de etna.
sssïïsv1' met züu leld61iên'met
UIT DE ZUIDPOOL#STEEKEN.
DAAROM!
WELK LAND?
DE ONTDEKKER VAN
DEN MISSISSIPPI.
ZATERDAG 20 FEBRUART 1932
Zee Olifanten.
ALLERLEI.
VOOR KNUTSELAARS.
n.
SpreekwoordUraadseï.
NAAR ARTIS!
Oplossing vorig letterraadsel.
a
DE PAPYRUS.
LETTERRAADSEL.
Oplossing van den vorigem
rebus.
LEGPUZZLE.
qn/\c Kb:
Na V. (Laatste!)
De „National Hall" in de noofdstad der
Vereenigde Staten, het nationale paleis, bezit
een glorie-hal „Hall oi Fame" die de
beeltenissen van de beroemdste personen oe
■waart, welke het land hebben groot
Sedert 1893 staat daar het standbeeld" van n
pionier van t No rdpn, den Franicben
Jesuiet Jacques Marquette, een van die stille
belden, om wie geen gebulder van kanonnen
of gerucht van veldslagen rees. maar d"e w»
der veel opzien een verhol die zou
taak tot een schitteren 6D groot3C
bracht. scnitterend einde hebben ge-
qtiïte l0drn JUni 1637 werd deques Mar-
Dertte ?°.n (Frankril'tf Aisne) geboren.
missionf^J (1666) vsst|KJ« zich als
- lonaris in Canada, onder den Lndianen-
etam der Huronen. Deze vertelden van een
S ueimzinnigen Btroom, die zich ver naar het
-m er uitstrekte, omzoomd door ondoordring
bare moerassen en bosschen en die zijn graf
vond in den oceaan.
De overheid van den onverschrokken pater
gelastte hem een onderzoek in te stellen naar
bet al- of niet bewoond zijn dezer gebieden,
waar wellicht zielen voor Christus zouden ge
wonnen kunnen worden. De missionaris ge
hoorzaamde. Zijn salonjacht bestond uit ,®6
kano van boomschors, waarmede hij ni
min de 4500 KM. fleurig aflegde! Enkelen
vergezelden hem op dezen barren tocht. j
troffen een Indianenstam, welke den1
zéér heusch ontving. De Amerikaansche
uien" was ontdekt (16731; naar z^r)lv'fJ'1<V)Ur^
reD gedeeltelijk in kaartgebract m.gsionarlB
Ohio) door een pater Jezuïet, ais
in dienst van Gou en Zijn aerk. t
in 1674 reisde de onvermoeid^
naar de missie van Kas afel)e wintór van
1675 kwam bij er aan, haddeu
bet Noorden de «ntl>e^ng Met de grootste
zijn krachtig gestel ge* P der indianen zicll
inspanning hield d w0ek overeind; toen
nog enkele dagen. vertrok. De heele
moest hij het op&. Er werd geen woord
stam vergezel d® jn h6t heM<ire
?eff' dal zilver spatte. Mijl na mij.
wateidianen volgden, stil, verdoken
Vf imen zh den stervende niet storen. Twin
tig mijlen. Dertig mijlen. Zoo lang ia de doodA
At van een keizer niet eens. Toen lieten zo
hun bleek en vriend pas alleen
Od Maria's dag, in Maria's maand, 18 Mei
1675 riep ons aller Moeder Haar kind tot zich
naar het ver Palmenland, waar het veilig i»
en goed. Twee mannen hielden het kruistee
ken van den Zoon voor zijn stervende oogen
Jacques Marquette dankte voor den overschoe
nen dood. Zijn mannelijk gelaat begon te licb
ten als dat van n meisje, dat voor het eersi
van de Communiebank komt. Het was of zijn
lichaam werd opgetrokken tot tets dat h»
heel in de verte zag. Toen viel het terne Het
gr00tt' Afin CPPerhooW biddend© de
Eeuwigheid in gegaan.
De „olifanten" der Zuidelijke Poolzee hebben
alle heel weinig van schoothondjes weg! Het
zijn kolossale dieren, zwemmende vet-silo's!
