CASTEL GANDOLFO EU DE VILLA BARBERINI.
DE ZOMERRESIDENTIE VAN Z. H. DEN PAUS.
m
urbanus vin.
rsMhébés
BLIJFT ART. 14 VAN HET
VERDRAG VAN LATERANEN
EEN DOODE LETTER
CASTEL GANDOLFO
EN PAUS
Wilt ge u een poon ontslaan van
's levens knellende zorgen.
Kom naar Gandolfo's brucht.
blauwen spiegel spreidt.
Kom naar Ganddolfo's brucht
(Naar de verzen van Maffeo Bar
berini, later Paus Urbanns VIII)
Vacantia
De een is van meening, dat zijn vacantie
hem voor een paar dagen en weken IDs maakt
van al de zorgen en vermoeienissen, die achter
hem liggen; de een slaakt een zucht van ver
lichting, wanneer zijd rustuur slaat in het jaar
vol alledaagsche beslommeringen, omdat hij
een dikke punt, of een triumfantelijk uitroep-
teeken plaatst achter het verteden.
De ander zal van de vacantie eerder verwach
ten, dat hem nieuwe kracht en frissche lust
en versche moed voor de toekomst geworden;
de ander ziet vooruit in den tijd, die achter de
sluizen van onbezorgdheid, weldadige luiheid,
en sereens rust woelt en kolkt
Moeten wij vaak om het wezen van een
belangrijk verschijnsel en een gewichtig vraag
stuk te benaderen, de quintessens van twee
uitspraken combineeren, die van een totaal ver
schillend standpunt getuigen, dan mogen wij
dat is de vacantie er niet belangrijk genoeg
voor ook hier doen.
En dan wordt de vacantie zóó gekneld
tusschen den tijd, die voor ons en den tijd, die
achter ons ligt, dan wordt de vacantie, poos
van herleving, bezinning en bezieling zoo
genepen, tusscben verleden en toekomst, dat
het vluchtige nu, 't ondeelbare heden uitvalt,
of zich oplost.
Tusschen den voltooid verleden en den toe
komenden tijd tooveren wij ons een wondere
periode, waarin wij de wenschende wijs, die
overigens het heden beheerscht, reëel maken.
In de vacantie beleven wij de paradox: den
„tegenwoordigen tijd" van den „optatief". En
daarmede komt er een brok Paradijs uit den
hemel gevallen; daarmee verliezen wolken
luchten, plasregens en stekende zonnehitte
hun plaagzuchtig karakter; de vacantie weet
op deze manier het heden te transponeeren tot
zulk een hoogte, waarop het voor iemand van
zelf spreken gaat, dat hij zijn toevlucht eens
neemt in een abdij en een retraitehuis.
Een goede vacantie is zulk 'n wonderdadige
tijd, dat zij ons den Hemel, of voor wie het
anders denken, het Nirwana dichterbij brengt,
hetzij in een volkstuintje, amper een kwartier
buiten de obsedeerende bedreiging van de
nieuwste huizenblokken, hetzij in een huisje
van wat latten en wat zeildoek aan het strand,
hetzij in de kampeertent of in de luxueuse
appartementen van een Kurhaus en 'n „Palace-
hotel", hetzij in een vorstelijk landhuis bij
Engadin, of in 'n optrekje op de hei
Een vacantie wordt iemand het meeste be
nijd, maar tevens het minste misgund. Het is
een groot zedelijk goed, dat, voor iemand die
het goed weet te genieten, nauwelijks met
zware stoffelijke ketenen gebonden ligt aan
die realiteit, die het verhindert de vlucht naar
de sfeer der illusies cn idealen te nemen.
Den arbeider wordt de vacantie gegund, den
eerzamen werkman, en hem zoo hartelijk en
royaal, dat hij vergeten kan, hoe hij voor die
Hoven: Een zijpoort, toegang gevende tot het park der
villa Barberini. Onder: Interieur van Castel Gandolfo,
de Pauselijke troonzaal met de nog door Paus Pius IX
gebruikte troonzetel.
