l
Kabouters
ziin:
FOTOGRAGEEREN VAN
KINDEREN
GEDULD EEN VOORNAME DEUGD
AVONTURIERS IN GROOTEN
STIJL.
DE ANTWERPSCHE RIJNVAART.
IQ
-r>
WESTLANDSCHE TUINBOUW
TENTOONSTELLING.
T
Een vak op zich zelf
De kinderfotografie ia tegenwoordig een vak
op zich zelf. Dat komt misschien, omdat we
in de Eeuw van het Kind leven. Maar er is
nog een andere reden voor.
Evenals overal hebben zich cok in de foto
grafie nieuwe ideeën en nieuwe opvattingen
baan gebroken. Een fotograaf, althans de man
die iets voor zijn beroep voelt en het niet
alleen om den broode beoefent, vat nu het
fotografeeren op als een artistieke en soms
zelfs wetenschappelijke psychologische aange-
leg--
Natuurlijk zien niet alle fotografen hun vak
zoo. Integendeel. Er zijn er nog maar al te
veel, die het niet verder hebben gebracht dan
kieken maken. En dan kieken in de stereotiepe
pose. Wie de uitstalkasten onzer vaderlandsche
fotografen eens bekijkt zal in stilte gieren om
de zeldzaam komische uitstalling van men-
schelijke ijdelheid, maar tevens om de talrijke
bewijzen van een formidabel gebrek aan ele
mentaire aesthetische begrippen, om van artis-
tieken zin niet eens te spreken.
We hebben indertijd in deze rubriek eenige
indrukken gepubliceerd van onzen Londen-
schen correspondent, welke indrukken bij op
een tentoonstelling van kinderfotografieën
in de hoofdstad van Engeland had opgedaan.
Nu troffen we dezer dagen in een Duitsch
blad een artikeltje aan, waarin het een en
ander over de moeilijkheden werd verteld, die
het fotografeeren van kinderen biedt.
Men fotografeert tegenwoordig het kind en
geen interieur, waarin ergens op een bankje
of op een tafeltje een kind te ontdekken valt.
Hetzelfde geschiedt natuurlijk met volwasse
nen, maar voor kinderen is deze nieuwe rich
ting extra modern, omdat men vroeger op een
kinde^oto hobbelpaarden, zandemmertjes,
schoppen, scheepjes, ballen etc. absoluut on
ontbeerlijk vond.
Pose is bij een goeden kinderfotograaf uit
gesloten. Vroeger gingen de kinderen prachtig
opgedirkt naar het foto-atelier, nu gaan ze
er heen in hun daagsche plunje en ze worden
la hun gewone dóen gefotografeerd.
Maar dat is verre van gemakkelijk. Een
echte, levende foto te maken valt heel wat
moeilijker, dan zoo'n ouderwetsch monster,
waarmede onze grootouders zoo in hun schik
waren.
'Een fotograa». met een groote ervaring en
menschenkenni8 maakt een goede kans, om
kinderfoto's te leveren, zooals men die spe
ciaal-in het buitenland wenscht.
Het is wel eens aardig, het oordeel van zoo'n
kinderfotograaf te hooren over de kinderen
van verschillende nationaliteit, die hij met veel
merite voor zijn lens heeft gehad.
Spaanscbo en Italiaansche kinderen zijn het
lastigst. De Italiaansche hebben overigens een
zekere ijdelheid, die ben nog al ëens beweegt,
precies te doen, wat de fotograaf zegt, zoodat
hij weinig moeite met hen heeft. In de kleine
Spanjaarden zit echter reeds de trotscbe onver
schilligheid van de groote Spanjolen en ze be
kommeren zich heel weinig om den man, die
zich tot het uiterste inspant om voor een veel-
eischende mama een foto te maken, die lianr
bevredigt.
Engelsche kinderen 'zijn gewoonlijk dankbare
objecten. De Engelsche geïllustreerde bladen
zijn er ook, om dit te bewijzen.