De heeren worden tot zes meter lang en zijn
de trotsche dragers van 'n „slurf", die nu niet
bepaald ertoe bijdraagt hun schoonheid te ver-
hoogen! Dit gezwel zou men met véél goeden
wil en een flinke dosis lantasie kunnen ver
gelijken met den slurf van 'n olifant, het is
evenwel slechts 2025 c.M. lang en anders
van vorm. Ook klopt de vergelijking niet, om
dat de zee-olifantinnen zoo'n misvorming niet
1) Roeispanen.
2) Spoot.
3) Glansde.
4) Oostenwind.
5) Zwarte soutane.
7) Maats.0'™11' 0626116 'n misBlonaris-
8) Ont; tot aan.
r«!s; vlak.
De Sicilianen spreken bij voorkeur over „la
hun agne »den Berg" bij uitstek. Sommigen
her noemen dezen hoogsten vulkaantop
Vah Europa (pl.m. 3300 M.) „Montibello", sa-
ingesteld uit monte (berg) en dzjebel, Ara
bisch voor „berg" dus: Berg der bergen!
Eigenlijk is de hoogte nooit precies aan te
Seven, daar de hoofdkrater nogal eens van
'igging verandert. Rond den voet gemeten is
de omtrek pl.m. 145 K.M., zoo'n etmaal loo-
Pen derhalve! Bij wijze van reserve-uitlaat
kleppen beschikt de Etna nog over tweehon
derd neven-kraters.
Eigenlijk rommelt het in dezen reus altijd.
De eerste uitbarsting die wordt vermeld, was
476 v. Christus; de laatste in 1928. Tachtig
geweldige „erupties" telt de geschiedenis,
waarvan alleen voor. de 19e eeuw twintig ko
men. Tegenwoordig is de vulkaan gemoderni
seerd; men heeft er een spoorbaantje omheen
aangelegd, de Circus-Etna-baan, van Catania
naar Glarre. Het is heusch de moeite waard
dit tochtje van den zomer eens te gaan ma
ken!! Niet in de Paasch- of herfstvacantie,
dan blaast over Sicilië's land de tramonthna,
een scherpe, gure bergwind. Dan liever de
hitte getrotseerd en genoten van het afwis
selend uitzicht over diepe ravijnen, onmete
lijke lava-velden of schóón-aangelegde plan
tages. Voor een paar rijksdaalders voert het
bergspoortje langs al dat moois...... en voor
wt„ fantasie hebbenis alles
wie een beetje tan" Napeig_Messina; de
gratis! Ook de J^r-boot - terry.
tiein vaart over °P bij de overtocht vla
boat net zooals J 'dlnavië gebeurt. Mes-
Warnemunde naar Scan heei verwoest door
sina, 28 December 3 aan; des te beter
een aardbeving, is niet tj0 sporen ervan
bevalt Taormina op een 1 d middelpunt
verwijderd, een wereld-b®10
voor Etna-bezoekers!
VONDEL KREEG 15.— cadeau van
tigjarigen aartsbisschop van Keulen, m„'
Beieren, die in 1662 Amsterdam bezon n
deus een feestmaal had Vondel den jellj*
prelaat een keurig welkomstlied aanE Voin'
deze gaf hem toen 'n gouden rijder, voor
del stellig iets onaangenaams. Brandt zeg
minste: „maar zeeker keurvorst, dien
schaam te noemen, beschonk hem met arm©
of 16 guldens".
Toen de pastoor van Amplegny voor de T€Cjj'
ters uit de dagen der Fransche revolutie stond,
vroegen deze bloedhonden hem, of hij heusch
aan de hel geloofde. „Wanneer ik er niet aan
geloofd had" sprak de edele priester „dan
hadden jullie geweidaden mij wel gedwongen
een hel aan te nemen!"
Een zee-olifant.
rijk zijn, waardoor zij meer aan de onmogelijk-
schoone trekken van 'n bulldog doen den en.
Hoewel er onder die dames aardige „knapen
voorkomen, die een lengte tot e.!
zitten, passeeren de meesten de drie, d ie n
halve meter niet. Trompetten als 0"^t8a
doen deze zee-bewoners niet, hun g
anders, doch daarom niet minder omvangrq'k^
Poolvorschers feliciteeren elkaar, waan
hun kampement ver van deze onwe e
wezens kunnen opslaan. Men moet a op n
zenuwen hebben om het geblaf der jong
gekef en gejammer der dames, het ge
heeren met succes te kunnen doors a 1
neer er op 'n broedplaats zoo n tien g u
van 'n veertig ieder bijeen liggen, e -P
wordt gecommandeerd door 'n ouden
kan er 'n aardig spektakel gemaakt worden
waarbij hooren-en-zien vergaat! .j-vvfti.*.
