WATERSTAAT IN DE
EERSTE KAMER.
%vm tijd 000*
INDIE'S BEGROOTING IN DE
TWEEDE KAMER.
MILL ION Al £5
WOENSDAG 16 MAART 1932
WIE HET LAATST LACHT
BEHANDELING DER
AFDEELINGEN.
w
DE BEGROOTING AANGENOMEN.
Staatsbedrijf der Posterijen en
visschershaven te IJ muiden.
HET DRAMA OP AMELAND.
In abnormalen toestand
gehandeld?
Tegen verdachte 10 jaar gevangenis
straf geeischt.
DIEFSTAL.
VERDRONKEN.
Jk heg hiijp a te M- Qoriaar, &i&?
De socialistische salaris-moties
verworpen.
I)E INDISCHE POSTVLUCHTEN.
MET DE HAND TUSSCHEN EEN
MACHINE.
HET DRAMA TE NAALDWIJK-
s«c Set sw«£ Igd ssr
WAARDIG PLEITBEZORGER VOOR DE
VADERLANDSCHE TREKSCHUIT
(Ad. Int.) Dank zij het korte en zakelijke
antwoord van minister Reijmer liep het met
de begrooting van Waterstaat vlot van stapel
niettegenstaande een vijftal sprekers daarbij
hun op- en aanmerkingen ten beste gaven. Die
op- en aanmerkingen betroffen voornamelijk
het vervoer zoodat de bewindsman zich na al
die redevoeringen wel meer minister van Ver
voerwezen dan van Waterstaat moet gevoelen.
De heer Moltmaker, die voor zijn rede on
geveer de helft van den tijd van de geheele
middagzittlng in beslag nam, kwam op voor de
spoorwegen, hetgeen natuurlijk zijn goed recht
is. Maar dat hij daarbij een zeer reactionair
standpunt innam, zullen zelfs zijn partijge-
nooten wed niet kunnen billijken. Hij wilde
namelijk de spoor- en tramwegondernemingen
beschermd zien tegen de uitbreiding van me
chanisch vervoer t« water en te land door de
wegenverbetering en kanalenaanleg stop te
zetten. „Wij stikken in het water en zullen er
in verzuipen, vooral als straks ook nog het
politiek kanaal wordt gegraven", was de mee-
nlng van dezen socialistischen senator. En aan
de verkeersluwe moest de Regeering volgens
hem een eind maken door geen bruggen en
wegen meer aan te leggen.
Als de heer Moltmaker een halve eeuw eer
der geleefd had, zou hij ongetwijfeld een waar
dig pleitbezorger voor de vaderlandsche trek
schuit zijn geweest. Nu mochten de spoor- en
tramwegen zich in zijn hooge bescherming
verheugen. Waarom? Eenvoudig omdat hij
meende, dat het Spoor- en Tramwegpersoneel
in het gedrang zou komen en zooals men weet
is hij vrijgestelde van de roode organisatie van
dat personeel.
Dat hij de belangen van dat personeel veilig
wil stellen, zal niemand hem kwalijk nemen,
maar hij moet dat niet doen „door de wijzers
van de pendule achteruit te draaien", zooals
minister Reijmer het zeer plastisch uitdrukte.
Want daar komt hetgeen de heer Moltmaker
wilde, toch eigenlijk op neer: de vooruitgang
van het verkeer per autobus en van het ver
voer per vrachtauto en motorboot tegenhouden
om spoor- en tramwegen in de gelegenheid te
stellen de zaken op den ouden voet voort te
zetten.
Maar onze minister van Waterstaat, die tooh
ook de belangen der spoorwegen in' het oog
heeft te houden, beziet de zaak anders Hij
wil zoo gauw mogelijk de bruggen bouwen
welke nooddg zijn om onze elf provinciën tot
een geheel te vereenigen. Bij het toenemend
automobielverkeer ziet hij daarin evenals in
de wegenverbetering een nationaal belang.
En de spoorwegen behoeven daarbij niet het
loodje te leggen. Sedert de opkomst van het
autobusverkeer in 1926 zijn de vervoercijfers
der spoorwegen niet gedaald; integendeel. En
het stukgoederenverkeer hebben zij weten te
behouden door zelf ook van auto's gebruik te
maken.
Ei heerscht geen chaos op het gebied van
het verkeerswezen, zooals de heer Moltmaker
v-iide doen gelooven, doch een omwenteling,
waarbij de sroorwegen zich aan de veranderde
omstandigheden zullen hebben aan te passen.
Hoezeer de heer Moltmaker het standpunt
van den enkeling innam, bleek, toen hij op
kwam tegen het verleenen van vergunningen
aan autobussen om het voortbestaan van tram
wegen mogelijk te maken.
Toen de Waterstaatsbegrooting was aange
nomen en de begrooting van het Staatsbedrijf
der Posterijen, Telegrafie en Telefonie aan de
orde was gesteld, kwam de anti-revolutio
naire heer de Veer zich beklagen, dat in Zee
land eenige telefoonkantoren op Zondag open
waren gesteld.
