Murrain! zaker
VAN HET INDISCHE LEVEN.
SLECHTE KANSEN VOOR TARDIEU.
We hebben Flip ontdekt
LAhAttnA^kénn8011^ 00"fl "0
wiSu'Lfï.
ill
18!
WOENSDAG 30 MAART 1932
SOMBItEVAL-OPVOERING.
BARBEY D'AUREVILLY BIJ
„ART ET FOE'.
EÏLE-Jfr n°S V0OT Un oeuvl
LEBARAN, EEN DAG ALS GRAND
SEIGNEUR.
fS ZONDAGS NAAR BUITEN
ONBEREKENBARE BELASTINGEN EN
ONOVERZIENBARE WERK
LOOSHEID.
(V
RIDDERLIJK BLOED
DUREN HET LANGST
iiiii
iiiliiii
iülilii
|i ;li||ij|i!
Een litterair evenement op
de planken.
Van onzen correspondent.)
Parijs, 21 Maart.
Barbey d'Aurévi-lly en Huysmans blijft mou
als prinsen der letteren eeren; maar hun naam
i oept nauwelijiks. meer hnn werk vood* der.
geest.
Vat de Huysmans-veue'eriin.g betreft is bet
al heel merkwaardig, dat zij thans voorname-
lijk aangietrofifen wondt in die litteraire
kringen, wier streven wordt samengevat me
den naam „populisme" en die „En route" op
den koop toe' nemen. Zij zoeken den Huys
mans van drens naturalistische pewiad-e, van
den tijd van de avonden van Méd-an. Het kan
niet ontkend worden, dat bij de katholiek»
letterWevenden. Huysmans meer en meer nas
den achtergrond raakt. En de wijd-loopeind
etudie van baron de Saitl-ière aal de belang
stelling niet doen opleven. De proef met de
uitgaaf der verzamelde werken is daarvoor een
duidelijke aanwijzing geweest.
Barbey d'Au-réviily beeft nooit anders dan
een élite kunnen winnen ma-ar het zijn Juist
de Katholieke lettea-J-ieivende-n, die hem than»
gaan erkennen, nu zij niet meer afgeschrikt
worden door zijn onstuimigheid. De reddgieu e
inspiratie van zijn werken vond eerst lang
zamerhand haar jiwste heooaxleeling. Mee
aarzelt nu niet meer een roman als zijn
meesterwerk te roemen, die bij de verschijning
om zijn titel alleen reeds schandaal verwekte
en trouwens om den inhoud zeer lang hei
overgroots deel van den katholieken lezers
kring voor zich gesloten hield. Maar het rait-
verstand is opgeheven: in „ie Brètre maris
ai-kent men thans wat Barbey d'Aurévilily ef
in heeft willen leggen: een hartstocijitedijk ndri
dood voor de heiligheid van het priestarsoha
Ook Banbey d'Affrévüly [reeft amiaugs d'j
proef moeten doorstaan van een verzamel»
gaaf zijner werken, ongeveer op dezelfde wiize
bezorgd als de Huysmans-editie. Ook van V
uitgaaf is het succes uiterst beperkt gebleven0
doch aan de belangstelling die zij in katholie'4
kringen heeft gevonden valt niet te twijfelen
Beide schrijvers zijn te zeer teiHSiek
voor een vervlogen tijdpeuk - ook in hun
katholieke wenken - dan dat de jongden din
m geestdrift kutn-n-en raken.
Dit laatste is intuasche® tegenges-proiken
èoor een aantal trouwe Barbey-d'lurlvil^sten,
om aan ra °"lgnaee} middel hebben gevondeu
om aan te toonen dat Barbey d'Auréviiiy nog
oTertltri OBtr°®ri'n®skracht heeft behouden,
o vsn de klassieke doorwrochtheid
durv» K <>P M tOOUeel
durven brengen. Natuurlijk in een selectie van
Ufreelan dm dan nog min of meer getemperd
TtTifriA»he,bbön daar"oor geput uit „le Prêtro
Manié en, om dezen keer het publiek niet
andermaal aan het schrikken te brengen, heb
oen zg het stuk genoemd naar den hoofdper
soon uit dan vermaarden roman: Som-bre-vil
oewel het heet dat de bewerking is van een
„giroep anonyime Dairbey d'AujrévjUlysteu'
roeenen we toch te weten, dat het abbé Ro-blnt
i>?e.We^St' 1006 Zloh daart°e gezet heeft.
nnt Jiift tora?t van lljet ^rtóks-öbe dtrami
^twikkeit «iéhd«aa tragedie van een aroos-
breval ten ondergaat is het 'n nieuwe Luaifec,
die in die hellespleet verdwijnt.
We kunnen ons voorstellen, dat tal van
goede ai el enliever abbé ConstamiUn aa-nsohou
wan dan een figuur, diie overeenkomst vertoont
met de schrikgestalten waarmee de miiddel-
eenwers de zonde wisten te verbeelden. Maar
de reactie van het volks-publiek en die van de
uitgelezen schare die de tooneelzaal van het
voormalig verblijf van Prins Victor-Napoleon,
bezijden het Trocadero, vulde, een reactie in
betiide gevallen gelijk bewees wel, welk een
dramatische kracht in Barbey d' Aurévilly's
schepping is gelegen. En tot welke religieuue
ontroering ze in staat is.
