gij hebt wederom New-York en
iei'ika in bewondering gebracht dior een tot
asver onmogelijken weg te volgen om hier te
iomen. Er zijn hier meer Duitsckers dan ia
e'ke Dnitsche stad ook, uitgezonderd Berlijn,
j.aarom kan geen Duitsche stad u een harter
'-''"6r ontvangst bereiden dan New-York.
Ha dit korte, hartelijke woord zette de kapel
Duitsche volkslied in.
Dr. Eckener dankte, hartelijk voor de groot-
u s ontvangst en betuigde zich ontroerd door
ler zooveel vriendschap jegens bet Duitsche
01 k te ontdekken'. Hij hoopte, dat d? prachtige
amenwerking van Duitschland sn Ameuka
luchtvaartgebied ook op ander ter rein* zou
"•"den voortgezet.
D'-irgemesster Walker stelde dr. Eckener hier-
3e medaille van de stad New-York ter hand,
00k de pasagiers en de bemanning van
e- luchtschip medailles ontvingen.
ji;'- Eckener plaatste zijn naam op de we-
a-('kaart, waarop alle tot nog toe volbrachte
«reldreizen zijn aangeteekend.
Na afloop der stadhuis-plechtigheden begaf
j. 0r> zich naar het Astoria-batei, waar men een
Ke®stdiner had aangericht. Brisbane on sir Hurst
"'-'raken er Imldigingsredevoeringen uit.
'-aar gemeld wordt, zullen op uit.noodiging
ari dr. Eckener drie Amerikaansche officieren
het iucbtschip medegaan. Verder zijn er
))r!8 nieuwe Amerikaansche passagiers ge-
jy^t, terwijl zeven van de passagiers, die te
eplle3richshafen aan boord zijn gegaan, evea-
"as naar Europa gaan.
j, He „Graf Zeppelin" wordt vol spar ning in
J redrichshafen terug verwacht. Do antoritei-
tpnp eh in het bijzonder het gemeentebestuur
to6 than3 reeds met het Rijks- en Würt-
ijj^Hergsch Ministerie van Verkeer zorgvui-
S aiie voorbereidingen, om de geneeie bemaa
ld G van den „Graf" een waardige entvangst
te..!yreiden. De bemanning zal mea in een fees-
'jken. optocht naar bet Raadhuis geleiden,
p.'ar z'j namens het gemeentebestuui begreet
«b g-.
erü
"et
gehuldigd zal worden. Ook de werf zal den
Ugkee -
3ak van den luchtschiphal, waarin de „Graf
Skeerenden een verrassing Deieiden. Op
van den vermoeienden tocht, zal ult-
,,Wr.en' zijn met groote witte letters do woorden
£aflr gratulieren!" geschilderd. In Frledrichs-
en rekent men er op, dat de toevloed der
belangstellenden bij de aankomst van 't lucht
schip grooter zal zijn, dan men daar ooit heeft
meegemaakt. Ook Zwitserland zal ter gelegen
heid van deze groote gebeurtenis afgevaardig
den van het land en uit enkele groote steden
naar Friedrichshafen zenden.
In heel Duitschland zullen voor de school
kinderen feesten worden georganiseerd.
Van onzen specialen berichtgever aan
boord van de „Graf Zeppelin".}
Aanvankelijk had dr. Ecfcener zich er tegen
verzet om in New York weer allerlei feestelijk
heden mede te moeten maken, maar hij is er
toch op terug gekomen. Hij had het liefst direct
na aankomst in Lakehurst zich dadelijk terug
getrokken, teneinde verschillende gewichtige
zakengesprekken te houden en andere belang
rijke dingen af te wikkelen, die hem ook wel
langer dan tot de afvaart van de „Graf Zep
pelin" in Amerika zullen houden.
De bevolking van New York is blij, dat dr.
'Eckener toch aan de feestelijke ontvangst heeft
deelgenomen. De tocht door de straten van
New York was om nooit te vergeten. De auto,
waarin dr. Eckener gezeten was, werd bestrooid
met confetti en papiersnippers. Zelfs waren er
menschen, die in geestdrift hun oude kantoor
boeken verscheurden.
