DE DCEDM Nmctiugi
zmBAAdacnE
ET HUIS VAM
DEti AMST
SPORT EN SPEL
LUCHTVAART
uitlotingen.
rgdeTze'erinrr-
WOENSDAG 13 JANUARI ±932
RADIO-PROGRAMMA
ZES DAGEN OP EEN FIETS.
INWISSELING BUITEN OMLOOP
GESTELDE GULDENS.
NATIONAAL CRISIS-COMITE.
Quasi-filosofische indrukken
van een Wielerbaan.
ER WAS EEN TIJD....
I.
WERELDKAMPIOENSCHAP
BILJARTEN.
Kader 45/1.
EUROPEESCHE SCHAATS
KAMPIOENSCHAPPEN.
De wedstrijden te Davos.
HET RIJDEN DER HOLLANDERS.
MARKTBERICHTEN-
RIVIERTIJDINGEN.
DONDERDAG, 14 Januari.
Huizen (298 M-, 1007 K. H.) Van 80.15
KRO., 1011 NCRV., 11—2.00 KRO. Daarna
NCRV.: 89.15 gramofoonplaten10.— idem;
10.15 ziekenuurtje10.45 gramofoonplaten; 11.30
godsdienstig halfuurtje; 12.15 KRO.-orkest; 2.
cursus in handwerken; 3.gramofoonplaten; 4.00
ziekenuurtje; 5.voor de jeugd; 5.456.45 orgel-
recitaal; 6.45 knipcursus; 7.45 Ned. Chr. Pers
bureau; 8.0010.05 Christ. Zanver., „Zingt den
Heer"', solistekwartet en het Haarl. Symph.
Orkest Euterpe", het kinderkoor; 9.009.30 voor
dracht; 10.0510.15 Vaz Dias; 10.15—11.30 gra
mofoonplaten.
Hilversum (1875 M., 160 K. H.) (Alleen
AVRO.-uitzending)8.00—10.00 en 10.15 gramo
foonplaten; 10.30 voordracht; 10.45 gramofoon
platen; 11.knipcursus; 11.30 gramofoonplaten;
11.45 voordracht door A. D. Hildebrand; 12.
trio van restaurant Winkels; 2.00 over de huis
vrouw in Ned. Indië; 3.00 knipcursus; 3.45 gra
mofoonplaten; 4.— ziekenuurtje; 5.Kovacs
Lajos en zijn orkest; 6.40 sportpraatje door H.
Hollander; 7.Queling kwartet kamermuziek;
7.30 Engelsche les; 8.— Omroep-orkest o. li. v.
dr. Wilhelm Grosz. met medew. v. solisten; 9.30
—10.30 hoorspel „De staking", van Galsworthy.
Bewerking van A. D. Hildebrand; 10.30 Vaz Dias;
10.4' gramofoonplaten1112 dansmuziek uit het
Carlton Hotel te Amsterdam. The Russian North
Star o. 1. v. Gricha Nakchouian en het Argen-
tynsche Orkest Tipica Argentina Dniel Mas.
P a r jj s (Radio Paris 1725 M., 174 K. H.) 8.05
gramofoonplateu12.50 idem; 8.20 tooneelspel van
Tristan Bernard; 9.05 gramofoonplaten.
Daventry (1554 M., 193 K. H.) 12.20 orgel
bespeling; 1.20 gramofoonplaten; 1.35 orkest; 2.20
—2.50 viool en piano; 4.05 Jack Payne en het
BBC-dansorkest 4.50 Grosvenor House-orkest
6.20 berichten; '6.50 viool en piano-sonates van
Beetohven7.10 causerie in de Duitsche taal8.20
cabaret-programma; 9.55 Militair orkest; 10.05
Aflossing v .d. wacht ben de Tower; 11.0512.20
Jack Payne en het BBC-dansorkest.
Langenberg (473 M., 634 K. H.) 6.257.20
gramofoonplaten11.20 idem, 12.251.50 middag
concert; 4.205.20 piano-concert met medew. v,
bariton; 7.20—^.20 Omroep-orl-qest9.20 hoor
spel „Der Pomeranzendieb"10.20—10.30 by de
zesdaagsche te Dortmund.
Kalundborg (1153 M„ 260 K. H.) 11.20
I.20 orkest van het -Palace Hotel2.504.20 uitz.
restaurant Wivex 7.309.35 Symph. orkest o. 1.
v. prof. C. Kraus met vocale solisten. Daarna
dansmuziek tot 10.50.
Brussel (508 M., 590 K. H.) 12.35—2.05 gra
mofoonplaten; 5.20 dansmuziek; 6.50 gramofoon
platen 8.20 ómroep-orkest.
(338.2 M„ 887 K. H.) 12.35—2.05 gramofoon
platen; 5.20 dansmuziek; 6.50 gramofoonplaten;
7.50 her-uitzending van Belgrado en Lijobljana.
Na afloop dansmuziek.
Rome (441 M„ 680 K. H.) 8.20 Sympahie-
orkest.
Zee sen (1635 M., 183.5 K. H.) 7.50 her-uit
zending van Belgrado en Ljubljana. Daarna tot
II.50 Otto Kermbach en zyn dansorkest.
Uitsluitend nog bij 's Rijks Munt te
Utrecht.
De Minister van Financiën brengt ter alge
meene kennis, dat de inwisseling der buiten
omloop gestelde guldens, welke een vroeger
jaartal dragen dan 1920, voortaan uitsluitend
mogelijk zal zijn bij 's Rijks Munt te Utrecht,
Leidsche weg 90.
