INDRUKKEN UIT IERLAND
MUiNITIESMOKKELAARS
Sport in Engeland
PAGINA 3.
Het afscheid van Mgr. Pacelli
-
SSk&i
ff
B
DE STORM IN DE LEAGUE!
EEN VORSTELIJKE CLIENT
DE SMAAK DER LASTGEVERS BRACHT
TOT „VERBETERINGEN"
EEN NIEUW BERLIJNSCH
SCHANDAAL
iti J
fa&V rvv - u jsSi
DE STAD CORK EN HAAR SCHOONHEID
EEN STAD MET STEMMING
(Van onzen correspondent.)
Londen, November 1929.
Cork is een mooiere, maar dan ook een vèèl
mooiere stad dan Dublin. Meer dan dat: 't Is
een buitengewoon mooie stad.
Met zijn honderdduizend inwoners neemt het
in den Ierschen Vrijstaat de tweede plaat3 in
da urbane hiërarchie. Natuurlijk is het, ver
geleken bij Dublin, provinciaal, maar dit
geldt slechts voor het uiterlijk. In werkelijkheid
is het. karakter van Cork in veel hooger mate
metropolitaan dan dat der hoofdstad, want het
is Of maakt althans den indruk te zijn
zuiver-Iersch.
Ik weet niet, of het hedendaagsche Cork zelf
dit wel voldoende op prijs stelt. De stad is
eerzuchtig, zeer trotsch Op de toenemende be-
teekenis harer haven en op de moderniseering
harer centrale staten. Zij ziet met een zeker
dédain op Dublin neer, dat zij beschouwt als
een usurpator, en over welke stad de Corke-
naar met dezelfde neerbuigendheid kan spre
ken als de Barceloniër over Madrid.
De O'Connell bridge te Dublin is een
minderwaardige nabootsing van de Sint
Patrick's bridge x te Cork, zal men u in
laatstgenoemde stad met een stalen gezicht en
oprechte overtuiging vertellen. De waarheid is,
dat Cork, als moderne stad, het aankijken niet
waard is, zeker niet voor iemand, die Dublin
kent. Als oude, historische Iersche stad daaren
tegen is het van eèn zeldzame schoonheid.
Maar de inwoners zijn trotscher op hun zeer
breede St. Patrick-street, met haar groote
winkels, kantoorgebouwen en hotels, dan op
de prachtige, antieke kaden en de tegen de
heuvelen opgebouwde volkswijken.
Ongelijk geven kan ik den Corkers overigens
niet. Vooruitgang is de wet van 't leven, en
wanneer Ierland tevreden blijft neerhurken
bij zijn voor vreemdelingen zoo 'aanlokkelijke
antiquiteiten, inplaats van deze ten offer te
brengen aah de eischen, die de toekomst
om van het heden niet te spreken stelt, dan
schiet het te kort in de plichten, welke een
usurpeerende natie kon verwaarloozen, doch
welke het vrije Ierland dubbel-heilig moeten
zijn.
Maar den belangstellenden vreemdeling zal
Cork moeten vergeven, indien hij zijn liefde
schenkt aan de oude stadsdeelen, gebouwd maar
ook schromelijk verwaarloosd door vroegere
geslachten, en Indien hij het betreurt, dat
Corks ontwikkeling tot een moderne stad on
vermijdelijk leiden zal tot de vernietiging van
veel, dat de kundigste bouwmeesters ons niet
kunnen weergeven.
De schoonheid dief stad is gelegen in haar
stemming. Zij heeft het voordeel van een zeer
schilderachtige ligging aan de rivier de Lee, die
haar met twee armen doorsnijdt, en in een
door hooge heuvelen ingesloten dal. Maar niet
Iedere stad heeft van een schoone ligging ge
bruik weten te maken, en er door den aanleg
harer straten, de groepeering harer torens, en de
lijnen harer daken mede te harmonieeren. Cork,
de Lee, en de heuvelen vorme.n een harmo
nisch geheel, gelijk weinig andere steden.