Op het stadhuis werden dr. Eckener, de be
manning en de passagiers door burgemeester
Walker ontvangen, waarbij hun de eere-
medaille der stad New York werd overhandigd.
Hierna was er een lunch, waaraan niet minder
dan 2000 personen, deelnamen. Aan deze lunch
werden vele redevoeringen uitgesproken. Om
half vijf in den namiddag was ze geëindigd,
waarna vele deelnemers dr. Eckener de hand
kwamen drukken.
Wat mij aangaat, ik voel me eenigszins zon
derling te moede. Het is me, alsof ik maar weer
eens voor de afwisseling in Ne.w-York ben. Ik
kan me niet realiseeren, wanneer ik eigenlijk
aangekomen ben. Hoe lang ben ik hier? Ik weet
het niet. In dezen wirwar van gebeurtenissen
loopeu, de uren, de dagen en de data dooreen.
Men stapt ergens uit het luchtschip, rent een
hotel binnen, ontvangt bezoeken,, eet en drinkt.
Er wordt gesproken en geredeneerd. Er is over
al leven en geroezemoes om iemand heen. En
dan hoort men weder het bekende „maakt u
gereed voor het vertrek".
Ik ben nu twee dagen in New-York en ik
heb er heel wat gezien en zonderlinge dingen
beleefd. In het millionnairshotel, waar de be
dienden niets doen dan buigen, kon ik het niet
lang uithouden. Ik moest New-York in.
Zooeven stond ik op een hoek van den Broad
way, waarover Dr. Eckener zijn zegetocht heeft
gehouden. Tallooze menschen snellen langs ma
heen en ik constateer, dat het aantal vrouwen
veel grooter is dan dat der mannen. En die
vrouwen zijn alle geverfd, als Indianen, die op
het oorlogspad gaan. Sterk treffen me da groo
te, zwarte oogen van de negers.
Welk een bont beeld biedt de Broadway. Daar
loopt een farmer in korte broek en met wollen
beenkappen. Hier een man in een ondefinieer
bare kleeding. Elk menschentype is verschil
lend.
Ik heb in den ondergrondsche gezeten, waar
het rumoer iemands trommelvliezen verscheurt,
den geheelen dag ijswater gedronken, thee ge
consumeerd bij den drogist en sandwiches ge
geten bij den'kleermaker. Mijn schoenen heb ik
bij den harbiei laten poetsen en tusschen vijf
duizend menschen hoorde ik in een bioscoop de
ouverture van Tanhhauser. Drie honderd mu
zikanten begonnen in een jazz-rythme en ze
eindigden met een koraal van honderd wahl-
horens
Tegen middernacht ben ik naar de Chinee-
zenwijk getogen. En 's morgens vroeg was ik
al op pad, om de wolkenkrabbers, die ik voor
het eerst door een .venster van den „Graf Zep
pelin" bad gezien, eens nader te bekijken.
In stille wijken ontdekte ik kleine, gemoede
lijke millionnairsvilla's, die leeg stonden, om
dat ze plaats moeten maken voor nieuwe wol
kenkrabbers.
Ik ben 32 verdiepingen hoog geklommen en
heb New-York toen zien liggen op een heel
klein eiland. En toen ik met de lift weer naar
beneden giing, voelde ik me onplezieriger dan
ln oneen goeden „Grr.f Zeppelin" tijdens een
storm.
In de Carnegiebibliotheek vroeg ik voor de
grap om „Die blonde Grafin" van Courts Mah
ler. En ik had het boek binnen tien minuten.
Op de terreinen van de Columbia-universiteit
bezichtigde ik de verblijven der studenten.
En in een museum stond ik onverwacht voor
een oude Rembrandt. Ik weet niet waarom,
maar staande voor dit schilderij, moest ik deu
ken aan ons luchtschip en de grootsche een
zaamheid, waardoor het gevlogen is.
Het eene oogenblik ontving ik bericht, dat
ik door burgemeester Walker zou ontvangen
worden. Het andere kreeg ik een invitatie voor
een thee, met de mededeeling, dat de thee
kopjes cocktails zouden bevatten. Én ten over
vloede werd ik r.og door drie onbekenden op
gebeld, die hardnekkig beweerden, dat ze fa
milieleden vp.n me waren, ofschoon bleek, dat
ze hun naam heel anders spelden.