De guldens kunnen, desverlangd, aangetee-
kend aan bovenstaand adres worden gezonden
met duidelijke opgave van naam en adres van
den afzender; de toezending moet vrachtvrij
geschieden. Ter bevordering van eene spoe
dige afdoening zullen de inzenders goed doen
bij de munten te voegen een behoorlijk gefran
keerd en aan hen zelf geadresseerd formulier
van een postwissel, ten beloope van het bedrag
der door hen ingezonden guldens, dan wel bet
nummer van hunne rekening bij den post
cheque- en girodienst op te geven.
Door de Nederlandsche dagbladen is in de
afgeloopen week 7.582.90 aan het Nationaal
Crisis Comité afgedragen. In totaal is thans
door de dagbladpers ingezameld 132.908.06
Het secretariaat van het Nationaal-Crisie-
Comité deelt het volgende mede
De Raad van Commissarissen der N.V. Kon
Ned. Mij. tot Exploitatie van Petroleumbron-
nen in Ned.-Indië heeft besloten het Comité
met een gift van 5000. te steunen.
De Algemeene Nederlandsdhe Voetbalver-
eeniging „De Zwaluwen" zal een bedrag van
1000.ter beschikking van het Comité stel
len.
Dortmund, 10 Januari 1932.
Keiten, reiten, reiten
Reiten, reiten, reiten! Durch die Nacht,
durch den Tag, durch die Nacht. Reiten, rei
ten, reiten
Er was een tijd, toen doldriftige ridders, die
hun waaiende blonde haren onder het staal
van een helm gevangen hadden, een zekeren
dag van hun leven een paard bestegen en weg
reden, de wereld in, met geen ander doel dan
een onstuimige zucht naar vreemde avonturen
of naar de liefde van een onbekende, verre
edelvrouw
Zij reden dagen en weken, van avontuur tot
avontuur en eindigden bun tochten met den
dood of met de verovering hunner hooge
vrouwe.
Er was een tijd de tijd, waarvan Rilke
zong toen de lansknechten en het paarden
volk door het land kruisten, de wapperende
vanen hoog, dagen en weken lang,, met geen
ander doel dan de glorie van eenige rake de-
genhouwen en de wilde vreugde van een ge
wonnen gevecht.
Zij reden recht voorwaarts het land in, van
dorp tot stad van de stad door de ruige heien
en de donkere bosschen, tot waar zij een ein
de vonden of den roem
Zij allen reden alleen of met hun afdeeling,
zonder ander gezelschap dan dat van de zon
of de sterren en de kring, die hun tochten be
grensde, was die van een lokkenden horizon.
Er is een tijd waarin mannen, wier haren
blond in den wind konden wapperen of bruin
of zwart, zich in een tricot-pakje steken en
den drift van hun jeugd verdoen door op een
fiets te stijgen en te rijden, te rijden voor
uren, voor dagen, met geen ander doel dan.
ja, dan wat?
De spieren van hun behaarde, sterke beenen
en van hun bloote armen staan strak en ge
spannen, hun ruggen liggen krom, hun oogen
staan star vooruit en de razernij der snelheid
is in hun lichaam.
Maar zij rijden geen onbekende wereld te
gemoet, geen wonderlijke avonturen wachten
hen; de horizon der ridders is voor hen in een
groote zaal gevangen en heeft een omtrek ge
kregen van 250 meter, hun weg is een cirkel
zonder einde en zonder begin.
Daarvoor echter rijden zij niet eenzaam als
de dolende ridders of de lansknechten en bet
paardenvolk uit vroeger eeuwen; tienduizen
den van menschen kijken naar het op- en neer
gaan hunner beenen en juichen hun snelheid
geestdriftig toe, zij volgen iedere van hun be
wegingen met strakken blik voor uren, voor
dagen.
En de renners rijden immer hun korten en
toch zoo eindeloos-langen weg „durch den Tag,
durch die Nacht"
Zij rijden In denzelfden blinden eikel, waar
in onze beschaving zich zelf najaagt.
Dat zijn de eerste indrukken, die een zes
daagsche wielerwedstrijd bij iemand te weeg
kan brengen, maar er is wel erg veel roman
tiek in en zelfs een tikje sentimentaliteit, en
omdat men nooit kan weten, of sentimentali
teit niet valsch is, is het niet goed aan deze
indrukken al te veel toe te geven
Binnenkomst.
De Westfalen-halle, waar de Dortmundsche
zesdaagsche gehouden wordt, is de grootste
sport-hal van Duitschland. De eenvoudige bur
ger denk niet lezer, dat ik U daarmee be
doel is wel eens geneigd zich zulk 'n sport
hal al te simpel voor te stellen; zij is niet
meer of minder dan een stad op zich zelf. En
niet eens zoo'n kleine stad; twintig a dertig
duizend menschen vinden er op dagen als deze
een onderkomen en leven er hun dag en hun
nacht op. Zij krioelen er door elkaar en vullen
de groote zaal, waar de renners rondcirkelen,
maar zij vullen ook de tallooze café's en de
bodega's, en de danszalen, die in het geweldige
gebouw zijn ondergebracht, zij slenteren door
de twintig, dertig meter breede gangen en
spoelen met hier hun „Würstchen" door aan
dé buffetten, verorberen sinaasappelen aan de
fruit-étalages, koopen rookgerei bij de keurige
sigaren-uitstallingen, nemen lectuur mee van
een der vele krantenstalletjes, lunchen, dinee-
ren, soupeeren In de restaurants, versturen
brieven of telegrammen aan het postkantoor,
en vinden, als zij willen voor een beele week
lang bezigheid genoeg.
En de organisatie, die dit alles draagt en
In beweging houdt, omvat honderden beamb
ten, honderden kellners en kellnerlnnen, twin
tigtallen bureaulisten, piccolo's, winkelmeisjes
en wat er aan verder personeel nog allemaal
noodig ls.
Is het wonder, dat het niet zoo gemakkelijk
is in deze wielerstad oogenblikkelijk den weg
te vinden?. En dat zelfs de inwoners niet al
tijd onmiddellijk de goede richting weten aan
te wijzen?