De Somihre val "-opvoering moet ais een eve
nement worden beschouwd in de wereld der
letteren in het algemeen, in die der katholieke
letteren in het bijzonder.
ff an onzen K-correspondent
Een prijsvraag overwogen
taat en een heifigschen^ op een ^7 dï
1 'UUe"-Inf r d® toeschouwers dpet varen.
fi" Van den val va-n deze Liieafers-
tiguur warden tot een onafgebroken glorifi
catie van het priesterschap. Een pleidooi dat
op geen utrlate.tsgTonden steunt, maar op de
J.euligheid van het sacrament en den afschuw
van de zonde. w»uw
kwaliteiten te ontleden. Renners
oeuvre van Barbey d'AuraviUy aull
kwaliteiten niet twijfelen en zoo de Norman
disohe meester tot nu toe slechts gespeel[1 3
in ipt.emeren kring, was dat eenvoudig om
dat elke bewerking van zijn romans een zwaï-
te verruilen taak oplegt. Men beeft voor n«
Barbey-d'Aurévilly-herdenkingen al eerder hei
Idee gehad zijn personages ten tooneele t»
voeren, maar men waagde zich tot dusver
slechts aan sommige figuren waaraan men een
folkloristisch cachet kon geven. De figuur va
Sombreval durfde men tot nu toe niet
In den kring der Barbey-d' Aurévillysten van
Parijs (waartoe tal van geestelijken belioorer)
heeft men echter juist op de religieuze in«rl.
ratie in het werk van den „Konstabel u-v
Fransche letteren" den nadruk willen leggen
en is men voor Sombreval niet teruggeschrikt
Bn zoo hebben we vlak na elkaar twee opvoe
ringen gezien: één in een volksmilieu, één
voor een élite puibliek van geestelijken, en
uit de litteraire kringen, die niet door het
snobisme zijn aangetast. Bei-de keeren was
het resultaat gelijk: een spanning al-s bij eer.
Shakespeariaansch drama, een ontroering als
•bij een grieteache tragedie, een religieuze be
wogenheid ais bij de gewijde spelen der mid
celeeuwars.
Toch zou-dern we niet willen zeggen, dat het
spel alle mogefUj-ktoeden had uitgeput. Voor
deze opvoeringen was een beroep gedaan op a«?
toon-eelistengroep „Art et Fcnl" en hoe zeer
deze amateurs zl-cih ook ten volle geven, z*J
Jtunnen ons over het tekort aan talent niet
geheel heeniheipen. Maar voor de "beteekenlu
van het wenk ds het oninood-i-g zich af te
vragen wat de opvoering zou zijn geweest zoo
kunstenaar-s van beteekanis de rollen hadden
bezet. De emoties dan verwekt kan men den
toeschouwer nauwelijks toewens-oheui.
Want Barbey d' Auréviily eischt nog al eens
stalen zen-u wen. Bn Sombreval is werkelijk
het summum van somberheid dat hij heeft
weten te scheppen. Ontstellend dramatlach is
de sch.ilderinge van het trotsche bedrijf vai
den schipbreukeling van het schijnweten, het
slachtoffer van J. J. Rousseau ep de ontirel-
daring der revolutie. Het spreekt van zeif,
dat men Somibreval in dé lijst van zijn tij:',
heeft te vatten. De-ze „reus van de wetenschap"
bevredigt als zoodanig niet'meer. Zijn phrases
lijken te veel op 'het gea-aaskaai van jonge
heethoofden die aan „de vrije gedachte" doen.
Maar de schildering van zjjn halsstarigheid
is van een bewogenheid, d-ie -den auteur voi-
komen zij-n doel laat bereiken.
SomibrewaJl is niet alleen een afgevallen
priester, tot in het atheïme weggezonken, hij
heeft zijn heiligschennis door een huwelijk
Jaten lagaMpoeren en draagt zijn straf mee in
zijn eigc# bloed: een dochter, die het teekeu
zijner varoordecHng op het voorhoofd heeft.
Dat teeken, Sombreai's hoogmoed wii iiij niet
erkennen, zelfs niet nu de deugd en -het lijden,
ook het JiGhamelijk lijden van 't kind als één
afgebroken en onweerstaanbare smeekbede om
inkeer uitmaken. Tussohen Sombreval en zijq
redld-iing staat zijn hoogmoed en de schoone
dood van Califixte noch de heiligheid van abbé
Méautu-s kunnen den muur ©loapen, die do
vermetele ergenivaar tusschen hem en Gods
goedertierenheid heeft opgetrokken, Ala" Som-
DE EERSTE El^ EENIGE PRIJS
Kent u Flip?
U kent Flip nog njet?!
Flip is de jongste acteur van Metro—Gold-
nyn ayer, hij heeft een buitengewoon ex
pressief gezicht, grootere oogen dan Joan
■aw ord, is kleiner en jonger dan Jackie
oopei en heeft meer teipperamept' dan alle
andeie artisten te zamen. Hij is ongehoord be
gaafd, zingt, danst, zwemt als een visch, vol
voert adembenemende gymnastische toeren,
heeft steeds nieuwe, origineele invallen,
kortom hij is een ideaal filmspeler.
Flip's vader, pegisseur en directeur, is Ub.
Dverks, die zeer trotscb op zijn begaafden
zoon is. Vaders zijn trouwens in het algemeen
zeer trotsch op hun kinderen, maar met Ub.
is geen andere te vergelijken.
Onlangs zaeht ik Ub Iwerks op in zijn stu
dio om hem te interviewen en iets van het
privé-Ieven van den jongen acteur te weten te
komen. Ik had het bijna opgegeven, want in
zijn atelier moest ik door en oyer hooi, rollen
papier, drqad en kisten klauteren, stootte me
aan een piano, struikelde over slagwerk, viel
tegen een projectie-apparaat, maar slaagde er
eindelijk in mijn ledematen te verzamelen bij
de werktafel van Ub, waar deze zich tusschen
stapels papier begraven had.
„Hallo, Ub, „riep ik hem toe, „hpe gaat het,
ouwe jongen, en hoe gaat het met Flip?"
Sinds eenigeq tijd zijn we goede vplendcn,
Want eigenlijk hebben we Flip samen ontdekt.
Ub praat er niet graag over, maar, in vertrou
wen gezegd, Flip is zijn aangenomen kind, wij
kennen zgn familie niet en zij hebben nooit
aanspraken op heip doen gelden, waarschijn
lijk zijn zij overleden.