Het is nu twee uur in den nacht en ik ga
naar het telegraafkantoor. Onderweg ga ik nog
den dom van Rheims bezichtigen, dien ze op
het dak van een wolkenkrabber hebben ge
bouwd, waar hij reclame maakt, fel verlicht,
voor een nieuwe soort centrale verwarming.
Ik kan me nu voorstellen, dat men deze stad
liefhebben en haten kan
(Van onzen specialen berichtgever aan
boord van de „Graf Zeppelin").
Zondag, 1 September.
Wolk tsn. afwisseling maken we toch aan
boord van de „Graf Zeppelin" mede. Dag en
nacht beleefden -vye onverwachte avonturen.
We vlogen over woestijnen en over bergen en
over de eindelooze watervlakten van den Stil
len Oceaan, strijdend tegen dichten mist en
stormen. Daarna aanschoouwden we de wonder
lijke kust van Amerika. En over dit Amerika
vlogen we, van Oost naar West, vechtend tegen
heftige tegenwinden. Steeds waren we op een
ontdekkingsvaart. We vlogen over gewesten,
die nooit door een mensch bevaren werden en
over streken, dié zelfs nooit door een mensche-
lijk oog werden aanschouwd.
Het was, alsof we een grootsche zending ver
vulden. Ondanks de vroolijke momenten, die
we aan boord van den „Graf Zeppelin" beleef
den, waren we ons steeds van onze moeilijke
taak bewust. We wisten allen, dat we tusschen
hemel en aarde zweefden.
Maar dit alles is nu voorbij. Wel zweven we
weder tusschen de wolken en de zee, maar het
is de Atlantische Oceaan, die zich onder ons
bevindt. Dit water onder ons is ons door vroe
gere reizen vertrouwd. Het is de route der
Oceaanstoomers en vele schepen trekken hun
zog over de gezapige golven. Wat valt hier
eigenlijk te beleven? Wat voor nieuws hebben
we hier te verwachten? Niets
We genieten dan ook ten volle van een reis,
die zoo kalm verloopt, als zaten we aan tafel
in den Pullman.
De dames en heeren, die te Lakehurst aan
boord zijn gekomen, loopen geagiteerd heen en
weder. Het rustig voortglijden van den „Graf
Zeppelin" is voor hen een ongekende en niet
eindigende sensatie. Ze kunnen rustig gaan
zitten en ze houden zich dan ook onledig met
het schrijven van ansichtkaarten. Ze hebben
bijna den geheelen voorraad, die aan boord is,
in beslag genomen.
Het weder is eenigszins buiïg geworden,
doch we varen rustig verder, mat een gemiddel
de snelheid van 140 kilometer per uur.
Te tieii uur 's avonds zijn we den zestigsten
lengtegraad gepasseerd. Wanneer we op de Azo-
ren blijven aansturen, zal onze tocht met een
goede duizend kilometer worden verlengd. Ik
verheug me er over, want dan zal ik Frankrijk
wederzien, waar we eens zoo hartelijk ontvan
gen zijn na een ongeval, dat we nu reeds bijna
vergeten hebben
Kort voor het vertrek van ons luchtschip
uit het gastvrije Lakehurst, heb ik nog een on
derhoud met Dr. Eckener gehad. Deze uitte
herhaaldelijk zijn spijt er over, dat hij niet in
staat is geweest, den tocht naar Europa met
den „Graf Zeppelin." mede te maken. Het pluk
ken der economische vruchten van de geslaag
de wereldvlucht in Amerika, ten behoeve van
de Zeppelinmaatschappüis echter van het
hoogste belang. In verband met reeds plaats
gevonden hebbende onderhandelingen moest
Dr. Eckener beslist in Amerika blijven. Wan
neer Dr. Eckener thans naar Europa zou zijn
gegaan, zou bij wellicht een kostbare gelegen
heid hebben laten voorbijgaan. Er worden
thans in Amerika belangrijke beslissingen ge
nomen. Bovendien heeft de Zeppelinwerf
groote belangen bij de plannen voor de twee
superzeppelins, die thans te Akron door de
Good Yearfabrieken gebouwd worden. Al deze
redenen dwongen Dr. Eckener in Amerika te
blijven.