M'n binnenkomst roept onmiddellijk de zon
nigste tafereelen uit mijn militaire leven weer
voor me op: de tafereelen, die zich afspelen,
als men zich ergens in een vreemde kazerne
moet melden en uren lang van het kastje naar
den muur loopt en van denzelfden muur naar
hetzelfde kastje terug.
Daar Ik meer om te zien, hoe een zesdaag
sche dan om te zien, hoe snél hij gereden
wordt, in deze wereld verdwaald ben, en dies
mijn eenigszins toevallige komst niet te voren
aan de directie heb aangekondigd, moet er
nog voor mijn Presse-ausweis gezorgd worden.
„Gaat u naar de kantoren", zegt de beambte
aan den ingang. „Gaat u maar naar Zlmmer
eins".
Op Zimmer eins is men zeer vriendelijk
-Weet u, das sind leider nicht unsre Sachen.
Maar op kamer 4 zal men u beslist helpen".
Kamer 4 ls zoo mogelijk nog beleefder:
„Bedaure sebr, daarvoor moet u op kamer
1 zijn".
„Geloof ik niet", zeg lk, met mijn hoofd
schuin en mijn meest-bemlnnelijken glimlach.
,Doch, doch!" zegt de bureaulist vast-
overtuigd. Als hij hoort, dat ik er al geweest
ben, krijgt hij een nieuwen en helderen inval:
„Ach, Ja natuurlijk. Block zwel moet u zich
vervoegen. Daar is Herr So und So. Die zorgt
voor dat alles, weet u".
„Juist", zeg lk in het volste vertrouwen
en onderneem den tocht naar Block 2 aan den
anderen kant van de hal.
Dat is een tocht van tien minuten wandelen
en lk kom ten zeerste opgefrlscht In Block
2 aan.
Herr So und So ls in één van de café's,
waar ik hem reeds na vijf minuten opvisch.
Herr So und So put zich uit in beleefdheid:
„Natuurlijk, natuurlijk zegt hij, want hij
begrijpt de zaak terstond, „u heeft een Presse-
ausweis noodig. Dat is niet moeilijk, heeie-
maal niet moeilijk".
Herr So und So legt vertrouwelijk zijn hand
op mijn arm, alsof hij mij een groot geheim
gaat meedeelen: „Weet u, wat u moet doen?
U moet naar de kantoren gaan, naar kamer
1. Kamer 1, weet u, voor in het gebouw,
rechts van den ingang".
„Geloof ik niet", zeg ik weer, met mijn
hoofd iets schuiner en een nög-beminnelijker
glimlach.
„Doch doch zegt Herr So und So vast-
overtuigd.
„Jammer, jammer", schudt hij het hoofd,
als hij mijn relaas hoort.
En hij gaat op zoek naar een anderen heer.
Hij vindt dezen anderen heer reeds vrij
spoedig en daarmee ook het eindpunt van mijn
omzwervingen. Want de nieuwe heer neemt
alle verantwoordelijkheid op zich en een oogen-
blik later bekijk ik vanuit een loge het ge-
cirkel der renners en het gewoel der onrustige
massa.
De sfeer.
De hal met de geweldige boog-spanningen
van donker-gebeltst hout is vol van het helle
licht der honderden lampen.
Op de tribunes vlokken en plukjes van
menschen, achter de balustrades het is mid
dag duizenden kleine jongens.
En op het groote middenveld dat binnenin
de baan ligt, een warrelende massa van
menschen, menschen bij de groote buffetten,
menschen aan de biertafeltjes; menschen, die
over de binnen-balustrade hangen en gespan
nen toekijken; menschen, die zich vervelen;
menschen, die geïnteresseerd zijn; menschen,
die converseeren of hun krant lezen, die
schrijven, eten, de afgelegde ronden tellen.
Een zenuwachtig geloop van de helpers der
renners langs de baan, kerels, die Fransch
en Duitsch en Tsjechisch en Hongaarsch tege
lijk praten, en op hun zware wollen truien den
naam dragen van de ploeg, waartoe zij be-
hooren: „Equipe van Kempen", „Equipe
Linari".
Ze rennen af en aan met fietsen of met
briefjes of met citroenen, sinaasappelen,
flesschen drank. Ze riemen vliegensvlug de
voeten der renners los, als die willen afstap
pen, duwen de vertrekkenden af, vangen de
komenden op.
En de renners draaien. Ze draaien als
kleurige vlekken van rood, blauw, groen, geel,
zwart, grijs, rose, wit, paars over de donkere
baan, ze draaien in den eindeloozen cirkel,
zwijgend en gestaag, zes dagen lang, en zes
dagen lang kijken de koppen der toeschouwersj
met spanning naar dat eeuwige gecirkel,
draalen op de rompen mee, vooruit en terug.
En bijna altijd ls er in de zaal een wild en
toomeloos gesis, gefluit, gejoel, 'n schreeuwen,
een roepen, een zingen, een juichen, een
hoonen, een aanmoedigen, een opwekken, een
aanvuren, een afkeuren, dat slinkt en aanzwelt,
al naarmate de renners vlugger of langzamer
gaan, al naarmate er plotseling eentje
tusschen-ult schiet of de heele ris als een
kluwen over de baan voortglijdt.
Hoog boven dat alles uit, de geweldige loud
speaker die liedjes door de zaal brult, al of
niet op de gebeurlijkheden van toepassing:
„Jawohl, die Welt 1st schön
Und musz sich immer dreh'n",
Brocardo.
Pynenburg en van Kempen hadden toen een
achterstand van twee ronden en dus de leiding,
die zy by het klassement van zes uur nog had
den, verloren.
