TIBET, EEN VMEEMO GEBIED VOL GEHEIMZINNIGHEID.
mm 9
H1ET MHECJWE YADEMEAMD VAM JS1IMT BEKMARÖ'S MOMMHKEM.
■PSEjsA 3L
:j'A ,3
EEN STOUTMOEDIG
BESLUIT.
r. s.
s te 1
ioep
ioor
eea
rdt,
Lhasa, vervaardigd door een monnik.
ammfc
"""li
mMmm-
ad en,
t ge-
■brou-
heer
ieine-
3 o a.
a eu-
ge no-
par-
ïdeel-
bisr
jaren
Gro-
'aren
met
een
nker.
bier
bij
5'hou-
ver-
craw-
nder
adig-
aren
rroot
(De.
vouw
aan-
wel
Joel-
van
wa?
c te
erde
en
irou-
sche
dat
bier
wel
,1 te
de
kke-
ï&na
zal
be-
ndu-
sico
dien
be
i-oor
ood,
ven-
tea-
■wijl
eval
oor-
ioen
bou-
ent?
per- I
een
•1 op
tie n
lera
een
uit
op
bul-
De
10e-
lald
dan
lik-
be-
ver-
reel
ïele
ma^
iins
der
vor-
van
rou-
in
aat-
rge-
rge-
!oor
ing
oor
rde
na/-
che
nej.
otd-
den
reu-
ik en
te
K.
lini-
,nua
in
oor.
zit-
G.
Hil-
ing-
A.
lans
'dee-
s te
d.
dat
'aar-
vou-
IS4dl
ter ideaal. Hun mon
nikenleven is een
vrijwel ontaard, klak
keloos en meestal
slechts uiterlijk na
volgen van het ide.
aal, dat Boeddha Gau
tama zich eens voor
oogen stelde en dat
tot een schromelijke
mislukking en ontaarding voeren moest, 0m.
dat het op een verkeerde basis werd gegrond
vest.
We zullen hierop Intusschem niet verder in
gaan. De beschouwing biedt geen Plaatsruimte
voor een principieel© uiteenzetting en Ver
werping vam het Tibetaansche mo-nnikenwe.
zen. Het zij voldoende op te merken, dat bui.
ten het Katholicisme zelfs de hoogste men
schelijke idealen tot mislukking zijn gedoemd,
omdat de ware bron van inspiratie ontbreekt.
Ba wat we hier over de monniken van Tibet
In den kop geven wij links een afbeelding
van Tibetaansche lama's bij een groot,
zijden voorhangsel met de beeltenis van
Tünba Sha Chia To Pu. Rechtseen com-
plete bibliotheek van den Kandjoer en
den Tandjoer (Chineesche af deeling der
Congress-bibliotheek). Onderaan links:
de zesjarige levende Boeddha van Guya,
rechts de eveneens zeer jeugdige Boeddha
van Labrang.
te smeeken, van wie de god Gombo de meest
gevreesde is.
Het Boeddhisme in Tibet is nog meer ont
aard dan in Indië en door de leer van de
reïncarnatie of hergeboorte zijn de monniken
in staat, de bevolking op allerlei manieren
schrik aan te jagen. Indien iemand hun niet
bevalt, verklaren ze hem de reïncarnatie van
den een of anderen demon of boozen geest,
verzekeren, dat diens ziel ln den ongelukkige
is gevaren en brengen den betrokkene in een
hoogst precaire positie.
Jaren geleden, toen Engeland zijn heerschap
pij over Tibet wilde uitbreiden en de Engel-
schen zich volgens den Dalai Lama met aller
lei dingen bemoeiden, die hun niet aangingen,
meende hij een goeden zet te doen, door ko
ningin Elizabeth, die toenmaals glorierijk over
Albion regeerde, tot de reïncarnatie te ver
klaren van de godin Lhamo, een hoogst on
sympathieke dame volgens de Tibetanen, die
met een soort doos van Pandora overal rond
zwerft en daaruit allerlei ziekten en onaange
naamheden over de menschen uitstrooit. Deze
dame is verder de patrones van de stad Lhasa,
Een Lamarkloostwr in Tibet.