Plet speet hem te meer, omdat men thans in
Duitschland zulke grootsche huldigingsfeesten
organiseert. „Doeb" aldus Dr. Eckener, mijn
kranige officieren eii manschappen hebben deze
huldiging evenzeer verdiend. Ze hebben even
veel aandeel in het slagen van de wereldvlucht
als ik. Thans brengen ze toch ook, onder lei
ding van commandant Lehmann den „Graf Zep-
l>elin" naar Duitschland terug."
Dr. Eckener sprak ook zijn voldoening uit
over de ontvangst te Lakehurst Die heeft zijn
verwachtingen verre overtroffen.
De ontvangst te Lakehurst is ook schitterend
geweest. Wij. allen zijn met geschenken overla
den. Alle leden der bemanning hebben b.v. een
radiotoestel van de nieuwste constructie cadeau
gekregen. Wij ontvingen gouden horloges en
sommigen onzer moesten zelfs een auto weige
ren.
De enkele uren, die me voor het vertrek van
den „Graf Zeppelin" restten, heb ik benut, om
nog iets van New-York te zien. Ik vond in het
Central Park een prachtig oord. Maar ik vond
het tevens zoo goed als verlaten. De „Graf Zep
pelin" had het ontvolkt, bleek me, toen ik met
den specialen trein voor de passagiers van het
luchtschip naar Lakehurst stoomde. Langs de
spoorlijn wemelde het van «vto's.
Men had ons te LA.c 'li uur vroe
ger verwacht. Hit douanen en
het onderzoek van e we passa
giers beteekende ik ,.ljfce vertra
ging van het vertrek. t echter met
het oog op den wind, cLe .echt op de hangar
stond, worden uitgesteld.
Toen het bevel om aan boord te gaan werd
gegeven, lag de hal en alles er rondom, in
diepe duisternis. Kapitein Schiller wachtte ons
op, met een zaklantaarn in zijn hand. Een voor
een klommen de passagiers aan boord.
Eindelijk werd bet commando voor den start
gegeven. Wij, krantenmensehen, reikten nog
onze berichten over, toen het luchtschip naar
buiten werd gebracht, ons weinig bekommerend
om het gejubel der omstaanders, waaraan we
zoo langzamerhand gewoon zijn geraakt.
De nieuwe passagiers stonden opgewonden
voor de vensters. Er zijn veel nieuwe gezich
ten aan boord.
Tot de „oude garde" behooren wij, Duitsche
journalisten (Geysenlieyner, Von Eschwege en
Kauder, Red.), voorts de Amerikanen Reach en
RIckard (Reach is correspondent van de Parij-
sche Matin, Red.)-, de Zwitsersche overste, Ise-
lin en Dr. Megias, de Spaansehe hofarts. Nieu
welingen zijn Paul Beck, Alfred Bernheimer,
R. Bogan, H. Frost, F. Hogg, F. Schnitzïer, Dr.
W. Seholl. De meeste zijn Duitsch-Amerikaan
sche kooplieden. Dan zijn er nog aan boerd de
heer Fischering, de vertegenwoordiger dier
Duitsche luchtscheepvaartbelangen, te Chicago
en drie Amerikaansche officieren, kapitein
Shoemaker, luitenant Mayer en eerste luitenant
Willey, de commandant van het vliegveld te
Los Angeles. De cabine van Lady Drummond
Play, die ons te Lakehurst verlaten heeft, is
toegewezen aan twee Amerikaansehe dames.
Miss Parker en Mrs. Hobbs. Ze verklaarden,
dat ze te Parijs wilden zijn, en daarom van deze
gelegenheid gebruik hadden gemaakt.
Al die nieuwe gezichten maken de „Zeppelin"
anders, maar ze vertellen ons tevens, dat we
niet langer meer op een expeditiereis zijn. We
maken thans een geregelden tocht. De „Graf
Zeppelin" is een passagiersschip, dat tevens
vracht vervoert en een vaste route volgt. Van
zulke, schepen zullen er in de toekomst vele
zijn
(Copyriclit by Frankfurter Zeitung,
De Maasbode and Kling Features
Cy., New-York nadruk, ook in ex
cerpt verboden.)
