DE VOEDING VAN HET JULIANA KANAAL. HET BEZOEK VAN DE FRANSCHE GYMNASIASTEN. vrirrs i8o'oo° m3> di-ruim 2 M3/sefc- li 'P' Rust een weinig.... PI 1 DIN5DXG 5 APRIL 1932 HET ONDERWIJS OP DE H. B. S. v^k^J^oT^rnt U ™81 BELANGRIJK VERVOER AAN DE HAVEN VAN TERNEUZEN ONTGAAN, OVER HUN INDRUKKEN OVER ONS EN OMGEKEERD. f DURE LIEFHEBBERIJ. Wat de mensch van onzen tyd noodig heeft Bijna twintig jaren geleden op een'rels door Denemarken viel 't ons bijzonder op, dat wij zoowel in kleinere plaatsen als in steden orer al zulke mooie monumentale ziekenhuizen en hospitalen zagen. En toen hoorden wij deze eigenaardige verklaring: elke Deen van eenige standing oordeelt 't zeer gewenseht om ieder jaar een dag of veertien, drie weken, ook al voelt hij zich niet ziek, in een hospitaal te gaan rusten om weer eens op verhaal te ko men van zijn alledaagach, druk bezet en bezig leven. Dat was zijn vacantie, zijn geestelijke en physieke Erholung, zijn jaarlijksche rnstkuur, die hij niet graag missen zou. Dat gaf hem nieuwe kracht, energie en uithoudingsvermo gen voor zijn weer komenden arbeid. George Duhamel pleit op zijn beurt in zijn nieuw uitgekomen boek, wij wezen er onlangs al op, voor de stichting van een nationaal park van de Stilte, waar de menaeh uit het drijven de, jachtige, hurrieachtige moderne leven in een volmaakte afzondering eens tot zich zelf zou kunnen komen, niet gehinderd door al de geluiden en het lawaai van het moderne leven, die zoozeer op onze zenuwen werken. Een oase van rust in den chaos van modern rumoer, een asyle zonder de permanente cacophonie van brommende vliegtuigen, gedonder van fluitgillende treinen, getoeter en geclaxonneer van ronkend-e auto's, eindeloos getreiter van gramophoon- en radiomuziek. Er valt voor beider denkbeeld, zoowel voor dat van den Deen als van George Duhamel veel te zeggen. Zeker 't is meer en meer algemeen gebruik geworden onder alle klassen van de samenle ving om een jaarlijksche vacantie te nemen Miar 't ie alleen de vraag, worden beter op. Aansluiting tusschen L.O. en M.O. en de diffirentiatie. DE EINDEXAMEN-CIJFERS. wjj er Vacantie is en beteekent gewoonlijk een poosje uitbreken uit den ban van onze daze- lijksche bezigheid, uit den sleur van allen dag Maar meestal zoeken wij er andere bezigheid en beslommering voor in de plaats. Vacantie, en dan willen wü reizen, wat zien van de wereld, in den meest korten tiid rw beteekent weer jachten en reppen met' kof fers sjouwen, een plaatsje veroveren in over bezette treinen. Dat beteekent opnieuw na-I" ven van allerlei conventies, het vaste progra^ de ophitsende klanken van een Jazzband zooveel mogelijk profiteeren als me/uit^is n de seeing- of touringcar staat weer vroeg op ons te wachten. vroeg En och, lieve menschen, wij komen- w. van als de om ons naar de en volstrekte afzon- laconieken D« e naar t T George Duhamel voor hchaam^n den nu*™ mensch ^^IzILfX StT. I"'' 09 d''Ul£ke ®«ropool van oase ran a T'acht te neme<> oase van de eenzaamheid dering. alledaLsch ""V" bedrijv!ge van ons Stmmfif W6rkzame- overbezette leven een btiUhalte te proclameeren soVeUiS °P te in een la M n 89 ruimte' waar «een la- lotlus ,Tteeko°menTa ST' t0t zondering. ab3olu'0 en af- no?'voornl^rte het ^«"affineerd go niet geTtoïd tTw^en ÏZ?T "n' gerinkel van de ener?ermanent uit den weg behoedZCV*?*™' n,et mende auto's, om zich heen en welr te ZI blikken by het oversteken var, «k, straat o! een verkeersweg, om Bu Pens ntei luisteren naar de eindelooze klachten ove°r !e malaise-misère. Geen radio van het trieken van dep dag tot in 't holst van den nacht geen lunch- en dinermuziek, g^n Fanst Hoffmann's Erzahlnngen, geen VaS Diaz" Sport- en Beursberichten, geen Kovacs La 1os' of hoe die Imitatie-zigeuner heeten mag maTr uit het venster van je stille woning te luistZ ren naar den lentezang der ontwakende voeels of 'savonds op te blikken naar den flonkeren den sterrenhemel, „die Himmel erzahlen di° Khre