"1
Hxm tijd oom
HBmrx
ioiznBÉaai
MINISTER DE GRAAFF STELT DE
PORTEFEUILLE-KWESTIE.
MILLI OPiAIGö
HET KASPLANTJE.
Met gebak naar keuie
HEMA KOFFIETAFEL
Pudding.Fruit of ijs IW
BUUNCHROOm
DONDERDAG 17 MAART 1932
w
jl i
i lü
i 1 t lï
INDISCHE BESTUURSHERVOR-
MING IN DE TWEEDE KAMER.
De nieuwe departementS'
indeeling aanvaard.
ER IS NOG TIJD VOOR RUSTIG
OVERLEG
n
VAN
9tOT ffï UUR.
CRISISMOEILIJKHEDEN EN
TARIEFWET.
KOFFIE OF THEE ggc
OMS VROEGERTJE/upc
®VAN
lil TOT 2 UUR
Kannetje Koffie.croquette.3luxe
DIVERSE PLATS RU JCBIR
MET 50EP VOORAF «Wjfc
Deze schotels zijn den geheelen dag M
VAN
5kTOT8UUI!
HEMA-MMER
DE ARBEIDSVOORWAARDEN IN HET
VEENBEDRUF.
1
HET TWENTSCH TEXTIEL-
CONFLICT.
Nieuw overleg met de arbeiders
organisaties.
TOENEMENDE INVOER UIT HET
BUITENLAND.
NOODTOESTAND in DEN LANDBOUW
DE INDISCHE POSTVLtJCHTEN.
ot> m wtm*
SWEEPSTAKE.
fem ni*. ui
Met 60 tegen 18 stemmen heeft de Kamer
de nieuwe departementen-lndeeling van Arbeid
en Binnenlandsche Zaken goedgekeurd. Niet
zonder opzet zullen wel verschillende leden
zijn weggebleven bij de stemming. De katho
lieke en anti-rev. fracties stonden eensgezind
achter de regeering; de v.d. fractie bleef te
gen. de sociaal-democraten waren verdeeld.
'Minister Verschuur kreeg de felicitaties.
Of hij zich bijster gelukkig moet voelen, nu
hem ook Landbouw is toegeschoven Aan zijn
kunde en toewijding wordt niet getwijfeld,
maar of deze Excellentie méér zal kunnen doen
dan zijn voorganger
Vast staat voor ons, dat de boerenstand aan
jhr. Ruys een goed Minister heeft gehad. Deze
bewindsman had zijn eigen wijze van doen,
maar hij heeft veel materleele voordeelen voor
de plattelandsbevolking kunnen bereiken. En
nu hij heen gaat, mag wel aan twee dingen
.van verstrekkende beteekenis herinnerd: de
boerenorganisatie en het landbouwonderwijs
hadden in Minister Ruys een goeden vriend.
Hij heeft de departementsdeuren wijd open ge
worpen voor de mannen, die het platteland
vertegenwoordigden, en hij bond, voor zoover
hem dat mogelijk was, de studeerende platte-
landsjeugd aan de boerenbonden. De latere ge
schiedschrijver zal dezen bewindsman wellicht
in milder bewoordingen gedenken dan sommi
gen nu, in deze donkere crisis, geneigd zijn te
doen. De nieuwe bewindsman neemt intusschen
een zwaren last op zich bij de vervulling waar
van wij hem het beste wenschen.
Indische begrooting.
Als de heer van Boetzelaer van Dubbeldam
Wet van gedachten verandert, krijgen wij nog
een minister-wisseling, maar dan een van
ernstige soort. Minis
ter de Graaff toch
heeft op ondubbelzin
nige wijze te verstaan
gegeven, dat hij zijn
portefeuille zal neer
leggen als de Kamer
niet bereid is de
hoofdlijnen van de
door hem ontworpen
Indische bestuursher-
vorming goed te keu
ren. Wij hebben den
Minister zoo goed wij
konden beluisterd en
Minister de Graaff. moeten verklaren, dat
zijn nadere uiteenzet
tingen ons op meer dan één punt licht hebben
verschaft en ook bezwaren lichter deden wor
den.
Men weet, dat deze Minister van Koloniën
bijna een half menschenleven aan Indië heeft
gewijd en dat hij al jaren lang peinst over de
daar noodige bestuurshervorming, Niemand
sal dezen bewindsman een buitengewone ken
nis van zaken, belangstelling voor Indië en
nuchteren werkelijkheidszin willen ontzeggen.