Naar uit Lakehurst wordt gemeld, heeft liet
lid der bemanning van de „Graf Zeppelin",
Kroner, die met het toeziebt cp de cellen in
het" omhulsel van het luchtschip is belast, me
degedeeld, dat hij in een der cellen een gat
heeft gevonden.
Kroner meende, dat. het gat door een geweer
kogel is veroorzaakt. Men vermoedt nu, dat de
een of andere brooddronken cowboy in de prai
ries van Texas zijn geweer op de Zeppelin heeft
afgeschoten. Deze veronderstelling is niet zoo
onmogelijk. Toen indertijd Sir Allan Cobkam
op zijn tocht naar Britsch-Inüië over Mesopo
tamia vloog, loste een Arabier een schot, dat
Cobham's mecanicien doodelijk verwondde
Men. heeft intusschen vernomen, dat men aan
boord van het luchtschip geen aandacht schenkt
aan het gat, dat door den kogel is veroorzaakt.
Het gat is gerepareerd en het zal de bestuur
baarheid van het. lucktsehip in geenen deele in
gevaar brengen, noch eenig gevaar gedurende
de reis doen ontstaan.
Een telegram uit New-York deelde ons nog
een andere interessante bijzonderheid mede.
Het vliegtuig, waarmede de passagier Scholi te
Lakehurst arriveerde, is bij het vertrek omge
slagen, waardoor vijf p - -- en werden gewond.
Een hedenmorgen om 1.25 uur te Philadel
phia opgevangen draadloos bericht gaf als
stand van de „Graf Zeppelin" 46.10 graden oos
terlengte en 39.06 Noorderbreedte, hetgeen on
geveer 1380 mijlen ten Oosten van Lakehurst is.
Het meteorologisch bureau der regeering meldt,
dat er gunstige Westenwinden waaien en dat
het weder mooi is.
Het luchtschip, dat meestal op een hoogte van
500 meter vliegt, heeft thans reeds meer dan de
helft van den afstand LakehurstAzoren afge
legd.
De „Graf Zeppelin'' is gisteren morgen 8 uur
18 Amerikaanschen tijd, dus te 1 uur IS M.E.T.,
opgestegen. Het vertrek, dat aanvankelijk
Zaterdag tegen middernacht zou plaats hebben,
moest wegens den ongunstigen wind worden
uitgesteld. Op het genoemde tijdstip gaf kapi
tein Lehmann, die ditmaal de leiding heeft,
het bevel „touwen los!" Dr. Eckener, die naar
bekend is, nog eenigen tijd in de Vereenigde
Staten blijft, was van bet vertrek getuige. Het
Iucbtschip verdween onder het gejubel der
duizenden toeschouwers spoedig uit het gezicht.
Het luehtschip zette terstond koers naar zee.
Kort voor het vertrek werden nog twee jonge
verstekelingen van boord verwijderd en aan
de politie overgeleverd. Gisterenavond om 7
uur M.E.T. bevond liet luchtschip zich op 38
graden 12 min. N.B. en 62 graden, 20 min. W.L.
te 5 uur vanmorgen op 38 graden N.B. en 49
graden 30 min. Wl. Aan boord was alles wel.
Volgens het Amerikaansche weerbureau zal
het luchtschip tijdens den overtocht den oceaan
vermoedelijk geheel vrij van storm aantreffen.
Bij de Iersche kust is echter slecht weer te
wachten. Daarentegen zijn bij de Azoren gun
stiger weersomstandigheden te wachten.
Het gemeente bestuur van Friedrichshafen
heeft omvangrijke maatregelen getroffen met
het oog op den groc".:i toevloed van vreemde
lingen, welke bij den terugkeer van de „Graf
Zeppelin" van zijn wereld reis wordt verwacht.
Gelegenheid tot logies zal behalve in de hotels
en pensions ook bij particulieren worden gege
ven, terwijl zoo noodig in openbare gebouwen
als scholen enz. groote gemeenschappelijke
slaapgelegenheden ingericht kunnen worden.