Gottes". „Quando Sarai sola, Sarai tutta tua", adviseerde de wijze Leonardo da Vinei reeds aan een overspannen vriendin. „Als gij heel alleen zult zijn, dan zult gij eerst heele- masï u zelve zijn"*. Over een „Retraite ardente" schreef een Marcel Prévost een van zijn mooiste boeken. „Ken u zelf", giaven ons de ouden mee als de hoogste levensles. Maar wij moderne menschen, die slechts ds maat van het tempo, tempo, kennen, wij heb ben geen tyd meer om met ons zeiven kennis tc maken. vvy leeren heel de wereld kennen, één druk op de knop in onze huiskamer, en alle wereld streken stellen zich met ons in verbinding. Wij gaan er groot op alle finesses van he leven te kennen, maar ons eigen inneriyk, onze eigen ziel is een onontdekte wereld. Dat is een rommelkamer, waar nooit eens orde In wordt geschapen, waar nooit de gor dijnen worden opgehaald, en nimmer de ven sters worden opengestooten, en het weldadige zonnelicht wordt binnengelaten De laconieke Deen zoekt jaariyks zyn hos pitaal om lichameiyk en physiek weer eens op verhaal te komen van het tempo van het druk ke, jachtende leven. George Duhamel recla meert voor zün geënerveerde tydgenooten een nationaal Park van de Stilte, moderne steden bouwers spreken van groene parken tusschen de straatwoesty'nen als. de gezondheid inha leerende longen voor een wereldstad. Onze wUze Moeder de heilige Kerk wees den modernen mensch, naar de retraitehuizen, de sanatoria voor de ziel. Komt binnen, en rust wat! En by het vérklinken, en wegsterven van liet koortsige tempo van het jachtige leven, by het dalen van de hooge temperatuur, zullen er rust en vrede komen in uw opgejaagde ziel. Gij zult tüd vinden u zelf te ontdekken, ken nis te maken met uw eigen inneriyk, dat als een vreemde is geworden. Met schrik en ocik met spyt zult gq ervaren, dat oude vroomheid en godsvrucht zqn los gespoeld, en óp drift geraakt in den storm en drang van het laaiende leven. God met ons Ach, 't is vaak niet anders geworden, geiyk alles In dit moderne opper vlakkige leven als een kleine pastille, een gecondenseerd tablet van een vluchtig gebed, ten morgen of ten avond, een lichte groet, een enkele hoofdknik, als naar een opper- vlakkigen kennis, die God voor ons is. In de stille bosschen van zelfinkeer zal de gezonde pynenlucht der christelqke vroom heid en levensdeugd onze slappe longen weer sterken, en onze zenuwen weer krachtig maken voor het komende leven. Dan zullen wij straks weer moedig en sterk staan in de gestadige onrust van wereld •m Iwm, p. h. H. Op de In het Parkhotel te Amsterdam gehou den algemeene vergadering van de vereeniging van Directeuren van Hoogere Burgerscholen met vijfjarigen cursus onder voorzitterschap van dr. A. van der Water (Utrecht) werd tot eerelid benoemd de heer J. van den Andel inspecteur der Lycea. De Minister van Onderwijs, Kunsten en We tenschappen had zich doen vertegen woord Leen door den heer dr. G. H. Coops, Inspecteur M O. Tot bestuurslid (vacature Zimmerman) werd gekozen dr. H. de Noo Azn (Zierikzee) Mededeeling werd gedaan van de uitelag der gehouden enquête omtrent de wenscheliikhéfa mn twee of drie rapporten in de 5de kS Met groote meederheid sprak men zichtó voor drie rapporten. lCh Ult vaststelUnl ™Trd de,.T™« besproken of de f cijfer norm bij de bepaling der sineenrL te brengen in de be*'i3- is dat dA Ve" nde «Emissies. Gebleken J 6 Wel Zeer Ter uiteenloopen. oer iaa rn Werd t°!f: het veirza™elen eenmaal 5 an gemiddelde rapportcijfere, ten- 910n resultaten te kunnen toetsen. Door zegd 76 6 'tden werd bun medewerking toege- Over het vraagstuk „Hervorming van het M. uerden slechte inleidende besprekingen ge boeid, omdat de tijd van voorbereiding te kort was geweest voor een grondige studie. Voor namelijk kwamen twee punten ter sprake n.l. de aansluiting tuss'dben l.o. en m. o. en de dif- rentatie, onderwerpen in verband met oen ingekomen schrijven van de Haagsche Di recteuren. Deze leden meenden, dat zoowel