De schrijftafel van Pius IX in de werkka
mer van Castel Gandolfo.
weldaad heeft moeten strijden; hem, die over
veler belangen en over veler wel geplaatst is
wordt zijn vacantie van harte gegund, en
waarom zouden wy de maatschappelijke ladder
zoo langzaam opklimmen? waarom grijpen wij
nu eindelijk niet raak en vast het doel hoe
wordt den Heiligen Vader, Z. H. den Paus, hem,
die gesteld is over het zielenheil van blank
en zwart, van geel en rood, hem, die een ver
antwoordelijkheid draagt, zwaar als geen
ander, hem, die vroeger, vóór Hij het Stede
houderschap van Christus Kerk bekleedde, wist
en toonde, hoe Hij een vacantie waardeerde en
noodzakelijk oordeelde door haar door te bren
gen in de meest indrukwekkende getuigenis
van Gods grootheid en des Scheppers almacht
de bergen hoe wordt Hem op de aller-voor-
naamste plaats een wijle rust gewenscht, opdat
hij den looden last der dagen van zich afzette.
Heel onze inleiding op ons onderwerp is
slechts een parafrase geweest van dat oord,
waar de Paus zijn vacantie door zal brengen:
Castel Gandolfo, recht en statig, hoog boven
de rotsen van het Lago di Albano, een plaats
„waar een tweeduizendjarig verleden krachtig
leeft, en waar het heden dood is", waar het
dus den Heiligen Vader makkelijk moet vallen,
om zich te bezinnen op de duistere toekomst en
zich te bezielen in die afzondering tezamen met
Hem, Wiens Plaats hij op deze wereld inneemt.
Artikel 14 van het Concordaat, in 1929
gesloten tusschen Italië en den H. Stoel, het
verdrag van Lateranen, dat de Christenheid
zoo zeer met vertrouwen en dankbaarheid ver
vulde, wijst nadrukkelijk de historische zomer
residentie der Pausen aan het Vaticaan toe.
De berichten, eenige maanden geleden, ver
rieden klaarblijkelijk, dat Paus Pius het voor
nemen had, om zich, wanneer de hitte te Rome
haast ondraaglijk wordt, eenigen tijd in de
Albaansche bergen terug te trekken. Werd er
immers niet met koortsachtigen ijver aan de
restauratie van het oude kasteel gewerkt; wer
den de gebouwen: Castel Gandolfo zelf en de
Villa Barberini met de kleinere villa Civo niet
onderling verbonden, en had de Paus immers
geen breeds strook gronds aangekocht om dit
zomerverblijf afdoende tegen opdringerige en
storende nieuwsgierigheid van de buitenwereld
te isoleeren
De Albaansche bergbewoners zijn er vast van
overtuigd geweest, dat Pius XI na den roem
rijken Pius IX, die 't laatst Castel Gandolvo
bewoonde, er weer zijn intrek zou nemen, dat
er wederom een geleerde en heilige Pontifex
Maximus zou gaan tronen boven op hun ruige,
beminde bergen, dat er weer een Paus Zijn
blikken zou laten weiden over het mysterieuse
Albaansche meer.
De ontwikkeling der gebeurtenissen tusschen
den H. Stoel en het Quirinaal laten niet toe,
dat men het bericht verwacht: De H. Vader is
naar Castel Gandolfo afgereisd. En toch, alwie
zich een oogenblik de figuur en de persoonlijk
heid van Paus Pius voor oogen stelt, zal het,
gezien 's Pausen Impulsleven aard. Zijn wils
kracht, gestaald in wijs beraad en vroed wik
ken en wegen, niet vreemd voorkomen, wanneer
wij straks tóch zullen vernemen, dat de op
volger van Sint Petrus, en ook de opvolger
van Urbanus VIII zich voor eenige weken heeft
teruggetrokken op Castel Gandolfo.
Dat schoone oord, waaraan dit jaar nog zoo
ijverig gewerkt is, dat evident de aandacht
van den Paus heeft gehad, ondanks alle
moeiten en zorgen, dat staat mét jammer ge
noeg vele andere, betreurenswaardige dingen
uit 's Pausen omgeving, in het brandpunt der
actualiteit.
Wat zal de Paus doen? Op
vacamtie gaan? Zoo ja, waar
heen ven-huist Hij dan voor
'n korte poos, wanneer Hij
naar Cassed Gandolfo reist en
de Villa Barberini; en wie
mag de schepper geweest zijn
van zulk een rusthuis!