Wij vonden Flip op een dag, toen wij In
stroomenden regen van een wandeling terug
kwamen. Op den weg huppelde een eenzaam
verlaten wezentje. Ub, die zeer goedhartig is,
uam den kleine mee, noemde hem Flip en
voedde den jongen op. Sinds dien dag zijn we
goede vrienden.
Ub zag op van zijn werk en gaf zijn blijd
schap te kennen, dat ik kans gezien had tot
zijn atelier door te dringen. Hij vertelde mij,
dat Flip juist begonnen was met opnamen
voor een nieuwe film.
„Mag ik kijken?" vroeg ik nieuwsgierig.
„Ja, natuurlijk, we zijn er druk aan bezig!"
En daar zag ik Flip, met zijn lange beenen
groote handen, een klein hoedje op 't houfd
en een schoon wit broekje aan, op het papigr
staan. Hij kwaakte een vrpolijk „goede mor
gen"
Ah zoo, u wist het nog niet? Flip is een
kikker, een echte .sympathieke kikkpr, t}ien
wij op een regenaehtigen dag gevundep hebhen
en die Ub Iwerks op het schitterende idee
hracht, Flip den Kikker tot den hoofdpersoon
van zijn teekenfilmpjes te maken.
Sinds dien regenaehtigen dag huppelt Flip
over alle bioscoopdoeken ter wereld als qe
yroolijksfe en veelzijdigste filmacteur.
Bovenstaande roerende succes-historie van
dpn fijken kikker, knipten we uit een bulle
tin, dat we iedere week trouw uit Hollywood
toegestuurd krijgen. In dat periodiek staan
de mooiste geschiedenissen natuurlijk van de
mooiste filmsterren, de rijkste filmsterren, de
origineelste filmsterren, de prachtigste car
rières van filmsterren ,het doen en het laten
van filmsterren, de genegenheden van film
sterren, en verder alles wat van sterren maar
te vertellen kan wezen, en ik verwacht al 'n
dringend verzoek om eiken dag een of ander
uit dat bulletin te knippen voor deze sterren
rubriek, 'n dringend verzoek, gedaan door de
talloozen, die deze sterren op hun kamer ge
hangen hebben aan de overzijde van de plaats,
waar misschien nog 'n oud Maria-beeldje tus
schen de sterren staat, met haar voet op de
maan, en sterren op haar mantel
Verwijt mij niet de profanatie, waarmee Ik
uitersten aan elkaar bind. De uitersten zijn
bij u zelf te vinden, indien ten minste pqg
verondersteld mag worden dat de sterren van
Hollywood de sterren boven uw eigen ster-
elijk hoofd nog niet verduisterden.
11 het bier besproken filmblad staat nog
n ander artikel.
ovp™ naar aanlei4ing daarvan hebben we
nipA7Sen'J0™ 'n BrÜsvraag uit te schrijven,
cad-ihi-AA An*gene, onderstaande aba
ci: hem, dielr'Tmi b!SriJpt' maar V°°r haar'
tn opni™ --. minste niet van snapt. Eerste
Stake- 1JS' 11 c'ownspak plus 'n Sweep-
BarTymm-e.1 1,08(1 dragen ZQQals JQhn
John Gilbert
De Uylensp'iegelsche. wijsheid, dat het betel
's het zuur vóór het zoet te nemen dan omge
keerd, heeft in het Ctostersohe volksleven een
duidelijker uitdrukking gekregen dan in het
Westerse he, althans in dat eene eeuwenoude
volksfeest, dat in -de Christelijke cultuur Vas
tenavond en in da Mo-haniniedaafiscke Lebaian
heet.
Vóórdat de christenwereld den ernstigen in
getogen tijd der Vasten ingaat, wil zij zich nog
eenmaal verzadigen met dwaze uitgelaten,leid
zij viert carnaval in een roes van dollen over
vloed. En waar carnaval zijn maskerade en
straat-vreugde heeft ïpoeten prijsgeven, daa1'
handhaaft pij zich toch nog binnenshuis met
de een of andere vertooning plqs wafels en
oliehollen.
Strenger pan menige Christen houdt menige
Mohammedaan zich aan de wetten van de poen-
sa. de grqo-ta Mohammedaapsche vasten. Maar
als depoeosa-maand ten einde ioopt, wordt zelfs
■de Inlander ongedurig. Dan wacht hü gespannen
op pet rijzen van de maan, en zoodra déze
maar een randje van haar volle avondpraoht
boven den Westelijken einder yertoont, kondi
gen de rappe slagen op de ledaelf pet lgngver
beide feest van Lebaran aan- Doek, daefc, doek-
doek. pet is Lebaran, galnit Pet jn Pet Bantam
sohe en niet de s-nelPeid van pet geluid plant
de blijde boodschap zich Oostwaarts vocdd, tot
'heel Java weet, dat de volle maan pet opge
bruikte jaar met zijn treurend einde van hoete
en versterving heeft verdreven, om het nieuwe
in te luiden met feest en Wijheid. Want Lppa-
ran is tevens Mohammedaansch Nieuwjaar.
Eén dag in het jaar leeft ook de armste
Inlander in de volkomon illusie van bet grond
seign ;ur-achap. Dat is op Lebaran. Dan heeft
niemand wat over hero te zeggen, dan ïs hij
heer en meester over zichzelf en dan moet
wie een vol jaar lang over zijn gedweeë dienst
vaardigheid heeft beschikt, zich eens schikken
naar hetp. Dan wil hij permissie ep perlol (ver-
lof), dan rekent hij op een presen (fooi) en
maakt hij aanspraak op perskot (voorschot).