de verklaring ven het schoolhoofd als ook het toelatingsexamen niet tot redelijke resultaten had geleid; dat bovendien een goed examen ln rekenen nog geen waarborg was voor het goed kunnen volgen vaif het wiskunde-onderwijs aan een H, B. S. Zij wensdhten daarom de Invoe ring van een „brugklasse" tusschen 't 6e leer jaar en de H, B. S., in welke klasse dan on- derwijs zou worden gegeven door onderwq-zers en door leeraren in de vakken van het gewone l.o. maar ook ln wiskunde. In de vergadering ondervond dit voorstel van meerdere zqiden bestrqding, men zag niet in hoe dit plan practisch verwezen lijkt kon wor den, zonder een tegenstelling te doen ontstaan tusschen de groote steden en het platteland. Omtrent de differentiatie bepaalde men zich tot de vraag na welke klasse de splitsing in A. en B afdeellng moest worden uitgevoerd Eenige leden vonden een splitsing na de tweede klasse het meest rationeel, omdat de derde klasse der H. B. S. door zijn matihematiseh-physisoh ka rakter tot de bovenbouw gerekend moest wor den. Aan den anderen kant werd betwijfeld of reeds na 2 jaar een juist oordeel kan worden gevormd over den aanleg van den leerling, voornamelijk wat de wis- en natuurkunde be treft. Deze leden meenden een splitsing van de derde klasse te moeten aanbevelen. Vrij alge meen. was men van oordeel, dat in elk geval 't aanLhal eindexamen vak ken beperkt moet worden. Besloten werd deze kwesties in kringvergade ringen nauer te onderzoeken. •- Wri"- HET „ZWAKKE" GESLACHT. De vrouwelijke spuitgasten van het Londensche magazijn in actie tijdens haar regelmatige oefeningen. punten, sprake NOODLOTTIGE AANRIJDING TE BLEISWIJK. Melkventer gedood. STEUN VOOR WONINGBOUW 1932. Wenschen van den minister. De Minister van Arbeid, Handel en Nyver. beid beeft een schrijven gericht tot de gemeen, tebesturen, waaraan het volgende is ontleend. Da Regeering stelt voor het dienstjaar 1932 een bedrag ran 10.000.000 voor woningwet- voorschotten beschiik/baar; voorts een bedrag van 50,000 voor het verleenen van jaarlijk sche bijdragon tot dekking van 50 pot. van het op de exploitatie der voor krotopruiming gebouwde woningen te ïyden tekort en ten be hoeve van woningen voor groote gezinnen, als mede een bedrag van 80.000 voor het verlee nen van bijdragen aan gemeenten voor krot- opruiming en woningverbetering Ten platte- land-e.De rentevoet der voorschotten wordt ver hoogd tot 5 pot. met ingang van de dagteeke- ning der circulaire. In het jaar 1932 blijft ook de mogelijkheid bestaan van het verkrijgen van voorschotten tot het verleenen van gelden onder verband van 2e hypotheek. De minister wijst er met nadruk op, dat met kracht moet worden ge streefd naar verlaging van de bouwkosten, omdat anders woningen worden gebouwd, die niet alle, dan toch voor het grootste ge- 90duur zqn voor de arbeiders, voor wie 2.1 rifteuid zijn. Daarbq moet er ook voor ge. n nrf v, WwJen- dat de kosten vam den grond ooger zijn dan toelaatbaar is voor de te „Ju*" woningen in verband met de huren, tanm r-*l>r, de ^'woners kunnen worden be- Punten ral by de beoordeeling wondt p«ï™?nen' waarvoor Rijks voorschot wordt gevraagd, zorgvuldig gedot worden". Zaterdagavond is op den Hoogeweg op de grens tusschen Bleiswijk en Zegwaard een ernstig verkeersongeluk gebeurd. De melk venter H. Rechter keerde, na zijn klanten te Bleiswijk bediend te hebben, naar zijn woon plaats Zegwaard terug. Uit tegenovergestelde richting naderde een vrachtauto bestuurd door den heer van D. uit Oudewater. Het schijnt dat de chauffeur niet voldoende zijn lichten gedoofd heeft, in elk geval de met een hit bespannen wagen van Rechter werd aangereden. Rechter werd van zijn wagen ge slingerd en bleef bewusteloos en hevig bloe dend op den weg liggen. Een spoedig aan wezige dokter constateerde een verb'ryze.d been en inwendige kneuzingen. Nadat een noodverband aangelegd was, werd de onge lukkige naar het Academisch ziekenhuis te Leiden