%vcn Ufditooï
IXSTE-RIE.
ECtv,:r.rr «rr.:;.,"4"
LUCHTVAART
HET IS NIET ALLES GOUD
WOENSDAG 25 MEI 1932
RADIO-BERICHTEN
RADIO-PROGRAMMA
m
aBEiT* med6W' v' FI°ri (viool>' °a
NEDERLANDSCHE BANK.
HOOFDAKTE-EXAMENS.
Samenstelling der commissies.
WAALBRUG BIJ NIJMEGEN.
Aanbesteding van de werken
voor den onderbouw.
,DE WETENSCHAP HET LICHT
DES VREDES".
Inhoud van het Stadionspel 1932.
SENSATIE IN CIRCUSSEN
TENGEVOLGE VAN EEN VAL
OVERLEDEN.
NA DEN OCEAANTOCIIT DER DO X.
MARKTBERICHTEN.
«juw H,.
DONDERDAG, 26 MEI.
<1875 M-, 160 K.H.) 8.00—9.15 K R.O.;
8 00^-9 15 D.062.00 KRO. Hierna NCRV.:
dienTt-10 00 gramofoopplaten: 10.15 zieken-
wurtlfl' ,o45 gramofoonplaten: 11.30 godsd. half-
Bt p! 1215 K R O.-orkest. O.a. Ein Abend In
en„0 stmrE. Meyer Helmund; 2.00 handwerk-
6-003.30 vrouwenhalfuurtje; 4.00 zieken-
"urtje; 5.00 cursus handenarbeid voor de jeugd;
K. Hartvelt (viool), P. Lentz (cello) en G.
öeyler (piano). O.a. Concert no. 3, Rameau; 6.45
'Pcursus; 7.00 causerie over de Lappo-bewe-
E'ng; 7.45 Ne<i. Chr. Persbureau; 8.00 Mondhar
monica-virtuoos G. J. Schrjjer8.15 NCRV.-
kleinorkest. O.a. liederen van Joh. de Heer; 8.45
yjrvolg Mondharmonica-recital; ö-M Dr. G. B.
Wörth: Het wondere boek: 9-35 NCRV.-kleinor-
kest (vervolg). O.a. Menuet, Bocchermi; 10.4o—
11.30 gramofoonplaten; ca. 10.00 Vaz Dias.
Hilversum (296 M-, 1013 K.H.) Uitsl.
AVRO.-Uitzending: 8.00—10.60 en 10.15 gramofoon
platen 10.30 me\r. Oortman^JHayé (mezzoso
praan)', Amalie Verschuyl (cello) en Egb. Veen
(piano); ïi.oo knipcursus kinderkleeding; 11.30
Vervolg concert: 12.00 AVRO-kamerorkest en gra
mofoonplaten. O.a- Kinderliedje-suite, Bleek on
fragm. Das Pensionat", Suppg; 2.15 drs. P. Dy-
kenxa: De waarde van het kinderspel; 2.45 pauze;
8 00 knipcursus: 3.45 gramofoonplaten; 4.00 zie-
kenuur; 5.00 Hollandsch halfuur. V. v. d. Werff
(zang) Dina Appeldoorn (plano); 5.30 AVRO.-
klemorkest. O.a. Jeux d'enfants, Bizet; 6.30 sport-
praatje n. Hollander- 7.00 AVRO-kleinorkest.
aan,h&' ..Schiin 1st die Welt", Lehar; 7.30
dim met de Stadsschouwburg te Amster-
r'., "oerinE van Je Wagner-vereenlging)
1 O d'Hoffmann, opera in 5 bedrijven van
ri'o- r (tekst) en J. Offenbach (muziek). Di
rigent: Pierre Monteux. Koorleiding: Hans Cleu-
r- Concertgebouworkest en koor van de Wag-
hervereeniging. Regie: Johan de Meester. In de
Pauze: causerie en Vss Dias; 11.0012.00 gra
mofoonplaten.
Daventry (1554 M., 193 K.H.) 10.35 mor-
EÊnwyding; 10.50 tydsein en berichten; 11.05
lezing, ii.24 studio-orkest. O.a. ouv. Zanetta
Al)her1.20—2 20 Sherperd's Bush Paviljoenorkest
Ga. Offenchiana. Finck; 2.25 voor de scholen;
*•25 BBC.-dansorkest.4-50 Midland Studio-orkest-
G a. Thé dansant. Fletcher; 5.35 kinderuur; 6.20
berichten: 6.50 Mozart's Piano-variaties door M.
Cole; 7.10 Duitsche cauBerie: 7.40 en T-50
lezingen8.20 Uit de Royal Albert Hall: Cod
eert door leerlingen van de Kon. Mil. M38»*
ÏJbooI. het Kon Philh. Orkest en het BBC.--arkast
?etmedew. v. solisten, (o.a. W. Backhaus, piano)
"A'Jragm. Oberon, WOber; liederen van Strauss
lil. Hel Nidrei, M. Bruch; 10 00 ,ber/°ventuee"
■ezing. 11 12 20 BBC-dansorkest, (eventueel
achtegal enzang.
Steeds sterker zenders.
Tot voor weinige jaren waren de omroepzen-
ders bijna uitsluitend voorzien van zendlam-
pen met een capaciteit van 2.6 kilowatt, doch
in den laatsten tijd werd dit vermogen steeds
grooter. De water-gekoelde 70 K.W. lamp werd
reeds als een bijzondere technische prestatie
beschouwd, en hoe spoedig werd deze weder
niet vervangen door de 150 K.W. lamp. Doch
daarmede is men blijkbaar nog niet aan het
eind van de ontwikkeling gekomen, daar thans
door Telefunken zendlampeu worden vervaar
digd van 300 K.W.
Dat hier bezwaarlijk meer van een „lamp"
kan worden gesproken blijkt uit de afmetingen
en vereischte stroomen en spanningen.