Dan wil hij lekker eten en drinken dan koopt
'hij nieuwe kleeren, een veelvervigen sarong en
een gloednieuw baadje, daarbij niet zelden een
piekfijne das en gekleurde schoenen, al stróm
pelt hij rpet dien knellenden last aan zijn
ongewende voeten. Dan zijn z'n bruine kin
dertjes potsierlijke gedrochtjes met hun pousen
en veel te groote schoenen, roet hnn Enropee-
schen kraag op een ordinair confeptie-pakje
met hun vilten of strooien groqte-menschenhoed
op hnn zwarten knikper, en met al die uitrus
tingstukken, die van een Hollandsch volks
jongetje een pummelije en van een Inlandertje
een nare caricatuur makep. Dan draagt zijn
vroqw een fijne kabaja, waarop zij haar gloeien-
den lust voor juweelen en sieraden botviert
in gouden knoopjes en spelden. Want de illusie
moet «dkonien zij-n. Eén dag wil de armste
toch ook eens koning wezen. Daarom verzadigt
-hij zich aan tontong 1) en ketoepat 2), opge
luisterd met alle denkbare soorten sajoerans 3)
-en sambalans. Smullend en smekkend slenteren
ze bij heele families langs de straten, beelden
vormend van rusti-g-blije feestviering, zooals
-die bij Westersche volksfeesten met hun ruw
heid en woestheid onbekend is. Gok op Lebaran
verlaat den Inlander zij-n waardigheid niet,
zelfs niet bij het ketopprak of hei dogèr 4).
Da Europeesohe huishoudens zijn met Leba
ran ontred-derd. De njonjg, moet voor dezen
éépen dag maar zien, hoe ze het aaijiegd. De
binnenjongen en de baboe, de waschmeid en
de kokkie, zij all enzijn bezeten ..n Lebaran.
Zij zouden im-mers hun gewone werk toch niet
goed doen Gelukkig zijn de Hollandsche vrou
wen talrijk, die hun bedjenden dezen enkelen
dag va nvrij-heid en niet-gebonden-zijn vgn liarfe
gunnen. Het mqg dan ook waarlijk wel.
Deftiger Inlanders geven op Lebaran een
groot feest met wajang wong of icajang koelit,
die met ademlooze spanning door alle toeschou
wers, van de hoogste tot de laagste, gevolgde
voorstellingen, met levende men-schen of met
schaduwbeelden, uit hun sagenschat. De arme,
die hiervan verstoken blijft, amuseert zieh hij
de topèng, een spel van zang en dans van een
rondtrekkend troepje, begeleid met blaas- en
strijkm-uziek van Europee-sche herkomst en met
Europeesche instrumenten. Voor Westersche
ooren is deze muziek ondraaglijk. Zelfs Peter
van Anrooy zou moeten bekennen, dat inland
sche blazers en strijkers méér vaische noten
kunnen maken dan Mahler
Nog een andere muziek is voor Westersche
ooren ondraaglijk. Dat zijn de symp-honieëu van
petasan. Vier en twintig uren en langer knalt
'het, in den heelen archipel van alle soorten
vuurwerk, ratelend en donderend, knetterend
en daverend, en somtijds zich versnellend tot
minutenlange zenuwv-erspbeurende salvo's, die
den Inlander eepter in een extase van vreugde
en gerustheid hrengen. Ja, ook van gerustheid
Zijn da booze geesten niet. altijd waakzaam en
loeren ze er niet op. ook in dit nieuwe jaar
hqn slag te slaan Maar zullen ze het kunnen
uithouden tegen zooveel petasan (vuurwerk),
'tegen zooveel mtïaektige knallen en zulke
Tazende salvo's, die knetteren en spetteren, om
ook den gepiep-igstep setan dp de Vlucht te
jagen Neep, lapt. het maar donderen en rate
len, dap zijn we senang vnpr het niepwe jaar en
kunnep w« zeker zegep ep voorspoed ver-
Wachtep.
Och, de illusie van Lebaran Met onweer-
etaanbaar, overstelpend verlangen heeft de In
lander zich naar den grooten feestdag voelen
stuwen. Geld heeft hjj willen hebben, geld to-t
lederen prijs. Hij heeft verkocht, wat hij maar
te gelde heeft kunnen maken. De groentepman
'heeft zijn waai voor prikjes verkocht, er moet
geld zijn, want liet wordt Lebaran. Al zijn
hebben en hopden heeft hij naar (le roemah gade
(hank va-p leaping) gebracht. Met honderden
anderen heeft hij uren lang voor de loketten
gewacht, tot het zijn beurt was, om voor zijn
schamele have wat handgeld te krijgen. Menig
een heeft meteen ook zijp pandbriefjes ver
kocht, om wat meer te hebben. Anderen, die
niets of te weinig te verpanden hadden, hebben
gestolen wat ze hiapr te pakken konden'krijgen.
Yleken voor Lebaian is liet in de Enropepsche
woningen oppassen geweest. Alle sporten roof
zijn op den dievenpasser aangebracht. Er moet
toch geld zijn met Lebaran De tjina mindering
Chineesche geldschieter) en de arabier-woe
keraar hebben veel leeningen verstrekt tegen
onderpand van inko-msien' materialen en oogst-
producten. Bn wie een betrekking heeft, heeft
voorschot gevraagd en gekregen. Want welke
meneer of mevrouw weigert nu voorschot te
geven met Lebaran
Gedwee aanvaardt de Inlander na Lebaran
de gevolgen van zijn één dag grand-seigneur-
zijn. Diep zit hij in de schuld, maar wat wilt
U, 't is Lebaran geweest. Zijn schatten is hij
na een paar dagen weer kwijt. Want ook nó
Lebaran is het aan de pandhuizen druk. Nu
brengt hij zijn mooie spullen, zijn sarong, zijn
nieuwe hoofddoek,'zijn schoenen, de pakjes van
zijn kinderen, pun groote schoenen en hun
grooten hoed, hun nikkelen horloge en hun
andere snuisterijen naar Oome Jan. De vrouwen
doen weer gewillig afstand van haar zijden
kabaja, ze zijn toch één dag mooi geweest.