zullen vertellen, zal dit op velerlei marnieren
18 een monmtkenstaat, zooals we
bereids hebben gezegd. De hoofdstad Lhasa ls
een pelgrimsoord voor een groot deel der
Boeddhistische wereld, hetgeen intusschen
met wegneemt, dat im verschillende gedeelten
van zie 1 ibetaanscih-BoeddTiistiscke centra
wJÜe 0f£ioieel den Dalai Lama als hun
hoogste gezag erkennen, maar in werkelijk-
7hn ™atmeel en geestelijk onafhankelijk
i, Tiw iTeenS met de div®rse kloosters
in Ti)>et het geval is.
tvÜTr 1Sv rijk Ian<i' dit door monniken
beheerscht Tibet. Een hard klimaat en een
onvruchtbare bodem laten slechts een gerln-
!T. ki k1! de ka,ns' aicih een eenigszins
draaglijk bestaan te verzekeren. Ellende en
ontbering zijn voor den gemiddelden Ti-betaan
onverbrekelijk met zijn bestaan op dit onder-
maansohe verbonden.
De hoogvlakte, zóó boog, dat ze het dak der
wereld wordt genoemd, ligt in de schaduw
van het Himalayagebergte, vanwaar regel
matig ijskoude winden over de Tibetaansche
woestijnen trekken. Water is er slechts weinig
en de yaks, de nationale huisdieren, zien
slechts in hun droomen de heerlijke weiden,
waarop onze Nederlandscbe koeien grazen,
alsof het zoo hoort en alsof lekker, sappig
gras overal wordt gevonden.
Die yaks zijn voor den Tibetaan een soort
manusjes van alles. Behalve dat ze als rij
en lastdieren worden gebruikt, leveren ze
diverse levensbehoeften en hun mest wordt
als brandstof benut. Hout is schaarsch in
TibetAlles is trouwens schaarsch in
Tibet, ook menschen treft men er slechts
sporadisch aan en naar schatting wordt heel
het uitgestrekte gebied van den Dalai Lama
slechts door een of twee millioen menschen
bewoond.
Dit geringe bevolkingsgetal heeft inmiddels
de taak, de talrijke kloosters te onderhouden,
die meerendeels in verval zijn, maar vroeger
duizenden monniken herbergden en vele schat
ten bevatten, kostbaarheden, eeuwen en eeuwen
oud en geschenken van pelgrims uit alle dee-
len van Azië. Gelukkig wordt de leekenbevol-
king van Tibet geholpen door de vele pelgrims,
waar elk jaar haar feest luisterrijk wordt ge
vierd.
De goden der Tibetanen zijn velerlei. Daar
Is Namse, de god van den rijkdom, voorts de
god met het olifantenhoofd Ga nes-ha, zoon van
den meergenoemden Gombo, die allerlei
functies heeft, Yama, heerscher over de on
derwereld en ontelbare andere, alle uit het
pantheon der Hindoes afkomstig. Ieder heeft
°P zijn beurt een feest, maar alleen voor de
voornaamsten worden feestelijkheden gearran
geerd, die dagen lang duren en de nieuws
gierigen van heinde en verre doen samen-
stroomen. Bij deze feesten zijn de demonen-
danseji de grootste attractie. Dan komen alle
lama's of priesters in actie en bekleeden de
hoogsten onder hen zich met de kostbare ge
waden, die gewoonlijk sinds eeuwen aan het
klooster toebehooren.
De lama's zijn in klassen verdeeld en het
aantal, dat eenigszins ontwikkeld is en b.v.
de oude boeken lezen kan, is vrij gering. Maar
een flink aantal is steeds bezig, van deze oude
boeken nieuwe edities te vervaardigen. De
heilige boeken der Tibetaansche lama's be
staan uit twee groote verzamelingen, respec
tievelijk de Kandjoer en de Tandjoer geheeten,
Vele kloosters of lamarijen drukken de Kand
joer verzameling, maar slechts enkele kunnen
er op bogen, de drukblokken van de Tand
joer te bezitten.
Het drukken van de lamaboeken is een
hoogst tijd-roovend werk en het geschiedt
met eeuwenoude blokken, dus altijd op dezelf
de wijze. De blokken, waarover de voornaam
ste kloosters beschikken, zijn op z'n minst vijf
honderd jaar oud en duiden er op, wanneer
de ontwikkeling van het lamaisme tot stil
stand is gekomen. Zestien jaar zijn noodig,
om de houten drukblokken van de Tandjoer-
verzameling te vervaardigen en het spreekt
van zelf, dat men dit niet al te dikwijls doet.
Er Is trouwens niet zoo heel veel vraag naar
de boeken. Het zijn voornamelijk Westersche
bibliotheken, die wel eens een bestelling doen.