Hij moge al het tegendeel van pathetisch zijn
en weinig ophef maken, de blonde zeventig
jarige staat zijn man en wij hebben daar
respect voor hecht aan zijn overtuiging. Een
deel van deze overtuiging heeft hij kunnen
verwerkelijken: vóór hij afscheid neemt van
zijn departement, wil de heer de Graaff heel
zijn levenswerk verzekerd zien en daarom
heeft hij, daartoe trouwens vroeger aange
spoord door de Kamer, die zijn P]annen wilde
kennen, aan de Volksvertegenwoordiging het
project voorgelegd van de hoofdlijnen der be
stuurshervorming in de buitengewesten
Het is geen kleinigheid waar de Minister
een beginseluitspraak over vraagt. Hij wil de
emancipatie der volksgemeenschappen -met
■..■li-
haar adatrecht, de instelling van
groepsge-
meenscbappen, die in staat zullen zijn, de
verzorging vau een aanzienlijk gedeelte der
tot dusver centraal behartigde belangen op
zich te nemen, en tenslotte de instelling van
drie gouvernementen Sumatra, Borneo en de
Groote Oost (d.i. Celebes, Molukken, Menado,
Timor en Onderhoorigheden). Dit worden dan
op den duur provinciën, administratieve een
heden dus onder den G. G., welvend over de
ondergeschikte gemeenschappen.
In Indië schijnt men geen onoverkomelijke
bezwaren te hebben tegea de Regeeringsplan-
nen, anders is ons onverklaarbaar, dat de
Volksraad het ministerieele plan goedkeurde
met 26 tegen 21 stemmen, met een veel groo-
tere meerderheid dus dan eerst gedacht was
door foutief opgegeven stemmencijfere.
Maar hier is er wel bezwaar. De oppositie
van sociaal- en vrijzinnig-democraten was zeer
beslist: van de Instelling van eilandgewesten
met gouverneurs moeten zij niets hebben. Ook
de c.h. dr. vau Boetzelaer had vooral op dit
punt bezwaren terwijl mr. Knottenbelt daar
nog overheen wil stappen mits de huidige
Europeesche ambtenaarsbezetting intact blijft
Groepsgemeenschappen in rechtstreeks be
stuurd gebied met ethnologisehe eenheid,
wenscht iedereen, maar men heeft bezwaar
tegen de gouvernements-gewesten, welke wor
den voorgesteld.
De Minister staat op het standpunt, dat zij
am telïjk noodig zijn en de gewenschte decen
tralisatie brengem.
Tb\ee meeufngen, beide wortelend in eigen
visie op de functioneering der groepsgemeen
schappen, botsen hier tegen elkaar. Eenerzijds
staan een groep geleerde Indologen en een deel
der Kamer, die de bestuurshervorming voor de
buitengewesten onnoodig en zelfs schadelijk
vinden, anderzijds staat de minister, óók ge
steund door Indologen en een groot deel der
Volksvertegenwoordiging, dat zijn plannen aan
nemelijk acht en voor Indië van nut.
Het is voor iemand, die niet doorkneed is
In deze gecompliceerde materie, uiterst moeilijk
zich een juist oordeel te vormen, laat staan te
vellen.
De Katholieke fractie schijnt in haar geheel
geneigd den Minister te volgen en hetzelfde is
met de anti-revolutionaire groep het geval.
Twijfelachtig scheen ons de houding der vrij-
heldsbonders, hoewel de Minister den heer
Knottenbelt in tweede instantie geheel tege
moet kwam. Het scheen ons echter, dat laatst
genoemde afgevaardigde de beteekenis dezer
concessie niet geheel begreep.
Onzeker is de houding van dr, van Boetze
laer. Gaat deze om en stemt zijn fractie vóór,
dan wint de Minister. In het andere geval zou
zijn heengaan vrijwel zeker zijn. President
van Schaik heeft echter de behandeling van het
ontwerp geschorBt tot de geheele Indische be
grooting is afgewerkt. Er is dus nog tijd voor
rustig overleg om weifelaars te overtuigen.
Tijd krijgt de Kamer ook voor de behande
ling van het wetsvoorstel-Ebete inzake de loo-
pende pachten. De voorzitter is een te goed
civilist om niet te willen, dat de Kamer deze
moeilijke en diep ingrijpenden materie goed voor
bereid kan bespreken. Na Paschen komt deze
zaak aan de orde.
Tijdens de behandeling der bestuurshervor
ming kwam ook de Premier binnen en nam
de situatie op.
ONTBINDING VAN LOOPENDE
PACHT-OVEREENKOMSTEN.
Een onderzoek der regeering
is loopende.
Op de vragen van het Tweede Kamerlid den
heer van den Heuvel betreffende een met den
Minister van Justitie te plegen overleg in zake
de mogelijkheid van ontbinding van loopende
pachtovereenkomsten antwoordt de Minister
van BInnenlandsche Zaken en Landbouw als
volgt:
Een onderzoek is loopende o.a. worden
verschillende autoriteiten gehoord, welke
met de practijk In aanraking komen in de
meer algemeens questie, of het noodig is thans
soortgelijke maatregelen in het leven te roe
pen als waren vervat in de wet van 4 Septem
ber 1914 (Staatsblad no. 444). De ondergetee-
kende verbindt daaraan, in overleg met den
Minister van Justitie, een onderzoek of bet
noodig is bijzonderlijk voor pachtovereenkom
sten eenige voorziening te treffen, waarbij
ook het denkbeeld om de mogelijkheid te ope
nen van ontbinding van loopende pachtover
eenkomsten onder oogen wordt gezien.