'k Sprak daar van vet-sllo's! De ontdek.f*
reiziger Hamilton schoot eens 'n zee-olifan
ruim vijf Meter lang was! Achter de voór-„poo-
teen" bedroeg de omvang vier meter en net
geheele gewicht 8000 pond!Er was 'n dag mee
gemoeid om dit lieve diertje ai te spekken. uf
menschen kwamen er aan te pas om al het vet
In een spekhut te dragen, waar het werd inge
zouten.
Het is een klein kunstje de dieren te nade
ren; meestentijds liggen ze, wanneer ze aan
land zijn, dicht tegen elkaar aangevlijd als sar
dines in een blikje. De mannetjes doen geen
vlieg kwaad, wanneer men ze niet tergt. Zijn er
jongen, dan zou het levensgevaarlijk zijn de moe
der te naderen, die dan uiterst wild Is. Hup
voedsel bestaat uit lnktvlsschen, krabben en
gewone visschen.
De Jongen komen eind September, begin
October ter wereld en glanzen dan in een
prachtige, zwarte huid, die zij na 'n paar maan
den weer verliezen. In plaats daarvan treedt
zilver-grauw haar op, dat naderhand voor goed
n bruine kleur krijgt. Gedurende één maand
worden deze olifantjes door Kun mama gevoed,
hetgeen hun zéér goed schijnt te bekomen,
want ze worden er erg vet van. Hun verzorg
ster zelf valt opvallend af, doordat zij niets te
eten krijgt. Geen wonder, dat ze zoo nu en dan
trek krijgt in een smakelijk hapje en den weg
naar zee inslaat.
Maar o wee! Eén der schildwachten heeft
haar ontdekt en dringt haar terug! Pas begin
November krijgt de moeder 'n kans om weer
het ruime sop te kiezen en daar blijft zij tot
Januari, ais wanneer ze het eiland weer op
zoekt. De kinderen hebben ondertusschen ge-
ruimen tijd slapende doorgebracht, terende op
hun vet. Overdreven zorg wordt aan hen niet
besteed. Wanneer dat een der slurf-robben mak
kelijker uitkomt, kiest hij zijn weg over het
jonge goedje been, dat daarbij niet zelden te
pletter wordt gedrukt. De doode blijft temid
den der levenden liggen; de skoea-meeuwen
vinden het 'n heerlijk hapje en peuzelen hem In
korten tijd op. Schaamteloozer roovers dan deze
vogels bestaan er in de zuidpoolstreken niet.
Vooral de plnguins worden erg door hen ge
plaagd; zij gappen bun de eieren en de Jongen
weg en voeden zich ook met de kleinere vogels,
die in holletjes nestelen. Bang voor menschen
zijn ze evenmin; menige vorscher heeft aan
deze bandieten, die maar zelden te water gaan,
n geducht blauw oog te „danken" gehad!!
Het zwarte, traanachtige vleeseh der slurf-
robben vindt weinig aftrek, maar bij de matro-
zen gaat het hart voor 'n versnapering door
fh ook de lever telt wel liefhebbers ofschoon
Weei'd wordt, dat deze slaperig maakt. De
,ang y°rdt vaak ingezouten en geldt dan voor
ekkernij eerste klas! Bij een en ander valt
ste 1!? jlfen' dat Janmaat niet tot de verwend
den 1]nproevers der Fransche keuken mag wor-
als sffek®nd! Het versche vet wordt gebruikt
On a snii wonden te genezen,
heei i 'and komen de zee-olifanten slechts
pen w Mam voorult- Het is ook wèl te begrij-
te zeiiiann0nr mei1 ztx)'n vet-arsenaal heeft mee
den De1 s- 6 vöór-vinnen doen dienst als han-
wanrts dlei'en maken 'n paar rukken vóór-
zend n-?,n rusten <ian weer, steunend en bla
der zeel TêéT 'n paar rukken, naar den aard
ze i^W Wéér Pauze! Zoo lenig en snel
land. De zo° onl)ellolpen op het
matrozen paaiïte beweert' dat z«n
lossen- iT E61'eden hadden op deze ko-
wreedheid de dierefd f® verregaaiKle
neren door middel van messteken
Moeder <en kind
De oplossingen kunnen gedurende heel de
week naar mijn adres: Jeugdredacteur, post
bus 8, Hilversum, worden toegezonden.