De hoogte is 1.70 meter, de gloeistroom 1800
ampère bij een spanning van 17 volt, wat een
verbruik geeft van ongeveer 30 K.W. of gelijk
aan straalkacheltjes van 2 staven. De verhit
ting van de lampen geschiedt, evenals bij de
moderne ontvanglampen indirect. De anode
spanning is 12000 volt en de anodestroom
150 amp. Ter vergelijking diene, dat de anode-
stroom in een gewone ontvanglamp slechts
eenige duizenden van een ampère bedraagt.
Met dat al wordt het „gedrang" in den aether
steeds beperkter door dit opvoeren van he-
emissie-vermogen der zenders.
(Radio Paris 1725 M., 174 K. H.) 8.05
8.20 gramofoonplaten; 9.05 radio-tooneel
■,Ul Dragonne", van Roger Vervel
22n ubdborg (U53 M.. 260 KH.) 12.20—
eert C0?cert uit hotel Angleterre 3.50—5.20 con_
man-V rest- Wivex; 8.20—111-56 Die Fleder-
t)iw„ 1 °perette in drie antes van Johann Strauss,
muziekJoh Hye-Knudsen; 12.05—12.50 dans-
gtamjle n b e r g (473 M., 634 K. H.) 7.26-7.50
hm-o. i°Pnplatf.n 7.50—8.50 concert uit Bad Him-
bUPJ" g n. - i.uu - - - - v
concert Kath. morgenwijding; 11.50—12.20 orgel-
O.a. fragS,0r P'of. H. Bachem; 1.26-2.50 concert
taire muillj-yrische suite, Grieg; 4.56—6.20 mili-
Weragorkeat 8-3b Beethoven-concert versterkt
Symphonie v»**8®1' en sol'eten. Eerste én negende
40 Beethoven; 11.15—12.20 concert.
Rome (441
erkest O a fanï®'? 634 K' H-) 5.50 sopraan; 6 °5
ten 9 05 si.d,„i ®v*. Léhar8.20 gramofnonpla-
BrLtSJi?Phonie-concert o. 1. v. Rito Sel-
Tango,
.te V*1 ,(508 M'- 500 K. H.) 12.20 gratnofoon-
sini- sm'"T ^"oert- O.a. ouv. Semiramis, Ros-
mef'né a gramofoonplaten; 8.20 Brahms-concert
v!L-m_ediw- V. mevr. Thelen (zang) o. 1. v. J.
Festoué.m,4' ZcL Symphonie en Academische
rreatouverture9.35 opera-f, -«amenten, O.a. B-at.at-
10.3011.30 ria mmuziak. (gramo-
Wals, Oouncxi
foonplaten.)
(338.2 M., 887 K. H.) 12.20 gramofoonplaten
5.20 concert, werken van Vlaamsche componisten
6.35 zang door meisjeskoor; 8.20 concert me
'medew. v. N. Verbrugge (zang). O.a. Taran
telle, Ganteloube; 9.30 carillonbespelling; 10.15
avondgebed ;10.30—11.2 0 concert (vervolg.)
Zeesen (1635 M., 183.5 K. H.) 6.50—8.35
12.20 en 2.203.20 gramofoonplaten; 4.50 liederen
(«opraan en alt); 5.20—5.50 piano. O.a. impromptu
gr. t., Schubert; 7.55 vroolyk solistenprogramma
,3() actueele causerie; 9.50 concert door het stryk-
1'"V*!rtet uit Zagreb; ca. 11.20 concert door werk-
musici o. 1. v. Goldschmidt.
311 e r d a m (gam- radio-dlstr.) Programma
1 ér. Langenberg; 12-20 Königswusterhausen;
Langenberg- 2.20 Königswusterhausen3.50
f^mndborg- 4 50' Königswusterhausen5.50 Brus-
e| (Vlaamsch)7-50 Königswusterhausen.
2 £r°gramma 4: 10.35 Daventry; 12.20 Daventry
,15 L°nden R- 3.20 Daventry; 5.35 Bruse-
S1'th); 7.50 Daventry; 10.10 Londen R.; 10.
av®Dtpy,
den
Wederom uitbreiding van
goudvoorraad.
De weinige mutaties in den huldigen week
staat van de Bank hebben betrekking op den
oudvoorraad en op de rekening-oourantsaldi.
De geschiedenis van de ontwikkeling m de al-
eemeene situatie gedurende de afgeloopen week
is daarmede derhalve spoedig gereleveerd.
De omvangrijke goudverkoopen door Amerika
hebben tot voor korten tijd nog slechts een
bescheiden uitwerking gehad op den dollar
koers. Het herstel was nog niet voldoende voor
een volkomen stilstand in den goudstroom naar
Europa, en ook de Bank ontving daaruit een
bescheiden deel. Dezeweek voor een hoeveel
heid ter waarde van zeven millioen gulden.
Eerst gedurende (Je laatste dag«n kwam hierin
eenige verandering, en boekten de wisselkoer
sen een licht avans.
De Minister van Onderwfls, K. en W. heeft
in de commisslën, welke tn 1932 belast zyn met
het afnemen van de examens ter verkryging
van de akte van bekwaamheid, bedoeld tn art!
kei 77b der wet tot regeling van het lager on-
derwys van 17 Augustus 1878 (Stbl. no. 127),
benoemd te:
Rotterdam
a. tot lid en voorzitter H. de Blouw. Gouda
b. tot hd en ondervoorzitter 3. Btemerdmg.
Voorburg.
c. tot leden: J. Blom, G. W. van Brink en
J. C. de Glnpper. Rotterdam; C. Groen, Gorin-
chem; A. de Lange, 's Gravenhage; P. M. van
Beeuwen, Dordrecht; A. J. Rozemeyer en M.