Wie per boot in deze stad aankomt, en Ier
land nog niet kent, zal van Cork den indruk
krijgen van een oude, vervallen, maar her
levende en krachtig herlevende Italiaan-
sche stad. De „stemming" op de mooie kaden
is Florentijnsch, ofschoon burgerlijke pronk
gebouwen ontbreken en de architectonische
schoonheid van het oude Cork, behalve in
eenige voortreffelijke kerkelijke bouwwerken,
voornamelijk gezocht moet worden in zijn ka
rakteristieke klein-architectuur. Vele huizen
aan de kaden hebben hooge stoepen sterk her
innerend aan die, welke den grachten der Ne-
derlandsche steden zulk een eigenaardig ca
chet verleenen. Deze stoepen dragen er in
hooge mate toe bij, de aan uiterlijke decoratie
meestal zeer arme gevels te verlevendigen, ter
wijl de grillige daklijnen een meer dan vol
doende vergoeding bieden voor het ontbreken
van meer bewuste en opzettelijke architectoni
sche kunst.
De hoekige, bochtige, nauwe straten, welke
op de kaden uitkomen, en waarvan er naar
wij vreezen, vele in de eerstvolgende jaren door
een overigens zeer noodzakelijke verbreeding
ontsierd zullen worden, geven den bezoeker een
Vlij zuiver denkbeeld van het Cork van twee
of drie eeuwen geleden. De z.g. oude stad, welke
tusschen de beide armen der rivier gebouwd
is, vertoqnt trouwens geheel het type van een
voornaam handelscentrum, dat evenwel in
later eeuwen een groot deel van zijn beteeke-
nis ingeboet heeft, 't Is overigens niet zoo heel
lang geleden niet langer dan 'n jaar of
tachtig dat Cork als koopstad boven Belfast
stond, maar juist door de belangrijke plaats,
welke het in het commercieele leven van Ier
land innam, leed het zwaarder onder de troebe
len. welke het land geteisterd hebben, dan
eenige andere stad.
Ofschoon Cork, waar en van welken kant
men het ook aanschouwt, steeds een zeer
mooie en schilderachtige stad is, maakt het
nergens een verrassender indruk dan in die
wijken, welke op en tegen de heuvelen aange
bouwd zijn. Vele straten zijn aangelegd in den
vorm van trappen, en ik heb zelden vuiler en
karakteristieker straten gezien. Maar Ik vrees,
Het bezoek van den Pauselijken
nuntius aan den rijks-
president.
dat wanneer Cork, evenals Dublin, energieke
„commissarissen" mocht krijgen, die aan het
schoonmaken sloegen, er nodh van het karak
teristieke, noch van het mooie, veel zou over
blijven. De vuilheid en het verval zijn zó-ó ver
groeid met de antieke gevels, de stemmige bin-
nenpleintjes en de beschimmelde muren, dat
een schoongemaakt Cork - zoo dat bestaanbaar
is weinig van zijn aantrekkelijkheid zou be
houden. Het zou een operette stad worden, in
plaats van een rasechte, levende stad.
De schoonheid van het oude Cork culmineert
rondom de Shandon Steeple, een eigenaardigen
vierkanten kerktoren, welken de geheele stad
beheerscht, en welke op den top van den heuvel
gebouwd, het middelpunt vormt van een grillig
net van straten, stegen en pleintjes. Van dezen
heuvel af overziet men de uitgestrekte, door
tal van torens bekroonde stad, in haar geheel,
en zóó, in vogelvlucht gezien, vertoont zij
eveneens dat uitheemsche cachet, waarvan men
eerst na een nadere kennismaking met Zee
land gaat begrijpen, dat het niet uitheemsch,
maar inheemsch, want Iersch, is.
Uitheemsch is Dublin, hoe vertrouwelijk het
den bewoner van Engeland ook moge aandoen.
Heeft men als toerist zijn hart opgehaald
aa nhet mooie, oudé, norsige Cork, dan voelt
men zich, uit dankbaarheid voor het genotene,
verplicht, ook een blik te werpen in de toe
komst dier stad.
Deze zal voor een groot deel afhangen van
de toekomst van het land.
Cork heeft industrie: groote Ford-fabrieken
zijn er sinds tal van jaren gevestigd. Maar
alleen als haven kan het een groote toekomst
tegemoet gaan. Meer dan een eeuw geleden
werd tot verbetering der haven besloten, maar
honderd jaren lang zijn de werkzaamheden
verricht geworden met lange onderbrekingen
en eerst in de laatste jaren is de haven in .een
zoodanige positie gekomen, dat zij den groeten
stoomvaartmaatschappijen volkomen bevredi
gende faliciteiten biedt. De Cunard-lijn, de
White Star, de Canadian Pacific en de United
States-lines laten haar booten geregeld in Cork
aanleggen.