vervoerd, waar hij Zondagmorgen te half zes is overleden. De ongelukkige was ongehuwd en 19 jaar oud. De vrachtauto botste, na tegen den wagen te zqn gereden, tegen een langs den weg staanden boom en sloeg over den kop. De In zittenden kwamen met den schrik vry. KAPITEIN TER ZEE J. DE GRAAFF. De aanstaande chef van den Marinestaf, ka pitein ter zee J. de Graaff, heeft zich naar Vin singen begeven ten einde besprekingen te hou den met den ondercommandant der marine al daar. is KIENEN HAZARDSPEL? De Hooge Raad behandelde gisteren efen cassatieberoep van den procureur-generaal by het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch tegeq een arrest van dat Hof, waarbij van rechtsvervol ging zqn ontslagen W. en P. j. Ackens, te Kerkrade, voorzitter en secretaris van een Kien-club aldaar. Deze club was opgericht naar aanleiding van een gemeentelijke verordering, die het kienen in het openbaar verbiedt. De dagvaarding in zaak was echter op gebouwd op grond van art. 254 W. v. Sv., dat hazardspel strafbaar stelt. De rechtbank oor deelde de vereeniging comouflage, maar acht te het kienen geen hazardspel en ontsloeg ook verdachten van rechtsvervolging. De advocaat-generaal sal op 18 April con- cludeeren. HET ONTSLAG AAN DE ZEEVAARTSCHOOL TE VLISSINGEN. Het Haagsche Gerechtshof heeft gisteren arre«t gewezen in de bekende procedure tus schen den heer M. Teerling en het bestuur van d0 Zeevaartschool te Vlissingen. Zooals men weet had de heer Teerling een vordering ingesteld tegen het bestuur der Zeevaartschool op grond dat dit bestuur hem onrechtmatig zou hebben ontslagen als lee. raar aan die school. De rechtbank te Middelburg ontzegde hem echter zijn vordering, welk vonnis thans in hooger beroep door het Gerechtshof is be krachtigd. Vragen van liet Eerste Kamerlid Nivard. Door den heer Nivard. zqn aan den Minister van Waterstaat de volgende vragen gesteld Is h-et juist, dat een verzoek van de N v Aug. de Meyer Zonen's Expeditie en Agentuur Maatschappy te Ter Neuzen om een terrein gelegen aan de zuidelqke kanaalhaven te Ter Neuzen, in erfpacht of huur te verkrqgen voor het bouwen van magazynen voor op- en afslag van kunstmest, door den Minister la afgewe zen, niettegenstaande zoowel het Gemeentebe stuur als de Kamer van Koophandel, in het belang van de haven en van de werkverrui ming, op het beschikbaarstellen hadden aan gedrongen? Is het juist, dat bedoeld terrein niet beschik baar werd gesteld, daar het besteimd is voor den zg. „gaanden-en-komenden man", doch practisch steeds door dezelfde firma wordt ge bruikt voor opslag van papierhout, voor welk artikel, zonder eenig bezwaar, opslagruimte verkregen kon worden op een terrein van de Spoorwegmaatschappq MechelenTer Neuzen? Indien vorenstaande vragen bevestigend worden beantwoord, is het den Minister dan bekend, dat hierdoor een belangryk vervoer aan de haven van Ter Neuzen is ontgaan, ten bate van een buitenlandsche haven? Is de Minister niet' van meening, dat, nu de teruggang van het verkeer in de Nederlandsche havens zoo belangrijk is, geen maatregelen achterwege mogen blqven, welke tot uitbrei ding van het vervoer kunnen leiden? Is de Minister alsnog bereid het gevraagde terrein in erfpacht of huur af te staan, indien liet mogelqk zou blijken deze belangrijke trans porten te winnen voor de haven van Ner Neuzen? Het afscheid van ons land. Donderdag afgereisd in gezelschap van hun aller afgod, onzen populairen Jan Feith, zullen ze nu wel zoo langzamerhand zqn teruggekeerd in hun diverse woonsteden. De eerste dagen blqven ze natuurlijk nog hevig interessante kinderen om het vele, ilat ze weten te vertellen, maar Maandag is het uit met de pret en moeten ze weer naar school WaarschUniyk met bezwaard hart, want het zal niets meevallen om weer te kruipen in de huid van een gewoon schoolkind. Het ligt echter niet ln mijn bedoeling om te gaan filosofeeren over den gemoedstoestand der vertrokken vrienden, maar wel cm een