P. Simmer, Rotterdam; dr. W. J. Smit. Schie
dam; R. v. d. Welle, Middelburg; J. van der
Worp. Oostburg.
d. tot plaatsvervangende leden: J. Brouwer,
's Gravenhage; K. Bylstra, Leiden; P. van
Duyvendijk, Dordrecht', dr J. J. Glelen, Hulst;
ir. P. C. van der Hejjden. Rotterdam; J. P.
Kruize. GnrinehemChr. J. H. Maatje, 's Gra
venhage; D. G. Magé, Beiden; B. Mos, Middel
burg; J. Mulderman, Rotterdam: J. W. van
Swigchem, Middelburg; J. B. Visser, Rotterdam.
Rotterdam II.
a. tot lid en voorzitter A. Smit J.zn.. Rotter
dam.
b. tot lid en ondervoorzitter dr. K. Huizenga,
Middelburg.
tot leden: P. van Bergen en P. van Houte,
Rotterdam; M. Knol, Gorinchem; J. G. Kobus,
Dordrecht; F. Koote, A Korsten en G. J. A.
Mulder, Rotterdam; D. W. Okker, Dordrecht;
J. Oosterkamp, 's Gravenhage; W. A. J. M.
Stroux, Zierikzee; dr. J. F. de Vries, Rotterdam.
d. tot plaatsvervangende ledenA. A, Bou-
dens, Vlaardingen; J. Brinkman, Schiedam; J.
H. Pik, Zierikzee; J. L. M. Rensing en L. M,
v. d. Sluys, 's GravenhageS. Visser, Gorin
chem.
Zambrini, de variété-artist, die de wereld
verbaasde door zijn ongelooflijk geheugen, zat
in zijn Londensche appartement, in gezelschap
van Montagu Simmons, den bekenden detectie!
an den schrijver Charles Spenway.
Den laatsten, keer dat ik je zag optre
den Zambrini, zei Simmons, was In Glasgow.
Ik moet eerlijk zeggen, hoe je het klaar speelt
gaat boven mijn verstand.
ja, bevestigde Spenway, het is frappant
Waar heb je den laatsten tijd rondgezworven,
Zambrini?
Verleden week hen ik van Constantino pel
teruggekomen. Het was er fijn! Een goed con
tract en enorm succes! Tusschen twee haakjes,
Spenway, in Constantinopel ontmoette ik een
collega van je, 'n zekeren Thornton. Ken je
hem?
Thornton vroeg Spenway, ja zeker, dien
ken ik, een knap schrijver.
Zeg dat wel, viel de detectief in. Ik geef
anders niets om romannetjes of detectieven-
verhalen (knipoogend keek hij naar Spenway);
maar Thornton lees ik graag. De ongekunsteld
heid vooral, waarmee hij zijn personen uit de
lastigste situaties weet te redden is eenig.
Je weet wel wat ik bedoel. Ik wild® maar,
dat ik de koelbloedigheid van zijn types be
zat! E11 toch is hij nooit onwaarschijnlijk!
Dat is een feit, zei Spenway. Thornton
schrijft zoo, dat alles vanzelfsprekend is.
Thornton zelf, zei de detectief, moet wel
een buitengewoon koelbloedig man zijn. Ik
zou hem graag eens ontmoeten.
A propos, zei Zambrini, in Constantinopel
heb ik iets gekregen, dat ik eens zal laten
zien. Eigenlijk is het van mijn vrouw- Een
oud vriend van me, een Turk, dien wij tijdens
den oorlog gevangen namen en met wien ik
veel in aanraking kwam, zond mijn vrouw
een armband. Ik geloof, dat hij heol wat waard
is.
Al sprekende ging Zambrini naar een an
tieke kast.
Wij bewaren hem hier in deze lade, waar
van mijn vrouw en ik een sleutel hebben. En
Plotseling zweeg hij, terwijl hij zijn sleutels
uit zijn zak haalde, had hij onwillekeurig,
zachtjes aan de lade getrokken. Deze ging
open zonder sleutel.
Ze is niet op ;slot, riep hij verbaasd. En
de armband is weg!
SCHIP MET STROO UITGEBRAND
Te Statenzijil, gemeente Beerta, is gistermor-
gen heit met stroo geladen schip vau den
heer Uil geheel uitgebrand. Alles is verzekerd.
Heeft buiten je vrouw niemand anders
een sleutel? vroeg de detectief.
Niamand en mijn vrouw is de stad in.
Maar ze draagt dien armband nooit.
Wist iemand van het personeel, dat je
het ding daar bewaarde?
Beslist piet!
Wanneer heb je dien arband voor het
laatst gezien?
Gisteren toen ik hem aan Thornton liet
zien.
Is er vandaag nog iemand bij je geweest?
Ja, Thornton, toen hij hier was vanoch
tend. Hij komt den laatsten tijd veel bij ons.
Dat is interessant, mengde Spenway zich
in het gesprek. Het is net zoo goed iets in
mijn straatje als in het jouwe, Simmons.
De detoief bromde wat terug.
Ben je ook een oogenblik de kamer uitge
weest, terwijl, nu ja, terwijl ja bezoeker
hier was? vroeg hij.
Goede hemel! Man, je denkt toch niet, dat
Thornton het dihg Weggenomen heeft?
Ik zou zelfs den Aartsbisschop van Can
terbury verdenkeen, totdat ik 't bewijs heb van
het tegendeel, zei Simmons officieel.
Hetgeen één bewijs Is, dat je mijn hoeken
leest, merkte Spenway droog op. Die uitdruk
king heb ik in mijn laatste boek gebruikt!
Plotseling nam Simmons een besluit. We zul
len even naar Thornton gaan, stelde hij voor.
De drie vrienden begaven zich op weg naar
Thornton.
Hij woont hier vlak bij, zei Zambrini. Ik
weet allee® maar niet wat ik zeggen moet,als
we hem met z'n drieëri zoo komen overvallen!
Hij verteld,e memaar wat is dat?
In de verte zagen ze een oploopje, rookwol
ken stegen uit een huis op.
Brand constateerde Spenway.
