mi
SPORT IN AMERIKA.
WIE DOODDE SILECROFT?
OPLOSSING FEUILLETON PRIJSVRAAG
SPORT EN SPEL
DINSDAG 19 JULI 1932
-
RADIO-PROGRAMMA
ÏS, ?4rfna Hur(r°r Pian0>' Schumann 6U KWin"
BRAND.
VAN
YELLENEN
SUPPORTERSCLUBS.
Het „football" der Universiteits-
ploegen
Naar mijn oordeel werd Silecroft vermoord door
Abonné
wonende
te
BELGIE—NEDERLAND.
SAMENSTELLING DER NED.
PLOEG.
Athletiekwedstrijd op a.s. Zondag te
Antwerpen.
VAN
STAYERSKAMPIOENSCHAP
DUITSCHLAND.
TOUR DE FRANCE.
ATHLETIEKPRESTATIES IN
AMERIKA.
ZWEDEN—OOSTENRIJK.
J
LUCHTVAART.
HOUDT DEN GOEDEN KOERS
FAILLISSEMENTEN.
a
V; ft f
i^xNi.
"WOENSDAG, 20 Juli.
ir1?-1 J v e r s u m(I875 M 160 K.H.). UiteL.
V.A.R.A.-uitzending. soo Gruanofoonpl.9.ÜU
Vaja-Septet; 10.15 VARA-septet, J. Jong U»1®*1*:
VARA-towieel en Minnv Erimann (voordracht)
o.a. ouv. Barbier von Sevilla, Rossini en An dem
Schubert12.00-2.00 VARA-orkest engra-
mofoonpl., o.a. potp. Im Weissen Ross 12 15 P.
0n2e keuken; 3.00 Voo.r de kinderen;
6.30 VARA-septet en gramofoonpl., o.a. RAve,
rfru1™ 03i0; 7.00 Gramol'oonpl.7.1o VARA-Man-
aoline-ensemble 8 00 ..Het eerste consult blij
spel van H. Wouters (Groot Volkstooneel)8.30
v ARA-orkest. o a ouv. Da muette de Portici
9.00 „Wakker en Tropenduit"9.15 vervolg con-
oert, o.a. fant „Carmen", Bizet; 9.45 „The Su
per-detective", van W. Lichtenberg (Groot Volks-
tooneel)10.00 vervolg concert, o.a. In a Persian
Market, Ketelbey; 10.20 Vaz Dias; 10.30 Rido-re-
vue „Alles wordt weer goed", regie Henr. Da
vids, orkest o. 1. v. Engène Beeckman (uit het
Grand Theater te Amsterdam).
Huizen. (296 M., 1013 K.H.) TJitsl NCRV-
üitzendlng. 8.00 Schriftlezing; 8.159 jq- Gram0_
foonpl.10.00 NCRV-dameskoor; in an v.ieb-on-
dlenst; 11.00-12.00 M. F. Jurjaanz (harmoS.
rnej. C. de Jager (sopraan) en mevr R
bont (alt)12.15-2.00 P. J. OskarJwvL,n vK
Rorgers (cello) en mei. L (A10? V K'
harmonium) o a sonate i„ U€nroth (piano en
Chr. lectuur; 3 00 mevr A ëL mndel; 2'30
(sopraan), mei N gZ,™ Vink—Verschoor
C. Rietveld (viool)' i"ze (^o^opraan) mej.
3 led eren vor, A -Schellevis (piano), o.a.
ur- 6 00 Chr Tied en Schubert; 5.00 Kinder-
7.00 Afgestaan; 7.45 Ned.
li rien cinide^U' ?'00 ^hr- Harmonievereen. „So-
1 vJ- Schoen, o.a. ouv. „Ein
Sno^n ®®jittag, ein Abend in Wien", Suppé;
volo- 5 00r mr- p- Borst; 9.30—10.30 ver-
f concert o.a. Loreley-paraphrase, arr. Ru
bers; 1000 Vaz Dias; 10.40—11.30 Gramofoonpl.
Daventry. (1554 M., 193 K.H.): 10.50 Tijd
sein en berichten; 11.05—11.20 Causerie; 12.20
Orgelspel Edward O'Henrv; 1.05 Gramofoonpl.
L50 2.50 Jack Martin's Hotel Orkest, o.a. ouv.
£aida, Mozart; 3.50 Stedelijk Orkest Bourne
mouth, O. 1. v. Sir Dane Godfrey, m m. v. W.
Busoh (piano), o.a. Suite „Les salsons", Glazou-
how; 5.05 Orgelspel Norah Milne; 5.35 Kmder-
wor; 6.20 Berichten; 6.50 Werken van Schubert
(viool en piano); 7.10 en 7.30 Lezingen; 7.50 B.
B. C.-orkest, m. m. v. Elie Splvak (viool), o.a.
Holberg-suite, Grieg; 9.20 Berichten en lezing;
8.55 „The Round Table", oomedie van Lennox
Robinson; 11.10—12.20 Dansmuziek door Roy Fox
!&n zijn Band.
Partje („Radio-Paris", 1725 M., 174 K.H.):
8.05, 12.50 en 7.50 Gramofoonpl9.05 Concert, o.a.
(U53 M- 260 K.H.): 12.20-
2.20 Concert uit rest. „Wivex"- 3 20—5 20 Om
roeporkest 5.205.50 Gramofoonpl.8.20 Vaude
ville-programma9.20 Fluit- en piano-recital, oa
Scherzino, Andersen; 10.25 Balletmuziek, o.a. Uit
Henri VIII, St. Saëns en uit ,,L* enfant, prodiaue"
Debussy; 11.10—12.50 Dansmuziek uit het Tn
dustrie-Restaurant. 1 In"
_D ugenberg. (473 M., 634 K.H 7 25_s 2n
foonpT- nSa'zu,flen: 72.20 1.35 Gramo.