Wie kleedt zoo'n oplossing eens aardig inï
Onder de goede oplossers verloot lk een
mooi boek. De plaatjes hoeven niet mee te
komen!
Nummer zes om den draad van ons
knutsel-verhaal weer op te nemen sinds vo
rige week! is een thee- of koffiezeef. Bo
dem met opsta&nden rand van 2 a 8 c.M. alt
een klein blikje. De gaatjes sla Je d'r met 'n
spijker in. Handvat aansoldeeren.
'n Mokka-filter stelt no. 7 voor. Hiertoe
neem je een blikje van 8 c.M. doorsnee en IJ
c.M. hoogte, plus een melkblikje van 7 c.M.
doorsnee, 8 c.M. hoog. De „ooren" van reepen
blik. In den bodem van den filter heele fijne
gaatjes slaan, dicht opeen. Koffie in bovenste
gedeelte, gemalen natuurlUk. 'n Schepje „pee
koffie" (cichorei) er bij, voor de kleur Een
bewijsje zout er aan toevoegen, indien je
flauw leidingwater gebruikt Deksel van bo
dem ander blikje.
Het volgende gebruiks-voorwerp is 'n liter»
maat voor de keuken, 'n groentenblik van
pl.m. 1 liter Inhoud. Wijst zich vanzelf.
Schaal-verdeeling proefondervindelijk aan
brengen.
'n Rasp is no. 9. De koker van een blikje
van 7 c.M. doorsnêe en 8 c.M. hoogte wordt
plat geklopt; sla er met een van onderen vier
kanten spijker gaten in. Bevestig het blik in
een houten lijst De ruwe kant komt op ge
lijke hoogte met de lijst-oppervlakte.
Sleutel- of naamplaatje: No. 10. Nummer»
inslaan met 'n spijker. Niet dóór-slaan na
tuurlijk!
Denk er aan, scherpe hlikranden kunnen
scheermes-scherp voor je vingers zijn, hoorl
Dus: opgepast
Mijn geheel bestaat uit 49 letters en is
een bekend spreekwoord, dat lets met „koks''
en „messen" te maken heeft
1, 17, 23, 13, 11, 7, 34: Het land, waarin wij
wonen, gelijk de buitenlanders het meest noe
men.
5, 12, 9, 10; Stadje in Friesland, waar
schaatsen gemaakt worden.
16, 2, 30, 3, 14, 35, 38, 39: kruispunt van
spoorwegen in de Neder-Betuwe.
4, 24, 36, 28, 31, 23, 24, 26: gemeente in
Zeeuwsch-Vlaanderen ten O. van den Braak
man.
18, 17, S3, 8, 25, 37: De opperste gebieder,
die souvereine macht heeft over anderenj;
vorst.
4, 29, 32: Uitgestrektheid zout water.
Jacques Maguette S. J.
Sehaepman;
1. S, voor Sint; 2. sch; 3. gehól; 4. scha
pen; 5. moedertje; 6. hoepels; 7. ramen; 8.
Pan, vandaar: pan-insche schrik! 9. N„
voor: Noorden.
NIEUW RAADSEL (Oplossing).
Zoo de ouden zongen, zoo piepen de jongen.
W. Vs., Vuurtoren, Breskens.
OPLOSSING.
De knappe padvinder-gids lddt ons van 1
naar 5, naar 9, 3, 7, 10, 11, 6, 3, 4, 8 en 12,
de plaat» van bestemming! de apenkooi.
Welk land wordt voorgesteld door dit la»
delijk meisje? Weet je misschien, waar z»
woont?
Men verweet keizer Theodoslus, dat hij te
meedoogend en te zacht was jegens zijn vijan
den. Hij kon ze beter 'n kopje kleiner maken!
„Liever dan de levenden te dooden, zou ih de
dooden weer ten leven willen opwekken!"
gaf de vorst ten antwoord.