Zoo noodig zullen ook in de naburige bad
plaats Langenaren en in het naburige Rabens-
burg gasten worden ondergebracht. Het ge
meentebestuur heeft een oproep tot de bevol
king gericht, om algemeen aan de feestviering
deel te nemen. Bij de aankomst van het lucht
schip, welks komst met kanonschoten zal wor
den aangekondigd, zullen alle klokken van de
stad luiden. Op den dag van de aankomst zal
slechts een korte begroeting van de bemanning
en de passagiers plaats hebben, gevolgd door
een korte reeeptie op het stadhuis. Den dag
na de aankomst wordt te één uur in het Kur-
gartenhotel namens de Würtembergsche staats-
regeering en de gemeente Friedrichshafen een
officieele lunch aangeboden. De Würtemberg
sche staatspresident en dr. Cuno, de vroegere
rijkskanselier, hebben hun komst reeds toege
zegd. Ook Lloyd George, die zich op het oogen
blik te Freudensladt bevindt, zal aan de feest
viering deelnemen. Voor rijkspresident von
Hindenburg zijn kamers in het Kurgartenhotel
gereserveerd, hoewel het nog niet zeker is, of
hij aanwezig zal zijn.
In de week van 26—34 Augustus 1929 zijn in
Nederland uitgesproken 32 faillissementen.
ROTTERDAM, 31 Augustus. De prijzen besteed
aan de Coöperatieve Tuinbouwveiling Rotterdam
en Omstreken waren als volgt: PI. gï. komkomm.
Ie srt. f 3.2.0—6.30, id. 2e srt. f T.20—2.1», id.
3e srt. f 0.591.10, komkommerstek 50 et., bloem
kool le soort f 7—15 id. 2e srt. f 1.103.89 per
100 stuks; tomaten A per 100 pond f 2.903.?0,
id. B f 1.40—1.90, ld. C t 2.70—3.50, id. CC f 1.10
1.60, postelein f 8.30—8.80 per 100 kg., snii-
boonen 11—19 ct., per kg., snübooneo (stek) per
kg. 7 ct„ pronkboonen per 100 kg. f 6.509.50,
Duitsche princesseboonen 1315 ct. per kg.;'
stokprineesseboonen 1720 per kg., selderij f 1.10
per 100 bos. Aanvoer 232.000 pond tomaten.
UTRECHT, 31 Augustus. Vee. Aangevoerd 610
runderen. Stieren 4044 ct. per kg. handel ma
tig, kalfvaarzen f 160240, pinken f 70130,
melkkoeien f 200330, kalfkoeien f 210370,
vaarskoeien f 150250, handel gedrukt, slacht
koeien le srt. 4752 ct., 2e srt. 4246 ct„ 3e srt.
3841 ct. per h. kg. handel matig; nuchtere kal
veren 914, handel flauw, graskalveren f 40
70, handel matig, schapen 3241, lammeren
f 2031, handel matig, schrammen 26—44, var
kens f 44—60, biggen 20—30, handel matig.
Boter f 1.10 per pond. eieren 6ct. per stuk.
ROMAN VAN I. EDHOR
Uit het Duitsch vertaald door
J. M. v. H.
41
^eba 13011 langs llet voetpad gekomen, dat van
v, t,direct hier naar toe voert. En hier
Vr0,Sr °P 'igt zeker de weg naar Pandern
Ruth veedor.
heb niets met je te maken; ga maar
bet'* ?vaar ie wilt en laat mij met rust, was
'dlesbehalve vriendelijke antwoord.
kj,
^V"aa:
dep i
•rom hen je boos op mij, Scholz? Ik
da assessor tegemoet gaan, die in Panuern
keiev ing van het in dem laatsten termijn
hle(. w'dt>n hout gehaald Iieeft. Kan ik hier
hem wachten?
ie hiaar gerust naar de houtvesterij terug;
^hob,111 llier niet op •'e wachten, zei
2 Krof. Daarna keerde hij Ruth den rug
jh
Otn deed het meisje een paar stappen
V°6tp u te eaan- Maar nauwelijks had zij het
In I, weer bereikt of een zacht geluid drong
v!-riV;i door. Ruth kende dat en bleef vol
Wa55> °'ting staan. Zij wist dat het een wagen
Rot '0 den boschweg af kwam.