In het vorenstaande wordt gesproken van
„no dig", omdat slechts in geval van drin
gende noodzakelijkheid Is over te gaan tot
crisismaatregelen op het terrein van het bur
gerlijk recht.
ZILVEREN PRIESTERFEEST.
De Zeereerw. Heer J. Bemelmans, directeur
van de R. K. Meisjes H. B. S. te Roermond en
directeur van het Centraal Bureau van „Voor
Eer en Deugd" vierde gisteren zijn zilveren
priesterjubilé. Op uitdrukkelijk verlangen van
den jubilaris werd dit feest slechts ln beslo
ten kring gevierd. In de kloosterkapel van de
eerw. zusters Ursulinen werd des morgens
door den Jubilaris een H. Mis van dankzeg
ging opgedragen. In den namiddag had er een
niet-officieele receptie plaats.
Van vele zijden mocht directeur Bemelmans
gelukwenechen ontvangen.
Na een afwezigheid van twintig jaar was
dokter Wetherell naar zijn geboorteland te
ruggekeerd.
„Twintig jaar", peinsde zijn vriend, die
naast hem plaats nam in den restauratie-wa
gen, „waar blijft de tijd!"
Het gezelschap was van Southampton,
waar de professor zijn ouden vriend van de
boot had afgehaald, op weg naar Londen.
„Ik wed, dat deze eerste Êngelsche maal
tijd je smaken zal, dokter", vervolgde hij op
gewekt. „Na zoo'n lange zeereis voel je je ze
ker heerlijk uitgerust? Ik her
„Bloemkool, meneer?" vroeg de kellner.
„Graag, geef me maar 'n flinke portie. Is er
voor de noten en rozijnen gezorgd, waarom ik
gevraagd heb", informeerde de professor.
„Ja, meneer, we hebben uw boodschap op
tijd gekregen. Direct zal ik de havermout
brengen."
De professor knikte goedkeurend. „Geluk
kig, want m'n zoon mag niets anders gebrui
ken met zijn zwakke gestel".
De zwakke zoon zuchtte eens en keek ver
langend naar het bord van zijn broer; bloem
kool, karbonade, gebakken aardappelen.
„Ja vader", zei hij weemoedig, „ik weet wal,
dat machtig eten niet goed voor me is,
maar
„Je herinnert Je zeker hog wel, dat ja mijn
twee jongens indertijd onderzocht hebt", zei
de professor tegen zijn pas gerepatrieerden
vriend.
„Natuurlijk", antwoordde de dokter. „Twee
lingen immers. De een 'n zwak ventje met
heel zwakke ingewanden. Daarom heb ik toen
een streng dlëet voorgeschreven. En zijn
broertje door en door gezond."
Intusschen keek de dokter naar den jongen
man tegenover hem, die op gedecideerde, vlug
ge wijze zijn bord leeg at. „Ja, door en door
gezond", bevestigde hij.
„Maar ook ons kasplantje ls flink opge
groeid", zei de professor trotsch, „dank zij de
havermout.
Ik ben je nog altijd dankbaar voor Je diag
nose. Aan het door Jou voorgeschreven diëet
schrijf Ik het toe, dat hij in het leven is geble
ven en zoo krachtig is opgegroeid."
Ottdertusschen zat het kasplantje met lange
tanden voor zijn bord havermout.
„Ja, ik herinner 't mij nog levendig" zei de
dokter, „zwakke, uiterst zwakke ingewanden".
Toen wendde hü zich tot den jongen man-
op-diëet:
„Hond Je van havermout?"
„Wat zegt u?"
„Hóud je van havermout?"
Somber keek het jonge mensch eerst naar
zijn eigen bord en toen naar dat van zijn
broer. Zijn oogen begonnen te schitteren bij
het zien van de heerlijke gebakken aardap
pelen.
AHij vindt het erg lekker", antwoordde zijn
vader ln zijn plaats. „En dan, hij weet, dat het
goed. voor hem is. Gedurende al .die Jaren .heeft
hij strikt volgens het voorgeschreven diëet ge
leefd. Havermout, rozijnen, noten, dadels en
kwast hebben hem er bovenopgeholpen".
„Precies", beaamde de dokter. „Het resul
taat is werkelijk schitterend. Hij ziet er uit
stekend uit! Uitstekend klaar gemaakt, die
bloemkool, ging hij voort. Zal ik Je nog eens
bedienen, amice? Ja zeker, Ik neem zelf ook
nog wat."
Toen wendde hij zich weer tot den zwakke:
„Denk er aan, dat je altijd goed kauwt. Veer
tig keer, vóór je Je eten inslikt, dat is het
beste. Bevordert in booge mate de spijsverte
ring. Smaken die rozijnen je?"