Hun gouden ringen, oorbellen, kettinkjes,
speldjes en knopjes kunnen nu weer dienst
doen, om het geld voor het eten te verschaffen,
dat weliswaar erg mager en sober moet zijn,
maar 't is dan ook Lebaran geweest, en het
kan niet alle dagen feest wezen.
Het zijn allemaal financieele transacties met
eriies geweest. Wat vijf en twintig gulden
•heeft gekocht, moet na enkele dagen voor vijf
tien gulden van de han-d gedaan worden. Maar
een jaar is lang in dien tijd kan veel weer
zoo'n beetje in het spoor komen. Van sparen
komt niets, maar aan het eind van het jaar
is het weer Lebaran en dan zijn we tenminste
één dag volkomen gelukkig.
Dat is Iets heel specifieks, 's Zondags naar
het bosch gaan of naar het veld, maar liefst
naar het bosch, is veel Brusselaars traditie
geworden. En dan ziet men ze optrekken met
eten en drinken, doorgaans met veel meer
drinken dan eten, want het schijnt dat heel
veel Brusselaars een spons in hun maag heb
ben. Als zij 's avonds terugkomen, nemen zij
airs aan van menschen die een verre reis
hebben gema-ah-t. De natuur maakt hem
ernstig en als hjj dan een behoorlijk rantsoen
kriekenbier of gueuze of lambiek naar binnen
heeft gewerkt wordt hij ook melancholiek. Het
moment is dan voor hem gekomen om over
sa chèie patne te spreken, zijn kanarievogels
en de vereemgingen waarvan hij lid js D„
souvenirs wellen als weelderige bronnen in
dien men hem zou gelooven, dan heeft liij tij
dens den oorlog „den Duts" alle mo-ge-lijke
toeren gespeeld pf is hij een uitvinding aan
het voorbereiden waarover heel de wea-e-ld ver
baasd zal staan. Het beste is, hem in die mo
menten tegen te spreken, want dan krijgt hij
ineens weer dorst en moet gij mee naar de
.staminé", die gij dan de eerste uren niet ver
laat. Het is geen opschepperij, dat hij zoo
ïoog tan den toren blaast, maar alweer de
bravoure, die bij hem langs alle kanten komt
Kijken en hem van boven tpt onderen schijnt
to doorzinderen.zoolang hij maar geen ge-
raar loopt, wan-t dén gunt hij graag den ande
ren een kans om zich te doen gelden.
Laten wij echter dadelijk erkennen dat de
Brusselaar niet uitsluitend naar buiten gaat
om daar inspiratie voor zijn fantasie te zoeken,
die hij heeft in overvloed, overal waar hij zich
bevindt.
Neen, hij is een echte natuurvriend; daarom
h71Ai'8f gaarne de bekoring van den
liootdstedelijken schoonen buiten, met het on
vergelijkelijke bosch als Walhalla. D-at de bun
ten op zijn sentimentaliteit inwerkt, zooals in
stad de gueuze of het lekkere eten dat doen
schSoonnheikdeUjk 16 Vprl?laren d00r zijn Wyl'iscbe
De vallei waarin Brussel ligt, is afgezoomd
met tooverachtige natuurschermen van groen
en boomeu die landschappen omvatten waarin
eenwen geleden Breughel zijn hoogste picturale
geneugten vond en die als het ware-ongeschon
den zgn gebleven.
Men moet hier niet ver loopen, om antieke
watermolens te zien wentelen op het langzame
rythme van hun plankenrad.
Er zijn dor.ps- en boschkapellen met ontroe
rende legenden en namen d-ie geuren als wie
rook.
De oude grond met zijn puinem en kasteelen,
is vol historie.
In het labyrint van het bosch, waar Runs-
broec mediteerde en met en na hem nog veal
monniken van G-roenendaal, schijnt de tijd lang
zamer te gaan, althans het afscheid der urén
pkw« eeu^'igheid is er minder pijnlijk dan
ln den z"mer ziet men e-r zelden een
stukje van de lucht. En toch heeft de wonder-
lar-e er dwars door -de blarenkoepels heen ge
staard, schouwend zoo diep in den hemel als
geen ander. De apotheose van tje natuur is een
voortdurende loflitanie tot den Scheppe'r.
In dorpen met bemoste muren en kasteelen
die vestingen waren, staan kerken die zoo rijk
p" aa,ü kunstschatten als een museum,
veis «t i hebben daar, afgezonderd op hen-
beid in sehoone AaiA dl8 ee" menSch"
den. De klokken iveTrt? same"Sehou-
lieeie leven zich richtte- brm 60 waarol> 'let
eeuwen oud, Lichtkranten, di'e'o^'dAdor^^
het blijde en het droeve nieuws van eikeil ,ialr
verkondigen
Tegen den avond, als de miqt w-eer bezit
neemt van de vallei en zijn haast onwezenlijke
vormen langs de plassen en tusschen de hoo-
tet^^valTT1SOnlijn knagen, slaat
net inn van atscheid.
Het mysterie van den nacht, dat
bosch gaat komen, doet de
kleinen voelen hat aan als
over het
grooten rillen; de
eea sprookje, waar
zij straks van zullen droomen, waarbij dan
ook de schommel, de crème (i la glacé en de
muziek, welke in het bosch met violen cii
mandolines werd gemaakt, de kaleidos-koop van
een dag bulten zijn zullen aanvullen.
De romantiek en de geheimenissen van de
natuur kennen wij minder goed dan het dyna-
mische boek van het stadsleven; daarom hou-
den zij ons ook sterker ln haar fascinatie.
Soms huilt de wind 's nachts nog ove-r de -
daken en dan is het goed weer binnen te zijn;
Straks heeft de Brusselaar weer twee elemen-
zijn buiten? b6dweImea: S-uzc en
Brussel, Maart 1932.