eenigszins getrouw beeld te geven van de in drukken, die ze in ons land opdeden. Wat mij eigenlqk het meeste pleizier dori, is dat ze zoo'n heel anderen kijk op het Hol- landsche volkskarakter kregen. Ze kwamen met het idee. dat de Hollander een somber mensch is, die zonder vreugde door het leven gaat. Het duurde echter maar heel kort of ze kwamen er rond voor uit, dat ze zich leelijk vergist hadden in onze menta liteit. Maar ook wij van onzen kant bekijken het Fransche karakter niet heelemaal juist. Onze voorstelling van de spontaneïteit en levendig heid onzer Zuidelijke broeders noem Ik, na deze week van 'gezamenlqk ons land bekqken, minstens overdreven. Ik ben overtuigd, dat een club Hollandsche jongens en meisjes, onder dezelfde omstandig heden veel meer gezongen en gelachen zou hebben dan deze Franschen. Stel ik een bqzonder belang in de bevorde- i mg van onderlinge vriendschappen, ik ben ervan overtuigd, dat de heer van Deventer, directeur van onze Vereeniging tot bevorde ring van het Vreemdelingenverkeer, veel meer m zqn schik was met de belofte van Pierre Courtat, Myelsprekendheidslkam-pioen van Frankrijk, om een lezing over Nederland in elkaar te zetten en er de verschillende Fran sche lycea mee af te reizen. Of met de toezegging van Guy Bross, een literator in den dop, dat het niet zou blijven bij dat eene vers op Nederland en zyn blonde duinen, maar dat er vast en zeker nog eer massa zouden volgen. Het exemplaar, dat hy mij bq het afscheid vereerde, zat volgens des kundigen uitstekend in elkaar en is prachtig propagandamateriaal voor ons land. Wat zou professor Treub genoten hebben van de bewon dering van deze kinderen voor het echt goi- landsdhe landschap, waarvan hij zoo'n groot bewonderaar was. Het landelijke „Broek in Waterland" met de grauwe luchten boven groene wei, het rustig grazende vee, de molens aan den slootkant, maakten dieper indruk dan Marken en Volen- dam met hun veel sterker prikkels. Ia tegenstelling met het Amerikaansclie .waanidee als liep half Holland op klompen of in pofbroek, verwachtten deze jonge Fran schen heelemaal geen kleederdrachten meer in ons land, zoodat Marken en Volendam een openbaring voor hen werd. Ze zqn zeer ontvankelijk voor natuurschoon en kunst en ook voor historie interesseeren ze zich bijzonder. Het oude „Prinsenhof* te Delft met de sou venirs van „Gulllaume le Taeiturne" bracht ben meer in verrukking, dan het weelderig ingerichte Vredespaleis D-e oude Amsterdamscbe grachten boeiden meer dan de machtige Rotterdamsche havens. Die nieuwe architectuur van Amsterdam Wes: en Zuid, de Rotterdamsche Byenkorf en van Nelle liet hen volmaakt koud. Voor zulke jonge menschen is hun kennis van onze schilderkunst verbijsterend. Ze wisten niet alleen waar ze onze groote meesterwerken zouden kunnen vinden, maar herkenden de doeken direct van de reprodne ties uit hun leerboeken. Rembrandt, Potter, Vermeer, Ruysdael, Wou werman en Potter hadden hun groote belang stelling. Er SQhqnt op de. Fransche schoiee veel aandacht besteed te worden aan kunst geschiedenis. Geregeld museumbezoek is ln hei leerplan opgenomen. Enkele jongens waren al een dag te vroeg naar Parijs gekomen om zich vóór hun reie vast in het Louvre te oriënteeren op de Ho, landsche schilderkunst. In literatuur zijn ze ons ook ver de baas, Zq lezen en herlezen hun klassieken niet ai leen, maar leeren met genoegen heele frag inenten uit hun hoofd en reciteerei) ze üvig. veel liever. Met veel gevoel en zonder eenige gêne voor de anderen. Voor de Fransche prulromans, die in onze spoorwegkiosken liggen, trekken ze hun neus op en stellen zich veel voor van het resultaat van de schriftelijke „voorlichting" die ze zich voorstellen me te geven! Alle scheiden doet pqn, maar Ik ben er wel heel zeker van, dat het afscheid van Holland en de vrienden, die zij er maakten, sommigen heel zwaar viel. Het driewerf „Vive la Hollande", dat ze aanhieven toen de trein uit den Haag