SpanlséJ'^T2'™ °rk«t, m, m. v. solisten, o.a.
6.206.35 pvS ,en' Micheli; 2.50 Gramofoonpl.;
eelChrtetini. orkest Munchen, o. v. W. Hae-
zetti; 8.20 S3ef}' ?a' fant. La Favorite, Doni-
eolisten en" R .!n bleibt dooh Berlin", m. m. v.
Berliinsche <N? Blrd'3 dansorkest; 10.40—12.20
jserl(jnscne Conoertver. o.i.v. CI. Schmwalstich.
eert 905 sSv,^' 680 K.H.): 5.50 zang; 6.05 Con-
J^ni „„^'Phonieconcert o. 1. v. Sergio Fai-
i, oa-Uv. „Rosamunde", Schubert; 7e Sym-
phonie, Beethoven en „Don Qulchotte", Strauss.
Brussel (5o8 M B90 k.H.): 12.20 Max
Alexys' orkest5.20 le sonate voor viool en pia
no, Vreu'.s5.50 en 6.50 Gramofoonpl.8.20 Ra-
dlo-tooneel; 9.20 Concert uit de Kurzaal te Osten-
de, o.a. ouv. Patrice, Bizet; 11.00 Dansmuziek.
338.2 M. 887 K.H.)12.20 Max Alexys' or
kest; 5.20 Concert o.a. ouv Kroondiamanten,
Auber; 6.20 Gramofoonpl.; 6.5)0 Zang en piano;
8-20 Kamermuziek (viool en cello); 9.20 Concert
ujt het Casino te Knocke, o.a. Concert in d. gr. t„
Beethoven; 11.00—11.20 Dansmuziek.
Z e e s e n. (1635 M., 183.5 K.H 6.35, 8.20, 12.20
er; 2.20 cencert; 4.50—5.50 pop. muziek; 7.55 „An
der Saaie hellem Strande", hoorspel met muziek,
8.55 Militaire muziek o. v. Ferd. Bier, o.a.
„Tutti Frutti", Schweigert; 10.20 Berichten en
hierna Berljjnsche Concertvereeniging o. 1, v. Cl.
Schmalstich.
Rotterdam. (Gem. radiodist.) Programma
3: 10.05 Langenberg; 2.50 Königswusterhausen;
3.15 Kalundborg; 5.20 Brussel (Vlaamsch); 10.50
Königswusterhausen.
Programma 4: 10.35 Daventry; 12.20 Daventry;
2.50 Londen R.3.50 Daventry; 5.35 Brussel
(Fransch); 7.50 Daventry; 9.20 Londen R.11.10
Daventry.
Te Petten ls de boerderij, bewoond door den
heer j. Wartenhorst en eigendom van den
heer H. S. Eriks, tot den grond tioe afgebrand.
Bo brand is door hooibroei ontstaan; boerderij
ei1 'hboedel waren verzekerd.
Een Amerikaansche footballmatch is eigen
lijk een heel zonderling ding. Want bet lijkt er
dikwijls- op, dat het voetballen maar bijzaak
is. De wedstrijd begint in elk behoorlijk sta
dion onveranderlijk met een soort parade van
de diverse muziekcorpsen die bet geheel met
bun fanfares opluisteren. Elk muziekcorps
heeft zijn mascotte een jongen of een meis
je en zijn tamboer majoor, die allebei door
allerlei zotte capriolen de opmerkzaamheid
der toeschouwers traobten te trekken. En ze
hebben daargaan-s succes aangezien het
Amerikaansche publiek voor elke dwaasheid
een luidruchtig applaus over heeft.
Als de parade is afgeloopen, nemen de mu
ziekcorpsen hun plaatsen in tuschen e
studenten van de universiteit waartoe >e-
hooren Het Amerikaansche football is in ham
den der universiteiten, het zijn dan ook de
universiteiten, wier elftallen zich regelmatig
met elkander meten en die tevens de baten
incasseeren en er een niet onaardig inkomen
uit bobben.
Bekende ploegen mot aloude tradities zijn
Harvard, Princeton en Yale. In den laatsten
tijd en speciaal dit jaar doet de universiteit
van Southern California te Los Angeles van
zich spreken. Haar spelers, de Trojans, beston
den hetzelfs ditmaal het onoverwinnelijke team
van de Katholieke Notre Dame Universiteit te
slaan. Notre Dame had kort te voren zijn be
roemden coach Knut© Rockne verloren, die hij
een vliegongeval om het leven kwam, en het
team bewees onmiddellijk, wat in het Ameri
kaansche football een goede coaoh waard is.
Knut Rockne was een klassieke coach, wiens
naam een klank had van oceaan tot oceaan
en toen hij stierf nam zelf de president er
nota van en ontstond er een knut Rockne-
vereering, die zelfs tot ons land in de ge
daante van de Rockne Six doordrong. Rockne
was van Zweedsehe afkomst, leerling van de
Notre Dame Universiteit (South Bend, Indiana)
en een bekerling. Hij was in vele opzichten een
nationale figuur. Voor de Notre Dame was hij
een onschabtar bezit, omdat in de States een
goed voetbalteam nu eenmaal de studenten
trekt, meer dan welke professor ook.