Geraamd tekort van vier milliard.
Een laksche en slappe kamermeerderheid
an onzen correspondent.)
1) lontong rijst in een gevlochten pakje
van pisangblad, dat met de rijst meegekookt
wordt.
2) ketoepat idem in een pakje van klap
perblad.
3) sajoeran saus gekookt uit allerlei
groenten en krpiden.
4) Ketopprak een rondeclans van meisjes;
dogèr z= hetzelfde, maar nu mag een man mee
doen, als hij 5 cent betaalt, en dan mag hij
ook de meisjes zoenen.
„Het was 'n droeve dag voor
Almonte, al was 't een
M ariadag"
zqq vlug wandelen als
DE PASTOOR REBOET
Almonte in de provincie Huelva Is een dorp
in Andalucia, dat, hoe klein en nietig het ook
moge wezen, natuurlijk ook valt onder de
Spaansche decreten, die er momenteel zoo en
vogue zijn. Lazen wij nog Zaterdag j.l. niet, dat
er de pastoor een geldboete heeft opgeloopen
van vijfhonderd peseta's, omdat hij den on
derwijzer van het dorp er op gewezen had, dat
het kruisbeeld opnieuw in de pchqal behoorde
ie worden opgehangen, en omdat hü zich ver
stout had het beeld van de H. Maagd in pro
cessie rond te dragen.
Daar schuilt zeker meer achter, dat hepichtje
dan de vurige ijver van een goed pastoor, want
geen nieuwen wazen*-''0'11 0r6ta Qarbo J ongetwijfeld is de beeltenis van Onze Lieve
hert Montgo-
Marion Davies rent nit"haa7lw
de brandweer vonrho kleedkamer
mery doet altijd of hij iets'lcom M°atg0-
Marion Davies rent uit haar km
de brandweer voorhij te zien ^-aBuaamer om
Magde Evans niet lief js, wie ter'w" Va A'3
het dan?...,.. Ramon Novan-f) w ,Wereld is
geld voor den kapper in zijn zak''
zou Marie Dressier toch haar hoeilen T"
regisseurs-tafelJoan Crawford's handle
„tyoggles" heeft een vriendinnetjedark
Gable kan nog blozen...... Bewis Stoirö heatt
zijn snor laten afscherenWallace C' °h™B z\nn/oeel\,ge™ van ller
is rinl-zelukkig niet zijn nieuw viieartnio- senadedauw, die Nostra Senoia
Vrouw het beeld geweest van la Yirgen del
Rocio, Onze Lieve Vrouw van den Dauw, waar
over in ddt nietig gehucht al meer te doen is
geweest, en ongetwijfeld gold die processie
wederom de getuigenis van vereering en aan
hankelijkheid der bevolking. Het beeld voor de
Moeder Gods is een fraai tegeltableau, de trots
van Almonte.
Het heeft er lange jaren op 'n half uur af
stand in 'n kapelletje bulten het dorp geprijkt,
en in alle huizen der Alijionteneezen, en is het
Lewis st«n o iu a'
Wall- 6 schoone zinnebeeld geweest van den vrucht-
is dol-geinkkig met zgn nieuw viie^ui^ b"8 geaadedai,w' :die NosHa Senora over de
6 eenvoudig^ rpajiSCheu heeft dpeu nederdalen,
en de voortdurende aanmoediging om ook in
stufieljjke zaketi met vertropwen tot de Moe-
er Gods te gaan; want wanneer van Haar de
^ddauw wordt afgebeden over den rotsi-
(lauA1\d<,Irfin grond- en wanneer zij den koelen
Sn»,.ia !"'4 in 'let heete klimaat wan Znid.
vruchtbaar*111 blll£t ds weerbarstige aarde
aan wel zonder het tegelbleau v8^ VOOIt"
wee van 't qorp en zijn bewoners kon ^orderien"
Zoo gezegd, zoo besloteq; zoo besloten 1
daan. Maria werd verwijderd. - ge*
Was dit al volgens den wil van den vroeden
raad, het was geenszins naar den zin van de
„domme" bevolking, die heftig protesteerde
tegen dit decreet. Aan het hoofd daarvan stelde
zich 'n eenvoudig maar hartstochtelijk schaap
herder; die zich aan aan 't hoofd van de op-
eindelijk heeft W- S. vqn Pyke kans gezien
het oude fordje kwijt te raken, dat John Mil-
jan hem als Kerst-cadeau gegeven had.
de vuilnisman heeft het meegenomen!
Jackia Cooper diaqgt altijd een klap-pistool
bij zichJoan Crmvt'urd huilt „echte" fa-
nen.Buster Keatqn lqert skiën.
Ik ben heilig overtuigd, dat ik zelf 't clowns
pak aan kan houden en mij verheugen }n de
niet van de Sweep-Stake, want ik vind Annie
van Bes beter dan Greta Garho, en Magda
Janssens heter dan Marleentje. boven
dien woon ik dicht bij de U. F. A.
Karei V en Karei I.
Als ik in ons vorig weekpraatje gewaagde
van een machtig vorst, in wiens rijk de zon
niet kon ondergaan, dan heeft de lezer na
tuurlijk begrepen dat wij Keizer Karei V be
doelden. De zetter maak-te er „Karei I" van
want ook voor hem bestaat er maar alleen
één „Karei I", en dat is de sigaar.
stamdelingen plaatste in het gemeentehuis tot
in de raadszaal doordrong, om te eisclien, dat
Maria van den Dauw, daar in eere hersteld
en de voorstemmers er uit gegooid zouden
worden. Vervolgens dronged zij de huizen bin
nen van hen, die het beeld niet meer in de
raadszaal; maar evenwel in alle stilte nog wel
in hun binnenkamer wilden vereeren. En zij
roofden, terwijl zij alle have en goed niet aan
raakte, alleen de beeltenis van de Patronesse
van Almonte. En heel die serie van de Lieve
Vrouwe van den Dauw, die staat op 'n groote
maansikkel, en omgeven is van gulden morgen
stralen, en aan haar voet een bedauwde, dorre
plant ziet staan, heel die serie afbeeldingen
werd gebracht naar de nissen van het stad
huis, daar opgesteld en met palmen, versierd,
zooais dat de gewoonte is, bij de jaarlijksche
feesten, die de bewoners van Almonte ter eere
van Maria vieren.