Zooals wij nee-ds poogden
te suggereeren, ligt 's Pausen
zomerresidentie hoog boven
heit blauwe water, hoog onder
den blauwen hemel. Nauwe
lijks een uur van Rome ver
wijderd, ten Zuid-Westen van
de Eeuwige Stad, verheffen
zich eenige honderden me
ters lang de rotsen van een
ouden krater. Een hooge
brug, die de dorpstraat over
welft, verbindt twee van
deze p-lateaux, waarvan het
eene het Castel Gandolfo, het
andeTe de Villa Barberini
torscht.
Hier speelt de natuur met
haar tooverstaf. De trotsche
gebouwen staan verscholen
tusschen sterkriekende pijn-
bootmen, terwijl de stilte der
hoogte nog indrukwekkender
wordt door de befaamde
steeneiken, die op den wind
het melodieuss lied der verre historie schij
nen gezongen te hebben in het ruischen van
het dichte, bonte loover. En van den eenen
tuin naar het andere park loopen donkerbe
schaduwde paden, die zloh in de vreemdsoor-
tigste bochten wringen.
Pieter Schenk, een Nederlandsch plaatsnij
der, die in 1715 te Amsterdam op 54-jarigen
leeftijd stierf, heeft het Oastel Gandolfo in een
gravure beschreven, een beschrijving die wat
dor aandoet om de juistheid, waarmee de topo
grafische ligging uitgewerkt is, maar die des-
w-orden, daar een uur ver de Sint Pieter, een
uur ver van het Quirinaal.
Reeds als kardinaal Maffeo Barberini bracht
Urbanus VIII naar Romeinsch gebruik de on
vergelijkelijk mooie Italiaansche herfstdagen
in het Albaansche gebergte door, waar de lichte
helderheid van de lucht, de bonte pracht van
het gebladerte en vooral het gloeiende avond
rood zijn bewondering opwekten.
Niet alleen echter de natuur bekoorde aldaar
den toekomstlgen Paus, hij droeg de tiaar
van 1623 tot 1644 maar de sfeer van de oer
oude klassieke sagen moest den geleerden, voor
namen man, gesproten uit een oud-Italiaansch
geslacht van handelslieden, evenzeer boeien.
Natuurlijk slaan wij, zoodra wij een ampel
woord over den Stichter van Castel Gand-olf
wijden, Ludwig von Pastor's Gesohichte der
Pabste op, waarbij evenwel, en dit wordt dan
ook de reden, dat wij den söhrjjnwerper weer
eens wat lang op deze historische figuur laten
rusten meermalen 'n treffende gelijkenis op
valt tusschen hem, die stond voor de Katho
lieke restauratie, de godsdienstoorlogen en de
rivaliteit der politieke machten in de eerste
helft van de 17e eeuw, een man, die te maken
had met een Richelieu en 'n Gustaaf Adolf,
een Paus, die zich bijzondere zorgen moest
maken om den Kerkelijken Staat, en dat deed
nochtans zoo, dat hij de wereldlijke macht, ver
onder de geestelijke macht achtte, een Paus,
die in 1632 den nuntius van Weenen door den
staatssecretaris liet weten, dat het er weinig
aan toe doet, of de oorlog op religieuse of op
politieke gronden ontstaat; maar dat het van
belang ls, of het Katholieke geloof in gevaar
is, een treffende gelijkenis tusschen dezen
Urbanus VIII, en dien anderen Stedehouder:
Pius, die leeft voor de Katholieke restauratie
tegenover fascisme en bolschewisme, die staat
tusschen de ontwrichting van werelddeelen, die
te maken heeft met Hoover, Mussolini en Sta
lin, een Paus, die zich ook wederom zorgen
moet maken om zijn Vaticaanschen Staat..
Hoe laten wij ons echter verleiden om deze
beide Pausen aanstonds met elkander in het
groote te vergelijken; wij zijn pas aan het
typisch kleine toe.
Kardinaal Barberini dan zocht leder jaar
trouw de Albaansche bergen op, niet zoozeer,
omdat hij in vergelijking met Paus Pius al
pinist genoemd mag worden, maar wel een
De voorgevel van het Pauselijk buitenverblijf Castel Gandolfo.
ondanks toch genoeg vertolkt van de grootsche
natuur, die het kasteel omringt.