wegreed, kwam uit enkele kelen wat schor, alsof er een prop in den weg zat Den Haag 31, 3, '32. CATY VERBEEK. HET GEVAAR VAN DROOGLEG- GING BIJ EEN „WATER OORLOG". Het tractaat van 13 Mei 1863. In verband met de loopende onderhande lingen om te komen tot een nieuw tractaat tusschen Nederland en België trekt het vraag stuk der voeding van het Julianakanaal op nieuw de openbare aandacht. In de M. v. A. aan de Eerste Kamer inzake de begrooting van Buitenlandsche Zaken, ver klaarde de minister terecht, dat naast de Rijn—Scheldewverbinding, ook „de belangen van onderscheiden aard der Zuidelijke pro vinciën" in het oog gehouden behooren t» worden. En onder deze belangen noemde hij op <je eerste plaats „de watervoorziening van het ook voor Rotterdam belangrijke Julianakanaal. Ongetwijfeld is dit vraagstuk van groot ge wicht niet alleen voor Rotterdam maar voor geheel Nederland. Er kunnen zich omstandigheden voordoen, zooals zij zich in den oorlogstyd reeds heb ben T-oorgedaan dat de kolenvoorziening van ons land uitsluitend op de Limburgsche mijnstreek is aangewezen. Dat in deze om standigheden een steeds betrouwbare verbin ding te water van overwegende beteekenis is behoeft met het oog op het enorme kolenver- bruik, geen nader betoog. Daarom is de voedingskwestie van het Julianakanaal een der voornaamste die bij bet overleg met België ter komen. Een overeenkomst op dat punt biedt trou wens geen bijzondere moeilijkheden, omdat de watervoorraad der Maas zelfs lD de droog ste zomers voldoende is, om de behoeften der beide buurtlanden te dekken. Immers het Julianakanaal heeft hoogstens tien, het Albertkanaal maximum negen en de Zuid-Willemsvaart zes kub. meter per secon de (M3/sec.) noodig voor een vlotte scheep vaart. En de waterafvoer van de Maas daalt practisch nooit beneden 25 M3/sec. 1). Wanneer dus vroeg of laat een tractaat tot stand komt, Is de regeling der voedings- kwestle op de gezonde basis der wederzijdsche behoeften de eenvoudigste zaak der wereld. Maar zal het binnen afzienbaren tijd geluk ken een aannemelijk verdrag tot stand te '■engen y wij blijven het hopen, maar al wat wij zien en hooren in de pers en het parle- ment geeft ons aanleiding tot gegronden twijfel. IV ij behoeven dit niet nader aan te toonen, ti^d1"^6116- d°°r dea loop der din&en gerech- zien om de maaS onder het oog te Juliannif er, sebeuren als in 1935 het terranr aal T°rdt g<x>pen(I' vóórdat de wa- Z s, nternatlon3al is eregeld. Deze vraag is reeds meer dan eeös aan de de gesteld, en in opdracht van de Nationale Unie heeft ir. A. A. Mussert een reeks bere keningen gemaakt omtrent de kosten, die aan de zelf voeding van het Julianakanaal zouden verbonden zijn. Hij kwam tot de conclusie, dat bij het ont ketenen van een wateroorlog en het eenzijdig onttrekken van 60 M3/sec. aan de Maas bij Luik door België, het Julianakanaal gemid deld één maand per jaar van voedingswater zou verstoken biyven, en dat het eenige mid del om droud- gging te voorkomen, zou be staan in hef npompen der benoodigde hoe veelheid van pand tot pand. Hq ging zelfs zoover, dat hq deze methode ook uitbreidde tot de bevaarbare Maas van Linne tot Grave; en hq besloot zijn rapport met een raming van de kosten der te bouwen electrische gemalen op rond één millioen en van hun stroomvoorziening en bediening op omstreeks 50.000 per jaar. Kapitaliseert men dit laatste bedrag aan 5 pCt., dan krijgt men weder een bedrag van één millioen, zoodat de voeding van het Julianakanaal in droge tqden een extra-uit gave van twintig ton gouds van onze lichte lijk berooide schatkist zou vergen. Nu kan men wel met een grootsch gebaar over deze financieele aderlating heenstappen, het loont vooral in deze periode van alge- meenen bezutnigingsdrang o.f. ruimschoots de moeite, om eens ernstig na te gaan, o er geen goedkooper oplossing der voe nga" kwestie mogelijk is. En dan constateeren wy vooreer3t' at er stroomafwaarts van Roermond voor het