Minister Reymer deed uitkomen, dat dit
alleen was geschied op nadrukkelijk verzoek
van belanghebbenden, en nadat dezen zich be
reid hadden verklaard om in de kosten bij te
dragen. En een algemeen belang is er bij be
trokken doordat de bevolking zich nu in
geval van ziekte en ongevallen vlug met dok
toren, ziekenhuizen enz. in verbinding kan
stellen.
Na nog eenig verzet van de zijde des hee-
ren de Veer werd ook deze begrooting aange
nomen.
Ook de begrooting van het Staatsvisechers-
havenbedrijf to IJmulden glipte nog even
gauw onder den hamer door, zoodat meteen
aan de begrooting van het Wegenfonds 1932
kan worden begonnen.
De arrondissementsrechtbank te Leeuwar
den heeft Maandag "n aanvang gemaakt met de
behandeling van de zaak tegen ds. J. L A.,
uit St. Anna Termuiden, die ervan wordt ver
dacht zijn echtgenoote om het leven te nebben
gebracht tijdens het verblijf van het echtpaar
op het eiland Ameland.
In de dagvaarding wordt verdachte ten laste
gelegd opzettelijk en met voorbedachten rade
zijn echtgenoote van het leven te hebben be-
zoofd, door met haar in zee te gaan baden en
vervolgens haar opzettelijk met haar hoofd on
der water te houden, tengevolge waarvan zij
door verdrinking is overleden.
In hun rapport komen de deskundigen, dr.
.Wiersma en wijlen dr. Westerhuls tot de con
clusie. dat verdachte vlak voor en vlak na het
strafbare feit, psychische verschijnselen heeft
vertoond, welke als abnormaal moeten worden
opgevat, dat verdachte voorts in het huls van
bewaring psychische stoornissen heeft gehad,
welke overeenstemming vertoonden met vroe
gere aberrapsychische verschijnselen en dat hij
gedurende het plegen van de stratbare hande
ling in een zoodanig abnormaleu affecttoestand
verkeerde, dat bezonnen overleg op dat oozen-
blik uitgesloten moet worden geacht De affect
toestand moet worden toegeschreven aan den
minderwaardigen geestelijken aanleg.
Er waren veertien getuigen opgeroepen.
Op de vragen van den president antwoordde
ds. A., dat toen zij beiden in het water waren
zijn oude vrees plotseling hevig is komen op-
zetten. De angst bracht tot wanhoop. Weten
kon verd. niets, maar in zijn verbeelding zag
hij beider geluk verdwijnen. Op eens meende
hij, dat God Zelf aanwezig was en Zijn gebod
van zuiverheid en kulschheld deed hooren. Toen
heeft verdachte gemeend, dat dit gebod door
hem moest worden vervuld. Verd. was zich
zelf niet meer baas. Pas in het huis van bewa
ring kon hij begrijpen, hoe zich alles had toege
dragen.
De getuige-deskundige dr. Wiersma verklaar
de, dat verd. tijdens zijn daad abnormaal was.
Ook nu verkeert hij nog in, zeer labielen toe
stand.
Om half drie wordt het onderzoek voor een
uur geschorst.
Na de heropening wordt het onderzoek voort
gezet met gesloten deuren.
Bij de voortgezette openbare behandeling was
het woord aan mr. H. A. Wassenhergh voor het
houden van zijn requisitoir.
Hij eischte tegen verdachte een gevangenis
straf van tien jaren.
De uitspraak is bepaald op 23 Maart
Zes jaar geeischt.
De advocaat-generaal jjy Gerechtshof te
's Hertogemboseh heeft Maandag tegen dien
36-jarigen H. v. K. uit Tilburg en zijn mede
plichtige, den Duitscher S. M. wegens diefstal
van geld, gouden voorwerpen en andere goe
deren, 6 jaar gevangenisstraf geéischt.
BEDREIGING VAN ZIJN VROEGER
MEISJE.
De rijkspolitie heeft aan de justitie te Mid
delburg voorgeleid den 24-jarlgen werkman
L. S. uit Kapelle, die aan zijn vroegere verloof
de, die te Colijnsplaat woont, brieven schreef,
waarin hij zeide haar te zullen doodschieten.
Ook tegenover de politie hield hij vol dit plan
uit te voeren.
ONEERLIJK GEMEENTEONTVANGER.
Op last van de justitie heeft de politie te
's Heerenhoek aangehouden W., gemeenteont
vanger aldaar, verdacht van verduisteringen
in die betrekking, naar verluidt tot een be
drag van ongeveer 10.000. Bij de jongste
kascontrole kwam een en ander aan het licht.
Do aangehoudene bekleedt deze betrekking
reeds 25 jaar.
De heer Hertens zat in den hoek van 'n
lste klas coupé. Als koerier van de regeering
was hij op weg naar Parijs. Op z'n knieën
Jag 'n gesloten actetasch. Het leek wel on
waarschijnlijk, doch de mogelijkheid bestond,
dat 'n andere mogendheid belang zou stellen
In den inhoud van die tasch.