Het havenbestuur heeft tal van groote wer
ken ontworpen, waardoor Cork zou kunnen be
antwoorden aan de eischen van een sterk toe
nemend verkeer, en wanneer de overheden
meer steun vonden bij de kooplieden, over wier
apathie men menig klaaglied hoort aanheffen,
dan zou er geen reden zijn om te zeggen, dat
Cork voor zijn modernen vooruitgang meer te
danken heeft aan de fabrieken van den Ameri
kaan Henry Ford, dan aan eenig particulier
burger der stad. Maar al te vaak valt het in
Ierland den reiziger op, dat het steeds weer
vreemdelingen en buitenlandsche ondernemin
gen zijn, die den toestand beheerschen, en ge
durende de eerste drie dagen van ons bezoek
was .die indruk zóó sterk, dat ik mij voort
durend afvroeg, wat de Ieren ^och eigenlijk
met „zelfbestuur" bedoelen.
De beteekenis, die Cork zal krijgen als
Britsche haven, hangt natuurlijk af van de
ontwikkeling van het achterland. Aan een
lunch, ons door den waarnejnenden burgemees
ter aangeboden, werden eenige toasten gehou
den, waarin wij vernamen, dat Cork's betee
kenis gezocht moet worden in zijn verkeer met
Duitschland, Zweden en Frankrijk. Met Enge
land scheen Cork geen maritieme betrekkingen
te onderhouden. In een gids van de haven,
geschreven door den president van het haven
bestuur, zag ik die voorstelling niet ten volle
bevestigd- Er wordt in dezen gids geen melding
gemaakt van één verbinding met een Duitsehe,
Zweedsche of Fransche haven, doch uitsluitend
op geregelde stoomvaartverbindingen met
Londen en andere Britsche havens, benevens
met Amerika.
Dit deed mij nogal vreemd aan, maar wanneer
men eënigen tijd in Ierland vertoeft, went men
hieraan. Het kan evenwel steeds tot verwar
ring aanleiding geven, en het is dan ook niet
té verwonderen, dat er in het buitenland
nogal wat verwarde denkbeelden bestaan met
betrekking tot Ierland.
Kan men anders verwachten, wanneer zelfs
in half-officieele toespraken zulke verwarring
stichtende dingen gezegd en verzwegen wor
den.
DE ZAAK VOOR DEN RECHTER
Te Kiel is Dinsdag een proces begonnen
tegen zeven te Berlijn wonende personen, die
beschuldigd worden van een poging om op on
geoorloofde wijze munitie uit Duitschland uit
te yoeren.
In Juni 192G zouden zes wagons met kisten
worden verzonden, die volgens de declaratie
van de afzenders koperen voorwerpen zouden
bevatten.
Bij een onderzoek bleek echter, dat de kisten
munitie voor geweren bevatten. De zending werd
in beslag genomen. De zending was klaarblij
kelijk bestemd om over Noorwegen naar China
te worden verzonden.
Op voorstel van het O. M. is besloten het
proces met gesloten deuren te voeren, daar er
gevaar bastaat voor de veiligheid van den staat.
TOESPRAKEN VAN Mor PACELLI
EN HINDENBURG.
BERLIJN, 9 December. (W.B.) Rijkspresi
dent von Hindenburg ontving, zooals gemeld,
heden voormiddag den Pauselijken nuntius te
Berlijn, mgr. Pacelli, die zijn terugroepings-
brief overhandigde.
De nuntius was door den dhef van het pro
tocol, graaf Tattenbach, met den auto van den
rijkspresident aan de nuntiatuur afgehaald.
Bij aankomst in den tuin van het presidents
paleis bracht een eerewacht het gebruikelijk
saluut.
Bij de ontvangst waren mede tegenwoordig
het gevolg van den president, de rijksminister
van buitenlandsche zaken Curtius en staatsse
cretaris von Schubert.
De nuntius hield de volgende toespraak.
Na een lang verblijf van felbewogen en voor
kerk en staat belangrijke jaren in Duitschland
is thans voor mij de ure van heengaan gesla
gen.