Vervolgens trok het dorp uit naar den heu
vel, waqr het origineele beelq van de Moeder
Gods op een heuvel staat en staart qver het
land in den omtrek, dat aan haar zorgen is
toevertrouwd. In processie is het toen drie mij
len ver teruggedragen naar Almonte en zijn
gemeentehuis.
Dien dag woei de wind en sloeg de regen
kietterenq neer. Het was 'n droeve dag voor
die van Almonte, al was 't een Mariadag.
Onze Lieve Vrouw van den koelen Dauw
werd evenwel beschermd tegen den killen re
gen door een der mantels of een der jassen van
de mannen en vrouwen, die Maria van den
heuvel af hadcfen gehaald. En telkens kreeg zij
n nieuwe beschutting om de schouders. De
foto, die we in een Spaanseh blad zagen, van
deze treffende plechtigheid, vertoont vee) pet
ten, en volks genoeg, om er 'n dorp mee te be
volken. Het beeld werd in triomf het gemeente
huis binnen gedragen. En de pastoor kreeg
daarvoor misschien wel een boete van vijfhon
derd peseta's. Intusschen schijnt de schaapher
der van Almonte ,,el Cabayerr", zooals hij in
de buurt genoenid wordt, caballeraansch „rid
derlijk" bloed genoeg te hebhen, want daar
dringep nog andere geruchten van hem en van
zijn dorp tot ons door, waarover wellicht 'n vq-1
genden keer.
lii!i!!!liii
!l
iiijiiiiiiiiiiiHiiiiiriiiiiiii
lijpiiHliinii!
P a r ij s, 24 Maart 1932.
De kamerleden mogen deputatie na depu-
atie naar Tardieu zenden, de minister-pres!-'
den-t is niet van plan omtrent den datum der
algemeene verkiezingen iets te zp-ggen, voor
dat de begrooting in het staatsblad staat. Maar
of men den da-turn kent of niet, de verkiezings
strijd is volop ingezet. Het Paleis-Bourbon is
verlaten, geen 20 pet. der kamerleden is te
Parijs gebleven. Zij zijn den boer op voor de
verkiezingen, die uiterlijk op de laatste twee
Zondagen van Mei moeten worden gehouden.
Wij hebben nu eenmaal van een verkiezings
strijd een andere voorstelling dan de Fransch-
man. De tijd, dat de publieke opinie zieh ook
uiterlijk warm kon maken, is ai zeer en zeer
lang voorbij. Men klaagt, dat zelfs innerlijk
in de Fransche publieke opinie niet meer de
minste dynamiek ligt. Het is uiterst moeilijk
te zeggen, wat de politieke partijen willen, hoe
gemakkelijk ook bet verlangen van den Fran-
schen staatsburger kan worden samengevat.
Men heeft daar maar twee woorden voor noo-
di-g. Belastingvermindering en werk. Maar
voor die twee dingen juist hebben geen der po
litieke partijen eenige oplossing kunnen bren
gen en op die beide punten blijven de ve-rkie-
zingsprograms stom. Daar zijn nu eenmaal din
gen, waarover het beter is te zwijgen.
Toch zullen die twee zaken bij de verkiezin
gen den doorslag geven.
He-t ziet er met de publieke financiën te
slecht uit dan dat eenige vérmindering van
belastingdruk kan worden ondernomen, en de
belastingbetalers kunnen niet meer. Maar de
belastingbetalers mopperen niet gauw. Voor
eerst zijn de betalers van d-e directe belastin
gen maar een kleine minderheid, want men
vindt het hier niet loonend kleine aanslagen
te innen. Te meer waar men van de kleintjes
het vleesch toch krijgt, d'>or midde-l van da
onzaglijke indirecte belastingen. Dje hebben
immers het voordeel dat i® "'e4 merkt wat je
betaalt, en de Franechen zoud6n dat trou
wens met geen IpogoiWk jeicl kunnen nareke
nen. Als je gewend ben vijfmaal te dure siga
ren te rooken, dan wee je njej, dan (jat;
't zoo hoort en er zit trouwens geen bandje
om, dat je aan den fiscus herinnert.
Alleen hebben die indirecte belastingen, als
complement van de directe, het nadeel he-t le
ven zoo verschrikkelijk duur te maken. Dat
voelen de Fianschen Wel, en hoe ze ook van
den overtre-ffenden trap houden, zijn zij er in
het geheel met trotsch OP, dat Frankrijk het
diiurste land van de wereld Is geworden. Zelfs
is het nog de vraag, of ze 't wel bemerken
dat aan d-e spjts staan met de levensduurte
want ze zijn nu eenmaal niet gewoon z-ich met
het buitenland bezig te houden.
Men heeft den FFanschmau voorgepraat, dat
Frankrjjk jp een ander opzicht het gelukkig
ste der groote landen is. ijet zou name-ljjk het
minst door de wereldcrisis der werkloosheid
ZIin getroffen. Tot zekere hoogte is het waar,
alhoewel niet vergeten mag worden, dat Frank-
1 Uk het land is, dat de werkloosheid hqt best
kan vernioffelen- He-t kan jn de eerste plaats
®0n reuzenaan-tal werkloo-ze,n ais nier meer
nuttige vreemdelingen buiten de depr zetten.