Vandaar, dat de heer Hertens op z'n hoede
was. En daarom werd hij vergezeld van twee
beambten van den geheimen dienst. Hoewel
niemand zou vermoqgpn, dat die twee man
nen detectives waren.
„Wat rijdt die trein hard", merkte de koe
rier op.
„Erg", zei de naast hem zittende detective.
„Geweldig", beaamde zijn collega.
Hertens nam z'n hoed af en deponeerde
die in het net.
„Warm hier", vervolgde hij,
„Nogal", zei de oudste rechercheur,
„Verschrikkelijk", meende z'n collega.
Schuin tegenover Hertens zat 'n oud heer
tje. Bij de laatste woorden van den koerier
keek hij op van z'n krant.
„Zegt u dat wel, meneer, 't is hier erg
warm", viel hij Hertens hij. „Vindt u het
goed, dat Ik het raampje open doe
„Natuurlijk, heel graag zelfs".
De oude heer liet het raampje zakken.
„Kan ik u soms van dienst zijn", vroeg hij,
Hertens de krant aanbiedend.
Hertens, 'n zeer beleefd mensch, nam het
blad aan. Meer om den ander 'n pleizier te
doen, begon hij te lezen. Althans te doen alsof.
Toen leunde de oude heer uit 't raampje.
„Hè, daar knapt 'n mensch van op", zei hij
over z'n schouder.
Hertens geeuwde. Omdat hij de krant moest
omslaan, liet hij 'n oogenblik z'n aktetasch
los.
En toen gebeurde het
Op 't moment, dat Hertens de tasch los
liet, draalde de oude heer zich om. Bliksem
snel gTeep hij de tasoh en leunde er mee uit
het venster; Toen hij zich weer omdraaide
waren z'n handen leeg.
Hertens schreeuwde luidkeels en sprong
op
„Mijn tasch", gilde hij.,, Hij heeft 'm uit het
raampje gegooid. Vooruit, trek aan de nood
rem
„Allemachtig", bromden de detectives.
Overbodig bard trokken ze toen aan de
noodrem.
Half uit het portier hangend keek Hertens
de spoorbaan af. „Ik zie 'm", riep hij zenuw
achtig. „Midden op de baan. Gelukkig staat
de trein bijna stil. Als hij stil staat loopt een
van jullie er direct heen. Pas op, houdt dien
kerel tegen
Doch het was al te laat
Het oude heertje stond al bij de gangdeur.
Toen een van de detectives hem wilde
grijpen, dreigde hij met 'n revolver.
„Pas op", tel hij grimmig, „handen thuis!"
„Natuurlijk", antwoordden de detectives.
Bijna stond de trein nu stil. „Als jullie me
achterna komt, schiet ik", beloofde hij.
Toen de trein ten slotte stopte zagen Her
tens en zijn bewakers hem over een heg ver
dwijnen.
Terwijl Hertens aan den hoofdoonducteur
het geval uitlegde, renden de detectives naar
de tasdh. Daar niemand anders ook maar 'n
poging deed om haar te bemachtigen, was de
tasch al gauw weer in het bezit van den eige
naar. Puffend zette de trein zich weer in be
weging.
„Wat een eigenaardige manier van doen",
meende een der detectives. „Waarom zou die
vent dat eigenlijk gedaan hebben".
„Ja, nogal idioot", antwoordde z'n collega.
„Ik snap niet, wat hij er aan had".
Toen bleef het stil, tot de trein aan 'n klein
station stopte.
Hier stapte de heer Dummer in den trein.
Dummer was de chef van Hertens. Met opzet
stapte hij aan het stationnetje in den trein.
Dat was veiliger dan in de hoofdstad.
„Alles in orde?" vroeg hij, plaats nemend
tegenover den koerier,
Hertens vertelde uitvoerig wat er gebeurd
was.
„Goeie hemel", riep Dummers, „wat "n gek
ke geschiedenis. En was er niets uit je tasch
verdwenen? Daar heb je toch zeker al naar
gekeken?"
Hertens knikte ontkennend en opende vlug
z'n tasch.
Ze was leeg!
„Stommeling", wond de diplomaat zich op.
„'t Was natuurlijk 'n truc! Zoo oud als de
weg van Kralingen. Die tasch is 'n cople van
je eigen tasch. En iemand, die in den coupé
hier naast zat, heeft de jouwe. O, wat ben Je
'n ezel", eindigde hij woedend.
„En wat zijn jullie voor helden", wendde hij
zich hatelijk tot de detectives.
„Maar ik zag m'n tasch duidelijk op de
kaan liggen", bracht Hertens in het midden.
„Hoe kon dan
Dummers stikte bijna van woede.
„Begrijp je het nu nóg niet?" tierde hij.
„Toen die vent den eersten keer uit het ven
ster leunde gooide z'n medeplichtige hem 'n
touw toe. 'n Touw met 'n haak. En die haak
maakte hij kalm vast aan den knop van het
portier. Natuurlijk merkten jullie daar niets
van, want hij leunde immers naar buiten?