Fransoosjes zijn in vergelijking met Span-
jooitjes tamelijk kalm. Het eenige bezwaar is,
dat de Fransche mama's nog verzot zijn op dé
bekende ouderwetsche kiekjes, waarop de
kleertjes van bet kind belangrijk worden geacht.
Scandinavische kinderen, vooral Zweden,
zijn de kalmte in persoon.
Kleine ifankees echter bereiden den kinder
fotograaf de grootste kwellingen. Zij zijn slecht
opgevoed, eigenzinnig en hebben nie't het
minste respect voor den man achter bet zwarte
doek. En de terechtwijzingen van hun moeders
maken nog minder indruk dan de raarste
capriolen van den fotograaf.
Duitsche kinderen gedragen zich steeds heel
netjes en Russische, Roemeensehe, Poolsche en
andere Slavische kinderen maken het atelier
van den kinderfotograaf tot een paradijs.
Hollandsche kinderen zijn ook vrij gewillig,
maar het is heel moeilijk, ze op hun gemak
te brengen. Ze zijn vaak verlegen en doen erg
gedwongen, zoodat hun pose meestal stijf is.
Stijfdeftig officieel, precies als hun ouders, die
buitenshuis ook zoo moeilijk uit den plooi
raken
Een man met zeer bewogen verleden
Het resultaat.
HAALDE ONGELOOFLIJKE
KöPENICKIADES UIT
Deze dagen hebben we het een en ander ver
teld over den avonturier von Veltheim. Deze
man was intusschen meer een gewoon misdadi
ger, die misdaad op misdaad stapelde.
Een ander avonturier, maar dan in grooten
stijl, is Otto de Beney geweest, die onlangs te
Brussel ellendig aan zijn einde is gekomen.
Hij was een man met een zeer bewogen ver
leden. een verleden tevens, dat hem schijnbaar
een mooie toekomst voorspelde. Zijn eerste
jeugd ging in voorspoedige omstandigheden
voorbij. Otto bleek een begaafd kind, dat reeds
op zijn achtste jaar verschillende talen kon
spreken. Maar dan komt een debacle en de
jongen moet gaan verdienen, tot de oorlog
komt.
Bij den inval der Duitschers trekt bii met het
Belgische leger mede. Hij wordt regimentskind
en vergezelt zijn kameraden tot in de vuurli
nies. Als boy scout bewijst bij groote diensten.
Moedig waagt h* zich in de Duitsche linies.
Eenmaal wordt hij gevangen genomen, maar
weet te ontsnappen en het Belgische leger aan
den Yser w%er te bereiken. Daar wordt de
kleine „Fanfan" met vreugde begroet.
Otto maakte de slagen van October 1914
mede, bij de zeesoldaten van admiraal Ro-
narch. Op 23 October wordt hij licht aan de
borst gewond en in een hospitaal opgenomen.
Vroegrijp en heel intelligent, een kind met een
eigenzinnig karakter, verwend door de soldaten,
krijgt hij het met eenige nieuw aan het front
aangekomen officieren te kwaad. Hij wordt
dan naar het concentratiekamp van Ruehard
gezonden, om daar zijn „militaire opvoeding"
te voltooien en tevens af te wachten, tot hij
oud genoeg zou zijn, om bij bet leger te worden
ingedeeld.
Otto vlucht uit het kamp weg en hij is zóó
populair, dat men hem weer aan het front
toelaat. Als vijftienjarige jongen meevechtend
met het bekend geworden twaalfde linieregi
ment, wordt hij in heel België en Frankrijk ge
adoreerd. De koningin van België laat hem bij
zich komen, de troonopvolger mïakt kenni3
met hem en de koning zelf spelt hem te Furne3
het oorlogskruis op de borst.
In 1921 verscheen in de offic.ieele „Moniteur
Beige" het volgende over hem:
Decoration Militaire et Croix de Guerre.