En als ik me niet vergis is het bij Thorn
ton. Kom mee! riep Zambripi.
Het was ipde-rdaad Thoratops huis, dat ia
brand stond.
Een groote menschenmenigte was te hoop ge-
loopen terwijl brandweerlieden geweldige hoe
veelheden water in het huis spoten.
Tussclien de menigte holde een klein man
netje als een bezetene rond. Toen hij den ge
heugen-kunstenaar zag aanikoipen vloog hij op
hem af.
In Godsnaam, riep hij tegen Zambrini,
help me om uit te vinden wie de idioot is, die
dat stelletje stommelingen commandeert!
Wie? vroeg Zambrini onthutst.
De obef, of de commandant of hoe hij
zich noemt, hijgde Thornton. Probeer hem te
pakken te krijgen. Ik kam hem niet vinden.
Ze ruineeren mijn heele bibliotheek met hun
krankzinnige gespuit! Mijn manuscripten! O.
het is verschrikkelijk!
Opeens wankelde hij en greep zich aan Sim
mons vast.
Houd je tooh kalm, zei Zambrini.
Wie is dit? vroeg de detectief fluisterend.
Theebton.
Een oogenblik heerschte er stilte, terwijl de
drie vrienden probeerden den schrijver tot
kalmte te brengen.
Wij kwamen u opzoekenbegon hij.
Heel toevallig, viel Zambrini hem haas
tig in de rede. Natuurlijk hadden we er geen
flauw idee van dat je huis in brand stond.
Om 's hemelswil, waar is nu toch die chef
van dat stelletje brandweermannen, steunde
de kleine man, verwilderd rondkijkend. Ik
weet waarachtig niet wat ik beginnen moet
Kom, kom, houdt u zich een beetje flink,
vermaande Simmons. A propos weet u ook mis
sshien iets van dien armband, dien Zambrini
u gisteren liet zien?
Dat was eigenlijk de reden waarom we
u kwamen opzoeken. Die armband is namelijk
verdwenen!
Armband? Van Zambrini?
Toen opeens scheen hij zich iets te herinne
ren.
Maar Zambrini, je vrouw belde je toch
vanmorgen op, om je te vertellen, dat ze hem
meegenomen had naar de stad om hem aan een
vriendin te laten zien Maar praat nu toch
in Godenaam niet over armbanden Die Idioten
vUineeren mijn heele huis met dat vervloekte
water, oben al mijin msjnueorijvten! Wan
hopig liep Thornton weg.
Is dat waar? vroeg de detectief.
ja waarachtig, zei de geheugenkunstenaar
langzaam, ik was het absoluut vergeten. Maar
laten we nu Thornton liever gaan helpen.
Voor Thornton wordt al gezorgd, zei "Ie
deteetief grimmig. Kijk maar. Die schrijver
over koelbloedige wonder-mensoheo is flauw
gevallen in Je armen van dat oude vrouwtje
daar aan den overkant!
Spenwayfloot zachtjes.
(NADRUK VERBODEN).
Ten aanzien van den bouw van de Nieuwe
Waalbrug h'j Nijmegen kunnen wij thans me
dedeelen dat de onderbouw van het landhoofd
bij Nijmegen na beraad ondershands is aanbe
steed. Het werk Is gegund aan de N. V. Bato
voorheen Boetzer's Beton- en Waterbouw, te
den Haag.
Dezer dagen is reeds een aanvang gemaakt
met deze werkzaamheden.
Voorts vernemen wij dat binnenkort de aan
besteding zal plaats hebben voor de levering
van het voor den onderbouw benoodigde gra
niet, terwijl in het najaar nog een gedeelte
van den onderbouw zal worden aanbesteed.
Veldslag tusschen Grieksche goden
en Middeleeuwers.
Verschenen is het eerste nummer van „Het
Stadionspel 1932", orgaan voor d-e medewerken
den aan en belangstellenden in het Amster-
damseh Herdenkingsspel bij\bet 300ste verja
ren der Hoogeschool, „Scientia Lumen Pacis".
In dit eerste nummer geeft de artistieke
leider en ontwerper van het spel Frank Luns,
een overzicht van den inhoud van het spe). De
grondgedachte is; aan te toonen, dat „de We
tenschap" niet is een spel der geesten zonder
praetisoh uiteindelijk doel, doch, juist opge
vat, de basis van het reëele leven.
Frank Luns noodigt ons dan uit ons „in
den geest" neer te zetten op de Eere-Tribune
van het Stadion en het speelveld te overzien.
De situatie is- dan zoo (voor bezoekers, die
zieh „naar den lijve" zullen neerlaten op den
muur achter de staanplaatsen, zal hij natuur
lijk eenigszins anders zijti) dat. wij aan de lim
kerhand twee stukken aanwijzend decor zien,
waarvan dat aan onze zijde voorstelt een mid-
deieeuw'sche stadspoort en daartegenover een
kasteelpoort. Rechts zien wij een bouwsel van
blokken en trappen, dat de „Olympos" ver
beeldt.
Het eersito bedrijf begint met een jaarmarkt
in een middeleeuwselie stad. Er wordt gedanet
en het volk laat zich bedotten door wonder
dokters, terwijl de edellieden het tooneel goed
gunstig komen aanschouwen.
De rederijkers doen ook hun best en vertoo-
nen op wagens mythologische tafreelep. Dit is
voldoende voor liet volk, dat er niets van be
grijpt om in opstand te raken. Het verdrijft
de rederijkers en deze meen en dat de Goden
hen wel een handje kunnen helpen.'
De Goden trekken werkelijk uit hun antie
ken Olymp OP middeleeuwers los en de
middeleeuwers zijn zoo verschrikt, dat zij ver
geten zich over dit anachronisme te verbazen.
Zij stallen zich onder de bescherming van den
heer Va.n het kasteel, die zijn ridders en paar
denvolk zendt. Zoo staan nu de middeleeuwers,
als ongeletterde massa, tegenover de klassie
ken, die van den spal-ontwerper mets meer
dan de schijnwetenechap in pacht hebben ge
kregen.