De bibliotheek van het Amerikaansche congres
te Washington b.v. heeft enkele jaren geleden
een exemplaar van Kandjoer en Tandjoer be
steld. Ergens in een klooster in Tsjoni, een
Tibetaanseh vorstendommetje, dat op Chi-
neesch gebied is gelegen, kon de afgezant van
aie nog steeds naar de ucmge stad Lr.asa j qc WaSuingtonsch-? Wbllotheek het verlangde
^rekken, om daar de gunsten van de goden af kant en klaar op den kop tikken. Het duun*» a
echter nog twee jaar, voordat de vracht boeken
behouden ter bestemming arriveerde.
Het drukken van de Kandjoer en Tandjoer
neemt minder -tijd in beslag dan het uitsnij
den der drukblokken de lama's moeten
niets van losse letters hebben, deze als een
verfoeilijke uitvinding der Westersche dui
vels beschouwd maar vijf en veertig monni
ken werken toch 3 maanden aan de Tandjoer
en zes maanden aan de Tandjoer. Wat inmid
dels de laatste betreft, alleen het klooster van
Lhasa en het meergenoemde dat van Tsjoni
bezitten er de drukblokken voor en Tsjoni be
weert, dat zijn blokken de minste fouten heb
ben en dus de beste Tandjoer leveren.
Het papier voor deze eigenaardige boeken
verzamelingen komt vrijwel uit China, speciaal
uit de provincie Kansoe. De monniken plak
ken acht vellen op elkaar en verkrijgen aldus
een pagina voor een Kandjoer of Tandjoerboek,
die el-k uit respectievelijk 1ÓS en 209 deelen
bestaan. De monniken, die met plakken en
drukken belast zijn, ontvangen voor een werk
ongeveer vijftien cents per dag, waarvoor ze
hun levensonderhoud moeten bekostigen.
Het reciteeren van de heilige boeken is de
hoofdbezigheid van de lama's, die volgens de
Westersche onderzoekers overigens hun tijd
vrijwel in ledigheid doorbrengen. Als een rijk
man ziek is, wordt een lama geroepen en die
begint dan gedeelten en teksten uit de heilige
boeken op te dreunen. Hij heeft ze van hui
ten geleerd, meestal zonder zelfs de beteekenis
te begTijpen.
Indien een zieke erg rijk is en erg verlan
gend, om beter te worden, laat hij een heele
reeks heilige boeken voorlezen. Dan verzame
len zich soms wel vijf honderd lama's en
krijgt leder een paar bladzijden, teneinde het
werk te bespoedigen. Gelukkig voor den zieke
doen ze dit karwei, waarvoor gewoonlijk een
vijf honderd gulden moet worden betaald, in
een speciale zaal en niet aan het ziekbed.
Soms lezen de lama's dank zij deze methode de
108 deelen van de Kandjoer op één dag. Het
doet er niet toe, dat er aldus weinig volgorde
in den tekst is. Het is het voorlezen, waarom
het gaat en zooals gezegd, het meerendeel der
lama's snapt niet veel van de juiste beteeke
nis der heilige boeken.
Tibetaansche monniken wasschen zich niet.
Alleen de allerhoogsten schijnen volgens reizi
gers, die hun kloosters bezochten, af en toe
handen en gezicht in min of meer onmiddellijke
aanraking met zooiets als water te brengen. Ze
smeren zich bovendien met boter in, die spoe
dig bederft en hen een ondragelijken geur doet
verspreiden. Indien men een lama op bezoek
heeft gehad, kan men het nog uren erna
ruiken
Rood is bij feestelijke gelegenheden de ge
liefkoosde kleur en een Tibetaanseh klooster
levert op een feestdag wel een heel levendigen
aanblik. Deze kloosters zijn tusschen twee haak
jes vaak specimen eener indrukwekkende ar
chitectuur, die speciaal in de barre Tibetaan
sche woestijnen een imponeerend effect te
weeg brengt. De Tibetaansche architectuur is
Chineesch, maar veel minder weelderig in
details en daardoor grootscher. Ook in muur
schilderingen hebben de lama's het eenige
eeuwen geleden ver gebracht. Nu echter is deze
kunst in verval.
Een heel merkwaardige kunst der lama's is
het vervaardigen van schilderijen uitboter.