Goed soldaat, braaf en moedig en van een
voorbeeldig gedrag. Heeft als boy scout van
13 jaar bet leger gevolgd. Heeft altijd gevaar
lijke opdrachten vervuld. Zwaar gewond op
29 September, bij den aanval op Stadenberg.
Toen de oorlog voorbij was, begreep Otto de
Beney - zooals zoovele andere jonge men-
schen, wier leven door den wereldoorlog 13 ver
woest, „lm Westen nichts Neues" Is er een der
talrijke getuigenissen van allerminst, dat hij
met werken in zijn -onderhond zou moeten
voorzien. Hij had trouwens nooit werken ge
leerd.
Kij toog naar Parijs, waar hij furore wist te
maken bij de daar vertoevende Amerikaansche
officieren, die met geld smeten. Maar toen dit
voorbij was, moest hij naar andere middelen
van bestaan omzien. Van zijn moeder, die in
betere omstandigheden was gekomen, kreeg hij
ten slotte een jaargeld. Dit werd hem echter
noodlottig.
Uit den kleinen soldatenjongen groeide de
vermetele avonturier, waarvan in de laatste
Jaren heel de wereld gesproken heeft.
Otto de Beney heeft een Amerikaanschen
generaal voor het front van zijn troepen gede
coreerd en Amerikaanschen officieren medail
les van een Belgische vereeniging voor onder
linge hulp op de borst gespeld. Hij gaf zich uit
voor den Belgischen troonopvolger en haalde
de ongeloofelijkste Köpenickiades uit, zich
vaak met de grootste handigheid uit moeilijke
en gevaarlijke situaties reddend.
Hij kwam in de gevangenis en mocht toen
zijn ridderorden niet meer dragen. Herhaalde
lijk werd hij daarna geverbaliseerd, omdat hij
zich met de eereteekenen in bet openbaar
bleef vertoonen.
Achtereenvolgens pleegde bij oplichterijen ln
Bulgarije, Italië, Duitschland en zelfs in Rus
land. Slachtoffer van de cocaïne, verviel hij
van kwaad tot erger. En eenige maanden ge
leden $tierf hy 0p 29-jarigen leeftijd.
Hij liet een boek na, waarin hij zijn herinne
ringen had beschreven. Daarin zegt hij, dat hij
het kwaad, hetwelk hij bedreven heeft, bedreef
op kosten van de oorlogswinstmakers en an
deren, die van den oorlog hadden geprofiteerd,
terwijl bij er door ten gronde werd gericht
De politie-agmt en cle slanke lijn.
Dg hoofdcommissaris van politie van Chicago
waakt over zijn agenten als een moeder over
haar kinderen. En bij het nauwkeurig gade
slaan van zijn dienaren is hij tot de ontdekking
gekomen, dat velen van hen te dik zijn. Nu is
hij van oordeel, dat dikke agenten minder pres-
teeren dan magere. Daarom heeft hij een be
paling gemaakt, waarbij het maximumgewicht
wordt vastgesteld, dat een agent mag hebben.
Intusschen is hij niet zoo hard geweest, 0111
alle agenten, die te dik waren, in eens op
straat te zetten. Hij heeft hun den tijd, voor
een vermageringskuur gegund, maar tevens al3
eisch gesteld, dat ze minstens een kilo per
maand moesten afnemen.
Alle agenten van Chicago stellen zich nu in
op de slanke lijn en hun hoofdcommissaris
uitte onlangs in een interview als zijn mee
ning, dat slanke agenten ijveriger zijn, vlug
ger en doortastender. Bovendien hebben ze bet
voordeel, dat ze den schietlustigen bandieten,
waardoor Chicago in heel de wereld berucht is,
een heel wat onzekerder doelwit bieden.
Een kinderfotograaf die goed werk wil leve
ren, moet meer zijn dan een fotograaf. Een
zijner voornaamste deugden is geduld. Soms
dieut hy wel tien kieken te maken, alvorens
lüj een naar zyn oordeel goed stuk werk kan
afleveren.