De 10 deelnemers aan de wedstrijden te ParHs
zyn als volgt in poules ingedeeld
Poule A: Dommering (Ned.), Ferraz (Portu
gal), Gabriels (België), Both (Zwits.), Soussa
(Eng.)
Poule B: Albert (Fr.)f Corty (Fr.), Faroux
(Fr.), Joachim (Duitsch.), Mezey (Hong.)
wat iedereen kan navoelen, of
„Das gibt's nur einmal
Das kommt nicht wieder",
wat een weinig pessimistisch is, als men nog
vier dagen en vier nachten van den altijd-
eenderen cirkelgang voor zich heeft.
De renners trappen, trappen onbewogen en
strak. De trappers de assen, de stangen der
fietsen flonkeren en flikkeren hel in het
electrische licht, het kluwen kleurige tricots
schuift uit en in eikaar en het publiek joelt
of juicht.
Zes dagen, zes nachten. y. d.
ZESDAAGSCHE TE DORTMUND.
Hoe Pijnenburgvan Kempen de
leiding namen.
Maandagmiddag om 4 uur, toen de zesdaagsche
66 uur oud was, waren door het leidende koppel
Schön—Goebel 1705,4 K.M. afgelegd. Ze bezaten
123 punten, waarop Pynenburg—van Kempen
kwamen met 121 punten.
In de avonduren was de Westfalenhalle zoo
goed als uitverkocht, doch hoewel het aan aan
moedigingen niet ontbrak, bleef het rustig op de
baan. Des te vuriger ging het by de voorge
schreven spurts toe, gedurende welke onophou-
delyk uitlooppogingen werden gedaan. Enkele
koppels wonnen en verloren een ronde. Den eer
sten uitval ondernam Oszmella kort voor de
tweede spurt. Goed door Manthey gesteund, wist
hy een van de 6 ronden achterstand in te loopen.
Vopel had zich by hen aangesloten, zoodat
VopelKorsmeier hun achterstand van 10 ron
den tot 9 terugbrachten. Ook RiegerSchenk
liepen een ronde uit. Na de derde spurt ging
Goebel er tusschenuit, het peloton was traag in
de achtervolging en met Schön slaagde de Duit-
scher er in een ronde voorsprong te nemen op
hei heele veld. Lang duurde hun vreugde echter
niet, dan in aansluiting op de vierde spurt ruk
ten Pynenburg en van Kempen op en liepen een
ronde uit zoodat ze hun achterstand hadden In
gehaald.
Tn de volgende uren hadden de renners er
weinig zin in. Wel werden eenige ronden geno
men maar even gauw weer verloren. Lagige,
spannende jachten waren er niet. Daarom neu
traliseerde de wedstrydleiding tegen elf uur den
kamp even, waarin alle deelnemers een waar
schuwing kregen en meegedeeld werd dat de pas
zonder eenigen stryd gewonnen ronden kwamen
te vervallen. De renners Manthey, Dtilberg, Mai-
doorn en Hürtgen kregen bovendien elk 20 Mark
boete. De volgorde werd tevens bepaald als
volgt: Aan den kop SchönGoebel; op een ronde:
DillbergTietz, CharlierDeneef, RiegerSchenk
op twee rondenKroll—Maidorn, van Kempen
Pynenburg; op drie ronden: Wambst—Broccardo,
RauschHürtgen, PutzfeldMeyer; op vier
rondenLinariDinaleop vyf rondenManthey
Oszmella; op acht ronden: VopelKorsmeier.
Eerst na'middernacht kwam er weer levendige
stryd. Met Linari—Dinale en Rausch—Hürtgen
waren vooral de Belgen CharlierDeneef actief.
Maar tenslotte beheerschten van KempenPy
nenburg het veld en deze Hollanders plaatsten
zich alleen aan de spits. VopelKorsmeier en
•Manthey—Oszmella verloren veel terrein en ook
RiegerSchenk kwamen 4 ronden meer achter.
In de spurts van 2 uur 's nachts weerden de
Hollanders zich ook uitstekend en toen de wed-
stryd 's morgens geneutraliseerd werd, lagen van
KempenPynenburg met 180 punten aan den
kop, terwyl de andere koppels een of meer ron
den achter waren.
DORTMUND, 12 Januari 1932.
In de Dortmunsche Zesdaagsche veranderde
de stand hedenavond van minuut tot minuut.
Telkens slaagden eenige koppels er in ronden-
winst te behalen. Om elf uur waren Rausch—
Hürtgen, Schön—Göbel en Charlier—Deneef aan
den spits. Op een ronde volgdenKrollMaidorn,
Putzfeld—Meyer, Duhlherg—Tietz en Wambst—
toespraak, waarin IhIJ vertelde, dat hij had ge
hoord, dat er een nieuwe vereeniging, I. R. A.
G. geheeten was opgericht. De bet eekenis van
deze letters was „Internationale Reoord Alktien
Gesellsdhaft" en hij verzocht alle oprechte
sportliefhebbers geen aandeelen te nemen in
deze Maatschappij en er oofe nimmer een be
stuursfunctie in te willen bekleeden, maar
steeds de schaatseneport als vriendschappelijke
sport hoog te houden.
Tot diep in den nacht is mn genoeglijk bij
een gebleven.
ELLY BEINHORN NAAR HET
HIMALAYA-GEBERGTE.
Reuter seint ons uit Calcutta, d.d. 12 dezer!
Y"eSater Elly Beinhorn startte te Calcutta
naar de 500 K.M, ten Noorden van Calcutta aan
den voet van de Himalaya gelegen Siliguri. Ze
wil nu trachten de bergtoppen van-de Mount
Everest te bereiken, om daar foto-opnamen te
maken. Na. afloop van deze vlucht zal Elly
Beinhorn Rabinaranath Tagore bezoeken.