Staande op de tinnen van de burcht of van
de villa staat men verstomd over zulk een
weelde van vergezicht: Noord-Westelijk zijn de
grilligheid en de majesteit van het Albaansche
gebergte te volgen; men ziet neer op Cicero's
TuscTilanuni, en over de welige Romeins-che
Campagne; in de wijde verte slaat de zon zijn
roodkoperen gloed om den koepel van de Sint
Pieter; 's nachts blakert Rome's lichtschijn
den Italiaanschen hemel, terwijl de einder
wordt afgesloten met de Tyrrheensche zee,
waarop ver en geruischloos een mailboot traag
langs den horizon schuift, en door de blauwe
omtrekken van het Abruzzengebergte. En be
neden aan den voet in het doodgebrande kra
terbekken ligt strak en effen het dlep-blauwe
water van het Lago di Albano, aan de over
zijde beheerscht door den kegel van de „Monte
Cavo", de resten van een oud-Latijnsche tem
pelruime en dichte wouden van kastanjes.
Het landschap ligt er klaterend van kleur,
overstroomd met rood goud licht op den hellen
dag; maar 's nachts wordt het hier een ge
droomd wonderpaleis, wanneer de maan haar
zilveren licht en witte sln'iers neerspreidt over
het donkergroen van boomen en het diepe
blauw van water. Overdag ligt de klove tus
schen Rome's triumfeerende wereldstad, hoofd
stad van bet Christenrijk en hoofdstad van
Italië, de klove tusschen de Heilige Stad en
de herinnering aan Latiums oertijd stil en
bont en bloot open voor het oog, dat weidt
over evenvele eeuwen als kleuren; maar
s nacht is het of de geesten van zoovee1
eeuwen, van zooveel helden en hedligen, levend
Het dorp Castel Gandolfo, gezien vanaf de
oevers van het Albaansche meer. Het Pauselijk buitenverblijf en de beide parken
liggen links van het dorp.
graag wandelaar. Het wandelen maakte een
belangrijk programmapunt voor hem uit.
Gelijk dat van onzen Paus bekend is, stond bij
zeer vroegtijdig, heel vaak bij zonsopgang al op;
na 't brevier gelezen te hebben, las hij de H.
Mis, waarna hij heel den morgen aan zijn
plichten van staat, aan conferenties en aan
audiënties wijdde. De namiddag diende dan tot
ontspanning; na tafel genoot hij een siesta of
onderhield hij zich met zijn familie, die hij in
zijn naast omgeving wist, en waarvan er meer
dere leden ln hooge kerkelijke functies waren
geplaatst; graag luisterde hij ook naar het de-
clameeren of voordragen zijner eigen verzen
onder muziekbegeleiding. In den namiddag dan
ging hij wandelen, of rijden, urenlang in de
tuinen van Quirinaal of Vaticaan. Zijn disch
was zoo eenvoudig en sober mogelijk; 's mid
dags nam hij nraar heel weinig tot zich, omdat
de hoofdmaaltijd 's avonds plaats had. En
's nachts wenschte hij de grootste stilte; men
vindt zelfs vermeld, dat hij de vogels ln den
tuin Het dooden, omdat zij hem stoorden.
In weerwil van deze laatste aneedotisehe bij
zonderheid, trok hij toch telkenjare, in Mei
en in October als kardinaal al veertien dagen
ongeveer naar het gebergte rondom het Al
baansche meer.
Hij nam dan zijn introk in een villa, eigen
dom van Monsignore Visconti, dat aan het
begin van het dorpje Gandolfo, waarop de
Camera Apostolica in 1596 de hand had gelegd,
en dat pal aan den oever van het meer lag.
Als Paus kocht hij deze villa, en terwijl hij
in andere jaren nog wel eens elders huisves
ting vond, de eerste jaren van zijn pontifi
caat genoot Urbanus gastvrijheid ln de villa
Mond ra gone van kardinaal Borghese wij
vermelden deze bijkomstigheden om den lezer
eenige welklinkende namen uit deze periode
der kerkgeschiedenis in het geheugen terug
te roepen betrok hij toch in 1626 voorgoed
tweemaal 's jaars Castel Gandolfo. Tijdens zijn
verblijf doorkruiste de Paus links en rechts de
omgeving, waar hij nu hier, dan daar 's mor
gens de H. Mis opdroeg. Dat dit ook hier even
als te Rome over het algemeen in de namid
daguren gebeurde, moge volgen uit het feit,
dat de zaken van Kerk en Staat geenszins wer
den stopgezet, want ooi tijdens deze vacanties
werden de gezanten en andere bijzondere hoog-
waardigheidsbekleeders ontvangen.