Hij moet een mensclienkenner zijn en doet
in de uitoefening van zijn beroep telkens meer
menschenkennis op. Want kinderen zijn kleine
menschen en groote menschen zyn vaak kin
deren...
De kwestie der compensatie-premies.
DE TEKST VAN HET REGLEMENT.
Onze Brusselscbe correspondent meldt:
Er is in den laatsten tijd in Nederlandsche
bladen nogal veel geschreven over de kwestie
der compensatiepremies, die door België wer
den ingevoerd om het scheepvaartverkeer tus-
schen Antwerpen en den Rijn te bevorderen.
Uit de verschillende artikelen, die ons onder
oogen kwamen, blijkt, dat men deze aangelegen
heid niet met volledige kennis van zaken heeft
behandeld.
Zoo hegrijpen wij o.m. niet het plotselinge
van de campagne, die een paar weken geleden
is ontstaan, tegen een maatregel die zich eigen
lijk reeds in het begin van dit jaar op 14 Ja
nuari officieel en openbaar in bet parlement
heeft afgoteekend en die 17 Mei 1.1. reeds in
zijn huidige gedaante pertinent was afgekon
digd.
Immers, reeds op 14 Januari 1929 heeft do
Senaat, bij de bespreking van de begrooting van
openbare werken, bet crediet goedgekeurd van
5 millioen francs, dat het fonds is waarmede
thans de compensatie-premies worden betaald.
Dit crediet werd in het budget opgenomen
aan de hand van een amendement van de re
geering zelf, dat als volgt werd gemotiveerd:
„Toelage aan den dienst dor scheepvaart
(office de navigation) 5 millioen francs".
Verder luidde dat amendement: „Volgens art.
7 van de wet van 13 ^Augustus 192S bestaan de
ontvangsten van den Dienst der scheepvaart
uit: 1. de scheepsrechten, alsmede de taxes, de
cijnsgelden en verdere diverse inkomsten; 2e.
de subsidies van de openbare lichamen, van de
collectiviteit of van particulieren.
„Da subsidie van 5 millioen francs moet den
dienst der, scheepvaart in de gelegenheid stellen
de door hem beheerde waterwegen te onderhou
den. Uit dezen hoofde wordt de begrooting van
openbare werken (art. 16) verminderd met
een bedrag van frs. 3.380.000; art. 21 en 25
worden om dezelfde reden verminderd met
frs. 146.000.00 (of totaal frs. 3.526.000.00).
Het verschil, zijnde frs. 1.474.000.00, vertegen
woordigt de som, welke de Dienst der scheep
vaart noodig heeft, om zijn zending te vervul
len, zooals deze is omschreven in art. 4 van
hooger bedoelde wet van 13 Augustus 1928.
Het is hoodig, dat de Dienst, vanaf het oogen-
blik, dat hij in werking treedt, beschikte over
een zeker fonds de roulement en zonder uit
stel de werken kan doen uitvoeren die zich
opdringen".
Tot zoover de motiveering van het regee-
ringsamendement. Het is niet pertinent ten
opzichte van het doel, waarvoor het crediet
van 5 millioen francs momenteel wordt ge
bruikt.
De Dienst der scheepvaart, eens in het be
zit van het crediet van 5 millioen francs,
richtte het „Bizonder komiteit der scheep-,
vaartwegen van België naar den RUn" op, dat
gevestigd werd op de Aeroplaanlaan 1, te
Gent.
Het office ontwierp een reglement voor de
actie van bedoeld comité, dat in zijn officieels
termen luidt ais volgt::
Art. 1. De bijzondere vergoeding wordt tóe-
gekend aan de eigenaars Of bevrachters op ter
mijn van schepen die ladingen vervoeren langs
de Zeeschelde of het kanaal van Terneu/.en
met herkomst uit Belgische havens en met be
stemming voor losplaatsen op den Rijn stroom
opwaarts van Emmerich, op zijn zijrivieren en
aangesloten kanalen.