Dan laat .de Marathon-iioort de Ware We
tenschap door, welke wordt vergezeld door
de faculteiten en jonge meisjes, een snaaks-cben
inval van den spelontwerper. De meisje-s voe
ren een dans uit, dewelke de bezonken rust
van het Weten stelt tegenover- het krakeel
van Domheid en Schijn. Eerat vergeten de
vechtersbazen erdoor, dat zij ruzie hebben,
maar later komen zij weer tot zichzelf, zoodat
Ja strijd weer opnieuw begint en de Ware
Wetenschap zelf in den hoek komt, waar de
slagen vallen.
Dan echter komen de Visacherij, de Handel,
de Kunst en dergelijke instellinge11 liaar te
hulp. Zij omgeven de Ware Wetenschap en nn
vallen den strijdenden die schellen van d-e oogen,
waardoor zij inzien, dat geheel het Leven be
rust op de basis der Wetenschap eu elke voor
uitgang iin haar zijn oorsprong vindt.
Dit brengt hen ertoe het Halleluja aan te
heffen onder een bloemenregen, die uit vlieg
tuigen neerdaalt, terwijl de Vrede zich laat
verkondigen door kanonschoten en klokgelui
en fanfares weer uiting geven aa-n de gevoe
lens van allen Tot slot defilceren allen ,augs
de vertegenwoordigers dei' 300-jarige Hooge-
school, in hen eeremde de verdiensten van
Amsterdam's „Alma Mater".
De man «it het kanon.
Mevr. van Itallie—van Emden heeft onlangs
den minister van Justitie o.m. gevraagd, of
het hem bekend was, dat in sommige inrich
tingen van vermaak steeds gevaarlijker toeren
worden verricht met en door menschen, die
't zij zwevende in den nok van 't gebouw, of
geschoten uit eën kanon, of op andere gevaar
lijke wijze misbruikt, soms lichamelijk onge
deerd en soms gewond weer uit hun werk te
voorschijn komen.
De heer Donner heeft daarop thans geant
woord, dat hem zulks niet bekend was. Naar
de verrichtingen in het circus, waarop het in
de vraag gestelde blijkbaar doelt, is door hem
echter een onderzoek ingesteld, waarbij hem
is gerapporteerd, dat aan de bedoelde verrich
tingen, ofschoon inderdaad niet zonder gevaar,
toch ook ter bevrediging van de sensatiezucht
van het publiek" wel een schijn van meer ge
vaar en ernstiger gevolgen wordt gegeven dan
in werkelijheid aanwezig zijn.
Wat nu aangaat, de kwestie van het in het
leven roepen van een wetsartikel, waarbij der
gelijke gevaarlijke toeren met menschen straf
baar worden gesteld, merkt de minister op, -dat
de plaatselijke Overheid, doordat zij aan de
vergunning tot het geven van openbare ver
makelijkheden de, noodig geoordeelde, voor
waarden in voldoende mate verbinden kan,
bereids over de middelen beschikt om exces
sen tegen te gaan. Die administratieve con-
tröle kan ook van meer dadelijk effect zijn dan
de toepassing eener strafbepaling, welke boven
dien algemeen gehouden zou moeten worden en
ook daarom een minder deugdelijk middel zou
zijn. In verband met een en ander zal de mi
nister voor deze aangelegenheid, voor zooveel
noodig, de aandacht vragen van zijn ambtge
noot van Binnenlandsche Zaken.
NOODTOESTAND IN HET KLOMPEN-
makersbedrijf.
Het bestuur van den R-K- Natiomalen klom
penmakerspaüroonsbond heeft aan den 5 uns
ter van Econ. Zaken en Arbeid het volgende
telegram gezonden:
„Het bestuur van den R-K. Nat onalon bond
van klompenmakerspatroons, op - ei n i
gadering bijeen te St. Oedenrode, gehoord de
besprekingen over den zeer e en ïgen oes
in de klompenroakershediri]ven, waarvan de
meeste binnenkort geheel zullen moeten stop
zetten, vraagt de regeering dringend om maat
regelen tot instandhouding ei e rij
Op de nitraatfabriek van de Staatsmijn
,Maurits" te Sittard is de 57-jarige P. uit
Chèvremont tengevolge van een val over
leden. De man was gehuwd.
De vliegboot te Berlijn terng.
BERLIJN. 24 Mei. (H.N.) De Do X is van
middag op de Mijggelsee vlot gedaald. De vlieg
boot heeft de reis naar Berlyn, zooals verwaeht
werd, langs de zeekust over Hamburg gemaakt.
Terstond na de landing hebben vyf motor
booten van den rijkswaterstaat boeien uitge
legd. teneinde de plek, waar de Do. X zich
bevindt, voor andere booten te versperren voor
den tyd, dat de Do X op de Miiggelsee zal blp-
ven, wat waarschynlyk 14 dagen zal zijn.
Vervolgens begaven zich motorbooten met de
autoriteiten, waaronder zich o.a. minister Tre-
viranus en de opperburgemeester van Berlyn dr.
Sahm bevonden, benevens talryke eeregasten
naar da Do X om den kapitein en de bemanning
te begroeten. De berpanning van de vliegboot
zal voor den tyd. dat zij te Berlyn vertoeft,
gasten van de stad Berlyn zyn en in het hotel
Kaiserhof logeeren.
ROTTERDAM. 24 Mei. (Coöp. Tuinbouwveiling
,,De Zuid-Hollandsche Eilanden" G.A.) Tomaten
A 27-29. B 24-27. C 22—27, CC 18—24 per
100 pond. postelein 45-60. spinazie 5.208 50,
eerstelingen 1824. dubbele stamprinsessen
r 111 119 nonlon f R7 npr Iff hlmomlrnftl Ia
sn A.puJ AUU 0|,utv.>,
peen 1418. radys 0.601.30, pieterselie 1.10
—1.80, rabarber f 1.20—2.40, asperges f 17—26,
seldery f 0.50—2.80 per 100 bos, slavellen 85—57 ct,
zuring 24—30 ct per kist.