op, pompen van Maaswater in gf#*1 aan'ej- ding bestaat. Immers het stroomgebied van de Maas stroomopwaarts van deze s,iU bedraagt 2.503.770 hectaren en dat boven Maastricht 2.139.590 ha. Tusschen beide st^®" °,nderSaat het dus een vergrooting van bectaren. Welnu, als wij voor elke 30.000 heet. stroom; gebied slechts één kub. nieter^ nnni®Um gf_ voer rekenen, dan bedraagt het gezameiy^ ^e_ biet der waterloopen van bei e oevers tus schen Maastricht en Roermond ten minste 12 M3/sec., hetgeen voldoen' s ter voorzie ning zoowel van het Julianakanaal ai„ van de lager gelegen stuwPaI11 en ('er Maas. Maar er is nog meer- Vooreerst is het voor «eigie practigf,h on_ doenlijk om 50 M3/sec. brl Luik at te tappen, daar het Albertkanaal slechts in gtaat .g hoogstens 35 M3'sec- door te iaten Want zj1n capaciteit is niet even groot als hie van het Julianakanaal, zooals en onrechte door vele schrijvers laatst nog oor G. Nypels in- het „Alg. Handelsblad" wordt verondersteld. Wanneer de practiscn toelaatbare wateraf_ voer van het J" ,akanaal, met een nat dwarsprofiel van C1 M2., op 50 M3/see. dient te worden gesJ). dan bedraagt deze afvoer voor het kanaal met Tond 100 M2 dwarsprofiel, met meer dan 31,5 M3/sec. En wanneer men nu weet, dat tijdens de laatst-verloopen tien jaren, het debiet der Maas ^slechts gem e 'Wee dagen jaarlijks beneden 40 J 8edaald, dan begrijpt men meteen, datra°gelijkllei{1 om bij Luik den geheelen watervo 2jjde]ings af tg leiden, bepei-kt b t tot eilke,e ïeep aelden voorkomende ^"odes Van uiterste droogte, zooals b.v. e an 1921 te aanschouwen gaf. Maar zelfs in die periodes zou, altijd ln de veronderstelling van een „wateroorlog" de rivier bij Maastricht niet geheel zonder water zqn. Immers tussehen Luik en Maastricht strekt het stroomgebied der Maas zich uit over ruim 88-000 hectaren. Wjer afvoer tMl mingte 3 M3/see. bedraagt. Bovendien kan men het water van de Geul gebruiken om het hoogste pand van het Julianakanaal te voeden. En zooals uit waarnemingen van den Prov. Wa terstaat in den zomer van 1921 gebleken is, beschikt de Geul zelfs ln den droogsten tijd over een afvoer van 2 M3/sec. En ten slotte zyn er by Monsin, Lixhe en Klein-Ternaye drie schutsluizen, deels ge- uwd, deels in aanleg wier gezamelijk bene- enwaartsch waterverzet circa 31.000 M3 per schutting bedraagt. Wordt door de beide eerste, die de bevaar bare Maas van Monsin (Luik) naar Visé be lenen, slechts vijfmaal en door de verbin- Hr^tina# KIein Ternaye slechts tien keer - 1<!a geschut, dan bedraagt het water- m totaal zat men dus op liet bovenste pand van het Juhanakanaal in de slechtst-denkbare omstandigheden de beschikking hébben over ongeveer 1 /sec., cl.i. ruimschoots voldoen de voor 24 schuttingen per etmaal door de ongeveer elf meter diepe schutkolk by Born, zoodat er voor oopig niet de minste aanlei ding bestaat tot het bouwen van dure pomp werken; te minder daar het ontworpen spaar- bekken in het dal der boven-Gmii allicht in staat zal zijn ook nog een paar kub. meter per seconde by te dragen, om in <je weinige dagen van watergebrek het ontbrekende aan te vullem. Inmiddels schuilt er in deze kwestie nog een hachelqk punt: wy bedoelen het tractaat van 12 Mei 1863, dat de voeding der interna tionale Zuid-Willemsvaart regelt. Deze voeding mag volgens art. 1 op geen andere wqze geschieden, dan door de opzet telijk daarvoor aangelegde prise d'eau by sluis even beneden Maastricht, terwijl in art. 4 in J?egestane hoeveelheid wordt bepaald op 13/sec. „zoodra de rivier boven het raar- pell stqgt". D°u,r-P<!S.1Werklng van den atuw hij Borgha ren 'blijft de rivier thans, ook in den droog sten zomer voortdurend boven dit vaarpeil, zoodat de Belgen krachtens de letter van het Tractaat, aanspraak kunnen maken op «ten onafgebroken levering van 10 M3/sec. door het voedingskanaal op Nederlandsehen bodem Het spreekt dus vanzelf, dat by toepassing van dit art. 4, in droge periodes geen drup. pel