En in de tweede plaats schreeuwen de Fran-
schen niat -gauw. Ook <Je arbeiders hebben
hun potje of hun kous, en het familiegevoel is
er erg sterk ontwikkeld, zoodat iemand die
zonder werk raakt, zoo lang mogelijk zich zelf
zoekt te helpen en eerst heel laat naar het
stadhuis gaat. De Fransche werkloosheidssta
tistiek üjkt dan ook naar niets. Maar bij voort
gezette werkloosheid komt de aap uit den mouw
en begint ook de werklooze in te zien, da-t
er iets niet in den haak is. Wat, dat pluist hü
niet uit. Hij weet nu eenmaal dat dit bet goe-
vernement is. He-t is de overheid, die de belas
tingen heft en het is de overheid, die maar
werk moet geven. De overheid heeft nu een
maal het leven niet goed-kooper kunnen maken
en de overheid heeft nu eenmaal geen voldoen
de werk kunnen verschaffen, het is dus op. de.
overheid dat men zich gaat wreken.
Die overheid is belichaamd ln Tardièu en
zijn meerderheid, Tardieu moet dus weg en
zijn kamermeerderheid bovendien en de ver
kiezingen moeten een nieuw ministerie en een
andere kamermeerderheid brengen. Welke? dat.
wordt in he-t vage gelaten. Of liever heel pri
mitief beredeneerd. Deze'.regeering heeft het
niet goed gedaan, we zullen dus op haar tegen-
standers stemmen.
3oo is dus de kiezer kwaad om het dure
leven en weinige werk en we staan dus weer
voor precies hetzelfde geval als in 1924, toen
een aanval van kwaad humeur bij het kiezers
corps de nationale regeering naar huis zond
en liet kartel op het kussen bracht. Er Is geeitra
ei|keia rötlun rl ia 4
anSerë bet
5 TT
Destijds is Poincarë in staat geweest dé
beiastiugpomp zoodanig geluidloos te zwenge
len, dat niemand er aan gedacht heeft, dat
hij veel *te veel eisehte, zoodat por slot' van
vekenipg, toen meneer Chéron de schatkist
overdroeg, daar een kous met 19 milliard,
francs in werd gevonden. Waar die vandaan
waren gekomen heeft de gewone man nooit
nagerekend. Maar zoo Poincaré en zijn mede
werkers de beiastiugpomp hebben kunnen aan
zetten, dan is het omdat er toen no-g wat te
pompen viel. Op het oogenblik zouden ook zij
de schatkist niet kunnen vullen. Men meende
dat van het binnen eenige dagen eindigend
begrootingsjaai het tekort aan -belastingop
brengst ongeveer twee milliard zon zijn. Maar
met allo aanvullings-begrootingen <}e ip-
lcomslten le,bben doen dalen en de uitgaven de
den stijgen, is de senaat overtuigd, dat het tp-
kort al de drie milliard overschreden heeft.
Maar bovendien is daarbij geen rekening ge
houden met de Ho-over-opschorting der herstel
betalingen waardoor de schatkist 1.578 pijl-
hoenen heeft moeten voorschieten. Men kan
dus zeggen dat de reëele strop van 1930—1931
ln d-e vier .milliard loopt. En dat terwijl de
schatkist leeg is.
Men staat dan ook voor zulk een neteligen
toestand, dat de oppositie niet beter weet te
doen dan alle verantwoordelijkheid van zich.
af te schuiven en de schuld op de nationale
meerderheid ta werpen. Dat is iets wat altijd
geloofd wordt, want het publiek vraagt maar
één ding, een schuldige te hebben.
Onder de lenze „belastingverlaging" om het
leven goedkoope-r te maken, en „geldverschaf
fing" om de werkloozen tp steunen trekt de
massa dus de verkiezingen in. En dat onder
leiding van partijen, die steedis de ïMn en
de s-terren beloofd hebben, dus ooit mi de hagA
die nog nergens aan kan komen en vermoede
lijk ook leeg zal blijven, zelfs na een overwin
ning, tot geven uitgestrekt houden.
Helaas, kan de Tneepdavheid niet veel posi
tiefs zeggen om het kiezerscorps do-of te maken
voor het geiok van de vogelaars. De scheiden
de kamer kan niet veel pluimen op haar hoëd.
zetten. Ze heeft zelfs haar vrienden ontstemd
qoor haar laksheid. Ze heeft geen onderne
mingsgeest gehad en heeft ook geen wcers-tand.
weten te bieden aan de demagogiaché uitva
ren, welke de oppositie haar opdrong.
Dat de verkiezingskansen guns-tig zijn voor
links, is ook bevorderd donr de verdeeldheid
der regeeringspartijen. Vo-oreerst vecht men
om een aantal setels van aftredende nationa
listen, die zich niet meer beschikbaar stellen,
bovendien vallen de rechtsche onaf-ba niselijken
buiten elk accon''d en de „populairen" dingen
mee naar een aantal zetels van conservatieven.
Bovendien Ia voor sommige arrondis-semenfen-
met winst kans de eenheid in de candidatllur
nog niet bereikt.
De verkiezingsstrijd biedt op het oogenblik
allerminst het aspect van pen pripcipipelen par
tijstrijd, de idee, waarop bet parlementaire
stelsel berust. De aanstaande verkiezingen
zullen dus eenvoudig een wedloop kijn, waarbij
de slecht gehiuneurdheid van het kies-zerscorpa
een he-laas onafwijsbare bekende is, maar toch.
als factor in den qitslag lipt groot® oqbekende
)s. Alle vraagstukken die vorige verkiezingen,
trouwens in afnemende mate, het kiezefscqrps
beroerden: dg buitenlaadscbe politiek, de
iaicistische strevingen, de economische vraa?'
stukken hebben dezen keer hef restant van ,in"
vloed, dat haar nog was gebleven, totaal ïltMl
verdwijnen. Trouwens ip die vraagstukkul' ga'lJl
de strijdende partijen daadwerkelijk
of nemen een negatieve houding aan ou n
strijd er over buiten <le prantijk
den.