V ,)Vas Hellda.
sroette hoffelijk en hield de
Let raa.SSe®sor bemerkte de aanwezigheid van
k"Ssi6ie'a:,'t-niet rï'veet, hij lag achterover in de
(''ïp ;a gedachten verzonken.
Kurt!
De aangesprokene richtte zich op. Een lichte
verwondering toekende zich op zijn trekken af.
Wat kom je doen? vroeg hij onverschillig.
Ik.... ik kwam jo tegemoetom je
te verrassen, antwoordde Ruth bedremmeld.
Heelemaal niet. noodig, wierp de jongeman
terug. Hij sprong echter toch uit het rijtuig
en beduidde den koetsier alleen verder te
rijden.
Ik kwam langs het voetpad, begon Ruth,
een beetje onzeker of haar verloofde boos of
blij was over haar komst
Ilellda's scherpe oogen hadden ondertnsschen
de bundels planten op de bank voor het Darr-
liaus gezien; met vluggen stap liep hij er naar
toe en vroeg terwijl hij Scholz strak aankeek:
Wat is dat?
De boschwachter haalde de schouders op.
Wat is dat? vroeg met donderende stem
de assessor, terwijl een onheilspellend flikkeren
van zijn oogen zijn innerlijke woede verried.
Dat moet verzonden worden, bracht Scholz
angstig geworden, met moeite voort, aJsof
zijn keel dichtgeknepen werd.
Nu, in Mei? Man, ben je gek?
Volontair Bruck heeft het mij opgedra
gen; dat bevel heb ik op te volgen en voor de
rast trek ik er mij niets van aan.
Die bestelling is al vier weken geiled sn
binnengekomen. De zending wordt niet weg
gestuurd; de bestelling had niet meer aange
nomen mogen worden. Wat hebben we hier
toch een heerlijke toestanden! Het meer dan
schandalige beheer van dezen gewichtigen
Darrhauspost werpt wel een eigenaardig licht
op de wijze, waarop wij onzen plicht vervullen.
En die waardevolle planten zijn in ieder geval
verloren. Kijk eens oven hier, Ruth, de meest
gevraagde soorten; eiken, beukon, ahornen,
esschen, linden, allemaal gangbaar en prachtig
van stuk! O, ik ben buiten me zelf van woede.
Dat zoo'n bestelling ook aan de handen van
zoo'n stommerik moet worden toevertrouwd!
't Is onbegrijpelijk! Maar er zal direct een
nauwkeurig enderzosk naar deze kwestie wor
den ingesteld. Man zio je dan niet dat je totaal
ongeschikt bent voor den bosclhdienst, dat je
schade op schade veroorzaakt, die nooit meer
te herstellen zal zijn?
Tot nu toe heb je niets over mij te zeggen
gehad en ik ben ook nu niet van plan te ge
hoorzamen. Vandaag wordt die zending weg
gestuurd; een paar dagen vroeger of later
heeft niets te bettekenen. Trouwens' Bruck
heeft er heeiemaal niet van gesproken, dat er
zoo'n haast bij was.
Jij wordt uit den- dienst ontslagen, dat
kan ik je wel va9t op een briefje geven. Pak
je weg en zorg, dat. ik ie nooit meer zie.
Ho, ho! Ik geloof, dat de opperhoutvester
daar ook nog een woordje over mee te spreken
heeft! Jij hebt me heelemaal niets te bevelen.
Een donkerrood overtoog eensklaps het ge
zicht van den assessor. Hij maakte, een bewe
ging. alsof hij zich op den boschwachter wilda
werpen, zijn handen balden zich tot vuisten
en een uitbarsting van woede kon ieder oogen-
bfik volgen.
Doe hem niets, Kurt, ik smeek je er om!
fluisterde Ruth verschrikt. Zij omklemde zijn
hand, die eern tak van den giond opgeraapt
had en die zich reeds in de richting van den
boschwacbter bewoog. Mot inspanning van al
haar krachten wist het meisje don arm terug
te houden. Maar met een ruk had' hij zich direct
daarop bevrijd.