De wil van mijn verheven souvereln, Z. H.
Paus Pius XI, roept mij terug naar de eeuwige
stad.
Gehoor gevend aan Zijn woord, sta ik hier
voor de laatste maal voor U, Heer rijkspresi
dent, om U plechtig mijn terugroepingsbriéf te
overhandigen en mijn zending te beëindigen.
Bij deze gelegenheid is het mij een dringende
en blijde plicht, U en de Duitsehe rijksregee-
ring mijn diepen dank te betuigen voor de tact-
vplle tegemoetkoming mij, bij mijn werkzaam
heden in de Duitsehe rijkshoofdstad steeds be
toond.
De aangename en steeds op een vereerend
vertrouwen gebaseerde betrekkingen, welke ik
met Uwe Excellentie heb mogen onderhouden,
zullen mij op mijn verderen levensweg steeds
als een blijde herinnering bijblijven.
Toen ik, lange jaren geleden, Voor 't eerst
den voet op Duitschen bodem zette, stond
Europa in het donker teeken van den oorlog.
Heden, nu ik, het bevel van Z. H. volgend, naar
de Tiberstad terugkeer, kan ik het blij bewust
zijn in mij meedragen, dat, ondanks alle be
lemmering en moeilijkheden, de vredesgedachte
bij alle volken meer en meer ingang heeft ge
vonden.
Duitschland mag van dit streven naar de
verwezenlijking van de vredes- en verzoenings
idee thans reeds onmiskenbare en belangrijke
gevolgen ondervinden, en de wereld weet en
erkent, dat deze door vèr-strekkende staat-
manskunst voorberide ontwikkeling der din
gen te danken is aan het wijs beleid van Uwe
Excellentie en aan dat van die anderen, die ten
doode toe voor den vrede werkten, en wier
afwezigheid hier in deze ure ons met oprecht
leedwezen vervult. En ik moge hier, alvorens
to scheiden, nog met gevoelens van rouw ge
denken den overleden rijksminister van bui
tenlandsche zaken, dr. Stresemann.
Van u, hooggeeerde heer Rijkspresident, en
de hooge regeering afscheid nemend, wensclv ik
uit het diepst van mijn hart u en het aan uw
leiding toevertrouwde Duitsehe volk een vrucht
bare vredevolle en door God gezegende toe
komst.
De rijkspresident antwoordde:
„Mijnheer de nuntius.
Ik heb de eer, uit de handen van Uwe Excel
lentie het schrijven in ontvangst te nemen,
waardoor Zijne Heiligheid de Paus u van uw
post als apostolisch nuntius te Berlijn terug
roept om u de hooge waardigheid van het Kar
dinalaat te verleenen.
Het is mij een oprechte behoefte, u te ver
zekeren, met welk een innig leedwezen wij
allen u van hier zien scheiden.
Negen jaar zijn verloopen, sinds mijn Voor
ganger Uwe Excellentie hier als den eersten bij
de rijksregeering geaccrediteerden gezant wel
kom heette. Het was ia den moeilijken tijd, toen
het werk van den wederopbouw en de bemoeiin
gen voor een waren vrede begonnen.
U hebt alle phasen van deze worsteling te
midden van het Duitsehe volk meegemaakt en
dit op zijn moeilijken weg altijd met oprechte
deelneming vergezeld.
Ik gevoel dit bijzonder sterk uit de vriende
lijke woorden, die u de goedheid hadt, tot mij
te richten en tevens uit Uw vriendschappelijk
gedenken van den man, die door een helaas zoo
vroegen dood onlangs uit het ambt van minis
ter van buitenlandsche zaken werd weggeroe
pen.
Wanneer de bereidheid om tot overeenstem
ming te komen, langzamerhand terrein wint,
dan is dit niet op de laatste plaats te danken
aan het onvermoeid werken van uw verheven
souverein, die geen gelegenheid voorbij laat
gaan om van zijn kant tot orde te vermanen.
Maar ook wat Uwe Excellentie gedurende uw
werkzaamheid alhier aan voorbeeldigen vredes-
arbeid gepresteerd hebt, zullen wij niet verge
ten, evenals alles, wat u voor het behoud en
de bevestiging van de vriendschappelijke be
trekkingen tusschen den H. Stoel en Duitsck
land gedaan hebt.