ROTTERDAM, 24 Mei. (Coöp. Tuinbouwveiling
Rotterdam en Omstreken G.A.) Holl. platgl. kom
kommers le soort 6.90—14.30, 2e soort 5.70
8.70, 3e soort 3.50—5.60, bloemkool le soort 6
—16. 2e soort 3—11, uitschot 1.10—5.50 per 100
stuks, komkoramerstek 2—9 ct., slavellen 8—15
ct. per kg., sla (Meikoning) le soort 3.26—6.30,
2e soort 1.404 per 100 krop, spinazie 3.30
8.60, postelein 1.503.30 per 100 kg. tomaten
A 27.70-32.50, B 25.10—29, C 27.30-31 CC
16.8026.40 per 100 pond.
ROTTERDAM, 24 Mei. (Veilingsvereeniging
„Vrye Aardbeienveiling Charlois"). Spinazie ƒ3.90
—6.80, postelein 4.30—4.50 per 100 kg. sla 2.30
—4 per 100 krop, prei 1.60—2.80, radys 0.70—
1.40, uien 1.40—1.70, rabarber 1.402 per 100
bos, zuring 17—18 ct,. stoofsla 50—58 ct. per
kist.
uaar het Eugelsch van
BEN BOLT.
19)
Reehtdoor, zeide hij ten slotte. Je zult aan
B rechterband 8i>°eijig (je inrijpoort zien, wit
'erfd, zofklat oen dronkeman ze kan vin-
11 maar ik denk yat menschen daar al
JanS naar bed zijn.
Dan zal ik ze wakker moeten maken,
mchta Carrington, terwijl hij zijn weg ver
volgde. den man verbaasd achterlatend.
Spoedig vond hij Het witte hek, tusschen
gewichtig uitzien'36 steenen zuilen, het-
toegang gaf tot een breed grindpad, waar-
langs twee rijen hooge boomen stonden. Bin
nengaand, bleef hij een oogenblik iuisterend
stilstaan. Ergens ln de buurt klokt© luidruch
tig een fazant, die blü3lbaar in ziin slaap ge
stoord was, terwijl uit d« bosschen het ge-
schreeuw van een uil w'eerklonk. Andere gelui
den hoorde hij echter niet en zonder verder
tijd te verliezen begon hij de oprijlaan aif te
loopen Met een ruime bocht ngar rechts voe-r-
dede deze hem vrij onverwacht naa-r de voor
zijde van het huis, waarvan twee ramen fel
verlicht waren. Deze twee ramen kwamen
uit op het terras, aan het eind waarvan hij
zich thans bevond. Zich de verlichte ramen,
welke hij vanaf den heuvel bemerirt had, her
innerend, twijfelde hij er niet aan, dat dit
dezelfde waren en aangezien zij tot een van de
benedenkamers bleken te behooren, had de
n^er het blijkbaar toch niet bij bet rechte
*ind gehad. Iedereen in Combe Court was pog
naar bed.
■^blij beschouwde het huis aandachtig. Het
niet zoo monumentaal als zijn naam deed
st^°eden; een verbouwde boerderij of hoog-
Sb- J,' een klein soort landhuis, doch niet bet
daa huig dat hij verwacht had te zullen vin-
dl« V(|!at was echter van minder belang, en
baar *''chte ramen trokken hem onweerstaan-
doch N>. Hij begon er naar toe te sluipen,
ras lsg^'d spoedig op. Het grind op het ter-
het vgg| ®)"g dik en onder zijn voeten maakte
werd 6 veel geluid naar zijn zin. Het grind
dat be|g, begrensd door een grasperk en
ling, hem een geruischloozer wande-
pvertuiS(11rigaf zich naar het gras en na zich
6 hebben, dat men hem daarop niet
ZOU kunnen hooren, bewoog hij zich haastig
voort in de richting Van de verlichte ramep.
Toen hij ar vlak bij was, liet hij zich op zijn
knieën neervallen en de laatste paai' meter
kroop hij °P handen en voeten vooruit. De twee
ramen bleken inderdaad tot een 6B dezelfde
kamer te behooren- Het een was een glazep
deur welke toegang^ verleende tot het terras.
Zich een beetje oprichtend keek hij daardoor
in een kamer, die, te oordeelen naar de rijen
boeken langs de wapden, een bibliotheek was.
Midden in de kamer stond een groote tafel
van een donkere houtsoort en daaraan zaten
twee mannen. Hij kende beiden, want de een
was Marcus Stoneleigb en de ander was de
zelfde Starke, die hem zoo netjes uit den weg
had geruimd met behulp van die verdoovende
sigaret.
HOOFDSTUK XI.
Bij het zien van Kolonel Starke onderging
Carrington een gevoel van opluchting. De te
genwoordigheid van dien man op Combe Court
bewees, dat zijn reis tenminste niet vergeefsch
was geweest en dat hij mocht hopen, dat ook
Joyce Adderley zich prgeus in dit gebouw
voor hem te vinden zou zijn. Hij staarde aan
dachtig naar de rest van het huis. Behalve
die twee ramen vóór hem, was het geheele
huis in duisternis gehuld en voor zoq ver hij
kon nagaan, waren da overgordijnen van de
bovenramen niet gesloten.
Hij vroeg zich af, of er aan de achterzijde
van het huis eenig licht te ontdekken zou
zijn en meende dat het aanbeveling verdiende,
dit eens te onderzoeken. Het hooren van een
zich plotseling verheffende stem deed 'hem
echter voorloopjg van dit voornemen afzien.