Deze boterschilderijen zijn feitelijk reliefs en ze
stellen goden en demonen voor, op de meest
schrikwekkende wijze uitgebeeld en met be
hulp van twintig verschillende kleuren verf,
die door de boter (het is boter van het nationale
huisdier, de yak) worden vermengd. Door
kneden brengen de boterartisten hun mate
riaal in den gewenschten vorm en sommigen
hunner bereiken waarlijk verbluffende resul
taten. Door den aard van het materiaal is
aan hun scheppingen overigens geen lang
leven beschoren. Gewoonlijk houden ze het
niet langer dan een dag uit. De monniken
ruimen de boterschilderijen op, als de plechtig
heid, waarvoor ze werden gemaakt, is afge-
loopen.
De boterartisten zijn meestal zwervende
monniken, die hun diensten aan de verschil
lende kloosters aanbieden. De besten krijgen
dikwijls heel goede aanbiedingen en vaak ont
staat er twist tusschen de kloosters om het
bezit van zoo'n boterartist. En zulk een twist
wordt wel eens bloedig uitgevochten, gelijk
dit met andere twisten tusschen Tibetaansche
kloosters vaak het geval is.
Aan het hoofd van een Tibetaanseh kloos
ter staat de lama onze, die telkens voor een
zekere periode gekozen wordt. Verder tellen
de Tibetaansch-Bhoedd-
distische kloosters een
soort hoofd in een reïn
carnatie van Bhoeddha.
Deze reïncarnatie wordt
als een klein kind in 't
klooster gebracht en
daar als de „Levende
Boeddba" vereerd. Het
lot van zulk 'n kind is
alles behalve benijdens
waardig en de meeste
levende Goeddha's ko
men door vergiftiging
aan hun einde, zoodra ze
te veel op zich zelf gaan
vertrouwen of bij een
groep der monniken in
discrediet raken.
De Dalai Lama, die
officieel de geestelijke
heerschappij over alle
kloosters voert, zetelt,
zooals gezegd in de stad
Lhasa, die langen tijd
'n verboden stad is ge
weest en bet practisch
vrijwel nog is. Er wor
den b.v. geen toeristen
excursies naar georga-
niseerd.-Voor den toerist
is Tibet ook weinig aan
lokkelijk. Het is 'n nog
verre van gepacificeerd
land en het gezag van
de Dalai Lama is er
weig meer daD 'n fictie.
Rooverbenden zwerven
er rond en menigmaal
wordt een karavaan door
hen overvallen. Tibet
grenst bovendien aan 't
onrustige China en de
Tibetanen haten deChi-
neezen innig, met 't ge
volg, dat het dikwijls
of uitbarstingen komt,
waarvan de buiten
wereld niets hoort, maar die desalniettemin
met koele wreedheid en ten koste van talrijke
menschenlevens worden uitgevochten.
Wat in de Westersche wereld bet meest
aangaande de Tibetaansche monniken bekend
is zijn wel de demonendansen, die ze regel
matig houden en de gebedswielen, waardoor
ze zich van den last van het bidden bebben
ontdaan. Met één draai van 'n gebedswiel
worden honderden geschreven gebeden tege
lijk „van kracht".
De demonendansen zijn de belangstelling
overwaard. Gewoonlijk vertoonen de monni
ken zich daarbij in de zonderlingste, maar
tevens kostbaarste gewaden en voeren dan
geregelde spelen op, het marionettenspel in
cluis, terwijl duizenden pelgrims met de
grootste aandacht toezien.
In de demonendansen en in de spelen wordt
doorgaans een veete tusschen twee godheden
uitgevochten en maskers, gruwelijk bewerkte
maskers, van papier-maché gemaakt, spelen
er een groote rol bij. Sommige dezer maskers
wegen meer dan tien pond en een verzameling
maskers-dragende lama's is een afschrikwek
kend gezicht. Groote bronzen trompetten, van
drie tot vijf meter lang, trommen en cymbalen
hebben eveneens een aandeel in dans en spel
en de Tibetanen weten er een oorverdooveud
lawaai mee te maken.
Beschrijvingen van dergelijke plechtigheden
kan men vinden in Sven Hedin's verhalen
over Tibet en in die van andere onderzoekers.
Elk klooster heeft zijn aparte ceremonies en
De schrikwekkende uitbeelding van Amnyi
Soda en Amnyi Toba, die bij den dans
rond den Geest des Doods niet ontbreken.
plechtigheden, zijn eigen feesten en dansen.