Aan het hof van Alexander IX, hertog van
Savoye, benoemde een rijksgroote zich erop.
dat hij zooveel Jachthonden bezat, welke zoo
veel buit voor hem binnen haalden tijdens de
jacht. Hij snoefde op de sommen gelds, die de
verzorging zijner viervoeters vereischten.
„M'nheerl" antwoordde de vorst hem, „u moest
nooit andere hondekens voeren dan de armen,
want de armen, die ge spijzigt en kleedt, ma
ken voor a den hemel buitH
dichter H. Longfellow (klemtoon
heeft deze ontmoeting geschetst in 2 o g>
of Hiawatha" „overgedicht in het ,n s
door Guido Gezelle", den 'aamsch
versmaat heelt iets
liederen van „wilde" volken. Hifwati^
de kano van den blanke aankomen
„een berken schip, met paddelen was 't
Sjj ondJv61' d°Pte' 8peitte 2» eASel-
humIs 611 dat schiI>» 't. bracht
Bit dp 't* geboorteland des morgens.
Zwart o-af lng€We«ten Wabin»s 4); t was de
Rfll °kte 5) priester, 't was de heilige
pateTr ditkt bij hem waren aldus geeft
t- a J°uge s.J. het woord aan Marquet-
Wstkj deze begroeting:
«Aen hS Z°n mooi, nu gij ons komt be-
E ZA Heel o»© kamp wacht u en ge zult
Hteron Tel hUUea betreden."
Hierop leidde hij 'ons ln de zijne, waar een
kroote menigte bijeen was die ons met hun
Ws TCrsk,ntk5"' iu diep zwijgen. Alleen
tot P11 V 6 d®Zen en genen met zachte stem
dat "Jat i® goed van U, broeders,
daarna °nS k<>mt bezoeken. De vredespijp werd
trok ni aangeboden en de heele bevolking
Opperhoofd Jtwee vreemden naar het Groote
biedt, reld!I..Inmois-Indianen' stil en eer-
reis „iJr", Zette de Prester het doel zijner
die hen bem God leeren kennen,
woordde: Het opperhoofd ant-
.Schooine -K
ont 8) hier ons tl!"""6' vreemdeling, die
dorp verbeidt UWR^fmt ^zoeken; heel het
de vrede u. komt i„ °.™ste' overaJ verwacht
grijpt de rechtere hand ln, leder« wigwam.
Nooit en lag de ,P„ L herten!
kJippe en Vrii van rotsbank VantTw^tÜ
«chip heeft alles vrij gemaakt en kla^kan
echomimeid!" Klaar ge-
's Anderendaags brachten de Indianen hun
bezoekers een eindweegs weg; zij gaven hun
een caJumet of vredes-pijp mee, die later, od
een aanval der woeste stammen aan den Ar
kansas, alleen al door haar te vertoonen de
opgeheven wapens deed zinken. Onder benau.
tvende gevaren van golven, menschen en die-
b i &inS he kleine karavaan zóó ver, tot zij
Ten! ln tlet ^uiden Spaansch grondgebied be-
kee46 (FI<>rida) en bet beter vond terug te
NootT' lt>op der machtigste rivier van
-Amerika, van den „Vader der stroo-
WAAROM IS DE KEURING
tot grooteren spoed aan te zetten. Tntusschen
maakte dat de „paarden" niet schuw; ze
„liepen" alleen in de richting van aet water en
bleven van daaruit nieuwsgierig de bewegln
gen hunner berijders volgen. Ze gelóóven het
wel. Bij Hagenbeek heeft men „See-Elefanten"
gehouden in den dierentuin te Stellingen, bi)
Hamburg. De beide exemplaren waren op het
walvischvaarders eiland, Zuid-Georgië, gevan
gen. Zeer vreedzaam gedragen ze zich onder
de pinguïns en leerden bun oppassers vrij
vlug kennen Of Hagenbeek ze lang in het
leven heeft kunnen houden weet 'k niet. Zij
stellen nogal booge eischen aan hun voeding,
waaraan zelfs met den besten wil van hun
verplegers niet aJtoos valt te voldoen.