Maaswater zou overblijven voor de voe ding van het Julianakanaal. Maar het ligt niet minder voor de hand, dat als België alle beschikbaar vocht bq Luik aan den linkeroever der rivier onttrok, Neder land dit voorbeeld by Borgharen aan den rechteroever zou volgen. Het zou de duikers bij sluis 19 eenvoudig potdicht houden en den schaarschen watervoorraad voor eigen behoef ten aanwenden. Daarop zou België ongetwijfeld reageeren door het sluiten van den duiker by Loozen, waardoor volgens art. 5 van het tractaat, heb Nederlandsch deel der Zuid-Willemsvaart, van de tien kub. meter per seconde, die bij Maas tricht worden ingelaten, 2 M3/sec. ontvangt. En zoo zou weer een nieuw probleem ont staan, de watervoorziening van het traject WeertDen Bosch, dat overigens door het installeeren van één pomp by Panheel en één bij Nederweert ieder met een vermogen van 2 M3/sec. op betrekkelijk eenvoudige wijze ware op te lossen. Maar men begrijpt, dat een „wateroorlog", die met een formeel e tractaatJbreuk van weerszijden zon gepaard gaan. het laatste restje van do vriend ncUo.ppol iJUo verhoud' tusschen beide buurstaten zou vèrnieti-,,"^^ misschien ielfs tot een afbreken der diploma tieke betrekkingen zou kunnen leiden Het is dus niet in de eerste plaats wegéns het dreigend watergebrek ia bet Juliana kanaal, dat wy een regeiing in onderling overleg verre boven een „wateroorlog" ver kiezen, maar vooral wegens het behoud van een goede verstandhouding met het buurland, die wij met onzen minister van Buitenlandsche Zaken op hoogen prjjs gtellen. Dat deze regeling njet moge afstuiten op do onvereenig laarheid van Antwer-pen's en Rotterdams levensbelangen, ziedaar den hart- grondigen wensch van heel vredelievend Lim- burg' R. L. s'Uwreparatles bovenstrooms kan 00 e eerst openen en daarna weder sim. •V» 6en °f meer barrages, tijdelqk dat n of twee dagen minder water afvloei- 0,1 maar het natuuriyk debiet is minstens S kub. meter per seconde en daalt in nor- ™ale zomers slechts zeer zelden beneden 40 M3/sec. 1 Zie Ir. D. J. Klink in zy-n brochure over het Julianakanaal, blz. 9. STEUNVERLEENING AAN BEHOEF. TIGE NEDERLANDERS IN HET BUITENLAND. Bijdrage van het Nat. Crisis-comité. Het secretariaat van het Nationaal Crisis- Comité meldt: Reeds gerulmen tijd heeft het een punt van bespreking uitgemaakt of en in hoeverre het aanbeveling zou verdienen de steunverleening aan behoeftige Nederlanders in het buitenland ter hand te nemen. Vermits deze steunverleening in een Ryks- dienst is georganiseerd, dewelke geacht mag worden in de noodzakelqke behoeften te voor zien, acht het Nationaal Crisis-Comité geen termen aanwezig hiernaast individueelen steun te verleenen. De Rijksdienst kan echter niet in alle behoeften voorzien en op de wensche- lijkheid van aanvullende hulp is reeds van ver schillende zyden de aandacht gevestigd. Een commissie van samenwerking bij hulp verleening aan behoeftige Nederlanders ln het buitenland werd ingesteld om ln deze aanvul lende hulpverleening eenheid te brengen; meer ln het bqzonder houdt deze commissie zich be zig met de uitzending van zwakke kinderen naar Nederland. Voor dezen arbeid heeft het Nationaal Crisis- Comité besloten een bydrage van 1000 te ver leenen. Vijftienhonderd gulden boete. Op de lavalaan te Hilversum woont iemand die er zqn hobby van maakte het surplus uit den rioolput te werpen over de schutting van zqn buurman op den Lage Naarderweg. Reeds was dit onfrisch geschenk, een rechtszaak ge weest, waarbij de kantonreehte'r den mtlden gever tot een paar weken rust veroordeelde. Bij het vrij komen ging de laanbewoner weer ver der met zqn liefhebbery, doch thans trachtte hij dit ongemerkt te doen. Hy werd echter op heeterdaad gesnapt. Vrijdag j.l. werd hij in de rechtsbaal veroordeeld tot 1500 boete of 4 maanden hechtenis. Zulks om hem de onheb-, belijkheid voor goed af te leeren.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1932 | | pagina 10