Men schrijft ons uit Da-vos dt. 10 Januari;
De resultaten van de Europeesohe Kampioen
schappen zijn natuurlijk al minstens twee da
gen bekend eer u deze regels onder oogen
krijgt, maar toch zal er nog voldoende belang
stelling bestaan om een totaal overzicht te
geven.
Zondagochtend werden de wedstrijden voort
gezet met de 1500 meter afstand. Tiran-berg
had gehoopt eindelijk in staat te zijn het record
°P dezen afstand, dat op naam van Oscar
Math iaën staat met 2:17,4 18 Januari 1914
eveneens te Davos gemaakt, te kunnen verbe
teren. De zon scheen op de -baan, en het was
absoluut windstil, zoodat alle omstandigheden
voor een recordpoging gunstig leken, maar he
laas, de zon verdween en -het werd weer koud,
er kwam zelf een lichte nevel opzetten, zoodat
de kans voor Thunberg verkeken was.
Op de 10.000 meter behoefde Thunberg, die
op de 500, 1500 en 5000 meter de eerste plaats
bezet had, zich niet buitengewoon in te span
nen. Rijdende tegen zijn landgenoot Blomquist,
raakte hij langzamerhand bijna een gehe-ele
ronde achter, de laatste ronde zat Blomquist
nog slechts enkele meters achter zijn beroem
den landgenoot en ofschoon hem dit makke-lijk
geweest moest zijn,; heeft Blomquist hem niet
ingehaald-
Op de 10.000 met-er kwam eindelijk een Ne
derlander in de prijzen. 1. Koops, die op dezen
afstand de tweede plaats bezette. Koops heeft
de routine van de korte afstanden nog niet
zoodat hij hoofdzakelijk op de 500 meter nog
niet f-raal was, maar in het byzonder op lange
re afstanden heeft hij blijk gegeven een heel
-goed rijder te kunnen worden. Op de 1500 me
ter reeds was hij de snelste van de Hollanders.
Op de 5000 meter was Heiden I-ets beter dan
hij terwijl Koops op de 10.000 meter onmid-
delijk na Blomquist kiwam.
Helden begon de 10.000 meter met véél animo
en in een goed tempo, maar moest na een aan
tal ronden gereden te hebben, wegens een spier -
verdikking, waarover hij den vorlgen avond
reeds geklaagd had en die er met masseeren
niet was uitgegaan, den strijd tegen Roedl op
geven. Keetma-n e-n Schenk zijn uitsluitend kor
te afstand-rijders. Voor de langere afstanden
hebben zij nog niet voldoende uithoudingsver
mogen. Van de Ruit was op alle afstanden
zwak, maar heeft als lange afstandsrijder meer
kwaliteiten dan als korte afstandrijder.
Mevr. NöhrinKowa reed de 1500 -meter ïn
3:10,4, een wereïdr^oordtijdHet oude record
stond ook op haar n-aaim met 3:28.0.
Na afloop van de 1500 meter werd de dames-
landen wedstrij d Holland—Oostenrijk over de
1000 meter verreden, waarbij de 15 jarige
Llsélotte band-becik een wereldrecord maakte
van 2:08,8; tweede werd Elly Taconis met
2:22,1. Het oude wereldrecord dames op de 1000
meter (stond op naam van mevr. Nehringowa,
met 2:16,4.
Na afloop van den 1000 meter wedstrijd,
waarbij het zoo koud op de baan geworden
was, dat behalve de Tijders en de officials er
niemand meer op de baan te zien was. T-&ed
mevrouw Nehringowa de 1000 meter buiten
mededinging en maakte een tijd va.n 2;01,4,
welke tijd echter niet als een record kan wor
den geregistreerd.
's Avonds vond in het gastvrije Curhaus, dat
behalve van gedaante, ook van naam ver»^
deTd is, en nu Palace-hotel en Curhaus h®^' t
prijsuitreiking en een zeer geanimeerd
plaats. Het meerend-eel van de aan'WK
bleek Holland-sch te zijn, want toen
de tweede prijs op de 10.000 niotc wera uit-
gereikt werd er don-derend geapplaudisseerd
De heer van Laer hield een toespraak, waarin
hij de voortreffelijkheid van Davos, zijn Ijsbaan
en zij-n ijsfeest organisatoren TO, mne.
De heer Holsboer, voorzitter van d-e lnteJ-
nationale IJsol-uib ven Davos, hield een
LEENING VAN ANTWERPEN 1887.
Trekking van 9 Januari 1932.
Serie 32180 no. 20 is betaalbaar met fr. 10.000;
8 36404 no. 23 met fr. 1.000; s. 27465 no. 24 met
fr. 500; s. 28897 no. 10 met fr. 250; s. 44891 no. S
met fr. 250.
Betaalbaar elk met fr.150-
1246 8 4891 7 5786 3 16413 11 17696
20184 1 29134 16 30142 14 32180 21 33980 15
27347 14 37517 20 38507 16 39739 10 40882 15
44389 14 45j22 15 46415 9 50062 22 65876 3
Betaalbaar met elk fr. no:
572 1127 1246 1331 1703 2563 2622 2765
4392 4612 4891 4980 5693 5771 5786 5879
5926 6076 6275 6859 7482 8308 8494 8993
9395 10027 11126 12246 12247 12328 13100 13220
14322 14756 14925 14945 15802 15879 16199 16238
16413 16496 16806 17696 19428 19919 20183 20184
20257 20815 20898 21160 22142 22399 23771 23848
23942 24344 24452 25231 25255 25635 26459 26535
26547 26646 26736 26914 27465 27615 27950 28897
29094 29134 30142 32692 32702 33980 3543Ï 35455
35942 36031 36404 36866 36943 37347 37517 37558
38507 39303 39360 39488 39739 43303 43967 44025
44135 44389 44478 44643 44891 44995 45522 45531
46243 46415 46526 47601 48497 48536 49044 49519
49855 50062 50110 50297 51157 52148 52218 52813
53703 53799 53831 54530 56796 56736 57726 57772
58011 58384 58802 58883 59388 59504 59750 60063
62182 63325 63411 63703 64140 64207 64319 64821
65876 65700 67552 68112 68388 68411 68448 68976
69449 69677 70037 71061 71196 71480 71511 73237
VERWOESTE GEBIEDEN 5 FCT. 1922.