„Wat zegt u?"
„Ik vraag of die rozijnen Je smaken?"
„Chocolade pudding", fluisterde de patient
toen hij zag, waarmee de kellner kwam aan
dragen. „Chocolade pudding met vanille-saus".
De dokter zuchtte.
„Ja, ik kan best begrijpen, dat je ter afwis
seling wel eens wat
„Natuurlijk smaken die rozijnen hem", viel
de professor hem in de rede. „Er zitten toch
geen pitten in, mijn Jongen?"
„Wat zegt u?" vroeg deze verstrooid.
Zijn broer wenkte den kellner: „Geef mij
nog wat van dien pudding" bestelde hij.
Zuchtend at de ander zijn rozijnen.
„En nu de noten", moedigde zijn vader hem
aan.
„Tomatensoep, gebakken tong, piepkuiken,
gebakken aardappelen", fluisterde de zwakke,
„en 'n ommelette, kaas, crackers",
„Wat?" vroegen de professor en zyn vriend,
ontsteld.
„Kreeft, drie porties, kreeft" stamelde de
patient, „chocolade pudding". Hij keek weer
naar het bord van zijn broer. „Drie porties
chocolade pudding! Vijf porties", zei hij wild.
Bijna slikte hij een heele noot in.
„Houd je van noten?" probeerde de dokter
hem af te leiden.
„Wat zegt u?"
„Houd je van noten?"
„Of ik van noten houd? Ik kan ze niet zien,
bah! Noten en nog eens noten. Havermout en
rozijnen. Dadels en kwast..."
„Maar", begon de dokter.
„Niks maar", barstte de zwakke los. „Twin
tig jaar lang heb ik niet anders geproefd. Dat
heeft me er bovenop geholpen, zegt u? Maar
waarvoor? Voor noten en rozijnen en kwast!
Voor dadels en havermout! Terwijl andere
menschen heerlijk smullen van karbonade,
bloemkool en chocoladepudding.
„Beste jongen", zei de professor kalmee
rend.
„Kijk eens naar hem", ging de opgewonden
patient voort, op zijn broer wijzend. „Nu be
gint hij waarachtig al aan zijn tweede portie
kaas! Hij... hij..."
„Kalm, beste jongen" zei de dokter vriende
lijk. „Je weet immers, dat het voor je eigen
bestwil is? En dat het heel slecht voor je ls,
wanneer je je zoo opwindt? Gebruik toch je
verstand. Denk aan alle zorgen, die je beste
vader aan je besteed heeft. Tien jaar lang ls
hij nu al vader en moeder tegelijk voor je. Als
je vader je had laten eten wat je wilde, was
je hu al lang dood geweest! Kom, je moet je
verstand gebruiken en inzien, dat het alle
maal in je eigen belang is."
„Gebakken aardappelen met biefstuk", fluis
terde de zwakke weer. „Gebakkeu..,."
„Ja, ja, ik begrijp je volkomen", zei de dok
ter op kalmeerenden toon'Natuurlijke reactie,
die vanzelf weer voorbij gaat. Als ik nu naar
je kijk en ik denk aan den kleinen Derek van
twintig jaar geleden, met. zijn bleeke gezichtje
en zijn blonden krullebol
„Wat zegt u?"
„Ik denk er aan, hoe zwak en pieterig je er
twintig jaar geleden uitzag. En ^oe j6 bT06r
Drake met zijn stevige beentjesWat ls
er?" viel hij plotseling zich zelf jn ge re(je.
De professor zat met uitpuilende oogen naar
hem te kijken. „Je bent in de war", stamelde
hij.
Maar de zwakkeling was met een juichtkreet
opgesprongen. De noten vlogen over den tafel
terwijl hij onophoudelijk op fl6 buffetschei
drukte.
„Tomatensoep» karbonade, bloemkool, ge
bakken aardaPPelen' chocoladepuMing", com
mandeerde hij triomfantelijk.
Toen keek hij den dokter vernietigend aan.
„Blonde krullebol", siste hij. „Dat was mijn
broer, die daar zit. Ik ben altijd net zoo don-
ter geweest als we nu beiden zijn!"
EEN BEZOEK AAN MUN KEUKEN ZAL
U OVERTUIGEN DAT IK UITSLUITEND
PRIMA MATERIAAL VERWERK,
KAB BUK VERBODEN.
m a:al
De invoerrechten op grondstoffen en
half-fabrikaten.
Ook de hoedenfabrieken in ons land hebben
met crisismoeilijkheden te worstelen. Aan deze
fabrieken zou op zeer eenvoudige en practische
•wüze stmxp kunnen worden verleend door een
zoodanige wijziging der Tarlefwet, dat zooge
naamde cloches, welke in ons land niet worden
vervaardigd eu niet loonend te vervaardigen
zijn, worden vrijgesteld van invoerrecht.