En bovendien zat jij heel beleefd te lezen in
die opgedrongen krant! „Begin je het nu te
begrijpen?"
„Toen die vent je tasch greep maakte hij 'm
direct aan dien haak vast. Z'n vrind hiernaast
haalt onmiddellijk het touw in en gooit gelijk
tijdig die andere tasch op de baan. Die jij met
je snuggere oogen ontdekte en die je nu zoo
krampachtig vasthoudt. Toen die grijpkerel
den trein verliet, deed z'n handlanger hier
naast, natuurlijk hetzelfde. Alleen liep hij 'n
anderen kant op, zoodat je hem niet in de ga
ten had. Waarachtig, ik moet zeggen, je bent
'n praoht van 'n koerier," besloot hij sarcas
tisch.
De twee detectives zaten zwijgend te rooken.
Ze voelden zich heel nietig.
„Dus al die soesah was voor niets. Dat
stoppen van den trein en de rest", begon Her
tens. „Eigenlijk om je dood te lachen. Die twee
kerels moeten me dan wel voor 'n grooten
idioot gehouden hebben. Of ik m'n hersens..."
„Hersens", viel Dummers hem woest in de
rede". Durf jij nog van hersens te spreken?
'n Klein kind zou er niet zoo stom in gevlogen
zijn als jij. Direct toen die vent het raampje
openmaakte, hadt je het moeten snappen.
Juist omdat die documenten zoo gewichtig
waren hadt je dubbel voorzichtig moeten zijn!
En drie groote kerels laten zich door zoo'n
kinderachtig trucje bedotten! Hersens? 't is
zonde om op zulke leege koppen nog 'n hoed
te zetten!"
„Gewichtige documenten?" merkte Hertens
nuchter op.
Toen nam hij z'n hoed uit het net en voor
de verbaasde oogen van z'n chef haalde hjj
er verschillende papieren uit. Ze waren ach
ter den leeren band geborgen!
„Toch niet alleen 'n leege-hoofd-hedekking"
zei Hertens leuk.
„De documenten!" stamelde Dummers.
„Precies", zei Hertens nonchalant.
„Natuurlijk", zei de eene detective.
„Nog al logisch", beaamde zijn college.
Voort raasde de trein, op weg naar Parijs.
NADRUK VERBODEN
HET KOLONIALE PAVILJOEN WEER
DOOR BRAND BEDREIGD.
Het Nederlandsche paviljoen, dat van de
Panische koloniale tentoonstelling naar 's Hage
is gebracht en thans in het Westbroekpark
wordt opgebouwd, is wederom door brand be
dreigd. Door de waakzaamheid van den agent
van politie Plugge is het echter dezen keer
gespaard gebleven. Toen genoemde agent gis
terenavond te ongeveer 7 uur langs het West
broekpark reed, zag hij op het terrein, waar
het Nederlandsche paviljoen zal herrijzen,
vlammen opkringeleu. Hij waarschuwde ter
stond de brandweer, die spoedig ter plaatse
was. Het bleek toen, dat een hoop afval, het
welk door de timmerlieden, die aan den we
deropbouw van het paviljoen wérken, was ver
brand, niet goed was gedoofd. Het smeulende
vuur was later weer opgevlamd en bracht on
getwijfeld gevaar mee voor de licht ontvlam
bare bouwstoffen.
De brandweer heeft het vuur met eenige
scheppen zand spoedig uitgedoofd, waardoor
verder gevaar geweken was.
Uit een sloot, langs den Soeterwoudsehen
Singel, te Leiden, is gistermorgen opgevis-eht
het lijk van den 22-jarigen J. H. De man leed
aan toevallen en ls waarschijnlijk gisteren
avond door een toeval getroffen, te water ge
raakt en verdronken.
IW A SCO 100*4
MftXM I9W A 1000 MH
lió A »00 KXl't
W - r**
ié j
tnn mi 8 *wó iöi
1919 J0O fc 101
O r iitf m
Vrij naar het Engelscb
van
F. TINDEL.
34).
Neem het niet al te zwaar op, oud© jt«n-
gen. Je zult thuis even welkom zijn, als altijd.
Kom me vanavond eens opzoeken neen, van
avond niet, dan ga Ik uit maar toch zoo
gauw mogelijk.
Terwijl hij met mr. Castle naar d© voor
deur ging em hem naar bulten duwde, met 'n
«hertsend woord en een bartelijken klap op
zijn schouder, zag mr. Miller een heer in de
gang staan, die naar het opschrift keek, dat
op de deur stond geschilderd. Het gezicht van
dien heer kwam hem bekend voor, maar in
rijn opwinding over het zoo juist geatndigd
gesprek herkende mr. Miller hem toch niet, tot
de vreemdeling op hem toekwam en zetde:
Hoe maakt u het. mr. Miller? U kent
we wel Corner, Peter Corner niet waar?
De advocaat va® oom Parker!