Trekking van 11 Januari 1938.
Serie 174615 no. 17 is betaalbaar met fr. 250.000,
s. 82990 no. 13 en s. 174615 no. 12 elk met
fr. 100.000. De andere nos. dezer serie alsmede
alle nummers van serie 25675 zyn elk betaalbaar
met fr. 300.
LEIDEN, 12 Januari. Vette varkensmarkt. 502
stuks zware, prys 3233 ct., 76 stuks lichte, prys
2830 ct per kg lev. zouters 2830 ct., Handel
matig.
UTRECHT, 12 Januari. (Bericht van de Ver
enigde Groenten en fruitveiling Utrecht en om
streken.) goud reinetten ƒ1263, sterappelen ƒ13
—29, bellefleuren ƒ6—18, campagnezoet ƒ6—15.
armgaard 8—12, zoete reinetten 411, rem
bours 1017, zoete paradys 816, winterjan-
nen 8—17, brederoden 5—16.
HANSWEERT, 12 Januari.
Gepasseerd voor 4 uxur en bestemd voor
ROTTERDAM: st. Merkur; Maria, de Kru»<~-r
Rijn, Rjjnders; Maria, de Koning.
DORDRECHT: Studeo, Meywaard; Rjecharda,
Heyntjes; Leo, v. d. Laan; AMSTERDAM Anna,
Bu'yks; Brabo, Smits; ZIER1KZEEZeelandm,
Duivendyk; Dankbaarheid, Wagenmakers NIJ
MEGEN: Leonie Marie, Steenaek®g' UTRECHT
Maatje Elisabeth, Wagenaar; f?™J^ENISSE:
Tijdstroom, Hage; 'S HAG®3' °°Phandel, Hes-
SfDlJITSCHLANDMarce'' Hfyntje3; Edmond,
Heyntjes; Luzern, Burg Eberbach.
Schlöch; Mannheim Pauline, Bracke;
Celina, Slootman3: JeanJ0Be> de Mayer; Ma-
thilde, Driedii«: Kura, Nortier; Brahms, Kok;
Wenriette <Je° Besten; Credo, v. d. Meersche;
Demno V- d' Dort; Rosalie, Verbraken; Toe
kom t Meersman; Correggio, Hartmans; Henri
Sid- RanzenbergerJo. Lesa.ge.
BT5l'r'IsSchiebrug, Catercels; Naphta 7, Gooi;
Naphta 8, Gerdelmann; Auvergne, August; De
Courier, v. d. Ouden: Ambulant, Polie; Wuta, v.
d. Zande; Zorg en Vlyt, Fluyt; Quo Vadis, Leeu-
•wenstein; Vertrouwen, v. d. Vliet; Beatrix, de
Kimpe; De Hoop, Neele; Edelweiss 5. Melsen;
Nooit Gedacht, v. d. Wygerd; Nautilus 7, de
Zeeuw; Ideaal, de Nys; Elisabeth, Jonker;
Amice' van CapelleveehPleter Lena, Kuvel;
Henrtea KrootjesRaptim, van Diem; Sancta
Tlieresia, Rutjes; Maria, van PerreMatauger-
de Mayer; 2 Gezusters, de Rooy; Yvonne
Tdolf Nauweiaars; Vertrouwen, de Bruyn; Car
een, Zandee; Gadang. Leyzer; Baden 22, Witter;
Idtna, van Beek; Poseidon 3, Vergauwen; Uytten-
Kool 2, Roosmalen; Anna Gertrud, van Deürzen;
Yvonne, Peer; Machiensteen 13, Dooms; Rio de
Janeiro, Verschelden; Marcel, Mertens; Mathilde,
Haems; Maria, de Koning; Tony, Eeraarts; Mor
genster, v. d. Mees; Unilever f>, Rooding; Elisa
beth, Jonker; Energie, Baars.
Uil het Ungelsch van
SIDNEY WARWICK
22.)
Maar de waarU bleef In zijn lach steken en
hij draaide zich om.
Wat is dat?
Jim had het gehoord het was een verstik
te schreeuw, die uit de kast in de kamer kwam
moeder Chris scheen haar bewustzijn terug te
krijgen!
je y^t net of ik het weet! snauwde Jim
met een schelle vrouwenstem terug. Waar-
schijnlijk was de prop uit haar mond gescho
ten; hij had geen tijd te verliezen, het bedrog
kon elk oogenblik ontdekt worden. Gelukkig
had Sam de hekken juist open.
Zeg, mag ik ook effies mee schatje, ging
hij voort. Tot we op den weg zijn. Ik heb nog
nooit In zoo'n fijn wagentje gezeten! En ter
wyl hij dit zei, klauterde hy op de voorbank
van den anto.
Op hetzelfde oogenblik klonk er een heesch
geschreeuw uit de kamer. Moeder Chris gi -
de om haar zoon en de kroegbaas herkende
de stem des bloeds.
Wat beteekent dat? Donders, we zijn er
bij! riep hij met een doodsbleek gezicht.
Op hetzelfde oogenblik gleed door de op
winding waarschijnlijk Jim's shawl van zijn
hoofd; zijn kort-geknipt jongenshaar werd
zichtbaar. Maar op dat suprème moment had
de jongen die, als een echte Londensche
straatjongen, die alles pleegt af te neuzen
wel eenig idee van de kunst van chauffee-
ren had, den auto in beweging gezet.
Houd hem tegen, Sam! gilde de kroeg
baas.