Ik verheug mil er over, uit uwe woorden ge
hoord te hebben, dat u aan uw Berlijnsche
werkzaamheden en uw vrienden alhier gaarne
zult terugdenken. Op dezelfde wijze zullen al
len, die met u in ambtelijke- en gezelscha,ps-
betrekkingen konden komen, met voldoening
terugdenken aan de door wijze zakelijkheid en
rechtvaardigheidszin en goedhartige mensche-
lijkheid gedragen beroepsopvatting, waarmee
u uw noog ambt, ook als deken van het corps
diplomatique, hebt vervuld.
Ik verzoek u, mijn warmste en meest oprech
te wenschen voor het welzijn van Zijne Heilig
heid den Paus en voor uw eigen toekomst te
willen aanvaarden".
BERLIJN, 9 December. (V.D.) Na het bezoek
van den Pauselijken nuntius te Berlijn, Pacelli,
bij rijkspresident von Hindenburg, bracht de
nuntius een afscheidsbezoek bij den Pruisi-
schen minister-president dr. Braun,
De nuntius sprak zijn dank uit voor de ver
trouweiijke samenwerking tusschen den minis
ter-president en hom tijdens zijn ambtsverblijf
te Berlijn en dr. Braun sprak zijn beste wen
schen uit voor de verdere werkzaamheden van
Mar. Pacelli te Rëme.
Mamens de Pruisische regeering werd hem
als aandenken een kostbaar porceleinen kunst
werk geschonken, vervaardigd in de Pruisische
Staat-porceleinfabrieken, voorstellende de St.
Hedwig-basiliek.
HET WATER IN DE THEEMBVALLEI RIJST IEDEREN DAG, zoodat het geïsoleerde gedeelte nog maar steeds toeneemt; hoe
het verkeer langs de oevers van de rivier plaats vindt. Voedselvoorziening maakt het wel noodig, het water aldus te
trotseeren
De val der majesteiten.
OPMARSCH VAN CHELSEA
(Van een medewerker).
TERWIJ Ij HET WATER AAN DE OEVERS VAN DE THEEMS iederen dag stijgt, maat;
de voedselvoorziening het noodig er toch op vut te trekken; een ondernemend koopman
levert zijn waren af aan een klant ln een bootje.
BERLIJN, 9 December. (W.B.) De rijks
president gaf heden ter eere van den scheiden
den Pauselijken nuntius, mgr. Pacelli, een
dejeuner, waaraan o.a. deelnamen: de rijks
kanselier, de minister van buitenlandsche za
ken, dr. Curtius, dr. Wirth. dr. Schaetzl, von
üuerard en dr. Stegerwald, .voorts de Pruisi-
s^.e minister-president, staats-minister dr.
3eckef, de staatssecretarissen v. Schubert en
Ptinder, mgr. dr. Schreiber. de Fransche
„■ezant de Margerle, de Spaansche gezant dr.
Èspinosa de los Montert».
ar,
Het waarschuwingssein „Weest op Uw hoede"
werd op het einde der vorige week herhaalde
lijk uitgezonden, Weest op Uw hoede: storm
op komst! Wél werden die woorden waarheid.
Want orkanen loeiden en gierden, cyclonen
teisterden Brittanje's kusten, wervelwinden
wiefpen woudreuzen -ter aarde. De storm hield
huis in Engeland als in geen ander land.
En toen Zaterdagmiddag het warnet van
lijnen, gespannen over het Vereenigd JConink-
rijk, al sidderende namen seinde, én cijfers, van
de voetbalvelden naar de harten der steden,
toen bleek alrasidat ook in de .eague de storm
had gewoed in alle hevigheid en dat er woud
reuzen waren gesneuveld in den orkaan.
Immers reeds maanden leidde Manchester
City de eerste divisie, en het stond er rotsvast,
ongerept, en het hau week-in week-uit stormen
getrotseerd. Twaalf Zaterdagen achtereen wist
het stand te houden. Maar de dertiende dag
staat niet voor niets genoteerd ris een datum
waarop Fortuna ons nimmer ter hulpe snelt!
En juist op dien dertienden dag ,werd het
elftal- van de City gebeukt en gekraakt als
was het een notedop op de Noordzee, speelbal
der elementen.