Het was Mr. Miller, of hü opeens een em.
mer water over zijn rug kreeg. Zijn hart
scheen stil te staan. Vreemd genoeg, want hij
bad ndets te verbergen, en zich nergens voor
te schamen. Zijn hoeken lagen, om zoo te zeg
gen, voor iedereen open. Maar de verschijning
van den „controleur" want daar zag hij
dien Mr. Corner voor aan deed den groo
ten man niettemin beven. Hij herstelde zich
wrenwei onmdddeHijk, schudde zijn bezoeker
de hand en trok hem mee in zijn privé-kap-
tioar,
BERAAD OVER MEER DAN EéN DING
De groote meerderheid van de Volksver
tegenwoordiging kan zich vereenigen met de
in Indië gevoerde politiek, hetgeen vooral van
belang is in verband met de daar genomen ti-
nancieele maatregelen. De socialistische mo
ties om de salariskortingen reeds op formeele
wijze te mitigeeren of de lage salarissen onge
wijzigd laten, werden verworpen. Alleen de
communist steunde hier de roode neven, die
ook vrijz.-dem. steun kregen bij de motie, waar-
In werd voorgesteld een kwart op de defensie
uitgaven te besparen, d.i. 5 pet. meer dan de
regeering reeds deed.
De Kamer is vervolgens de afdeeJing Justi
tie gaan behandelen, waar in Indië ook Arbeii
onder ressorteert.
Men was bijna even eensgezind in 't vragen
om verbeteringen als in het erkennen van den
zeer moeilijken economischen toestand. Sociale
voorzieningen kosten geld en juist dat ont
breekt momenteel aan het rijke Indië. Dit is
echter geen reden, aldus Ir. Feber, om de so
ciale wetgeving niet flink voor te bereiden, de
instelling van een apart Departement van Ar
beid te overwegen en eens te denken aan re-
geeringsmaatregelen om de huishuren te ver
lagen en naleving van de ordonnanties over de
Zondagsrust af te dwingen.
Over de Zondagsrust heeft ook dr. v. Boetze-
laer het woord gevoerd en met mèvr. Bakker
nam de c.h. afgevaardigde het op voor de ver
waarloosde Europeesche kinderen, die in kam
pongs leven. De intrekking van het geheele
subsidie aan Pa v. d. Steur'! inrichting te
Magalang, noemde dr. v, Boetzelaer ,,bar-
baarsch".
Hij en lr. Feber, vonden de motiveering,
waarop de oud-Landvoogd gratie verleende aan
ir. Soekarno, weinig gelukkig. De heer Joe-
kes echter zag geen reden voor crltiek op den
inhoud van het gouverneursbesluit. Juridische
crltiek achtte mr. Beumer geheel onmogelijk,
daar hij het aangevochten regeeringsstuk poli
tiek en ganschelijk niet juridisch vond. Wel
verschilde de a.r. afgevaardigde veel sterker
met mr. Joekes in zijn antwoord op de vraag
naar een bizondere behandeling voor politieke
gevangenen. De Minister staat op het, ook door
mr. v. Rappard gehuldigde standpunt: wij
kennen geen politieke gevangenen, noch in
Indië, noch hier. Maar mr. Joekes vond. dat
men toch onderscheid moest maken tusschen
gewone misdadigers en hen, die wegens poli
tieke misdrijven veroordeeld' werden. Dr. Beu
mer noemde dit onderscheid veel minder juist
dan een splitsing naar afkomst en ontwikke
ling, welke ook de Minister aanvaardt. D«
anti-rev. afgevaardigde haalde voor zijn stel
ling ook door den Volksraad met 4i tegen
13 stemmen goedgekeurd enkele bewijzen
aan, die inderdaad duidelijk maakte, hoe va-
rieerend het type der „politieke misdadigers"
is. Zijn betoog was voor de soc.-dem. broeders
weer geen prettig kwartiertje, zeker niet. toen
«E'-T Werd s^egd, dat de man. die
S6cretari* der socialistische
Internationa e alle vre*lesree0iuties registreert,
eens een politiek misdadiger Was. die een Mi
nister doodschoot
Het was meer wensch dan eisch, welke
weerklonk bij deze afdeeling. De Minister
overwoog het een, zegde het andere toe, zou
den G.G. dit onder de aandacht brengen en
verwachtte of bestudeerde over dét een rap
port. Het beraad over meer dan één ding zal
wel duren tot de crisis voorhij is. Wij hebben
voorloopig evenmin veel fiducie in het lager
worden van de huishuur in Indië oneven
redig hoog, zei ir. Feber, die deze prijzen
vroeger heeft onderzocht als In een beter
bezette rechterlijke macht, welke de inheem-
scbe rechtspraak in Indië noodig heeft vol
gens den vrijz.-dem. mr. Joekes.
Over de opiumkwestie, welke bi) de afdee
ling financiën ter sprake kwam, denkt de
Minister optimistischer dan de heeren Cra
mer en van Boetzelaer. Het massa-ontslag van
inheemsche ambtenaren, waar de heer Ku-
pers over klaagde, noemde de Minister on
vermijdelijk. De personeelsvermindering hü
dezen dienst is op 707 man vastgesteld bij een
totaal van 5855.