Bij het hek slaagde Sam op de treeplank te
springen, maar Jim, die op den aanval ver
dacht was geweest, loste een schot in de lucht
au de chauffeur tuimelde van schrik achter
over op den grond. Inmiddels had ook de café
houder den auto bereikt en deed een aanval
van den anderen kant van den wagen.
Maai Jim stond ook nu weer zijn manne
tje. HU hief het wapen voor het roode, opge
drongen dronkemansgezicht van den kroeg
baas en het verging dezen niet beter als Sam;
verlamd van schrik' liet hij den wagen los,
toen het Bchot vlak by zijn hoofd afging en
hy viel neer op den weg.
Nu I on Jim ongehinderd het hek uitrijden,
riep zijn hond, die gehoorzaam op zijn kleinen
baas gewacht had en met zijn aangeboren be
hendigheid piloteerde hij, een zonderlinge ver
schijning in een vui'8 ochtendjapon en met
het gezicht vol transpiratie en kleurige stre
pen, den wagen naar het düchtstbij-gelegen
poli'tlenureau. Jim's proefstuk op het gebied
van autorijden was een meesterstuk geworden.
HOOFDSTUK XXIX.
In de Eiken Zaal.
Inmuidels waren Garth en zijn makker op
weg gegaan naar het huis aan de rivier. Toen
zij het oude gebouw naderden, voegde zich
een derde man bij hen, die op den hoek van de
straat had staan wachten. Het was Carr, het
vierkante, gladgeschoren gezicht er an
heel a iders uit dan toen het getooid wa= me
den valschen baard en snor.
Het ls prachtig van stapel geloopen, ee-
de Garth zijn ouden vyand en nieuwen vrien
mee. Wynter ligt als een zoutzak in de „Oude
Sloep" en de sleutels van zyn huisdeur en van
de Eiken Zaal zitten in mijn zak.
Garth liep lahgzaam de stoep van het huis
op. Toen hij den sleutel in het slot stak, wend
de hij zich glimlachend tot Carr.
Ais we hier wéér staan, zit „het Oogen-
licbt" in onzen zak. Ik ben bang dat het half
millioen vanavond Wynter's neus voorbijgaat,
zei hij met kwaadaardige opgewektheid en hij
draaide den sleutel om en opende de deur.
De drie mannen stapten rustig de hall
binnen.
Gartii die zijn vermommingskunst ditmaal
slechts vluchtig had gebruikt om althans voor
een niet al te scherp-monsterenden blik voor
den heer des huizes te kunnen doorgaan, draai
de het licht neer en liep naar de dienstgang,
terwijl Carr op de electrische bel drukte, om
Roberts te laten komen.
De oude bediende botste haast tegen Garth
op en op hetzelfde oogenblik werd een revol
ver tegen zijn hoofd gedrukt en klonk hem de
waarschuwing In de ooren dat hij zyn gemak
moest houden als zijn leven hem lief was.
Roberts werd gebonden en kreeg een prop
in den mond. Daarop wandelde Garth bedaard
naar de keuken; hy wist dat nu alleen Ro
bert's nicht nog maar onschadelijk gemaakt
moest worden. De doodelijk verschrikte vrouw
die bsgon te gillen, was spoedig tot zwijgen
gebracht en de drie indringers waren verder
vrij in hun bewegingen.
Keb je den steen in die kameT verstopt?
vroeg Carr, toen het nobele trio voor de ge
pantserde deur stond. Waar precies?
Garth gaf niet direct antwoord. Hij was be
zig de sloten te openen.
O ergens hoog in de lambrizeering, zei
hij onverschillig. Je zult het direct wel zien.
Hoe eensgezind de schurken oogenschijnlijk
ook waren, inwendig vertrouwden ze el'kaar
geen moment! Dat wantrouwen bleek ook
weer toen de deur openging en ze op den
drempel stonden van de groote donkere kamer,
waarin alleen de omtrekken van het bronzen
beeld vaag in het licht van buiten zichtbaar
waren. t
Garth liep op het beeld toe, terwijl de an
dere twee, die het blijkbaar niet geraden von
den om den professor al te lang ongecontro
leerd in het donker te laten scharrelen, haas
tig de gaslampen aanstaken. Toen wendde Car
zich tot Garth, die met zijn hand aan het
hoofd van het beeld bezig was, alsof hij het
wilde i mdraaien.
Waar zei w dat je den steen verbor
gen had?
Hoog boven in de lambrizeering.
Garth stond, met de hand nog steeds op
het hoofd van het beeld, naar de lambrizee
ring te küken, alsof hij de paneelen telde.
IIet j8 ^et vierde paneel van die boven
ste rij- er is een knoest in het hout, die los
zat. Daarachter heb lk den diamant verstopt
en het stukje hout er weer stevig opgedrukt.
De stoeten waren niet hoog genoeg om er bij
te komen; toen heb ik dit beeld er heen ge
schoven Met een paar minuten hebben we on
zen begraven schat!
Hij bleef staan; er was een gespannen, ver
schrikte uitdrukking op zijn gezicht gekomen.
Ho! Goede Hemel, wat is dat? riep hij
ontsteld. Er is iemand beneden!
De belde anderen, hevig geschrokken door
Garth's alarmroep, vlogen naar de deur en
openden die; ze bleven op den drempel staan
en luisterden scherp. Er was echter geen ge
luid in het heele huis, het eenige wat ze hoor
den waren de echo's van het getoeter er
schepen op de rivier. Verder overal a so u e
stilte.
Carr keerde zich bruusk om en zag Iets in
Garth's gezicht, dat hem op zyn hoede
deed zijn.