Art. 2. In elk geval moeten de rechthebben
den voor het vertrek op een der toeziehts-
bureelen te Antwerpen of te Gent een verkla
ring in duplo afleveren overeenkomstig bierbij-
gaand model. Een exemplaar berust op het
bureel. Het tweede wordt er gewaarmerkt en
aan den schipper ter hand gesteld, die liet
voor het visa te Hansweert en Ruhrort moet
voorleggen.
Art. 3. Tot bewijs van den eigendom van bet
schip, van het totale inhoudsvermogen, van de
bevrachting op termijn, en van het ingeladen
kwantum met bestemming voor den Rijn, moe
ten te Antwerpen en te Gent de meetbrief, do
bevraclitingsovereenkomst en een geteekend
afschrift van.konosseniént of manifest worden
voorgelegd, terzelfder tijd ais de verklaring
waarvan sprake in voorgaand artikel. Het af
schrift van bet konossement of manifest zal
gevoegd worden bij bet exemplaar der ver
klaring die te Antwerpen of te Gent blijft be
rusten.
Art. 4. De rechthebbenden op do vergoeding
verbinden zich ten alle tijde aan de toezickters
van het Bijzonder Komiteit, toegang aan boord
van hun vaartuig te verleenen en bun in voor
komend geval den gewenschten uitleg te geven.
Art. 5. De betaling der vergoeding zal ge
schieden door tusscbenkomst van het Post-
cheekambt waarbij alle rechthebbenden moeten
ingeschreven zijn. De rechthebbenden kunuen
evenwel de overschrijvingen laten geschieden
op naam van een bevolmachtigde ingeschre /en
bij het Postcheckambt. In dat geval moet een
degelijke volmacht op bet bureel te Antwerpen
worden neergelegd en daar berusten.
Art. 6. Bureel- en visa-kosten zullen on
middellijk en rechtstreeks door de belangheb
benden worden betaald.
Plet tarief wordt vastgesteld als volgt:
Antwerpen en Gent, schepen met minder dan
750 ton inhoudsvermogen 10 frs, schepen met
750 tot 1300 ton inhoudsvermogen 20 frs.,
schepen met 1300 ton inhoudsvermogen en
meer 30 frs.; Hansweert resp. 50 PIoll. centen,
75 Holl. centen, 1 gulden; Ruhrort resp. 1
R.M., 1.50 R.M., 2 R.M.
Geen enkele andere vergoeding mag geëisjht
worden. In geen geval worden de ontvangen
taksen terugbetaald.
Art. 7. Bij afwijking van hetgeen voorzien
is in het laatste lid van art. 2, zullen de
reederijen die vertegenwoordigd worden te
Ruhrort door een vaste agencie, op het einde
van elke maand de gewaarmerkte verklaringen
betreffende de door hen uitgevoerde transpor
ten bijeen verzamelen en deze rechtstreeks nair
het bureel te Antwerpen terugzenden, alsook
een algemeenen staat der vergoedingen die aan
deze transporten toekomen.
Art. 8. Geen vergoeding zal worden uitbe
taald, zoo de hierboven omschreven formali
teiten niet stipt worden vervuld.
Art. 9. In geval van bedrog o£ van poging
tot het plegen van bedrog zullen de schuldigen
van de betaling der vergoeding worden uitge
sloten voor een termijn dat door het Bijzonder
Komiteit zal worden vastgesteld.
Bij hernieuwing, zal tot de definitieve uit
sluiting worden overgegaan.
Paganini's viool.
Als een reliekschrijn wordt in de raadszaal
van het stadhuis te Genua de kist geopend,
waarin de viool bewaard wordt van Paganini,
den violist, wiens naam onsterfelijk is gewor
den.
De bezoekers, die er stil omheen staan, be
zien Kst kostbare stuk met een herinnering
aan het wonder
lijke verleden van
den man, die door
zijn tooverkunst
eens de massa ge
vangen hield in
een soort hypno
tische bekoring.
De suppoost be
handelt het instru
ment met de groot
ste angstvalligheid.