Maar we zullen even zoo'n football match
gaan bijwonen, zittend temidden van de hon
derd duizend toeschouwers, die regelmatig het
nieuwe Olympische stadion van Los Angeles
vullen. Het is er niet gezellig, omdat de masBa
werkelijk te groot is. De meeste toeschouwers
zitten zoo ver van het veld, dat ze een tooneel-
kijker noodig hebben, om het spel behoorlijk
te kunnen volgen. Van contact tusschen spe
lers en publiek is dan ook niet veel sprake en
dit verklaart, waarom dit contact kunstmatig
te voorschijn wordt geroepen.
De muziekcorpsen hebben na de parade hun
helpers opgezocht, een horde studenten, die de
z.g- „yell" uitmaken. Deze „yell" is een geor
ganiseerde en straf gelelde schreeuwmachine
waardoor zoowel spelers als publiek moeten
worden opgezweept. Elk team heeft zijn eigen
,,yell", dikwijls enkele honderden studenten,
die daarvoor natuurlijk in den een of anderen
vorm betaald worden. Ze staan onder- leiding
van een drietal „leaders", elk met een mega-
phoon gewapend en over een geweldige
schreeuwstem beschikkend. De middelste
„leader" is meestal een soort acrobaat of
clown. Hij staat nu eens op zijn hoofd, dan op
zijn handen, buitelt over den kop, kortom doet
alles, om de aandacht te trekken. Ook hij moet
laten zien, dat hij zijn geld waard is
De eerste malen is dit yellgedoe niet onaar
dig. De troep stoot bepaalde geluiden uit, die
onbegrijpelijke woorden vormen en met een
sterken cadans als bij een spreekkoor worden
opgedreund. Gewoonlijk dienen de letters van
den naam van het team tot uitgangspunt.
Er bestaat een beele yell-literatuur. Elke
universiteit heeft in den loop der jaren een
voorraad yellliederen bijeengezameld. Het eene
is al zotter dan het andere, maar hierom is het
Juist te doen. Wat te zeggen van het volgende
fraais?
,,Ala veevo, ala vivo
Ala veevo, vivo vum,
Bom, get a rat trap
Bigger than a cat trap".
De Harvard-yellers gillen onveranderlijk
hun „Rah, rah, rah, de Darthmouth-studenten
hun "Wah-Wihoo-Wha", een orlgineelen In-
diaanschen oorlogskreet, waarop ze recht mee-
nen te hebben, omdat hun universiteit oor
spronkelijk een Indianenschool was.
De universiteit van Purdell opende in 1924
zoowaar een cursus in oheer-leading, zooals
Nog slechts enkele dagen resten voor de inzending der oplossingen van
onze feuilleton-prijsvraag.
Onderstaand formulier kan nog worden ingezonden tot en met den dag,
waarop de publicatie van hoofdstuk 29 is beëindigd. Later verzonden
oplossingen zijn ongeldig.
Na afloop van het feuilleton volgt dan de loting, waarby de gelukkige
winnaars worden aangewezen.
By inzending van dit formulier gelieve men op het couvert te vermelden:
F euilleton-Prij svraag.
het yellen officieel wordt genoemd. De cursus
omvatte massa-psychologie en acrobatie
En voor de. eerste inschrijving meldden zich
al dadelijk dertig studenten aan.
Het Ala veevo" wordt zonder blikken of
blozen door de studenten van dd Georgia uni
versiteit gebrald en de studs van de univer
siteit van Illinois te Chicago vieren hun
enthousiasme bot in een even kinderachtig
,Osky-wow-wow, skin-ny-wow-wow."'
Het yellen wordt van te voren op z.g. pep-
meetings geoefend en het is geen goed student,
die er zijn avond niet voor geeft. Op enkele
universiteiten, zooals Harvard, waar de stu
denten zich een beetje meer voelen dan hun
collega's op hoogescholen met minder traditie,
zijn ze intusscihen niet zoo gewillig meer.
Zooals gezegd, het yellgedoe ls de eerste ma
len niet zoo onaardig. Maar op den duur wordt
bet beestachtig vervelend en men krijgt den
indruk, dat daar een stelletje idioten zit,
vooral omdat het altijd dezelfde geschiedenis
is. Alleen het publiek krijgt er niet genoeg van
en daarom blijft het yellen bij de match inbe
grepen, wat het sinds de zeventiger jaren is.....
Aangezien het Amerikaansche football zoo
goed als heelemaal gemechaniseerd is en bui
ten de lijnen door den coach wordt geleid, die
naar eigen goeddunken zijn mannetjes ver
vangt, heeft het voor ons weinig aantrekkelijks
on we hebben zoo'n flauw vermoeden, dat de
Amerikaansche studenten zich er aan wagen,
omdat het roem en glorie beteekent en een
kalm leventje onder de professoren, die zich
wel wachten, het een footballstar lastig te ma
ken. Bovendien is het winstgevend, want al
zijn de spelers officieel amateurs, supporters
clubs, elk een star voor hun rekening nemend,
zorgen er voor, dat ze geen geldelijke zorgen
hebben. En de coaches zijn er steeds op nit,
Eoede voetballers Van andere universiteiten
weg te lokken, wat natuurlijk ook alleen door
omkooping gebeuren kan.
Het football beheerscht in waarheid de uni
versiteit. De coach is machtiger en in ieder
geval bekender dan de beste professor en soms
invloedrijker dan de rector magnificus, die
hem vanwege de inkomsten moet ontzien. Te
gen dezen toestand word steeds meer gepro
testeerd. Verleden jaar hebben de professoren
herhaaldelijk bijeenkomsten be'.egd, om verbe
tering te brengen. Mannen als dr. Murray But
ler van de New Yorksehe Columbia Universi
teit waren op deze bijeenkomsten tegenwoor
dig. De kranten schreven kolommen over <le
kwestie: het onttrekken der universiteiten aan
he oppermacht der footbaUgoden.