De villa van Visconti werd dan tot een
paleis omgebouwd, een paleis, als een burcht,
omgeven door een solleden ringmuur. Deze
algeheele hernieuwing was in het jaar 1629
voltooid. Tegelijkertijd werd er een nieuwe
weg naar het Castel Gandolfo aangelegd.
Het plan voor het overigens sobere, eenvou
dige, ja zelfs nuchtere en zwaarmoedige bouw
werk was ontworpen door Carlo Maderno, en
werd uitgevoerd door Bartolomeo Breccioli,
die bijgestaan werd door mannen van naam
als een Domanico Castello en een Do
ren zo Bernini.
Dat Kardinaal Barberini veel van
d-eze plaats hield, blijkt aan de uit-
noodiging, die hij zijn vriend en
vertrouweling Lorenzo Magalotti in
dichtvorm deed toekomen, waarvan
dan ook eenige regels bij den aanhef
van. dit artikel werden geplaatst:
„Zie", zoo luiden een paar andere
verzen, in proza weergegeven, „zie
hier wordit de bodem al vochtiger,
hier zucht al een koeler windje over
de zengende hitte; en de zomer
maakt zich gereed tot een overhaas
ten aftocht. Liefelijk LoSkt het land,
en de vrijere lucht van het heuvel
landschap. Hier verkwik t.k mij; hier
verwijl ik zoo graag, waar mijn blik
ken ver zweven als in vogelvlucht
over heuvelen en dalen. Hier her
vindt het lichaam zijn krachten; hier
blijft mij de ouderdom verre, waar
de weldadige stiilite mijn bedrijvige^
geest kalmeert. Wilt gij, Magalotto„ u
ook ontslaan van kwellende zorgen,
kom dan waar het Albaansche meer
zijn blauwen spiegel spreidt, Lom
naar Gandolfo's burcht, naar den
burcht van liet Julische Alba, waar
een eenvoudig huis welkome gasten
opneemt".
En dat Paus Urbanus tevreden was -
over zijn stichting, blijkt uit de vele
gasten, waarmede hij ziclh op Castel Gandolfio
omringde. Hieronder waren vele dichters en
kunstenaars. De dichters op hun beurt bezon
gen dit gastvrije zomerverblijf, en niemand
minder dan Claude Lorraine schilderde dit
paleis, op Urbaan's bestelling
Tot aan 1870 is Castel Gandolfo bij vele Pau
sen geliefd geweest, en waar het vele herin
neringen bevat aan Paus Pius IX, die het 't
laatst bewoonde, verraadt het ook, dat deze
laatste Paus in genegenheid voor de zomerre
sidentie bij den stichter niet achterbleef.
Na 1870 bleef het slot ter beschikking van
het Vaticaan; evenwel niet als eigendom. Het
Vaticaan verhuurde het aan een familie, die
echter niet kon verhinderen, dat het kasteel
en het park er spoedig verwaarloosd en ver
armd uitzagen, totdat Paus Plus XI, volgens
de berichten, kosten noch moeiten spaarde, om
het wederom tot een yaardig en gerieflijk ver
blijf in te richten.
Momenteel kunnen wij slechts hopen, dat
het doel van deze kostbare en deskundige res
tauratie ook bereikt worde, en dat deze roem
rijk regeerende Paus den weg naar Gandolfo
in vrede moge inslaan
Hoewel van Paus Urbanus verzekerd wordt,
dat hij zich vrij hield van nepotisme, is de
verhouding tot zijn naaste familie niet te ver
gelijken met toestanden uit den huidigen tijd.
omdat deze momenteel nauwelijks meer hé-
staan. Hoe weinig immers vernemen wij thans
van de familie der Pausen.
Vroeger, en vooral ln de 16e en 17e eeuw,
en ook hij Paus Urbanus, was dat anders. Het
zon ons te ver voeren, om de familierelaties van
dien Paus met de machtige Barberini's in den
breede te beschrijven. De Paus had twee broers,
de een, Antonio, was Capucijn, de ander, Carlo,
had drie zonen, Francesco, Taddeo en Antoïlio,
die allen een onberispelijk leven leidden. Broe
der Carlo, die vroeger bankbeambte was ge
weest, kreeg een hooge post en werd benoemd
tot „generaal der Kerk", zonder nochtans veel
invloed te kunnen uitoefenen, wat het karakter
van Urbanus in geen geval duldde. Neef Fran
cesco werd reeds in Augustus 1623 prelaat en
medelid van de Consulta, terwijl hij drie maan
den later het purper ontving, op nauwelijks
26-jarigen leeftijd.