Meerdere bedrijven in ons land zouden ln de
tegenwoordige crisismoeilijkheden gesteund
kunnen worden door opheffing van invoerrech
ten OP grondstoffen of halffabrikaten, welke
hier van elders moeten worden ingevoerd.
Het Tweede Kamerlid de heer Henri Her
mans beeft deze mogelijkheden in den vorm
van schriftelijke vragen onder de aandacht ge
bracht van de Ministers van Arbeid, Nijverheid
en Handel en van Financiën. Hij informeert of
dezen niet van oordeel zijn dat nu een alge-
beele technische herziening der Tariefwet blijk
baar zeer veel tijd eischt deze herziening
partieel moet geschieden en met spoed dient
to worden bevorderd, omdat bierdoor, soms
beter en in elk geval minder omslachtig én
bezwaarlijk dan door andere maatregelen, steun
kan worden verleend aan in nood verkeerende
bedrijven.
Bestaande uit: Koffie of,«pee,belegd
broodje halve houtsnip,gekookt ei
broodjesKrentenbroodje, schaaltje f
diverse soorten vleesc hschaaltje
boter, beschuit rad kaaspetit four %r w
verkrijgbaar ^0
(Met Z Hoofdbchoiels)
Bestaande uit. Groente.Vermicelli .Tomdien of
Kippensoep,Vochschoiel of gebraden gevogelte
Vleesch Groenle en versche
of gebakken Aardappelen
De kanaaltollen.
Men meldt one uit Nieuw Amsterdam d.d,
gisteren:
De besprekingen over de Iconen voor het
21 Maart aanvangend veenselaoen ln Barger-
compaseuum en Bangerooeterveen en omge
ving zijn hedenmiddag voortgezet. De verve-
ners bleven op het standpunt staan dat de
loonen voor Bargercompascuum met 35
moeten worden verlaagd en in Bargerooeter-
veen met 25.15 Die verlaging zou naar de
meening van de verveners niet behoeven te
worden toegepast, wanneer de regeering be
reid zou zijn de Veenkoloniale kanalen tolvrij
te maken of een toeslag te geven tot het be
drag der kanaaltollen.
Leek het tijdens de conferentie een oogen-
blik alsof partijen een grondslag gevonden
hadden, waarop de besprekingen tot resultaat
konden voeren, na een afzonderlijke vergade
ring van partijen bleek die grondslag niet
aanwezig te Zjjn. De arbeiders bleven hand
haven hun standpunt, dat de voorgestelde ver
laging niet kon worden aanvaard en dat zeker
het risico van ©en actie voor tolvrije kanalen,
niet door de arbeiders kon worden gedragen.
Het gelukte niet ara een grondslag voor ver
dere besprekingen te leggen, hoewel daar
veel moeite voor is gedaan en de arbeiders,
organisaties zich bereid verklaarde® aan een
actie voor tolvrije kanalen haar medewerking
te verleenen.
Afgewacht moet nu worden of de werkzaam
heden in het Veenbedrijf In den loop dezer
maand al of niet zuilen beginnen.
ARBEID VOOR ONVOLWAARDIGER
In de onder leiding van prof. mr. P. J. M.
Aalberse gehouden vergadering van het hoofd
bestuur der Vereemging Arbeid voor Onvol
waardige® („A.V.O.") is besloten in de a.s.
jaarvergadering op 4 Juni te houden aan de
orde te stellen het vraagstuk der vakoplei
ding voor jeugdige onvolwaardigen, zulks aan
de hand van een vijftal prae-advieze® vant
deskundigen uit de praktijk.
Men seint ons uit Enschede:
Gisteren in den doop van den middag werd
het bekend, dat de burgemeester van Ensche
de de heer Edo Bergsma de besturen der drie
groote textielarbeidersorganisaties „de Een
dracht", „St. Lambertus" en „Unitas" heeft
uitgenoodigd tot een bespreking, welke heden,
middag ln den Haag zal worden gehouden.
De organisaties der werkgevers hebben een
dergelijke uituoodiging niet ontvangen, zoo
dat deze bij bovenbedoelde conferentie niet
vertegenwoordigd zullen zijn.
Van goederen waarvoor toepassing der
Crisiswet is gevraagd.
Het Tweede Kamerlid de beer
wijst er den Minister van Arbeid, Ha
Nijverheid op, dat de invoer vW
aanzien waarvan toepassing ael
wet door Nederlandsche produce" ge
vraagd, toeneemt en dat daar818 in
die bedrijfstakken worden ve*® - ')s'
drijfsleyen ondervindt a°or ^kerheld,
waarin het zich met betrff;„iT,dt L toepas
sing der Crlsisinvoerwet - groot nadeel.