Hier en daar kwam de reactie. Op de uni
versiteit van Pennsylvania te Pittsburgh en te
Yale werd de leiding van de voetballerij aan de
studenten ontnomen en de sport direct onder
toezicht van den reetor magnificus gesteld, ter-
Wijl de voetbalcoaoh In de faculteit werd opge
nomen. De studenten hadden er alles zoo cor
rupt gemaakt, dat het niet langer op een der
gelijke wijze kon doorgaan.
In het algemeen ls de toestand echter het
zelfde gebleven, ondanks alle protesten. Het
Vellen blijft, ofschoon 'professor Howard Sa-
vag© van de Carnegie Foundation na een onder
zoek van de sportgebruiken in Engeland tot de
conclusie kwam, dat het yellen onsportief was,
°7hdat het de kennelijke bedoeling had, de te
genstanders van streek te brengen. Het ruwe in
het spel blijft, ondanks de gebroken neuzen
eh gebroken nekken, omdat het publiek het
zoo wil, en de sport blijft aan de universiteit
opperulachtig, wijl die universiteit er dikwijls
ha&r voornaamste bron van inkomsten en de
best© reclame door beeft.
Wat die inkomsten aangaat, men kan zich
van de beteekenis ervan ©enigszins een voor
stelling maken, indien men bedenkt, dat bet
publiek elk jaar alleen voor het voetbal drie
honderd millioen dollar offert. Dit bedrag in
aanmerking nemend en hierbij voegend de we
tenschap, dat alles, waaraan in de States geld
valt te verdienen, iop bewonderenswaardige
wijze i3 georganiseerd, kan veilig worden ge
concludeerd, dat de universiteiten door de sport
steeds sullen worden beheerscht en dat de
professoren ondanks al hun argumenten voor
doovemansooren zullen blijven preeken.
Intusschen, er mag niet vergeten worden, dat
lang niet alle studenten zich absoluut aan de
sport overgeven en zich in de daaraan verbon
den corruptie onderdompelen. Maar het aan
tal van dezen, hoe groot ook, weegt niet op
tegen de gecombineerde macht van het geld
en den volkswil.
Kort geleden verklaarde de redacteur van
het studentenweekblad „The Columbia Spec
tator", dat de tachtig procent van de studen
ten. die football spelen, semi-professional zijn.
In naam van deze semi-professionala ontving
redacteur Reed Harris toen van Ralph Hewitt,
captain van het Columbia footballteam, de ver
zekering, dat hij hem persoonlijk zou komen
„afdrogen"
Wat voor football waar is en voor de Ame
rikaansche sport in het algemeen geldt in bij
zondere mate voor baseball. In deze sport wor
den de spelers verhandeld voor bedragen, die
een Engelschen beroepsvoetballer zouden doen
likkebaarden. De thans een beetje aftakelende
ster Babe Ruth verdient maar eventjes tachtig
duizend dollar per jaar, behalve dan de neven
inkomsten, die waarschijnlijk eenzelfde som
bedragen, neveninkomsten door het spreken
voor de radio, voor het maken van sportfilms,
het schrijven van artikelen in sportbladen etc.
De technische commissie der K. N. A. U. heeft
definitief de ploeg samengesteld, welke a.s. Zon
dag te Antwerpen in het veld zal komen tegen
de vertegenwoordigende Belgische athletiekploeg.
100 M.M. van den Berge (Haarlem) en Bob
Jansen (V. E. L.)res. D. M. Schillemans (A.
M. V. J.).
400 M.W. Geurts (V. E. L.) en M. Ooster-
meijer ('23); res. G. B(jlstra (V. E. L.).
800 M.G. Ernes (P. S. V.) en J. L. Dop (V.
E. L.); res. J. J. Hejjmans (A. A. C.).
1500 M.J. Buis (Haarlem) en A. Zeegers (A.
V. A. C.); res. H. Piieger (A. V. A. C.).
5000 M.W. J. Bakker (A. V. A. C.) en A
Mulder (idem); res. A. Groenweg (Pro Patria).
110 M. horden: W. en A. Kaan (Haarlem); res.
J. Karman (V. E. L.).
DiscuswerpenG. Ejjsker (Haarlem) en A. de
Bruyn (Olympia)res. G. Postma P. G. S.
KogelstootenA. de Bruiin (Olympia) en G.
Eysker (Haarlem); res. H. Kamerbeek (P. S. V.)
PolsstokhoogspringenH. de Keyser ('23) en
D. van Genne (Aic. Victrix).
HoogsprihgenA. Jansz (V. E. L.) en W. Hof-
mann (A. V. G. '26); res. S. Visser (Haarlem).
Verspringen: H. de Boer (V. E. L.) en J. Boot
(D. F. C.); res. G. Lamoré (Hou Vast).
Speerwerpen: P. van Meijl (P. S. V.) en S.
Visser (Haarlem)res. H. de Kejjser ('23).
4 X 100 M. estafette; M. van den Berge, Jan
sen, Schillemans en Th. de Waele (Het Noorden);
res. H. de Boer.
Het Hollandsche team is danig verzwakt, daar
Haver (Pro Patria), Sierhuis ('23), van der Zee
(Haarlem), Jan Zeegers (A. A. C.) en van Wel-
senes (Haarlem) voor een plaats in de ploeg
hebben bedankt. Bovendien ontbreken ook nog
Berger en Peters, die in Amerika z(jn, zoodat de
aanvankelyk gemakkelijke zege op de Belgen
thans ernstig gevaar zal loopen.
Möller wint.