Het is het kost
baarste stuk, dat
de stad Genua
van haar genialen
zoon bezit.
Paganini was
een Genuees. Zijn
vader, een eenvou
dig man, voedde
den begaafden
knaap uiterst
streng op, met het
gevolg, dat de jon
gen op vijftien ja
rigen leeftijd van
huis wegliep.
Reecis toén wist
hij de menschen
door zijn vioolspel
w *i!) .-ad in alle steden van
Lombardije op eu verdiende veel geld. Maar
dit geld verkwistte hij in brasserijen en met
spelen. Soms was hij zelfs gedwongen, zijn
viool te verkoopen. En toen hij eens te Livoruo
een concert moest geven, bezat bij geen in
strument, waarop bij den menschen zijn melo
dieën zou kunnen voorspelen.
Ten einde raad toog Paganini naar den
Franschen koopman Livron, wien hij diens be
roemde Guarneri ter leen vroeg. Hij kreeg haar
en Livron was zóó verrukt over het spel van
den jeugdigen kunstenaar, dat hij dezen dè
kostbare viool cadeau deed.
Door het spel kreeg Paganini de Guarneri
in handen en door het spel behield hij haar ook,
toen hij in heel penibele omstandigheden ver
keerde. Dat was in St. Petersburg. Paganini
had al zijn geld aan de speeltafel verloren en
beschikte nog slechts over dertig francs. Een
Russisch vorst wilde hem helpen, indien hij de
viool kreeg. Maar Paganini weigerde het in
strument, dat hem meer dan iets anders dier
baar was geworden, af te staan. En hij deed
de gelofte, nooit meer te zullen spelen, indien
hij met zijn dertig francs genoeg won, om naar
zijn vaderland, terug te keeren. Het geluk
was met hem en hield zij 11 belofte. In
een bewaard gebleven brief vertelt hij
deze episode en beklaagt hij er zich tevens
over, dat liet grootste gedeelte van zijn leven
door het toegeven aan zijn hartstochten bedor
ven te hebben
Deze bijzonderheden vertelt de suppoost aan
de aandachtig toeluisterende bezoekers. En
die zien heel het Zonderlinge bestaan'van den
zoo begenadigden kunstenaar, wiens naam
thans nog de gedachte aan een geheimzinnig
wezen opwekt, in den geest voorbij zweven.
Als laatste en meest ontroerende bijzonder
heid vertelt de suppoost, hoe Paganini stiert,
ziju geliefde viool in de armen klemmend.
En wanneer cle suppoost zijn verhaal ge
ëindigd heeft, sluit hij vol eerbied de glazen
kist, die in den muur gemetseld is. Het lijkt
dan, alsof hij zuclit, zucht om het trieste leven
van zijn beroemden stadgenoot. Maar het is het
deksel van den schrijn, dat een schreiend ge
luid maakt.
Het zou ook te veel gevergd zijn van den
suppoost van het Genueesche stadhuis, om
eiken keer oprecht te zuchten, als hy de kist
weer sluit. Yv'aut honderden vereerders van den
meester, van wien men zeide, dat hij zijn ziel
aan den duivel verkocht, had zóó mooi
speelde hy gaan de Guarneri zien. Tenslotte
wordt het eerbiedig toonen van bet wonder
instrument van een geweldig kunstenaar óók
een gewoonte
onoverlrofien
speurders
onversaagde
onderzoekers
handige
bemiddelaars
Rehuren
verkoopers
harde
werkers
trouwe
vrienden
bijdehands
ondernemers
pientpre
veilingmeesters
knappe
koppen
goedkoops
krachten
machtige
strijders
kwieke
reizigers
onuitputtelijke
raadgevers
uitnemende
toezichthouders
vurige
aanhangers
kundige
publicisten
moedige
handlangers
duidelijke
omroepers
snelle
sucres-hebalors
Bedenk! in al uwe moeilijkheden,
dat er nog KABOUTERS zijn 1
K—
Tot zoover het reglement, dat in extenso is
overgedrukt op de „verklaring" die in duplo
moet worden overgelegd en door hooger ge
noemd byzonder comité aan geïnteresseerden
wordt uitgereikt.