Aan Birmingham komt de èer toe dezen val
te hebben veroorzaakt. Maar het dient terstond
gezegd: De City was nimmer het Manchester
City dat in twaalf achtereenvolgende matches
ds vaan hoog te houden wist. Er haperde iets
in alle linies. En de mannen faalden reeds in
den aanvang te profiteeren van een cadeautje
van den Birmingham-captain, die hoewel win
naar van den toss, niettemin de City de eer
gunds met den wjnd in den rug te starten.
Toen Manchester van deze gift geen gebruik
maakte door het scoren van een stuk of wat
goals, was het glashelder dat bij het wisselen
van grondgebied het lot der leiders bezegeld
zou zijn. Een veronderstelling uit uitkwam,
zou zijn. Een veronderstelling die uitkwam.
Het was geen hartverheffend voethal. De tor
nado was daaraan niet onschuldig, terwijl
bovendien de spetters kletterden in overvloed
zoodat een aanwezigheid op St. Andrews nu
niet direct behoprde tQt de feestelijkheden. Er
hadden dan ook maar een goede 10.000 man
hun huis en have verlaten ett na afloop was hun
ecniga satisfactie dat het thuis-team gewonnen
had en dat aldus een ongeslagen reeks gebro
ken was. Drie-nul was de uitslag, doof welke
deze ondergang werd bewerkstelligd.
Maar er gebeurde méér in de League. Want
was Manchester City niet Week aan week
achtervolgd door het schaduw-spook van Shef
field Wednesday, kampioenen van het vorig
jaar, die eveneens zege op zege behaalden en
slechts het moment verbeidden dat de leiders
zouden struikelen, om op hetzelfde moment
bezit te nemen van de eere-positie? Doch Ziet,
de typhoon in deze regionen was volledig en zij
bewerkte den val der beide majesteiten gelijk
tijdig, want de Wednesday werd geteisterd in
Middlesbrough en ging daar roemloos ten
onder met viereen, zoodat de onderlinge
afstand gelijk bleef.
Ook in dit laatste treffen was de storm een
handicap voor beide partijen. En de orkaan
gierde dusdanig dat de partij, welke er tegenin
moest spelen, eigenlijk nog beter af was dan
die de vlagen in den rug had, omdat eenig
dragelijk samenspel dan vrijwel uitgesloten
bleek. Immers elke zachte center tusschen de
voorwaartsen onderling woei d<yi eenvoudig naar
de vijandelijke goal waar dan altijd wel een
stel backs trapklaar stonden om het leder te
onderscheppen. Middlesbrough had tegen wind
in dan ook direct met 2—0 dé leiding, toen
Allen met veel moeite pas het eerste tegenpunt
voor de Wednesday te voorschijn tooverde. Doch
nog voor de rust werd de thuisclub door Cam-
sell vrijwel veilig gesteld en direct na de pauze
deed Webster met een vierde doelpunt meteen
do deur dicht. En de elf Wednesday-boys zagen
een geschikte gelegenheid om de plaats in te
nemen, waar ze het vorig jaar zoo triomphan-
telijk eindigden, langs hunne neuzen voorbij
gaan. Hetgeen ais volgt blijkt:
gesp. gew. gel. verl. doelp. pnt.
Manchester City 17 10 4 3 4328 24
Sheffield Wedn. 17 10 3 4 40—23 23
Aston Villa 18 10 3 5 39—21 23
Derby County 18 9 4 5 3229 22
Dat onder meer-genoemdé atmosferische
condities de liefhebberij om naar voetbal-
matches te gaan kijken niet groot was, blijkt
overigens wel uit diverse publiek-cijfers. Zoo
trok de wedstrijd Manchester United-Bolton,
Wand. nauwelijks 5000 menschen en Hudders-
field genoot de aanwezigheid van slechts 8000
man. West Ham kon meer tevreden zijn, omdat ze
Sunderland op bezoek had en een wedstrijd
legen de hekkesluiters geeft altijd de veron
derstelling van een grimmigen strijd, een soort
„noblo game of self-defence". Op Upton Park
tieten zich derhalve een 25 mille menschen
zoowat wegtoehten en door Pluvius bespren
kelen, hoewel ze nog niet eens het genoegen
smaakten do thuis-zege te kunnen bejuichen.