De twee mannen waren blijkbaar in een
zware discussie gewikkeld, want naar elkaar
vo: rovergeleund, sprak de kolonel met grooten
nadruk terwijl Marcus Stoneleigb met gesloten
vuisten op een paar papieren, welke op de
tafel lagen, hamerde.
In de verquderstelling dat het misschien
wel-, nuttig zou zijn te weten waarover zij het
hadden, sloop Carrington over het gras voort,
totdat hij zich buiten den lichtschijn uit de
vensters bevond. Zoo geruischloos mogelijk
stak hij daarna het grind over, naar het huis.
Tot zijn onuitsprekelijke verlichting ontdekte
hij, dat zich vlak langs het huis een smal
bloemperk bevond, met gras afgezet, en nadat
hij zich weer op zijn knieën had laten vallen,
sloop hij voorwaarts tot hij bij de glazen deur
kwam. Daar hurkte hij neer, in de schaduw
van de treden, die naar het terras voerden, luis
terde.
Hij hoorde een stem, welke hij als die van
den financier herkende.
Ik zeg je, Starke, dat het copieën zijn
Adderley was veel te glad om het meisje de
origineele stukken te geven zij bevestigen
wat wij reeds weten, maar verder zijn zij waar-
delo'fi -wij hebben het meisje voor niets
hierheen gebracht
Bij deze laatste woorden sprong Carrington's
hart op. Joyce Adderley was dus zeker hier
en hij behoefde nog slechts niet hattr in con
tact te komen om haar te bewegen met hem
weg te vluchten. Terwijl hij hierover nadacht,
hoorde hij Starke's stem;
Niet voor niets, Stoneleigh. Wij weten
nu- dat Adderley de papieren zelf heeft, en
dat hij met de papleren naar Devonshire is ge
komen.
Ja, Klein heeft ons daarover getelefo-
neerd. Hij zag hem op Paddingston ln den trein
stappen Mor€na was ep maar die miste
juist den trein.
De ander lachte stilletjes. Selby is als de
doo vooi dien Columbiaan, die hem Zaterdag-
naölit bijna doodgestoken heeft. Hij...
Het gafprek staakte plotseling, en zich af
vragend wat daarvan de oorzaak was, liehtte
Carrington voorzichtig zijn hoofd op, zoodat
hij door het raam naar binnen kon kijken.
Br was een derde man in de kamer gekomen,
de groote kerel met het verweerde gelaat en
de te dicht bij elkaar staande oogen, die hij
het laatst in chauffeurs uniform had gezien.
De man leunde met beide handen op tafel en
scheen met den meesten ernst tot de beide
anderen te spreken. Hij sprak echter zoo zacht,
dat er plechta een flauw gemompel tot Car
rington doordrong. Beid© mannen luisterden
aandachtig en eens dwaalde Stoneleigh's blik
ken van den man naar hot raam, terwijl er
een peinzende uitdrukking in lag.
Carrington zou er heel wat voor over gehad
hebben om te hooren, wat de man vertelde.
Wat het ook was, het scheen de volle aandacht
van de andere twee te hebben want op beider
gelaat lag een gespannen uitdrukking. Teen de
man geëindigd had, richtte hij zich op en de
kolonel, die naar hem opkeek, scheen iets te
vragen want de chauffeur knikte bevestigend
en grinnikte. Daarna stond de kolonel op en
lachte eveneens en presenteerde den man een
sigaretuit den koker (daarop had Carring
ton wel 'n eed kunnen doen), waaruit hemzelf
4e verdoovende sigaret was aangeboden. De
chauffeur koesterde echter in het geheel geen
achterdocht. Hij nam een sigaret en stak die
op, terwijl Starke zelf naar den haard dren
telde. eveneens een sigaret nam en met rijn
rug tegen den schoorsteen geleund bleef staan
opmerkingen met de anderen wisselend; het
beeld van eep schurk die zieh op zijn gemak
gevoelde, dacht Carringi-uu. bleulKs eenmaal
kon Carrington enkele woorden duidelijk op
vangen, en toen was het nog maar een losse
opmerking, welke hem niets zeide.
Jee,., het eet honing--met een lepel!
Carrington had er piet het iminste idee van
waarop deze zonderlinge opmerking kon slaan.
Waarschijnlijk betrof het de een of andere on
derneming van deze schurken en. toen de
chauffeur de kamer had verlaten en Starke
wederom aap tafel was gaan zitten, om het
afgebroken gesprek te hervatten, spande hij
zijn ooren weer in, hopende iets belangrijks op
te vangen.
Maar zij spraken nu veel zachter dan te
voren. Een paar maal keek Stoneleigh in de
richting van de deur, als vreesde hij dat daar
achter een luistervink zou schuilen en eens
gaf hij een plotselingen wenk aan den kolonel,
waarop deze weg sloop om de deur met een ruk
te openen.
Het was duidelijk dat zij bang waren door
iemand ip huis afgeluisterd te worden. Naar
de onderdrukte klanken luisterend die vaag
tet hem doordroHgen begon hij te denken, dat
hij hier zijn tijd verknoeide en dat hij beter
eens aan de achterzijde van het huis kon gaan
kijken, toen een geluid uit de kamer hem op
nieuw naar binnen deed kijken.
Wat hij zag was voorzeker interessant ge
noeg. De financier was van tafel opgestaan en
begaf zich naar een antiek bureau, dat tegen
den mmur stond. Terwijl Carrington toekeek,
opende hij een lade en nam er ieta uit. ®e3!s.
toen de financier zijn oude plaats aan ta e
had ingenomen, kon Carrington zien wat e
was: een revolver, met zilver beslag011' waal
de stralen van het licht weerkaatsten.
Carrington schrok toen bü naar naa<it
keek, dat de financier dicht bij zü11 f_pn ye
zich neerlegde. Hij schrok nog
ander uit zijn henpzak een auto® eVeneens
volver te voorschijn haalde en
binnen het bereik van zijn ban
oogenblik naar de deur, temüldeander zijn
stoel een halven slag omkeerde, zoodat ook
hij de deur voortdurend in het oog kon houden.
die twee in 's hemels naam ver.