En aangaande die dansen vertelde onlangs de
Amerikaansche ontdekkingsreiziger, Joseph
Rock, dat ze in sommige opzichten op de
Russische lijken en dat de dansers af en toe
een bekwaamheid ten toon spreiden, die de
prima donna van het voormalige Keizerlijke
Russische Ballet hen zou hebben benijd....
Tibet is niet altijd door de lama's be
heerscht geweest. De heilige boeken vertellen
o.a. van een koning, die in de negende eeuw
de monniken vervolgde, tempels en kloosters
liet verbranden en dientengevolge ter dood
werd gebracht. Op de geschiedenis van Tibet
ia te gaan, zou ons inmiddels te ver voeren,
We hebben alleen iets ever Tibet en zijn la«
ma's willen vertellen, omdat de paters van
den Sint Bernard besloten hebben, er liua
nieuwe toevluchtsoord voor verdwaalde rei
zigers te bouwen.
Hun stoutmoedig besluit zal hen in een
heel zonderling deel van de wereld brengen,
een hoogst interessant deel tevens. En za
zullen er gelegenheid te over hebben, om bun
zegenrijk werk te volbrengen. Tibet zal nog
wel lang een gesloten land blijven, een onbe
schaafd en een ruw, onbarmhartig land, waatf
de barmhartige Samaritaan een onbekenda
verschijning is en de Christelijke charit-as
totaal onbekend. En het zal nog wel heel, heel
lang duren, voor de paters van den Sint Ber-
nard met hun trouwe honden hun thans nog
onbekend klooster ergens op den rand of ia
Tibet zullen moeten verlaten, omdat stroomea
toeristen hun klooster het toevluchtsoord
voor verdwaalde reizigers tot een publieke
vermakelijkheid maken.,,
Een boter-kunstwerkvoorstellende den patroonheilige
t/OJ|
mmm.
V
Monniken steken op het tempeldak de oudelanee trompetten. u,ier geluid tot ver
éerf®n: weerklinkt, om het volk ten dons te loepen.
De monniken van Stat Bernard gaan
Tibet. Er was reeds lang sorake van 'en men
»1 zioh herinneren, dat geruimen tijd geleden
enkelen hunner naar „het dak der werehT
zijn vertrokken, om alvast eens poolshoogte te
nemen en een gunstige plek uit te zoeken voor
een nieuw klooster, waar de traditie met
meer voldoening kon worden gehandhaafd
dan op den Grooten Sint Bernaixlberg, op de
grens tusschen Zwitserland en Italië, die al
sinds jaren meer een toeristenoord was een
toevluchtsoord voor uitgeputte, verdwaalde
reizigers.
Het klooster op den Sint Bernard had fel-
telijk geen reden van bestaan meer. De dagen
zijn lang voorbij, dat de menschen te voet
den bergpas overstaken, die vooral in den
winter zoo gevaarlijk kon zijn. Spoorwegen,
zlcli een Tve-g zoekend dooi- de laagste g-edeet
eD Van jjet gebergte en in tu-nmels duikend,
Waar d-it te hoog wordt, hebben het trekken
over de bergpassen overbodig gemaakt en het
nU slechts een enkeling, wiens sohre-
heun voeren over den weg, waarlangs
iioegev hj>t sjnt BernBrdklooeter stond als
e rrilliauige Samaritaan.
den 8«r °op''mt nog slechts hoogst ze!
verdwaalde®. ,1 °p naar in de sneeuw
de groote, troUw kei'iefelijke hokken lagen
te versuffen Sillt Be-mardhonden bijna
toeristen als souv^^ JWndea werden door
was het Sint Bemavdkw11*' In den ZOineI'
bliek© vermakelijkheid qT 6611 5001-1 pu"
er ln auto's en autobussen ^ri3t®n kwamen
duizenden op een dag. donderden en
heen bijzonder mooi is> bl'11 de tocht er
Iiardk]()oster een attractie te te Sint Ber'
ressant einddoel van een schlep61"' 6€n lnlte"
lijken rit temidden van de Ueni°,"VerseliJke-
meest grootsche bergpanorama'^ e'n de
goms boven de wolken en door ,it een rit
de frischheid van groene ber gv e J '>ril w 'kke n-
terende beekjes. 11 611 kla-
De monniken van den Sint Bernar[]
zich door dien grooten toevloed Tan a'dden
gierigen reeds gedwongen gezien aan v3<mws-
roemde gastvrijheid paal en perk te s^,,be-
Niet langer konden de honderden en homw
den bezoekers gratis worden onthaald op
eenvoudig maal. De meesten hunner Ver?a_
ten, ondanks een bescheiden, tegen den mUllT
van de eetzaal geschreven vermaning,
offeren voor het onderhoud \a-n °oster
en ter bestrijding der kosten ta.il bij
zondere gastvrijheid der monniken. "loos.