Want met heel veel moeite bereikte West Ham
een gelijk spel, wat aan Sunderland het ver
lichte gevoel gaf van staart-club-af te zijn, mede
omdat Grimsby tegen Everton verloor en daar
mee meteen op de laatste plaats belandde. En
het schijnt niet geheel onmogelijk dat Grimsby,
hetwelk het vorige jaar min of meer ten koste
van Chelsea's kansen promoveerde de lezer
herinnert zich die race neg wel straks
aan het einde van dat jaar met datzelfde
Chelsea van klasse mag verwisselen. De ge
dachte alleen geeft me reeds vreugde
Overigens gebeurde er niet veel bijzonders.
Sheffield UnArsenal werd uitgesteld, zoo
dat de „All Star Linie" met den besten wil van
de wereld aan haar besteede centen niet pro
ductief kon maken. Twee candidaten voor de
gradatie, Newcastle en Manchester United
speelden beiden gelijk en hielden dus deze
week de hoofden letterlijk en figuurlijk
boven water. Om een beetje bij deze meteorolo
gische terminologie te blijven: het ging Black
burn Rovers voor den wind. Zij hadden Leeds
United op- bezoek, maar Leeds, eens onbedreig
de leider, werd voor de zooveelste maal in suc
cessie geslagen en is nu, wat de suprematie be
treft, voorloopig „out of the picture". Om dien
aangaande eens 'n afgezaagde, maar niettemin
blijkbaar nog steeds gewilde opmerking te ma
ken, zou ik, möt Breero, willen zeggen ,,'t Kan
verkeeren
Die vergat te betalen
Dames en heeren, nu komen we aan het
hoofdpunt van het programma, de clou van
dezen avond, den zegetocht *van Chelsea Al
hoewel het onderwerp al zoo oud is als de weg
naar Kralingen, weet ik toch zeker dat de ge
regelde lezers van deze artikelen in hun bin
nenste een klein hoekje hebben ingeruimd voor
deze gevierde en alom beminde vereeniging,
waaraan ik nu eenmaal mijn heele hart, heb
ben en houwen heb verpand. Deze lezers volg
den dan ook reeds sinds jaar en dag de evolu
ties op het slappe koord in volle interesse.
Dit seizoen echter heb ik me geruimen tijd
moeten onthouden van hoera-verhalen. Toen
kwam echter de opmarsch. Van Bradford be
gon de victorie. Daar zegevierde Chelsea zeven
dagen geleden. Die opmarsch naar boven had
ik U van te voren aangekondigd eiT is niet ach
terwege gebleven. In vorige jaren begon Chel
sea de zege-serie op een verkeerd psycholo
gisch moment: van don aanvang af. Om tegen
het einde moe, uitgeput, anderen langs zich te
zien gaan. Nam Nurmi echter ooit in een race
direct deu kop Neen Welnu, Chelsea blijkt
in de laatste jaren veel geleerd en niets verge
ten te hebben en koos voor de finale spurt een
ander moment uit. Maar thans, nu de helft,
van het seizoen nadert, worden alle hens aan
dek gebracht. Vier weken geleden waren ze
negen plaatsen van den top af. Drie weken te
rug zeven plaatsen. Twee weken terug zes
plaatsen. De vorige week schreef ik trotsch
Vijf plaatsen van den top. Vandaag op den dag
staan ze vier, ergo drie plaatsen van de spits
De opmarsch is begonnen De opmarsch zal
worden voortgezet
Swansea Town was het laatste slachtoffer. De
zege was mager: één-—nul. Maar meer dan vol
doende. Volgende w.eek zal nummer zes uit
rij, Cardiff City de eer hebben Chelsea te ont
vangen. Eenige vrees zal ik me niet ontvein
zen. Maar veel vertrouwen domineert, niette
min. En daarna verlang ik naar de naderende
feestdagen, wanneer het Chelsea gegeven is
tweemaal achtereen de leiders Blackpool te be
strijden. Het is een smachtend verlangen
Met groote vpldoening zij het mij vergund U
onderstaand den stand van zaken te doen we
ten
gesp. gew. gel. verl. doelp. pnt.