«ms, «i»
vreesden en met wien zij op afdoende wijze
wilden afrekenen? Terwijl hij toekeek, voelde
hij zich opgewonden en nieuwsgierig. Wat kon
dit zÜP en"''
Hij brak zijn gedachtengang plotseling af.
daar ait 136 duisternis links van hem een
heel flauw gelrul plotseling tot hem door
drong. Hu luisterde gespannen. Uaar was het
geluid weer heel flauw, aisof er iets ruischte
in de struiken, welke in het perk stonden. Een
kat dacht hij, of misschien een konijn uit een
van de omliggende bosschen. Hij keek ander
maal door het raam en terwiR bji dit deed
werd hij zich plotseling bewust dat er onraad
dlDedkolonel was uit zijn stoel opgestaan en
had de revolver in zijn hand. Hu staarde me
een gespannen blik vol verwachting naar het
raam.
Carrington trok zich haastig en geruisch
loos terug en richtte zieh overeind om weg te
snellen ma-ar terwijl hij dit deed klonk er
vanuit'de duisternis een onderdrukte stem die
flrrigMd^bevaL^^j bewe6g je niet_ want
^HiPhóerde de rest niet. Een electrische zak
lantaarn scheen hem plotseling verblindend in
het gelaat en hij zag een hand, die hem drei
gend een revolver voorhield. De eigenaar van
de hand was onzichtbaar maar hij vermoedde
dat dit de chauffeur was. Hij vroeg zich af ot
j,ij het zou wagen niet aan het bevel te ge
hoorzamen toen hij de glazen deur hoorde
openen en Starke's stem, bevelend en scherp
tot hem doordrong.
Kom binnen, mannetje. Geen gekheden of
Ih zal je leeren. Let op hein, Brackner
De man met de zaklantaarn deed een stap
naar voren en zijn revolver in Carrington's
ribben duwend beval hij lakoniek:
Marsch!
Er zat mets anders op dan te gehoorzamen,
meende Carrington, daar een man tusschen
twee vuren ontegenzeggelijk in hot nadeel
was. Plots dacht hij aan de revolver In den
zak van zijn maar begef£end dat
ie ere beweging om ernaar te grijpen
zijn onmiddellijk en radicale uitschake-
ing uit het verder verloop der zaken zou be-
teekenen, verwierp hij deze gedachte en met
a,le philoisophisehe berusting, die hij te hulp
kon roepen, begaf hij zich naar het open
venster, terwijl de man achter hem de revol
ver van zijn ribben verplaatste naar zijn rug.
Toen hij jn het volle licht van de kamer kwam
riep Starke in de grootste verbazing uit:
Carrington!.,. wel vervloekt! Daarop
lachte hij. Je bent niet de vogel dien wij dach
ten te vangen, en die uit Zuid-Amerdka afkom
stig was! Maar beter Iets dan niets. Denk
om de trap. Die is nog al eens glad.
Met Brackner's revolver nog steeds tegen
zijn rug gedrukt, beklom Carrington de weini
ge treden waarna hij de kamer binnen trad,
zich bewust van het feit, dat Stoneleigh, die
nog steeds aan de tafel zat, zijn revolver ter
hand had genomen, terwijl hij met zijn e bom,
OP de tafel leunde om zijn hand vastheid te
geven. Zijn donkere oogen keken woedend.
Starke gaf een bevel.
- Sluit de deur, Brackner, en doe de gren
dels ervoor.
De deur werd gesloten en gegrendeld, en de
oogen van den kolonel bleven met een uitdruk
king vol vroolijke verbazing op zijn slachtof
fer gericht.
Ik weet niet, wat uw familie-motto }s, Mr.
Carrington, maar U behoorde het te ruilen
voor dat van de R.(oyal) A.(rtillery) Ubique,
want U schijnt werkelijk de gave der alom
tegenwoordigheid te bezitten. Hoe voor den
duivel zijt ge hier gekomen?
Een gevoel van roekeloosheid kwam over
Carrington. Hij scheen thans weinig meer te
verliezen te hebben en hij meende mogelijk
het zelfgenoegzame air van den ander te kun
nen verjagen. Daarom antwoordde hij naar
waarheid
Op een motorrijwiel van den Zuid-Ameri
kaanschen vogel, voor wien ge mij ten onrec
hield.
Duivels!
De man keek hem eerst ongeloevig
langzamerhand twam een Wik van
m zijn blauwe oogen. Hij fronste
alsof hij het nieuws onaangenaam
vroeg dan scherp: hn.nrt'
Juan Morel la is dus hier is de buurt.
Indien dat de naam is van den man, die
Selby Adderley achterna zit... ja.
Starke floot zachtjes en keek den ftnan-
ClelaDat zou een mooie boel zijn indien Mo
rella Adderley zou vinden voor wij -
-Ja maar dat mag niet gebeuren viel
Stoneleigh hem snijdend in de rede, en indien
h6t W|ss^hh8 waarschuwde Slarke terwijl hij
t0^-weeePt U waar de Columbiaan is, Mr. Car-
nUjlt0öp zijn motorrijwiel op zoek naar
Doodkistenbron, denk ik. Hij zette mij
Newton af.
Starke overdacht de mededeeling, welke
hem blijkbaar niet weinig hinderde. Daarna
vroeg hij
Weet ge waarom hij hier is?
Hij heeft mij niet in vertrouwen genomen.
Hij kent mijn naam niet en ik wist den zijnen
niet voordat gij hem mij noemde.
Zoodan wilt ge mij misschien zeggen
wat gij bier komt doen?
Is dat noodig? vroeg Carrington rustig.
Neen! barstte Starke driftig uit- Je bent
een verwenschte bemoei-al, die overal binnen
valt waar hij niet noodig is.
(Wordt vervolgd).
de
in