Te Berlijn is gisteren het stayerskampioenschap
van Duitschland verreden. Uitslag: 1. Möller,
100 K.M. in 1 uur 26 min 27 sec.2. Sawall op
1100 M.3. Krewer op 2350 M.4. Schnidler op
2370 M.
PARIJS, 18 Juli. (EIGEN TEL.) De negende
etappe van de Tour de France MarseilleCannes
(191 K.M.) is heden gewonnen door di Pacco in
6 uur 29 min. 31 Sec.2. Rousse halve lengte
3. Antenen CZwitserland6 uur 20 min. 7 sec.;
4. Leducq; 5. Viarengo (Italië indiv.); 6. Stöpel;
7. Bernard (indiv.); 8. Bouduel; 9. een peleton
van 21 renners.
Het algemeen klassement luidt 1. Leducq
74.42.13 2. Stöpel 74.48.18 3. Fesenti 74.56.47; 4.
Camusso 74.57.04 5. Benoit Faure 74.58.47 6.
Rousse 75.4.17.
Het landenklassement luidt 1. FmnV.rijk
225.11.44, 2. Italië 225.15.32, 3. België 225.16.54,
4. Duitschland 225.44.47, 6. Zwitserland 227.16.25.
STAYERSKAMPIOENSCHAP VAN
BELGIE.
Thollembeek winnaar.
Zondag is op de wielerbaan van Heysel het
stayerskampioenschap van België verreden in
een nummer over 100 K.M. De uitslag was 1.
Thollembeek 1 uur 31 min., 2. Verkeyn op 300
meter, 3. Wynsdau op 400 meter, 4. Linart op
650 meter, 5. Benoit op 800 meter, 6. Debaets op
14 ronden.
Te Palo Alto (Califomië) zijn de eindstrijdea
gehouden der Amerikaansche athletiekkampioen-
schappen. Bill Grader verbeterde het wereld
record polshoog door 4.38 meter te halen. Miller,
die tweede werd met 4.29 M., bleef slechts 1 c.M.
onder het oude record van Lee Barnes. De neger
Metcalfe won de 100 M. hardloopen in 10.6 sec.
en de 200 M. in 21.5 sec.; Eddie Tolan werd
tweede. Eastman verloor op de 400 M. tegen
Carr, die 46,9 sec. liep. De 800 M. won Genung
in 1 m. 52.6 sec., de 1500 M. Hallowell in 3 m.
52,7 sec. By het hoogspringen haalden drie mede
dingers 1,99 M., in het verspringen won Barber
met 7,73 M.
Hill liep de 5000 M. in 14 min. 55,7 sec.; Ottey
de 10.000 M. in 32 min. 18,3 sec.Keiler de 110
M. horden in 14,4 sec.Saling de 200 M. idem
in 23,6 sec.Hardin de 400 M. in 53,5 sec.
Verdere resultaten zijn: hamerwerpen Connor
52,04 M.speerwerpen Churchill 68,62 M.dis
cuswerpen Anderson 50,43 M.kogelstooten Ser-
ton 16,05 M.
INTERN. SCHAAKTOURNOOI TE
BERN.
z
Euwe wint van Bogoljubof.
De uitslagen der eerste ronde z(jn
H Johner remise met Euwe, Bogoljubow;
remise met Voellmy, Flohr wint van Naegeli,
Aljechin wint van Sultan Khan, Henneberger
wint van Stahelin, Rivier wint van Grob P.
Johner verliest van Colm, Gygli remise met
Bernstein.
In de tweede ronde van het Intern. Schaak-
tornooi te Bern waren de uitslagen
Stahelin verliest van Aljechin, Grob verliest
van Henneberger, Voellmy wint van Rivier,
Bernstein wint van H. Johner, Euwe wint van
Bogollubow, Flohr wint van Gygli, Sultan Khan
wint van P. Johner, Naegeli maakt remise met
Colin.
De uitslagen van de derde ronde zijn t
H Johner remise met Flohr; P. Johner t^nt
van Staehelin; Gygli verliest van Naegeli; Bo-
goljubow remise met Bernstein.
De verdere uitslagen luiden:
Rivier remise met Euwe; Aljechin wint van
Grob; Colin wint van Sultan Khan; Henneberger
verliest van Voellmy.
Zondag is te Stockholm de landenwedstrijd.
ZwedenOostenrijk gespeeld. Oostenrijk won
m6t 4—3; ruststand 2—1 voor Oostenrjjk.
PLAATST REGELMATIG
UW KABOUTERTJEI
MARGA VON ETZDORFF IN
DUITSCHLAND TERUGGEKEERD.
DRESDEN, 18 Juli. (V. D.) De Duitsche avia-
trice Marga von Etzïdorff is heden op de terureis
van haar Oost-Azië vlucht, op welke z(j, zooals
bekend is, by Bangkok gestrand is, te Weenen
aangekomen in een Moth-vliegtuig, dat haar was
tegemoet gevlogen in opdracht van de Duitsche
Aero-Club. Na een vlucht, dié door tegenwind
iets was vertraagd, deed zy te 13 uur in Praag
een noodlanding en kwam een uur later op het
Heller-vliegveld te Dresden aan. Hier had zich
een groote en geestdriftige menigte verzameld,
die de aviatrice by het weerkeeren op Duitschen
bodem een enthousiaste ontvangst bereidde. Met
een Junker-vliegtuig zal zy naar Berlyn verder
vliegen.
UITGESPROKEN 1
BOSKOOP, 15 Juli: J. Ramp Jzn., boomkwee.
ker. Zijde 396. Rechter-comm. mr. I. L. v d.