De heer Kortenhorst vlf" ona of de Mi
nister bereid is de afd°e -n» der bedoelde ver
zoeken te bespoed'Sen"
De voorzitters der centrale landbouworga
nisaties, t.w. de beeren Prof. Mr. P. A. Die
penhorst, voorzitter van den Christ. Doeren
en Tuinders bond In Nederland, J. R Verheg
gen, voorzitter van den Kath. Ned. Boeren- en
Tuindersbond en J. L. Nysingh, voorzitter van
het Kon. Ned. Landbouw-Camité, hebben tot
H. M. de Koningin het verzoek gericht hun
een onderhoud wel te willen toestaan ter be
spreking van den noodtoestand in den land
bouw, in het bijzonder in de veehouderij.
GEEN MALAISE IN DE
SIGAREN-INDUSTRIE.
De N. V. Gulden Vlies sigarenfabrieken te
Reusel v. h. G. en S. Majoie te Tilburg gaat
hafe fabrieken aldaar uitbreiden. 200 sigaren
makers krijgen daardoor weer werk.
Is glsterenoc'htend 7.47 uur uit Djask ver-
trokteö en na een tussöhenlandlng van 13:25—
13.59 te Karachi om 17.50 te Jodhpur aan.
gekomen.
De „Ulil", op de terugrei»' *8 gisteren- te
5 55 uur 'uit Djask vertrosten cn na een
tussóhenlanding van 10.3011.15 te Bushir om
15.35 uur- te Bagdad aangekomen.
Men seint ons uit Dublin 15 ezer:
De trefcK'ïï? van de Sweepstake la bed-n
voortgezet- -Kr Werden tien prijzen van 3U47
en 1100 van t ioq getrokken.
YVoen»aaS Wordt de trekking beëindigd.
Derde trekkingsdag.
Men seint ons uit Londen d.d. Woensdag:
weden, den laateten dag van de trekking van
de lersche Sweepstake kwamen nog de volgende
Nederlanders met een prtjs van 100 pond uit:
H. Wiskes te HengeloO. Logger te Amster-
dam; Motto „Kees" te Tilburg; K. otter te
Hoorn; E. Poppelveld te Amsterdam; p. i>.
Schutt te 's-Gravenhage; v. Dorst Den Haag
en P, Wydenes te Opperdoes.
EXAMEN ZWEMONDERWIJZERSCESSEN)
De gewone jaarlpksche examens voor het di
ploma voor zwemonderwyzers(essen) van den
Ned. Zwembond, worden dit jaar wederom ge
houden in het eind van de maand April en in
het begin van de maand Mei.
Ztj, die aan het examen wenschen deel te ne
men, dienen zich voor 1 April aan te melden
aan het secretariaat van de commissie voor 't
zwemonderwijs van den N. Z. B„ Olympiade
plein 69, Amsterdam.
19» 1 uó I IOOSIOOS
MttOM r-' A J'.-O I iflO?, lOWt
166 l°tf A MOO iOOHIOOH
WK iwj a 'oo io)Hun
6.90 - ;W9 B 1000 101H
IVïJ B MOO 10!
1919 100 lf>V
Vrij naar het Engelscb
van
F. TINDEL.
15).
Ik wil niet hebben, dat jij dien jangen
geld gieeft! riep Mr. Miller wild. Dat heb ik
je wed honderdmaal gezegd.
St! schreeuw niet zoo! moeten de mei-
ton het hoaren?
Het kan me niet schelen, wte het hoort.
Maar hij Het aljn stem dalen.
Ik zal er nu niet verder over spreken,
Jane, maar we moeten eens goed praten over
dien jongen. Hij blijft te .veel rondhangen ln
de opera en tod. Enfin, laait dat nu maar
even rusten. Alles, wat lk graag wil weten,
ls, dat hij hier niet komt binnenstormen met
een of andere idiote kennis, als Corner aam
tafel zit. Waar is Rose?
Die ls uit winkelen met Mrs. Lonsdale.
Dat is een idee. Vraag, of zij hier wil
komen. Haar man is uit de stad. Ze zou het
misschien graag doen. En het zou beter staan.
Mr. Corner arriveerde prompt, Mrs. Lonsdale
licwam met Rose mee en het diner was een
schitterend succes. Maar vóór de advocaat
kwam, was Mr. Miller naar Stevens gegaan,
en had tot dezen gezegd:
Zeg, Stevene, ais mijn zoon thuis komt.
wanneer we aan tafel zijn, of zoolang Mr.
Corner hier is. zeg hem dan, dat we een....
seg hem, het doet er niet toe, wat.maar
Ik begrijp het, mijnheer, knikte de erm-
ren bediende. Ik zal er voor zorgen-
Maar toen hij die instructie gegeven had,
voelde George een stekende pdjn in zijn hart.
^nn eigen zoon! Hij daar aan een bediem-
e.... Ja, hoeveel eigenlijk? Niet, dat Hairy
niet deugde, natuurlijk, maar hij zei er niette-
groeldaT*' tongen een beetje wild
Het is een prachtig buiten, zei Mr. Cor
ner. toen men hem alles had toten zien U
is wel te benijden, Mr Miller hT a
kruier. Het moet een
kapitaall gekost hebben, om dit huls te bou-
WOOL
-Ik heb het voor een appel en een ei ae-
kregen, zei Miller haastig. Er was ai iaL
een kooper voor gezocht
Maar het moot toch heel wat koste® zoo
te leven, meende Mr. Corner.