Zonderling moet het zijn een gevecht tus-
schen twee slurf-robben gade te slaan! Éérst
nemen zij onder veel gesnuif en gebrul den
juisten afstand. Eenmaal zoo ver. richten ze
zich halverwege hóóg op en laten zich met hun
volle gewicht op elkaar neervallen. Wanneer
ons dat overkwam, zouden we er naar alle
waarschijnlijkheid weinig van kunnen naver
tellen, maar deze „zeehonden" schijnen van aan-
'eg tot draaierigheid of nelgingen tot appel
flauwten geen last te hebben. Nog eens en nog
eens ploffen de kolossale lijven neer, de tanden
scheuren dikke lappen spek van het lichaam
af, zooflat het bloed in stroomen vloeit. Roef,
daar gaat de halve slurf mee en de verslagene
maakt, dat hij zoo gauw mogelijk het reddende
water bereikt. De overwinnaar stoot een luid
gebrul uit, maar de overigen der kudden letten
daar nauwelijks op. Alleen wanneer de aan
voerder zich laat hooren gaan de monsterach
tige koppen in de hoogte als luisterden zij naar
wat hij te vertellen heeft.
Het plompe lichaam van deze zee-olifanten
met zijn geweldige afmetingen heeft wel iets
weg van 'n zak, waarin men met moeite dier
lijke vormen en ledematen onderkent. Dit wordt
in hoofdzaak te weeg gebracht door de dikke
speklaag, die de dieren in het ijskoude water
niet kunnen missen; het spek maakt, dat zij
bun lichaamswarmte kunnen behouden. Bij ijs
beren zorgt hiervoor de dichte beharing, maar
die zou dezen robben, die zich zóó afwisselend
op het land en in het water bewegen, maar last
veroorzaken, Immers hen bedekken met een
dikke ijskorst, die al zwaarder zou worden en
tenslotte iedere beweging onmogelijk maken.
voor vliegeniers zoo erg streng? Deze menschen
moeten over 'n boel eigenschappen beschikken,
die 'n laag-bij-den-grondsch menscb missen kan
Aan den rug moeten zij kunnen merken boe het
vliegtuig in de lucht ligt door den uitgeoefen
den druk op dat lichaamsdeel; hun oogen
moeten overal zijn, want zij moeten hun aan
dacht kunnen verdeelen en die niet richten op
één puntzooals die Duitsche wijsgeer, die
midden onder zijn les ophield, omdat een ont
brekende knoop aan de jas van 'n toehoordei
al zijn aandacht in beslag nam! Zij moeten
kalm zijn, koelbloedig en tegenwoordigheid van
geest hebben, zoodat zij bliksemsnel die maat
regelen nemen, waarvan hun leven en dat van
anderen dikwijls afhangt.
WAAROM IS DE ZEPPELIN
met helium of waterstofgas gevuld en niet
luchtledig gepompt? Wanneer er heelemaal
geen gas in zat, zou de machine door haar dan
lagere gewicht toch aanmerkelijk hooger kun
nen stijgen? Inderdaad, dat zou ze ook, maai
dan moesten de wanden zóó sterk en dik ge
maakt worden tegen den luchtdruk van buiten
af, dat men nog verder van huls sou zijn dan
met heliumgas. Dit laatste voorkomt, dat hei
omhulsel van den Zeppelin wordt ingedrukt,
daarom hoeft de „huid" niet dik te zijn.
WAAROM TOCH AL DIE LETTERS
op romp en vleugels van de vliegtuigen?
Soms zelfs met cijfers erbij? Wel, alle vlieg
machines, die Hollanders zijn, maar niet van
de soldaten, dragen de letters P. H., dat Is voor
ons land zoo overeengekomen met de overige
staten. Duitschland heeft D, Engeland G.
België O. O. en Frankrijk F. Dit heet het natio
naal kenmerk. Het nummer van iedere ma
chine komt voor in het luchtvaartregister en
beweegt zich voor ons land tusschen de letters
A A A en Z Z Z Elke kunstvogel heeft in ons
land nog de A- toevoegsel, aan de andere let
ters is men nog niet toe. Duitschland heeft
vier cijfers ndést de D. Hollandsche machines
met een cijfer hooren aan de soldaten; met
letter en cijfer aan de marine, dat zijn dus
militaire vliegtuigen, waarvan ons land er 'n
paar honderd bezit.
WAAROM SPREEKT MEN
van „Waschbeer", als men den Noord-Amerl-
kaanschen „Wallaby"-beer bedoelt? Omdat dit
dier de gewoonte heeft zijn voedsel in het
water te verbergen het te „wasschen", alvorens
het op te eten.