Burcht van Lichtenhergh; cur. mr. E. J. Gelder-
man te Leiden.
's-GRAVENZANDE, 15 Juli: J. Buytelaar„
Sandt Ambachtstraat 45. Rechter-comm. mr. G,
H. B. v. d. Boom; cur. mr. W. v, d, Lnya te
Delft,
33)
Naar bet Engelsch van
J- c. LENEHAN.
waarvan? informeerde zij
verschrikt.
Dat hij zoo laat pas kwam opdagen.
0, dat! Gwen haalde de schouders op.
Natuurlijk had hij een excuus bij de hand. Zei
dat hij wel op tijd geweest was en dat hij even
°P ®ewaobt had. Toen was hij weg gegaan,
■want hij had nog een zaak op te knappen en
hij kwam daarvan even na half elf juist te-
rug. U kunt hem gelooven
T1.61K'lby haar met een ondoor
grondelijk glimlachje op zijn gelaat In de rede,
was U zelf te laat?
Ja, ik was te laat... even maar... Zij
aarzelde.
Waarom? Hij overviel haar met die
Tbaag, zoodat zij geen tijd had een bevredi-
8>®nd antwoord te zoeken.
Het meisje was echter niet van plan die
Traag onbeantwoord te laten. Haar brein
kerkte altijd vlug genoeg, wanneer het haar
®lgenbelang betrof vermeend of werkelijk
611 zij bemerkte terstond, dat het in haar
rhacht lag den man, voor wien zij zich zoo
Ze®r interesseerde, hier een waardevollen
d'®nst te bewijzen.
Ik was metmet Dick Preston. De
harde glans verdween uit haar oogen en een
lachte blik kwam er voor in de plaats. Het
T'as alsof een felle, open electrlsehe lamp ver-
Tangen werd door een mild getemperd sche-
taerlicht
Beide mannen staarden bet meisje scherp
ujJ1 en beiden kwamen zij tot dezelfde conclu
deer H Wa3 bit hemvan wanneer tot wan-
-Ly 33 Stafford?
Gwen gbat negen uur tot ongeveer half tien.
meisje dPrak zachtjes en zij leek een ander
de kam6rb die blazende furie die kort geleden
was naar h''as komen binnensnellen. Dick
Iemand daa/t HmP>re gegaan, verwachtende,
een uitbarstte vLnden. Even dreigde er weer
zt) de leuniri(-(fn te volgen en wederom greep
Vervolgde zij f^\,.Van haar stoel vast. Spoedig
Die iem^d T
bleef hij er ook n s daar niet en daarom
fcwam stond ik toetl',,?0611 naaT buiten
aliig een paar biljetten
voor den uitgang te bekijken. Wij spraken
met elkander en liepen heen eu weer totdat
Ik hem moest verlaten. Nietwaar, ik had afge
sproken met Victor Barry en ik kon hem niet
te lang laten wachten. Als ik niet met hem
had afgesproken, zou ik nog wel langer bij
Dick zijn gebleven.
Kilby moest glimlachen om die naieve be
kentenis. Hij twijfelde er niet aan, dat Preston
moeite genoeg gehad moest hebben haar kwijt
te raken. Haar verklaring klopte echter vol
komen met hetgeen Preston aan Inspecteur
Ashton had verklaard.
Gwen had nog veel meer willen vettellen,
«aar nadat Kilby haar bedankt had voor de
verstrekte inlichtingen, slaagde hij er in haar
tot vertrekken te bewegen. Of zij naar den
kwartjesbazar, welke zij ongetwijfeld zonder
toestemming had verlaten, terugging, was zijn
zaak niet.
Poeh! riep hij uit, toen de deur achter
haar was dichtgevallen. Liefde kan een hemel
of een hel zijn. Een tusschenweg bestaat er
niet.
Brent zei niet veel en Kilby betreurde ter
stond zijn tactloozen uitroep. Maar hij was
wel zoo verstandig de zaak niet erger te ma
ken. door zijn excuses aan te bieden.
Zij heeft heel wat meer onthuld dan zij
zelf van plan was, zeide hij om Brents ge
dachten af te leiden.
Het komt mij voor, dat zij op dien Pres
ton verliefd is.
Zij is gek op hem. En ik ben er van
overtuigd, dat hij die gevoelens niet deelt.
Voor zoover ik hem ken, is hij daarvoor niet
het type. Maar het is duidelijk, waarom zij
zoo razend was op Barry en waarom zij hier
kwam om hem te verraden en waarom zij hem
een gluiperigen verklikker noemde.
Brent dacht eenlge oogenblikken na.
Ik geloof, dat lk begrijp wat ge bedoelt,
zeide hij plotseling. Barry vertelde U, dat
reston do schuldbekentenis uit Silecroft's
i and kast. heeft gestolen, en zij weet, dat hij
dat verteld heeft.
Pf ecies. Ik heb me er al over verwon-
iwaarom Barry er zoo happig op scheen,
n e beschuldigen, maar nu geloof ik
dat ik er achter ben.
Brent keek hem vragend aan.
,TT U den.kt' dat kil de verdenking van zich
wilde schuiven?
Datisweip, Brent Maar flaar
aan dacht ik toch niet. Meisjes van het type
Gwen Stafford slagen er dikwijls in veel
meer. narigheid te veroorzaken dan zij ver
dienen. Het komt mij voor, dat zij Barry heeft
laten loopen ten gunste van Preston, die
echter heelemaal niet van haar gediend la.
Barry voelt zich daarover beleedlgd en
wel, je ziet het resultaat. Maar wij kunnen
beter ons gesprek vervolgen. Waar waren wij,
toen die temperamentvolle jongedame kwam
binnenstormen? Oh, ik weet het al. Wij had
den het er over, of Pennington de effecten
had.