Bij monde van dr. van Boetzelaer is de
Kamer al begonnen met een bespreking over
de voorgestelde bestuurshervorming der bui
tengewesten.
De heer Wijnkoop heeft zijn interpellatie
over de verhouding van Nederland en Shang
hai gekregen. Ook als de Kamer daaraan niet
te veel tijd verspilt, zullen de motie-Knotten
belt en het initlatief-voorstel-Ebels inzake de
loopende pachtcontracten nog weinig kans op
behandeling maken.
LIJK IN ZEE GEVONDEN.
Van Jen machinist Tan Stanfries IV
Gistermiddag te ongeveer half drie hebben
twee visschers uit Hindeloopeen ongeveer een
half uur buitengaats op zee drijvende gevonden
een lijk, dat naar de kleeding te oordeelen zou
zijn van den machinist van de Stanfries IV,
welk vrachtschip onlangs op de Zuiderzee is
vergaan. Om half vijf is het lijk te Hindeloopen
binnengebracht.
De „Uil" op de thuisreis is gisteren om 6.13
uur uit Jodhpur vertrokken en met een tus-
sohenlanding te Karachi van 9.15 tot 10.35
om 14.25 uur te Djask geland.
De „Raaf" is gisteren te 5.50 uur uit Bag
dad vertrokken en na een tussohenlandhug
van 10.8711.52 uur te Busüiir om 16.47 uur
te Djask aangekomen.
Donderdag vertrekt het vliegtuig de Valk
van Amsterdam naar Batavia. De bemanning
zal bestaan uit: L. Sillevis eerste bestuurder,
K. D. Parmentier, tweede bestuurder, C. den
Blanken, boordwerktuigkundige, en H. Dené
radiotelegrafist. De post voor dit vliegtuig
moet uiterlijk hedenavond te Amsterdam zijn-
HET DREIGEND CONFLICT IN D®
FRIESCHE ZUIVELINDUSTRIE
Maandag had te Leeuwarden e©11
plaats onder leiding van den 3 aar>
den heer J. B. Westerdijk, to v®rbf,nd T* het
dreigend conflict in de Friescb© zu Ustrie
De beraadslagingen zijn to °veT' h 6 Par
tijen verdaagd. Het is nogrt^zet Wan"
neer zij zullen worden vo°:
DOOR EEN AU*0 gegi*ËPEN
Te Almelo is de 28 jJSlilf-1*0" nt°
aangereden. In het »ek hui8 ls hij aan de
gevolgen bezweken-
Vier vingers afgesneden.
D© Geneeskundige Dienst te 's Hage vervoerd©
ter behandeling naar het ziekenhuis aan den
Zuid wal den 23-jarigen houtbewerker L. J. de
L. die in een meubelfabriek in de 3e van der
Kunstraat met zijn linkerhand tusschen een
machine bekneld geraakte tengevolge waarvan
vier vingers van de hand werden afgesneden.
Gevangenhouding van den verdachte
bevolen.
De Haagsche rechtbank heeft gisteren de
gevangenhouding bevolen van den 22-jarigen
letterzetter KL. uit N»8-1 dwijk, die is gearresteerd
als verdacht van bei- doodschieten van de 16-
jarige dienstbode v, d, Caaij in den avond van
Zaterdag 5 Maart JJ.
OPLICHTER AANGEHOUDEN.
25.000 niet afgedragen.
rifJ6r bescWkking van de justitie ls gesteld een
■P soon Uit Appelscha, di« a.ls v«r'be«?en-woor.
?er van een aantal firma's voor goederen-»
welke door zijn tusschenkomst werden geleverd,
""echtstreeks geld Invorderde welke gelden hij
biet aan de firma's waarvoor hij werkzaam
wns afdroeg. Op deze wijze moet ht) er in
geslaagd zijn de firma's voor een totaal bedrag
van 25.000 te benadeelen.
HUURDERSSTAKING TE HAARLEM.
Zooals gemeld, is in de Rivierenbuurt te
Haarlem een huurdersstaking uitgebroken ia
de woningen, toebehoorende aan de N.V. Roze.
straten. Niet honderd, doch 39 van de 212 be
woners doen aan deze staking, waarin naar
het schijnt de communisten de hand hebben,
mede.
Wilt u Wel gelooven, dat ik nog geen
uur seinden aan u dacht?
Dat was werkelijk waar. Mr. Miller had
zlicb afgevraagd, of hij eerst eene met Mr.
x ner moest praten over een eventueel voor-
ooan Marker en d© meening van den
advocaat daarover hooren.
geweest vwr stad
Corner^ en Ük wilde HMt
naar XiuiLl tepiMEigfljin j
T, zonder even bij u aan
te loepen- Ik ben hier verscheidene keeren
geweest, sinds ik u de laatste maal zag ^,r
ik kon er nooit den tijd too.
aan te komen. Ea hoe gaat het Tzïïen
van de maatschappij
Mr. Corner wees m«t zijn hootd to de rich
ting van de deur, waar het opschrift
Nu, ae ia eigenlijk nog toet aan den gang
antwoordde Mr. Miller. Maar het wordt een
heel ding. Ik zal u er alles van vertellen, als
u tenminste den tijd hebt.