ter kon daardoor de aan deze gast'1 ijlioi-d yor.
bonden uitgaven niet langer dragen en men
moest er toe overgaan, een soort resi urant
te openen. Hier werden de toeristen m een
.huiselijke omgeving „bewirtschaftet en ï-
den ze zich voor een lagen prijs een
maal laten voorzetten, een maal van spij
dde hoog op een tarnden bergtop bijzoni
goed smaken, zooalserw tensoep-
Het ls ongetwijfeld een bestuit van even
groote stoutmoedigheid, als dat, hetwelk de
vestiging in de Middeleeuwen van het Sint
Bernard-
klooster ten
gevolge had,
dit wegtrek
ken van de
monniken
uit het rus
tige Zwit
seriand naar
het onrus
tige Tibet,
bet door
monniken
geregeerde, voor vreemdelingen nog vrijwel ge
sloten land van den Dalai Lama
Voorloopig is nog niet met zekerheid be
kend, waar de monniken van den Sint Ber
nard zich zullen vestigen en het is de vraag,
of dit niet eerder langs de grenzen van Tibet
znl zijn, dan ln het eigenlijk© Tibet, welks
autoriteiten zi0h waarschijnlijk tegen de ves
tiging van Katholieke monniken zullen ver
zetten, zooals Afghanistan dlit nog kort ge
leden heeft gedaan.
Maar,, in ieder geval, de bouw van een
Katholiek klooster aan de grenzen van Tibet
is ongetwijfeld een gebeurtenis, die in belang
rijkheid wellicht alleen is overtroffen geweest
door de komst der eerste Christelijke mis
sionarissen, die op hun weg naar het Oosten
vermoedelijk door of langs Tibet zijn getrok
ken, alsmede door het bezoek van de stout-
moedige Middeleeuweche geloofsverkondigers,
die door den Paus naar Dzjengihiis IChan wer
den gezonden en tenslotte door de onderne
mende Jesuieten, die enkele eeuwen later het
voetspoor van Marco Polo volgend, zelfs tot
het keizerlijke hof van China wisten door te
dringen en aldus zeer waarschijnlijk in de
een of andere relatie met den monnikenstaat
Tibet zullen hebben gestaan, al wa.s het alleen
maar om het wetenschappelijke werk, dat ze
in China verrichtten.
Tibet is nog een der weinige voor Wester-
lingen practisch gesloten landen en ofschoon
in den laatsteu tijd zoowel onvervaarde ont-
dekkingsreizigers als ambitieuze sovjet-Rus-
sisohe en Engelsehe afgezanten het gebied
van den Dalai Lama in zoowat alle richtin.
een hebben doorkruist, weet men er nog
slechts weinig van. Veel is er nog onbekend
en ondoorzocht. Desondanks echter zijn spe
ciaal in de laatste tiental jaren vele geheimen
van Tibet ontsluiten! en door de diverse rem-
verhalen van olltd0«in^relZi^h:';1" n'
Hedin, door hetgeen andere waaghalzen, die
als koelie vermomd door Tibe zwimwen, ons
in hun boeken vertellen. Is bet mogelijk zich
eenigszins een voorstelling Ie vonl1
nieuwe buren der monniken uit het klooster
op den Sint Bernard.
Br valt niet aan te twijfelen, da
herbe.rgizame streken langs den Hinia aja e
«onmiken van Sint Bernard gelegenheid e
over zullen hebben voor het uitoefenen van
.Ulu Samaritan-en werk en lietgeen ze ei zu
etl doen, zal van groote beteekenis ij ven
v00"" 116 faam van het Katholicisme in ie
01 r© Oosten. Immers, de Christelijke um
s ls iets ombekend-s o-nder de Boeddhistische
aio11113'16"1 va-n Tibet, waaronder er zijn, 16
zaxtitX>OVers langs de wegen loeren, om vieev
dereu reiiai®e,'s te overvallen en uit te P un
hebhp0 B°®ddhistische monniken van Tibet
weimT 0VerIgeais ook in elk ander opzi© n
11 it te staan met het Katholieke kloos-