Juist, stemde Brent toe, en wij spraken
beiden als was het een vaststaand feit, dat
Pennington den moord had bedreven. Maar dat
feit is toch nog niet genoegzaam bewezen.
Bijvoorbeeld: indien hij de moordenaar was,
waarom zou hij zich dan de moeite gegeven
hebben, dat stuk Ioq^bu buis mee te nemen?
Daarin had toch geen enkele aanwijzing tegen
hem kunnen schuilen, zelfs niet wanneer hij
het In de kamer had laten liggen.
Dat is maar een veronderstelling, zeide
Kilby met een flauw glimlachje. Maar hij
voerde het lijk weg en het is daarom gemak-
keüjk te begrijpen, dat hij ook het wapen met
zich medenam.
Maar Brent liet zich niet zoo gemakkelijk
uit het veld slaan.
Hebt gij naar het stuk pijp gezocht?
vroeg hij.
Ja, Brent in het geheim natuurlijk.
Wij hebben in de tuinen rond Westzicht ge
keken of het misschien over een heining was
geworpen, maar wij hebben er geen spoor van
gevonden.
Er volgde een stilte welke enkele oogenblik
ken duurde.
- Wat voor soort man is die mr. Thorpe?
luide Brent's volgende vraag.
Kilby beschreef Ebenezer Thorpe's uiterlij
ke verschijning. Daarna vervolgde hij: Hij lijkt
vreeselijk driftig van aard. Maar dat is hij
toch niet. Van wat ik er van gezien en ge
hoord heb, lelden hij en zijn vrouw oogen.
schijnlijk het spreekwoordelijke leven van kat
en hond. Zij bekvechten bij de geringste aan
leiding en zelfs zonder eenige aanleiding, als
het moet.
Maar dat ls niets dan uiterlijk vertoon. In
wezen kunnen er weinig getrouwde stellen
zoo goed met elkaar overweg als zij. Ik zou
niet graag iets kwaads van een van hen zeg
gen onder het gehoor van den ander. Dat zul
len zij geen van beiden ooit gedoogen. Ebenezer
heeft een heel hoogen dunk van zijn vrouw
en zij even hoog van hem.
En Ebenezer, zei Brent, had een hoogen
dunk van zijn zuster.
Ik weet, waarop je doelt, Brent. Maar
daarmee ben je toch abuis. Ashton en ik heb
ben dat alles nauwkeurig nagegaan. En wij zijn
tot het besluit gekomen dat, hoewel hij vol
doende motief had, Thorpe den moord niet be.
dreven kan hebben, Hjj en zijn vrouw waren
beiden nit, toen het gebeurde. Geloof me nu
maar, Brent, Pennington is de moordenaar van
Silecroft.
Hij was zeker van plan hem te vermoor
den, gaf Brent toe, maar dat wil niet zeggen,
dat hij ye(; 00jj deed.
Kilby teek den spreker gespannen aan.
Zoo, Brent, zeide hij glimlachend, je bent
dus al zoo ver, dat je toegeeft dat Pennington
yan Plan was den geldschieter te vermoorden?
Dat moet men wel aannemen, inspecteur.
Hij wa8 er geheel op voorbereid ieder oogen-
blik zijn plaats te kunnen innemen. Dat wijst
op voorbedachten rade.
Juist wat Ashton en ik gezegd hebben,
tnerkte Kilby op. Wil je me die papieren eens
laten zien, die je meegebracht hebt, Brent,
zeide hij even later.
Brent gaf hem de documenten, waarin de
geschiedenis van Abie de Mol, voor zoover de
ze tenminste bekend was, was vervat. Kilby
las vluchtig de verschillende notities door.
Maar behoudens één ding vertelden zij hem
geen nieuws. Dat eene feit, hoewel het op zich
niet van zooveel belang was, bracht een glim
lach van genoegen op Kilby's gelaat te voor
schijn.
Peggy Marsden was de werkelijke naam van
Abic'3 nichtje.
Voor sommige menschen zou dit niets betee-
kend hebben, maar aan Kilby zeide het veel.
Bet feit, dat het meisje haar eigen naam
weer had aangenomen, bewees dat zij werke
lijk vastbesloten was niets meer met dat on
wettige gedoe te maken te willen hebben. Veel
meisjes in gelijke omstandigheden zouden zich
verborgen gehouden hebben; ze zouden probee-
ren haar weg naar boven te vinden zonder de
handicap van den naam, onder welken zij be
rucht geworden was. Maar Peggy Marsden was
van 'n andere makelij en Kilby wist dat. Peggy
hield niet van halve maatregelen. Zij had alle
bedrog, van welken aard ook, nu van zich af
geworpen, zelfs al maakte dit haar taak dub
bel moeilijk.
KUby had het gevoel dat niets het meisje
ertoe zou kunnen bewegen weer af te stappen
van den weg, dien zij voor zich zelf had afge
bakend niets dat iets te maken had met
naar eigen voor- of nadeel, haar eigen veilig
heid of gevaar. Maar veronderstel, dat de be
langen van haar oom, diens leven misschien
zelfs, op het spel zouden staan? Wat zou Peg
gy dan doen? Kilby aarzelde niet zijn eigen
vraag te beantwoorden. Dan zou het meisje
door dik en dun gaan om Abie te helpen. En
vreemd genoeg was Kilby blij, dat hij daar ze
ker van was. Trouw was een deugd, welke hij
ten zeerste bewonderde.