Dit is de geschiedenis - van de zaak der
compensatie-premies.
Men is er hier wél eenigszins over verwon
derd, dat zy in Nederland aanleiding heeft ge
geven tot nogal vinnige eritiek.
De betrokken diensten hier beweren, dat
België met aldus te handelen niets weder-
reehteiyks heeft gedaan.
EEN INTERESSANTE TOCHT.
Wat durf en doorzettingsvermogen der
M estlanders vermogen.
Jan 24 tot en met 27 September zal er in kelj
BteuZl niSBSeb0UW Poeld«k een tentoon-
nrodmir 611 gehouden van WestlandscM:
w. w aaraatt aIleen door leden van den
geen i,™ f ,mag w°rden deelgenomen. In
geen jaren is dat geschied. Het Westland heeft
k a aan daar 96 Pct- van de pro
ducten bestemd zyn voor den uitvoer Wel
streken J 7eSUand ev'enals andere tuinbon*'
seerrie t T ln Ilet buitenland georgani
seerde tuin- en landbouwtentoonstellingen onder
leiding van het Centraal Bureau van de veilin-
loo Jergr°otiaS van het afzetgebied aldaar,
schaal rip°f 6 J'aar nog op zeei' uitgebreid®
Frnnkf^f Sen?mfn aan de tentoonstelling in
Frankfort en trekken de tuinders in October
van dit jaar weder naar Keulen.
„Het Westland met zijn kassen vol fruit ea
groenten is een permanente tentoonstelling.
aar thans gaan de tuinders zich in eigen
w!n S ™eten' De aanleiding daartoe vormt
et 40-jarig bestaan van den Bond Westland een
federatieve organisatie, waarin de 12 zich 13
het Westland bevindende veilingsvereenigiugen
eb georganmeerd hebben. De Bond Westland.
pnl van dit jaar 40 jaar bestond en in
rilt fef,0m!et had van 20 mihoen gulden zat
wii 1U dagen van de?e tentoonstelling
erdenken. Een andere reden voor de tentoon
stelling was de opening van het nieuwe veilb'.gs-
gebouw, dat door den architect D. Oosthoek «i{
s-Gravenhage te Poeldyk is gebouwd
Dezer dagen zijn we dit veilingsgebouv een*
gaan bezichtigen, benevens tal van tuinderijen
teneinde met eigen oogen eens te aanschouwen
hoeveel zorg er besteed wordt aan de teelt van
verschillende vruchten en groenten die ten
toongesteld worden. Het is een zeer interes
sante en leerrijke tocht geworden.
Bij een dergelijk bezoek staat men steeds
weer 111 bewondering voor den durf en bet
doorzettingsvermogen van de Westlanders, die
dat alles zonder eenige subsidie van rijk. pro
vincie of gemeente tot stand "hebben weten te
brengen. Subsidieaanrragers zü'n ze niet.
doen liet liefst allemaal zelf. De ïiaam West-
land-Holland ziet men thans in alle groote ste
den van West-Europa. Het is een prachtige
reclame voor hun producten, als men tenminste
zoig draagt dat ze aan de hoogste eischen vol-
doen. Opvallend is het echter dat juist in bet
V. estland daartoe zoo weinig gebruik gemaakt
wordt van de eigen stichting het Uitvoercon-
trole Bureau, want het merk dat kwaliteit en
gewicht waarborgt zagen we maar sporadisch.
Het terrein van de veiling te Poeldijk »3 3
H.A. groot. Aan de voorzijde is thans een groot
en imposant veilingsgebouw opgericht, waar
omheen een drietal havens. De kosten var. het
gebouw en het daarom heen gelegen Isa
stelsel bedroegen ruim 200.000, door de tuin
ders zelf opgebracht. Aan de havens ziju 7nC'
meter betohnen schoeiing aangebracht.