WAAROM HEET DE TROTS
van het Amsterdamsche Rijksmuseum, Rem
brandt's wereldberoemde schilderij; „De Nacht
wacht?" Het geeft haast wel dertig figuren te
zien op het oogenblik, dat zij in onregelmatige
volgorde hun clubhuis bij dag verlaten. Den
naam „Nachtwacht" verkreeg het doek, door
dat de achtergrond door slechte verzorging
vroeger of hoe dan ook zwart geworden is,
nachtelijk donker. Maar het is niet een nacht
wacht, doch een dag-wacht, die in 1642 door
Rembrand,t werd geschilderd.. De menschen,
die erop staan, moesten ieder 100 bijdragen,
en zij vonden dit erg onbillijk, want zij
„leken" niet, meenden ze! De schilder heeft
van dit werk veel verdriet beleefd!
Mijn geheel bestaat uit tien letters en is
de naam der Duitsche speelgoed-stad:
X
1.
X
2.
X
3.
X
I
4.
X
1
5.
X
6.
(9
X
t
7.
1
X
8.
X
X
9.
10.
Afkorting
van
Noorden.
2. Stroomt bij Spakenburg in de Zuider
zee.
8. Vóór aan 'n fiets.
4. Tegengestelde van: zwakken.
5. Ligt tusschen Ermelo en Nunspeet.
6. Bladgroente met zee-banket.
7. Dorpje nabij Doetinchem, stadje mis
schien. Bekend door 'n gedicht van Sta
ring.
8- Slop; in Nijmegen: „gasje".
10. Afkorting voor: gram.
Wie legt uit de witte stukken een vaas?
Oplossing den volgenden keer.
Den beschouwenden behoort het verleden,
den handelenden de toekomst, ,den genieten
den het heden. De laatste bezit het kleinste
domein.
„die beschaving en verleden vasthoudt", vol
gens den ouden schrijver Plinius, was vóór
duizenden jaren in Babyion bekend en ook in
Egypte. De oudste is van 3350 v. Christus,
de „papyrus Prisse", zoo genoemd naar zijn
ontdekker. In 407 v. Chr. kostte één blad pa
pyrus 5 pond brood! Goedkoop was het dus
bepaald niet! Langs Nijl en Euphraat groeide
dit schrijfmateriaal en de naam zou afkom
stig zijn van het Egyptisch pa-p-ioer, „plant
langs den stroom". Meer dan 2 M. hoog was
de pluim van dit riet; het van zijn schors
ontdane merg leverde het papier der oudheid.
Dit merg heette „bublos".
Men heeft gemeend, dat deze vleesch-klom-
pen langzamerhand aan het uitsterven waren
en dat zij zoo Sterk in aantaJ afnemen als de
waiiusgen der Noordelijke poolstreken, vroeger
duizenden in getal, thans nog slechts bij enkele
kudden vóórkomend. Het oude lied van de heb
zucht eu de winzucht der menschen, van het
zihnelooze woeden tegen de natuur, dat tot uit
roeiing Tan zoo menige soort heeft geleid! In-
tusschen schijnt dit met de slurf-robben nogal
los te loopen. Mawson verhaalt van „duizenden"
dezer dieren op de Macquarie (spr.: Mékkerie)
eilanden, ten Zuid-Oosten van Tasmanië, 160
gr. O. L. y Greenwich, waar er jaarlijks onge
veer zeven honderd worden gedood, zonder dat
hun getal merkbaar afneemt op den duur
De jagers zijn wel zóó slim, om de vrouwelijke
dieren het meest te ontzien, 'n Volwassen exem
plaar levert 'n duizend pond traan, die tame
lijk zwaar betaald wordt, 'n Dier met 's spek
laag van twintig centimeter en 't „traanvoor-
raad" yan pgoo pond is voor hen een niet te
versmaden buitenkansje. Het „olifantensel-
zoen" duurt 'n maand of drie. Door middel van
stoomkooktoestellen wordt het spek ln traan
omgezet, dat na twaalf uur koken in vaten
wordt verzameld en verscheept. Deze wordt ge
bruikt voor zeep, ledervet en ook, na behande
lingen van scheikundigen aard, voor voedings
doeleinden.
Kop van een mannelijken zee-olifantm