Hij bespiedde hot gelaat van zijn bezoeker,
at hij er Iets op kon lezen, wat wees op het
doel van zijn komst Maar het gelaat van den
advocaat drukt© louter vriendschap uit en
niet de minet© berekening. Toch kon Miller
zien, diait de man tegenover hem to de
maanden, die verioopen waren, sinds zij elkaar
ontmoet hadden aanmerkelijk veranderd
was. Toen was zijn manier van optreden wat
tastend geweest ais van iemand, die met een
bepaalde opdracht wordt uitgezonden, en nog
eerst zijn weg moet vinden. Thans zat hij
kalm zijn omgeving op te nemen, aleof hij zich
volkomen thuis voelde, en liet hij het praten
aan Miliar over.
Ho© gaat net met Mr. Parker? vroeg
MiUer dan na een poos, met een dappere poging
om niet dan beleefde en hartelijke belangstel,
ling te toonen.
O, heel goed, heel goed, zei de advocaat.
Ik zie hem niet veel. Hij besteedt hoe lan-
zen en schrijven. Maar hij maakt het goed.
Miller leunde vertrouwelijk voorover, en
legde zijn heele ziel in de volgende vraag.
Een menigte twijfels en gissingen hadden
sinde lang den beschermeling van Mr. Parker
op het hart gelegen.
Het moet u vreemd schijnen, Mr. Cor
ner, zead© hij, dat lk niet in Huil geweest
ben sinds dien tijd. De kwestie is, dat ik Mr.
Parker verscheidene malen geschreven heb,
en hem gelegenheid heb gegwen, om mij te
zeggen, of hij me wild© spreken. Maar hij
scheen het nooit noodig te vinden, om mij
bij zich te laten komen, en ik vond, dat ik
niet naar hem toe moest gaan, als hij me niet
vroeg. Of wel?
Neen, was net prompte antwoord, en Mil
ler voelde een geweldigen last van zich afge
nomen. Neen. Zoover Ik deze aangelegenheid
begrijp, Mr. MMer, hebt u volkomen gelijk,
dat u de dingen op hun beloop laat,. Zooals ik
u al gezegd heto, wordt Mr. Parker hoe langer
hoe meer op zichzelf. Het is een eigenaardige
man, dat weet iedereen. Hij vraagt er niet
om, dat n bij hem komt. Als hij het noodig
vond, dan zou hij het wel zeggen. Zoo ls hij
wel.
Ik zou graag wat belangstelling toonen
voor Mr, Parker,als hij mij maar
voor.
jiet T,et®n' koe lk dat kon 'doen, meende Mil-
,a "edar geval zekerheid op dat punt
wilde hebben.
Het is niet noodig, Mr. Miller. De status
vredigend, naar mijn meening, zei
viller Itvrlendelijken glimlach.
1 a e" Precies wat de status quo
was, maar hij begreep d© strekking ervan
volkomen. Hij was zichtbaar voldaan De ge
zonde glans kwam terug op ^Iaat en wj
tastte weer in de lade, naar de tot dusver
veronachtzaamde Havanna*».
Er heerschte een korte stilte, gedurende
welke *8 vriendschappelijk samen, rookten,
Dan ging Mr. Miller voomt, daar toch één van
beiden het gesprek hervatten moest:
Ik zou graag hebben, illat u vanavond bij
mij kwam diiaeeren, Mr. Corner. Kunt u? Ik
zon graag wille®, dat u kennis maakte met
mijn vrouw en dochter. Mijn zoo® Harry is
op het oogenbliik uit de stad. En. tusschen
haakjea, als u niet anders besproken hebt,
kunt u vannacht bij mij logeerea.
Graag, «zei Mt. Corner. Ik zal graag bij u
eten ©h dineeren.
- Hobo! antwoordde Mt. Miller minzaam-
Het ia nog zoo lang niet geleden, dat v-ij
óók aten! W© verwachte® u om zeven uur,
Mr. Corner.
Best, Mr. Miller. Wat vannacht betreft,
heb ik besproken in het hotel ©n het ®°u
noodlge last zijn om alleen voor dezen nac
nog te verhuizen. Ik ga morgenochtend naar
Hull terug. Maar ik kom dlneeireffl-
Di«n dag werd er weinig gewerkt op d©
exploitatie.ma.atscliap'pij. Het onverwacht be
zoek van Mr. Corner nam al d© aandacht van
Miller to beslag. Hij liep ®n lnew ln ^'n
kantoor, terwijl hij zich verschillend© dingen
afvroeg en allerlei gissingen e® plannen maak*
t«. Was het allee® ©e® vriendschapsbezoek? Of
zat er wat achter? "Was die advocaat gekomen
om den boel af te kijken en bij oom Parker rap
port uiiit te brengen? Nu, de hemel zij gedankt,
hij bad niets te vreezen van zoo'n rapport. Of
misschien toch wel? Mr. Corner zou kunnen
berichten, dat de Miller's het geld wegsme
te®, Maar oom Parker bad tooh duidelijk se
zegd. dat hij. Miller, met dat geld kon doen,
wat hij wilde, zonder rekening te houden met
de gewoonten en wensche® van zün weldoener
Maar als hij het wist!