Er was niets hoe zou dat ook kunnen?
vroeg hy Kom, we verknoeien maar tijd. Als
die diamant, zo als je zegt, achter dat paneel
zit, moeten we hem er maar zoo gauw moge
lijk vandaan halen; hoe eerder we uit dit
huis wegkomen hoe beter. tfein
Nu, dan heb ik me zeker vergi®1-
me eens even om dit ding te verschuD'®";^
Garth keerde zich om en terwijl hü^®
hij glimlachte bijna toen
heen. Maar zyn gezicht stond do tweeg])
En heb jeai vrf>eg Carr wantrou-
den diaman niet een Le-etje zwaar?
Het° stond toen veel dichter bij den muur,
antwoordde Garth luchtig. Maar het was wel
een heel karwei natuurlijk. Ik was ten einde
raad, ik wist niet zoo gauw waar ik dien steen
laten moest, maar toen dacht ik opeens aan
dat plekje achter dien kwast; ik ben een ken
ner van eiken betimmeringen en de oude Wyn
ter had mij om raad gevraagd hoe hij het beste
den houtworm kon tegengaan; zoo kwam ik
plotseling op het idee om den diamant daar
te verstoppen.
Het bronzen beeld stond nu op de plaats
waar Garth het hebben wilde. De professor
haalde een kleinen beitel uit zyn zak en klom
op den breeden rug en de schouders van de
gebukte bronzen figuur. Hij had aet over een
knoest in het hout gehad maar hü scheen daar
niet naar te zoeken: hjj stakden^telmet
alle kracht in het Paneel zoodat de splinters
in het rond vlogen.
De twee mannen beneden stonden op heete
kolen. Het was duidelijk aan Carr te zien dat
hy geen onbegrensd vertrouwen had in den lei-
Her van de expeditie!
Een stuk hout vlo d€n g"ond; toen nog
een; G.irth tastte »et zÜn hana langs het ge
deelte van den muur dat vrij kwam. De an
deren stonden in a<temlooze spanning toe te
kijken Opeens kwam er een woeste verwen-
sching over Garth's lippen.
AH® donders de diamant is eT niet
hij ie Yieg schreeuwde hij.
Wat zeg je? En beweerde dat je hem
daar verstopt had! riep Carr terug; buiten
zichze'f van woede en ontsteltenis.
Maar hij is weg - ik zeg je dat hij weg
ls! Kom zelf kyken als je mij niet gelooft.
Wynter moet het vervloekte ding zelf gevon
den hebben! En weer volgde een hartgrondige
vloek. Eindelyk in de kamer en het ding weg!
raasde hij.
Er was een stilte; toen vroeg hij wat kal
mer nu:
Is hij misschien gevallen met het hout?
Want lk weet zeker dat ik hem achter dit
paneel verstopt heb
Hij sptong van h"t beeld af en begon met
zenuwachtige bewegingen den vloer af te zoe
ken terwijl Carr's oogen vol wantrouwen op
zijn gebogen gestalte gericht waren. Opeen3
echter raapte Carr een paar groote stukken
hout op en bekeek ze aandachtig. Er was geen
spoor van een knoest te bekennen.
Je hebt gelogen, zei Carr koel en bedaard
toen bil klaar was met zijn onderzoek van het
hout. De diamant was daar heelemaal niet
verborgen. Je wil ons een loer draaien vrind.
Ik heb wel gezien dat je met je hand aan het
hoofd van dat beeld zat te knoeien!
Garth kwam overeind en met een gevaarlij
ke schittering in zijn oogen stond hU voor
Carr.
Maar deze liet zich niet intimideeren en
vervolgde nu niet meer kalm, maaT op steeds
hartstochtelijker toon sprekend.
Dat verhaal van dien kwast was een leu
gen. Je hebt het ding ergens anders verstopt;
waarschijnlijk in het hoofd van dat beeld en
terwül j® 1® er meester van hebt gemaakt, heb
je ons afgeleid door te doen alsof je beneden
onraad hoorde. Je hebt den diamant in je
zak, schurk, maar je zult geen steek opschie
ten met je gemeen bedrog.
Garth's hand schoot uit naaT zUn achter
zak, maar met een pijlsnelle beweging had
Carr zich op hem geworpen en zijn pols ge-
grepen - de pols van de hand, die een revol
ver vasthield. Toen een worsteling; een doffe
knal' een blauwe rookwolk en een zware bons.
Toen de rook wat optrok, zagen de beide
anderen Garth met een grauw, vertrokken ge
zicht op den grond liggen. Hij bewoog aich
nog even, toen lag de gestalte roerloos.
Carr was bij den knal teruggesprongen; hij
stond als een steenen beeld. De jongere man
keek met een starren ontzettenden blik naar
het lichaam op den vloer en fluisterde toon
loos: Je hebt hem gedood!
Neen, het was zijn eigen schuld, hij heeft
het zelf gedaan. Hij had de revolver in zyn
hand en het schot ging in de worsteling af.
Hij heeft zichzelf doodgeschoten als Ik mt)
niet op hem had geworpen had hij het mij ge
daan. Het was mün leven of het zijne!
En toen hij over zün eersten schrik heen
was, vervolgde Carr:
Het is zijn eigen schuld. We zouden eer
lijk spel met hem gespeeld hebben, maar hij
prolieerde ons te bedriegen. Hy had dien steen
in dat beeld verstopt en niet achter de lam-
brizeerlng, zooals hij zei.
Het was inderdaad zoo; Garth had terecht
verondersteld dat men niet ln de eerste plaats
in meubels zou zoeken.
Carr bukte zich met kennelüken weerzin
over den doode en onderzocht diens zakken.
Kijk! Daar heb je het bewije dat ik ge
lijk had! riep hij. Hier is de steen! „het
Oogenlicht!
Hij sprong overeind en hield den grooten,
glinsterenden diamant omhoog, die een jaar
geleden uit de millionairswoning in park Lana
gestolen was.
(Wordt vervolgd.)