Antonio, de derde zoon van Carlo, maakte
eveneens 'n schitterende carrière en werd in
1627 tot kardinaal verheven. Urbanus kon de
smeekbeden zijner familie niet weigeren, hoe
wel van den anderen kant ook Antonio deze
waardigheid om zijn deugd en reinheid van ze
den ten volle verdiende; van zijn inkomen, dat
in 1630 8000 scudi bedroeg, piaakte hij een uit
muntend gebruik. Hij stichtte niet alleen de
beroemde Barberijnsche bibliotheek, die op de
Vqticaansche na de rijkste is, doch deed er
overigens veel goed mee.
's Pausen broeder Antonio, de Capucijner
monnik, werd eveneens kardinaal, min of meer
om den onderlingen nayver der broeders in
evenwicht te houden. Deze Antonio bleef een
streng leven leiden; wanneer hij bij den Paus
ontboden werd, kwam hij te voet, wat Urbanus
steeds gunstig beoordeelde, en verder wordt
zijn ascese nog verkondigd door het grafschrift
dat hij zich koos: „Hier ruston, stof, asoh en
niets".
Werden reeds de drie kardinaalnepoten met
talrijke gunstbewijzen bedacht, Carlo Barberini
en diens derden zoon voeren er het beste bij.
Men moet zich natuurlijk In de omstandig
heden dier tijden indenken, om deze en zulke
zaken rechtvaardig te kunnen waardeeren. Nog-
Interieur van Castel Gandolfo: de wachtzaal van
de Zwitsersche garde Salone degli Svizzeri").
maals wordt er hier de aandacht op gevestigd,
dat wij in Pastor's geschiedenis herhaaldelijk
lezen, dat dit nepotisme, dat den Paus zelfs
gewetensangsten op zijn sterfbed berokkend
heeft, familieleden gold, die een waardigen en
alleszins hoogstaanden levenswandel voerden,
zoodat men geenszins van de Barberini's een
indruk mag krijgen, die door sommige Re
naissance-pausen wel eens gewekt wordt.
Dit alles diende hier evenwel ter verklaring
van het nu wel begrijpelijke feit, dat de ver
wanten van Paus Urbanus dicht bij het Castel
Gandolfo een zomerverblijf voor de familie
Barberini lieten bouwen, en wel door denzelf
den bouwmeester, die Gandolfo gebouwd had.
Zij plantten er 't groote befaamde eikenwoud
om hun bezitting en verzamelden er alles, wat
de eerste, de meest bekende, en de grootste le
den van het geslacht, die zich allen als groote
kunstmin-naars hadden doen kennen, aan schat
ten van schilderijen, weefsels en edelsmeed-
werk vergaard hadden. Nog lang, tot voor
eenige jaren, kozen de Barberini's tijdens de
zomermaanden hun verblijf aan de oevers van
het Lago di Albano.
Thans is de villa door een brug over de
dorpsstraat met het Castel Gandolfo verbonden.
Thansen weer dringt zich de vraag
op, zal het Pius gegeven zijn, om zonder ern
stige zorgen, de pijnen en kwellingen van het
Een hoekje der villa Cibo tusschen Castel
Gandolfo en de villa Barberini gelegen.
Pontificaat, die l'j voorbaat vergeven zijn, ook
een wijle op Castel Gandolfo te vergeten? WH
zullen niet nog eenmaal de verzen van Maffei
Barberini herhalen, al zijn ze nog zoo toepas
selijk op Paus Plus.
Wij zullen, zelf genietend van een krachtda
dige vacantie, het „Oremus pro Pomtifice" op
de lippen brengen, en dit niet ter intentie van
Zijner Heiligheids vacantiereis, maar om Gods
zegen te erlangen over de geweldige gebeurte
nissen, die Christus' Stedehouder zelf en Zijne
Kerk bedreigen.
De terrassen van het park van Castel Gandolfodat uitzicht geven op het Albaunschq
Meer,
i 1 I I I III lil.ll.llillil'.l llllllJi;il!»illl!lil!l!ll!j|il l l lll i i III mm I III II iiiiiü; I I I lil I I I I 1.1 I!
I I! I I I ilill III II I I llülllllir