De voorzyde" van het veilingsgebohw is ê8
legen aan den weg Poeldyk—Monster en daar
bevinden zich de koffiekamer, de kantoorloka
len, het archief, de bestuurskamers, de telefoon
cellen en de 100 zitplaatsen voor de koopers
De achterzijde van het gebouw wordt gevormö
door de veilingshal, waarin zooals men bet
daar noemt de fruit- en exportveiling verf6'
nigd zyn. Deze hal is 53 M. lang en 22
breed. Hierin zullen in de komende dagen bet
iijne fruit, groenten en bloemen worden ten
toon gesteld, terwijl op het omliggende te''
rein al wat met den tuinbouw en den exp°r'
in verband staat een plaats krijgt.
Druiven ca tomaten ziju dau wei
hoofdproducten van het Westland. Bij ons be
zoek aan verschillende tuinen zagen we
prachtige druiven soms in trossen van roeel'
dan twee K.G. in de kassen hangen. Een not
male opbrengst in de kassen is 25 K.G. Per
strekkenden meter, zoodat een kas van 4" n>e'
ter, 1000 K.G. moet opbrengen.
De teelt van Frankenthaiers is hoofdzakelijk
voor binnenlandsch gebruik. In de laatst8
jaren worden de steden en vooral Amsterda111
steeds grooter afnemers van deze druiven u't
het Westland.
In enkele kassen zagen we ook witte c3
blauwe druiven door elkander hangen.
De Gros Colmar en de Gros Maroc zijn allee'1
voor den export. Op de buüfenlandsche mark
ten is vooral België onze concurrent. Doordo
men daar de besproeiing beter in de hand neeft
kan er meer gewerkt worden op kleur, wat bü
ons bh' slechte nazomers nog wel eens wal te
wenschen overlaat. Dit jaar zal men daar ech
ter geen last van hebben. De tomatenkassen
hebben in dezen tijd, nu de prys van de u"°a
ten zoo zeer gedaald is niet meer de groote be
langstelling van den tuinder als in bet voor
jaar. De teelt daarvan eischt des al niette:11'3
wil men goede en mooie vruchten krijgen no->
heel wat zorg. Men kan in die kassen »aaf
niet steeds tomaten blijven telen, want llaD
wordt de grond moe eu brengt hij niets lliee'_
op. Een middel om daarin verandering te bre®
gen is het uitstoomen of steriliseeren van de"
grond op een temperatuur van 80 tot 90 grad<l3
en tot een diepte van een meter. De ko®te3
daarvan bedragen 5000 per H.A. Een aiu!t
middel is het verplaatsen van de kassen, m»3'
daarvoor moet men grond hebben en da'-
maar zelden het geval, want van de 50.000 Hj
tuinbouwland is in bet Westland reeds ;,9l/
H.A. met glas bedekt.
Wat niet algemeen bekend is, is zeker, de'
in de laatste jaren in het Westland ook
hoeveelheden bloemen gekweekt worden. W
druivenkassen worden zoodra de vruchten S
plukt zijn chrysanten geplaatst, maar da*
naast vindt men ook tal van andere bloem®
De bloemenveiling te Honselersdyk bad
vorige jaar een omzet van 418.000, b°'
dien bedroeg de bollenproductie ruim 1.5 31
lioen K.G.
Op deze bloemenveiling komen niet de •Bic'
die we in de tomatenkassen zagen. Dat is 3
zeer kostbare cultuur en deze bloemen
keurig verpakt in vloeipapier en doozen
de veiling te Aalsmeer. Op deze veiling k
op het oogenblik deze anjers nog per blo
,16 cent en in den winter meermalen 50 lL
Deze gaan alleen naar het buitenland
die
De Westlandsche stoomtram maatscliaPPO
ook de autobussen exploiteert in deze sl
heeft toegezegd voor een uitgebreid verve*'1
zullen zorg dragen.