O, niet zooveel, als u denken zou, vwp.
klaarde Mr. MllJer, We zijn van oud* gewoon
zuinig te zijn, ziet u.
Hoe gaat bet met Mr. Parker? vroeg
Mrs. Mi'ler. Ik wou, dat hij hier kon komen,
en een paar (lagen bij o®s blijven. We hebben
het over een beste kennis va® ons, ln de verre
familie, legde zij Mrs. Lonsdale uit.
Rose heeft me over hem gesproken, knik
te Mrs. Lonsdale.
Miller wierp een snellen blik op zijn doch
ter, en Rose antwoordde met haar oogen, dat
zij niet onbescheiden was geweest. Maar in
zijn hart bad Mr. Miller, dat de advocaat nleta
over de bron va® zijn inkomen zou zeggen,
waar Mrs. Lonedaie tij was. Geld is geld, maar
men wü niet graag gehouden worden voor
tomand, die op wachtgeld gesteld is.
XIV.
Het was de 27st» via® do maand, toen Mrs.
Corner bij de Miller's dineerde. Vaoi die® dag
tot den 2de® van de volgende maand was
George terneergeslagen en prikkelbaar. Hij
wilde het voor zichzelf niet bekennen, maar
hij kon de gedachte niet geheel e® al van zloh
afzetten, dat de komst van den advocaat ten
deel had, hem op te zoeken en na te gaa®. Bo
vendien was hij in de war over zijn financiee-
len toestand va® het oogenbldk. Groot als het
bedrag van zijn toelage was, leek het toch,
alsof het geld hem als water door zijn vin
gers gleed. En nu was het blijkbaar de tijd
niet, om oom Parker ee® aanzienlijk voor
schot to vragen voor de Wildrose-onderne-
ming.
Maar de 2de van de miaand kwam en tevens
de gewone chèque va® de bank lm Hull. Mr.
MJller leefde weer op. Nu zijn vrees ongegrond
was gebleken, ging hij er, met toestemming
ran zijn vrouw, toe over, om een tweede hy
potheek oip zijn buis te sluiten. Ditmaal
want hij had een zware eerste hypotheek
bl'oe3t hij 8 pet. betalen. Deze woeker bracht
om buiten zichzelf, maar het was met dat ad
bog het beste, wat bij doen kon. Bovendien
on hij slechts 5000 pond opnemen boven het
r ,ra<ë van de eerste hypotheek. Hij moest
n!f6r bet>ben da® dat, ais hij tenminste
Lonsdale^Hh^h ^°U Iljken ln de °°gen mn
kad al een of twee fantastische
r.n£f' 1411 Hjn oompagno®, om een
Het feit dat^hti*11 VaiU ziJn onvermogen.
Het feit, dat hij aanzienlijke bedragen schul-
<Lig was aan .everanciers, „aarde Mr. Miller
met zooveel zorg. H« had alt ge8prekken
ln de kringen, waarin hij nu verkeerde, op
gemaakt, dat het vrijwel een teeken' van
stand was, ads men voor groote bedragen in
bet krijt stond bij ieverancders.
jtia*.r gdlerled onaangenaamheden begon hij
langzamerhand te voelen als stekende won
den, e® hij begon een nieuwen too® ln huis
aan te slaan een toon, die het midden hield
tussohen gebral en gejammer. Harry hinden-de
hem allereerst. Harry was nog niet terugge
komen uit Londen en Mt. Müler vermoedde,
dat zijn vrouw den jongen meer geld stuurde,
hoewel hij bevreesd was voor de uitbarsting,
die zou volgen, als hij dat teere onderwerp
ging aanroeren. En n.u was Rose er ook van
door gegaan ook naar Londe®, zooals ze
zei, om daar een tennis te bezoeken.
Ik weet waarachtig niet, of lk nog kind0"
ren héb! bromde Mr. Miller. Ik zie ze riet
dikwijls genoeg, om te weten, hoe ze eruit
zien. Alles, wat ik doe, is ohèques sob rijven.
Miller vierde de aankomst van don cb c'1'®
uit Huil, door de deur van zijn kantoor c
te smijten, en naar de golfclub te gaan. aai'
kon hij tenminste zijn toestand een paar uur
vergeten. Er zou wel iemand zijn, om mee te
praten. Maar het was Woensdagmiddag, en
de gewon© bezoekers waren er niet. Hij moest
zich tevrdeden stellen met als tegenpartij een
jongen kerel met schreeuwend 1 C'-lij ke sport
kousen, die hem in snel tempo de eerste vijf
ronden deed ver'iezen. Mr. Miller sloeg zijn
besten kolf aan stukke®, stiet een 'reeks van
verwensohingen uit met betrekking tot dat
spel voor kinderen en idioten en ging naar
huis.