Ga uit den weg! Jo weet,, dat ik niet wil
hebben, dat je je met zulke zaken bemoeit. Die
knaap most maar eens mores lee-ren, dat heeft
hij ai lang verdiend. Wees maar niet hang, ik
zal mij ni:t bezoedelen door dat misselijke
wsaan aan te raken, ik geef bom alleen de straf,
dia hem past.
Suizend vloog de tak door de lucht en kwam
neer op het geziil: 'z. die vergeefs
trachtte den siag i i.
Met een brulle-de"' kr--* stortte deze zich
op den assessor.
Maar nogmaals gi.v, lm:; m.de hoogte en
voordat Scholz den essesscr bereikt had, trof
de slag weer en iffink die boschwachter op den
grand onder een gruwelijke® gil. Twee bloedige,
hel-roede strepen warm op zijn voorhoofd en
wangen zichtbaar.
Onverschillig wierp Hslida den tak op den
grond en schopte hem verder weg.
Zie zoo, dat ia voorloopig genoeg!
Met vasten greep nam hij Ruth bij den arm
en trok haar half met geweld voort. Bieiek en
haast verlamd van schrik liet zij hem begaan.
Ik zal je onthouden, assessor vou Hellda,
ik zal. ja onthoudenkermde de getroffene.
Ruth sloot de oogen! Alles om haar heen
scheen te draaien. Daar was ze weer, die ha
telijke, plotselinge drift, die zij sedert haar
kinderjaren van baar stiefvader gekend, had en
diezelfde drift maakte deze hier, den opgevoed en
en ontwikkelden man blind en ruw.
Dat verdraag ik niet neen, dat kan
Ik niet verdragen! kwam het eindelijk heftig
van haaT lippen.
Je begrijpt niet, dat ik zoo weinig zelf-
beheerschlng bezit; vergeef me, maar die scene
kon ik je niet besparen. Ik bon erg lichtge
raakt en mijn bloed raakt gauw aan. 't koken;
vooral als ik tegenover zoo'n onguur individu
sta. die het. er op aan schijnt te leggen, mij
buiten me zeif te brengen. Je neemt er toch
geen ergernis aan, is 't wel?
Ja, ik wou, dat je je zelf niet van de wijs
liet brengen en je verstand gebruikt had, klaag
de Ruth.
Je behoeft geen zedepreek tegen me te
houden/want ik ben toch niet te hekeeren.
De twee jongelieden waren onder de laatste
woerden de houtvesterij tot op enkele passen
afstand genaderd. Schelle en lachende stemmen
klonken nu door het bosch.
Hellda bleef staau.
Wat is er aan de hand? vroeg hij naar alle
kanten rondziende.
Ze liepen een eindje verder en door het kreu
pelhout schemerden witte en rose schimmen.
Dat is waar ook! Hij sloeg met zijn
vlakke hand tegen zijn voorhoofd. Dat was ik
bijna vergeten! Carmen geeft vandaag een
koffiepartij in het; bosch. Daar zit ze, in dien
licht-groenen japon!
Hellda keek aandachtig naar het kleine ge
zelschap, dat op de groene weide bijeen was.
Een intereesant kransje! spotte hij. De
Kalkreuth's, de von Koppem's, de Schmidts-
dorfsze hebben er een aardig boeketje
van samengebonden.
Hij liet zijn oogen gaan langs het groepje
heeren, die ©enigszins afgezonderd zaten van
de dames, die in gemakkelijke ligstoelen en op
klein bankjes zatien, blijkbaar verdiept waren
in een levendig gesprek.
Barones Carm©n was schoon in de golven
van mat groen, die haar omgaven, de tinten
van bladeren en struiken en heesters in alle
nuanceeiringen. Aan haar zelve scheen alles
een groen waas te hebben, de blonde kleuren
van haar overvloedige lokken leken wel een
groenachtige tint te hebben of was dat alleen
door den groenen weerschijn van het woud?
Ja, zelfs haar oogen schitterden groen, verlok
kend groen!
In je erbarmelijk katoenen japonnetje kan
je daar haast niet verschijn en, zei de assessor
op gedempten toon.
(Wordt vervolgd).
l>!