Titiaan, de beroemde Venetiaansche schilder,
had oor Philips II van Spanje eenige schilder
stukken gemaakt. Zijne Majesteit was echter
niet vlug met betalen, maar Titiaan had voor
dergelijke klanten een schema van een brief,
dat liij min of meer gewijzigd placht te gebrul-
ken en hij schreef den Spaanschen Koning datt
ook Ihet volgende:
TITIAAN AAN PHILIPS II
Inultlsslmo e Potentisstmo Re,
Zeven maanden zijn verloopen, sedert ik Uwe
Majesteit de schilderijen zond, die U mij be
stelde en daar ik geen bericht heb gekregen
van hun aankomst, zou ik zeer dankbaar zijn
te vernemen, of ze naar Uw genoegen waren,
daar Ingeval ze niet mochten behagen aan het
uitstekend oordeel van Uwe Majesteit, ik z®
over zou schilderen en de gemaakte fouten
zou verbeteren; mochten ze evenwel naar het
genoegen van Uwe Majesteit zijn, dan zou mij
dit aanmoedigen om „De fabel van Jupiter en
Europa" en „De Geschiedenis van Christus in
den Hof" af te maken en op deze wijze iets tot
stand brengen, dat niet onwaardig is voor zulk
een groot koning.
De brieven, die ik van Uwe Majesteit mocht
ontvangen in betrekking tot het geld, dat mij
te Genua zou worden uitbetaald, hebben geen
resultaat gehad; bet schijnt, dat hij, die de
meest machtige en trotsche zijner vijanden kan
overwinnen, niet in staat is, zich te doen g°"
hoorzamdn door zijn ministers en ik Weet geett
middel om te hopen, dat ik nog ooit het bedrag
zal krijgen, dat Uwe Majesteit mij zoo goed
gunstig heeft toegedacht. Het is daarom, dat ik
li wo Majesteit nederig verzoek de koppig®
onbeschaamdheid dezer ondergeschikten t«
straffen...,"
In een volgenden brief, die een jaar later
weer geschreven werd aan Philips II, dankte
hij Zijne Majesteit „nogmaals voor de 2000
rtcudi. waarvan de betaling drie jaar geleden t®
Genua was bevolen, ofschoon aan Uwe edeim°®"
dige bedoeling niet werd voldaan",
ln Augustus van hetzelfde jaar berichtte
Titiaan tenslotte, dat hij het geld in Genua had
ontvangen, maar dat hij 200 ducaten te weinig
kreeg, omdat „het niet was bepaald, dat ik i®
goud voldaan zou worden, maar Uwe Maje
steit wil deze zaak ongetwijfeld in orde maken
Bijna 15 jaar later, toen Titiaan 99 jaar oud
was, 6 maanden voor zijn dood, vroeg hij oog
steeds om dat geld.
Het merkwaardige uit den eersten brief i®»
dat hieruit blijkt, de bereidwilligheid van d®
oude meesters om hun werk te „verbeteren
naaf den smaak van hun lastgevers.
Blackpool
17
14
0
3
53—30
28
Oldham Athletic
17
11
3
3
38—21
23
Bradford
18
10
3
5
33—32
23
Chelsea
17
9
4
4
31—20
22
Wolverkampton
19
9
4
6
38—33
22
Ziet gij het perspectief Ik wel
BERLIJN, 10 December. (V. D.) Tegen de®
gemeentelijken hoofdingenieur Wilhelm Mo®1*
lerke 1b. onder beschuldiging van verduistering»
in dienstbetrekking gepleegd, en gepaard g®a®"
do met valschheid in geschrifte, een vooi onder
zoek aanhangig gemaakt. Tegelijkertijd wer
M. hedenochtend vroeg, wegens gevaar voo
ontvluchting gearresteerd.
Hij wordt beschuldigd van verduistering r®"
47.000 mark 'aan stedelijke gelden, welke hij
ambtenaar onder zich had.
9 9
i,..
R'-i-. v j|
■X-Vs-:;a---:A,
ONDER DE TALRIJKE ARMEN il: die lederen nacht
op straat rondzwerven i.i Parijs, I vitidt zieh re - Imatig een oud
manetje, Yves Chok. Het verhaal gaat, dat hij millionnair zou zijn,
en dus slachtoffer van een ander kwaad dan armoede. De vermeende
rijkaard warmt zich ia de warme lucht, die uit 'n ventilator komt