Die hllkaetUKh* kerel! zuchtte bij
Waarom kon hij niet praten? HU Met mU al
Ie© zeg gen-
Omstreeks bur, °n Mr, MUler het niet
langer uithouden- lij had natuurlijk zijn vrouw
getelefoneerd dat zij peter Corner aan
tafel moest verwachten,
maar hij haastte zich
nu naar hui», om t© zorgen, dat alles ln orde
was»
jtra MiUer was verrukt over d© komst va®
Mr. Cornet Zij Wag ju)8t teruggekomen va®
den bloemist, toen haar man thuiskwam. Zij
bracht ©cn dozjjn prachtige rezen mee, want
nwrn had eens moeten vergeten om ze te be
zorgen!
Zijn ze niet heerlijk, George? vroeg zc-
0 ia, ze zijn prachtig, Jame, Maar doe
ntet t©veeJ. Zeker, die bloemen zijn goed. Maar
ik dacht onderweg aan Stevens. Denk Je ook
niet, dat Hert, beter zou zijn, als we hem van-
OTtmd vrijaf gaven?
Stevens vrijaf geven! Waar denk j© aan.
George? Hoe kunnen we het redde® zonder
hem? Ik dacht, diat je juist.
ijc weet niet ik !vn hof niet met me
zelf ©ens. Eon huisknecht te heel good, maar
het zou oom Parker misschien wat vreemd
in de core® klinken. Dienstboden, dart is wat
andere, maar een huisknecht! Ik weet het
niet
O, nu zoek j© overal moeHUkheden, George.
Ijc weet zeker, dat oom Parker zelf wil, dat w©
een beetje plezier maken va® zijn geld.
Mre. MUler zei dat „oom Parker" zonder
een zweem va® spot. D© oude heer was voor
baar zooveel aLs een echt© bloedverwant gaan
worde®. „Mr. Parker", zooals ze vroeger zei,
klonk zoo koud en ondankbaar.
O ja, ik geloof óók wel, dat het ln ord©
is. Het eene is niet erger da® het ander©. Als
Oorner den boel bjj ons bekeken heeft, kan
hij zegge®, dat w© het schoon opmaken. La
te® we da® maar geen verstoppertje spelen.
Maar zorg ervoor, dat er nergens e©n spoor
va® draak is, Jane. Berg dié karaffen en
bj(t|e(rgiazaE sea honderd meter «84^
den grond. En zeg Rose, dat ze geen sigaret
rookt, als haar leve® haar ll©f ls. Laat een©
kijkje® is geen gevaar, dat er iemand
komt, vanavond, is wel? Wat ik je bidden
mag, laal'- White's zeker niet komen. Mrs.
White is van diat soort vrouwe®, die de oud©
Parker direct zou neerschiet®®. Wij begrijpen
haar nu zoo'n beetje, maar hij zou dat cie*
doe®. Kijk eens, die sigaretten-eindje» daar ill
de asch va® den haard. Laat die er allemaal
uithalen, 0(£ Keg Nelly, dat ze er even ee®
vuur hoven aanmaakt en ze allemaal ver„
brandt. Het staat schooierig.
Eat was zooveel als blaam werpen op da
huishouding en Mrs. Miller werd geprikkeld.
Oom Parker is niet gek, George. HIJ
weet, dat de menschen rooken.
Jane, zei Mrs. Maller, zonder verder op
die kwestie in t© 8BAn> laten wc een eenvou
dig diner hebbe®- Geen dure gerechten. Een
gebraden lamst uk, dat ia een idee.
Denk je dia®, George, diat ik tot nu toe
gewacht heb, om voor heit diner te zorge»?
Ik heb twee fesanten, cake, ijs...
Genadige hemelriep George tot. Dat had
je niet moeten doe®, Jane! A propos, waar i»
Harry?
Wel, die is naar Londen gegaan, met Jack
White. Dat weet j© toch.
Ja, dat weet Ml Maar weet je ook, wan
neer hij terugkomt? Jane, ik houd niet van
die uitstapjes, heelonuajal niet. En Jack White
is een kwaj. Zijn familie weet geen raad met
hem, sinds hij van college werd weggejaagd.
Héb je Harry gelid gegeven, vóór hij wegging
Jane?
Ik heb hem 20 pond van mezelf gegeven-
zei zijn vrouw. George, dat moest hij hebbed*
Je weet, dat hij niet bon uitkomen met W4*
jij hem gaf.
(Wordt vwvoUPD*