Kilby keek op zijn horloge en. ging eene ge
makkelijk in zijn stoel zitten. Maar op dat
zelfde oogenbllk kwam er een loopjongen van
den fotograaf die hem verschillende foto's
bracht.
Gelukkig! riep Kilby uit, nadat hij de
verschillende afdrukken gedurende enkele
oogenblikken nauwkeurig met elkaar had ver
geleken. Een zaak is tenminste opgelost. Wal
ton ls de inbreker!
Dat beteekent natuurlijk dat wij hem
gaan arresteeren?
Kilby dacht even na.
Natuurlijk, gaf hij toe. Maar ik denk, dat
ik hem nog even zal laten loopen. Het heeft
geen doel onze aandacht van de hoofdzaak a£
te leiden. Wanneer wij hem noodig hebben,
kunnen wij Walton inpikken. Hij zal er niet
van door gaan, want hij heeft er niet het min
ste idee van dat hij zelfs maar verdacht wordt.
ICilby keek andermaal op zijn horloge en
ging dan weer in zijn stoel zitten, waaruit hij
was opgestaan om de foto's precies te bestu-
deeren. Gedurende een kwartier ongeveer
spraken zij nog over de verschillende zijden
van de Silecroft-zaak, waarna Kilby voor de
derde maal zijn uurwerk raadpleegde.
Kom mee, Brent, zeide hij dan. Daar
Ashton nog niet is teruggekeerd, zullen wij
ergens thee gaan drinken, al is het ook wat
laat geworden. Daarna zullen wij naar Jury.
street gaan teneinde te probeeren iets om
trent dat nieuwe testament te ontdekken.
Nadat zij thee gedronken hadden, wandel
den zij tezamen in de richting van Jurystreet.
Zij spraken slechts weinig. Kilby, die schijn
baar verdiept was in gedachten, liep recht
voor zich uit te staren. Brent schonk geen aan
dacht aan de verstrooidheid van zijn metge
zel. Hamington was nieuw voor hem en hij
prentte zich verschillende kenteekenen in zijn
geheugen. Men kon nooit weten, hoe een ken
nis van de stad heon nog te stade zou kunnen
komen.
Kilby maakte een paar onnoozele opmer.
kingen, toen hij zijn zin plotseling afbrak.
Hij probeerde zich terstond te herstellen
door de aandacht van deh ander op de uitstal
ling van een winkel-étalage te vestigen. Maar
hij was te laat. Het kwaad was reeds geschied.
George Brent stond stil, als door den bliksem
getroffen.
Groote God! stamelde hij. Freda Lowe!
Hij stond een weinig voorovergebogen, ter
wijl hij naar de overzijde van de straat staar
de. Verder zei hij niets. Gewikkeld in naar het
leek een intieme conversatie, kwamen Peggy
Marsden en Diek Preston hen aan de overzijde
van de straat tegemoet. Spoedig waren zij op
gelijke hoogte met Kilby en Brent... niet
mee; dan een meter of zes van hen verwijderd.
Maar zij keken in het geheel niet op. Brent
draaide zich langzaam om, totdat hij naar
hun verdwijnende ruggen keek.
Vanuit een stoep daar vlak bij sloeg Gwen
Stafford dit voorval gade. A
HOOFDSTUK XXVI.
KILBY BRENGT GOED NIEUWS.
Indien Kilby van plan was geweest een
schitterend vuurwerk af te steken speciaal
voor Brents genoegen, en indien het vuurwerk
dan inplaats van de verwachte schitterende
licht-effecten in de lucht te vertoonen mid
den in hun gelaat was ontploft, had hij zich
niet ellendiger kunnen voelen.
Hij had alles zoo mooi, hoewel haastig, uit
gerekend! En, had hij zich wijsgemaakt, het
zou alles zoo natuurlijk schijnen. Hij wist, hoe
laat Peggy bij Keith en Rufford vertrok. Met
dit mooie weer zou zij vrij zeker naar huis
wandelen. Zij zouden haar als hij toeval ont
moeten. Natuurlijk zou de schok, zoowel voor
Peggy als voor Brent hevig zijn, vooral voor
Brent, die het meisje zou zien als van den
doode teruggekeerd. Maar dat zouden zij spoe
dig te boven komen. Daarna zou hij voorstel
len, dat hij even naar Mrs. Gresley moest om
hen beiden alleen te laten.
En het gevolg was nu dit fiasco. Hij ver-
wenschte zich in stilte. Wat een dwaas was
hij geweest. Waarom had hij de zaken niet
op hun beloop kunnen laten. Hij had Brent in
Londen moeten laten. Hij wist dat Preston en
het meisje vrienden waren. Dwaas die hij was.
Waarom had hij de mogelijkheid, dat zij teza
men naar huis zouden gaan, niet voorzien?
Wat moest Brent van dit alles nu wel denken?
De jongeman had gedacht, dat het meisje dood
was. En nu, dank zij Kilby's stommiteit, had
hij haar voor het eerst teruggezien in gezel
schap van een anderen man.
Een naderende tram ontrok Peggy aan hun
blikken. Brent keerde zich langzaam om en
keek Kilby aan. In zijn oogen was die gewon
de, verwilderde uitdrukking, die men soms in
de oogen van een kind opmerkt, wanneer dit
gestraft wordt voor een feit waaraan het ge-
heel onschuldig is.
Je denkt dat ik een vullen streek met je
heb uitgehaald, Brent?
Brent bevochtigde zijn lippen.
Ikik weet het niet, zeide hij langzaam,
versuft. Hij was nog niet in staat om het ge
ziene ten volle te beseffen. Wie is hij? Brent
vroeg niet, wie het meisje was. Dat was niet
noodig.
Preston.
CWbrdt vervolgd), j