Toen George in het salon kwam, zag hij
zijn vrouw bij een venster zitten, gekleed om
uit te gaan, met haar handschoenen op haar
schoot, maar met een uitdrukking van ver
driet en besluiteloosheid op haar gelaat. HU
meende aan haar oogen te alen, dat zij ge
weend had. Mis. Miller weende ln den laatsten
tijd al heel gauw, vond hij. Wat had hi) nu
weer gedaan?
Hij was blij, dat hij zich juist Iets herinnerde
am er een gesprek over te beginnen.
jussahon haakjes, Jane* zei hij haastig,
wte denk Je- dat ®!s^9rea zag. teem lk naar
huis ging? T?
Mrs. M®ler ««I &n©u© nblik op haar
echtgenoot- kal te, maar antwoordde niet.
zij k-wam juis-t uit jjet warenhuis van
Cash- Zo 18 aar verkoopster. Zeg, Jane,
die is faal- Ze OT anomaohtig aardig uit,
maar op va® vermioeidlheid. Alice 1© geen meis
je voor da t soort van werk. Ze scheen heel blij
te zijn, dat z© mjj maar ze zei niet veel
over de ondelm, ik geloof, dat John een moei
lijken tijd doormaakt. Zeg, Jane, we hebben
niet mooi gedaan met de Wallis. Het sneed
me door mijn ziel, toen ik Alice zóó zag. Nu,
zeg je niets. Jane?
Wat iis er té z&SK©n? Ik kan het toch niet
helpen? Jij hebt John de zaak overgedaan. Als
hij hot niet beredderen kan, dan ls dat onze
schvRd niet. Waarom komen ze ons niet opzoe
ten? Niemand beeft hu® gezegd, dat zo weg
moeiten blijven. O, Ih wil er liever niet over
spreken.
Ik ga John dadelijk opzoeken, verklaarde
George. Had ik ai tong moeten doen. Ik denk,
dat hij hulp noodig heeft en leelijk ook. Alice
zei, dat haar moeder lang niet goed was. Zij
moet miis&chiien geopereerd worden een
heel moeilijte operatie e® die zal wel geid
kosten.
Genadige hemel, dat is al te erg! riep
Mra. Ml Iter "It. door dte laatste mededeel ing
werkelijk getroffen, want zij had zich altijd erg
bezorgd gemaakt over Margaret, in den goe
den, ouden tijd. <ia jjj naai. pen toe, George.
Ik kan het niet Ik ben.
Haar krachte® hadden haar plotseling bege
ven. Zij stond op, liep met onvaste schreden
naar hem toe en leunde zwaar tegen hem aan,
voor steun.
Harry is teute! bracht zij met moeite uit-
Harry? Is hij thuis? Nu, dat zou tijd wor
de®. Wat is er aan de hand? Hij is toch niet
ziek, hoop lk?
Neen. Maar hij heeft iemand meegebracht.
Toch niet dien Jack White? rtep George
Uit. Ik wül dien kwajongen hier niet ovar da
vloer hebben! Die hebben zeker weer wat uit
gehaald.
Mrs. Milter snikte.
Neem, Jack White ntet. Harry la ge
trouwd!
Wat?
Dat ééne woord kon George uitbrengen ea
toen greep hij om zich heen voor steun. Bon
oogenblik hielden vader en moeder elkander
omvat. Ua® deed George zijn vrouw ln een
stoel plaats neme®, terwijl hij zelf op den
rand van de sofa ging zitten ©n haar aan
staarde.
Die Idioot! Die naarheid! riep hij uit.
St! Spreek asjeblieft niet zoo luid,
George! Ze zijn boven- O, ik ben zoo bang. dat
Hariry ee® domme atreek heeft uitgehaald.
Hoe kon hij toch zóó dwaas zijn? Op zijn
leeftijd! Niet, dat het meisje niet
Wat, voor de® duivel, ls ze? Een.... ee®
actrice?
Mrs. Miller knikte.
Een van die meisjes vam dé opera, zeker,
ging George voort, op heeschen toon.
Jane knikte opnieuw. Zoo was het. Harry
en Jack hadden allebei een meisje van de
opara-comlque genomen (en waren in allen
vorm ln Londen getrouwd. De wittebroods
weken hadden net zoo lang geduurd, als er
geld was, e® beide Jongelui hadden hun kof
fers moeten achterlaten in het hotel, waar
zij gelogeerd hadden, bij wijze va® onderpand.
Hemelsche goedheid! Jammerde mr, Mil
ler, terwijl hij de handen tegen zijn el ape®
drukte. Genadige hemel, wat een pan! Moeder,
dat hadden we kunnen verwachten. Dte Jonge
gek heeft maar in h«t wilde weg geleefd. En.
hij had Allee kunnen hebben, als hij zijn ver
stand bij ei kaar had gehad. O, wat een paati
(Wordt vervolgd).
